Josien: wel/geen medicatie

Wil

Hoe bedoel je dat? Fijn dat jij vindt dat ouders zich niet hoeven te verantwoorden. De praktijk wijst echter anders uit. En het staat ook een beetje haaks op: "
Ik kan echt schrikken als mensen psychiatrische medicatie bij hun kind zelfs vergelijken met het dragen van een bril."

Ik weet dat Ritalin al heel lang verstrekt wordt. En ik weet dat er onderzoeken zijn geweest waarin kinderen gevolgd zijn en waaruit blijkt dat kinderen die Ritalin slikken op de lange termijn beter af zijn. En dat volwassenen die sinds hun kindertijd Ritalin slikken aangeven dat ze zouden willen dat ze er eerder mee begonnen zijn. Van horen zeggen dan hè. Ik hoop eigelijk dat er iemand is die dit een oppakt en dit verder onderzoekt. Dat zou denk ik veel onrust schelen.
En tuurlijk is dit maar de helft van de discussie. Een groot gedeelte hangt ook op aan onzorgvuldig diagnosticeren. Dat kan, maar dat maakt inderdaad dan nog niet dat de diagnose ook niet klopt.

En je hebt bij Ritalin niet steeds een hogere dosis nodig voor hetzelfde effect. Dat is pertinent niet waar. Krijg toch een beetje het idee dat jij niet helemaal weet waar je over praat.

Wil

Een bijsluiter moet volledig zijn en alles benoemen wat er aan bijwerking mogelijk is. Adhd hoort eerder in het rijtje leerstoornissen thuis en is naar mijn mening niet zo zeer psychiatrisch. Ass wel.

Petje af polly

Het lukt jou wat mij even niet lukte, namelijk om dit vooroordeel netjes te pareren. Ik weet niet wat maakt dat Wil reageert zoals ze reageert, maar ik vind dus (beste Wil) dat er een niet zo fijne ondertoon in zit.

Het is niet waar wat je zegt en door dit wel zo de ether in te werpen vergaat mij een beetje de zin om hier voor de zoveelste keer weer eens een serieus weerwoord op te geven....

Wil, methylfenidaat onderdrukt niets

Wil, Methylfenidaat/Ritalin onderdrukt juist helemaal niets. Het is nadrukkelijk géén kalmerend middel. Het is een stimulerend middel.
De drukte als je stopt met het gebruik is niet het naar boven komen van onderdrukte gevoelens/gedrag, het is het natuurlijke gedrag van die persoon.
Verhoging van de hoeveelheid methylfenidaat hangt inderdaad samen met de groei van die persoon. Niet met gewenning. Als ik hier thuis geen pillen zou geven zou er geen afkickverschijnsel te bespeuren zijn. Wel een hoop onrust.

Wil en pirata

Pirata zegt; Wil, Methylfenidaat/Ritalin onderdrukt juist helemaal niets. Het is nadrukkelijk géén kalmerend middel. Het is een stimulerend middel.

Ik kan dat niet staven en heb dat wat ik hierna zeg ook nergens gelezen maar mijn stellige indruk nav ervaring met onze zoon is dat het een regulerend middel is. Het wordt voor add en adhd gegeven. Voor kinderen die te druk zijn en niet druk genoeg. Het regulerende is nl precies dat wat er bij adhd mank gaat. Op allerlei gebied. Je hebt zelfregulatie nodig bij slapen, zindelijkheid, leren, concentreren etc. Het is de grote bouwsteen in je leven waar je grofweg, 4 jaar over doet om een beetje onder de knie te krijgen (eerst eten, slapen, spelen etc.. naar de wc). De basisschool gaat ervan uit dat dat snor zit en bouwt daarop voort. Wat nu als dat niet zo snor zit en niet snor blijf? Alles wat je op het fundament wil bouwen, is niet solide.

Stimulerend

Methylfenidaat is inderdaad een stimulerend middel. Het stimuleert in de hersenen vooral de frontale cortex. De frontale cortex is van groot belang bij zelfregulatie, maar ook bij allerlei andere executieve functies.
Omdat de zelfregulatie gestimuleerd wordt, wordt de adhd-er rustiger en minder impulsief, en dwalen de gedachten van adhd en add-ers minder af. Hierdoor wordt het makkelijker om keuzes te maken, de aandacht te richten en 'verstandig' te zijn.
Verder werkt het ook onder andere stimulerend op het spijsverteringsstelsel (maagklachten, gebrek aan eetlust) en bijvoorbeeld de circulatie (verhoogde hartslag, bloeddruk verhoging). Die bijwerkingen vallen gelukkig meestal mee, omdat de doseringen die werkzaam zijn, daar laag genoeg voor zijn. Ik heb weleens gelezen over kinderen waarbij die bijwerking zo hevig waren, dat ze het medicijn daarom niet meer kunnen gebruiken.
Ik vind deze folder altijd heel erg helder en goed te begrijpen. http://www.mcrz.nl/dsresource?objectid=5497&type=org
Bij onze zoon is er geen sprake van afhankelijkheid of gewenning. Hij groeit harder dan de diagnose toeneemt, en hij kan zonder enig probleem een dag overslaan.
Hij vertelt zelf dat hij merkt als het uitgewerkt is, omdat hij dan veel meer last krijgt van de prikkels om hem heen en omdat hij dan zijn emoties moeilijker onder controle kan houden.
Hij is blij met zijn medicatie, maar als het even kan, neemt hij ze niet in. Bijvoorbeeld in de vakantie. Dat lees ik hier heel vaak. Als het medicijn werkelijk verslavend was, zou hij ze in de vakantie in willen nemen. Als hij werkelijk 'rebounds' zou hebben van een dag niet, zouden wij niet overwegen om hem in de vakantie dagen over te laten slaan.

Vooroordelen

En zo zie je maar weer eens wat er voor onjuiste gedachten en beweringen zijn over Ritalin: het is verslavend, je hebt er steeds meer van nodig, het werkt onderdrukkend, je mag het niet te lang gebruiken, het is een groot complot van de pharmaceutische industrie en meer van die onzin. Gevoed door mensen als Batstra. En zo komen de vooroordelen in de wereld en worden mensen paranoia gemaakt tov medicatie bij ADHD. Jammer.

Ook commentaar bij geen gebruik

Ik heb ook heel veel commentaar gekregen omdat mijn zoon geen medicatie gebruikt. Vanuit de school, ouders van andere adhd'ers en uit de medische hoek heb ik commentaar gehad. Ook veel mensen die onze keuze om het zonder medicatie te proberen afkeurden. Toen we uiteindelijk wel met medicatie zijn begonnen en hier na een aantal weken mee zijn gestopt op verzoek van zoon hebben we ook flink wat commentaar gehad.

Diagnose

Ik vond de diagnose stelling ook niet zo zorgvuldig. Het was een vrij kort traject. Er werd bovendien juist ook flink aangestuurd op het gebruik van ritalin en er werd weinig gekeken naar alternatieven.

Persoonlijk ken ik ook wel gevallen van onterechte diagnoses maar ook een paar gevallen van een kind wat geen diagnose kreeg in eerste instantie maar na een second opinion weer wel. Ik laat in het midden waardoor dat komt maar het is natuurlijk gewoon deels giswerk.

Heel veel leesvoer

Ik heb alle berichten gelezen en ik blijf bij mijn mening.Ik blijf sceptisch. Er is een groep kinderen/volwassenen die zeer gebaat is bij het gebruik van ADHD medicatie. Ik geloof het direct. Mensen die zelf en hun omgeving met de handen in het haar zitten. Waarbij na zeer gedegen onderzoek is gebleken dat voor hun de medicatie "het wondermiddel" is.
Maar ook lees ik de artikelen van het GGZ, artikelen in Trouw en de Volkskrant van de afgelopen maanden. Verontrustend hoe sterk het medicijngebruik steeds verder stijgt. Hoeveel kinderen er zijn met de diagnose ADHD die
hoogstwaarschijnlijk helemaal geen ADHD hebben. Hoeveel volwassenen die zichzelf herkennen in hun kinderen en ook aan de medicatie gaan. De bijwerkingen die zwaar onderschat worden en hoe weinig er nog bekend is over de bijwerkingen op de lange termijn.
We weten eigenlijk heel weinig over het menselijk brein. Ook over de werking van de medicatie is nog steeds volop onderzoek en veel is giswerk.
Ik ben niet voor en ben niet tegen, ik ben sceptisch. En zoals ik eerder schreef, dat moet je toch ook zijn, zeker als het om je kind gaat?

Al lang geleden

besloten me niet meer in dit soort discussies te werpen. Wil40, wat jammer, ik had toch een heel ander beeld van je gekregen door de jaren heen, ja, dat jij jouw kind geen medicatie wilt geven, jouw keuze. Maar ik dacht dat je inmiddels wel respect had voor keuzes die andere mensen maken, dus het valt me een beetje van je tegen. Ik heb hier al meer gezegd, zonder medicatie zou mijn zoon er misschien wel niet eens meer zijn...
Methylfenidaat of ritalin zo je wilt wordt al zo lang voorgeschreven, mij lijkt dat er juist wel heel veel bekend is over de gevolgen. En ook wat de gevolgen zijn van onbehandelde ADHD, al dan niet met medicatie.
Toevallig vanavond oudercursus autisme gehad, waar veel over dit soort dingen wordt gesproken, maar het probleem zit hem vooral in de veranderde maatschappij, niet in de kinderen die veranderd zijn!! zoals de cursusleidster al aangaf, vroeger waren dingen veel duidelijker en gestructureerder. Je stond om 4 uur op, ging de koeien melken, daarna in de stal werken, om 12 uur stond je eten op tafel, daarna moesten de koeien weer enz enz enz. En dat is dan maar 1 voorbeeld.
Tegenwoordig moet je, heb ik ook zelf ontdekt bij het volgen van mijn opleiding, ineens over allerlei competenties beschikken!!! Samenwerken, plannen, organiseren, allerlei eigenschappen waar veel autisten of adhd-ers niet of nauwelijks over beschikken. Deels kunnen ze het aanleren, maar niet zoals bedoeld in de opleidingen! Ik hou mijn hart vast voor de dag dat mijn kinderen een MBO of HBO opleiding gaan volgen en hier tegenaan lopen. zoon van locatiehoofd school, autisme, liep er tegen aan op zijn studie, kreeg bepaalde studiepunten niet omdat hij niet over de vaardigheden beschikte!! Ik bedoel maar!!!!
Ik kan nog wel ff doorgaan, maar voor hier werken de medicijnen uitstekend, zitten wij helemaal nog niet op een hoge dosis, heb ik zoon2 helemaal binnenstebuiten laten keren om te bepalen of hij wel of niet medicatie mag voor zijn ADHD, omdat hij zo mager is en slecht eet, wat dan weer in zijn autisme-kant ligt waarschijnlijk. Hoe zorgvuldig moet ik nog zijn??? Kinderarts ziet na alle onderzoeken geen probleem, wil wel dat hij regelmatig gecontroleerd wordt op gewicht en groei....Hoe zorgvuldig wil je het hebben?
Bijwerkingen? Ik zie er nauwelijks iets van bij onze oudste....

Medicatie

Zonder medicatie betwijfel ik zelfs of ik zoon wel zelf had kunnen opvoeden; of ik had hem in een pleeggezin laten opvangen of ik was in een inrichting beland... Want ondanks zowat sinds zijn geboorte alles uit de kast getrokken te hebben qua structuur, hulp, regelmaat, praktische aanpassingen en hulpmiddelen, er qua school bovenop zitten en achteraan rennen (wat al een enorme energie en stress kost) etc. etc. bleef het aanmodderen. En hij bleef vooral zelf ongelukkig en overprikkeld. De medicatie heeft mij mijn zoon zoals hij echt is teruggegeven; het was het laatste ontbrekende stukje van de puzzel. Hij kan eindelijk meer zichzelf zijn.
Mijn zus heeft 48 jaar geen leven gehad; pas na de diagnose en zeker met de medicatie is ze pas echt haar leven begonnen; eindelijk een vaste relatie, eindelijk een opleiding kunnen afronden en nu is ze zelfstandig ondernemer met veel succes! Ze kan nu echt een volwaardige moeder zijn voor haar kinderen. Natuurlijk blijft ze nogal vergeetachtig (zo is het altijd maar de vraag of ze verjaardagen onthoudt) en hangen er ook bij haar thuis tientallen Post-its en briefjes en zeult ze een enorme agenda met zich mee.
Ik ken nog veel meer van die "succesverhalen"; ook van mensen/ouders die eerst pertinent tegen medicatie waren en het toch geprobeerd hebben. Een stel ouders is met hun zoon het diagnostisch traject ingegaan voor hun zoon toen ze zagen hoe goed het ging met mijn zoon na de diagnose, met medicatie. Ze vermoedden al langer ADHD; zoon was thuis bijna onhandelbaar, had geen vriendjes en het ging heel slecht op school; hij stevende af op het Speciaal Onderwijs terwijl hij best slim is. Diagnose was idd ADHD en ook hij kreeg miedicatie na een proeftrial. Met hun zoon gaat het nu heel goed; zowel thuis als op school. Hij zit nu op een reguliere middelbare school en heeft veel vrienden.
Bijwerkingen? Tja, die verminderde eetlust is vervelend maar de boel wordt heel goed gemonitord en zoon is niet te klein of te licht. Voor mogelijke bijwerkingen op de lange termijn ben ik echt niet bang. Voor nu is het iets wat zoon gewoon keihard nodig heeft en we zijn allebei heel dankbaar dat er medicatie bestaat. Net zoals ik heel dankbaar ben dat er antidepressiva bestaan; zonder die ad was ik er absoluut zeker niet meer geweest... En geloof me, ik weet zo langzamerhand heel goed waar ik de juiste hulp moet zoeken en kan vinden. Alleen gesprekken en hardlopen doen niets voor mijn (genetische aanleg tot) depressie.
Ik snap heel goed dat men het liefst zou willen dat je er met alleen het aanpassen van de omgeving en het bieden van structuur, rust en regelmaat komt. Helaas werkt dit niet zo eenvoudig. Voor de meesten niet. Medicatie is beslist geen makkelijke oplossing maar alle beetjes helpen. Niets meer en niets minder. Het is zoals het is en als het werkt, fantastisch toch?

Anna

"Wil40, wat jammer, ik had toch een heel ander beeld van je gekregen door de jaren heen, ja, dat jij jouw kind geen medicatie wilt geven, jouw keuze. Maar ik dacht dat je inmiddels wel respect had voor keuzes die andere mensen maken, dus het valt me een beetje van je tegen."

Als er iets in mijn berichten duidelijk is, is dat juist het respect voor ieders keuze. Dat heeft niets met kritisch zijn te maken. Het laatste wat ik zou willen is de keuze bepalen voor jou kind, Elisa`s kind of wiens kind dan ook. Zelfs ik, als moeder, maak niet alleen de keuze voor mijn kind om geen medicatie te verstrekken.Er zijn meer mensen in het leven van mijn zoon. En de belangrijkste beslisser is hij zelf, misschien verandert zijn mening als hij wat ouder is, maar het ziet er niet naar uit, tot op heden, dat medicatie nodig is.

Vroeger waren deze kinderen er ook, net zo goed als nu. Toen was de diagnose MBD, kinderen met een kleine hersenbeschadiging.

"Tegenwoordig moet je, heb ik ook zelf ontdekt bij het volgen van mijn opleiding, ineens over allerlei competenties beschikken!!! Samenwerken, plannen, organiseren."

Dat is natuurlijk al jaren èèn van de problemen die gekoppeld worden aan ADHD. Er worden zoveel eisen aan de kinderen gesteld, vaardigheden die ze niet beschikken, meestal gewoon nog niet passend bij de leeftijd.Brugklassers kunnen niet plannen maar het wordt al wel van ze verwacht.Basisscholen waar "zelfstandig werken" hoog in het vaandel staat, maar er zijn maar weinig leerlingen die dat goed kunnen.Hier hoeft mijn kind geen mbo opleiding voor te gaan volgen, dat zijn nu juist al jaren de problemen op school, al vanaf groep 3.Ik ben dus niet bang voor dat MBO of HBO, zoon heeft veel bijgeleerd de afgelopen jaren en gaat dat prima doen.Op zijn huidige VO school wordt ook veel zelfstandigheid van de jongelui verwacht, het hoort bij het moderne onderwijs.

Elisa

Ik begrijp heel goed dat als je zelf en je kind met de handen in het haar zitten dat je blij bent met een medicatie waar je kind goed op reageert.
ADHD komt voor in verschillende gradaties. Daarbij is ieder kind en iedere ouder anders. Wat voor jullie tweeën werkt,daar moet je zeker alleen naar kijken. Ik ben alleen maar blij dat het voor jullie een succesverhaal is.
Ik heb helaas minder mooie verhalen in mijn omgeving, trajecten die zijn doorlopen met een vervelende afloop.Natuurlijk word ik daar door ook beïnvloed. Mensen die mij dierbaar zijn en waar het niet goed mee gaat.Daardoor gaan bij mij de alarmbellen rinkelen als ik berichten lees waarin jij bezorgd bent om je zoon, eventuele diagnoses die er nog bij gaan komen en misschien meer medicatie.
Maar ik begrijp ook dat het misschien niet altijd een keuze is, soms is er geen andere weg die oplossingen biedt.

Geluiden om ons heen

Wil, door verhalen als Elisa's, maak jij je zorgen. Ik hoor Elisa meerdere dingen zeggen: ze heeft van alles geprobeerd en dat doet ze nog, ze is blij met de medicijnen maar dat is niet het enige. Zij lijkt te maken te hebben met een gezinssituatie waarin adhd een rol speelt en nog het een en ander. Dat is niet te wijten aan de medicijnen dat dit zo is. Het is een gegeven dat er meerdere factoren spelen. Ik lees dat Elisa voor bezig is met het hoe (hoe moet ik alles afstemmen, als ik die keuze maak hoe zal dat al die anderen dingen beinvloeden). Elisa's schrijfsels gaan mijns inziens zelden over of er medicatie gegeven moet worden. Ik krijg de indruk dat Wil dat allemaal samenvat in 1 punt: het is de medicatie, help!

Zeker niet polly

Zeker niet, Polly. Ik vat de problemen zeker niet samen als èèn oorzaak, de medicijnen. Er zijn al problemen vanaf zijn geboorte en ik neem aan dat hij geen medicijnen kreeg toen hij nog aan de fles zat.
Ik heb ook geen behoefte om hier de zoon van Elisa te bespreken, ik denk dat ze een prima moeder is, die vecht voor het beste voor haar kind, net zoals iedere ouder.

Ginny

"Een groot gedeelte hangt ook op aan onzorgvuldig diagnosticeren. Dat kan, maar dat maakt inderdaad dan nog niet dat de diagnose ook niet klopt."
Wat bedoel je nu precies? Aan de ene kant geef je aan dat je zorgvuldige diagnosticeren zo belangrijk vindt (zoals iedereen in deze draad). Maar als er voorbeelden van onzorgvuldigheid langskomen, zeg je "ja, maar dan kunnen nog steeds de diagnoses kloppend zijn".
Je komt daardoor op mij zo defensief over. Ik heb het gevoel dat je de minder positieve ervaringen van sommigen, en de kritische noten, niet helemaal serieus wil nemen. Of ze niet wil geloven, omdat het niet past in het beeld dat jij hebt.
"En je hebt bij Ritalin niet steeds een hogere dosis nodig voor hetzelfde effect. Dat is pertinent niet waar. Krijg toch een beetje het idee dat jij niet helemaal weet waar je over praat."
Ook al had je het niet tegen mij, ik vind dat je nu wel erg stellig bent, en veroordelend. Het 'pertinent niet waar' is namelijk niet zo pertinent. Kinderen groeien, en hebben op enig moment daarom vaak een wat hogere dosering nodig. Bovendien: waarom iemand verwijten dat zij er in jouw optiek te weinig van af weet? Is deze discussie alleen toegankelijk voor mensen die alles precies weten? Ik heb in deze draad bovendien al heel wat statements langs zien komen die toch echt niet helemaal kloppen. Niemand heeft de waarheid in pacht. Laten we daarom over de inhoud praten, en elkaar niet teveel verwijten maken en aangeven dat je voor de zoveelste keer vooroordelen moet pareren. Je lijkt het je zo persoonlijk aan te trekken.

Polly

"Adhd hoort eerder in het rijtje leerstoornissen thuis en is naar mijn mening niet zo zeer psychiatrisch."
Waar baseer je dat op? Het klopt namelijk niet. Ik denk wel dat kinderen met ADHD relatief vaak leerproblemen hebben, maar mogelijk geldt dat net zo goed voor ASS. Of we het nu willen of niet, ADHD is een psychiatrische stoornis. En dus een psychiatrische diagnose. Doordat iedereen wel een aantal kinderen kent met ADHD, zou je inderdaad soms vergeten dat het een serieuze psychiatrische aandoening is.
Wat je schrijft over medicatie is niet juist, maar daar is al door anderen op gereageerd.
Ik vind het overigens wel bijzonder. Als ik het goed begrijp, heb jij zelf een kind met ADHD (toch?). Door wie worden jullie begeleid? Welke uitleg over de diagnose en de werking van medicatie hebben jullie gekregen?
Zoals je hebt gemerkt, ben ik best kritisch over de werkwijze binnen de psychiatrie. En als ik dan lees dat een ouder ADHD vooral als een leerprobleem ziet, en niet weet wat de medicatie van haar kind doet, dan bekruipt mij toch weer het gevoel "zie je wel". Dit is dus nadrukkelijk gen kritiek naar jou Polly, maar juist naar de mensen binnen de psychiatrie die steken laten vallen.

Feitenkennis

Ehm? ADHD een leerstoornis? ADHD valt onder de ontwikkelings- en gedragsstoornissen en dus onder de psychiatrische stoornissen, aangeduid volgens de DSM-IV. Leerproblemen kunnen het gevolg zijn van ADHD maar ADHD is zeer zeker geen leerstoornis. En dan heb je ook nog iets als "comorbiditeit", wanneer twee stoornissen meer dan gemiddeld gelijktijdig voorkomen zoals dyslexie en ADHD. Het is wel belangrijk om te onderscheiden waar de problemen vandaan komen. Heeft het kind bijvoorbeeld moeite met geconcentreerd lezen, omdat het lezen zèlf moeilijk gaat of omdat er sprake is van een aandachtstekort?
Ik moet toch zeggen dat ik het opvallend vind hier op Ouders Online, in deze rubriek, dat maar weinig ouders beschikken over voldoende, juiste feitenkennis en een behoorlijk aantal zelfs ronduit onjuiste dingen verkondigt. Terwijl een site als Balans Digitaal dacht ik gemeengoed is.

Feitenkennis

Soms zijn de feiten ook lastig. Omdat het niet altijd directe feiten zijn, maar indirect.
ADHD medicatie kan wel degelijk verslavend werken, alleen wordt het dan vaak door mensen gebruikt die geen ADHD hebben. Mensen met ADHD raken niet zozeer verslaafd aan de medicatie maar bij langdurig gebruik treed er gewenning en afhankelijkheid op.
Door groei en ontwikkeling heb je er steeds meer van nodig.
De medicatie werkt onderdrukkend omdat bepaalde prikkels van buiten niet meer binnen komen. Dit helpt de concentratie maar kan ook prikkels weghouden die wel gunstig zouden zijn. Bij het gebruik van de medicatie moet je dus opletten in het verkeer of bij het werken met machines.
Het is geen complot van de pharmaceutische industrie mag ik hopen. Maar veel lezingen, voorlichting over ADHD en medicatie wordt gesponserd door de pharmaceutische industrie.Net zoals voorlichting over incontinentie een bedrijf als Tena lady heeft als sponser.
Deze onderwerpen zijn ook allemaal besproken in Trouw en andere kranten. Ook berichten vanuit Engeland, waar de medicatie voor ADHD zwaar onder vuur ligt.

Bijvoorbeeld

http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1196241/2008/10/17/De-risico-rsquo-s-van-Ritalin.dhtml

Niet waar wil

Wil, dat artikel uit Trouw is 4 jaar oud en onderschrijft geen enkele bewering die je doet. Het klinkt me nogal in de oren als een stukje stemmingmakerij (bijvoorbeeld: "Gebruikers van deze middelen kunnen plots een psychose krijgen, manisch worden, last krijgen van hallucinaties en agressiviteit.". Eh, ja, dat kan ik ook krijgen, maar gebruik geen Ritalin.)
Verder is methylfenidaat juist bevorderlijk voor het autorijden, lees de artikelen bij Balans daarover maar eens. Niet voor niets worden de zinloze rijbewijskeuringen van ADHD-ers nu onder de loep genomen.
Verder is het spul dus NIET verslavend, indien op normale wijze ingenomen. Ook niet als je geen ADHD hebt. En het werkt niet onderdrukkend, zoals ik al eerder zei, heb je dat wel gelezen?

Gewenning

Methylfenidaat is niet verslavend en er is dus ook beslist geen sprake van lichamelijke en/of geestelijke afhankelijkheid. De termen "verslavend" en "afhankelijkheid" worden gebruikt voor bepaalde medicijnen, drugs en alcohol waarbij sprake is als het lichaam en/of de hersenen signalen afgeven bij onthouding en/of ontwenning. Er ontstaat dan een "craving" oftewel een nauwelijks te bedwingen grote behoefte en verlangen naar het bewuste middel. Wordt dit middel onthouden, gaat het lichaam ontwenningsverschijnselen vertonen. Bij methylfenidaat komt dit verschijnsel niet voor! Het feit dat bij gewichts- en lengtetoename de dosering vaak verhoogd moet worden heeft absoluut niets met afhankelijkheid te maken maar met het feit dat er dan meer benodigd is van de stof om de hersenfuncties te reguleren. Net zoals bij veel andere medicijnen: kinderen hebben genoeg aan een lagere dosering dan een volwassen persoon en een flink uit de kluiten gewassen man zal vaak een hogere dosering nodig hebben dan een tenger vrouwtje. Niets meer en niets minder.
Zelfs bij mensen zonder ADHD die methylfenidaat gebruiken als oppepper en/of afslankmiddel treedt er geen lichamelijke en geestelijke verslaving/afhankelijkheid op zoals bij bijvoorbeeld een drugs als speed. Het is jammer dat de termen verslaving, gewenning en afhankelijkheid onjuist worden gebruikt, zeker als het gaat om methylfenidaat. Methylfenidaat is niet verslavend; er treedt geen gewenning op en men raakt er niet van afhankelijk!

Autorijden

Zucht. Met methylfenidaat mag je gewoon autorijden tenzij je methylfenidaat gebruikt bij narcolepsie maar met narcolepsie is het sowieso niet aan te raden auto te rijden... Mijn hemel, hoe komen mensen toch aan al die nonsens?

Pirata

Ik heb veel gelezen, ook de bijsluiter die bij de ritalin zit.
http://www.novartis.nl/pdf/bijsluiters/Ritalin.pdf

En het werkt wel verslavend voor mensen die geen adhd hebben. Het is een stimuleringsmiddel. Je komt niet veilig door de dopingtest bij het gebruik/misbruik ervan.
Het valt ook niet voor niets onder de opium wet.

Prikkels die binnen komen

Met het gebruik van methylfenidaat, komen precies even veel prikkels binnen, als wanneer het middel niet gebruikt wordt.
Bij mensen met adhd werkt de frontale cortex van het brein minder goed. Een van de functies van de frontale cortex, is onderscheid maken tussen de verschillende prikkels. De een neem je wel waar, de ander niet. Bij adhd is dat minder goed ontwikkeld.
Het kind hoort het piepen van de schoenen van een klasgenoot over de vloer van de klas, net zo intens, als de stem van de docent. Ook die vogel die buiten langs vliegt, die klok die tikt, die deur die drie klassen verderop dichtslaat en het gemompel van de twee meisjes drie rijen verderop. Alles wordt waargenomen. Er is geen onderscheid. Onze zoon kan zich (zonder meds) in een stille klas, vaak nog slechter concentreren, dan in een klas met herrie, omdat juist in een stille klas, al die kleine prikkels hem nog meer opvallen. Als het een herrie is, zijn die kleine prikkels niet waar te nemen.
Als een adhd-er methylfenidaat gebruikt, wordt de werking van de frontale cortex gestimuleerd. Hierdoor is het voor het brein makkelijker om onderscheid te maken tussen prikkels die belangrijk zijn (de stem van de docent, de zin in het boek, het verkeer) en onbelangrijke prikkels.
Het wordt dus enigszins normaler, vergelijkbaar met niet-adhd-ers.

Elisa

"Als je dit middel niet op de juiste manier gebruikt
Als Ritalin niet op de juiste manier wordt gebruikt, kan dit tot abnormaal gedrag leiden. Het kan ook betekenen dat je afhankelijk van het geneesmiddel wordt. Vertel je arts als je ooit alcohol,
receptgeneesmiddelen of drugs hebt misbruikt of verslaafd daaraan bent geweest."

Sorry, ik voel me nu echt zo`n zeurpiet worden. maar als zelfs de bijsluiter van ritalin onzin verkoopt, wie moet ik dan nog geloven?

Die bijsluiter

Los van het stukje dat je citeert kan ik in de bijsluiter geen enkele onderbouwing voor je beweringen vinden.
En je citaat: Er staat dat het vreemde gevolgen kan hebben als je het medicijn niet op de juiste manier gebruikt. Daar doelde ik in mijn eerdere bericht ook op. Naar verluidt wordt dit middel verkocht en zelfs gesnoven voor lollige effecten. Maar bij normaal gebruik, treden er geen rare verschijnselen op! Uiteraard los van mogelijke bijwerkingen, maar daarvoor hoor je ook onder controle van een arts te staan.

Wil

"Onderzoek heeft aangetoond dat ongeveer 70-80% van de kinderen met ADHD positief reageert op methylfenidaat waarbij aandachtstekort, hyperactiviteit en impulsiviteit aanzienlijk minder worden. Ook is vastgesteld dat ADHD'ers die goed op de medicatie zijn ingesteld minder behoefte hebben aan drugsgebruik/misbruik, omdat de werkzame stoffen het effect van de drug overbodig maken. Jonge mensen die methylfenidaat slikken of geslikt hebben blijken niet vaker dan anderen verdovende middelen te gaan gebruiken, integendeel, tijdige behandeling van ADHD blijkt het risico op latere verslavingsproblematiek juist sterk te verminderen."

: Stimulantia
Methylfenidaat en dextro-amfetamine zijn stimulantia (stimulerende middelen) en vallen onder de Opiumwet (apotheek en Inspectie moeten recepten controleren om misbruik te voorkomen). Stimulantia zijn veilig, zeer effectief en niet verslavend. Ze hebben effect bij 50-70% van de mensen op alle symptomen; het effect (rustiger, helderder, overzicht, energieker) treedt binnen 30 minuten op. Er zijn voor zover bekend geen schadelijke effecten op langere termijn.
Contra-indicatie: zwangerschap (effect op ongeboren kind is onbekend), psychose (kan vergeren of recidiveren).

Methylfenidaat
Stimulantia, valt onder de Opiumwet omdat het een amfetamineachtige stof bevat. Bindt aan de dopamine transporter, blokkeert heropname dopamine, heeft enige affiniteit met noradrenaline transporter (NET)."