Dringend advies nodig [kind beschuldigd van seksueel misbruik
Ontzettend lang verhaal. Sorry. Omdat ik advies wil, en misschien omdat ik het van me wil afschrijven.
In November 2014 heeft de moeder van een klasgenootje van onze zoon van 8 hem beschuldigd van een zeer ernstig delict: mijn zoon zou dit jongetje seksueel misbruikt hebben tijdens het omkleden bij de gymles. Dit zou om orale seks onder dwang gegaan zijn.
Dit jongetje zat net op school (wij weten dus ook niet wie het is, want we hebben hem of zijn ouders nooit gezien) en heeft in totaal zo’n 2 weken op school gezeten. In die tijd begon de griepgolf, en is mijn zoon ook nog een week ziek thuis geweest geveld door griep. Hij heeft hem effectief dus een weekje meegemaakt.
Karakterschets: onze zoon is geen agressief of dominant kind. Hij is niet stiekem of gemeen, ligt goed in de groep, heeft veel vriendjes en speelafspraken met zijn klasgenoten, is nog helemaal niet met seks bezig, hij kent deze handeling dan ook niet, heeft nooit problemen met andere leerlingen, is aardig tegen iedereen en heeft geen ruzies. Kortom, iedereen stond perplex van deze melding. Het is gewoon geen jongetje dat een ander ergens toe zou dwingen. Dat zit er gewoon niet in.
De school is vrij klein en beschermend naar de leerlingen. Tijdens de gymles zitten er zo’n 3 klassen in een relatief kleine kleedkamer zonder donkere hoekjes of iets dergelijks. Er waren tevens 5 leerkrachten aanwezig, en die kleden zich om bij de kinderen. Na deze melding (voor wij erover werden geïnformeerd) hebben de leerkrachten meteen een overleg gehad, daar kwam uit dat niemand begreep hoe dit gebeurd zou kunnen zijn, hoe ze er ook naar keken, hoe vaak ze alle stappen van de dag ook door namen.
De dag voor ons: onze zoon is om 10 voor 9 bij de sportschool afgezet door zijn vader, hij heeft hem naar zijn vriendjes zien lopen (een vrij hecht groepje van pak en beet 5 jongetjes) waar hij even tikkertje mee speelde, en daarna zijn ze met zijn allen boven gegaan, ze hebben zich als groep omgekleed en zijn de zaal in gegaan als groep. Dit is de normale gang van zaken en wordt dan ook bevestigd door de leerkrachten.
Een van de leerkrachten checkt de kleedkamers, en iedereen was stipt om 9 uur in de zaal. Voor toiletbezoek moet toestemming gevraagd worden, dus als deze jongens, op welke tijd dan ook, samen bij de toiletten geweest waren hadden de leerkrachten dit geweten. Na de les kleden ze zich als groep weer om en gaan daarna lopend met zijn allen naar school.
Tevens had onze zoon zijn rechterhand in het verband. Hij was een paar weken daarvoor met zijn vinger tussen de autodeur gekomen en had vrij serieus letsel: zijn vinger was zwaar gekneusd en zijn nagel was aan het loslaten. Het verband werd regelmatig op school door zijn juffen verschoond. Hij is rechts, en heeft ook last van hypermobiliteits-syndroom waardoor zijn spierkracht erg slecht is en waarvoor hij jaren fysiotherapie heeft gehad. Hij had dus amper 5 minuten om zich met 1 hand om te kleden, en daarna zou hij dan nog een jongetje in een drukke kleedkamer hebben moeten ontdoen van zijn ondergoed of sportkleding om hem oraal te bevredigen. Weer begrijpen het niet.
We stonden perplex, en nog steeds. Dit is zo’n bizar verhaal, en staat zo ver van onze wereld af. Het is zo afschuwelijk en slopend als je als ouders gedwongen wordt om op zo’n manier naar je 8-jarige te kijken en je te moeten bedenken “zou hij dit gedaan kunnen hebben?”. Hoe we er ook naar keken en kijken, het blijft bij: “Hoe dan in Godsnaam?”.
Wij hebben dit uiteraard voorzichtig besproken met onze zoon, hebben niet alles verteld in eerste instantie omdat we het te heftig vonden, en hij was in shock. Pure verbazing en daarna machteloze paniek: “Maar ik heb niets gedaan, mam. Ik heb hem niet eens gezien! Het was een gewone donderdag. Vraag het dan aan de anderen!”. Hij heeft hier nog een flinke tijd last van gehad omdat hij zich af ging vragen of hij hem dan per ongeluk aangeraakt zou kunnen hebben tijdens het omkleden, en toen heb ik hem wat meer verteld omdat hij moest weten dat dit niet iets is dat hij per ongeluk gedaan had kunnen hebben. Dat was heel heftig. Zijn gevoel van basisveiligheid is heel erg aangetast hierdoor, en op aanraden van de huisarts hebben we hem verder buiten de loop gehouden. We waren bang dat dit schadelijk zou kunnen zijn, maar hij wordt gelukkig goed begeleidt hiermee.
Afijn, de moeder plaatste deze melding dus bij de directrice, gaf er geen details of zelfs maar een datum bij. Dit zou er gebeurd zijn, en verder wist ze niets. Wij hebben aangegeven hierover uiteraard in gesprek te willen gaan. Dit soort dingen moet je serieus nemen, het zijn jongetjes in ontwikkeling en je bent ook aan het jongetje van de melding verplicht om serieus ernaar te kijken. Had ik ook gewild als het verhaal andersom geweest was.
Dat wilde de moeder dus niet. Ze wilde eigenlijk niets. Ze wilde hier ook niet over met haar zoon praten om details naar boven te krijgen. Ook mocht de schoolpsycholoog niet met hem praten, terwijl wij zoiets hadden van ‘laat de psycholoog dan met beide kinderen praten’, dan komt er misschien duidelijkheid in dit verhaal. Er mocht van haar geen onafhankelijke psycholoog in de arm genomen worden, niets. Ze heeft meteen haar kind van school gehaald en liet verder niets meer horen. Ze dropte een bom en ging weg, zegde afspraken af en ga zo maar door.
Flinke stap naar 3 en halve maand later.
Toen stond opeens de zedenpolitie op school, en bleek dat de moeder daar een officiële melding had geplaatst. Het verhaal was nog steeds even onduidelijk: zonder datum, details of wat dan ook. Alleen hoorden wij nu als ouders wat meer informatie over het oud-klasgenootje. Het blijkt te gaan om een eenoudergezin met een nogal problematisch jongetje die op talloze scholen heeft gezeten voor hij hier zo’n 2 weken neerstreek. Slechte impuls-controle en erg agressief naar andere kinderen toe, waarbij hij in de 2 weken dat hij op school zat zelfs klasgenoten heeft bedreigd met een stoel. We schrokken enorm. Nu begrepen wij pas waarom onze zoon hem een ‘boos jongetje’ noemde en zei dat hij niet eens met hem speelde in de pauze. Die houdt niet van ruzie.
De moeder heeft haar zoon meteen van school gehaald, en voor wat wij begrepen bij de zedenpolitie wordt hij sindsdien op iedere andere school geweigerd, dus zit hij blijkbaar al die maanden thuis.
De school heeft in het gesprek met de zedenpolitie aangegeven dat dit gewoonweg niet gebeurd had kunnen zijn, maar er lag een melding en protocol is protocol, dus de zedenpolitie moest dit ook melden bij het AMK die daarop een onderzoek naar de thuissituatie moet instellen. Hoe vervelend en stressvol dit ook voor ons als ouders was, we begrijpen wel dat er zo’n systeem moet zijn voor de veiligheid van kinderen dus wij hadden zoiets van 'onderzoek maar'. We hebben meteen een gesprek aangevraagd met de zedenpolitie omdat we talloze vragen hadden over deze melding.
Tot onze stomme verbazing konden ze ons niets vertellen en bleek dat het verhaal nog steeds even onduidelijk was als begin november: zonder data, duidelijke plaats of details over hoe en waar dit gebeurd zou moeten zijn. Ze hebben alleen de moeder gesproken. De zedenpolitie gaf aan er verder niets mee te kunnen, het was al vrij lang geleden, het zijn kinderen onder de 12 jaar en die kunnen niet vervolgd worden. Ze gaven aan het een apart verhaal te vinden en niet te begrijpen waarom de moeder niet met zoon in gesprek wilde, niets meer liet horen en dan na ruim 3 maanden wel naar de politie ging. Ze hebben besloten dat op basis hiervan het gezin van het klasgenootje ook onderzocht zou moeten worden, wat ik als moeder een fijn idee vindt want kinderen van 8 horen het concept ‘seksuele handelingen onder dwang’ niet te kennen in hun wereld.
De dag erop hebben wij zelf contact opgenomen met het AMK om een afspraak te maken. Met lood in onze schoenen en het zweet in onze handen. Wat een wereld van stress kom je dan in. Kort hierna werden we teruggebeld, hebben telefonisch gesproken met een vertrouwensarts, ons verhaal kunnen doen en toen gaf het AMK aan de melding niet te zullen accepteren. We hadden volgens het AMK zeer adequaat gehandeld, wisten de juiste wegen te bewandelen, en was er geen reden om aan ons als ouders te twijfelen. Voor zover wij begrepen stopt het onderzoek niet voor het andere gezin.
En dat was het dan. Zo onverwachts als het begon is het ook weer afgelopen en blijven wij achter met een knagend gevoel en malende gedachten.
Nog afgezien van de ongelooflijke stress en ellende waar wij de afgelopen 3 maanden doorheen gegaan zijn, heeft onze zoon van 8 nu dus een aantekening bij de zedenpolitie voor iets dat hij niet heeft gedaan. Deze aantekening blijft jaren staan.
Hoe gaan wij hiermee om? Al zijn er verder geen stappen ondernomen we hebben het gevoel dat er geen duidelijke uitkomst is en onze zoon niet is vrijgepleit. Het moet toch niet zomaar kunnen dat een jongetje van 8 voor aanrander wordt uitgemaakt door iemand die weigert mee te werken aan er achterkomen of er iets gebeurd is en wat dat zou zijn dan?
Is er iets dat wij hieraan kunnen doen, en kunnen wij aangifte doen tegen deze moeder? Zijn er gerechtelijke stappen die wij kunnen ondernemen? Wij willen zo graag eerherstel voor ons kind, hij is voor aanrander uitgemaakt en belasterd en beschadigd. Hij verdient dit niet en hij mag gewoon zijn jonge leventje niet met zoiets op zijn naam beginnen.
Wát kunnen wij doen?
Niets
Niets kun je doen. Behalve een goede rechtsverzekering nemen. Voor het geval dat. En je informeren over de gang van zaken rondom meldingen kindermishandeling. Hoewel, daar wordt je ook niet goed van.
Zo snel mogelijk vergeten is misschien nog het beste.
En schrijf het AMK en die moeder een brief wat het met je doet. Dat ze niet ongemerkt wegkomen met het drama wat ze BEIDEN bij jou veroorzaakt hebben.
Je bedankt het AMK hartelijk voor de terechte afwijzing van de melding maar maakt bezwaar tegen registratie. Omdat je zoon daarmee onterecht in een register terecht komt dat hem bij mogelijk andere zaken in een verkeerd daglicht kan plaatsen buiten zijn schuld om.
Advies
Inderdaad zo snel mogelijk vergeten. Het is zwaar frustrerend maar het is nu eenmaal gebeurd en zowel AMK als de Zedenpolitie hebben jullie in het gelijk gesteld en dat andere gezin is nu in ieder geval wel bij hun in de picture. Stuur die brief ook naar de Zedenpolitie. Ik weet niet precies hoe het zit met meldingen van seksueel ontucht met een minderjarige door een minderjarige maar in dit geval was het een lasterlijke, onterechte melding dus wellicht staat die aantekening niet in het dossier of als zijnde onterecht. Je zou dit ook nog kunnen navragen bij de Zedenpolitie.
Maar ga verder met je leven. Je kan nu wel van alles uit de kast willen trekken maar is het die tijd, energie en emoties waard? Schaadt je daarmee je zoon niet nog meer? Wil je je gelijk halen of gelukkig zijn? Dit soort rottige dingen gebeurt nu eenmaal. Je zoon heeft dit helaas nu ook ondervonden. Een harde maar wijze les. Het beste wat je nu kan doen is je zoon helpen bij het goed omgaan met deze situatie en het goed te verwerken.
AnneJ
Wij hebben dus geen negatieve ervaring met het AMK. We hadden online wel wat horrorverhalen gelezen waar we best van schrokken. We wisten eerlijk gezegd niet eens wat het AMK was. Maar ik moet zeggen: ze waren best wel warm en begripvol, en de melding is niet geaccepteerd, er is dus geen dossier van hem aangemaakt. Hij is officieel niet bekend bij het AMK.
Vreselijk verhaal zeg!
Dat de andere partij wel meldde maar verder geen informatie wilde geven is natuurlijk zwaar in hun nadeel. Ik denk eigenlijk dat zij ook op deze school niet vonden wat ze zochten en dus een excuus wilden om maar weer verder te trekken. Dat excuus moest jouw zoon dan maar zijn.
Dat zou dus elk onschuldig kind kunnen overkomen. Die moeder is natuurlijk niet goed bij haar hoofd, maar daar heb jij niks aan. Ik zou die moeder geen brief schrijven, wie weet staat ze dan opeens stenen door je ruit te gooien of zo.
Wat de zedenpolitie betreft: kan je de zedenpolitie niet vragen de melding te verwijderen, of heb je dat al gedaan? Het nare van een melding is dat er minder regels voor zijn dan voor een strafblad. Je kan het gooien op de Wet Bescherming Persoonsgegevens: overheden mogen geen privacygevoelige informatie bewaren (zelfs als ze er niks mee doen) tenzij ze er een gerechtvaardigd doel mee hebben. Dan kan de politie natuurlijk zeggen dat ze wel een gerechtvaardigd doel hebben, maar voor hetzelfde geld snappen ze je wel. Zo niet, dan kan je bekijken of je er dan nog verder mee wil bij een Juridisch Loket (of rechtsbijstand als je die nu al hebt).
En sterkte verder, wat een ellende!
Zedenpolitie
... dan zou ik idd die brief ook laten voor wat het is en alleen aan de Zedenpolitie vragen hoe het zit met die melding. En verder niets.
Elisa en Evanlyn
Omdat er al die tijd geen duidelijk verhaal komt ga je je op een gegeven moment inderdaad afvragen waar dit dan op gebaseerd kan zijn. Alles is bij ons door ons hoofd gegaan: had hij het niet naar zijn zin in de klas, werd hij niet geaccepteerd door zijn boze gedrag en wilde hij weg, wist hij dat als hij zoiets zou zeggen zijn moeder hem meteen van school zou halen, was de afstand die de moeder moest reizen twee keer per dag te ver en wilde ze hem op deze manier snel op een andere school krijgen? Feit is: het is allemaal speculatie. We kennen zowel het jongetje en de moeder niet, hebben ze nooit gezien, hebben inmiddels wel het gevoel dat op de een of andere manier onze zoon geslachtofferd is, maar verder kun je gewoon niets ermee.
We hebben een rechtsbijstandsverzekering, maar zijn hier zo niet bekend mee dat we geen idee hebben welke weg verder te bewandelen. Misschien is het achter ons laten wel het beste, maar het is zo wrang allemaal dat dit zo maar bij je kind kan gebeuren.
Ja dat is ook wrang
Maar meer is het ook niet denk ik. Dit kan blijkbaar, en dan gaat er blijkbaar een molen draaien. Daar heb je geen invloed op.
En je hebt alles gedaan wat je kunt doen. Dat en de steun van de school heeft in jullie voordeel uitgepakt. En daarmee is het nu dus een soort van klaar.
Hoe is je zoon er nu onder?
Ginny
Ja, je komt in een soort van horrortrein terecht die je niet kunt stoppen. Heel beangstigend allemaal. Met onze zoon gaat het gelukkig goed. Ik hoop dat we hem gerust hebben kunnen stellen, op school zijn ze er allemaal voor hem en zijn ze zeer beschermend naar hem toe.. dus hij komt hier vast zonder kleerscheuren door, maar wel met een veel te harde les voor een kind van zijn leeftijd.
Vog
De aantekening kan problemen opleveren voor het aanvragen van VOG als hij mets stage gaat of voetbal of scoutingleider wil worden.
Ik zou toch uitzoeken of hij van de aantekening af kan komen, dit moet kunnen, maar daar heb je ook een goede advocaat voor nodig.
Ik heb een student die vanwege swaffelen als 14 jarige een aantekening had en geen VOG kreeg. Heeft hiervoor een zaak aangespannen en deze toen toch gekregen.
Niet als je 8 bent volgens mij Marsy
Die gegevens blijven 5 jaar bewaard toch?
Dus na zijn 13e is ie dan weg.
Neemt niet weg dat als de aantekening weg kan dat natuurlijk altijd beter is. Als is het maar voor de gemoedsrust van Bbeetje.
marsy
Een VOG blijft vijf jaar bestaan, dit kind is 8 dus daar verwacht ik niet zoveel problemen mee en het is nog de vraag of die aantekening iets te maken heeft met een VOG. Het kind is niet veroordeeld dus dan mag dat toch geen invloed hebben. Ik denk dat het twee verschillende dingen zijn.
Hoelang blijft deze aantekening staan Bbeejte en hoe kan het dat je een aantekening krijgt zonder veroordeeld te zijn, zonder bewijs etc? Laat je je wel goed informeren over wat het precies inhoudt? Vraag inderdaad na of dit ook te maken heeft met een VOG.
De aantekening
Omdat hij niet officieel vrijgepleit wordt. Het 'is het wel/niet gebeurd' is niet uitgezocht maar in het midden blijven hangen, en daar zijn wij het als ouders niet mee eens.
Voor zover wij begrepen blijft de melding 5 jaar staan en gaat daarna uit het systeem, maar blijft wel opvraagbaar voor de politie. Het is niet zo dat hij helemaal verdwijnt. Of wij moeten het verkeerd begrepen hebben.
beschuldiging
Dat boze jongetje kan wel een nare geschiedenis hebben waarin van alles met hem zelf is gebeurd. Als er dan een nieuwe krenking komt, ook al is dat helemaal niet te vergelijken, maar inderdaad per ongeluk iets gebeurd waardoor hij zich weer gekrenkt voelde, al is het niet van hetzelfde kaliber, maar iets kleins, dan kan het de herinnering aan de narigheid bovenkrijgen en daar woorden mee vormen om de recente ervaring mee te beschrijven.
AnneJ
Daar ben ik ook bang voor. Bij mij gaan alarmbellen rinkelen als kinderen het concept seksuele handelingen onder dwang kennen. Maar daar hoef ik mijn niet zoon niet de dupe van te laten worden. Hoe die moeder dit heeft gedaan is gewoon te bizar voor woorden.
Is dat zo?
Een melding is geen veroordeling van een strafbaar feit. Wordt dit dan wel meegenomen bij de afgifte van een VOG? Dacht eigenlijk van niet.
Geen idee
Maar we gaan er zeker even achteraan om het na te vragen. Heb er niet eens bij stil gestaan dat dit op die manier ook van invloed zou kunnen zijn.
inderdaad goed navragen
Goed navragen wat er nu precies is opgetekend en wat dat inhoudt. Laat dat ook op papier zetten inclusief eventuele gevolgen. Verder kan het niet kloppen dat dat over vijf jaar nog steeds te vinden is. Het kan toch niet zo zijn dat dit over jaren en jaren nog vindbaar is? Kom op, er is GEEN bewijs! Ik zou daar wel over willen praten met een advocaat of iets dergelijks als je goed uitgelegd hebt gekregen wat er nu precies is opgetekend. Vraag het ook na bij andere politiemensen en ga niet af op wat één persoon zegt.
Geen advies
Maar wilde even kwijt dat ik dit echt afschuwelijk vind, heel veel sterkte.
Ik verwacht eigenlijk van niet Bbeetje
Maar dit is volgens mij wel iets wat je bij je rechtsbijstand kunt neerleggen. Als ze de zaak niet oppakken (ligt aan wat in polisvoorwaarden is opgenomen) helpen ze je meestal toch wel goed op weg en hebben ze meestal ook nog wel tips voor je.
Ik zou daar zeker eens een telefoontje aan wagen.
Verbijsterend...
Ik vind het verhaal van dat andere jongetje heel erg vreemd. Bij alle instanties zouden toch alarmbellen moeten gaan rinkelen als een dergelijke (overtrokken...!) beschuldiging wordt gedaan, en een kind vervolgens op geen enkele manier gesproken mag worden...
Het lijkt me eerder een afleidingsmanoeuvre van de moeder. In de aanval is de beste verdediging, zoiets.
Maar een hele angstaanjagende gedachte dat op deze manier een ander kind wordt beschuldigd en in het systeem wordt opgeslagen, zonder dat je daar iets aan zou kunnen doen.
Ik geloof dat ik me hier niet bij zou gaan neerleggen. Ik zou deze melding uit het systeem willen krijgen. Ik zou denk ik een zaak beginnen wegens laster (als dat kan op deze jonge leeftijd). Ik zou kijken of het mogelijk is om het om te draaien en het bij deze mensen neer te leggen.
Overigens vind ik ook dat een school in een dergelijke zaak zich wat sterker zou kunnen maken voor jouw zoon. Het is indirect namelijk ook een aanklacht aan de school die zoiets dergelijks zou hebben laten gebeuren.
Ik vind het echt verbijsterend...
Bbeetje
Wat een nare toestand. Voor zover ik het weet levert zoiets geen enkel probleem op bij een verklaring omtrent gedrag. Maar om zelf van de schrik te bekomen is het goed als je dat even navraagt.
'Omdat hij niet officieel vrijgepleit wordt. Het 'is het wel/niet gebeurd' is niet uitgezocht maar in het midden blijven hangen, en daar zijn wij het als ouders niet mee eens.'
Het kan zijn dat je het daar als ouder niet mee eens bent, maar het lastige in deze situaties is, dat het grotendeels gebaseerd is op verklaringen en vrijwel nooit voor 100% zeker kan worden uitgesloten dat iets niet gebeurd is. Vandaar dat het altijd een beetje in de lucht blijft hangen, overigens zonder dat dat echt gevolgen heeft voor je kind.
'Voor zover wij begrepen blijft de melding 5 jaar staan en gaat daarna uit het systeem, maar blijft wel opvraagbaar voor de politie. Het is niet zo dat hij helemaal verdwijnt. Of wij moeten het verkeerd begrepen hebben.'
Dit kan kloppen, maar ik denk dat het voor jouw zoon niet zo erg relevant is. Mogelijk wel voor het andere kind: stel dat er binnen een aantal jaren een soortgelijke situatie speelt met een ander kind, dan wordt het 'verklarende' kind wel degelijk beter bekeken. Ik heb zelf meegemaakt, dat mijn zoon op straat mishandeld werd door een jongen. Allemaal niet zo heel ernstig, geen verwondingen, alleen een kapotte fiets. We hebben wel aangifte gedaan. De politie kwam later vragen of we de aangifte wat wilden verzwaren. Dat kan door andere woorden te gebruiken, je hoeft niet iets toe te voegen wat er niet is geweest. De politie wilde dat graag, omdat er al verschillende 'meldingen' over de jongen waren geregistreerd, maar nooit iets wat maakte dat ze daarmee iets zouden kunnen doen, bijvoorbeeld door naar de rechter te stappen. In het duidelijke verhaal van mijn zoon zagen zij genoeg aanleiding om naar de rechter te stappen. Het gevolg zou zijn dat de jongen onder behandeling zou komen, wat de moeder graag wilde, maar waarvoor dus nooit genoeg aanleiding was.
Soms is een duidelijk verhaal over waarom iets echt niet gebeurd kan zijn daarom voor de politie ook van belang, voor het geval dat er een volgende keer komt met iets waar het jongetje weer bij betrokken is, wat uiteraard niet te hopen is.
Tsjor
Tsjor
Het probleem hiermee is: er is geen verklaring is omdat de moeder weigert hierover met haar kind te praten. Er is geen datum, geen duidelijke plaats, geen omschrijving waar dit gebeurd zou moeten zijn, of zelfs maar enige duidelijkheid over wat er gebeurd zou zijn. Dat maakt het zo vreemd allemaal. Zou zelfs een miscommunicatie tussen moeder en kind kunnen zijn (zedenpolitie gaf aan dat dit ook een cultureel verschil kan zijn), maar ze wil niet praten met haar kind en anderen mogen dit ook niet. Tegelijkertijd legt ze dit onduidelijke verhaal wel overal neer. Daar klopt iets niet aan.
Jaar verder
We zijn inmiddels een tijd verder en zijn inmiddels enorm teleurgesteld in de school en vinden we het zelfs een zeer precaire situatie aan het worden waar we zelf niet helemaal meer uit lijken te komen.
Is er een manier waarop wij eventueel in contact kunnen komen met Miriam Lavell?
Op dit punt kunnen we eigenlijk alle hulp en expertise wel gebruiken die we kunnen krijgen. We zijn enorm geschrokken van het beleid op de school waarbij zoveel is gaan spelen.
Och wat een vreselijk verhaal..
Miriam reageert vast als je haar naam in de titel van je bericht zet. Of ff inbreken in een ander draadje (nood breekt wet), als je ziet dat ze daar actief is.
Op die manier kreeg ik laatst ook advies van haar.
Welk register?
"Nog afgezien van de ongelooflijke stress en ellende waar wij de afgelopen 3 maanden doorheen gegaan zijn, heeft onze zoon van 8 nu dus een aantekening bij de zedenpolitie voor iets dat hij niet heeft gedaan. Deze aantekening blijft jaren staan."
Welk register zou dat moeten zijn dan?
Volgens mij bestaat er geen zedenregister. Het criminele register is er niet voor kinderen. Er is wel een register voor HALT meldingen.
Wie heeft je verteld dat zoon een aantekening heeft?
Heb je die mededeling op papier?
Uit de hand gelopen
Ik zie nu pas dat er bijna een jaar tussen het eerste en het laatste bericht zit.
Ik vrees dat deze hele toestand op een escalatie van misverstanden aan alle kanten rust.
In zijn algemeenheid geldt voor Nederland: de politie komt niet opdagen voor een melding van misbruik door een jongetje van 8.
http://www.seksueelmisdrijf.nl/index.php/misbruik-door-kinderen
Nog meer informatie ssgdodontbasiswweb_definitief.pdf
Als er door misverstanden de verhoudingen op school ernstig verstoord zijn, dan is het wellicht toch verstandiger om van school te wisselen. Wat er in het verleden gebeurd is draai je niet meer terug.
School
Het lijkt erop dat sinds dit gespeeld heeft de school heel veel moeite doet om hem van school te krijgen, en dit heeft op dit moment zulke dramatische en intimiderende vormen aangenomen dat we hem inderdaad naar een andere school doen op aanraden van een psycholoog die we ingeschakeld hebben.
Vanmorgen een afspraak gemaakt met een externe vertrouwenspersoon want we weten gewoon niet wat we meemaken en willen daar met iemand over praten om te weten wat te doen. Wat hebben we een spijt van deze school zeg. Nog nooit zulke bizarre situaties meegemaakt of over gehoord als hier.
Niet geheimzinnig doen
Je kunt gewoon vragen of de school je kind kwijt wil. Speel open kaart. Dat is de enige manier.
De school zal moeten helpen met het vinden van een volgende school.
Ik hoop dat de vertrouwenspersoon wat voor jullie kan betekenen.
vervelend
Iedereen weet dit natuurlijk en als jij naar een andere school gaat denkt iedereen; waar rook is is vuur. Je zoon zal nooit met een schone lei kunnen beginnen.
Dat lijkt me onzin
Ik weet niet wat er gaande is, maar van een lijst oid is geen sprake.
De school moet helpen zorgen dat de leerling wél met een schone lei kan beginnen.
Als er mensen bij een jongen van 8 'waar rook is is vuur' denken, dan moeten die mensen voorlichting krijgen. De GGD kan daarbij helpen. Een ouderavond waar een deskundige uitleg komt geven.
De school moet helpen een oplossing te zoeken.