Even niet zo goed...
Even onder een andere naam i.v.m. herkenbaarheid. Het gaat op dit moment even niet zo goed met mij. Ik ben emotioneel gezien echt een wrak. Waar ik voorheen bijna nooit huilde, gebeurt dat nu bijna dagelijks en soms weet ik zelf ook niet waar het vandaan komt. Ik slaap enorm slecht, waardoor ik vermoeider ben, minder geconcentreerd, kort lontje. Ik heb sinds jaren weer last van paniekaanvallen en afgelopen sinds afgelopen vrijdag ook nog een conflict op mijn werk omdat ik een collega in zijn gezicht gemept heb na een opmerking tegen een andere collega over mijn kind.
Mijn man vangt heel veel op, heeft bijna eindeloos geduld, maar soms weet hij het ook even niet meer. Ik moet hier zelf doorheen en mijn weg in vinden, dat weet ik. Maar ik merk dat mijn gemoedstoestand zijn weerslag heeft op mijn gezin. Juist in een periode dat mijn kind en mijn man me hard nodig hebben.
In mijn hoofd loopt op dit moment alles door elkaar, waardoor overzicht en het scheiden van zaken niet altijd lukt. Soms ook wel en dan kan ik best helder denken en alles relativeren en in perspectief zetten, maar soms lukt dat helemaal niet, waardoor ik overzicht en controle verlies en de minst leuke versie van mezelf wordt, eentje die mijn man en kind niet verdienen.
Het heeft alles te maken met onzekerheid en schuldgevoel.
Het gaat sinds vanmiddag echt niet goed. Ik doe vreselijk onaardig, maak veel ruzie met mijn kind (die ook al geen al te beste dag heeft) en heb zojuist besloten de rest van de avond in bed te blijven om niemand meer pijn te doen. Het lukt me niet eens om normaal te doen tegen de mensen die me het allerliefste zijn in het leven en dat maakt me ontzettend boos. Op mezelf. Volgens mijn man gaat het om overgave aan de situatie en alles wat ik voel. Maar daar zit enorme weerstand want ik wil dit niet. En vooral ook de onzekerheid over hoe lang het gaat duren en hoe de komende periode gaat verlopen zorgt voor heel veel spanning. De gedachten die door mijn hoofd spoken zijn af en toe zo naar en duister dat ik ze met niemand durf te delen.
Misschien niet wat je zoekt, maar heb je hier misschien iets aan?
https://www.deluisterlijn.nl/de-luisterlijn-chat.html
Nox schreef op 11-07-2022 om 18:55:
Het gaat sinds vanmiddag echt niet goed. Ik doe vreselijk onaardig, maak veel ruzie met mijn kind (die ook al geen al te beste dag heeft) en heb zojuist besloten de rest van de avond in bed te blijven om niemand meer pijn te doen. Het lukt me niet eens om normaal te doen tegen de mensen die me het allerliefste zijn in het leven en dat maakt me ontzettend boos. Op mezelf. Volgens mijn man gaat het om overgave aan de situatie en alles wat ik voel. Maar daar zit enorme weerstand want ik wil dit niet. En vooral ook de onzekerheid over hoe lang het gaat duren en hoe de komende periode gaat verlopen zorgt voor heel veel spanning. De gedachten die door mijn hoofd spoken zijn af en toe zo naar en duister dat ik ze met niemand durf te delen.
Zou een eindje hardlopen helpen, wanneer je in zo'n bui raakt? Ik merk, dat wanneer ik me niet prettig voel, dat wel helpt. De eerste km ben ik nog aan het piekeren en mopperen en daarna, ongemerkt, gaat mijn gedachten 'uit' en ben ik alleen nog maar in het 'nu' en in het rennen. Daarna ben ik fysiek moe, maar ook voldaan dat ik het rondje gedaan heb, en mijn hoofd voelt opgeruimder. Misschien helpt het voor jou ook? Kan ook als je een beginner bent, dan ga je gewoon 1 minuutje rennen, 1 minuutje wandelen, af en aan, tot je het zat bent.
Bewegen werkt vaak wel goed bij spanning of paniek. Vooral wandelen vind ik dan heel fijn. Maar dat lukt niet altijd. Gisteren kon ik me daar niet toe zetten, ik was ook moe. En toen kind uit school kwam, was man er nog niet. Hoewel kind best even alleen kan blijven, wil ik dat ook weer niet al te lang en ook niet op het moment dat ze net thuiskomt dat ik dan weg ga.
Gisteravond was ik vooral teleurgesteld in mezelf en verdrietig. Maar mijn kind wilde per se samen slapen en dat heeft ons allebei erg goed gedaan.
Nox schreef op 11-07-2022 om 18:55:
Het gaat sinds vanmiddag echt niet goed. Ik doe vreselijk onaardig, maak veel ruzie met mijn kind (die ook al geen al te beste dag heeft) en heb zojuist besloten de rest van de avond in bed te blijven om niemand meer pijn te doen. Het lukt me niet eens om normaal te doen tegen de mensen die me het allerliefste zijn in het leven en dat maakt me ontzettend boos. Op mezelf. Volgens mijn man gaat het om overgave aan de situatie en alles wat ik voel. Maar daar zit enorme weerstand want ik wil dit niet. En vooral ook de onzekerheid over hoe lang het gaat duren en hoe de komende periode gaat verlopen zorgt voor heel veel spanning. De gedachten die door mijn hoofd spoken zijn af en toe zo naar en duister dat ik ze met niemand durf te delen.
Soms voel je je gewoon ongelukkig, heb je nergens zin in en kost alles teveel energie (heb zelf momenteel ook een dip, nergens zin in en wat opstandig). De dag erna kun je je dan toch weer wat beter voelen om vooral kleine dingetjes.
Poezekat schreef op 13-07-2022 om 11:58:
[..]
Soms voel je je gewoon ongelukkig, heb je nergens zin in en kost alles teveel energie (heb zelf momenteel ook een dip, nergens zin in en wat opstandig). De dag erna kun je je dan toch weer wat beter voelen om vooral kleine dingetjes.
Klopt. Er zullen in deze periode nog wel meer van dergelijke dagen komen. Dat is niet fijn, maar het gaat ook weer voorbij. Alleen hoop ik wel dat het me lukt om mijn gezin zoveel mogelijk te sparen.
Maandag had mijn kind ook een mindere dag en dan trekken we elkaar daar in mee helaas. Het gaat met kind op zich prima en ze geniet ook echt weer van alle leuke dingen die het leven te bieden heeft maar haar energieniveau is nog niet wat het was voordat ze ziek werd en daar kan ze soms even boos om worden. Die mindere dagen horen er bij. En gaan ook weer voorbij. Gisteren hadden we allebei een hele goede dag zonder ruzie of tranen. Het kan dus wel en het geeft ook vertrouwen.
Fijn om te lezen Nox. Rustig aan🍀
Vanmiddag een heel fijn en goed gesprek gehad met de POH. Ik vind het nog lastig om met mijn schuldgevoel en gevoel van tekortschieten naar alles en iedereen om te gaan, maar er zijn wel steeds vaker momenten van berusting en het vertrouwen dat ik in staat ben om mijn leven en mezelf weer op de rit te krijgen, op termijn.
Er is in een relatief korte tijd best wel wat tegenslag geweest en dat loopt nu allemaal een beetje door elkaar in mijn hoofd. Maar desondanks lukt het me wel om elke dag iets op te schrijven waarvoor ik dankbaar ben geweest die dag of waar ik blij van werd.
Vandaag een wat mindere dag. Kind moest vanochtend naar het ziekenhuis en omdat man nog niet kan rijden en mijn ouders op vakantie zijn moest ik mee, terwijl ik eigenlijk liever thuis was gebleven. Toen de arts het had over een eventuele optionele operatie raakte ze al volledig in paniek en weerstand. Enerzijds denk ik 'dat bepaal jij niet, want daar ben je nog veel te jong voor' maar van de andere kant wil ik gewoon rust. In de tent, in mijn hoofd, in haar hoofd en aan haar lijf. Ik kan het er zelf even niet bij hebben nu en voor mijn gevoel ben ik minstens net zo klaar met alle gedoe als mijn kind. Ik heb vanmiddag een paar keer gehuild en heb dat niet volledig kunnen verbergen voor mijn kind. Ze heeft het met momenten best moeilijk met mijn situatie en daar voel ik me dan weer schuldig over.
Daarnaast zie ik enorm op tegen de warmte van de komende week. Kind en ik kunnen daar beide slecht tegen en ik voorzie een hoop onnodige ruzies, botsingen en frustraties.
Nox schreef op 15-07-2022 om 16:58:
Vandaag een wat mindere dag. Kind moest vanochtend naar het ziekenhuis en omdat man nog niet kan rijden en mijn ouders op vakantie zijn moest ik mee, terwijl ik eigenlijk liever thuis was gebleven. Toen de arts het had over een eventuele optionele operatie raakte ze al volledig in paniek en weerstand. Enerzijds denk ik 'dat bepaal jij niet, want daar ben je nog veel te jong voor' maar van de andere kant wil ik gewoon rust. In de tent, in mijn hoofd, in haar hoofd en aan haar lijf. Ik kan het er zelf even niet bij hebben nu en voor mijn gevoel ben ik minstens net zo klaar met alle gedoe als mijn kind. Ik heb vanmiddag een paar keer gehuild en heb dat niet volledig kunnen verbergen voor mijn kind. Ze heeft het met momenten best moeilijk met mijn situatie en daar voel ik me dan weer schuldig over.
Daarnaast zie ik enorm op tegen de warmte van de komende week. Kind en ik kunnen daar beide slecht tegen en ik voorzie een hoop onnodige ruzies, botsingen en frustraties.
Dat is wel een tegenvaller natuurlijk, die eventuele operatie bij je dochter, niet alleen voor haar maar ook voor jou en je man. De aankomende warmte is niet fijn, kan er zelf ook slecht tegen maar dan plan ik ook bewust zo min mogelijk dingen in en we proberen het huis zo koel mogelijk te houden. Wat makkelijker met eten koken, huishouden enz enz.
Poezekat schreef op 15-07-2022 om 18:46:
[..]
Dat is wel een tegenvaller natuurlijk, die eventuele operatie bij je dochter, niet alleen voor haar maar ook voor jou en je man. De aankomende warmte is niet fijn, kan er zelf ook slecht tegen maar dan plan ik ook bewust zo min mogelijk dingen in en we proberen het huis zo koel mogelijk te houden. Wat makkelijker met eten koken, huishouden enz enz.
Hier is nog een week school. Wel veel leuke dingen op de planning deze en komende week en ik merk ook dat ze daar echt van geniet. Maar ze is wel nog sneller moe en dan kan ze minder hebben. Maar haar leuke dingen ontzeggen, zou echt een straf voor haar zijn.
Die operatie werd genoemd als een optie, niet dringend, niet iets wat per se moet, maar iets wat kan. Maar ze raakte alleen van het idee al in paniek en voorlopig vind ik het wel een beetje welletjes met alle gedoe op medisch gebied. Ik heb het daar met mijn man nog wel over gehad vanavond en hij vindt juist omdat dit niet per se noodzakelijk is dat we deze keuze juist wel bij ons kind neer kunnen leggen. Juist om haar ook een stuk autonomie over haar lichaam te geven. Omdat er al genoeg keuzes voor haar zijn gemaakt tegen haar wil in. En daar zit ook wel weer wat in.
Nox schreef op 15-07-2022 om 22:52:
[..]
Hier is nog een week school. Wel veel leuke dingen op de planning deze en komende week en ik merk ook dat ze daar echt van geniet. Maar ze is wel nog sneller moe en dan kan ze minder hebben. Maar haar leuke dingen ontzeggen, zou echt een straf voor haar zijn.
Die operatie werd genoemd als een optie, niet dringend, niet iets wat per se moet, maar iets wat kan. Maar ze raakte alleen van het idee al in paniek en voorlopig vind ik het wel een beetje welletjes met alle gedoe op medisch gebied. Ik heb het daar met mijn man nog wel over gehad vanavond en hij vindt juist omdat dit niet per se noodzakelijk is dat we deze keuze juist wel bij ons kind neer kunnen leggen. Juist om haar ook een stuk autonomie over haar lichaam te geven. Omdat er al genoeg keuzes voor haar zijn gemaakt tegen haar wil in. En daar zit ook wel weer wat in.
Ja, ik kan het standpunt van je man goed begrijpen, zeker als de operatie als optie gezien wordt en niet dringend is. Misschien ziet ze het over een poosje wel zitten als ze er ook de voordelen van in kan zien naderhand.
En haar de leuke dingen ontzeggen zou ik ook niet doen, zeker omdat het dan toch de laatste week voor de vakantie is en ze daarna alle tijd heeft om uit te rusten.
Poezekat schreef op 16-07-2022 om 08:42:
[..]
Ja, ik kan het standpunt van je man goed begrijpen, zeker als de operatie als optie gezien wordt en niet dringend is. Misschien ziet ze het over een poosje wel zitten als ze er ook de voordelen van in kan zien naderhand.
En haar de leuke dingen ontzeggen zou ik ook niet doen, zeker omdat het dan toch de laatste week voor de vakantie is en ze daarna alle tijd heeft om uit te rusten.
Voor mijn gevoel gaat ze af en toe over haar grenzen omdat ze alles leuk vindt en overal aan mee wil doen. Maar de dag daarna betaalt ze qua energie dan wel de rekening.
Haar lichaam is wel grotendeels maar nog niet volledig hersteld. Tel daarbij op de warmte en de naderende vakantie. Maar leuke dingen ontzeggen is niet de oplossing, dan straffen we haar voor het feit dat ze ziek is geweest. Dat blije snoetje als ze na een leuke activiteit enthousiast thuiskomt is heel veel waard.
Ik ben het eigenlijk wel met mijn man eens. Het hoeft allemaal niet nu, het is echt even veel te veel geweest al, voor ons allemaal. En als ze er ooit zelf wel voor kiest, dan staat ze er ook achter. En dan is ze ouder. Ik denk dat dat al heel veel uitmaakt.
We hebben gisteren een bijzonder goed en open gesprek gehad als gezin. Over alles wat er momenteel speelt. Kind en ik zaten best wel in een negatieve spiraal van onnodige botsingen en het daarna weer goedmaken terwijl we dat beide niet willen. Kind betrekt mijn situatie ook behoorlijk op zichzelf, wat bij mij weer leidt tot verdriet, schuldgevoel, alles willen verbergen. Terwijl dat juist is waar ik aan moet werken.
Zoals mijn man zei; de gifbeker moet leeg. Helemaal, tot de laatste druppel, tot op de bodem. Dat kan best af en toe even flink botsen, schuren en pijn doen, maar anders blijft er van alles onder het oppervlak door etteren. Voorop gesteld dat alle pech die ons ten deel is gevallen niet iemands schuld is. Dat we allemaal recht hebben op onze baalmomenten, maar dat het niet fair is om dat af te reageren op elkaar en om over en weer met allerlei verwijten te gooien. Met name dochter heeft de neiging om iets te roepen in de trant van 'ik ben gewoon niet goed genoeg voor jou/jullie' om een gesprek over iets waar ze het niet over wil hebben dood te slaan. Iets wat ik naast pijnlijk ook vervelend vind, omdat dat niet zo is en omdat ik er onzeker van word, bang om iets verkeerds te zeggen. Maar er blijkt ook bij haar onzekerheid onder te zitten. En de wens om niet anders te zijn, niet op te vallen. We blijven zoeken naar onze weg om met onszelf en elkaar om te gaan maar ik denk dat we al een behoorlijke stap in de goede richting hebben gezet door dit naar elkaar uit te spreken.
Jullie klinken als een warm, verstandig, krachtig en fijn gezin. Dat heb je goed voor elkaar Nox, ondanks jouw tekortkomingen, die er ongetwijfeld zullen zijn. Net zo als bij ieder ander.
Goed bezig
