Een paar uur uit het leven van mijn ouders (Alzheimer)

Vanmorgen kwam ik bij mijn moeder, ze staat op het punt de deur uit te gaan. Zoals afgesproken, heeft ze een lijstje van de dingen die moeten gebeuren, de douche, de keuken, en als ik nog tijd over heb...
Als ik klaar ben, zeg ik, kom ik ook naar beneden en eet ik met jullie in het restaurant. Het Huis heeft een restaurant.
Ze gaat naar pa, die woont beneden in de verzorging. Ze heeft geen idee wat ze gaat aantreffen. Is hij uit bed, is hij aangekleed, heeft hij weer stennis gemaakt met de zusters? Is het wel goed gegaan met zijn stoma?
5 dagen in de week is ze bij hem van 10 tot 10 uur.
2 dagen heeft ze "vrij".
Een paar uur later voeg ik me bij hen. Pa zit met de krant voor hem, maar ik heb het idee dat hij niet veel leest. Hij zit denkbeeldige "korreltjes" van zijn slaap te plukken, dat gaat maar door.
Hij reageert in het geheel niet op mijn binnenkomst.
Mijn moeder zegt, je kan hem niets meer vragen.
Hij antwoordt standaard, er is helemaal niemand geweest, er komt nooit iemand.
Wel is hij gedouched, het bord op het aanrecht verraad dat er eten is gebracht, en het spel op tafel zegt dat er wel iets met hem gedaan is.
In het restaurant bestelt mijn moeder, hij zegt, doe mij maar wat jij hebt. Hij zit tegenover me, de altijd zo keurige man, zijn bovenste knoopje zit los en zijn stropdas is heel erg vreemd geknoopt. Er ligt garnituur op zijn bord met een schilletje eraan. Dat moet je eraf snijden, zegt mijn moeder. (de vorige maaltijd dat ik er at, heeft hij alles opgegeten. (schillen, pitten en takjes)Ik haal de schillen van zijn bord. Hij eet zwijgend. Het valt me op dat hij eigenlijk helemaal niets meer zegt.
Mijn vader, de onderwijzer, kan niet meer lezen, schrijven of iets goed onder woorden brengen.
Alles waar hij voor stond, alles wat hij geleerd heeft, is weg.
Voor mijn moeder is het alsof het verdriet en gemis aan haar kleeft.
Ze doet met heel veel liefde, geduld en aandacht haar plicht als echtgenote, in voor en tegenspoed, in gezondheid en met ziekte...
Maar zijn lichaam is een leeg omhulsel geworden.