nog doorwerken tot ontslagdatum

Kaaskopje

Kaaskopje, ik geloof dat daar in deze draad geen enkele misverstand over is.

Mijn reacties gaan (heb ik ook gezegd) over de situatie dat een prima functionerende medewerker er vanwege bedrijfseconomische redenen toch uit moet. En waar dat ook gewoon eerlijk wordt uitgesproken. Dat was immers de centrale vraag in deze discussie. En dat is inderdaad een andere situatie dan die van jou.

Blik achter de schermen...

Mijn berichten waren bedoeld om - omdat daar ook om gevraagd is - een inkijkje te geven binnen de muren van een MT - kamer. Belangrijke uitgangspunt in ieder bedrijf is: wat is het beste voor deze organisatie. Het belang van het geheel is belangrijker dan het individu. Tja, mooier kan ik het niet maken. En ja, je maakt dan keuzes (wordt veelal gedwongen) die voor mensen die minder functioneren minder goed uitvallen.

Er wordt hier veel gesproken over een 'eerlijk systeem'. Maar ieder systeem werkt oneerlijk voor degene die wel is ontslagen. Je bent in NL als werknemer heel goed beschermt. Werkgevers kunnen niet zomaar iemand op straat zetten. Daar heb je of een uitspraak van UWV voor nodig (UWV kijkt heel kritisch) of een uitspraak van de kantonrechter (ook onafhankelijk) of een vaststellingsovereenkomst (gezamenlijk besluit werkgever - werknemer).

Waar volgens mij veel mensen over vallen is mijn vergelijking met toppers en rotte appels. Vergelijk het met een Gauss kromme. Veel mensen presteren ongeveer gemiddeld, je hebt een paar mensen die heel goed presteren en een paar mensen die minder presteren. Die grote bubs aan mensen die ongeveer gemiddeld presteren heb je hard nodig, de mensen die heel goed presteren wil je niet kwijt, dus...
Een probleem is dat de beoordelingssystematiek veelal niet deze kromme volgt. Iedereen scoort gemiddeld tot bovengemiddeld (wat slechte beoordelingen hebben past niet altijd in onze bedrijfscultuur) en dat klopt niet. Mensen denken dat ze dan voldoende presteren maar doen dat niet altijd.

Veel van wat er in deze berichten wordt gezegd, kan ik van me af laten glijden. Het draait bij mij niet alleen om maximale winst. Ik gooi er niet 5 mensen per maand om niets uit. Ik ben wel voor mobiliteit.
En ja op bepaalde manier sta ik boven de mensen; je kunt als manager niet one of the boys zijn. Mijn deur staat wel altijd open. Ik kan heel goed tegen weerwoord; ik ben iemand die graag de mensen uitdaagt om hun eigen visie naar voren te brengen. Ik ben sociaal (ik durf wel te zeggen: meer dan gemiddeld) maar kan ook heel goed 'duidelijk' en zakelijk zijn als dat noodzakelijk is. Roddelcultuur en hielenlikkerij; natuurlijk gebeurt dat (niet alleen in deze tijden) maar een beetje manager prikt daar wel doorheen en dan is het zeker geen pre.

Maar wordt je ontslagen of contract niet verlengd dan geef ik je vrij voor een sollicitatiegesprek. Maar als we geen afspraken hebben gemaakt om je werk eerder neer te leggen dan verwacht ik wel dat je gewoon doorwerkt. Want daar wordt je wel voor betaald.

Kaaskopje en anderen: probeer dit bericht ook een keer onbevoordeeld te lezen. Zonder direct je eigen situatie hierin te betrekken.

nog even ter aanvulling

Collega's op de werkvloer, zien dat een proces beter kan, één van hen geeft dit door aan de chef.
De volgende dag komt de baas op de werkvloer met (ik noem hem maar)Pietje de chef.
De baas zegt, mannen, Pietje kwam met een briljant idee, (goedzo Pietje, dikke schouderklop) we gaan de productie voortaan anders aanpakken, want Pietje heeft helemaal gelijk.
Pietje staat( al hielenlikkend) te glunderen.
Als dit 1 keer gebeurt, alla, maar als dit een reeks wordt, moet je niet denken dat er nog 1 werknemer enigszins gemotiveerd is om nog maar één idee naar voren te brengen.
Smoor allemaal maar, denk je dan, ik zit mijn tijd wel uit, en doe mijn ding.
Dat is nu net waar managers en bazen de plank compleet misslaan.
Ik zou zeggen, ga eens undercover op je eigen werkvloer, of zet er een undercoverfiguur neer.
Pas dan weet je welk personeel er waardevol is voor je bedrijf.

Jasam

Ik ben jouw chef niet. Als jullie mijn bijdragen alleen maar refereren naar persoonlijke situaties dan kom je nergens.
De situatie die jij schetst, die kom je inderdaad tegen. Maar... die hielenlikker zal weer een heel ander verhaal hebben. Haar leidinggevende, dat is zo'n persoon die haar om helemaal niets een slechte beoordeling geeft op 'samenwerken'. Dat is les 1 als manager: hoe je het ook doet, je zult het nooit goed doen.

Jasam

"Maar al te vaak wordt voorbij gegaan aan de interne strubbelingen op de werkvloer door werkgevers en managers. Het interesseert de baas geen reet, als er maar geld binnen komt."

Interne strubbeling zijn van direct negatief effect op het functioneren van een team en medewerkers. Maar het werkt net zo als bij kinderen; je moet niet alles zelf willen oplossen. Dat geef ik mensen bewust terug. Want het zijn allemaal volwassen mensen. Als ze er zelf niet uit komen dan wil ik best een gesprek met beide personen. Maar ik ga een probleem niet voor mensen oplossen als ze daar zelf geen bijdrage in doen.
Daarnaast heb ik individuele gesprekken met mensen als ik vind dat iets niet goed gaat. Dat geven mensen niet terug aan hun collega's. Logisch. Maar dat betekent dus niet dat jouw leidinggevende er niets mee doet. Uiteindelijk is het aan de medewerker om iets met zo'n gesprek te doen.

Soms kom ik het tegen dat mensen die niet willen of kunnen 'veranderen'. Natuurlijk ben ik dan de gebeten hond. Vaak zijn het mensen die zich veilig wanen; de leidinggevende kan mij niks maken want ik heb een vast contract. Dat is de andere kant van de angstcultuur die in dit draadje wordt geschetst.

Nogmaals: dit is eens een blik van de andere kant. Ik geloof graag dat er bullebakken van managers zijn. Maar ik weet ook zeker dat er veel managers zijn die dat niet zijn. Die integer handelen maar wel met een focus op een goed resultaat voor de organisatie (want dat heb je nodig want anders valt bedrijf om)

Ach ja, de slecht functionerende manager....

Wie kent hem niet?

Als je dat gegeven even loslaat, vind ik dat je niet anders kunt concluderen dat Anneke gelijk heeft. Wat mij betreft is een arbeidsovereenkomst een afspraak waar twee partijen baat bij hebben. Als dat voor een van beide partijen niet meer opgaat, is in mijn ogen tijd om afscheid van elkaar te nemen. Het is en blijft een zakelijk iets, geen hobbyclubje.

Ik heb toch wel eens het idee dat mensen vergeten waarom ze nou ook alweer op het eind van de maand dat zakje geld mee naar huis krijgen.

Anneke

Zakelijk gezien heb je gelijk en jij zult ook heus je best doen om het zo vriendelijk mogelijk te houden. Maar de tendens lijkt te zijn dat veel bedrijven zich gedragen als 'een kat in het nauw' en daardoor rare sprongen maken richting het personeel. En als je op die manier je baan kwijtraakt is gemotiveerd blijven wel een hele opgave. Uiteraard speelt dat niet bij elk ontslag. Als je contract ten einde loopt en niet verlengd wordt, is dat vervelend, maar die kans is gewoon aanwezig. En dan hoor je je tot de laatste dag normaal in te zetten. Dan heb je niets aan lamlendig gedrag.

Kaaskopje

Als je een sociaal wenselijk antwoord wilt, dan moet je niet verder lezen.

Als je een eerlijk antwoord wilt, dan mag je verder lezen.

Er is geen tendens dat bedrijven zich gedragen als een kat in het nauw en daardoor rare sprongen maken richting personeel. Dat is jouw invulling.
Er is een hele duidelijke tendens: crisis. En bijna ieder bedrijf heeft daar mee te maken. Daardoor worden bedrijven genoodzaakt om veel duidelijker dan voorheen te kijken naar uitgaven, personeel, etc.

Jij bent daar de dupe van geworden. Maar als jij het niet was geworden, wat het iemand anders geworden. Daar wordt het niet eerlijker van. En het resultaat blijft hetzelfde. Een persoon die er net zo stevig van baalt dat ze is ontslagen en nog lang geen nieuwe, andere baan heeft gevonden. En misschien baalt degene wel meer. Want ze worden altijd als eerste ontslagen en het maakt daarbij geen bal uit hoe goed ze waren. Over zuur gesproken.

"Uiteraard speelt dat niet bij elk ontslag. Als je contract ten einde loopt en niet verlengd wordt, is dat vervelend, maar die kans is gewoon aanwezig." Dit vind ik nogal zuur voor degene die een tijdelijk contract heeft. Voor degene is het net zo zuur dat ze aan de kant staat dan voor jou. Misschien goed om ook eens mee te nemen. Het is de realiteit voor personen met een tijdelijk contract, maar inmiddels is het ook de realiteit dat je niet 'veilig' bent met een vast contract. En daar ben ik niet direct rouwig om. Anders kom je in een realiteit dat iedereen met een vast contract onschendbaar is en iedereen met een tijdelijk contract vogelvrij kan worden verklaard.

"Als je contract ten einde loopt en niet verlengd wordt, is dat vervelend, maar die kans is gewoon aanwezig. En dan hoor je je tot de laatste dag normaal in te zetten. Dan heb je niets aan lamlendig gedrag."

Uhm, en wat bij gedwongen ontslag? Dan hoef je je niet tot je laatste werkdag normaal in te zetten? Dan heb je wel iets aan lamlendig gedrag?

Natuurlijk doorwerken

Aangezien je in principe wordt betaald om te werken lijkt het me logisch dat je tot het einde doorwerkt. Het is wel netjes van de werkgever als je de laatste maand(en) gevrijwaard wordt van werken maar in principe krijg je gewoon betaald en dus werk je door. Natuurlijk hoef je niet je enorm te gaan uitsloven maar gewoon je werk doen is toch niet zo bijzonder? Het zou erg onprofessioneel zijn om dan maar de boel te gaan saboteren.
Natuurlijk zijn bedrijven alleen geinteresseerd in winst en natuurlijk werken er bij veel bedrijven schoften. het hele systeem is gericht op concurrentie en altijd maar meer winst willen halen en voor de gewone werknemers (waartoe overigens ook managers behoren) is weinig consideratie. Of het een inherent slecht systeem is weet ik niet verder maar het is nu eenmaal zo.

Vaste contracten

Ik heb lang in landen gewerkt waarbij je als werknemer gelijk een vast contract krijgt na je proefperiode. Vaste contracten stellen daar namelijk niet veel voor. Je kan altijd ontslagen worden. Het enige voordeel wat je hebt als je ergens al langer werkt is dat je vaak een langere opzegtermijn hebt. Hierdoor is de arbeidsmarkt een stuk flexibeler. Dat heeft veel voordelen. Wel is het vangnet daar niet erg goed dus de armoede loert om de hoek. Het Deense model waarbij een flexibele arbeidsmarkt wordt gecombineerd met hoge uitkeringen en veel hulp om de arbeidsmarkt weer op te komen lijkt mij een goede combinatie. Versoepeling van ontslagrecht is dan ook niet perse slecht. Voor uitzendkrachten en mensen met tijdelijke contracten kan het ook meer mogelijkheden geven.

Jillian

Scandinavië komt nogal eens bovendrijven als gebied waar het beter geregeld is als in Nederland

Ik probeer een flexibere arbeidsmarkt positief te vinden. Echt waar. Deels is het ook de angst voor het onbekende misschien. Maar zeker voor de oudere werknemer, wat ik ben, zie ik er niet veel voordelen in. Mijn dochter heeft al aangegeven dat ze écht niet van plan is om in lengte van dagen hetzelfde beroep uit te oefenen. Voor haar, begin 20 en zonder noemenswaardige lichamelijke 'uitdagingen', is het beeld van flexibiliteit mogelijk minder 'bedreigend' als voor iemand van boven de 50 met de nodige beperkingen. En misschien kun je je ook wat soepeler opstellen als je een beroep uitoefent waar werkgevers nog echt mensen voor moeten zoeken. Voor mijn werk heb je er tien in een dozijn. voor jou een ander.

Ik ben vanmorgen bij het uwv geweest. Ik had namelijk niet gesolliciteerd op een aangeboden vacature (nb nog voor ik echt werkloos was, wat de beste man pas tijdens het gesprek zag staan). Bij dat gesprek werd verteld dat ik een middag in de week persoonlijk contact kon hebben met mijn werkcoach om te praten over mijn situatie. Dat is mooi, ik wist dat ook al. Minder mooi is, dat zelfs die service gaat verdwijnen en het hele gedoe achter een digitaal loketje verdwijnt. Ik kan daar redelijk mee uit de voeten, maar genoeg mensen niet. Ik vind dat zo slecht geregeld. En je moet niet zeuren omdat je je baan makkelijker kwijt kan raken én je moet het maar allemaal zelf uitzoeken op de computer.

Kaaskopje

Ik zeg dat het zuur is voor iedereen die op straat komt te staan. Ook voor de uitzendkracht. Dat wat betreft zuur.

"En veel bedrijven proberen momenteel linksom dan wel rechtsom van personeel af te komen, zonder het uwv op de nek te krijgen. Daar word je niet vrolijk van. En dat mag gezegd worden."

Veel bedrijven moeten door de crisis qua personeel inkrimpen. 'Zonder het UWV op de nek te krijgen' snap ik niet helemaal. UWV is een weg tot ontslag. Maar dat is de kantonrechter en vaststellingsovereenkomst ook. Beiden geven een onafhankelijk oordeel. Kantonrechter werkt veelal sneller en is naar mijn bescheiden mening een stuk helderder. Uitkomst is veelal hetzelfde: arbeidscontract wordt ontbonden tegen bepaalde voorwaarden.

Een vaststellingsovereenkomst kan een werkgever niet afdwingen. Je wordt als werknemer niet gedwongen om te tekenen. Dan is het weer aan de werkgever om te gaan kiezen voor UWV route of voor kantonrechterroute.

"Als je ontslagen wordt onder omstandigheden die geen schoonheidsprijs verdienen, en dan heb ik het niet over ontslag op ecomomische grond"
Hier gaan wij het niet eens over worden. Waarom de keuze op jou is gevallen, weet ik niet en doet niet direct ter zake. De discussie gaat niet over wel of geen schoonheidsprijs. Het gaat er om dat de werkgever graag wilde dat het arbeidscontract werd ontbonden. Daar bestaan verschillende routes voor. Alle routes zijn duidelijk juridisch gekaderd en in alle routes is er ruimte voor bescherming van werknemersbelangen (en ik denk dat dit in weinig landen beter is geregeld dan in NL). Een onafhankelijke partij doet een uitspraak (UWV of kantonrechter) of je komt met elkaar tot een vaststellingsovereenkomst.
Jij vindt dat jouw situatie geen schoonheidsprijs verdient, maar door het ondertekenen van de vaststellingsovereenkomst zijn jullie (werkgever - werknemer) gezamenlijk akkoord gegaan met ontbinding van arbeidscontract. Geen schoonheidsprijs/niet terecht/etc. -> je had de mogelijkheid om het aan te vechten bij kanton of UWV.

Ik denk/weet dat er bij jou nog heel veel pijn zit. Daar moet je aan gaan werken. Van binnenuit en niet naar buitengericht. Zolang je blijft hangen in die oude werksituatie kom je geen stap verder.

open deur

Anneke, ik snap best dat je als manager anders tegen dingen aankijkt en hier een ander geluid wil laten horen. Maar geloof jij nu echt dat directies echt zuiver naar het belang van de onderneming kijken en niet naar hun persoonlijke belangen? Teruggave van excessieve bonussen is ook in het belang van de onderneming? Gek zeg, zo'n beslissing wordt nou nooit genomen.

Nog een sprookje: vaststellingsovereenkomsten gezamenlijke afspraken. Ja, op papier! In werkelijkheid zijn werkgever en werknemer om te beginnen al geen gelijkwaardige partijen. De manager of directie die namens de werkgever handelt, heeft geen persoonlijke belangen in het contract, alleen zakelijke. Voor de werknemer ligt dat totaal anders. Zijn hele verdere leven kan er totaal anders uitzien door zo'n ontslag. Daar sta jij naar mijn gevoel nèt iets te weinig bij stil.

Nog een sprookje: ontslag is serieus aan te vechten want er zijn juridische routes. Klopt, maar alleen maar op papier! Als een werkgever je kwijt wil, kan hij je kwijt. En wat gebeurt er als je als werknemer je ontslag aanvecht en je wínt? Reken maar dat je dan een héle dikke olifantenhuid moet hebben ten eerste om zonder dat je er onder door gaat zoiets te doorstaan en ten tweede om daarna de guts te hebben om gewoon weer op je werk te verschijnen. Vaak genoeg gaat een blik medewerker weg-pesten open: functie leeghalen, een collega laten promoveren, wegpromoveren naar een flutfunctie noem maar op. Nog los van het feit dat de werknemer voor collega's 'besmet' is geraakt: persona non grata. Het dreigende ontslag van een collega heeft zijn uitwerking niet gemist op de anderen. Je maakt mij niet wijs dat je dit niet kent. Ik zeg niet dat jij het toepast, maar je weet dat het (regelmatig) gebeurt en je kunt er op rekenen dat hier mensen rondlopen die daar ervaring mee hebben.

Je zegt dat 'je deur altijd openstaat'. Echter, de neerbuigende manier waarop je over mensen praat die bij jullie al 25 jaar 'vastgeroest zitten' in hun functie en waar je dus (?) niets meer mee kunt(?) geeft mij de indruk dat jouw deur misschien open staat, maar jij niet. Doordat iemand 25 jaar ergens zit, heb jij een bepaalde mening over die persoon. Dat iemand nog steeds in dezelfde functie zit verwijt je de medewerker, maar hier valt zeker ook de werkgever een verwijt te maken. Ten eerste is het de werkgever die van mening is dat iemand na zoveel jaar 'onbruikbaar' is geworden, niet de werknemer. Waarom zou dan de werknemer het risico moeten dragen (van een baanwissel)? Waarom ís deze medewerker niet voor promotie in aanmerking gekomen? En waarom kan hij dan nog steeds diezelfde functie vervullen en is hij niet eerder ontslagen als de werkgever 'niets meer met hem kan'? Dan is dat toch verkeerd personeelsbeleid van de werkgever? Verder is het de vraag of dit inzicht van de directie überhaupt met de medewerkers is gecommuniceerd. Meestal niet. Het zijn vaak niet meer dan oprispingen op momenten dat men even een zweep over de mensen wil trekken; dat het te losjes en gemakkelijk is geworden, de directie onder vuur ligt of te weinig gelik ervaart. Dan tovert men opeens een mobiliteitswens uit de hoge hoed, of een ander directie-spelletje. De dreiging van verlies van baan doet wonderen: iedereen de focus op lijfsbehoud en de baas weer de baas. Heerlijk.

Ik zit hier instemmend te knikken.

GS en Kaaskopje

Jammer dat jullie alles wat je hier schrijft zo persoonlijk lijken aan te trekken. En jammer dat jullie voorbeelden en situaties blijven aanvoeren om maar aan te tonen 'dat die werkgevers' echt niet deugen. Jammer, want je hebt vooral jezelf ermee.

Ik vind dat je jezelf in een underdog positie plaats. 'wij van de werkvloer' versus 'zij daar in die ivoren toren'. Zij die de macht hebben en geen oog hebben voor ons, terwijl wij zo hard werken, het is niet eerlijk! Je doet jezelf daarmee tekort.

GS, grappig dat je zo valt over het 'neerbuigende' taalgebruik van Anneke. Kijk nu eens hoe jezelf schrijft over anderen (lees: directies). Je zet ze weg als mensen die alleen maar uit zijn op bonussen en macht. Echt, Anneke schrijft een stuk genuanceerder dan jij.

En om antwoord te geven op jouw vragen: ja, natuurlijk zijn er directies die niet gaan voor puur eigen belang. De meeste directies zelfs, schat ik zo in. Jammer, als jij dit soort organisaties niet uit eigen ervaring kent. Of... misschien ken je wel, maar heb je het niet zo willen zien. Ik herken dat bijvoorbeeld aan mijn eigen moeder. Zij en haar collega's op de werkvloer (zorg) zien alleen maar de slechte kant van 'het kantoor'. Werkelijk alles wat 'het kantoor' doet, wordt met argusogen gevolgd en negatief uitgelegd. Het kantoor is de gezamenlijke vijand. Jammer, want de werkelijkheid is een stuk genuanceerder.

"Maar geloof jij nu echt dat directies echt zuiver naar het belang van de onderneming kijken en niet naar hun persoonlijke belangen? Teruggave van excessieve bonussen is ook in het belang van de onderneming?"

Die excessieve beloningen gelden mogelijk voor nog geen 0,01 % van de managers. Ik heb gewoon dezelfde CAO als de rest van de medewerkers. Net zoals de meeste managers. Bovendien ben ik ook gewoon medewerker; wat voor iedereen geldt, geldt ook voor mij.

Qua personeelsbeleid vind ik dingen niet goed gegaan. Het personeelsbeleid kenmerkte zich voornamelijk door pappen en nathouden. Goed personeelsbeleid zorgt ervoor dat je veel sneller afscheid neemt van niet functionerende mensen, dat je ruimte creëert om goede mensen aan je te binden, dat je altijd een flexibel personeelsbestand hebt van 30%, dat je interne en externe mobiliteit bevordert, etc. Maar ik weet zeker dat jij al die elementen van goed personeelsbeleid toch anders classificeert.

De rest van je posting laat ik van me af glijden. Het zegt meer over jou dan over mij.

Personeelsbeleid

Goed personeelsbeleid kan ik best waarderen. Alleen ik ben het nooit tegengekomen. Mijn ervaringen op dat gebied kleurt natuurlijk mijn reactie. Maar dat geldt voor iedereen hier. Kennelijk heb ik wel te maken (gehad) met die 0,01% van de managers/directies, of die nogal hielden van macht en niet terug deinsden om die te misbruiken. Regels aan hun laars lapten. Als je dat nooit hebt meegemaakt, dan kan ik me voorstellen dat je mijn reactie overtrokken vindt.

Dat de werkelijkheid genuanceerder ligt, is wel een beetje een dooddoener (IJsvogel). Maar over wiens werkelijkheid hebben we het hier? Jij kent mijn werkelijkheid niet, ik de jouwe niet. Mijn werkelijkheid is ook niet hetzelfde als die van je moeder.

de waarheid

"Dat de werkelijkheid genuanceerder ligt, is wel een beetje een dooddoener (IJsvogel). Maar over wiens werkelijkheid hebben we het hier?"

De werkelijkheid is dat er slechte én goede directies en managers zijn.

Je kunt mijn roep om nuance een open deur noemen, maar je bent het toch degene die schreef: "Maar geloof jij nu echt dat directies echt zuiver naar het belang van de onderneming kijken en niet naar hun persoonlijke belangen?". Dat is weinig genuanceerd.

Jij lijkt jouw ervaringen als enige waarheid te beschouwen (ik ken alleen slechte directies, dus goede zullen er niet bestaan).

onhandigheid

Hier ook van alles gezien. Onhandigheid maar ook vreemde zaken, dossiertjes opbouwen, vreemde beeldvorming, vriendjespolitiek, op een onhandige manier. Gelukkig een actieve ondernemingsraad en goede HR, dus ik heb mensen wel regelmatig naar de juiste persoon gestuurd. Het blijft verdrietig. Opbouwen is leuk, ik heb de tijd nog meegemaakt dat we de miljoenen niet opkregen aan het eind van het jaar. Nu afbouwen is gewoon niet leuk. Mensen krijgen op alle niveaus allerlei dysfunctioneel gedrag. Dat is voor mij denk ik het voordeel dat ik al wat ouder ben, ik heb het allemaal al een keer gezien, mijn regeling is niet slecht, we leven en zijn gezond en misschien lukt het om weer werk te vinden. Ik ben niet ontevreden maar ik zou me ook niet gek laten maken. En lid zijn van de vakbond en weten bij wie je wel en niet terecht kunt in je bedrijf.

ijsvogeltje

'In werkelijkheid zijn er goede en slechte managers. '
Hmm Ben ik dus niet helemaal met je eens. Ik denk dat ook goede directies in staat zijn slechte beslissingen te nemen en op een slechte manier met hun medewerkers om te gaan; dat geen enkele directie heilig is.

In mijn werk heb ik altijd met de hoogste directies te maken gehad en overal speelde persoonlijke belangen en voorkeuren. Niet dat dat nou de boventoon voerde, maar het speelde toch linksom of rechtsom mee. Ik heb deze directies veel slachtoffers zien maken op foute manieren. Mensen erg beschadigd zien raken.
Ontslagprocedures onnodig op de persoon gespeeld omdat verzaakt was op een behoorlijke manier personeelsbeleid te voeren. Ik kan me niet voorstellen dat ik het elke keer nou zo slecht getroffen heb. Ik denk eerder dat het een aardige middenmoot is. Er zullen bij mijn ex werkgevers vast medewerkers zijn die de directieleden toffe peren vinden. Als je er niet mee te maken krijgt, zie je dat andere gezicht niet.

Mijn ervaring beschouw ik als waarheid? Dat klinkt als een verwijt, maar daar is niets mis mee volgens mij. Ik zeg toch niet dat het jouw waarheid moet zijn?

Wat ik vooral zag

was dat leidinggevenden bang waren voor de manager en directie of openlijk een wit voetje probeerden te halen door tijdens de lunch aan te schuiven en overijverig gedrag vertoonden. Geen enkele leidinggevende die op de bres sprong voor het gewone personeel met 'daar werk ik niet aan mee'. En waarom? Omdat ook zij hun baan niet wilden verliezen. Heel begrijpelijk, maar daarmee dus wel te sturen door 'zij die de regels bepalen'.

Dit fenomeen is niet uniek.

GS zegt: "Mensen erg beschadigd zien raken." Zo ervaar ik mijn eigen situatie in zekere zin ook. Ik kom er heus wel weer overheen, maar als ik mijn leven eens doorloop heb ik echt hele nare dingen meegemaakt. Ik heb dat verwerkt als het overkomt me, opstaan en doorgaan. Dat ik die houding na mijn ontslag nog niet volledig heb kunnen vinden, komt omdat mij dit niet is overkomen door 'het leven', maar door doelbewust handelen van andere mensen. Ik heb dat ervaren als 'schokkend'.
Maar goed, ik weet nu dat dit kan gebeuren. Ben ik nu dan echt klaar voor de wereld die arbeidsmarkt heet?

Lastig

Ik werk nu anderhalf jaar als uitzendkracht in een bedrijf. Ik hoor duidelijk bij de top 90%, dus bij de besten maar ja dat zegt niets want het bedrijf werkt iedereen er uit met een tijdelijk contract en dus ook de uitzendkrachten als die richting hun 78 weken gaan. Ik vind het heel oneerlijk dat je als uitzendkracht ergens maar 78 weken mag werken en er dan 6 maanden uit moet terwijl je als je 3 contracten hebt gehad er maar 3 maanden uit moet.

Gelukkig heb ik een goede referentie en heb ik al weer een nieuwe baan gekregen maar ook daar moet ik mij eerst weer inwerken en laten zien dat ik goed ben.

Al de vaste mensen lopen al drie jaar te mopperen op het gewijzigde systeem en elke wijziging is ze te veel terwijl ik dat juist leuk vind en uitdagend. Ze komen niet in de buurt van mijn target en ik weer zeker dat mijn leidinggevende het hem spijt dat hij de één na de andere goede uitzendkracht moet laten gaan.

Hoezo oneerlijk?

Precies

Dat vind ik dus ook het oneerlijke aan het huidige systeem. Dat is zo gericht op het beschermen van de vaste medewerkers waardoor dit ten koste gaat van alle andere medewerkers. Hierdoor krijg je ook een akelige tweedeling op de werkvloer tussen de vaste medewerkers en de rest.Natuurlijk maken bedrijven ook enorm misbruik van de huidige situatie door mensen geen vast contract te geven terwijl dat best zou kunnen maar de situatie is wel wat scheefgegroeid.

Je hebt nu inderdaad de situatie die werknemer beschrijft waarin uitzendkrachten en mensen met tijdelijke contracten er tegen hun eigen wil en tegen de wil van de werkgever (al dan niet tijdelijk) uitmoeten omdat de werkgever geen vast contract kan of wil bieden. Nu is dat misschien ook deels kwalijk van de werkgever die misschien best wat meer risico kan nemen maar het heeft ook te maken met het enorme verschil in ontslagbescherming tussen tijdelijke medewerkers en vaste medewerkers.

Is een vast contract minder vast en mogen er meer tijdelijke contracten worden aangeboden dan drie dan zal dit voor uitzendkrachten en tijdelijke werknemers een verbetering zijn.

Dus ja ik ben wel een voorstander van een meer flexibele wet op dit gebied gecombineerd met hoogwaardige uitkeringen. Hiermee maak je de risico's voor beide partijen kleiner.

Ik heb gezien dat het liberale model in de praktijk best voordelen heeft (makkelijker om werk te vinden, meer dynamische arbeidsmarkt, lagere werkeloosheid gemiddeld) en de nadelen kunnen ontvangen worden door een sociaal vangnet.

Natuurlijk zul je altijd werkgevers hebben die misbruik van de situatie maken. Dat is niet te voorkomen helaas.

Uitleg

Kan iemand het mij ook uitleggen waarom een uitzendkracht via de flexwet na 78 weken moet worden aangenomen of er anders 6 maanden uit moet terwijl iemand na 3 jaarcontracten er maar 3 maanden uit moet? Dit vind ik nog het meest oneerlijke.

Langer tijdelijke contracten

Ik heb mijn vaste contract verhoudingsgewijs erg snel gekregen, na 9 maanden al, maar ik vond het heerlijk. Geen stress meer. Tijdelijke contracten met kans op een vast contract zorgen vind ik voor veel stress. Ben ik er over een maand nog wel? Als je alleen voor een bepaalde periode wordt aangenomen is die stress volgens mij minder. het is duidelijk dat je een korte periode onder de pannen bent en voor daarna weer ander werk moet zoeken. Misschien moeten werkgevers dan maar niets meer in het vooruitzicht stellen. Geen verplichtingen, geen verwachtingen. Ik vraag me wel af of dat positief uitpakt. De meeste mensen gedijen nu eenmaal beter op een beloningssysteem. "Als ik mijn best doe verdien ik daar iets mee." Hoe blijf je volop gemotiveerd als je nooit kans maakt op een écht vast contract? Wat heb je aan een vast contract, als die na een jaar alsnog soepel ontbonden kan worden? (ik noem maar een termijn) Daarmee is het nog steeds onzeker of je een huis kunt kopen, of een vakantie kunt boeken, of een lening voor een auto kunt afsluiten.

Werknemer, ik las dat afgelopen week ook en ik ben er ook nog niet achter.

Gedijen

Ja, precies mensen werken harder als ze kans hebben op een vaste baan maar de mensen in het bedrijf waar ik werk die echt vastgeroest zitten willen niets veranderen en schoppen overal tegenaan, werken niet hard door, kletsen een slag in de rondte. De uitzendkrachten vijzelen het gemiddelde op en wij mogen weer gaan.

Ik snap er niets van, wat is er op tegen dat ik daar drie jaar werk en er 3 maanden uit ga?

vergeten

Werknemer, het wachten is dat je komt te werken op een afdeling waar zúlk slecht management is, dat ze je vergeten op te zeggen (eerlijk waar, dat gebeurt).

Kaaskopje: been there, seen that! Succes met solliciteren.