Tv-tip: documentaire over autist matthijs.
Maandagavond op Nederland 2: Een documentaire over autist Mattthijs.
Een waaarschuwing is wel op zijn plaats, deze documentaire heeft bepaald geen happy end. Maar het leek me wel een indrukwekkende docu.
"De documentaire De regels van Matthijs van Marc Schmidt is de Publiekslieveling in de categorie Documentaire tijdens het Nederlands Film Festival in Utrecht. Dat bleek donderdag tijdens het Film Festival in Utrecht.
De NCRV-documentaire dingt vrijdagavond mee naar een Gouden Kalf in de categorie Beste lange documentaire. De omroep zendt de documentaire maandagavond uit op Nederland 2.
In De regels van Matthijs filmt regisseur Marc Schmidt zijn jeugdvriend Matthijs, die als autist wanhopig orde in de chaos om hem heen probeert te scheppen.
De film won eerder op het internationale documentairefestival Visions du Réel in Nyon de Grand Prix voor Internationale Beste lange documentaire. De jury van het Zwitsers filmfestival was onder de indruk van de bijzondere vriendschap tussen de filmmaker en zijn autistische vriend. 'Deze film overschrijdt de grens met de onbekende en mysterieuze wereld van autisme"
Wat is 'ongelijk?
"Dat is niet voorbehouden aan de Joden, dat geldt voor iedereen die te maken krijgt met ongelijke behandeling of het achterstellen op basis van afkomst, sekse, huidskleur, seksuele voorkeur, leeftijd, religie, handicap."
Voor mij komt het over als een voorbeeld uit de laatste categorie: het achterstellen op basis van handicap.
Want 'sociaal' is voor mij een ander vlak dan 'cognitief'. Dus iemand die op het ene vlak wat mist kan op een ander vlak heel wat in huis hebben.
Als een cognitief sterke autist dan op grond van die sociale handicap dan toch niet hb mag heten, dat is voor mij een ongelijke behandeling.
Want de slimheid, daar mankeert het hem dan niet aan, maar hij is van de 'verkeerde' groep, de sociaal gehandicapten.
Wat mij betreft dus niet
De autist bestaat niet, en de hb-er ook niet.
En verder vind ik sowieso dat de sociale component er bij hb-ers wat minder toe doet. Ga nu niet meer uitleggen waarom ik dat vind. Dat is al uit en te na besproken. En verder is het voor een hb-er ook makkelijker om sociaal te accelereren onder gelijkgestemden.
Ik wil niet beweren dat jij discrimineert, en ik denk dat hb-er zijn sowieso maar een definitie is. Want wat is het verschil tussen iemand van een IQ van 129 en 130? Maar ik denk wel dat we kinderen en de maatschappij te kort doen door deze definities zo eng te stellen. Hoogbegaafdenonderwijs is nodig. Ook voor de wat minder sociaal ingestelde kinderen.
Fred
"Als puber dacht ik dat op zondag een steen in je maag er bij hoorde. En ik dacht dat iedereen die een gewoon leven leidde in een sleur zat, en heftig verlangde naar een avontuurlijker leven.
Pas een jaar geleden, toen ik een veeleisende master deed, ontdekte ik dat je het dagelijkse leven ook gewoon leuk kan vinden, en dat niet iedereen (die niet de wereld over vliegt) in een sleur zit.
Dat was dus gewoon een effect van niet uitgedaagd worden, terwijl ik gewoon dacht dat dat normaal was,dat 'meh' gevoel dat je leven dan kenmerkt. "
Fred, wat herken ik hier veel in! Dat 'meuh' gevoel en die steen op je maag in het weekend.. Maar om nu een master te gaan doen.. daar heb ik het (zelf-)vertrouwen niet (voor) in en de vooropleiding niet. Misschien toch gewoon proberen. Hmmm. Je zet me aan het denken.
Master
ik weet niet of reclame maken hier mag, maar de Open Universiteit kun je alles ook in losse cursussen doen, kun je eens een vak proberen om te zien of het je ligt.
Hoogbegaafd
Gisteren bij DWDD werd Matthijs wel degelijk hoogbegaafd genoemd. Zelf blijf ik dan maar denken dat dat toch wel een positief ontwikkelpunt is bij autisme waar je bij aan kunt sluiten als oplossing om uit die eenzaamheid te komen. Kik zong het nummer: I am a rock, I am an Iland.
Hoogbegaafd
Hoogbegaafd is dan toch duidelijk iets anders dan een gezond verstand. Iedereen kan bedenken dat je in je huurwoning niet gaat lopen knoeien met leidingen. Om maar een dingetje te noemen.
Dat iemand had bedacht dat Matthijs alleen kon wonen, dat is voor mij haast nog het meest schokkende aan de documentaire. Hoe is dat ooit zo gekomen? Stapelgek, diegene die dat goedvond. En het zo uit de hand laten lopen. Arme, arme Matthijs.
