Geen spreker bij crematie ...
Mijn moeder is overleden en zal dinsdag worden gecremeerd .
Er zullen 3 muziekstukken worden gespeeld waarvan 1 voorzien van foto,s .
Echter zal er niet gesproken gaan worden zoals het er nu naar uit ziet .
Door omstandigheden in de loop der jaren hadden mijn broer en ik een zeer afstandelijke relatie met onze moeder en eigenlijk ook geen leuke herinneringen aan haar .
Ook de relatie tussen mijn moeder en vader was nier erg warm , ze deden eigenlijk nooit iets samen .
Hierdoor lukt het ons niet om iets op papier te zetten en om te laten voorlezen .
Heeft iemand wel eens een crematie zonder spreker mee gemaakt , hoe was dat ?
Zijn er nog tussen oplossingen of zo , een algemeen gedicht , tekst voor laten lezen of dan beter het te laten bij de muziek/foto's ?
Alvast bedankt
gedicht?
Ik heb wel eens een crematie meegemaakt waarbij dingen werden gezegd die niet alleen maar lovend waren over de overledene. Ik denk dat er een manier moet zijn om je (al dan niet negatieve) gedachtes over iemand te uiten. Zelf ben ik erg talig. Ik zou hoe dan ook een gedicht of verhaal willen schrijven of vinden waarin mijn gevoelens tot uiting komen, wat die ook mogen zijn. Kan natuurlijk ook muziek zijn of een afbeelding Zorg dat je goed afscheid kunt nemen, op jouw manier. Hoeft niet mooi te zijn.
Vroeger had je standaard de dominee die iets "zei", en dan "hoefde" je het zelf niet. Nu kun je het gelukkig zelf invullen en soms is dat best moeilijk.
De anderen
Zijn er geen andere mensen op de crematie? Mogelijk dat die wat over je moeder willen zeggen? Je hoeft het niet altijd zelf te doen.
En overigens is alleen muziek natuurlijk ook goed.
Uitvaartleider?
Kan de uitvaartleider jullie niet helpen? Ofwel door het woord te voeren, ofwel doordat hij/zij beschikking heeft over algemene teksten waaruit je kunt kiezen, ofwel de combinatie van de eerste twee.
Als hij/zij geen teksten heeft, is er vast veel via Google te vinden. Het hoeft niet over liefde en gemis te gaan natuurlijk, een levensloop alleen kan ook. En eventueel een gedicht over dood.
Dan heb je al twee keer een opvulling tussen de muziekstukken. Kan de uitvaartleider lezen als jullie dat niet zelf willen doen.
Ik, maar dat is heel persoonlijk, zou het niet goed kunnen zonder wat teksten, dat zou niet goed voelen voor mij.
Ondanks alles gecondoleerd en sterkte gewenst.
Aagje
Religieus
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Al was de band met haar niet 'je van het', je moeder blijft speciaal en haar moeten afstaan is niet makkelijk.
Ik maak uit jouw tekst op dat jouw vader nog leeft? Dan zou ik zeker voor hem wel iets aan aankleding van de ceremonie doen. Ook al hadden ze (in jouw beleving) geen warme band, hij heeft wel zijn halve leven met haar doorgebracht. Ik heb geen ervaring met crematies zonder spreker, maar het lijkt mij erg kaal.. Ik weet dat de begeleider van de begrafenisonderneming ook vaak spreekt. Misschien kun je iets met hem/haar afspreken, dat hij/zij aan de hand van jullie herinneringen er een persoonlijk verhaal van maakt. Zij hebben ervaring met families waarin niet alles koek en ei is en kunnen het dan toch nog heel mooi verwoorden.
Anders kun je ook je ook nog kiezen voor een neutraal gedicht of tekst, iets dat jullie aanspreekt. Weet niet of moeder religieus was, anders is er zeker keuze genoeg.
Sterkte.
Geen spreker bij crematie
Dank voor de reactie's
Iets minder lovende teksten zeggen is voor ons geen optie , dat gaat ons te ver , dan liever maar geen spreker
De uitvaart leider wil natuurlijk wel iets voorlezen maar we moeten het wel zelf aandragen .
Er zijn wel andere mensen maar ook die kunnen /willen niet iets zeggen .
Ik zal via Google nog eens kijken of daar iets van een gedicht te vinden is wat eventueel zou kunnen
bij mijn schoonmoeder ook niet
Mijn schoonmoeder had 5 muziekstukken uitgekozen (bijna allemaal moderne hits) bijv. Eternity van de BeeGees en o.a. Willeke Alberti.
We hebben verder ook niet gesproken, niemand had die behoefte, ondanks dat we haar een hele lieve schoonmoeder vonden. De zoons wilden niet preken. Dus hebben we het bij alleen muziek gehouden. Was ook mooi trouwens. En een klein zegje vooraf en achteraf door de uitvaartleider; o.a.dat schoonmoeder geen bloemen wilde (dat wist iedereen al, stond op de kaart) en dat de donaties voor het hospitium, waar ze had gelegen, in een klaarstaand doosje gedaan konden worden.
Daarna koffie en cake en toen iedereen weer naar huis.
gedicht
http://bertdeben.blogspot.nl/2012/05/een-mooie-tijd-om-af-te-sluiten.html
Ik zat te googlen en kwam toen dit gedicht tegen. Ik vond het wel mooi, maar het is maar een ideetje natuurlijk.
Geen spreker bij crematie
Dank ,
Zo,n soort gedicht zou kunnen maar mag iets minder somber /zwaar , enige luchtigheid zou prettig zijn , zal eens kijken op die site of dat er is .
gedicht
Ik zou dan ook voor een gedicht kiezen, bv van Toon Tellegen http://www.poezie-leestafel.info/toon-tellegen of hier iets kiezen http://www.uitvaartspeech.nl/nl_gedichten/.
Het hoeft geen lange toespraak te zijn en het is begrijpelijk dat je nu de woorden niet kan vinden. Sterkte.
ik vond deze
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Een in memoriam
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Pijnlijk om te lezen dat ze zo'n moeilijke band had met haar naasten.
Is het niet mogelijk om een eenvoudig 'in memoriam' te maken, waarin je de belangrijkste momenten uit haar leven weergeeft? Dus niet jouw of jullie verhaal, maar gewoon haar levensfeiten?
'Vroeger had je standaard de dominee die iets "zei", en dan "hoefde" je het zelf niet. Nu kun je het gelukkig zelf invullen en soms is dat best moeilijk.' Nou ja, die dominee zei niet zomaar 'iets' en er zijn ook humanistische uitvaartbegeleiders. Ik vind het pijnlijk om te lezen dat het nu zo'n leegte met zich meebrengt, dat iemand niets meer weet te zeggen, hoezeer dat emotioneel en persoonlijk ook wel te begrijpen valt. .
Probeer de focus niet zozeer op de eigen emoties te leggen, maar op het leven waaraan nu een einde gekomen is en de betekenis daarvan binnen de wereld waarin dat leven geleefd is.
Het is inderdaad moeilijk om zelf dat beetje afstand te nemen, je bent zelf onderdeel van die wereld en je bent er een gekleurd steentje in.
Gelukkig hoef je het ook niet zelf te doen. Je kunt mensen vragen om je te helpen.
Tsjor
Die steen...
dat vind ik een ontroerend mooi gedicht...
Maar misschien daarom nou net niet zo passend bij iemand waar eigenlijk niemand warme gevoelens voor koesterde...
Kun je niet een serie foto's achter elkaar plakken, van de levensloop van je moeder, met muziek eronder.
Voor mij hoeft dat helemaal niet, een woordje, als het niet goed voelt.
mirreke
ik vond het juist een gedicht dat een levenslijn/levensloop weergeeft. Liefdevol of afstandelijk, kan allebei. Maar het bestaan is er geweest, dat levert de steen als bewijs. Nu is het leven anders, de stroom van het leven zal anders zijn. De moeder is er niet meer, dus de stroom zal anders worden.
Hoe kan dat?
Hoe kan het dat niemand iets kan/wil voorlezen tijdens een uitvaartdienst? Er zal toch wel een neef of nicht zijn die wel een gedicht wil voordragen?
Ik was zelf laatst op een crematie waar twee van de kinderen gezamenlijk de levensloop van hun moeder vertelden. De relatie was niet heel goed en er werden ook wel dingen verteld die minder prettig waren, maar uiteindelijk ben je wel je moeder verloren dus dat is wel iets om bij stil te staan. Overigens vond ik het, met slechts die vijf minuten van de dochters en wat algemene woorden van de uitvaartleider, toch een wat karige bedoening (ondanks de goede muziek).
Moeilijk hoor
Gecondoleerd, ondanks alles is het toch een afscheid die jullie niet onberoerd zal laten.
Hoe staan de kleinkinderen tegenover oma? Hoe was die band? Bij ons was de verstandhouding normaal, dus was opa en oma geen negatief begrip. Mijn oudste dochter heeft een gedicht voorgelezen en dat werd gewaardeerd. Mijn jongste dochter vind spreken in het openbaar lastiger, zeker ook bij emotioneel geladen situaties, maar die is wel naast haar zus gaan staan.
Wel eens
bij een uitvaart geweest waar, in mijn herinnering, ook in een situatie waarin de verstanhouding minder goed was, vooral een neutrale levensloop werd geschetst. Dat was trouwens toch nog ontroerend, omdat diegene een kind had moeten begraven en later uit die plaats, dus bij dat graf vandaan verhuisde. Dat zou ik doen. En daarnaast een algemeen gedicht. Het blijft toch je moeder.
Kaplablokje.
Dat vind ik mooi. Een korte levensloop hoe het leven van de overledene is verlopen.
De uitvaartleider kan dit ook vertellen.
Het blijft toch je moeder, helemaal mee eens. En dat ramrod hier met dit topic komt betekent dat "niets" ook voor haar erg niets is.
Gecondoleerd ramrod en veel sterkte de komende tijd.
Bij mij oma
wilde ook niemand spreken, alleen komen door familieruzie en heeft een nichtje wat gezegd op t laatst en verder inderdaad een korte: ze is geboren in...ging daar naar school,verhuisde naar etc. door de uitvaartbegeleider. en wat muziekstukken. Nog nooit zon korte dienst gehad,
Geen spreker bij crematie
We hebben niemand gevonden , van de familie , die iets kan/wil zeggen .
Een gedicht is een goede optie , probeer ook iets van een levensloop op papier te krijgen , de muziek met bijbehorende foto's is in ieder geval mooi geworden.
niets moet
Ik denk dat dat het belangrijkste is om je te realiseren, ramrod: dat niets moet. Als het voor jullie oké voelt als er niemand spreekt, dan is dat gewoon goed zo. Dat er muziek is en foto's worden getoond is ook mooi voor een afscheid.
Hoe dan ook wens ik je veel sterkte. Hoe de verhoudingen ook waren, dood is toch wel erg definitief en maakt altijd van alles los...
levensloop
Ben het met anderen die deze suggestie deden eens. Neutraal haar levensloop op papier zetten en vragen of de uitvaartleider deze tekst wil voorlezen. Dit is het moment waarop jullie haar leven gedenken, ook al is er van alles niet zo geweest als je had gewenst. Zij maakt deel uit van je geschiedenis en jij van de hare, en je doet haar recht door iets te vertellen over hoe haar leven verliep.
Helemaal geen tekst, alleen muziek - als jullie dat echt willen kan dat natuurlijk, maar voor mij als talig persoon zou het erg karig aanvoelen.
Een gedicht kiezen bij het afscheid van iemand die zulke uiteenlopende gevoelens - of eigenlijk juist afstand - oproept. is een hele kunst. Maar wie weet heeft iemand een bruikbare suggestie.
Wat mij betreft
hoeven uitvaarten niet allemaal hetzelfde te zijn.
Ik vind ook dat er niets moet, zeker geen standaard protocol.
Er zijn verschillende vormen om rouw/afscheid/gedenken in te gieten. Spreken is daar maar eentje van, net als muziek.
Muziek kan voor veel mensen krachtiger zijn dan woorden, dus het is zeker niet per definitie karig.
Marie
Zo kun je alles wegschrijven. Wat ik lees is dat Ramrod zegt dat niemand iets wil zeggen. Dat is iets anders dan dat iedereen vindt dat muziek goed past bij de moeder van Ramrod.
Het is gemakkelijk om te verklaren dat niets moet, of dat het zeker geen standaard protocol moet zijn. Maar waar ik van schrik (niet alleen nu, maar ook bij uitvaarten en crematies die ik meegemaakt heb waar mensen zelf alles inbrengen, zelfs hun familieruzies) is dat er dan zoveel leegte overblijft.
Ik schrik echt van de leegte, terwijl er toch een mensenleven voorbij is gegaan. Hoe gecompliceerd dat mensenleven ook geweest mag zijn.
Ramrod, ik hoop dat het lukt om haar levensloop bij elkaar te verzamelen en dat je een mooi gedicht vindt. Ik hoop dat het voor jou, je broer en je vader en alle mensen die erbij zullen zijn toch een goed afscheid wordt, misschien wel met een zucht van verlichting. Het zoeken naar woorden is al een goed begin.
Tsjor
Tsjor
Maar dat is toch puur jouw gevoel? Dat het leeg is zonder woorden? Ik vind dat helemaal niet. Ik vind muziek en foto's juist veel zeggen, misschien nog wel meer dan woorden, vooral als die woorden niet makkelijk komen. En ik zou dat zeker niet als 'leeg' ervaren.
Zo is dat dus voor iedereen weer anders.
Ik vind niet dat je een oordeel moet hebben over hoe een ander een uitvaart invult. En ik vind al helemaal niet dat iets 'hoort' of juist niet hoort. Als de direct naaste nabestaanden er een goed gevoel bij hebben dan is het goed zoals het is.
Bij ons
Was er afscheid in de kerk en in het crematorium. We hebben er voor gekozen om niet twee keer hetzelfde te doen. Het afscheid in de kerk was persoonlijk, met herinneringen en anekdotes. In het crematorium hadden we muziek (modern) en een gedicht en een verhaaltje van toon tellegen. Dat was dus veel minder persoonlijk. Wij vonden het passend. Er waren in het crematorium ook mensen die niet naar de afscheidsdienst in de kerk waren geweest.
Nee Tsjor
Ook een insteek als 'de vorm moet bij de overledene passen', is een oordeel van jou. Ik vind dat niet zo vanzelfsprekend en denk dat het ook vaker niet zo gaat.
Ik vind het zelf trouwens ook fijn om op een uitvaart te zijn waar ik het gevoel krijg dat vorm, inhoud en uitvoering passen bij de overledene.
Maar soms vraag ik me dan af of mijn gevoel wel klopt, of het niet gaat over mijn gekleurde blik en gevoel tov de overledene of de uitvaart.
Wanneer klopt een uitvaart? Wanneer blijft er geen leegte over? Als 80% van de deelnemers aan de uitvaart dat zo ervaart?
Als je dat als maatstaf neemt dan is je insteek wel juist, als je kiest voor een mix van activiteiten dan spreek je vaker een groot deel van je gasten aan.
Jippox
'Ik vind muziek en foto's juist veel zeggen,' Dat is jouw mening. en blijkbaar een oordeel dat wel mag. Maar dat is niet de vraag van ramrod en ook niet het probleem van ramrod. Daar ga je aan voorbij.
Tsjor
tsjor
Ja dat zeg ik er ook bij, dat dat mijn mening is. En iedereen mag er een mening over hebben, maar ik vind het wel hard om dan te stellen "ik schrik echt van..." enz.
Volgens mij is de vraag van ramrod vooral of het ook kan zonder tekst, of iemand dat wel eens meegemaakt heeft. Ik maak daaruit op dat de zorg meer is hoe anderen daarop reageren dan dat hij of zij het nu zelf als een gemis zou ervaren. Misschien heb ik dat mis.
Wat ik in ieder geval duidelijk wil maken is dat alles kan en mag en dat je je niet moet laten leiden door wat een ander wellicht vindt over 'hoe het hoort'. Daar zijn namelijk geen regels voor.
Ieders blik is gekleurd
Niemand beleeft een naaste, een medemens, op dezelfde manier. Of een uitvaart 'klopt' hangt samen met je verbondenheid met degene van wie afscheid wordt genomen. Voorheen lagen gewoonten meer vast, nu kan alles gezamenlijk worden uitgedacht. Dat is mooi en soms ook moeilijk - helemaal als betrokkenen er verschillend over denken.
De vraagstelster vindt niet perse dat een uitvaart met alleen muziek / foto's beter bij haar moeder past - het voelt als een keus uit verlegenheid omdat woorden door hoe het leven gegaan is, lastig te vinden zijn.
Alle goeds gewenst bij de voorbereidingen voor een waardig afscheid Ramrod.
Een levensloop
Die je laat voorlezen door de uitvaartleider. Dus waar en wanneer ze geboren is, hoe het gezin er in haar jeugd uitzag, waar ze gewoond heeft, waar ze op school zat, wat voor vak ze evt. uitgevoerd heeft, waneer ze getrouwd is, hoeveel kinderen ze gekrgegen heeft, waar jullie woonden, hoe haar laatste jaren waren en dat aangevuld met wat haar hobby’s waren, van wat voor muziek ze hield en evt. andere bijzonderheden die jullie evt tijdens het schrijven nog invalt. Wij kregen van de kerkelijke uitvaartleider een soort van vragenlijst die ongeveer zo was opgbouwd en erg behulpzaam was bij het schrijven van een in memoriam over mijn vader.
En dan evt. nog een mooi gedicht en een mooi muziekstuk dat over haar gaat of dat van haar favoriete artiest of componist is en dat jullie aan haar opdragen.
Daarmee kom je al een heel eind.
En gewoon de uitvaartleider het woord laten doen. Dat is zijn/haar werk.
