WIA-aanvraag

Hanny

Ondanks je dubbele gevoel gefeliciteerd met dit resultaat.

Her zal ook even wennen worden om het nu van je af te kunnen laten glijden. Voor mij betekende het dat ik na twee jaar stress eindelijk weer op durfde te starten met wat ík de moeite waard vond. Ik kan het je aanbevelen.

Chrono

Je slaat de spijker op de koop. Veel mensen, ik ook, halen hun waarde en identiteit uit het werk. Bij onbekenden is vaak de eerste vraag: wat doe je voor werk? Maar je hebt gelijk, ik ben meer dan dat.

Fijn

Ik weet niet of je nick, Hanny61, slaat op je leeftijd of je geboortejaar. Maar hoe dan ook, je hebt dan meer dan lang genoeg je best gedaan op de arbeidsmarkt om met opgeheven hoofd te kunnen vertrekken. Je hebt genoeg premie afgedragen om nu zelf gebruik te mogen maken van ons sociale stelsel, zonder het gevoel te moeten hebben dat je een 'profiteur' bent. Ik ben jonger dan jij maar heb toch nog zo'n 30 jaar bij mijn werkgever doorgebracht voordat t echt niet meer ging. Ik zeg nu altijd dat ik met 'sterk vervroegd pensioen' ben.

Het klinkt alsof je iets ernstigs en levensbedreigends hebt overwonnen. Geniet alsjeblieft van de tijd die je nog hebt (niemand weet immers hoe lang hij/zij nog rondloopt) en vul die vooral met leuke en goede dingen. Geen reden om je druk te maken over 'moeten' en vooral geen schuldgevoel!

Bijdragen

En je kunt op termijn toch wel weer gaan bijdragen in overleg met het UWV. Er zijn tegenwoordig ook coaches waar je mee kunt bespreken wat je nog wel kunt doen.

Anonima

Ik heb inderdaad 40 jaar gewerkt. De bedrijfsarts vond dat ik mijzelf de WIA moest “gunnen”, omdat ik al zo lang gewerkt had en inderdaad een levensbedreigende ziekte heb overwonnen met enorme restschade. Dat was in december en ik was daar nog helemaal niet aan toe.
Vandaag bezoek gehad van mijn leidinggevende. Zij gaf aan dat als ik weer wat kon werken en ik dat ook wilde, ik vooral bij haar aan de bel moet trekken. Dat vond ik toch wel fijn om te horen.

AnneJ

Ik ben gebeld door een arbeidskundige van het UWV en zij zei dat ik geen begeleiding krijg naar werk, omdat ik een IVA-uitkering krijg (= duurzaam arbeidsongeschikt). Dat is nl. tegenstrijdig. Ook over een paar jaar kan ik daar geen gebruik van maken. Maar dat geeft niks. Tegen die tijd (mocht het zover komen) vind ik vast wel iets op eigen kracht.

Hanny

Ik breng nu ook veel tijd in de ruim! door en daar geniet ik van. Het gaat er vooral om dat je nu mag ontspannen en jezelf het beste voor jóu mag gunnen.

Ik begrijp dat je het moeilijk vindt dat je je werk niet meer kunt doen. Maar je bent nu verzekerd van een inkomen, ongeacht wat dan ook. Probeer jezelf toe te staan om daar vrede mee te hebben. Als je weer genoeg op krachten bent gekomen om iets verder te kunnen kijken dan je herstel, mag je doen wat je hart je ingeeft. Nieuwe mogelijkheden. Dat is best leuk op "onze" leeftijd. Maar voor nu... haal diep adem en richt je op het nu en straks de toekomst. Je zult hoop ik merken dat je herinneringen aan wat je eerst wel kon en nu niet of minder op een gegeven moment minder pijnlijk en verdrietig worden, als er iets voor terug gaat komen komen. Elke dag een stapje.

Hier ook

100% afgekeurd, eerst 2 jaar WGA, daarna weer een keuring en evt. IVA. Geen begeleiding maar ook geen sollicitatieplicht.

Het is idd heel dubbel allemaal.
Nu bood mijn ( goede) werkgever mij nog een etentje aan. Maar eigenlijk wil ik via de achterdeur vertrekken i.v.m. die dubbele gevoelens.

Toch nog werken

Mijn proces was veel langzamer; ik heb ook iets levensbedreigends overwonnen, maar ben toch nog dusdanig hersteld dat ik weer kon werken. Minder dan voorheen, maar ik was jong en sterk en ik kon met mijn restschade cq beperkingen omgaan. Dus gedeeltelijk afgekeurd (WGA). In de jaren daarna telkens een stukje meer moeten inleveren, tot het uiteindelijk toch IVA werd. Maar ook toen heb ik, arbeidstherapeutisch heet dat dan, nog een paar uur per week gewerkt. Ja, loslaten is moeilijk.. Zo'n 1,5 jaar geleden heb ik echt afscheid genomen. Ik ben ouder geworden en de beperkingen hinderen me inmiddels dusdanig dat ik echt niet meer kan.

Dus ik heb ervaring met werken met IVA. Kan het overigens niet echt aanraden. Je doet je best, maar je hangt er toch maar een beetje bij. Voelde me geen deel meer van het geheel. Zou je eerder aanraden om iets heel anders te gaan doen waar jij blij van wordt.