moederverdriet (kleinkind in de couveuse)
Onze oudste dochter verwacht haar eerste kindje. Eind vorige week braken de vliezen (eerst niet onderkend) en ze ligt in een academisch ziekenhuis. Begin deze week was ze 24 weken zwanger.
Moeilijke beslissingen zijn genomen door de ouders, door hun tranen heen en in grote verbondenheid.
Het kindje leeft nog, maar nu zijn er weeën.
Het is zo ontzettend veel te klein, zo onrijp.
Vorige week, de nacht voordat ze in het ziekenhuis belandde, droomde ik over een catalogus met kleertjes voor kindjes die niet meer in leven zijn, met vermelding 30-33 cm. Ik zei tegen degene met wie ik dat blad bekeek: hoezo zouden kinderen die niet meer leven andere kleertjes aan moeten dan levende baby's? Rare droom he. En bij het ontwaken vertelde mijn man me dat dochter in het ziekenhuis was beland.
Ik maakte me al een paar weken zorgen over haar zwangerschap, ze had kwaaltjes die ik me totaal niet herinnerde van mijn eigen zwangere tijden.
Straks ga ik naar haar toe. Als de ontstekingswaarden laag zijn (ze waren vanochtend weer gedaald) krijgt ze opnieuw weeënremmers. Maar ja, waar moet je op hopen?
Dochter werkt al vele jaren bij mensen met een beperking en weet uit ervaring hoe verschillend de levens van deze mensen zijn in de praktijk; de zorg, de bezuinigingen, geluk en ongeluk.
Ik wilde dit even met jullie delen. De zorgen van moederschap (en de vreugde niet te vergeten!!) duren een leven lang.
Tonny
Ik kom zomaar even hier langs en lees dat jouw dochter veel te vroeg is bevallen. Ik vrees dat ik veel heb gemist (....schaam schaam....).
Toen mijn jongste veel te vroeg was (30 weken) was er ook een tweeling van 24 weken. Wat een ukkies waren dat. Als je een paar weken verder bent kunnen ze voor het gevoel al veel meer. Ik hoop dat met ups en downs (die komen er vast nog meer) ienie mienie naar mini zich gaat ontwikkelen.
Ik neem aan dat ze in een universitair ziekenhuis geboren zijn. Mocht een regulier ziekenhuis dichterbij zijn is het een zeer goed teken als ze daar naar toe zou mogen. Zo hebben wij dat althans wel ervaren.
Geniet van alle mooie foto's en momenten dat je er mag zijn. Alweer bijna een maand. Gefeliciteerd!!
ha wat leuk, vermaanddag
beter dan verweekdag :p
Jullie zijn geweldig.
Vanavond kwamen de ouders even eten, en na het eten kolven. Het ging vandaag wat minder, gisteren ook al, dat is jammer - al ligt er een regiment flesjes in de vriezer. Even de lactatiekundige raadplegen wat wijs beleid kan zijn.
Een maand
Tonny, feliciteer de ouders en jezelf met deze eerste maand. Het is heel wat voor zo'n kleintje, een maand zelfstandig leven, een maand vechten om te groeien, een maand van zorgen, met af en toe alvast wat geluk.
Ik was geraakt door je verhaal over het missen van de laatste maanden zwangerschap van je dochter. Daarin zit het moederverdriet. Ik hoop dat je draadje spoedig 'omageluk' mag heten.
Tsjor
Ook ik kom weer even kijken
Bizar wel, om stiekem zo mee te leven met een minimeisje dat je niet kent, van wie je de ouders niet eens kent, alleen oma wel eens in het echt hebt ontmoet. Maar toch, ze is alweer een maand. Hopelijk gaat het kolven nu ook weer wat beter.
Eerste vermaanddag vandaag
Wat bijzonder, dat hadden we een maand geleden niet durven hopen. Het gaat goed met ienieminimeisje, ze doet wat op deze leeftijd verwacht mag worden en dat stemt hoopvol. De ouders hadden even een dip en zijn daar nu weer overheen, zo goed en kwaad als dat gaat, elke dag is er een. Geduld, geduld...
Vorige week was er een fotograaf op de afdeling, die komt eens per maand, en er zijn mooie foto's gemaakt zoals een van jullie begin deze maand al suggereerde.
En nu heb ik de opdracht een nieuw mutsje voor ukkie te maken. Haar bolletje is al wat gegroeid 
wow
Gefeliciteerd met deze mijlpaal tot nu toe Tonny en ouders!
Dat mutsje...een kennis van mij heeft het eerste kledingsetje ingelijst, zo klein..en met de mutsjes worden nu de poppen goed verzorgd.
29 weken - 1000 gram 
Het is verstandig nooit teveel waarde te hechten aan getallen, maar vandaag was de couveuse versierd: ienieminimeisje weegt een kilo!
Een hele bemoediging voor de ouders (en voor ons allemaal) op de lange weg die we gaan.
Vader is weer aan het werk, zijn moeder kreeg de primeur van de versierde couveuse. Super! En lang leve whatsapp Heerlijk om zo'n fotootje met familie en vrienden te delen - en zonder plaatje met jullie.
Super zoals jullie betrokken zijn!
Wow!
Da's net zo zwaar als een baby in de buik met 29 weken. Minimeisje ligt goed op schema. Op naar de volgende kilo!
skik
Pak suiker!
Een hele kilo, dat klinkt goed! Wat leuk dat de couveuse versierd was, geeft weer een boost.
Getalletjes
Kunnen een mijlpaal zijn. Geweldig, 1000 gram met 29 weken. Tsjor
Fantastisch
Ik weet nog hoe blij wij waren toen onze ietwat te vroeg geboren baby 15 gram was aangekomen nadat ze maar bleef afvallen.
Het was reden voor gebak en een last van de schouders.
Dus dat die kleine popje nu een kilo weegt is helemaal fantastisch!
Teer even op dat gevoel en houd moed, geloof en de hoop vast!
Gefeliciteerd!
Met deze mijlpaal! Ik laat niet elke keer als ik kijk een berichtje achter maar ook ik leef enorm met jullie mee. Zo bijzonder om te lezen hoe je over je over dochter, schoonzoon en kleindochter schrijft, zo liefdevol en warm, ieniminiemeisje zal dit zeker voelen en floreert er zo te lezen mooi op.
wow gefeliciteerd
Ook hier gefeliciteerd van een regelmatige meelezer. Je berichtje triggerde me enorm, omdat we een buurmeisje hebben wat destijds met 26 weken geboren i (nog wel 2 weken 'ouder' dus). Ze woog toen nog net geen kilo, nog net geen pak suiker inderdaad, dacht ik toen. Wat voel je dan dat het leven kwetsbar is. Maar het is een mijlpaal en dat moet je zo vasthouden in deze spannende tijd. Ik hoop echt dat het zo goed blijft gaan als je berichten toch steeds zeggen, want het is en blijft een lange weg te gaan vanaf 24 weken. Mar wat een vechtertje, wat een wondertje.
Sneeuwitje
(en voor wat het waard is...buurmeisje is nu een vrolijke 3.5 jarige! Ik hoop dat jullie dat over een paar jaar ook kunnen zeggen!)
Super!!
Wat een mijlpaal. Ik kan me voorstellen dat dit een geweldige boost voor jullie vertrouwen in de toekomst geeft.
Geniet ervan!!
mintgroen minimutsje
Haha, minimeisje heft mijn zelfgebreide katoenen mutsje op. Omtrek 23 cm.
Voeding niet meer per uur maar per twee uur, en de ademonsteuning wordt voorzichtig afgebouwd. Ze doet het goed! Elke dag wat meer vertrouwen, hopelijk blijven infecties buiten de deur.
En de moeder van minimeisje stalt in diverse diepvriezers flesjes moedermelk. Benieuwd waar dat op termijn allemaal moet blijven (houdbaarheid?) , maar goed voor het moreel
ik lees net
Ik lees net dat je moedermelk 3 maanden in de vriezer (min 15 gr) en 3-6 maanden in de diepvriezer (min 20 gr) kunt bewaren. Als de data er opstaat kun je niet heel snel de fout ingaan denk ik?
Ze gaat natuurlijk ook meer drinken "als ze groot is" 
dan zal de voorraad sneller slinken.
En als ze tzt uit de borst kan gaan drinken dan is er vast wel weer een oplossing.
Je eigen lief klein mintgroene smurfje, dat moet zo schattig staan!
Sterkte weer!
Moedermelk
verandert toch van samenstelling? Zou je dan moedermelk die is gekolfd toen meiske een maand was, ook nog kunnen geven als ze 5 maanden is?
christel
Ja, het is nog altijd beter aan je baby aangepast dan poedermelk.
Wat fijn Tonny!
Een kilo is toch echt een mijlpaal geloof ik.
onderzoek
Begin komende week krijgt ienieminimeisje een belangrijk onderzoek, daarvoor moet ze de zaal af. Dat alleen al voelt spannend, en daarnaast uiteraard het resultaat.
Ze doet het goed, dat geeft vertrouwen, en het zal heerlijk zijn als de uitkomst van dat onderzoek daar weer wat aan toevoegt.
Oooh Tonny
Na een aantal weken van de radar te zijn geweest heb ik nu weer even WiFi. Ik heb me zo vaak afgevraagd hoe het ging met Ienieminimeisje. Kaarsje gebrand in een Italiaanse kerk. En ze houdt stand!!! Prachtig! 29 weken, een kilo..., maar ook nog steeds zorgelijke tijden tussendoor. Ik blijf aan jullie denken en meeleven.
Liefs Aagje
wat
fijn dat het de goede kant opgaat! Elke dag is er weer een.
Ik heb jaren gewerkt op een neonatologieafdeling van een academisch ziekenhuis en volg je berichtjes vanaf het begin. Twee stappen vooruit- 1 achteruit en vaak nog stilstaan. En toch maar mooi 29 weken bereikt en dan ook nog een kilo zwaar! Super!
Wat een emoties voor haar ouders en familie. Jullie delen nu zoveel-verbondenheid- dat heeft dit kleine grietje al mooi bewerkstelligt.
Wordt het niet tijd deze draad te verplaatsen naar een andere rubriek? Verlies en verdriet past misschien niet meer zo goed?
Fijn dat je af en toe wat laat horen.
6 weken op de wereld
en ineens gaat alles snel. De MRI-scan laat geen bijzonderheden zien, zuurstofondersteuning is vrijwel afgebouwd, medicatie voor longen is bijna afgebouwd, en sinds gisteren ligt minimeisje in een bedje, ze is nu bijna 1200 gram. De ouders vinden het wel eng dat het nu ineens zo vlug verandert allemaal, ze is immers pas 30 weken en een paar dagen, in zwangerschapsweken gerekend.
Het lijkt dat ze de enorme verandering in hun bestaan nog niet helemaal kunnen verwerken, en dat is zeer begrijpelijk!! De komst van een tijdig geboren kindje zet het leven al op z'n kop, laat staan deze gebeurtenissen.
Ik vind het ook best eng, andere oma ook, maar 'mijn' opa eheft na de terugslag die hij voelde in week 1 zijn vertrouwen helemaal herkregen.
Afwachten maar, hopelijk komt er geen terugslag.
Ouders hebben nog helemaal geen babymeubeltjes, geen tijd/energie om te winkelen. De andere opa is het kamertje aan het behangen. Dochter is veel tijd kwijt aan kolven, haar geliefde werkt weer grotendeels, in zijn vrije tijd zijn ze bij hun kleine ukkie, de dagen vliegen om.
Het blijft onwezenlijk.
En het is zo bijzonder dat zoveel mensen meeleven, kaarsjes aansteken in verre oorden, hopen en bidden. Er hangt al een hele slinger lieve kaartjes in de woonkamer, het kindje is nog (lang) niet thuis, maar versiering en foto's laten zien dat ze er is.
dubbel
Wat een prachtige mijlpaal, in een bedje!
En tegelijkertijd laat je opnieuw het schrijnende zien waar ouders (en grootouders!) van zulke kleintjes tegenaan botsen. Zo overvallen door de te vroege geboorte dat het kamertje nog niet eens klaar is, en daar zit je dan met je hormonen, je angst, je dagelijkse verplichtingen die ook niet langer kunnen wachten...
Bedankt dat je dit alles met ons wilt delen.
Kaarsjes blijven branden voor de kleine meid en voor jullie!
Babykamer Tonny
Tonny,
Ik woon volgens mij niet bij jullie in de buurt. Maar ik heb hier nog een complete babykamer staan. In de opslag, te wachten op tja... ? Heb hem op Marktplaats gezet, maar dat bracht niet veel.
Maar eigenlijk heeft minimensje voorlopig alleen een wiegje en een aankleedkussen nodig. De rest kan allemaal later.
Ga anders naar de Prenatal of de Ikea, koop daar voor 200 euro de basisdingen en de rest komt later. Of stuur die opa tzt even deze kant op....
fijn
Fijn en verwarrend, snel en af moeten wachten, al die gevoelens bij- en door elkaar.
Sterkte weer met jullie allemaal en lief aanbod Ginny!
lief van je Ginny!
zelf heb je unieke herinneringen aan zulke meubeltjes!
Ik denk dat vader en moeder van minimeisje toch zelf iets willen gaan kopen, al is het zoeken naar een goed moment, het hoort bij de voorbereidingen al zijn die nu zo anders dan verwacht.
Eigen bedje!
Ik heb steeds meegelezen, maar nog niet gereageerd. Maar deze mijlpaal vraagt om een reactie. Gefeliciteerd (ini-)minimeisje, ga zo door! Wat een rollercoaster aan emoties gaan jullie door. Ik heb zelf iets vergelijkbaars meegemaakt, al weer 23 jaar geleden, dus ik kan me er wel iets bij voorstellen.
Fijn, dat het zo goed gaat en er steeds meer vertrouwen in de toekomst is. Is er al een prognose over naar huis gaan (omdat je zegt dat dit nog lang niet aan de orde is)?
Dat gaat goed!
Zo kan dat gaan met prematuurtjes, dan ben je als ouder net gewend aan (vul maar wat in) en hop, ineens naar de volgende fase. En net als je denkt dat er geen einde aan komt en het allemaal niet opschiet, hopla, dan mogen ze ineens (vul maar wat in). En elke stap vooruit is zo fijn, maar ook best eng. Want zo'n couveuse is wel een veilig hokje. Volgens mij mogen kinderen als het goed gaat met 35 van de monitor af. Echt een bevrijding, niet meer vast aan al die draadjes, maar ook wel eng, want niet elke onregelmatigheid wordt meer geregistreerd. Maar die artsen nemen echt geen risico, als zij vinden dat het kindje het met minder hulp of beveiliging af kan, dan kan het dat ook. De ouders mogen wel opschieten met het in gereedheid brengen van de babykamer, als minimeisje zo doorgaat komt ze vast eerder thuis dan de uitgerekende datum.
skik
(P.S. ik las gisteren ergens dat havermout borstvoedingproductieverhogend is, bak maar lekker een blik havermoutkoekjes voor je dochter)
(P.S.2: mocht de nood aan de man zijn, ik woon wel bij je in de buurt en heb nog een lief wiegje staan)
Jeeej
wat een mijlpaal! Ienieminimeisje is een minimeisje in een bedje! Wat een fijne ontwikkeling, maar kan me ook wel voorstellen dat het voor haar ouders onwezenlijk snel gaat. Ik hoop dat ze langzamerhand echt vertrouwen kunnen hebben in de toekomst van hun meiske.
Aagje
