Moeder forceert contact na breuk
Halli allemaal,
Ik heb deze zomer het contact met mijn gezin van herkomst verbroken. Mijn moeder is narcistisch, mijn vader en broers aggressief, verbaal en non-verbaal. Ik heb 15 jaar met ze geprobeerd te praten, maar niets hielp, het was altijd mijn schuld. Ik heb al vroeg in mijn jeugd cptss opgelopen. Ik heb ze allemaal geblokkeerd en kunnen dus op geen enkele manier met mij in contact komen. Mijn moeder accepteerd dit niet. Ze stuurt me kaartjes over de post over dat ze me mist (ze mist mij niet, ze mist de controle en macht die ze over me had), hoe leuk de verjaardagen en familiedagen wel niet waren, etc. Als ze bij mijn huis verschijnt (uiteraard met vader en broers), is ze amper weg te krijgen. Ik word er inmiddels gek van. Ze luistert niet naar wat ik zeg en al helemaal niet naar mijn grenzen.
Mijn vraag is: is er een manier om dit te stoppen? Moet ik gewoon nog een poos volhouden? Hoe kan ik hierin voor mijzelf zorgen op emotioneel vlak?
Reacties al "het is je moeder", "ze bedoelt het goed" en dergelijke worden niet gewaardeerd.
Heel veel dank, Kitty
Misschien eens informatie over hoe omgaan met stalkers opvragen? Volgens mij is volledig negeren beste (?). Wil je echt rust zou je verhuizen kunnen overwegen.
Je kunt ook de wijkagent inlichten en om advies vragen. Weet je huisarts ervan?
Ik zou hulp inroepen van officiele instanties. De wijkagent, GGZ, huisarts, of andere plekken waar ervaring is met de omgang met narcistische familieleden. Niet alleen voor de juiste 'omgang' (negeren of juist niet) met haar, maar ook hoe jij met de druk en spanning kunt omgaan die hierdoor ontstaat.
En/of heel praktisch: melden via politie en wijkagent en een contactverbod aanvragen?
Oh man, dat is echt niet tof, en eenzaam voor jou lijkt me. Heb je wel een partner die achter je staat? Is er nog (een) andere familie die jouw gezin kent die en enigszins kan vertrouwen? (die niet persé aan hun kant staan)
Volhouden, ja zeker.
Hoe werkt dat met dat ze bij je huis verschijnen? Is het één keer gebeurd of al vaker?
Als het je zelf niet lukt om ze niet binnen te laten of überhaupt nee te zeggen op zo'n moment (wat ik me kan voorstellen hoor!) zou ik inderdaad zoals hiervoor gezegd hulptroepen inschakelen: politie+contactverbod (weet niet of daar nog regels voor zijn eigenlijk, mag iemand 'zomaar' een contactverbod krijgen?) en uiteraard praktijkondersteuner/GGZ.
Heb je heel duidelijk gezegd en geschreven (hard bewijs) dat je geen contact wilt?
Hou je al een dagboek bij met AL het contact, eventueel met foto's, screenshots van berichtjes en/of geluidsopnames?
Dat is hoe je een zaak tegen stalking begint.
Post gewoon meteen ongelezen weggooien, lijkt me. Dat scheelt overlast. Negeren als ze op de stoep staan lijkt me in principe ook de beste manier (als ze geen enkele reactie krijgen zullen ze toch wel een keer ophouden), maar als ze stampei maken of als je zelf de deur uit wilt is het wel bar vervelend.
Je moet inderdaad duidelijk en schriftelijk laten weten dat je geen contact wilt. Een mail kan, als je hun mailadres hebt, anders een aangetekende brief. Bewaar een kopie. Ga vervolgens praten met de wijkagent om te bespreken of die een 'stopgesprek' met ze wil houden als de mail/brief niet werkt (wat te verwachten valt). Ik vermoed dat het niet de wijkagent in jouw wijk is maar de wijkagent in hun wijk die dat gesprek moet gaan doen, maar ik zou gewoon bij jouw wijkagent beginnen.
Sterkte gewenst
Oeps, correctie. Ik sta op zich wel achter mijn idee van post ongelezen weggooien, maar IMI heeft gelijk: om bewijs van stalking op te bouwen moet je die post juist bewaren. Ongelezen in een aparte doos doen dan maar.
Hier een voorbeeld van een stopbrief die je zou kunnen sturen: https://www.slachtofferhulp.nl/gebeurtenissen/stalking/stopbrief-stalking/
Ik heb gelukkig een partner, ik kan naar zijn huis als het echt uit de hand dreigt te lopen. Het lastige is dat ik een appartement heb, wanneer mijn familie op het balkon staat, kan ik geen kant op. Meestal begint het met een toneelstukje over hoe ze me missen, dat ze echt heel graag met me om willen gaan, en als ze dan hun zin niet krijgen duwen ze me opzij om binnen te komen. De laatste keer ben ik behoorlijk uit m'n stekker gegaan, zelfs dat lijkt niet te helpen. Ze blijven komen.
Ik heb meermaals gezegd geen contact te willen, een brief gestuurd, maar mijn moeder's letterlijke reactie is "ik wil het niet, dus het gebeurt niet".
Dank allemaal voor de reacties🙂
Kitty1234 schreef op 26-08-2024 om 11:53:
Ik heb gelukkig een partner, ik kan naar zijn huis als het echt uit de hand dreigt te lopen. Het lastige is dat ik een appartement heb, wanneer mijn familie op het balkon staat, kan ik geen kant op. Meestal begint het met een toneelstukje over hoe ze me missen, dat ze echt heel graag met me om willen gaan, en als ze dan hun zin niet krijgen duwen ze me opzij om binnen te komen. De laatste keer ben ik behoorlijk uit m'n stekker gegaan, zelfs dat lijkt niet te helpen. Ze blijven komen.
Ik heb meermaals gezegd geen contact te willen, een brief gestuurd, maar mijn moeder's letterlijke reactie is "ik wil het niet, dus het gebeurt niet".
Dank allemaal voor de reacties🙂
Dan zou ik dus echt de politie gaan bellen. Dit lijkt me heel erg bedreigend.
Kitty1234 schreef op 26-08-2024 om 11:53:
Ik heb gelukkig een partner, ik kan naar zijn huis als het echt uit de hand dreigt te lopen. Het lastige is dat ik een appartement heb, wanneer mijn familie op het balkon staat, kan ik geen kant op. Meestal begint het met een toneelstukje over hoe ze me missen, dat ze echt heel graag met me om willen gaan, en als ze dan hun zin niet krijgen duwen ze me opzij om binnen te komen. De laatste keer ben ik behoorlijk uit m'n stekker gegaan, zelfs dat lijkt niet te helpen. Ze blijven komen.
Ik heb meermaals gezegd geen contact te willen, een brief gestuurd, maar mijn moeder's letterlijke reactie is "ik wil het niet, dus het gebeurt niet".
Dank allemaal voor de reacties🙂
Dus volgende keer een herkenbare foto maken dat ze op je balkon staan, dan gordijnen dicht, zeker niet praten of boos worden, en meteen de politie bellen omdat er (een) stalker(s) op je balkon staat.
En dat consequent volhouden. Geef ze geen vinger, want ze nemen niet je hand, maar je hele arm.
Verl sterkte.
Dat is zeker een reden om de politie te bellen. Vreselijk om dat vanwege je eigen moeder te doen, maar er zit niks anders op vrees ik.
Probeer ander een afspraak te maken met de wijkagent voordat je moeder weer op de stoep staat. Dan zijn ze bij de politie al op de hoogte en misschien krijg je wel tips.
Tijd voor overleg met Oom Agent.
Een straat/contactverbod eisen in kort geding, met dreiging van een dwangsom, is ook een optie die je in het achterhoofd kan houden voor als het echt niet meer gaat, maar grote kans dat het voldoende is als de politie een keer een stevig gesprek met ze heeft.
troelahoep schreef op 26-08-2024 om 12:05:
Probeer ander een afspraak te maken met de wijkagent voordat je moeder weer op de stoep staat. Dan zijn ze bij de politie al op de hoogte en misschien krijg je wel tips.
Ja, heel goed idee.
