(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
MamaE schreef op 23-04-2024 om 17:55:
Even terugkomend op mijn post van gisteravond en de reacties daarop; nee, als er een onderliggend probleem is waarom mijn kind niet naar school kan of het niet lukt of een andere verplichting/verwachting, dan ga ik mijn kind daar niet voor straffen. Wat ik niet ga doen, is het faciliteren van een 'ik bepaal alles zelf wel' mentaliteit. Een zestienjarige die zelf wel bepaalt of hij naar school gaat en gewoon thuisblijft als hij geen zin heeft, dat faciliteer ik niet. En ik betaal ook geen boete van de leerplicht als die er komt. Want dat is ook faciliteren.
Als er diepere problematiek speelt, dan kun je ook in gesprek met de leerplicht en kijken naar alternatieven, hulpverlening etc.
Als er uit pure onmacht iets kapot gaat, laat ik mijn kind daar ook niet zelf voor opdraaien. Maar er is een verschil tussen onmacht en gebrek aan zelfbeheersing.
En van een kind van zes kun je ook minder verwachten dan van een kind van zestien.
Een deur intrappen omdat je niet naar de snackbar mag terwijl het eten gekookt wordt vind ik geenszins oké en ook ver buiten alle proportie. Met zo'n houding ga je het niet redden in de maatschappij.
Ik ben als het er op aankomt denk ik minder rechtlijnig dan ik soms lijk.
Maar een huishouden met twee is echt anders dan een huishouden met zes en wat je verwacht van de andere pubers, kun je niet zomaar voor één kind een uitzonderingspositie in maken. Ja, als een kind uit zichzelf taken doet, hoef je het niet te verplichten, maar als het kind dat niet doet omdat het dat bij moeder ook niet hoeft, dan vind ik het niet fair om te zeggen dat hij het niet hoeft en de rest wel. Daar zou ik dan weer hoogst recalcitrant van worden.
Je bent financieel verantwoordelijk voor je 16jarige kind dus om nou te zeggen dat je boetes niet betaald heb je weinig te kiezen denk ik zo, uiteindelijk komt het toch op jouw bordje terecht. Ook jouw dochter kan deze reactie hebben op 16jarige leeftijd.
even een iets ander geluid, misschien is er in deze situatie nu weinig meer te doen voor jullie. Was het niet vechten tegen de bierkaai?
soms kun je gewoon niks meer bereiken. Jullie/man heeft zijn best gedaan en dit was het. Enige wat er op kortere termijn kan gebeuren, is dat zoon het ook bij moeder te bont maakt en terugverlangt naar jullie structuur. Dat lijkt me helaas sterk gezien het faciliterend gedrag van moeder.
hopelijk gebeurt het dan als hij ouder is.
Nick90 schreef op 23-04-2024 om 18:01:
[..]
Je bent financieel verantwoordelijk voor je 16jarige kind dus om nou te zeggen dat je boetes niet betaald heb je weinig te kiezen denk ik zo, uiteindelijk komt het toch op jouw bordje terecht. Ook jouw dochter kan deze reactie hebben op 16jarige leeftijd.
Financieel verantwoordelijk betekent niet dat je alles moet betalen. Boetes voor fietsen met de telefoon in de hand of door rood of zonder licht betaal ik ook niet.
Financieel verantwoordelijk betekent dat ik haar een dak boven haar hoofd, te eten (niet geheel en onbeperkt vrije keuze) en kleren of kleedgeld biedt en wat zakgeld. Voor luxe wensen kan gewerkt worden. En voor boetes ook. Als ik dat ga betalen leert ze er niks van.
Voorschieten is wat anders, maar dat betekent dan een tijdje geen zakgeld. Keuzes hebben consequenties.
Overigens denk ik dat mijn dochter best kan omgaan met tegenslag. Daar heeft ze zeker nog in te groeien maar ze heeft al meer dan genoeg gelegenheid gehad om daar in te leren. Ik kan niet uitsluiten dat ze gaat ontsporen, maar ik sta wel achter onze opvoeding.
MamaE schreef op 23-04-2024 om 18:15:
[..]
Financieel verantwoordelijk betekent niet dat je alles moet betalen. Boetes voor fietsen met de telefoon in de hand of door rood of zonder licht betaal ik ook niet.
Financieel verantwoordelijk betekent dat ik haar een dak boven haar hoofd, te eten (niet geheel en onbeperkt vrije keuze) en kleren of kleedgeld biedt en wat zakgeld. Voor luxe wensen kan gewerkt worden. En voor boetes ook. Als ik dat ga betalen leert ze er niks van.
Voorschieten is wat anders, maar dat betekent dan een tijdje geen zakgeld. Keuzes hebben consequenties.
Overigens denk ik dat mijn dochter best kan omgaan met tegenslag. Daar heeft ze zeker nog in te groeien maar ze heeft al meer dan genoeg gelegenheid gehad om daar in te leren. Ik kan niet uitsluiten dat ze gaat ontsporen, maar ik sta wel achter onze opvoeding.
Als je het niet betaald maar uitsluitend voorschiet en dan zakgeld inhoudt leren de meeste pubers ook niks van. De consequentie is alleen maar meer boosheid en nog meer afzetten en ze gaan manieren bedenken om aan geld te komen, zie post Nick. Moet je natuurlijk helemaal zelf weten, ieder zijn keus in opvoeden, maar ik heb het in alle eerlijkheid nog nooit zien werken bij pubers, bij jonge kinderen wellicht wel.
linn19 schreef op 23-04-2024 om 17:30:
[..]
Leg de oplossing niet bij zoon en moeder neer, daarmee steek ook jij je kop in het zand dat zij wel gaan veranderen....moeder gaat dat zowiezo niet doen en zoon kan nu even niet anders.
Ik heb net ook je lange post van net gelezen en ook hierna vind ik deze oplossing van Biebel eerder geschreven de meest slimme:
"Laat je man kleinere, veel kleinere stapjes zetten.Niet ‘we moeten praten’, maar een keer een ijsje eten samen, of naar het sporten brengen of iets anders waarbij duidelijk is dat er nog geen Echt Gesprek plaats vindt. Zodat je stiefzoon en je man aan hun relatie kunnen werken zonder dat stiefzoon het gevoel heeft dat hij van alles moet."
Probeer af te stappen van het idee dat het weer het gezin zou moeten zijn zoals het was bij jullie.
Niet meer terug naar wat was want dat was 1.5 jaar strijd.
Dit zouden vader aan kunnen geven bij zoon, een andere manier van contact, 1 op 1 zonder verplichtingen.
Ik weet niet hoe vaak ik nog moet zeggen, maar we laten het aan stiefzoon over wanneer hij er klaar voor is weer contact te zoeken. Mijn man wil niks forceren. Het gaat op tempo van stiefzoon nu.
VanLotje schreef op 23-04-2024 om 17:36:
waarom doe je dit je kinderen aan?
Ga latten.
ach kom op zeg. Gaat al 10 jaar goed.
Bloem1970 schreef op 23-04-2024 om 18:11:
even een iets ander geluid, misschien is er in deze situatie nu weinig meer te doen voor jullie. Was het niet vechten tegen de bierkaai?
soms kun je gewoon niks meer bereiken. Jullie/man heeft zijn best gedaan en dit was het. Enige wat er op kortere termijn kan gebeuren, is dat zoon het ook bij moeder te bont maakt en terugverlangt naar jullie structuur. Dat lijkt me helaas sterk gezien het faciliterend gedrag van moeder.
hopelijk gebeurt het dan als hij ouder is.
Hai Bloem, mijn man was al lang bang dat zijn zoon zijn biezen zou pakken als het luilekkerland bij zijn moeder teveel lonkte. En dat is nu gebeurd, dus achteraf was het wel tegen de bierkaai vechten ja.
Aangezien zijn moeder nu in haar eentje vanalles voor hem moet doen (hem meerdere keren per week naar training brengen, wedstrijden, hem ophalen na het stappen bijv) en nu ook met gedoe van school van dealen, hebben we een beetje de 'hoop' dat ze dat toch ook wat beu gaat worden... Hoop is niet het beste woord, we willen niet dat hij bij haar net zo gaat doen als bij ons, want ze is immers alleen, maar je begrijpt wel wat ik bedoel (hoop ik)
VanLotje schreef op 23-04-2024 om 17:36:
waarom doe je dit je kinderen aan?
Ga latten.
Pardon?? Het gaat hartstikke goed tussen mijn man en mij, mijn kinderen zijn ook hartstikke gek op hem. Waarom dan latten? Belachelijke reactie. Ga ik het nog niet eens hebben over twee huizen...
MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 19:26:
[..]
Hai Bloem, mijn man was al lang bang dat zijn zoon zijn biezen zou pakken als het luilekkerland bij zijn moeder teveel lonkte. En dat is nu gebeurd, dus achteraf was het wel tegen de bierkaai vechten ja.
Aangezien zijn moeder nu in haar eentje vanalles voor hem moet doen (hem meerdere keren per week naar training brengen, wedstrijden, hem ophalen na het stappen bijv) en nu ook met gedoe van school van dealen, hebben we een beetje de 'hoop' dat ze dat toch ook wat beu gaat worden... Hoop is niet het beste woord, we willen niet dat hij bij haar net zo gaat doen als bij ons, want ze is immers alleen, maar je begrijpt wel wat ik bedoel (hoop ik)
Je noemt het luilekkerland. Ergens vind je dus ook dat hij het bij haar leuker heeft. Ik snap nooit zo goed wat ouders winnen bij het hanteren van strikte regels, verplichtingen en sancties. Je bent bezig met handhaven, het levert een hoop strijd en gezeik op en het resultaat is niet beter in de zin van een verstandig functionerende zelfredzame volwassene. Hooguit gelijk en met een beetje pech slechter dan bij een opvoeding die kinderen wat meer autonomie geeft.
MMcGonagall schreef op 23-04-2024 om 19:43:
[..]
Je noemt het luilekkerland. Ergens vind je dus ook dat hij het bij haar leuker heeft. Ik snap nooit zo goed wat ouders winnen bij het hanteren van strikte regels, verplichtingen en sancties. Je bent bezig met handhaven, het levert een hoop strijd en gezeik op en het resultaat is niet beter in de zin van een verstandig functionerende zelfredzame volwassene. Hooguit gelijk en met een beetje pech slechter dan bij een opvoeding die kinderen wat meer autonomie geeft.
Nee, hem in alles zijn zin geven, hem altijd gelijk geven, hem wijsmaken dat hij de beste in alles is. Dáár wordt hij uiteindelijk een leuke volwassene van... Hij heeft het daar gemakkelijker, niks in de weg, dus voor hem leuker ja. Als ik dezelfde opstelling zou hebben bij ons, met 4 pubers, dan was het wel complete anarchie hoor.
MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 19:53:
[..]
Nee, hem in alles zijn zin geven, hem altijd gelijk geven, hem wijsmaken dat hij de beste in alles is. Dáár wordt hij uiteindelijk een leuke volwassene van... Hij heeft het daar gemakkelijker, niks in de weg, dus voor hem leuker ja. Als ik dezelfde opstelling zou hebben bij ons, met 4 pubers, dan was het wel complete anarchie hoor.
Je haalt er nu steeds meer bij. Misschien wil ze wel tegenwicht bieden tegen de strenge omgeving bij jullie. Of wellicht ervaart hij te weinig dat hij gezien wordt (in positieve zin) in jullie gezin. Mijn kinderen hebben het hier ook redelijk makkelijk en vrij gehad. Het is al lastig genoeg in de wijde wereld, dus dan hoef ik het zeker een puber niet moeilijker te maken.
MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 19:22:
[..]
Ik weet niet hoe vaak ik nog moet zeggen, maar we laten het aan stiefzoon over wanneer hij er klaar voor is weer contact te zoeken. Mijn man wil niks forceren. Het gaat op tempo van stiefzoon nu.
Als vader aan zoon heeft laten weten dat zoon de ruimte krijgt om in zijn eigen tempo weer contact met zijn vader op te nemen wat is het probleem dan nog?
MMcGonagall schreef op 23-04-2024 om 19:57:
[..]
Je haalt er nu steeds meer bij. Misschien wil ze wel tegenwicht bieden tegen de strenge omgeving bij jullie. Of wellicht ervaart hij te weinig dat hij gezien wordt (in positieve zin) in jullie gezin. Mijn kinderen hebben het hier ook redelijk makkelijk en vrij gehad. Het is al lastig genoeg in de wijde wereld, dus dan hoef ik het zeker een puber niet moeilijker te maken.
Ik haal er niet steeds meer bij (zie zoveel eerdere posts) ik ben me slechts aan het herhalen. In vergelijking bij hoe het bij zijn moeder gaat, voelt hij zich bij ons vast minder gezien. Er zijn er hier immers nog 3. Maar echt, hij kan vertellen wat hij wil, raad vragen, boos zijn, mag/kan allemaal. Helemaal mee eens dat het al lastig genoeg is in de wereld. Maar ik ben dan van mening: bereid je kind daar op voor. Het is niet altijd alleen maar feest.... Jammer genoeg
linn19 schreef op 23-04-2024 om 20:12:
[..]
Als vader aan zoon heeft laten weten dat zoon de ruimte krijgt om in zijn eigen tempo weer contact met zijn vader op te nemen wat is het probleem dan nog?
Dat ons gezin nu in duigen ligt misschien? Dat mijn man door dit alles bepaald niet lekker in zijn vel zit? Dat dit zijn weerslag heeft op de andere kinderen? Je stoere stiefpa zien janken, dat hakt er best in hoor...
Is de 19 achter je gebruikersnaam misschien je leeftijd? Ik ben steeds zo beleefd om je te antwoorden, maar ik heb ontzettend het idee dat we enorm langs elkaar heen aan het praten zijn
MrsSmith schreef op 23-04-2024 om 20:15:
[..]
, hij kan vertellen wat hij wil, raad vragen, boos zijn, mag/kan allemaal.
En dat vindt stiefzoon ook ook ?
