Ervaringen van ouders

Je kunt me benaderen

Marja,

Mijn mailadres is bij de forumredactie bekend, mochten ze die niet willen/kunnen geven dan moeten we het anders regelen. Ik wil mijn ervaring wel met je delen, als het tenminste niet uitmaakt dat ik geen kraamzorg heb gehad. Ik heb daar bewust niet voor gekozen en had gelukkig voldoende support vanuit mijn omgeving.

knevel

Marja

Mijn mailadres is [email protected]

mail mij maar

Contact met knevel

hallo knevel ik zou heel graag met je in contact komen via dit forum of mail, het maakt voor mij niet uit of je kraamzorg hebt gehad, wel zou ik van gedachten willen wisselen over waarom je geen kraamzorg hebt gewild, en hoe je je door de eerste tijd heen hebt geworsteld, ik wil zoveel mogelijk ervaringen willen hebben omdat ik als ik bij een gezin in de zorg moet met zo een verdriet ik wil weten hoe ik het gezin zo goed mogelijk kan begeleiden

Positieve en negatieve ervaringen

Wat ik heel graag wil weten zijn juist de positieve én negatieve ervaringen van ouders met de kraamverzorgster e/o andere nazorg, wat vonden zij juist van belang/fijn in het handelen van de kraamzorg of wat hebben zij juist gemist in de steun van de kraamzorg/nazorg.

Marja

Ik heb wel kraamzorg gehad, maar dat liep niet helemaal lekker...

Ten eerste had ik gevraagd om een ´oudere´kraamverzorgster omdat ik liever iemand met ervaring had. Ik kreeg een oudere kraamverzorgster maar die was nog maar net klaar met de opleiding en flink gefrustreerd toen ik zei dat ik zo blij was dat ik een oudere zuster kreeg, vanwege de ervaring..(dat was dus tegen het zere been)

Verder kun je je (hoe goed bedoeld ook), als kraamverzorgster dus niets voorstellen bij hoe het is om je kind te verliezen, gelukkig maar, want als je je het voor kunt stellen, dan zou je ook dat intense gevoel van ontreddering, hartverscheurend verdriet voelen (en dat wens ik niemand toe)

Wat ik fijn had gevonden:

Een kraamverzorgster die er gewoon is, die de huishouding regelt, eten voor ´s avonds klaarmaakt (wij hadden de hele dagen bezoek en de kraamzuster stond regelmatig een beetje doelloos rond te kijken en vroeg dus ook regelmatig wát ze moest doen, maar zelf bedenken dat wij, na een intense dag, vast blij zouden zijn met een maaltje wat zo de oven inkon..)

Dat je als kraamvrouw ook zodanig wordt behandeld, dus ook de standaard (verpleegkundige) controles (heb ik bijna niet gehad) dat geeft je ook de erkenning dat je moeder bent geworden, ook al leeft je kindje niet meer..

Mijn kraamzuster kwam met ´tips´ aan, ze gaf bijv aan dat ze de rouw wilde begeleiden..ik ben maar niet in discussie gegaan..

Terugdenkend had ik het liefst iemand gehad die op de achtergrond aanwezig was, die wel mij als kraamvrouw behandelde (en dus lichamelijke controles), aandacht aan mijn kind zou besteden, lieve dingen over mijn kind zou zeggen (maar natuurlijk ook weer niet al té....natuurlijk is dat erg persoonlijk) die me niet als stage begeleidster zou zien...Die niet voor elk wissewasje komt vragen (storen)..

Kortom: mijn ervaring met de kraamzuster waren niet goed, natuurlijk is het rondom een geboorte waarbij het kindje ineens overlijdt hectisch en ontwrichtend, dan is een klik met iemand hebben misschien wel extra belangrijk (en die had ik niet) Ik besefte me ook zo duidelijk dat het voor een kraamverzorgster ook niet gemakkelijk zou zijn..

Er zijn waarschijnlijk ook geen gouden regels, behalve dan dat je meeleeft en duidelijk probeert te krijgen waar behoefte aan is..en vooral ook dat je de kraamvrouw ook als kraamvrouw behandelt..

Ik ken verhalen van kraamzusters die meegaan naar de begrafenis/crematie, die behoefte had ik absoluut niet..

Vraag

Zelf ben ik moeder van 2 kinderen die beide prematuur waren. Ik heb beide keren geen kraamzorg ontvangen. 3 dagen na de keizersnee van jongste was ik thuis terwijl jongste zeer ziek was. Hij belandde op de IC alwaar we met hem op schoot hebben gezeten om te wachten tot hij zou sterven. Nu deed hij dat niet om 4 jaar later alsnog te overlijden. Maar de groep mensen bij wie het kind sterft op de IC binnen de kraamtijd is groot. Waar blijft de aandacht voor deze groep kraamvrouwen?

Tuurlijk is het erg moeilijk

ik heb gelijk, bij de kennismaking, een gesprek gehad wat ik wilde..Ik heb toen gezegd dat ik het eigenlijk niet zo goed wist, maar dat ik vooral verwachtte dat ze de werkzaamheden die ze bij de geboorte van een gezond kindje ook zou doen, en van alles op de 'achtergrond' regelen

Ik denk dat wij het gewoon niet goed troffen met iemand die zelf nog onzeker was (ik bleek bijv. een baarmoederontsteking te hebben, na een paar dagen, dit kwam aan het licht omdat de ass. van de HA zo alert was (ik had urine laten inleveren omdat ik dacht blaasontsteking te hebben)

Mijn kraamzuster was nog veel teveel met zichzelf bezig, toen ik op de dag voor de begrafenis ergens wat kort op had gereageerd, kreeg ik dat de dag na de begrafenis voor de voeten geworpen : ´of er iets was? want eergister had ik zus en zo gereageerd... (en dan niet op vriendelijke toon, zullen we maar zeggen..)

Daarom zou ik elke kraamvrouw diens kindje is overleden een empathische, warme en ook adequate kraamverzorgster gunnen, met aandacht voor het lichamelijke vervolg na een geboorte alsook zorgen dat de huishouding geruisloos doordraait

(en dus ja, Pelle, bij de kennismaking zou ik, als kraamzuster vragen waar behoefte aan is, maar ik zou dan ook zelf duidelijk aangeven dat je de kraamvrouw ook als kraamvrouw ziet en dat daar dus ook (dagelijkse) controles bij horen)

Ps nikus

daar kaart je ook wat belangrijks aan, dat je geen kraamzorg krijgt in jullie situatie is toch echt belachelijk.. het zou gewoon aangeboden moeten worden, of vanuit het ziekenhuis, of vanuit de kraamzorg

Mien

Kus!

Mien nogmaals

Yup, beide keren had ik een streptokokken bacterie en was ik zo ziek als een hond. Ik heb me zo schuldig gevoeld naar jongste. Zeker toen het erop leek dat hij een meningitis had. Het was te idioot voor woorden dat mijn moeder beide keren moest constateren dat ik erg ziek was! Zij heeft de medicatie geregeld. #fail

Uiteindelijk bleek dat allemaal niet relevant maar wat had ik graag wat persoonlijke zorg gehad. Iemand die mij wegwijs maakte in het kraamvrouwenschap!

Klein beetje anders

maar toch vergelijkbaar qua adviezen aan de kraamhulp misschien. Mijn zwager overleed onverwacht 2 weken voor de geboorte van zijn kind. Ik heb me met alle praktische zaken rond de afwikkeling bezig gehouden. Zsm kraamzorgbureau gebeld en situatie uitgelegd. Was heel raar was opeens helemaal stil aan de lijn toen ik het had verteld, dus ik begon te roepen of er nog iemand was, maar de dame bleek volledig in shock en kon even niks uitbrengen. Ze zouden er rekening mee houden met wie zou komen. Nou ook zo'n dame die de hele dag als een kip zonder kop zat te ratelen, bij voorkeur over de risico's van wiegedood, echt fijn als er net iemand onverwacht dood gaat, dan ben je toch al enorm bang dat er elk moment nog iemand neer zal vallen. Als ik haar kwam aflossen rond vieren moest ik nog een was ophangen, stofzuigen en strijken, was ze niet aan toe gekomen. Ze was wel heel leuk met de oudere kinderen, dus het oudere broertje en mijn kinderen die er ook vaak waren omdat het vakantie was. Ze liet ze helpen met in bad doen en dat soort dingen en als ze voor de moeder een leuk fruitding maakte maakte ze ook wat leuks voor alle kinderen. In de eerste instantie waren we van plan 2 dagen extra hulp te vragen, maar dat hebben we maar niet gedaan, de laatste dagen hebben we haar ook korter laten blijven, mijn schoonzus werd gek van haar geouwehoer. Hebben we toch nog maar wat meer uren met familie opgevangen. Wat ik hierboven zie en wat ik ook heb ervaren is dus dat er vooral behoefte is aan een kraamhulp die op de achtergrond aanwezig is, maar wel veel doet.

Tante

oeh, ik denk dat je nu wel erg veel vraagt. Als je partner overlijdt is dat wel iets anders dan je kind. Je mag van een kraamverzorgster niet verlangen dat ze weet hoe je daar mee om gaat! Het zijn kraamverzorgsters, geen therapeuten!

Nikus

Nee, Tante vraagt om iemand die zich op de achtergrond houdt, haar werk doet en vooral niet zeurt. Niet om een therapeut. Waarschijnlijk moet je daar wel wat ervaren zijn, maar ze hoefde niets psychologisch te doen. Zoals ik het lees is dat min of meer hetzelfde als Mien wilde.

Tijgeroog

Nou, Tante valt over de uitleg bijvoorbeeld over wiegedood. Lijkt mij een normaal onderdeel van de voorlichting. Hoe kan een kraamverzorgster bij een gezin waarvan de partner is overleden inschatten hoe ze zich moet gedragen? Op de achtergrond houden. Dat kan niet met een leven kindje! Het kindje moet verzorgd worden en zo moeder ook. De crux bij een overleden kindje is dat er geen kindje is waarvoor gezorgd moet worden maar wel een kraamvrouw. Dat zijn situaties die helaas vaker voorkomen binnen het werkveld van een kraamverzorgende dan de situatie van Tante. Uit ervaring weet ik dat het bij verdriet voor buitenstaanders lastig is om het "goed" te doen.

Ik herken het domme gekwetter van de zorg wel. Het feit is echter dat ze niet dom kwetteren maar dat ik het dan niet kon hanteren!

Op de achtergrond houden

Op de achtergrond houden kan ook heel goed met een levend kindje hoor. Het is helemaal niet nodig dat je naast de verzorging vertelt waar je gister boodschappen hebt gedaan en wat ze bij de AH wel en niet hebben of dat als er kraamvisite is jij je met het gesprek gaat bemoeien. Verder kun je 1 keer vertellen welke handelingen wiegedood kunnen voorkomen of veroorzaken, als de moeder aangeeft daarvan op de hoogte te zijn (tweede kind) kun je het daarbij laten en het niet elke dag weer doen. Ik zag juist de overeenkomst met wat Mien aangaf, iemand die op de achtergrond blijft en doet wat gedaan moet worden.

Tante

Ik begrijp je onvrede alleen heeft de opsomming van je feiten niets te maken met de verdrietige periode van je zus maar veel meee met de basis waarden en normen. Verzorging hoort zich per definitie niet te mengen in privé gesprekken!

Wat mij uberhaupt opvalt in de thuiszorg is het verschralen van de waarden en normen. Mensen vergeten vaak dat ze bij een ander thuis zijn.

Reactie

Ik kan me indenken dat je als ouder niet zit te wachten op iemand die het vak nog maar net doet, deze heeft al niet heel veel ervaring in zorg en dus al helemaal niet in deze situatie, ik vind eigenlijk dat het de schuld is van het kraambureau als ze een kraamverzorgster sturen die weinig ervaring heeft, Gelukkig hebben kraamverzorgsters geen of weinig ervaring in een zorg met een overleden kindje, daarom is het juist belangrijk om een ervaren verzorgster te krijgen, zij weet vaak beter van aan pakken. Het is daarom ook belangrijk om zo snel mogelijk te bespreken waar behoefte aan is,bij iedereen is dit anders, er zijn daarom geen vaste richtlijnen.Een kraamverzorgster is geen schoonmaakster (wat te vaak word gedacht) maar zij is er om het gezin bij te staan en lichte huishoudelijke werkzaamheden te doen, infectie gevaar te voorkomen. Ook is het heel belangrijk om de kraamvrouw als kraamvrouw te zien en iedere dag alle controles te doen, emphatie te tonen en haar een warm hart toe te dragen en persoonlijke aandacht te geven. maar vergeet echter niet dat het moeilijk is omdat iedereen anders is, de een vind het prettig als je je op de achtergrond houd maar een ander zou dit misschien weer juist niet willen. maar een kraamverzorgster moet het zich niet persoonlijk aantrekken en er begrip voor kunnen hebben als een kraamvrouw/heer cru of kribbig reageert want dat is natuurlijk logisch dat dit gebeurt. dit is ook de reden dat ik hier mijn scriptie over houd, omdat ik het belangrijk vind om zoveel mogelijk informatie te krijgen om zo goed mogelijk in te kunnen spelen op de behoeft van de zorgvrager

Marja

Ja het is moeilijk in te schatten omdat iedereen anders is, en juist daarom denk ik dat een kraamverzorgster bij het eerste bezoek meteen moet vragen waar behoefte aan is. Ook bijvoorbeeld het iets ondernemen met een ouder broertje of zusje, of juist liever niet, en koken, dat soort dingen, dat zou ik zeker vragen. Zeg dat je haar ziet als kraamvrouw en dat je verder graag wilt dat ze echt iets aan je heeft en wat haar wensen daarin zijn. En wees zelfstandig inderdaad.

Zere been

dat huishoudelijk werk is waarschijnlijk een zeer been, en ik snap ook best dat je, als kraamverzorgster geen huishoudelijke hulp bént, maar in de situatie zoals bij ons was het fijn als het huishouden gewoon een beetje bijgehouden werd (en dan bedoel ik niet pyjama´s gaan strijken, dat deed de onze, dat doe ik zelf ook nooit) en een warme maaltijd voorbereiden.

Ik denk dat je in situaties als de onze (geen andere kinderen) daar juist ook waardevol in kunt zijn, je kunt dan ook wat met je eigen machteloze gevoel en de tijd, die je anders aan de verzorging van het kindje besteedt, zinvol besteden

In de situatie als de onze was het overlijden abrupt en onverwacht, wij moesten in die paar dagen dat onze dochter er nog was zoveel regelen, bezoek ontvangen enz..

Als het huishoudelijke werk dan als ´daar zijn we niet voor´ wordt gezien, dan vind ik wel dat je daarmee meer toegeeft aan je eigen ongenoegen en frustratie dat veel mensen de kraamhulp zien als hulp in de huishouding, dan dat je je inleeft in de praktische kant van een steun zijn..

En dan bedoel ik niet dat het hele huis een grote beurt krijgt (de meeste zwangeren hebben dat in de laatste weken al geregeld met hun nesteldrang ) maar gewoon de dagelijkse dingen (en dat is niet zoveel)

Aanvoelen

Een kraamverzorgende is inderdaad niet als huishoudelijke hulp in je huis, maar in zo'n situatie ben je wel een ongevoelige muts als je daar nog aan denkt ! Ik heb zelf als kraamverzorgende in een gezin gewerkt waar het vierde kindje na een traumatisch verlopen bevalling via keizersnede werd geboren en kritiek lag toen ik daar kwam. Ik was nog erg jong en vond het moeilijk, maar ik heb me op de achtergrond gehouden en stil mijn werk gedaan. De babykamer was eigenlijk nog niet af en lag vol met strijkgoed van de oudste dochters ( drie stuks ). Ik heb niets gevraagd en ben gewoon gaan strijken. Na een paar dagen ging het wat beter met de baby en toen heb ik een katoenen truitje kado gegeven aan moeder. Ze had nog geen enkel kadootje gekregen en dat vond ik zo erg voor haar. Oma was ook in huis en die kookte. Nu zou ik bepaalde dingen anders aanpakken, maar ik ben nu ook twintig jaar ouder dan toen.
Een kraambureau moet heel bewust kiezen wat voor kraamverzorgende ze sturen. Het liefst iemand die zelf ook kinderen heeft en kan invoelen hoe dat voelt. Maar dat is mijn persoonlijke mening.
M.

Huishouden

Ach, zo lang geleden is het nog niet dat je,als je kraam wilde worden, intern ging, om ook huishoudelijke vaardigheden te leren. Dat de kraamzorg steeds verder wordt afgekalfd, gaat ten kosten van huishoudelijke taken, maar wil niet zeggen dat huishouden een minderwaardig iets is en van generlei belang.
Ik had ooit een kraamverzorgende die actief aan de slag ging met mijn zoon, en mij en de baby heerlijk vertroetelde. En ook een keer een dame die mijn andere kinderen letterlijk negeerde en ervoor zorgde dat mijn hele huis spiic en span was na die week. Graag een gulden middenweg dus. Onze oudste overleed twee weken na de geboorte in de tijd dat je na een keizersnede een week in het zh moest blijven, dus van kraamzorg heb ik nooit iemand gezien.

Oh en heel belangrijk

Wet je wat belangrijk is? Als je kind overlijdt, en je krijgt later nog een kind, is het fijn als kraamzorg goed overdraagt. Ik heb, toen mijn 2e kindje onderweg was, duidelijk aangegeven dat onze eerste baby was overleden. De kraamhulp kreeg dit niet door en riep opgewekt bij haar eerste bezoek: De oudste zit zeker op school vanmiddag?
Ik weet niet wie het erger vond, zij of ik....

Nikus

Daar heb je helemaal gelijk in. Een kraamverzorgster moet zich altijd op de achtergrond houden inderdaad, maar denk dat het wel net wat meer stoort als er al wat aan de hand is.

Marja, toegevoegde waarde dan?

Ik vraag me na het lezen van dit draadje en met onze eigen ervaringen in het achterhoofd (twee keer uitgestelde kraamzorg na premature bevallingen, de eerste keer ronduit waardeloos en energievretend, de tweede keer iemand die helemaal niet mijn type was maar wel zeer ervaren en die het gewoon heel goed deed) wat de toegevoegde waarde is van een kraamverzorgster in zo'n intens moeilijke periode.
Natuurlijk is het heel belangrijk om voor de moeder 'te zorgen', de controles te doen (hoewel ik niet zo goed weet wat die controles dan zijn; heb ik zelf nooit gehad), zij is tenslotte wel moeder geworden. Daarnaast mogen 'lichte huishoudelijke werkzaamheden' worden uitgevoerd. Wat is dan dan precies? Wanneer zijn het geen 'lichte' werkzaamheden meer, maar wordt het echt 'het huishouden doen'?
En verder schrijft Marja dat het de taak van een kraamverzorgster is om 'het gezin bij te staan'. Wat is dat dan precies? Ik denk dat dat vragen zijn die je aan het begin van de kraamtijd duidelijk moet krijgen. Er ook rekening meehoudend dat dat in de loop van de dagen nog bijgesteld kan worden.
De tijd die een kraamverzorgster normaal gesproken gebruikt voor de zorgen van moeder èn kind (helpen bedje opmaken, adviezen geven, badje, borstvoeding e.d.) is nu 'over'. Dat is natuurlijk verschrikkelijk, ook voor de kraamverzorgster. Aan de andere kant is het voor de ouders van het kindje natuurlijk wel druk. Zij moeten veel regelen, vaak veel bezoek ontvangen en als de ouders het prettig vinden dat de kraamverzorgster daarbij een rol heeft in bijvoorbeeld huishoudelijke taken of bezoek ontvangen, koffie inschenken en dergelijke dan geloof ik dat me dan maar even die Arboregels of wat dan ook over dat huishouden heen zou zetten.
Ik heb natuurlijk de ervaring niet, maar als ik naar mijn eigen ervaringen kijk, thuiskomen met kind in het ziekenhuis en later het overlijden van ons mannetje en de hectiek die komt kijken bij het regelen van een begrafenis, dan zou ik er zou geloof ik niet voor kiezen om die dingen door een kraamverzorgster te laten doen. De huishoudelijke dingen dan. Liever een familielid die ons goed zou kennen en die ons ook emotioneel (meer) tot steun zou kunnen zijn.

Overigens zou ik meteen gaan stijgeren van je allereerste zin al in dit draadje:
"Ik begrijp heel goed hoe ontzettend verdrietig en verscheurend het is om een kindje te verliezen." Misschien heb jij ook de ervaring van het verliezen van een kind maar als dit niet zo is dan zou ik dit nooit, maar dan nooit tegen een ouder zeggen bij wie je komt 'kramen'. Je zou best kunnen zeggen dat je begrijpt dát het heel verdrietig en verscheurend het is, maar niet hóe. Jij impliceert daarmee namelijk te weten hoe het voelt om een kind te verliezen en dat kun je niet als je dat niet hebt ervaren. Gelukkig.

Heli

Zit helemaal met je op 1 lijn! Zeker wat betreft dit zinnetje:

Ik heb natuurlijk de ervaring niet, maar als ik naar mijn eigen ervaringen kijk, thuiskomen met kind in het ziekenhuis en later het overlijden van ons mannetje en de hectiek die komt kijken bij het regelen van een begrafenis, dan zou ik er zou geloof ik niet voor kiezen om die dingen door een kraamverzorgster te laten doen. De huishoudelijke dingen dan. Liever een familielid die ons goed zou kennen en die ons ook emotioneel (meer) tot steun zou kunnen zijn.

Dit is zo waar wat je schrijft. De kraamverzorgster in deze kon het bijna niet goed doen. Dat kan en mag je niet bij een kraamverzorgster neerleggen. Ze is namelijk een inbreuk op de privacy die je zo hard nodig hebt!

Anders vind ik het toch als er een overleden babietje is er is kraamzorg. Dan mag je verwachten dat er binnen de opleiding aandacht geweest is voor deze situaties. Dus ik juich de scriptie van Marja toe.

Overigens wil ik wel kwijt dat een kraamverzorgster natuurlijk niet de competenties voor een psychologe of rouwdeskundige hoeft te hebben. Je moet de lat niet te hoog leggen.

Ik klaagde ooit eens tegen mijn moeder over het ontbreken van empathie en compassie van een verpleegkundige in het ziekenhuis die mijn zoon verzorgde. Haar antwoord op mijn geklaag was verhelderend. Nikus, ze zijn "maar" verpleegkundige, je hebt je verwachtingen ten hoog. Hiermee bedoelde ze dat een verpleegkundige niet is opgeleid om te begrijpen hoe het is om een doodziek kind te hebben dat gaat overlijden. Dat was voor mij een eye opener!

Enige compassie mag je verwachten maar blijf wel binnen de grenzen van het haalbare met je verwachting.

Yura

Ja natuurlijk mag je verwachten dat mensen zich op de achtergrond houden in pijnlijke situaties maar dan leg je de lat wel hoog. Het is hel lastig om het goed te doen als je als buitenstaander in een dergelijke situatie komt. Verdriet en blijdschap naast elkaar. Nou reageer dan maar eens goed! Uit eigen ervaring weet ik dat alles fout is in dergelijke situaties. En dat is niet erg maar daar moet je als kraamverzorgende wel mee kunnen omgaan. Ach en leeftijd en ervaring zegt in deze niets. Het is persoonsgebonden. Het gaat om de natuurlijke eigenschappen ie je als mens hebt naast je deskundigheid.

Kijk naar artsen, vaak goed in hun werk maar menselijkheid is ver te zoeken! Het een is niet automatisch verbonden aan het ander. Een totaalpakkketje in dergelijke situaties is een utopie!

Slechte ervaring

Ik heb een slechte ervaring met mijn kraam'hulp'. Na een aantal miskramen ben ik eindelijk bevallen. Zware bevalling gehad. Dus ik zag er naar uit de steun van mijn kraamhulp te krijgen. Wat schetst mijn verbazing??? ZIJ moet háár verhaal bij mij kwijt, omdat ze net een miskraam heeft gehad en dat ze het zo moeilijk vond om met míjn baby geconfronteerd te worden. Ik was haar eerste gezin waar ze kraamde na haar miskraam. Ik zou ook als tip mee willen geven, stuur AUB iemand met levenservaring (wat oudere) stabiel iemand naar een gezin waar het kindje van overleden is. Het laatste waar een ouder op zit te wachten is dat zij de kraamhulp moet aanhoren en steunen... Ik deed vaak maar net of ik sliep, anders kwam ze weer bij mijn bed zitten haar verhaal te doen. nee, ik heb geen leuke kraamtijd gehad. Ze wilde niet eens het eten gewassen en geschild klaarzetten terwijl ik niet op mijn benen kon staan (bekkeninstabiliteit). Ookal is mijn verhaal niet helemaal wat je gevraagd hebt, daarom wilde ik mijn ervaring hier wel even neerzetten. Mischien heb je er wat aan in je onderzoek! Succes!