Dringend advies nodig [kind beschuldigd van seksueel misbruik
Ontzettend lang verhaal. Sorry. Omdat ik advies wil, en misschien omdat ik het van me wil afschrijven.
In November 2014 heeft de moeder van een klasgenootje van onze zoon van 8 hem beschuldigd van een zeer ernstig delict: mijn zoon zou dit jongetje seksueel misbruikt hebben tijdens het omkleden bij de gymles. Dit zou om orale seks onder dwang gegaan zijn.
Dit jongetje zat net op school (wij weten dus ook niet wie het is, want we hebben hem of zijn ouders nooit gezien) en heeft in totaal zo’n 2 weken op school gezeten. In die tijd begon de griepgolf, en is mijn zoon ook nog een week ziek thuis geweest geveld door griep. Hij heeft hem effectief dus een weekje meegemaakt.
Karakterschets: onze zoon is geen agressief of dominant kind. Hij is niet stiekem of gemeen, ligt goed in de groep, heeft veel vriendjes en speelafspraken met zijn klasgenoten, is nog helemaal niet met seks bezig, hij kent deze handeling dan ook niet, heeft nooit problemen met andere leerlingen, is aardig tegen iedereen en heeft geen ruzies. Kortom, iedereen stond perplex van deze melding. Het is gewoon geen jongetje dat een ander ergens toe zou dwingen. Dat zit er gewoon niet in.
De school is vrij klein en beschermend naar de leerlingen. Tijdens de gymles zitten er zo’n 3 klassen in een relatief kleine kleedkamer zonder donkere hoekjes of iets dergelijks. Er waren tevens 5 leerkrachten aanwezig, en die kleden zich om bij de kinderen. Na deze melding (voor wij erover werden geïnformeerd) hebben de leerkrachten meteen een overleg gehad, daar kwam uit dat niemand begreep hoe dit gebeurd zou kunnen zijn, hoe ze er ook naar keken, hoe vaak ze alle stappen van de dag ook door namen.
De dag voor ons: onze zoon is om 10 voor 9 bij de sportschool afgezet door zijn vader, hij heeft hem naar zijn vriendjes zien lopen (een vrij hecht groepje van pak en beet 5 jongetjes) waar hij even tikkertje mee speelde, en daarna zijn ze met zijn allen boven gegaan, ze hebben zich als groep omgekleed en zijn de zaal in gegaan als groep. Dit is de normale gang van zaken en wordt dan ook bevestigd door de leerkrachten.
Een van de leerkrachten checkt de kleedkamers, en iedereen was stipt om 9 uur in de zaal. Voor toiletbezoek moet toestemming gevraagd worden, dus als deze jongens, op welke tijd dan ook, samen bij de toiletten geweest waren hadden de leerkrachten dit geweten. Na de les kleden ze zich als groep weer om en gaan daarna lopend met zijn allen naar school.
Tevens had onze zoon zijn rechterhand in het verband. Hij was een paar weken daarvoor met zijn vinger tussen de autodeur gekomen en had vrij serieus letsel: zijn vinger was zwaar gekneusd en zijn nagel was aan het loslaten. Het verband werd regelmatig op school door zijn juffen verschoond. Hij is rechts, en heeft ook last van hypermobiliteits-syndroom waardoor zijn spierkracht erg slecht is en waarvoor hij jaren fysiotherapie heeft gehad. Hij had dus amper 5 minuten om zich met 1 hand om te kleden, en daarna zou hij dan nog een jongetje in een drukke kleedkamer hebben moeten ontdoen van zijn ondergoed of sportkleding om hem oraal te bevredigen. Weer begrijpen het niet.
We stonden perplex, en nog steeds. Dit is zo’n bizar verhaal, en staat zo ver van onze wereld af. Het is zo afschuwelijk en slopend als je als ouders gedwongen wordt om op zo’n manier naar je 8-jarige te kijken en je te moeten bedenken “zou hij dit gedaan kunnen hebben?”. Hoe we er ook naar keken en kijken, het blijft bij: “Hoe dan in Godsnaam?”.
Wij hebben dit uiteraard voorzichtig besproken met onze zoon, hebben niet alles verteld in eerste instantie omdat we het te heftig vonden, en hij was in shock. Pure verbazing en daarna machteloze paniek: “Maar ik heb niets gedaan, mam. Ik heb hem niet eens gezien! Het was een gewone donderdag. Vraag het dan aan de anderen!”. Hij heeft hier nog een flinke tijd last van gehad omdat hij zich af ging vragen of hij hem dan per ongeluk aangeraakt zou kunnen hebben tijdens het omkleden, en toen heb ik hem wat meer verteld omdat hij moest weten dat dit niet iets is dat hij per ongeluk gedaan had kunnen hebben. Dat was heel heftig. Zijn gevoel van basisveiligheid is heel erg aangetast hierdoor, en op aanraden van de huisarts hebben we hem verder buiten de loop gehouden. We waren bang dat dit schadelijk zou kunnen zijn, maar hij wordt gelukkig goed begeleidt hiermee.
Afijn, de moeder plaatste deze melding dus bij de directrice, gaf er geen details of zelfs maar een datum bij. Dit zou er gebeurd zijn, en verder wist ze niets. Wij hebben aangegeven hierover uiteraard in gesprek te willen gaan. Dit soort dingen moet je serieus nemen, het zijn jongetjes in ontwikkeling en je bent ook aan het jongetje van de melding verplicht om serieus ernaar te kijken. Had ik ook gewild als het verhaal andersom geweest was.
Dat wilde de moeder dus niet. Ze wilde eigenlijk niets. Ze wilde hier ook niet over met haar zoon praten om details naar boven te krijgen. Ook mocht de schoolpsycholoog niet met hem praten, terwijl wij zoiets hadden van ‘laat de psycholoog dan met beide kinderen praten’, dan komt er misschien duidelijkheid in dit verhaal. Er mocht van haar geen onafhankelijke psycholoog in de arm genomen worden, niets. Ze heeft meteen haar kind van school gehaald en liet verder niets meer horen. Ze dropte een bom en ging weg, zegde afspraken af en ga zo maar door.
Flinke stap naar 3 en halve maand later.
Toen stond opeens de zedenpolitie op school, en bleek dat de moeder daar een officiële melding had geplaatst. Het verhaal was nog steeds even onduidelijk: zonder datum, details of wat dan ook. Alleen hoorden wij nu als ouders wat meer informatie over het oud-klasgenootje. Het blijkt te gaan om een eenoudergezin met een nogal problematisch jongetje die op talloze scholen heeft gezeten voor hij hier zo’n 2 weken neerstreek. Slechte impuls-controle en erg agressief naar andere kinderen toe, waarbij hij in de 2 weken dat hij op school zat zelfs klasgenoten heeft bedreigd met een stoel. We schrokken enorm. Nu begrepen wij pas waarom onze zoon hem een ‘boos jongetje’ noemde en zei dat hij niet eens met hem speelde in de pauze. Die houdt niet van ruzie.
De moeder heeft haar zoon meteen van school gehaald, en voor wat wij begrepen bij de zedenpolitie wordt hij sindsdien op iedere andere school geweigerd, dus zit hij blijkbaar al die maanden thuis.
De school heeft in het gesprek met de zedenpolitie aangegeven dat dit gewoonweg niet gebeurd had kunnen zijn, maar er lag een melding en protocol is protocol, dus de zedenpolitie moest dit ook melden bij het AMK die daarop een onderzoek naar de thuissituatie moet instellen. Hoe vervelend en stressvol dit ook voor ons als ouders was, we begrijpen wel dat er zo’n systeem moet zijn voor de veiligheid van kinderen dus wij hadden zoiets van 'onderzoek maar'. We hebben meteen een gesprek aangevraagd met de zedenpolitie omdat we talloze vragen hadden over deze melding.
Tot onze stomme verbazing konden ze ons niets vertellen en bleek dat het verhaal nog steeds even onduidelijk was als begin november: zonder data, duidelijke plaats of details over hoe en waar dit gebeurd zou moeten zijn. Ze hebben alleen de moeder gesproken. De zedenpolitie gaf aan er verder niets mee te kunnen, het was al vrij lang geleden, het zijn kinderen onder de 12 jaar en die kunnen niet vervolgd worden. Ze gaven aan het een apart verhaal te vinden en niet te begrijpen waarom de moeder niet met zoon in gesprek wilde, niets meer liet horen en dan na ruim 3 maanden wel naar de politie ging. Ze hebben besloten dat op basis hiervan het gezin van het klasgenootje ook onderzocht zou moeten worden, wat ik als moeder een fijn idee vindt want kinderen van 8 horen het concept ‘seksuele handelingen onder dwang’ niet te kennen in hun wereld.
De dag erop hebben wij zelf contact opgenomen met het AMK om een afspraak te maken. Met lood in onze schoenen en het zweet in onze handen. Wat een wereld van stress kom je dan in. Kort hierna werden we teruggebeld, hebben telefonisch gesproken met een vertrouwensarts, ons verhaal kunnen doen en toen gaf het AMK aan de melding niet te zullen accepteren. We hadden volgens het AMK zeer adequaat gehandeld, wisten de juiste wegen te bewandelen, en was er geen reden om aan ons als ouders te twijfelen. Voor zover wij begrepen stopt het onderzoek niet voor het andere gezin.
En dat was het dan. Zo onverwachts als het begon is het ook weer afgelopen en blijven wij achter met een knagend gevoel en malende gedachten.
Nog afgezien van de ongelooflijke stress en ellende waar wij de afgelopen 3 maanden doorheen gegaan zijn, heeft onze zoon van 8 nu dus een aantekening bij de zedenpolitie voor iets dat hij niet heeft gedaan. Deze aantekening blijft jaren staan.
Hoe gaan wij hiermee om? Al zijn er verder geen stappen ondernomen we hebben het gevoel dat er geen duidelijke uitkomst is en onze zoon niet is vrijgepleit. Het moet toch niet zomaar kunnen dat een jongetje van 8 voor aanrander wordt uitgemaakt door iemand die weigert mee te werken aan er achterkomen of er iets gebeurd is en wat dat zou zijn dan?
Is er iets dat wij hieraan kunnen doen, en kunnen wij aangifte doen tegen deze moeder? Zijn er gerechtelijke stappen die wij kunnen ondernemen? Wij willen zo graag eerherstel voor ons kind, hij is voor aanrander uitgemaakt en belasterd en beschadigd. Hij verdient dit niet en hij mag gewoon zijn jonge leventje niet met zoiets op zijn naam beginnen.
Wát kunnen wij doen?
M. Lavell
Het verhaal ligt inmiddels zo gecompliceerd (en dit incident van vorig jaar lijkt er notabene volledig buitengehouden worden door de school) dat de psycholoog die we inmiddels hadden ingeschakeld, ons een goede andere school heeft aangeraden nadat hij zelf telefonisch door de directrice geschoffeerd werd. Er was bij de school blijkbaar zoveel rancune toen wij een psycholoog in hebben geschakeld dat het sindsdien wel een eenzijdige oorlog lijkt van school uit. Ik heb dit nog nooit zo meegemaakt.
De directrice is zo erg escalerend en zelfs zo intimiderend bezig dat we ons er zeer ongemakkelijk bij voelen. Er is in dit jaar zoveel gebeurd dat ik niet eens weet waar te beginnen. Ben volkomen overdonderd, dit hebben we niet zien aankomen en we willen graag de regie zien te houden.
bbeetje
Heb je de onderwijsconsulenten al gebeld voor advies?
Daisy
Wij zijn eigenlijk niet thuis in al deze zaken, dus hebben we nu eerst weer een afspraak gemaakt met onze huisarts. En we waren al erg blij dat we erachter kwamen dat er een extern vertrouwenspersoon is waar we met ons verhaal terecht kunnen. In de afgelopen week is het pas totaal onverwacht geëscaleerd, dus we krijgen nu een spoedcursus, ben ik bang voor.
Ik weet niet precies wat onderwijsconsulenten zijn?
Klacht indienen
Onderwijsconsulenten is een geweldige organisatie waar ik ook veel aan heb gehad toen we een akkefietje hadden met school maar zij zijn er alleen voor problemen als je kind gehandicapt is, een stoornis heeft of (chronisch/langdurig) ziek is. Je kan beter een klacht indienen bij de onderwijsinspectie. Kijk eens op deze site voor meer informatie http://www.onderwijsklachten.nl/
Persoonlijk zou ik mijn kind hoe dan ook van zo'n school afhalen als de situatie zo geëscaleerd is en het vertrouwen kwijt is. En ik zou zeer zeker een klacht indienen.
http://www.onderwijsinspectie.nl/contact/klachten-over-het-onderwijs-melden-bij-de-inspectie-van-het-onderwijs
https://onderwijsconsulenten.nl/
School draait de zaken om
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/10/interview-in-weekblad-vriendin-met.html
Dat gebeurde ook bij de starters van het kritische jeugdzorg blog Jeugdzorg Dark Horse.
"En toen belde Jeugdzorg: ze wilden langskomen. Ik was opgelucht, eindelijk zou iemand actie ondernemen. Ik dacht dat ze belden naar aanleiding van mijn eigen telefoontje, maar nee: Nina’s oude school had een melding bij het AMK gedaan. Daarin suggereerden zij dat Nina wellicht thuis door haar twaalfjarige broer Thomas mishandeld werd, die ‘immers PDD-NOS heeft’, een stoornis in het autismespectrum.
Ongelofelijk, dit leek op een tegenaanval van de school. Thomas is een rustige jongen die erom bekendstaat dat hij nooit agressief is. Het deed ontzettend pijn dat ze mijn zoon onterecht beschuldigden. Het was bizar hoe allerlei zaken werden verdraaid. "
In Amsterdam kun je advies en steun vragen bij Onderwijsconsumenten, dat is voor alle schoolgaande kinderen in Amsterdam en hun ouders.
http://www.onderwijsconsument.nl/
http://www.stichtingkog.info/media/KOG_schoolfolder.pdf
Ook bij de Stichting KOG (Kinderen, Ouders, Grootouders) kun je informatie vinden over zorgmeldingen en scholen. En voor advies bellen.
http://www.stichtingkog.info/pages/posts/u-hebt-een-oproep-van-veilig-thuis-amhk-1174.php
Elisa
Heel erg bedankt voor de links! Heb ze meteen opgeslagen. Ik denk dat we hier wel iets mee moeten doen, want dit is zoveel beangstigend machtsvertoon, dit kan eigenlijk niet.
Gaat je zoon nog naar school?
Ik hoop en denk van niet. Anders zou ik hem met ingang van morgen ziek melden en thuishouden. En dit zelf melden aan de leerplichtambtenaar, en die eventueel voor info doorverwijzen naar de vertrouwenspersoon en/of jullie psycholoog.
Ik heb verder geen advies, maar wil jullie heel veel sterkte wensen!
Onverwacht geēscaleerd.
"Het verhaal ligt inmiddels zo gecompliceerd (en dit incident van vorig jaar lijkt er notabene volledig buitengehouden worden door de school)".
Je schrijft dat er constant problemen zijn maar dat het de afgelopen week "onverwacht geēscaleerd" is.
Staat de escalatie los van de problemen die lang geleden speelden? Een andere school kan zeker een optie zijn. Als je zoon nog steeds achtervolgd wordt door de zogenaamde misstap kan een schone lei op een andere school zeker rust geven.
Je zoon is nog onder behandeling bij een psycholoog, een lang traject dus. Krijgt hij daar hulp voor een bestaand probleem of is het nog nazorg?
Als je zoon overstapt naar een andere school heb je dan het idee dat alles is opgelost?
Registratie in de VIR
De zedenpolitie komt ook bij jongere kinderen in actie, maar speelt daar, volgens het door Miriam geboden artikel, een 'bemiddelende' rol.
Bovendien volgt een registratie in de VIR, de Verwijsindex Risico Jongeren.
Die geen deuk in een pakje boter blijkt te slaan. Echter het bericht daarover van het NJI zelf, 'Verwijsindex-rsicojongeren voegt weinig toe' werd op verzoek van de onderzoekers weggehaald en positiever hergeformuleerd.
Maar is nog steeds in werking!
http://www.nji.nl/nl/Pagina-bestaat-niet-(meer).html?channel=NJI&errorpath=http:%2f%2fwww.nji.nl%2fnl%2fActueel%2fNieuws-over-de-jeugdsector%2f2015%2fVerwijsindex-risicojongeren-voegt-weinig-toe&statusCode=404
Hergeformuleerd in "Verwijsindex risicojongeren heeft beperkt meerwaarde".
http://www.nji.nl/nl/Actueel/Nieuws-over-de-jeugdsector/2015/Verwijsindex-risicojongeren-heeft-beperkt-meerwaarde
O, en de link van Mirreke
http://www.volkskrant.nl/binnenland/systeem-voor-melding-van-risicokinderen-werkt-niet~a4176796/
Een recentere link over de VIR: Systeem voor melding van risicokinderen werkt niet.
Maar wel worden alle kinderen die, ook als getuige, in aanraking komen met de politie, daarin gemeld.
Onderzoek
Het is een heel ingewikkeld verhaal geworden. Goddank kunnen we alles met emails en verslagen onderbouwen, want het is te bizar. Toen dit zich voordeed zat mijn zoon pas een maand of 9 op deze school na een interne schoolwissel. Ze fuseerden kort hierop met een andere school wat veel problemen met ouders en weggaande leerlingen opleverde (dit was ons ook niet verteld toen we erheen gingen!), maar het werd pas echt een rommel toen een leerkracht vervangen werd en er zo'n 6 verschillende parttimers voor in de plaats kwamen.
Inmiddels werden alleen nog kinderen met een dubbele diagnose aangenomen, en werd het onveilig in de klas. Kinderen werden met stoelen bedreigd door nieuwe leerlingen, tafeltjes en stoeltjes werden door de klas geschopt, lades eruit getrokken en door de klas heen gegooid, er was opeens fysiek geweld in de klas en op het schoolplein, en de school greep niet in dus wij ouders werden bezorgd. Toen een van de andere moeders vroeg of er wel een handelingsplan voor veiligheid in de klas was, bleek dit er niet te zijn. Wel vonden ze het een goed idee maar deden er niets mee. De inval-leerkrachten die niet getraind waren voor omgang met kinderen met zware gedragsstoornissen konden het niet aan en het liep uit de hand. Voor de volledigheid: onze zoon heeft geen gedragsstoornis.
Wij hebben een psycholoog in de hand genomen toen de school hem opeens een labeltje wilde opplakken kort na de beschuldiging (dit leek ook enigzins een administratieve reden te hebben). Dit werd me even om 3 uur na school in de gang gezegd, tussen de rennende kinderen in. Wij wisten niet beter of alles ging prima; hij had goede rapporten, de gesprekken waren positief en ze waren lovend over hem en zijn groei. Er was ook nooit een gesprek met ons aangevraagd of een indicatie gegeven dat het niet goed zou gaan.
Op specifieke vragen over welk gedrag dit dan was, wanneer dit gedrag dan plaatsvond, hoe het zich uitte, tijdens welke lessen en op vragen om voorbeelden kwam consequent geen antwoord. Dat alarmeerde ons. Nu kan het dat kinderen zich op school anders gedragen dan thuis, dus dat namen we serieus, maar hebben het aanbod van de school dit te regelen afgeslagen en zelf een psycholoog in de arm genomen. Dat werd ons absoluut niet in dank afgenomen.
We hebben de school om een verslag gevraagd (met zorgvraag) waar zoveel rare dingen instonden dat, toen we er met de leerkracht op ingingen, ze toegaf dat ze wel erg kort door de bocht was geweest en het aanpaste. Tegen haar zin, maar het klopte nu in ieder geval. De leerkracht is dus ook de IBer, dus we hadden geen buffer tussen ons en haar in. Dat is ook zo met de interne vertrouwenspersoon, dat is een van de leerkrachten.
Afijn, we hebben hem laten evalueren, testen, en tot slot laten observeren in de klas. Dit alles op eigen kosten omdat de wachttijden van reguliere instanties voor de school niet acceptabel waren, waardoor we iemand buitenom hebben gezocht en met een specialisme. We zijn voor ons gevoel aan alle kanten meewerkend geweest, en lazen dat ook terug in het verslag van school voor de psycholoog waarin we meewereknd em meelevend worden genoemd.
Net voordat we het afrondingsgesprek met de psycholoog zou plaatsvinden belde de directrice op en gaf aan een groot zorgoverleg te hebben gepland. We werden op vrijdagmiddag gebeld dat er op dinsdagochtend overleg zou zijn. Ik wist niet eens wat het was, maar kwam er tijdens het gesprek gelukkig achter dat we hier geen toestemming voor hoefden te geven en hij anoniem opgevoerd zou worden. Dit beviel de directrice absoluut niet.
Meteen de psych gebeld die op zijn beurt de school belde, maar hij werd zeer aanmatigend behandeld. De directrice vertelde hem dat het natuurlijk de bedoeling was dat hij bij dat gesprek zou zijn, maar het gesprek sloeg om toen hij zich realiseerde dat dit niet waarschijnlijk was aangezien het vrijdagmiddag was en hij nog steeds niet was uitgenodigd. Hij had 3 weken gevraagd voor het schrijven van het rapport maar dat duurde de directrice opeens te lang. De psych gaf aan het sneller te proberen, maar wel tijd nodig te hebben dit goed op te schrijven. Vanaf toen is het helemaal geëscaleerd en we begrijpen niet waarom.
Gisteren belde de directrice op om een afspraak te maken. We hebben aangegeven absoluut een afspraak te willen maken maar graag even te willen wachten tot we het rapport binnen hebben zodat we dit meteen konden bespreken. We werken beiden, kregen data en tijden door van de directrice waarop we afspraken hadden staan, en andere dagen waren niet bespreekbaar. Maar ook omdat we domweg geen vrije tijd meer hebben die we kunnen opnemen na alle bezoekjes aan de psycholoog.
Toen werd ons doodleuk gisteren gezegd dat ze dan wel even de verwijderingsprocedure zou gaan opstarten. We stonden perplex, een verwijderingsprocedure op grond van wat?! Het leek wel chantage. Hij heeft nog nooit iemand iets gedaan, heeft volop vriendjes, is ook volgens hun eigen rapporten en beoordelingen aardig voor iedereen en behulpzaam. Zijn cijfers zijn goed. Het psychologisch onderzoek wijst niet in de richting van een stoornis en de observatie ook niet. Ze lijken hem opeens pijlsnel te willen lozen.
Ik denk zelf niet dat ziekmelden echt zal helpen, behalve dat we de leerplichtambetnaar op ons nek krijgen en we dit gewoon liever netjes afhandelen.
Clusterschool
Inderdaad, dan kun je onderwijsconsulenten inschakelen. Het klinkt alsof ze een verwijderingsprocedure starten vanwege de noodzaak van een dubbeldiagnose. Kan een bezuinigingsmaatregel zijn, dat mogelijk al eerder ingevoerd had moeten worden en dat nu financieringsproblemen geeft bij het afgeven van een toelatingsverklaring door het samenwerkingsverband.
Anne
Daar zijn wij nu ook bang voor. Hij moet opeens inderdaad een dubbele diagnose hebben om op deze school te kunnen blijven. Dat is ook de reden dat veel ouders hun kinderen weggehaald hebben van school. Maar hadden ze dit niet gewoon kunnen zeggen in plaats van dit zo gruwelijk voor iedereen te maken, vragen we ons af.
klinkt als
Dit klinkt als een school met een geld probleem. Ze zijn alle kinderen lang gegaan. Zagen het akkefietje van vorig jaar met jullie zoon staan en bedachten dat ze daar wel iets mee konden doen. Een of twee labels en er is geld beschikbaar.
Alleen jullie werken niet mee dus nu zijn ze boos. natuurlijk konden ze dit niet in overleg met jullie doen. Ze kunnen toch moeilijk aangeven dat er problemen zijn en dat ze labels nodig hebben om geld te krijgen. Ze zijn boos omdat jullie lastig doen.
Ik zou allang vertrokken zijn. Sterker nog. Wij hebben vorig schooljaar onze drie kinderen van school af gehaald en na de zomer naar een andere school laten gaan. En bij ons waren het hele kleine ergernissen maar wel genoeg om het zat te zijn. Onze kinderen hadden het ook naar hun zin op hun oude school (ze waren toen 10, 9 en 6 jaar) maar op hun nieuwe school hebben ze het nog veel meer naar hun zin. Ik zou geen energie meer in deze school steken en nu op zoek gaan naar een andere school zodat je zoon na de kerstvakantie kan beginnen.
Wel de overdrachtspapieren t.z.t. zelf doorlezen en corrigeren en heel duidelijk maken dat de IB' er geen rare dingen over jullie zoon mag vertellen tegen de IB'er van de nieuwe school. Op die manier begint jullie zoon met een schone lei op een nieuwe school.
Niet zelf je kind weghalen
https://onderwijsconsulenten.nl/advies/schorsing-en-verwijdering/
"Het schoolbestuur mag uw kind pas verwijderen als er een nieuwe school voor uw kind is gevonden die bereid is om uw kind toe te laten."
Je wilt niet zonder school komen te zitten en die kans loop je wel als je zelf je kind weghaalt en je hebt nog geen inschrijving op een andere school.
Met name omdat het om speciaal onderwijs gaat. Elk samenwerkingsverband heeft eigen regels voor een toelaatbaarheidsverklaring en bij plaatsing op regulier onderwijs van een zorgleerling is het maar de vraag of dat zo makkelijk gaat. School zal een kind dan passend onderwijs moeten bieden zonder daar extra financiering bij te krijgen.
vlinder
De stap om je kind van school te halen is wel nog een heel stuk hoger als je kind net anderhalf jaar op deze school zit. Dat probleem had jij niet en zeker als het om speciaal basisonderwijs gaat is het lastiger dan zomaar even bij de school ernaast aankloppen. Niet dat je niet gelijk hebt maar de drempel is gewoon veel hoger.
Keuzes
School mag niet schorsen om financiële redenen, zodat je de kans loopt dat er een gedragsmatige reden bij verzonnen moet worden.
Dus of je werkt mee aan een constructie die school bedenkt om je zoon van een 2e diagnose te voorzien, als een administratieve maatregel, daar moet je verder niets achter zoeken en hoeft zelfs geen negatieve consequenties te hebben voor je zoon.
Of je werkt mee aan school voor het vinden van een reguliere plek.
Het is wel handiger als je zelf meewerkt want school heeft wel een inspanningsverplichting om een andere school te vinden maar als ze dat niet lukt mogen ze je kind alsnog na een bepaalde termijn verwijderen.
Je kunt natuurlijk ook zelf op zoek naar een andere school maar zorg in elk geval voor inschrijving en je kunt dat ook aan school melden.
Ik zou hier open kaart spelen.
Zonder school
Komt je kind zonder school te zitten dan heb je met de leerplichtambtenaar te maken en kun je ook nog een zorgmelding krijgen omdat je niet hebt meegewerkt met school. Uiteraard kun je dat ook voorleggen aan de rechter en het is niet gezegd dat die mee zal gaan in boetes of andere zaken.
Maar het maakt je wel kwetsbaar.
Het Passend Onderwijs wordt gepresenteerd als een verbetering waarin scholen nu wel hun best gaan doen om je kind, bij voorkeur regulier, een passende schoolomgeving te bieden. In de werkelijkheid is dat een knellende zaak voor scholen want het is een bezuiniging en de mogelijkheden en de middelen zijn beperkt zodat scholen daar vaak maar beperkt in tegemoet kunnen komen en toch de mogelijkheden voor financiering zullen proberen uit te buiten op een administratieve manier. En geef ze eens ongelijk.
Het gaat erom dat jij de beste mogelijkheden voor je kind opzoekt en dat kan lastig manouvreren zijn. Het kan echt heel handig zijn als je daarbij ondersteuning kunt krijgen van onderwijsconsulenten.
Zij hebben de meeste ervaring en kunnen goed adviseren hoewel het een lastige situatie kan blijven, maar je doet het gewoon zo goed mogelijk.
en neem de rest met een korrel zout.
Hoe meer jij het persoonlijk aantrekt hoe lastiger het voor jezelf is. Het is niet persoonlijk. Maar kan het makkelijk wel worden.
En nu
Hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik me bedenk dat het inderdaad een hoofdpijndossier is voor ze. Wij waren zeer meewerkend, maar wel op onze eigen voorwaarden. Dat een directrice hier zo ver in gaat, en dat ze hierbij gewoon kinderen opofferen, dat vind ik wel schokkend. Zo ga je toch niet met kinderen en ouders om? En waar is je integriteit als leerkracht dan in godsnaam? Sla mezelf voor mijn hoofd dat ik dit pas zo laat doorhad en niet aan heb zien komen, ben waarschijnlijk dodelijk naïef en te vertrouwend geweest.
Ze hebben vroeg dit jaar aan de ouders bekend gemaakt dat ze aan dossiervorming zouden gaan beginnen omdat ze aan moesten kunnen aantonen dat hun leerlingen niet op regulier onderwijs mee kúnnen draaien om zo een toelaatbaarheidsverklaring te krijgen voor de school waarmee ze gaan fuseren, en daar wilden wij alleen in meegaan als het ook echt zo zou zijn. We hadden vanaf dit jaar ook geen (vrij hoge) eigen bijdrage meer, dus qua geld zal dat inderdaad een probleem zijn geweest. Zou dit verklaren waarom ze opeens zo'n haast maakt vóórdat het psychologisch rapport er is? Krijgen ze op speciaal onderwijs geld per leerling dan?
Het stomme is dus dat we door de fusie al hadden besloten een andere school te zoeken omdat er geen reden is dat hij niet op regulier onderwijs zou kunnen meedraaien, en we dat ook niet zomaar in zijn dossier wilden hebben. Maar we wilden hem eerst graag het jaar hier af laten maken tussen zijn vriendjes.
Ze gaf tijdens het laatste telefoongesprek aan dat ze de verwijderingsprocedure wilde starten omdat wij niet op de door haar aangegeven data het gesprek konden hebben en dus niet meewerkend waren. Hier was ik echt boos over omdat we net onze zoon hadden laten evalueren voor erg veel geld en het rapport notabene op dit moment opgesteld wordt.
Ander saillant detail is dat er sinds het nieuwe schooljaar inmiddels alleen nog mondeling overleg mag plaatsvinden, niets meer schriftelijk.
Jamie
Hij zit al vanaf groep 1 op deze school, dit was alleen een interne overstap naar een specifieke groep binnen het schoolverband die alleen toegankelijk was voor interne leerlingen.
Dus technisch gezien was het wel een andere school, maar binnen de school waar hij al zat.
maar
dat ziet je kind toch anders? Of kwam het niet in een andere klas met andere klasgenoten en leerkracht?
sorry
Ik had niet begrepen dat het om speciaal onderwijs gaat.
Volgens mij krijgen scholen met speciaal basis onderwijs per kind een basisbedrag. Verder krijgt elke regio een vast bedrag. De scholen verdelen onderling het geld dat hierin zit. Het is dus heel goed mogelijk dat de school waarop jouw kind zit moet aantonen dat ze meer geld nodig hebben. En hoe tonen ze dat aan? Waarschijnlijk door te wapperen met diagnoses.
Doen ze dat niet dan gaat het geld wellicht naar een andere school.
De school
Het was wel speciaal onderwijs, maar bekostigd door de ouders. De school zit ook in hetzelfde gebouw als de andere school en er gingen ook klasgenootjes gelijktijdig over. Het viel ook onder een interne overplaatsing. Ze gaan nu opeens uit huis, zeg maar, en fuseren met een clusterschool.
heb je al een school
Ik zou echt geen enkele energie meer in deze school steken afgezien van het hoogst noodzakelijke, hetgeen ook nog best aanzienlijk zal zijn, om ervoor te waken dat ze je geen poot uitdraaien.
Steek al je energie in nieuwe school of het zoeken daarvan. En dan zsm over, geen dag langer meer blijven!
Dit ga je niet redden, bijbenen of winnen.
Valse verwachtingen
Als ik het goed begrijp gaat dit kind zijn hele schoolbestaan al naar speciaal onderwijs en is er eigenlijk voortdurend sprake van gedoe en spanningen.
Er is door jullie deskundigheid ingekocht want op school wachten duurde zo lang.
Dan schrijf je "Ik weet niet precies wat onderwijsconsulenten zijn?"
Sorry, maar dat is onbegrijpelijk.
Ik neem toch aan dat de school een schoolgids heeft.
Op zijn minst een website.
Je zou toch denken dat je je een klein beetje hebt ingelezen in hoe de zaken werken op school.
"Ben volkomen overdonderd, dit hebben we niet zien aankomen en we willen graag de regie zien te houden."
Daar zit denk ik het echte probleem. Je wil regie over iets waar je geen regie hebt.
Neem contact op met de onderwijsconsulent. Zij kunnen je helpen bij het vinden van een andere school. De psycholoog kan dat niet. Die heeft er niets over te vertellen.
Hou op over dat incident van begin dit jaar.
Dat heeft er inderdaad niks mee te maken.
Neem dat niet zelf steeds mee in het dossier of de gedachte over je kind.
M Lavell
Nee, dit is een speciale groep binnen regulier onderwijs en binnen de school, de spanningen zijn pas gekomen nadat hij na 4 jaar intern over ging naar die andere afdeling.
Ja, we zijn daar wel heel naïef in geweest, dat geef ik meteen toe. Zijn ons nu dan ook grondig aan het inlezen (staat in de schoolgids niets over onderwijsconsulenten) en hebben binnenkort een afspraak met de externe vertrouwenspersoon en zoeken meteen een onderwijsconsulent.
Advocaat
#55 "Het was wel speciaal onderwijs, maar bekostigd door de ouders. De school zit ook in hetzelfde gebouw als de andere school en er gingen ook klasgenootjes gelijktijdig over. Het viel ook onder een interne overplaatsing. "
Bij een particuliere school hoort geld. Er hoort bovendien een contract met leveringsvoorwaarden bij.
Je kunt de school aan de beloftes houden. De school kan je niet zomaar dumpen, tenzij je niet betaalt.
Ik denk dat je in deze situatie meer hebt aan een advocaat dan aan een psycholoog.
De onderwijsconsulent kan je niet helpen aan een andere particuliere school.
De school
Er hoorde geen contract bij, hij hoefde dus ook niet overgeschreven te worden omdat het onder dezelfde school viel.
We zijn ook absoluut niet op zoek naar een particuliere school, dat wordt gewoon een reguliere openbare school nu.
Open kaart
Ik zou open kaart spelen.
Denkt school dat je kind geen reguliere plaats aankan? En denken jullie dat je kind dat wel kan?
Ik vraag me af of je niet te licht denkt over de diagnose van je kind. Wat nu goed gaat kan in een reguliere klas, vooral als de groep groot is en er soms ook nog andere bijkomende organisatorische problemen zijn, zoals bijvoorbeeld wisselende leerkrachten, ineens onoverkomelijk blijken te zijn.
Of denkt school gewoon in aantallen en vinden ze het handiger om de klas met het huidige aantal leerlingen voort te zetten en daar dan maar de passende voorwaarden bij te organiseren als een dubbeldiagnose?
Waarom heeft school gekozen voor de route van de dubbeldiagnose? Omdat ze je kind aanvankelijk graag wilden houden of omdat ze verwachten dat een plaatsing elders moeilijk zal gaan?
Je merkt op dat het klimaat in de klas verslechterd is doordat er wisselende onervaren leerkrachten zijn en meer gedragsgestoorde leerlingen maar toch vind je ook dat je graag ziet dat je kind toch in deze klas het schooljaar afmaakt vanwege vriendjes?
En natuurlijk is het ook niet ideaal dat je kind halverwege het schooljaar van klas veranderd, zeker niet een kind met een diagnose.
Als school verder weinig last heeft van je kind kun je ook nog voorstellen dat je kind dan maar zonder extra diagnose toch het jaar afmaakt als 'extra' kind? Mogelijk dat school daar wel in mee gaat, zeker in deze overganssituatie, maar er zelf niet opkomt om dat als optie mee te nemen.
Het kan helpen als je iets meer begrip toont voor de positie van de school en probeert om wat relatiever tegen voor jou hypocriete argumenten van de school aan te kijken. Niet overdreven benadrukken maar wel door een neutralere houding te laten merken dat je daar gevoelig voor bent.