School doet weer moeilijk

Die methode

"Het filmpje laat aardig zien hoe er tegen schoolweigeren wordt aangekeken. Vooral het slot (de leerling hoort ondertussen thuis geen privileges te krijgen: geen tv, geen beeldscherm, etc.)"

Dit is een 'geloof' van mensen die beter zouden moeten weten.
Niemand heeft nog kunnen aantonen dat dit helpt. Het aantal thuiszitters neemt dankzij dit soort onprofessioneel gedreig alleen maar verder toe. Want je neemt de angst van een kind niet serieus en je helpt niet om de belemmeringen op te ruimen. Dwingen leidt tot geestelijke schade en daar wil je niet verantwoordelijk voor zijn.
Dan maar een softie.
Leren moet in vrijheid gebeuren anders gebeurt het niet.

argument Evanlyn

Je kind heeft nu een balans gevonden die je niet wil verstoren want altijd ligt schoolweigering, uit angst en onbegrip/uitsluiting/pesten, bij dit soort kinderen op de loer. En bij autisme kun je moeilijk tegen verandering, daar moet wel een zeer grondige reden voor zijn.

Dank je, AnneJ

Mooi gezegd! Ga ik gebruiken. En als het moet vraag ik de ons welbekende psych om daar ook een brief over te schrijven. Nu nog niet, maar wel als het de spuigaten uit gaat lopen.

Ik voel me al veel zekerder door alle tips, al liggen de bokshandschoenen nog steeds klaar. Nou hopen dat het gaat werken. Het is een hele verantwoordelijkheid, steeds maar weer zo'n kind opvangen als er weer een poging gedaan wordt het over de schutting te gooien.

Hier heb je wat aan

http://www.pleysier.nl/uploads/media_items/traject-schoolweigering-en-schoolangst.original.pdf

De crux van dit plan zit in de begeleiding door een gedragsdeskundige.
Dat is iemand die het moet weten. Zo iemand is wel te beïnvloeden met meningen van vakgenoten.

psych miriam

De psych van Evanlyn kan zaken kernachtig en begrijpelijk formuleren in het belang van de oplossing, dus dat kan al helpen. Hier ook zeer geholpen.
Anderen erbij betrekken ben ik zelf altijd huiverig voor. Je kunt je makkelijk vergissen, ineens staan ze tegenover je, en een groter aantal bemoeials wil soms juist zeggen dat de oplossing steeds verder weg raakt. De kortste weg, klein houden, concreet houden, weten wie je betrekt, recht op je doel af.

klein houden

Dat zal ik ook onthouden.

Dat doet me denken aan de overstapcursus naar de middelbare school die hij heeft gedaan. Had dus weinig nut. En aan het einde moest ik twee vragenlijsten invullen. Een over de instelling zelf, en een over of ik en zoon zich gelukkig voelden, of ik het allemaal wel aankon thuis etc. Ik heb die oningevuld ingeleverd en gezegd dat ik dat niet vond passen bij een cursus agenda bijhouden. Ze wilden hem ook blijven zien, maar zoon wilde dat niet en ik was het met hem eens. Hij heeft iets aan huiswerkbegeleiding, maar niet aan lege praatjes hoe het met hem gaat. Die kan ik wel met hem houden.

mevrouw Bienhuis

Heeft werkelijk geen idee van de praktijk. Je moet de problemen opdrogen, dat deel klopt, zowel op school, bij het kind als thuis. Klopt. Er is dan ook geen kind dat niet meer naar school gaat als de problemen oplosbaar blijken te zijn. Soms zijn de problemen niet oplosbaar, of niet op korte termijn oplosbaar. Dan is het juist heel belangrijk dat het kind thuis doorgaat met leren voor het ook daar de motivatie voor verliest.
Dat advies aan school, geen huiswerk meegeven, kan zaken ernstig laten escaleren.
Gelukkig heb ik dat bij mijn dochter altijd boven water kunnen houden. Dus ondanks langere periodes van schooluitval, tot uiteindelijk driekwart jaar voor de overgang naar het speciaal onderwijs, is haar leergang consequent doorgegaan, en daar gaat het uiteindelijk om.
Die mevrouw Bienhuis heeft haar prioriteiten niet op orde. Het gaat erom dat een kind leert en een diploma haalt en zo ver mogelijk komt, terwijl je andere problemen probeert op te drogen.

alles wordt tegen je gebruikt

Verstandig hoor Evanlyn om niet mee te gaan in die ongewenste aandacht voor jou thuissituatie.
In mijn Duits voorbeeld begon de mentor of zoon soms 'drugs' gebruikte? Of alcohol dronk? Allemaal om de verantwoordelijkheid voor het falen van school in het geven van Duitse les bij zoon te leggen. Hoe kom je erop.
Ik heb haar boos toegevoegd dat ik het gesprek beperk tot de onderwijssituatie. Meer is niet nodig om duidelijkheid te krijgen.

Miriam en AnneJ

weer bedankt. Dat stuk van Mw. Nienhuis ken ik inderdaad. Dat straffen door dingen af te pakken hebben we wel een paar keer gedaan, maar dat voelde niet goed. Kind was al zo verdrietig. En zelf moesten we vaak naar het werk. Dat voelde ook al niet goed. We hebben wel zo veel mogelijk opvang geregeld in het begin.

Dat stuk van Pleysier klinkt al positiever ja.

Vanmiddag ben ik bij de leerplichtambtenaar geweest. We worden nu wel in een hoek gedreven, door of een vrijstelling te accepteren of een proces-verbaal met melding bij AMK enz. aan de broek te krijgen. Leerplichtambtenaar is wel betrokken, maar zei dat ze straks ook niet anders kan, dan wordt het haar aangerekend dat ze geen actie heeft ondernomen.

Wij hebben in het laatste gesprek met school en samenwerkingsverband gezegd dat kind wat ons betreft liever niet terug ging naar de betreffende school (locatie ligt ver van huis). Dit is blijkbaar verkeerd gevallen. Binnenkort met onderwijsconsulenten, ab'er, school etc. om tafel en zien wat we nog voor elkaar kunnen krijgen. En anders maar zelf onderwijs financieren.

Eerst onderwijsconsulenten Agatha

Inderdaad, onderwijsconsulenten. Laat je goed adviseren. En ga er niet per definitie vanuit dat je 'om de tafel' moet. Vergaderen helpt niet.
Zijn er op de huidige school van je kind geen mensen die je kunnen helpen? Heeft je kind een diagnose? En is daar door een mentor een verslagje voor gemaakt? Heb je daar wat aan? Of kun je alsnog een leerkracht of mentor die jou kind goed kent een verslagje laten schrijven over jou kind. Liefst aan de hand van een vast format. Overleg dat met de onderwijsconsulenten. Soms moet je 'out of the box' denken. Het lijkt nu net alsof de 'afstand' tot school een probleem is, maar dat kan bijkomend zijn. Als er al stress is, kan de afstand daaraan bijdragen. Maar het gaat om de stress die je kind op school oploopt. Is er iemand op school die daar iets verstandigs over te melden heeft? Dan zou je kunnen overwegen om die te vragen.
En niet, het is de taak van de AB-er, maar iemand die je kind echt goed kent en weet waar het tegenaanloopt en dat onder woorden kan brengen.
Maar overleg met onderwijsconsulenten elke stap. Ga niet nutteloos 'om de tafel' alsof daar ineens 'oplossingen ontspruiten aan het tafelblad?

Schoolwissel

Kind is een paar keer van school gewisseld en het ging beide keren heel snel mis. Ze kennen kind dus eigenlijk niet. En gek genoeg is dat waar we nu ook tegenaan lopen. Omdat kind er niet genoeg is geweest, kunnen ze ook geen passend onderwijs op afstand bieden. Toch zeggen ze ook dat kind geen toelaatbaarheidsverklaring kan krijgen, omdat school op cognitief gebied van alles voor kind te bieden heeft. Kind is wel leerbaar. En waarschijnlijk zien ze ons als handelingsverlegen ouders, ouders die hun kind niet op school kunnen krijgen.

school 1 of 2

Is er mogelijk op school 1 of 2 nog iemand die ook goed zag waar je zoon op school moeilijkheden mee had?

en zelf?

Heb je zelf in beeld waarom het je zoon niet lukt om naar school te gaan? Kun je vertellen wat er feitelijk vooraf ging aan de schoolweigering en je besluit om je zoon van school te laten veranderen?
En wat heb je zelf al gedaan om te zorgen dat het mogelijk wel zou lukken? Van school veranderen is ook positief. Het kan de oplossing zijn.

en zelf?

Heb je zelf in beeld waarom het je zoon niet lukt om naar school te gaan? Kun je vertellen wat er feitelijk vooraf ging aan de schoolweigering en je besluit om je zoon van school te laten veranderen?
En wat heb je zelf al gedaan om te zorgen dat het mogelijk wel zou lukken? Van school veranderen is ook positief. Het kan de oplossing zijn.

Autistische trekken

heeft kind wel. Scholen weten niet genoeg van kind. Viel niet op, is heel stil en braaf op school.

Het ging mis omdat kind zich alleen voelde, in de steek gelaten door vrienden van basisschool. En kon toen niet meer aarden op nieuwe school, middenin het jaar, tijdje niet geweest, veiligheid was weg.

Waar staat dat dwang helpt?

Google: Jaardocument 2010 Curium Lumc
Dan komt een pdf boven waarin onderzoek naar angststoornissen en schoolweigering en een overzicht van de onderzoeken naar behandeling.

Zo'n 1 procent van de kinderen heeft problemen met schoolweigering. Het is een taai probleem. Nogal makkelijk om je er vanaf te maken door de ouders te dwingen het kind te dwingen. Dwang helpt niet en is niet meer van deze tijd. Overal in de zorg proberen we dwang juist terug te dringen omdat het niet helpt en onmenselijk is.
Je kunt best eens een kind een zetje geven of over de drempel helpen. Hier is dat juist problematisch als je dat gaat doen.

Cognitieve therapie, leren gedachten te sturen en aan te moedigen in de plaats van angstige gedachten, helpt in een deel van de gevallen.
Het betrekken van de ouder helpt alleen als het om een angstige ouder gaat. Verder is er niet zoveel bekend over de effectiviteit van behandeling.

Daarnaast kunnen er problemen zijn als pesten, leerstoornissen, ontwikkelingsstoornissen. Het kan nodig zijn om medicatie te geven tegen de angst.

Er is geen onderzoek waaruit blijkt dat 'dwang' helpt. Dwang maakt een kind angstiger en zorgt dat het het vertrouwen in de ouders verliest. Eventuele stoornissen kunnen verergeren.

" Echter, individuele cognitieve gedragstherapie werkte direct na de behandeling significant beter dan gezins-cognitieve gedragstherapie (bij individuele therapie was 53% van de kinderen direct na behandeling vrij van alle angststoornissen en bij gezins-cognitieve gedragstherapie 28%). De bevinding dat het betrekken van de familie niet bijdraagt aan de effectiviteit van individuele cognitieve gedragstherapie komt overeen met het resultaat van de meerderheid van de studies die gezins-cognitieve gedragstherapie hebben onderzocht. Maar, dit is de eerste studie die uitwijst dat
individuele cognitieve gedragstherapie effectiever is (in ieder geval direct na de behandeling) dan gezins-cognitieve gedragstherapie. Daarnaast tonen de resultaten aan dat individuele cognitieve gedragstherapie ook goedkoper is dan gezins-cognitieve gedragstherapie. Conclusie van het onderzoek is dan ook dat individuele cognitieve gedragstherapie de beste keus is om klinisch
angstige kinderen te behandelen. Meer onderzoek moeten uitwijzen of de gevonden resultaten ook gelden op de langere termijn (Bodden, 2006).

Naast het betrekken van ouders bij de cognitieve gedragstherapie wordt in sommige interventies ook de school in de behandeling betrokken. Als een kind op school door angst wordt overspoeld kan er
buiten de klas bijvoorbeeld een volwassene worden aangewezen die het kind kan helpen met probleemoplossende strategieën of met het omgaan met de angst. Bij faalangst kunnen toetsen worden afgenomen in een rustige omgeving (Connolly, 2008). Twee studies van King en collega’s (1998 and 1999) laten zien dat individuele cognitieve gedragstherapie met ouder/leraar training effectief was bij kinderen die uit angst naar school weigerden te gaan (Bodden, 2006). "

Die Nienhuis is all over het net als je googelt op schoolweigering. Geen wonder dat scholen niet meewerken aan het oplossen van de hindernissen van je kind. Dwingen zou de oplossing zijn.
Dat is een luchtkasteel waarmee scholen en hulpverlening niets hoeven te doen.

autisme

Het kan zin hebben om een goede kinderpsychiater te regelen voor je kind die een werkhypothese/diagnose kan opstellen en die je kind en jou kan leren om de gedachten van je kind dapper te maken en oplossingsgericht te gaan denken.
Als het echt om autisme gaat zou ik ook de andere literatuur gaan lezen. Geef me de vijf e.d.
Het is typerend voor sommige kinderen met autisme dat ze stil en braaf zijn en niet opvallen. Dan heb je een goede kinderpsychiater nodig, iemand die zijn vak verstaat en contact kan leggen, om te benaderen wat er in het hoofd van je kind omgaat.
En zonodig wat tegen de angst te geven.

Verder hoop ik dat het je lukt om je kind thuis te laten werken. Het hoeft echt niet zoveel te zijn als op school, als hij maar bezig blijft op een dagelijkse doordeweekse wijze, vaste tijden bij voorkeur. Zonodig 's avonds als jullie erbij zijn. Anders verliest hij dalijk nog zijn motivatie en routine om te leren.
Als hij maar doorgaat kan het later goed komen als je kind ouder is en meer geleerd heeft en zich beter kan weren.

dwingen

Zeker als het om autisme gaat ga je niet dwingen maar je zorgt dat je een goede werkrelatie krijgt waarin je samen met je kind de zaak uitpuzzelt en oplossingen zoekt met draagvlak en die je kind aankan en kan begrijpen.

AMK

Wijs bij zorgmelding op het rapport van de kinderombudsman. Schoolweigering is frustrerend voor iedereen en een grote puzzel, allereerst voor het kind zelf, voor de ouders maar ook voor de school. Ouders beschuldigen van mishandeling helpt niet. Jeugdzorg helpt niet, dwang helpt niet.
Dus mocht het ervan komen, houd je kalm en laat ze kletsen, ze vullen die rapporten met van alles waar je boos over wordt, maar het is hun eigen dommigheid en onprofessionaliteit. Meld gewoon bij de rechter, mocht het zover komen, wat er aan de hand is en wat je eraan tracht te doen.
Opname in een instelling helpt al helemaal niet dan komt er van een schoolcarriere nog minder terecht. En al helemaal niet zo'n kwetsbaar kind met autistische trekken.
Oplossingen op maat zijn nodig zoals de kinderombudsman bepleit. Daar hoop je op dat school meewerkt.

Bedankt AnneJ

Je geeft goede adviezen. Wij zullen binnenkort dus weer in gesprek, met de onderwijsconsulent erbij. Onderwijsconsulent is bekend bij de zorginstelling waar AB'er vandaan komt, schijnt een hele goede te zijn.

Directeur van school heeft aan man toegegeven dat het een ingewikkelde zaak is en dat hij zijn handen er niet vanaf trekt (zo lijkt het echter wel).

Het blijft raar; school wil geen TLV afgeven, maar wel een algehele vrijstelling laten afgeven omdat ze inzien dat kind niet naar school kan. Ach, het is gewoon een geldkwestie. Ze zeggen allemaal wel dat het belang van het kind voorop staat, maar geld is belangrijker.

Je bent niet alleen - niet omdat je een slappe ouder bent

http://www.autipassendonderwijsutrecht.nl/ouderkracht-voor-t-kind

"22 mei 2014 sprak Ouderkracht met het Ministerie van Onderwijs over maatwerk-onderwijs voor thuiszitters. Dit zal een terugkerend overleg zijn waarvan verslag gedaan wordt op de Werkgroepen-pagina van Ouderkracht voor 't kind."

onverantwoord

Dat afpakken van de pc met toebehoren van een kind met autisme is onverantwoord. Een kind is dan de troost kwijt, weet zich niet meer te vermaken, en kan geen contact zoeken met anderen. Bovendien wordt het makkelijk overstelpt door emoties.
Jij pakt dat ding af, kind kan de emoties niet meer beheersen en wordt agressief. Kun je ook nog de politie gaan bellen.
Onmacht, angst en woede, paniek alom.
Daarmee loop je het risico dat een kind met autisme ook nog een agressiestoornis oploopt.

kind

In mijn omgeving een kind dat geschorst is omdat het de leerplichtambtenaar te lijf ging. Kind zit al vanwege de problemen met het beheersen van zijn emoties en agressie op speciaal onderwijs. En dan moet het toch zware en bedreigende gesprekken voeren met lui die maar met sancties dreigen waar een kind niets mee kan.

Thuiszittersproblematiek Binnenlands Bestuur

http://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/opinie/columns/oproep-doorbraak-thuiszitters.9451906.lynkx?pageStart8=1

Column van EG/jeugdzorg. Dat is niet de instantie om zaken mee te doen als je kind thuiszit.

Uit de reacties blijkt de problematiek. Maar ook een aardige 'tjsor' reactie.

"Ik heb ook het AMK benaderd: mijn kind wordt in zijn ontwikkeling bedreigd als hij zo lang thuis zit. School met zorgplicht verwaarloost mijn kind: doe er wat aan. AMK was verrrast met deze vraag van mij: Antwoord van AMK: u heeft gelijk maar we kunnen scholen niet aanspreken: we kunnen alleen ouders aanspreken die hun kind iets aan doen."

Als je een complex kind hebt en handelingsverlegen scholen (en zorg) dan is de enige die de urgentie voelt zijn de ouders. (Leerplicht hobbelt er achteraan). Maar je kan nergens druk uitoefenen als ouder om falende uitvoering aan de kaak te stellen en een snelle oplossing voor je kind af te dwingen. Die zorgplicht is nu een wassen neus. Klachtenregeling werkt achteraf, inspectie doet geen individuele gevallen, een samenwerkingsverband kan een school niet dwingen iets te doen alleen attenderen (impulsoverleg OCW), Onderwijsconsulent of Gedragswerk (beiden van OCW) kunnen adviseren, de Geschillencommissie ook, maar niets is bindend. Als een school (leider) niet wil, gebeurt het niet. "

Tekst bij PV en zorgmelding

http://www.dekinderombudsman.nl/ul/cms/fck-uploaded/2013.KOM002OnderwijsThuiszitters.pdf

"Strafrechtelijk vervolgen of zorgmelding bij het AMK
Verder is het voor veel ouders van thuiszittende kinderen en professionals in het veld een doorn in het oog als een leerplichtambtenaar uiteindelijk overgaat tot het opmaken van een proces-verbaal. Dit, terwijl de ouders hadden aangegeven welwillend te zijn, maar zelf ook geen oplossingen wisten voor hun kind dat vanwege specifieke onderwijsbehoeften moeilijk te plaatsen is. In tegenstelling tot hetgeen de staatssecretaris stelt, is het opstellen van een proces-verbaal in deze gevallen dan vaak niet de oplossing, met als extra nadelig gevolg dat ouders en/of hun kind bij veroordeling door de rechter ook nog een strafblad krijgen. Voorts verliezen de ouders het vertrouwen in de leerplichtambtenaar, die eerst als bondgenoot optrad, maar vervolgens overgaat tot vervolging.
Ook werd vaak gehoord dat leerplichtambtenaren uiteindelijk een zorgmelding bij het AMK deden. Dit leidde echter niet tot enige verbetering, omdat ook het AMK of de gezinsvoogd geen geschikte school voor hun kind kon vinden, waardoor de problemen voor de ouders nog groter en gecompliceerder werden."

Bedankt weer

AnneJ. Hier kan ik wel wat mee.

lpa

AnneJ haalde aan:

"Ik heb ook het AMK benaderd: mijn kind wordt in zijn ontwikkeling bedreigd als hij zo lang thuis zit. School met zorgplicht verwaarloost mijn kind: doe er wat aan. AMK was verrrast met deze vraag van mij: Antwoord van AMK: u heeft gelijk maar we kunnen scholen niet aanspreken: we kunnen alleen ouders aanspreken die hun kind iets aan doen."

Dat is precies wat de leerplichtambtenaar zei. Hij was niet van plan iets met school te doen. (Situatieschets: zoon 4 mocht van school alleen in de ochtenden naar school. Na 6 maanden, via bemiddeling van de onderwijsconsulente, mocht hij hele dagen).

Evanlyn,

Scholen geven aan dat ze goede begeleiding leveren. Vervolgens moet een kind wel zelfredzaam zijn en niet te veel leunen op die begeleiding.
Hoe kan je je kind meer zelfredzaamheid meegeven.. Het 'te vaak' opschrijven van huiswerk door de mentor wordt mogelijk gezien als een tekort van zelfredzaamheid. Door minder vaak aan de mentor vragen en je problemen zelf oplossen door een foto van het schoolbord, komt je zoon uit de spotlight.

De reactie van Fruitella is herkenbaar. Sinds mijn kind op het VO zit, neem ik nooit meer als eerste contact op met school. Als er zorgen zijn, lezen we dit in de verzoekjes bij 10- minutengesprekken. Ook een manier om niet de aandacht op je kind te vestigen. Wanneer je niet de aandacht naar je toe trekt, gaat de aandacht eerder naar de leerlingen die slechte cijfers halen of vaak spijbelen. De leerlingen waar de school 'negatieve' energie in moeten steken omdat ze door de leerplichtambtenaar hierop verantwoording moeten afleggen.
Ondertussen houden we wel het huiswerk en de resultaten nauwlettend in de gaten.

Het is jammer dat je een gesprek hebt aangevraagd, want je kind heeft wat meer tijd nodig om zich te bewijzen.
Zoals ik het lees, lees ik geen echte grote problemen die niet aan te pakken zijn.
* huiswerk-> foto
* werkstuk-> meer begeleiding ouder, opgelikte layout, netjes ingebonden dus geen snelhechter, gezien door ouder alvorens in te leveren. Hier hebben we een gaatjes/ bindapparaat aangeschaft en extra dikke voor/achterbladen want mensen zijn gevoelig voor uiterlijk vertoon. We gebruiken een prima werkstuk als voorbeeld zodat kind dit werkstuk op na kan slaan om zich zelf te controleren.
* kan bijles dat ene vak opvangen? (Ik denk aan bijles dmv een abonnement op een website met video-uitleg.)
Probeer tijd te trekken zodat je zoon progressie kan tonen bij het tweede rapport.

Evanlyn

Heb jij eerder Onderwijsconsulenten ingeschakeld?
Wij kregen net de papieren binnen van hen. Er wordt gevraagd om toestemming voor het opvragen van informatie bij GGZ, scholen, e.d. Ook zou kind zelf moeten tekenen.
Wat hebben jullie gedaan in dit geval?