collega's onderwijs advies gevraagd

Duo?

Als jij twee dagen op een groep staat betekent dat dat er de andere drie dagen een andere leerkracht staat. Het lijkt mij dat je dus maximaal 40% van de verantwoordelijkheid per klas hebt op het gebied van gesprekken met ouders en collega's en het doen van verslag, en niet twee keer 100% omdat je twee klassen twee dagen in de week draait. Zorg er voor dat je goede afspraken met je duocollega maakt en voel je niet méér verantwoordelijk dan je qua taakstelling wordt opgedragen.

skik

Let er ook op

dat bij twee banen op twee verschillende scholen er verschillende vrije dagen kunnen zijn, verschillende terugkom momenten, overleg met DUO-er.
Als het binnen een school zou zijn, zou je het kunnen overwegen. Anders duidelijke afspraken maken. Anders ben je meer dan twee keer zoveel tijd kwijt en dat zal jouw zoon niet ten goede komen.

Ik zou het niet doen

Gemiddeld heb je dagen van 12 uur + allerlei overleg, oudergesprekken, klaarzetten nieuwe thema's, bijhouden mail, studiedagen, terugkomdagen, taakuren. Op één school zou het misschien nog net kunnen. Ik werk dit jaar onverwacht vier dagen en op mijn vrije dag ben ik ook bezig met voorbereiden ed. Mijn kinderen hebben veel zorg nodig (ik heb ook een brugklasser) en eigenlijk is het niet te doen.
Ik kom nauwelijks toe aan sociale dingen, gezelligheid met het gezin of huishouden. Er zijn weken dat ik te weinig tijd heb om uitgebreid boodschappen te doen en ik heb een chronische achterstand met wassen. Het is zelfs zo druk dat ik mijn verjaardag niet heb gevierd omdat ik niet overzie hoe ik de hapjes in huis kan halen, de boel op tijd schoon krijg én de werkweek weer goed voorbereid kan beginnen.
En dan heb ik één klas en doe deze jaargroep al een aantal jaar.

Andere insteek

Ik heb indat soort zaken altijd een andere insteek: het moet te doen zijn binnen de tijd. Ik krijg d ekans om mijn werk met 25% uit te breiden, zodat ik op het maximum van 40 uur uitkom. 40 uur betaald. Maar het aantal uren dat besteed moet woerden aan overleg, rapportages, lesvoorbereiidng etc. overschrijft die 40 uur ruimschoots. en dan heb ik helaas geen 12 weken lesvrij, maar gewoon 5 weken vakantie.

Niet te doen dus, volgens bijna iedereen. en dat klopt ook als je kijkt naar hoeveel uren ik voor de groepen moet staan en hoeveel tijd eer letterlijk dan nog overblijft.

Maar ik sta op het standpunt, dat het aan mijn baas is om te zorgen dat ik mijn werk in 40 uur kan doen. Dat is een normale arbeidsomvang. Anders zou ik (wat in feite nu ook gebeurt) voor 30 uur betaald krijgen en voor 40 uur moeten werken. Dat vind ik niet normaal.

Ik vind het ook niet goed als vrouwen dat tegenover elkaar als norm gaan stellen. Het is niet normaal.

Normaal is dat je een volledige arbeidsweek moet kunnen draaien. En dat heeft dan bepaalde gevolgen. Minder tijd voor de hapjes op je verjaardag, ja, jammer. Maar het is te hopen dat kinderen in het onderwijs, zeker in het basisonderwijs, weer te maken krijgen met één leerkracht voor de klas, in plaats van een lappendeken aan parttimers. Het is te hopen dat vrouwen de arbeidsomstandigheden niet gaan verzieken door meer uren gratis te werken en dat nog normaal vinden ook.

Wees gerust: ook bij een 40-urige werkweek zul je extra uren moeten maken. Het grote voordeel is, dat de marge om overvraagd te worden veel kleiner is: je kunt niet meer dan fulltime werken, dus al teveel extra's gaat niet lukken. Daarnaast zul je zelf je prioriteiten in het werk goed moeten afstellen, hard moeten werken, goed moeten plannen en van het thuisfront enige coöperatie moeten vragen. Misschien kunnen de kinderen volgende keer wel lekkere hapjes maken voor je verjaardag.

Tsjor

wat zeker een punt is

dat het over 2 scholen gaat (ook al vallen ze onder het zelfde bestuur, dat maakt op zich niet zoveel uit). Stel dat je op school 1 op ma en di werkt en op school 2 op wo en do. Beide scholen hebben hun wekelijks teamoverleg op ma. Dat betekent dat je bij de andere school nooit bij het teamoverleg aanwezig kunt zijn. Of school 1 heeft teamoverleg op ma en school 2 op do. Dan heb je 2x per week teamoverleg ipv 1x en dus minder ruimte buiten de lesuren en je betaalde uren voor voorbereiding enz. Ook 10 minuten gesprekken kunnen dan dus dubbele avonden voor je zijn. En uiteraard hebben je beide duo-collega's niets te maken met je werkzaamheden (en eventuele dubbelen) op de andere school. Kortom je zult een x aantal niet-lesgebonden taken vaker hebben, terwijl de voorbereiden en nakijk werkzaamheden niet minder zijn in verhouding. Denk ook aan verschillende lesmethodes die er kunnen zijn, mentaliteit op school, werkwijze enz. Dat kost veel energie om telkens om te schakelen. Ook zul je niet met 1 groep van pakweg 25 kinderen te maken hebben die je een beetje moet leren kennen, maar met 2 groepen, dus ca. 50 kinderen.
Kortom, ik denk dat het totaal andere koek is als je 4 dagen op 2 verschillende scholen werkt of 4 dagen op 1 school.

Atlas

Als je vanaf nu tot het einde van het schooljaar twee dagen van een klas draait zou ik niet álles doen wat daar bij komt kijken. Dus niet samen met je duo bij alle 10-minutengesprekken zitten en niet naar alle teamoverleggen. Dat biedt niet genoeg meerwaarde om te riskeren dat je jezelf over de kop werkt omdat je eigenlijk je twee kleine aanstellingen wil doen alsof je een fulltimer bent. Je hoeft niet als Atlas de last van de hele wereld op je schouders te nemen.

skik

Niet thuis werken

Ik werk op het mbo en maak lange dagen, maar niet verjaardagen vieren en geen huishouden doen???

Wat dacht je van niet thuis werken en keuzes maken in wat belangrijk is en wat niet? En time management cursus volgen? Heeft mij geholpen om 200 mails per week goed weg te zetten en mijn werk goed te verdelenen zonder over de kop te gaan.

Het is dus te doen mits je NEE kan zeggen mits je voorbereiding niet tot achter de komma doet, mits je gewoon je les draait en niet iedere les speciaal en leuk wil maken en mits je er tegen kan dan andere mensen het raar vinden dat je nee zegt.

Ik zeg nee op mijn werk, ik doe mijn werk goed, dat wordt bevestigd door mij teamleider en collega's maar het wordt mij niet altijd in dank afgenomen dat ik nee zeg en om 17 uur naar huis ga. Ik werk vier dagen 9 uur, lijkt mij zat, want dat is waar ik voor betaald wordt.

Onderwijs is geen vrijwilligerswerk!

tsjor

Gelukkig zijn er ook nog andere ideaalbeelden dan die van jou. Iedereen 28 uur zou mij bijvoorbeeld wat lijken en biedt ook macroeconomische voordelen bijvoorbeeld. Maar omdat dat nog niet gelukt is, zou ik dus niet 28 uur mogen werken volgens jou. Dat fulltime 40 uur is, is ook maar een cultuurding.

gr Angela

klopt wat skik zegt, maar

Natuurlijk kan je in die situatie niet álles en zul je ook nee moeten zeggen. Anderzijds mis je dan best veel. Mij zou het niet prettig lijken. Maar dat is uiteraard persoonlijk.
Zelf zou ik nooit 2 dezelfde banen bij 2 verschillende werkgevers (ook als is het hetzelfde bestuur in dit geval) willen hebben. Ik zou me wbt het werkvlak maar op 1 werkgever c.q. collega's c.q. werkwijze enz enz volledig kunnen richten. Áls ik bij huidige werkgever geen uitbreiding zou kunnen krijgen en dat wel zou willen (wbt uren), dan zou ik kiezen voor die dagen iets totaal anders. Maar goed, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe dan ook, bij mij zou die constructie op 2 scholen niet goed werken, niet fijn zijn.

Ook geen leerkracht.

Maar een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd. Als je je uren kunt verdubbelen is het misschien fijn om thuis wat uit handen te kunnen geven. Een werkster om je badkamer eens op te poetsen en je strijk weg te werken.
Moet je thuis de boel alleen draaien of is er ook een vader? Goede verdeling is wel prettig.

Het is tot de zomervakantie, mooie periode om te kijken of je het kan handelen.

Geen ideaalbeeld, maar een principe

Angela67: 'Gelukkig zijn er ook nog andere ideaalbeelden dan die van jou.'
Je vergist je, ik heb helemaal geen ideaalbeeld geschetst. Iedereen 28 uur en dan een volledig salaris krijgen, dat is inderdaad ideaal. 40 uur werken als een fulltime baan is inderdaad een cultuurdingetje. Maar als dat het cultuurdingetje is, dan is dat zo, ook voor vrouwen. Ik vind het verbazingwekkend hoe snel vrouwen zelf en vrouwelijke collega's zoiets 'niet te doen' vinden en dus minder uren gaan werken. Of nee, meer uren werken, maar minder uren betaald willen krijgen.
Ik ben ooit vervangen door een collega die van mij een klein deel overnam, 4 uurtjes. Die collega had al twee banen op verschillende lokaties (was geen onderwijs). Maar dat was iemand die voore vrouw en kinderen de kost moest verdienen. Dus die wilde die 4 uurtjes wel erbij. Iedereen snapt dat ook. Wat hij deed in die 4 uurtjes was niet meer, dan klagen dat het zo druk was met drie banen. Daarin had hij ook gelijk. Maar hij had het wel mooi voor elkaar, dat hij dat klagen betaald kon doen. Terwijl ikzelf, mijn vriendinnen en veel collega's redeneren: die 4 uur erbij wordt mij te zwaar, dus ik doe het niet. Of ik lever uren in.

Ik ben het met Skik en MarSy: je moet kijken naar de realiteit, reëel zijn over wat haalbaar is. Als jij, 'omdat het niet bij jou past', alles maar op je neemt, veel meer uren maakt dan je betaald krijgt en dat zelf ook goed vindt, dan ben je wel bezig de markt te verpesten en leg je aan andere mensen onhaalbare normen op, zodat zij er niet eens meer aan durven beginnen om 5 dagen in de week te werken: het zou niet te doen zijn. En dus stroomt het onderwijs vol met parttime werkende vrouwen, die veel uren maken, maar ondertussen een schijnzelfstandigheid hebben, want in werkelijkheid worden ze onderhouden door hun man (die wel veel meer dan 40 uur kan en moet werken).

Twee werkgevers is absoluut niet ideaal. ik heb een tijdje zo gedraaid, maar werd gek van alle 'mijnXXX' die ik elke keer moest volgen. Ik had op elke werkplek te maken met een uitzendburo, een bedrijf en soms ook nog een opdrachtgever. 0 kerstpakketten overigens. Dus toen het mogelijk was heb ik inderdaad mijn uren bij 1 werkgever uitgebreid en de andere werkgever stopgezet. Maar dan wel in een situatie, waarin ik voldoende verdiende om rond te komen.

Nu kan ik 25% meer gaan werken, op papier onmogelijk, maar ik ga het wel doen en doe mijn best een manier te ontwikkelen waarin het ook vol te houden is. Voordeel is, dat iedereen begrijpt dat je met fulltime werken niet méér uren kunt maken. Dat scheelt heel veel 'nee' moeten zeggen. Nog een voordeel is dat het wat meer verdient, meer dan het noodzakelijke. Dus kan ik mogelijk wat meer sparen om de auto te vervangen, aflossen van het huis, of een echte vakantie boeken in plaats van 5 dagen tentje (maar dat laatste vind ik wel leuk). En ik ben uit de kleine kinderen, jongste is 18. Dus ik kan heel even tijd nemen om een buffertje op te bouwen

Redenen om het niet te doen zijn snel gevonden, zeker als je het niet hebt geprobeerd. Maar er zijn ook genoeg redenen om het wel te doen. Tot de zomervakantie kun je het proberen en die periode zit in het onderwijs vol met vrije dagen: voorjaarsvakantie, meivakantie, 2e paasdag, pinksterdag en hemelvaart en dan de zomervakantie. de laatste weken zullen hektisch zijn, maar daarna heb je ook een lange periode vrij.
Kijken hoe het gaat, ook thuis. Jongste zoon kan het heel moeilijk krijgen, maar kan ook een stap zetten en zelfstandiger worden.

Tsjor

Angela67

'Maar omdat dat nog niet gelukt is, zou ik dus niet 28 uur mogen werken volgens jou.' Nee, maar stel dat je gaat scheiden, dan zou je ook niet moeten gaan praten over geld en een ex die alimentatie moet betalen. Of moet je het niet erg vinden als jij het huis uit moet.

Tsjor

tsjor

er genoeg banen buiten het onderwijs waar je met 28 uur genoeg kunt verdienen om zelfstandig te zijn.
gr Angela

ik verdien met 28 uur hetzelfde als mijn man met 32 uur.
gr Angela

Mooi

Maar de vragen gingen over het onderwijs. En wat je onbesproken laat is dat het vanzelfsprekend lijkt te zijn dat vrouwen uiteraard en natuurlijk geen 32 uur kunnen werken, voor 28 uur moeten ze al applaus krijgen. Terwijl mannen natuurlijk en vanzelfsprekend 32-40 uur werken, minder mag niet van de baas.
Is er een reden waarom je zelf niet 32 uur werkt?

Tsjor

omdat ik daar geen zin in heb Tsjor

ik verdien genoeg geld hiermee om mijn leven vorm te geven en de dingen te kunnen doen die ik wil. Ook als ik alleen voor onze kinderen zou moeten zorgen. Dat mijn man vond dat hij niet nog minder kon werken is zijn ding, ik denk dat hij het best voor elkaar kan krijgen zonder dat hij 'minder interessant' werk krijgt. Idealiter beide 24 uur zou ik denken, maar goed, je moet wat te wensen overhouden.

Ik denk dat jij uitgaat van een geldbedrag wat je minimaal nodig hebt voor een levensinrichting en daar heb je natuurlijk gelijk in. Maar om vrouwen in het onderwijs de schuld te geven vind ik wat ver gaan.

Onbetaald overwerken verpest inderdaad de markt, maar ik wed dat de mannen in het onderwijs dat ook doen. Hulde aan de mannelijke collega die jij noemde, die het aan de kaak stelde. Maar de andere mannen hebben dat niet gedaan. Waarom doen vrouwen dat niet? Dan red je het met parttimers het ook en los het je probleem anders op.
Pleiten voor full time werken is wat mij betreft niet de enige oplossing want daarmee roep je andere reacties op. Insteken op (de effecten van ) onbetaald overwerken, dat vind ik zelf een betere zet.

gr Angela

Tsjor

Waarom kun je als je full-time werkt niet meer uren maken? Ik ken genoeg mensen die dat wel doen.

Herhaling van geschiedenis

Wij denken dat we zo geëmancipeerd zijn, maar het tegendeel is waar. Een historisch gegeven doet al langer zijn intrede in het onderwijs (o.a., maar dat is hier het onderwerp): als er meer vrouwen komen dalen de arbeidsvoorwaarden. Het inkomen voor leerkrachten is sinds ik besta drastisch gedaald en het aantal mannen daalde evenredig. In mijn sector begonnen vooral vrouwen, maar nu komen er meer mannen bij en zie, het omgekeerde effect werkt ook: meer mannen = betere arbeidsvoorwaarden. Mannen zijn vaak de leidinggevenden of de werkgevers, dus zij begrijpen op een of andere manier heel goed, dat een man meer geld nodig heeft. Als vrouw moet ik elke keer uitleggen, dat bij mij de schoorsteen moet roken; dat ik best vrijwilligerswerk of huishouden wil doen, maar dat het niet betaalt en dat de bank mij niet vrijwillig laat wonen, de bakker mij niet vrijwillig een brood geeft.
Een fulltime baan is helemaal niet erg. Tenzij we massaal opnieuw tot een verlaging van de arbeidsduur besluiten. Prima. Waarom allemaal parttimers? Voor het onderwijs vind ik een bijkomend argument, dat het prettig is voor kinderen als er een vaste kracht voor de groep staat. Dat scheelt bovendien enorm in overdrachtsmomenten en dus extra tijdverlies.
Ik heb het nog niet over een ideaal gehad. Maar wel hierover: laten vrouwen elkaar nu niet gaan vertellen, dat het niet te doen is, een fulltime baan. En als het op dit moment niet anders kan dan met twee, soms zelfs met drie werkgevers, dan is dat het gegeven van deze tijd. Maar dan nog moeten we (vrouwen) niet tegen elkaar gaan zeggen dat het niet kan. Meer salaris eisen is één ding. Maar eisen dat het werk te doen moet zijn in de uren die ervoor staan is een tweede. en daarbij mag je zelf best wel de volle bak op je schouders nemen. We zijn niet van suiker.

Tsjor

Beertje37

Het is veel gemakkelijker om, als je met twee werkgevers samen fulltime werkt, om dan over een vergadering te zeggen: dan kan ik niet, want dan heb ik elders les. Dat snapt iedereen. Geen probleem. Als je zegt: dan kan ik niet, want ik wil mijn verjaardag voorbereiden, dan heb je een probleem.
Bovendien is het zo, dat mensen die fulltime werken voor andere klussen minder gevraagd worden: ouders die op school moeten komen om de kinderen te begeleiden met een excursie. Iedereen snapt dat de man die werkt niet kan. Maar de vrouw die werkt moet toch even kijken of ze dan niet op een andere dag iets anders kan doen. Dat soort mechanismen. Zo werd mijn broer ontzien, want hij moest werken.
Ik merk het nu al: er worden aanvullende eisen gesteld op mijn werk, nog meer administratie. Maar nu ik heb aangegeven 100% te willen gaan werken wordt er wel bij gezegd: oh ja, dat wordt voor jou dan wel erg veel, met zoveel groepen. 'Ja', knik ik dan. En laat aan hen over om te bedenken wat ze willen doen met die verzwaring. Ik ga niet klagen. Als het moet zal ik het ook wel doen. Maar ik vind het wel prettig dat ze zich realiseren, dat al die administratieve taken erg belastend zijn en ik hoop dat ze zien dat er een plafond in zit: meer is niet mogelijk.

Tsjor

tsjor

en toch vind ik dat je hiermee je hoofd buigt en laat hangen naar de mannelijke mening dat je geen tijd mag nemen voor verjaardagscreaties. En dat full time werken de norm is.

Dus ja ik herken je betoog en vind ook niet dat we er al lang zijn, maar elkaar empoweren dat je ook nee mag zeggen tegen een vergadering omdat je een verjaardagscreatie gaat maken vind ik ook prima.

gr Angela

Daar krijg je mij niet warm voor

Dat geneuzel. Ik wil wel andere, serieuzere discussies aangaan. Bijvoorbeeld: huishoudelijk werk wordt schromelijk onderschat. In de tijd van de huisvrouwen was het nog belangrijk dat er vervangende zorg kwam als de huisvrouw uitviel. Nu is dat niet meer zo. Huishoudelijk werk en zorg voor kinderen is iets wat je erbij doet of wat anders georganiseerd moet worden. Dat bijt op dit moment vooral bij oudere mensen: het basale huishoudelijke werk kunnen ze niet meer, maar dat is gene serieus probleem: moeten mantelzorgers maar doen. Gratis.
Nog een andere insteek: de huidige samenleving verandert. Bijvoorbeeld: steeds meer mensen (moslims) willen op vrijdag vrij hebben om naar de moskee te gaan. Joodse mensen op zaterdag, Christelijke mensen op zondag en de humanisten voor de voorbereiding van hun verjaardagsfeestje. Ondertussen is er steeds meer een 24-uurseconomie, winkels moeten vaker open blijven etc. Je kunt ook voorstellen dat er een andere opvatting komt: mensen werken 4 dagen per week in een werkweek die 7 dagen duurt. Voor ouders met kinderen is er dan maar één dag waarop iets geregeld moet worden. Of iemand werkt dan 3 dagen (raden wie data wordt).
Voor de economie zou het voordeel zijn dat er meer ruimte is voor consumptie. De arbeidskosten kunnen naar beneden, de productiviteit omhoog. en er ontstaat meer ruime voor extra dingen: 4 dagen school, maar wel meer mogelijkheden om een extra dag te doen voor sport, hoogbegaafden, onderpresteerders, of anderszins.
ik wil best nadenken over andere vormen, andere cultuur, andere organisatie. Maar elkaar empoweren om 'nee' te zeggen tegen serieus werk voor het voorbereiden van ene privéfeestje, nou nee, daar krijg je mij niet warm voor.

gelukkig maar

dat jij dan voor andere dingen warm loopt, want betogen kunnen serieus goed. Maar ik zou het fijn vinden als je je onthield van dit soort waardeoordelen. Dat is toch helemaal niet nodig? Waarom moet jij je bemoeien met de reden dat iemand 24 uur wil werken?
gr Angela

En toch

Als ik om mij heen kijk zijn het altijd de vrouwen die minder betaald krijgen en wel meer werken en alles er maar bij doen.

Min mannelijke collega die parttime werkt doet echt niets thuis aan zijn werk, ik ook niet, maar het is echt een cultuurminister in het onderwijs. Ik vind het ongezond om zo veel uren te draaien, dat zeg ik ook, langzaam komt het besef dat het ook anders kan.

Bij mijn kinderen op school zie ik het ook: al die vrouwen werken meer dan fulltime en waarom? In de uren die ervoor staan kan het ook. Op de school van mijn kinderen zijn er wel veel vaders, maar ook dat is een cultuurminister, hier werkt het overgrote deel van de vaders in de haven en dus in ploegendiensten. Dan is het al een stuk normaler om op school te zijn.

Ik sprak van de week een moeder die een nieuwe baan had gevonden, was ze blij mee, want ze was ontslagen, maar het was wel fulltime, toch lastig, maar het kon niet anders. Toen ik zei dat ze dan lekker een schoonmaakster moest nemen, want waarom beiden ft werken en huishouden doen? Ze keek ij echt aan of ze water zag branden, moest er echt over nadenken. En dat terwijl ze de ft baan niet nodig had en dus wel geld over zou houden.

Ik vind het belangrijk dat ik zelf mijn broek op kan houden, ik wil niet afhankelijk zijn van mijn man en ik wil in mijn vrije tijd dien wat ik wil, niet werken omdat het moet want anders is het niet af.

In het onderwijs is het nooit af, morgen weer een dag!

Omdat

'....Waarom moet jij je bemoeien met de reden dat iemand 24 uur wil werken?' Omdat anderen zich ermee bemoeien, dat ik voor dergelijke zaken niet minder wil werken. 40 uur werken? Hoe vaak ik dan niet hoor: oh nee, maar ik wil ook nog tijd over hebben voor anderen dingen.' En als ik dan vraag: wat dan? Dan komt er weinig serieus uit. Ik deed naast mijn werk meer serieuze en leuke dingen dan de vrouwen die mij veroordelen tot parttime werken.
Alleen huishouden doe ik niet. Of met grote tegenzin, omdat het moet.

Tsjor

wat jij serieus vindt

geeft je nog niet het recht om zo denigrerend over verjaardagstractaties uit te laten. Als je wil dat er meer solidariteit is moet je niet die toer opgaan. Dan bereik je alleen de vrouwen die het al met je eens zijn.
voor jezelf keuzes maken op basis van de argumenten die je geeft is prima, en daar open en duidelijk over zijn ook, maar achteraf roepen dat iemand geen serieuze bezigheid heeft in de rest van haar leven, dat is "vals" en maakt je een betweter.
gr Angela

Uitbesteden

Als het moet dan doe je het maar is er niet ook iets te zeggen voor beperking van je werkweek als je een gezin hebt. Uiteraard bij voorkeur niet alleen door vrouwen? Uitbesteden is maar deels een oplossing en kent ook moeilijke kanten als werk geven dat niet voldoende betaald voor een volwaardig inkomen aan je werkster. Steeds meer rekenen op kant en klare maaltijden die steeds minder mogen kosten en waarvan de kwaliteit afneemt. Zie de 'fooddesert' supermarkten in arme gebieden in de Verenigde Staten.
Het is niet denkbeeldig dat we dat hier ook krijgen als we stoppen met een thuis te maken voor gezinnen.
Die 24 uurs economie is geen grapje en kan een groot gezondheidsprobleem worden.
Als je geen tijd meer hebt om gezond te koken omdat je drie banen in de lucht moet houden, dat is een van de redenen dat obesitas een epidemie is geworden.
Met name als de lonen, zoals nu gebeurt, steeds verder dalen vanwege de internationale concurrentie.
In Nederland is de geluksbeleving hoog juist ook vanwege het parttime werken dat veel vrouwen en ook steeds meer mannen doen als ze de kans krijgen.

Alsof werken

Dat het voor steeds meer mensen een soort 'alsof' werken wordt. Je sleept de baan binnen, zet het op je cv, en probeert dan een nog betere te vinden, terwijl je je werk doet maar je er niet verantwoordelijk voor voelt en vaak symbolisch ' gedaan' afvinkt. Die luchtbel, met name in de hogere functies, staat mij tegen. Het kan soms niet anders want meer is er niet, maar het leidt tot negatieve keuzes.
Het wordt ook aangejaagd door de verantwoordingssamenleving. Als ik maar 'x' aantal clienten 'geholpen' heb bijvoorbeeld in de schuldhulpverlening. Om de jeugdzorg maar even over te slaan. Dat ik niets voor ze gedaan heb dan advizeuren en wegsturen boeit niet want meer is niet mogelijk.

Pubers

Als het niet hoeft zou ik het niet doen. Pubers hebben je soms juist meer nodig en dan is het lastig om er ook nog twee intensieve banen naast te hebben. Je kunt ook even wachten tot die fulltime baan er wel komt.
Het onderwijs is ook geen grapje. Natuurlijk moet je flink leren nee zeggen tegenwoordig, de aanspraken zijn soms niet te doen, en je faalangst en perfectionisme aanpakken. Maar je wilt geen burnout oplopen.