nog doorwerken tot ontslagdatum

Geen tips

maar wel sterkte.
Je hebt er nu niet veel meer aan, maar bij mijn ontslag ben ik met onmiddellijke ingang van mijn werkzaamheden ontheven maar ben wel doorbetaald. Je zou eventueel aan je werkgever kunnen vragen of ze daaraan mee willen werken voor die korte periode? En als je echt niet in staat bent om te werken, zou je advies kunnen inwinnen bij een Juridisch Loket. Kan het bijvoorbeeld kwaad als je je nu ziekmeldt? Ik denk zelf van niet. De ontslagprocedure is gestart en die gaat gewoon door, maar als je hier te erg onder lijdt, kun je je wel ziekmelden. Ze zullen het over een poosje ook zonder jou moeten stellen, dan maar wat eerder.
Ik weet niet hoe het bij jou gegaan is? Ben je samen met anderen ontslagen of was het meer persoonlijk? Bij mij was de achterliggende reden wel 'bedrijfseconomisch', maar ze maakten het veel persoonlijker door mij en nog een paar echt op alle punten naar beneden te halen. Telkens begeleid met 'je kunt misschien beter naar ander werk uitkijken.' Ik kon die stress niet aan en heb er voor gekozen om ontslag met wederzijds goedvinden te accepteren. Ik heb daar 3 maanden opzegtermijn uit gepeuterd, wat eigenlijk maar 1 maand moest zijn volgens mijn contract. Ik heb vóór ik dat ontslag accepteerde eerst een periode bedenktijd gekregen. Tijdens die bedenktijd hoefde ik niet te werken en nadat ik de overeenkomst getekend had ook niet meer. Ik heb daarmee langer dan de 3 maanden opzegtermijn doorbetaald gekregen. Dit speelde in mei/juni. Deze maand ben ik pas echt werkloos geworden. Ik kan mijn ex-werkgever veel verwijten, maar het ontslag zélf hebben ze netjes afgewikkeld. Toen hadden ze tenslotte wat ze wilden...

tijd nuttig besteden

Ik zou de tijd die je op je werk bent nuttig besteden: aan solliciteren! En verder aan het opruimen van je spullen en overdragen van je werkzaamheden. Ze kunnen moeilijk van je verlangen dat je je tot het laatst inzet voor het bedrijf. Vaak wordt je ook vrijgesteld van werkzaamheden, maar als dat in dit geval niet zo is, zou ik me maar niet bezwaard voelen om dat dan zelf maar te doen.
Je verlofdagen/overuren kun je ook uit laten betalen, die hoef je niet op te maken!
Sterkte trouwens. Heel vervelend zoiets. Ik hoop dat je snel een andere baan vindt!

En toch...

Wij hebben vorig jaar mensen moeten ontslaan. Ontzettend zuur voor beide partijen. Ik had twee medewerkers die zich tot het einde vol positiviteit hebben ingezet. Hen heb ik pro-actief aanbevolen bij nieuwe werkgevers. Beiden hebben daar een baan aan overgehouden.
Twee andere medewerkers gooiden de kont tegen de krib; die heb ik niet geholpen en zal ik ook niet gaan helpen. En door bedrijfsovername komt een medewerker deels weer terug bij ons. Zij kan door haar zeer negatieve houding in die laatste paar weken fluiten naar haar voortzetting van haar tijdelijke contract bij haar huidige/nieuwe werkgever. Auw!

Realiseer je dat de wereld klein is. Wil je straks weer een leuke baan dan heb je een goede referentie, een kruiwagen of wat dan ook heel hard nodig.

Anneke

Je hebt een punt, maar ik denk dat het heel veel uitmaakt hóe je wordt ontslagen. Als er duidelijk sprake is van overmacht aan de kant van de werkgever, zul je als ontslagen werknemer milder gestemd zijn dan wanneer je echt weggewerkt wordt. Ik probeer het achter me te laten, maar echt ik kan me sinds ik mijn ontslag heb gekregen véél beter voorstellen dat er mensen zijn die met een bijl richting ex-werkgever zouden willen gaan. Mag niet natuurlijk en ik ben ook totaal niet geweldadig van aard, maar de emotie snap ik nu wel. Als je je zo behandeld voelt is het erg moeilijk om tot de vertrekdatum een positieve houding aan te nemen. Ik ben dan ook blij dat mijn ex-werkgever daar wel naar gehandeld heeft en de ontslagen medewerkers meteen van arbeid ontheven heeft.
Mijn ex-baas wil me toevoegen aan zijn Linkedin-netwerk. Ik waardeer dat op zich wel, maar mán! als je me op die manier wilt helpen, dan was ik blijkbaar toch niet zó'n belabberde werknemer. Had dat eerder bedacht.

Voor deze baas wil jij toch niet meer werken

Het voelt ws als stank voor dank, maar ga op zoek naar de deuren die open gaan voor je, i.p.v. deuren te gaan intrappen.
Er is weer een weg vrij voor nieuwe mogelijkheden....

Ander idee

Ik ben flexwerker en dat is natuurlijk heel anders, maaar toch. Misschien helpt het als je je werk nu als een flex baanp ziet? Ze kunnnen me maar tot .... Betalen, tot dan ben ik ingehuurd. Ik ben een pro dus tot die datum verricht ik professioneel mijn werkzaamheden.

Nou ja, ik zit ook maar wat mee te denken, maar voor mij is het dus heel normaal dat ergens maar tijdelijk ben

Toch is dat wat de overheid

graag zo ziet, volgens mij. We moeten de flexibele arbeidsmarkt waardéren. 40 jaar trouw aan een baas is passé. Dat moeten 'we' niet meer willen.
Voor Snoepje: wat meer en meer in zal raken is werken op basis van Payroll. Dit is op zich vergelijkbaar met werken op uitzendbasis, maar omdat de loonbetaling niet via de werkgever wordt geregeld, maar met het payrollbedrijf, kan een werkgever zich ook aan een aantal in bedrijfstak-cao's vastgelegde regels onttrekken. Er is ook geruime tijd geen verplichting om een contract aan te bieden, dus tegen dat je als werkgever beslist om iemand tijdelijk in dienst te nemen ben je maanden verder. Laat staan een vast contract. En al die tijd heb je geen dag de zekerheid dat je een inkomen zult hebben. Kortom, het flexwerken van nu, zorgt er voor dat werknemers steeds minder zekerheden in hun werk en inkomen hebben. Voor werkgevers vast reuze-praktisch, maar wat levert het werknemers op? En hoe kan dat gunstig zijn voor de economie?

Kaaskopje

"graag zo ziet, volgens mij. We moeten de flexibele arbeidsmarkt waardéren. 40 jaar trouw aan een baas is passé. Dat moeten 'we' niet meer willen"

Dit van de mensen die van de ene hoogbetaalde baan via het andere commissariaatje in het volgende dikbetaalde voorzitterschap rollen.

Als het al niet is aangetoond gaat op een gegeven moment aangetoond worden dat de stress en de onzekerheid die het gevolg is van al die flexibiliteit zoveel gezondheidsnadelen oplevert, en bovendien zo drukkend werkt op de bestedingen, dat het de economie per saldo meer kost dan oplevert. Misschien dat dan de wal het schip keert.

Het zou misschien nog zo erg niet zijn als men zou zeggen " het is rot, maar het is niet anders". Maar dat 'men' dit soort teruggang als vooruitgang probeert te verkopen, daar word ik altijd erg kregel van. Gelukkig heb ik van nature een lage bloeddruk, dus op dat punt kan ik wat lijen...

groeten,

Temet

Ik ben er geen voorstander van

'Kortom, het flexwerken van nu, zorgt er voor dat werknemers steeds minder zekerheden in hun werk en inkomen hebben. Voor werkgevers vast reuze-praktisch, maar wat levert het werknemers op? En hoe kan dat gunstig zijn voor de economie?'

Los van het feit dat banken geen hypotheek willen verstrekken aan flexwerkers, vond ik dat verhaal van Sensire tekenent voor de arbeidsmarkt nu. Omdat Sensire elk jaar opnieuw moet inschrijven op aanbestedingen en dus nooit langer dan een jaar werk kan garanderen, vraagt het in september een ontslagvergunning voor 1100 medewerkers. Volstrekt logisch, vind ik. Want als Sensire de opdracht voor volgend jaar niet krijgt, zijn er geen inkomsten en kunnen de medewerkers niet betaald worden. Natuurlijk kan een deel van die medewerkers wellicht bij de andere organisatie (die de aanbestedingsronde voor komend jaar wel 'wint') aan de slag, maar dan wellicht voor een lager loon (het winnen van de aanbestedingsronde moet ergens uit betaald worden). Zo bouw je dus nooit wat op, je krijgt nooit geld voor je ervaring, blijft altijd in de laagste salariscategorie zitten en elk jaar loopt de overheid het risico om uitkeringen te moeten verstrekken aan de mensen die bij de verliezende organisatie(s) werken.

Armoede.

trap na

Als een werkgever iemand moet ontslaan vanwege omstandigheden die niets met het functioneren van de werkgever te maken hebben, dan zal een beetje fatsoenlijke werkgever de werknemer meteen vrijstellen van werkzaamheden of iemand alle ruimte en tijd geven om zich onder werktijd bezig te houden met solliciteren.
En een goede referentie en/of hulp bij het vinden van een andere baan hoort daar uiteraard gewoon standaard bij. Dat hoef je als werknemer niet nog eens te 'verdienen' met goed gedrag in je post-onslag-periode. Kom zeg!
Gelukkig werken er bij de meeste pz afdelingen gewoon mènsen. Maar helaas zijn er ook bedrijven waar robots zoals Anneke in dienst zijn.
Over armoe gesproken...

En toch

Een vriendin van me is directeur van een basisschool in een krimpend dorp. Iedereen weet dat als er op school minder klassen komen dat de leerkrachten met een tijdelijk contract er uit gaan en degenen met een vast contract blijven, ongeacht kwaliteit.

Ze heeft een hele goede juf moeten laten gaan en dat ook tegen haar gezegd. Deze juf heeft tot het einde zich echt ingezet voor haar klas en haar leerlingen en vriendin heeft haar waar mogelijk geholpen met solliciteren en ook een goede aanbeveling meegegeven. Zodra een leerkracht met een vast contract met pensioen gaat, gaat ze deze tijdelijke absoluut bellen (mits er natuurlijk genoeg kinderen blijven).

Ze heeft op een andere basisschool wel eens gehad dat een van haar collega's er na het niet-verlenggesprek echt met de pet naar gooide en de kantjes er vanaf gelopen heeft, dat heeft wel gevolgen voor je referenties.

Karin*

Jouw interpretatie van mijn advies is door jou nogal vrij geinterpreteerd. Misschien kun je mijn bijdrage nog eens lezen met een wat positievere insteek. Volgens komt het door het verhaal van Kaaskopje (direct na mijn reactie). Even voor de duidelijkheid; ik ben niet de werkgever van Kaaskopje .

Er worden overal mensen ontslagen. Dat is niet omdat die werkgevers dat nou zo'n leuk klusje vinden. Het is zuur. Voor iedereen. Ik geef je alleen een overweging mee. Aan jou om daar wel of niets mee te doen. Uiteindelijk maak jij de keuze hoe jij die laatste paar dagen in wilt gaan.

Het verschil dat jij schetst in relatie tot het onderwijs is niet zo nadrukkelijk. Bij ons was het ook duidelijk dat de aangekondigde bezuinigingen direct consequenties zouden hebben voor medewerkers. We zijn namelijk geen bedrijf maar een non-profit organisatie. Bovendien waren alle tijdelijke contracten al beëindigd, dus hier betrof het ook vaste contracten. Ik weet niet op welke manier bij jullie de ontslagen zijn vastgesteld (afspiegeling, last in first out, op basis van functioneren of andere zaken)

Ik geef 'als trap na' geen negatieve referenties. Ik weet niet waar je dat vandaan haalt. Ik heb twee mensen die bovengemiddeld presteerden moeten laten gaan. En ja, ik heb extra inzet getoond om ze weer aan het werk te krijgen wat ervoor zorgde dat ze allebei binnen een maand ander werk hadden. Dat hadden ze vooral aan zichzelf te denken maar ik was wel de kruiwagen. Dat had ik niet hoeven doen.

Twee andere mensen waren mensen die een benedengemiddelde inzet toonden. Van die mensen hebben we netjes afscheid genomen. Inclusief een nette referentiebrief (maar daar zet ik geen dingen in waar ik me niet in kan vinden. Daar ben ik te rechtschapen voor maar ik wil een ander bedrijf waar we waarschijnlijk min of meer mee samenwerken ook niet opzadelen met iemand die niet goed presteerde maar wel een geweldige referentiebrief heeft).

Ik begrijp best dat de frustratie je nu parten speelt. Maar nu om je heen gaan schoppen heeft echt geen zin. Het is even doorbijten maar misschien levert het je veel op. Misschien hebben ze je over drie maanden weer nodig (al is het maar tijdelijk in geval van ziekte) misschien heeft een concullega je nodig, misschien weet je leidinggevende een baan, misschien heeft de vrouw van je leidinggevende iemand nodig (lijkt van de zotte, maar zo is het dus wel met een van mijn mensen gegaan, die werkt nu als directiesecretaresse voor mijn man tegen een beter salaris en betere doorgroeimogelijkheden). En dan kan je inzet in de laatste weken het laatste zetje zijn... Want de indruk die je nalaat is toch vaak van de laatste weken, maanden afhankelijk (ipv tig jaren). Dat is een psychologisch dingetje.

De mensen die bovengemiddeld presteerden, die zou ik morgen zo weer aannemen. De wijze waarop zij in die laatste weken, maanden hun werk uitvoerden kenmerkten hun in vele facetten. Flexibel, positief, arbeidsmotivatie, doorzetters, etc.

Succes!

Kaaskopje: we kennen je verhaal, maar het is een beetje overtrokken om alle werkgevers waar ontslagen vallen over een kam te scheren.

Jippox

Ook jij bedankt voor je bijdrage. Misschien mijn posting toch maar eens herlezen. Een referentie hoef je niet in de laatste maand te verdienen. Ik weet niet waar jullie dat vandaan halen. Ik zeg dat bij optimale inzet in de laatste weken je je wel onderscheid. En dat kan je wat opleveren. Bv een leidinggevende die de telefoon pakt en een bevriende organisatie belt en zegt: ik zie hier jullie vacature, ik heb net iemand moeten ontslaan, die persoon heeft jullie al een brief geschreven en past precies bij jullie organisatie.
Een kruiwagen dus. Een positieve referentiebrief heeft iedereen. Maar in deze tijd heb je veelal meer nodig dan een referentiebrief.

Anneke

Wel of geen kruiwagen zijn is prima. Maar wat je schrijft over een van de andere medewerkers vind ik wel kwalijk: "Zij kan door haar zeer negatieve houding in die laatste paar weken fluiten naar haar voortzetting van haar tijdelijke contract bij haar huidige/nieuwe werkgever. Auw!"
Want nu kijk je alleen nog maar naar haar gedrag in die laatste paar weken, in een hele lastige situatie. Niet naar haar werk en gedrag in die tijd daarvoor, toen ze bij jouw organisatie werkte en ook niet naar haar werk bij de huidige werkgever.

Anneke

Ik geef ook aan dat het verschil maakt waarom en hoe je ergens weg moet. Als duidelijk is dat een werkgever uit overmacht handelt, kun je niet anders dan het accepteren. Als een werkgever duidelijk keuzes maakt die niet op overmacht zijn gebaseerd, ligt het toch anders. Met dat laatste heb ik te maken. Dat was al heel snel duidelijk, door de krokodillentranen van de werkgever heen. Ze hebben nog steeds personeel nodig, een andere vestiging wordt zelfs verhuisd en groter, maar ze willen niet meer met vaste contracten werken. Payroll, tijdelijke contracten, uitzendbureaus... Als je in die wetenschap de ww in gaat, sta je niet meer zo positief tegenover de ex-baas.
Een collega informeerde vanmorgen hoe het met een sollicitatie was gegaan. Heel aardig van haar en dat liet ik haar weten. Haar reactie was dat ze mij en een paar andere collega's mist. De nieuwe collega's zijn ook aardig hoor 'maar je weet nooit wie dar volgende week nog van over is'. Dat is de sfeer nu dus.
Als ik volgens het afspiegelingsprincipe was ontslagen, of met een groep op economische gronden, niks persoonlijks dus met plotselinge negatieve rapportages, dan had het anders gevoeld en dan heb je ook het gevoel dat je het netjes met elkaar moet afronden.

Anneke 2

Ik neem aan dat je bij de 'mindere goden' niet alleen naar de laatste maanden/weken kijkt toch? Als je als ontslagen werknemer nog even snel in de laatste periode een positief beeld wilt neerzetten om een kruiwagen van jou mee te verdienen, kan het voor een nieuwe werkgever ook tegenvallen lijkt mij.

Tijgeroog

Iets meer nuancering is misschien gewenst. Deze persoon is ontslagen via een vaststellingsovereenkomst. Er moesten mensen uit vanwege bedrijfseconomische redenen. Echter de personen die bovenaan delijst stonden, daar wilden we juist geen afscheid van nemen. We hebben daarom de keuze gemaakt om die mensen te otslaan die minder functioneerden.

Haar ontslag had ze dus niet alleen te danken aan die laatste paar weken. Maar ze heeft die laatste weken een indruk achtergelaten die niet positief was. En een andere kracht (tijdelijk contract, ik kon haar dus echt niet aanhouden) heeft wel een positieve indruk achtergelaten. En dat blijft wel hangen. Juist omdat het voor iedereen een vervelende situatie is. Haar zou ik morgen bellen als we hier vacatureruimte hebben.

Ik probeer met het voorbeeld alleen maar aan te geven dat de wereld heel klein is. De ontslagen, rancuneuze collega had ook een kleine, andere baan bij een andere werkgever. Niemand ging er vanuit dat wij nou net die organisatie over zouden nemen. En ze heeft door haar opstellling in die laatste maand (en wat ze deed kon echt niet, maar ze waande zich vogelvrij) haar contractverlenging bij die andere organisatie wel verprutst. Ik wil er maar mee aangeven dat de wereld klein is. Voor hetzelfde geld zou ze gaan solliciteren bij het bedrijf van een kennis van mij oid.

Kaaskopje

Ik denk dat het verstandiger is om ons in deze draad te concentreren op de kernvraag 'hoe ga je als ontslagen medewerker om met de laatste werkweken?'.

Mocht je er behoefte aan hebben om over je eigen situatie te spreken, dan is het handiger om een ander draadje te starten. Ik snap dat het voor jou heel zuur is dat er geen afspiegelingsprincipe is toegepast (maar daar ben je zelf in mee gegaan door te opteren voor een vaststellingsovereenkomst).

Ik vind het afspiegelingsprincipe ook niet per definitie eerlijk. Is het eerlijk dat jij wordt ontslagen omdat jij net twee weken eerder of later bent geboren? En dat je functioneren niet mee wordt genomen met als consequentie dat jij als goed functionerende werknemer moet vertrekken en mensen die minder functioneren mogen blijven zitten? Maar zoals gezegd, die discussie voer ik liever ergens anders.

Mosterd

Met een scheut azijn.
Het komt misschien doordat ik als zelfstandige alleen betaald krijg voor het werk dat ik aflever, en niet standaard een bedrag krijg bijgeschreven per maand. Dat daardoor de relatie tussen mijn prestatie en mijn beloning directer is. Dat de motivatie slecht op te brengen is als je weet dat je eruit gaat, kan ik me weliswaar voorstellen, maar je krijgt tot op de dag van vertrek betaald voor wat je doet. Laat dat dan maar je motivatie zijn.

pipo

Jij kiest zelf voor die constructie. Maar als je jaren voor een bedrijf hebt gewerkt, altijd goede beoordelingen hebt gehad, en dan zomaar past-boem uit het niets hoort dat je je baan kwijt bent (en je bent -zeg- tegen de 50, dus het vinden van andere baan is niet geheel vanzelfsprekend). Dan is het ten eerste misschien soms wel eens even moeilijk om je nog echt in te zetten, en ten tweede heb je je tijd ook gewoon hard nodig om op zoek te gaan naar ander werk. Of vind jij/vindt men het correcter om eerst de WW in te gaan en dan pas wat anders te gaan zoeken?

Anneke

Ik wil de draad zeker niet naar mij toetrekken, maar het heeft wel met elkaar te maken. Mijn werkgever was, nadat ze hun zin gekregen hadden, nog wel zo beleefd om ons meteen vrij te stellen van werk met doorbetaling van salaris. Ik ben twee dagen langer blijven werken, dan waar men op aanstuurde en dat vónden ze toch geweldig! Maar het was eigenbelang. Ik wilde meer bedenktijd en zo kreeg ik dat. Als je op de wip staat moet je zo ontzettend opletten of je geen oor aangenaaid wordt door een werkgever, want dat is wel de tendens momenteel. De wachtkamers van huisartsen zitten er vol mee.

Met het afspiegelingsprincipe had ik zeker mogen blijven. Niet vanwege een weekje leeftijdsverschil, maar vanwege mijn lange dienstverband én binnen die groep mijn leeftijd.

Jij zegt dat jullie ervoor gekozen hebben om de persoon die minder functioneerde te ontslaan. Vanuit de werkgever gezien klinkt dat logisch. Maar zéker als dat de motivatie is om iemand te ontslaan...hoe kun je dan verwachten dat die werknemer wél goed of zelfs beter gaat functioneren om jouw kruiwagentje maar te mogen krijgen? Ik snap echt niet dat je dat verwacht.

De tijden zijn duidelijk veranderd. Dat merkten wij binnen ons bedrijf heel erg. Ik heb na 2 kortere contracten mijn vaste contract gekregen. Ik barstte toen van vreugde in huilen uit en vroeg waar die snelle gang van zaken vandaan kwam. "Omdat we liever kwaliteit dan kwantiteit hebben." Die houding is totaal verdwenen. Kwaliteit wordt opgeofferd aan kwantiteit. Er wordt niet meer gekeken naar loyaliteit, hoe je in de groep valt, etc.. Wat voorheen nog wel telde. Er wordt nu alleen nog maar gekeken of een werknemer 'uit kan'. Misschien begrijpelijk, maar of dit altijd naar betere resultaten leidt, vraag ik me af.

Pipo

Ik ben het eens met Jippox. Ik beb zo iemand als uit haar voorbeeld. Misschien dat je nog even de schijn kunt ophouden als je niet met mensen werkt. Een archief bijwerken bijvoorbeeld. Ik zou er geen stap harder meer om lopen, maar oké dat is misschien nog vol te houden tot het eind. Maar als je contact hebt met klanten bijvoorbeeld, die mérken gewoon dat je minder goed in je vel steekt. Hoe ze het merken, vraag je je soms af, maar het gebeurt. En dat gaat ten koste van het resultaat. Als leidinggevende/werkgever moet je je ook bewust zijn van dat soort dingen.

Kans

"Ik wil het er natuurlijk niet met de klanten over hebben"
Waarom niet? Daar ligt juist een enorme kans. Je vertrekt niet vanwege je functioneren, maar vanwege bedrijfseconomische redenen. Roep het van de daken, bespreek het juist met die mensen die jou kennen en blij met je zijn.
Ik heb het eerder dit jaar vanuit een andere kant meegemaakt. Ik hoorde dat iemand - met wie ik zakelijk regelmatig had samengewerkt - weg moest uit haar bedrijf. Ze was een echte topper, maar het bedrijf kon haar blijkbaar niet meer betalen. Ik heb haar direct uitgenodigd om bij ons bedrijf te komen praten, want we konden heel goed zo iemand gebruiken. Zo kan het dus gaan.