Wat moet ik doen??? Zo moeilijk.....

Poepiedoepie schreef op 10-05-2022 om 20:50:

ex en ik zijn getrouwd geweest, 14 jaar geleden gescheiden, 2 jaar geleden opnieuw bij elkaar gekomen en sinds een maand of 2 is het dus weer over.
En of het nou leuk is of niet,daar had pleegdochter een grote hand in.
Pleegdochter kreeg bij haar vader bijna geen aandacht, er werd veel tegen haar geschreeuwd en soms werd ze zelfs geslagen.
Daardoor heeft ze geleerd om aandacht op te eisen en dat gaat dan goedschiks of kwaadschiks.
Meestal door zielig te doen, te huilen als ze haar zin niet krijgt, te liegen of het verhaal in haar voordeel te verdraaien.
Ik trap er niet in,maar mijn ex wel en dat gaf irritaties.
Niet alleen tussen pleegdochter en mij, maar ook tussen ex en mij.
Pleegdochter vond mij hard, ik noem het realistisch, frappant is het dan ook dat de vriendin die mijn taak over genomen heeft ,onafhankelijk van mij , tegen hetzelfde probleem aanloopt.

Pleegdochter heeft dan ook al een behoorlijke rugzak en die verdiende dus een stabiel, geduldig en liefdevol gezin ipv een pleegmoeder die er niet in trapt, de confrontatie zoekt en ruziemaakt en on top of the bill een scheiding waar pleegmoe haar stiekem de schuld van geeft. Kind is dus slechter af dan toen ze kwam.

Ik zou mijn biodochter ondersteunen om zelf bij haar vader aan te geven dat ze weer even een tijdje liever bij jou wil wonen. Het is haar al een keer gelukt (toen ze bij jou woonde in en naar haar vader wilde) om dit te regelen, dus als jij met haar bespreekt of ze écht weer terugwil en hoe ze dat bespreekbaar kan maken met haar vader, dan zou dat moeten lukken toch?
Desnoods spreken jullie af dat het voor een bepaalde periode is en dat er daarna weer overlegd wordt.. En als je ex het niet leuk/moeilijk/teleurstellend/wat dan ook vindt dat je dochter weer wil wisselen van woonplek, dan is dat zijn probleem. Hoe neutraler jij je opstelt hoe minder makkelijk de boel escaleert denk ik.
En wat pleegdochter betreft: als ze (nu) niets met je wil dan is dat wat het is. Maak haar bij gelegenheid duidelijk dat ze belangrijk is én blijft voor jou en dat jij ervoor openstaat om contact te onderhouden. En dat ze daar op elk moment alsnog voor mag kiezen als ze dat nu even niet wil. Op die manier hou je de deur open maar laat je het niet jouw probleem worden of zij wel niet contact met je wil. 

Ik snap wel dat je het gevoel hebt klem te zitten. Denk echter dat je met een vriendelijke, neutrale aanpak en de verantwoordelijkheid laten bij wie hij hoort een eind komt in deze! Succes!

Poepiedoepie schreef op 10-05-2022 om 21:00:

en met confrontaties en woordenwisselingen bedoel ik dat ik pleegdochter aansprak/spreek op haar gedrag en zij zich dan blijkbaar aangevallen voelt/ voelde en tegen mij begon te schelden.
Ik liep op zo'n moment meestal weg en liet het aan haar over om over haar gedrag na te denken, waarop zij dus het verhaal verdraaide en er mee naar mijn ex ging die dan vervolgens verhaal bij mij ging halen.
Tegen ex is ze poeslief en ik was altijd de boze pleegmama.
Zelfs als er iets gebeurde waar ik niet eens bij was, kreeg ik het op mijn bord.
Dat is op een gegeven moment gewoon te veel.
Ik ben moeder en pleegmoeder maar ik ben ook gewoon mens met alle gevoelens en emoties die hier bij horen

Ja maar wat verwachtte je precies van je pleegkind? Dat het een modelkind was die over zou lopen van dankbaarheid?  Zij kan er toch niks aan doen dat de relatie met je ex toch al niet zo stevig was? 

Ik vind trouwens dat sommige reacties redelijk genadeloos zijn! Tuurlijk kun je er wat van vinden dat dit pleegkind nu ook nog een scheiding meemaakt, tuurlijk kun je wat vinden van de keuzes die gemaakt zijn en van hoe zaken geformuleerd worden. Maar ik vind het nogal wat om vanachter je telefoon of tablet een keihard oordeel te vellen terwijl je de situatie niet precies kent…. Dat kan toch ook een stuk vriendelijker?

en daarnaast: ik heb ervaring met pleegzorg én adoptie en het gedrag dat TO beschrijft van pleegdochter kan (hoeft niet, maar KAN wel) te maken hebben met een gebrek aan basisveiligheid of een verstoorde hechting. Kan het meisje niets aan doen, heeft ze opgelopen door gebeurtenissen buiten haar schuld om. Maar het gedrag dat daaruit voortkomt kan een enorme wissel trekken op opvoeders, juist omdat het een wig drijft en verschillen uitvergroot. En maakt dat je als opvoeder soms denkt dat je gek bent omdat je niet snapt waarom een kind doet wat ie doet. 

Een bij effect hiervan is -helaas- dat de omgeving gaat twijfelen aan opvoedvaardigheden van ouders en aan hun mentale stabiliteit. En een oordeel hebben over hoe raar of vreemd ze omgaan met het kind. Eigenlijk precies wat ik in dit draadje zie gebeuren 😬

ik zeg niet dat het zo is, maar hou er rekening mee dat er meer speelt dan TO kan of wil verwoorden en dat hele oordelende reacties niet helpend zijn..

Poepiedoepie schreef op 10-05-2022 om 21:09:

[..]

Nee, maar ik verwachtte wel ern klein beetje respect en een open en eerlijke houding naar mij toe zoals ik die naar haar heb/ had.

En de relatie met mijn ex was prima, maar het groeit hem allemaal boven het hoofd en ik denk dat het voor hem makkelijker is om mij asn de kant te zetten dan aan te geven dat het hem allemaal te veel wordt.

Want voor hem voelt dat als falen en hij wil absoluut niet falen...

Heeft jeugdzorg je niet voorbereid op wat je kon verwachten? En dat je niet een pleegkind moet nemen omdat je dankbaarheid/respect whatever verwacht? Kind is nota bene al beschadigd, ik vind dat je ex zijn taak dan wel serieus neemt, hij probeert het in elk geval nog voor pleegdochter die verder blijkbaar niemand heeft. 

2 maanden uit elkaar. Relevante info. Geen grote beslissingen nemen en meeveren met die meiden. Ze hebben het allebei moeilijk. Jij wijst stiefdochter duidelijk af. Jammer  maar je hebt teveel op je bord om te beseffen wat dit voor haar betekent, kennelijk. 
Neem tijd. Niet alles hoeft nu. Als buodochter meer tijd met jou wil doorbrengen moet dat kunnen zonder al te veel gedoe. 

als jullie sowieso veel gedoe hebben, is het tijd om een mediator in te schakelen 

Als je al jaren weet dat Pleegzorg er vaak een puinhoop van maakt dan weet je toch ook dat je erachteraan moet blijven zitten? 
Je pleegdochter heeft begeleiding nodig, jullie kunnen dat niet afdoende bieden. Dus aan de bel blijven trekken totdat ze wel iets doen. 
En PD heeft een hechtingsstoornis dus ze heeft meer nodig dan jouw: bel maar als je mij nodig hebt. Daar zal ze niet veel mee kunnen, ze heeft daarin duidelijkheid en zeker onvoorwaardelijkheid in nodig. Ik snap het vanuit jou gezien wel, maar voor haar is dat in feite een soort afwijzing. 
Als je denkt dat je PD niet de zorg kan bieden die ze nodig heeft ga dan te rade bij instanties die je daarbij kunnen ondersteunen. 
Jouw dochter is prioriteit nr 1. Zij voelt zich momenteel niet veilig met PD in huis (en veiligheid zit op veel verschillende vlakken). Jij moet veiligheid voor haar bieden. Als dat kan doordat ze bij jou komt wonen voorlopig dan moet jij je daar ook voor inzetten. Dus aan jou de taak dit met vader te bespreken. En vader vindt dat niet leuk, maar jullie hebben samen 1 belang en dat is jullie biodochter. 
Met zijn vriendin heb je niets te maken verder. 

Er spelen twee vragen:
1) Biodochter wil bij moeder gaan wonen, kan dat?
2) Het gaat niet goed met pleegdochter maar de verzorgende ouder ziet er niet de ernst van in. Wat te doen?
De context: gecompliceerde relaties en veel heftige conflicten tussen alle hoofdrolspelers. Die conflicten lijken te ontstaan rondom pleegdochter. Een van die conflicten is een recente echtscheiding waarbij de ex-partners flink met elkaar gebrouilleerd zijn en (nog) niet weer met elkaar on speaking terms zijn. 

Ik zou zeggen:
1) Ja, biodochter kan bij moeder gaan wonen. Net zoals ze in het verleden van moeder naar vader is gegaan. Als vijftienjarige kan ze dat zelf met vader bespreken. Juist het feit dat ze in het verleden ooit van moeder naar vader is gegaan zonder loyaliteitsconflict, zou haar nu de vrijheid moeten geven dat nog een keer te doen. Het gaat niet om het plezieren van  de ouders, het gaat om haarzelf. Zij heeft rust en afstand nodig van de situatie met haar pleegzus. Dat lijkt me gezien de gebeurtenissen ook reeel en gezond. Er zijn teveel heftige verwikkelingen in de onderlinge relaties en daardoor is al te veel schade aangericht. Beter uit elkaar wonen voordat de zaak nog hoger oploopt. 

2) Als de situatie met pleegdochter debet is aan alle conflicten tussen alle betrokkenen, wat heel goed zo kan zijn, wordt het helderder als de verantwoordelijkheid voor haar bij 1 persoon komt te liggen en dat is dan in dit geval vader. Volgens mij heb je je daar in feite al aan onttrokken en het lijkt mij verstandig dat vol te houden. Hoe minder conflicten hoe beter. Als vader vindt dat hij dit moet doen, moet hij het doen. Als er meer rust komt, is er kans dat hij de situatie weer onder controle krijgt. De kans lijkt me niet zo groot eerlijk gezegd maar hoe dan ook ontstaat dan eerder duidelijkheid. Hoe minder afleidende factoren hoe duidelijker. Er lijkt een soort afvalrace aan de gang. Moeder was de bonte hond en die is vertrokken. Biodochter werd de bonte hond want die zou het vriendje willen inpikken. Als die twee zondebokken uit beeld zijn, zal vrij snel duidelijk worden hoe het echt zit met pleegdochter. Dan lukt het vader door de vereenvoudigde situatie om weer grip op haar te krijgen of hij wordt de schuldige. In dat geval escaleert de boel en zal vader zijn verantwoordelijkheid moeten nemen en zelf pleegzorg inschakelen. Geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken nu als moeder zelf pleegzorg in te lichten. Dat is olie op het vuur gooien en er zal nog meer drama van komen. Al dat conflict dekt toe wat er speelt. Het houdt de chaos in stand. Er moet een eind komen aan al die emotionele verwikkelingen. 

Ik zou dus biodochter zeggen dat ze zelf gezonde keuzes mag maken en dat je haar steunt als het haar keuze is om bij jou te wonen. 

En ik zou de begeleiding van pleegdochter 100% aan vader overlaten. Sterker nog, ik zou hem zeggen dat je hem bewondert dat hij er nog steeds voor haar wil zijn en dat je haar aan hem toevertrouwt. Niet omdat je haar in de steek laat of haar veroordeelt, maar omdat de chaos moet stoppen. Pleegdochter lijkt nogal gemakkelijk conflicten te genereren en/of aan te wakkeren maar dat is uiteindelijk natuurlijk helemaal niet in haar belang! Je helpt haar dus door conflicten weg te nemen door afstand en ruimte tussen de mensen die met elkaar botsen. Ik denk dat jij dat intuïtief allang weet. Zet dat maar door. Ik zie geen reden je daar schuldig over te voelen. Ingrijpen door jou gaat op dit moment geen verlichting brengen, integendeel. Het houdt de conflictsfeer in stand. Pas als de chaos gaat liggen, is er een kans dat pleegdochters problemen op een heldere manier aan het licht komen. Je kunt je ex zelfs steunen zonder het met hem eens te zijn. Door toe te geven hoe moeilijk het is en dat jij het ook niet weet. Gooi de handdoek in de ring. Je ex zal op zichzelf teruggeworpen moeten worden om zijn situatie helder te zien en te beseffen dat hij zich in een heel lastige situatie heeft gemanoeuvreerd. Pas dan kunnen ze eventueel geholpen worden. Nu niet. 

Poepiedoepie schreef op 10-05-2022 om 23:43:

en nee, ik verwacht geen eeuwige dankbaarheid van pleegdochter.
Maar wel het respect te beseffen dat ik niet één van haar vriendinnetjes ben en ook niet zo behandeld wil worden.
Woorden als kutwijf, rotmens, hoer en takkewijf en dergelijke hoef ik van haar niet te pikken.
Dat doe ik ook niet van mijn biodochter, dus ook niet van haar, beschadigd of niet!!

Hoe hard ook gezegd, ik denk dat je teveel van haar verwacht. Ze heeft dit nooit geleerd en dus ook niet te geven. En dat is heel rot voor jou en superrot voor haar. Want zij moet haar leven daarmee verder. Dat betekent niet dat jij verantwoord bent voor al het leed dat haar is aangedaan. Ik snap ook dat jouw energie op is. Tegelijkertijd zet je haar weg als kwade genius, terwijl ze ook een kat in het nauw kan zijn. Manipuleren is een overlevingsskill. Afwijzen kan en mag.   en ik snap ook dat je uit zelfbescherming soms niet anders kan. Maar misschien heeft ze gewoon hulp nodig en niet meer afwijzing. Als jullie dat niet kunnen geven, probeer dan een veilige omgeving nog te zoeken. Hoeft geen hulpverlening te zijn. Kan ook een sportclub zijn of een groep muziekliefhebbers. 

Doemijdieglazenbol schreef op 11-05-2022 om 01:18:

[..]

Hoe hard ook gezegd, ik denk dat je teveel van haar verwacht. Ze heeft dit nooit geleerd en dus ook niet te geven. En dat is heel rot voor jou en superrot voor haar. Want zij moet haar leven daarmee verder.

Dat kan zo zijn. Maar het kan dus ook zijn dat de problematiek van pleegdochter te fors is om zonder begeleiding binnen een gezin op te vangen. Als ze zo agressief is tegen haar pleegmoeder, is dat een signaal dat ze niet goed functioneert binnen het gezin. Met een vriendje een val opzetten voor je pleegzus is ook bepaald destructief in relaties. Natuurlijk kun je eventueel wat bijbuigen en je verwachtingen naar beneden schroeven maar niet te ver: zonder gezonde grenzen verlies je je eigen veilige thuis en gezin en ben je alleen maar bezig met de problematiek van een gezinslid ten koste van de anderen. Ik heb de indruk dat ze dat al een behoorlijke tijd doen: het gezin valt uit elkaar onder de druk die ze niet aankunnen. Moeder heeft geprobeerd daar hulp bij te krijgen maar vader houdt dat tegen. Wat moeder doen? Zich nog verder laten beschadigen door de situatie? Dat mag toch niet van haar verwacht worden? Nog meer ruzie schoppen en aan de chaos bijdragen? Lijkt me niet. Ik vind dat ze een heel gezonde intuïtie laat zien door afstand te nemen. 

Als je tot de conclusie komt dat een kind te beschadigd is om de normale grenzen in acht te nemen, kun je niet doorgaan alsof dat business as usual is. Dan heb je hulp nodig. Voor haar en voor de rest van het gezin. Maar zolang vader daar dwars voorligt, kan dat niet zonder nog meer onderlinge conflicten te veroorzaken. Dan gaat dat gezin nog veel verder kapot.