Het moment dat je partner niet wil maar jij wel

Qua communicatie zijn jullie beiden al uitgecheckt: zij rolt met haar ogen en jij weet toch al wat ze gaat zeggen. 
Als je niet met elkaar over dit soort dingen kunt praten, zal deze relatie niet lang en gelukkig zijn.
Als je toch langer met haar door wilt, raad ik jullie aan relatietherapie te starten, daar leer je echt met elkaar te communiceren. 

Y123 schreef op 19-07-2024 om 11:31:

[..]

Als je zin hebt en je moet naar je werk dan blijft dat toch ook op de achtergrond nazinderen tot je terug thuis bent en er wat mee doet? Of ben ik nu de enige die dat zo ervaart?

Je hebt al veel reacties gehad die ik heel zinvol vind. Je komt zelf steeds terug op je kernvraag (die er in zekere zin niet over gaat hoe je dit met je partner zou moeten of kunnen oplossen): namelijk hoe je om moet gaan met je eigen opwinding/zin als de ander geen zin heeft.
Hoe je daarover schrijft, vind ik zelf enorm niet opwindend. Ik vind dit zelf meteen het lastigste aan libidoverschillen in een relatie. Ik zal het proberen uit te leggen.

Mijn man heeft ook een hoger libido dan ik (maar het verschil is veel minder groot dan bij jullie). Wij komen daar samen goed uit. Maar wat ik desondanks soms moeilijk blijf vinden: zijn hogere libido heeft niet met mij te maken. Hij heeft gewoon vaker zin in seks dan ik, en ik ben nu eenmaal zijn vrouw dus hij wil dan met mij. Dit klinkt heel stom misschien, want ik weet dat hij veel van mij houdt en mij aantrekkelijk vindt en dat laat hij mij ook merken. Maar hij kan zin in seks hebben als we elkaar een hele dag nauwelijks gesproken hebben en nog amper contact hebben gemaakt. Ik ervaar dat dan als een biologische behoefte die los staat van mij. Dan is hij merkbaar al opgewonden bij de eerste zoen, of wordt dat in ieder geval meteen. 
Ik snap dit wél want ik heb het soms ook (gewoon zin in seks, zo maar, een lichamelijk gevoel), en dan is het heerlijk als de gelegenheid er ook is. Alleen heb ik dat veel minder vaak. Bij mij komt de zin meestal doordat ik me heel verbonden met hem voel. En juist dát lukt alleen als ik niet het gevoel heb dat hij uit is op seks. Want dan voelt het niet alsof hij op zoek is naar verbinding maar alsof hij op zoek is naar seks. Ik snap wel dat seks voor hem juist verbinding is, maar dat kan alleen als je al opgewonden bent of dat heel makkelijk wordt.

Dit maakt dat als hij zegt 'wat ben je mooi' terwijl ik mijn pyjama sta aan te trekken, ik soms al weerstand voel. Want hij meent het wel, hartstikke zelfs, maar hij heeft op dat moment behoefte aan seks. En als mijn hoofd en lijf daar helemaal niet naar staan, vind ik dat enorm niet opwindend. Maar iemand afwijzen die zin heeft is ook heel naar. Dus hoewel wij er qua frequentie goed uitkomen, en ik altijd geniet van de seks, blijft het soms lastig.

Het lijkt uit jouw berichten alsof je dit niet goed begrijpt.
En ik begrijp jouw partner wel: ze wil niet dat jij (nog meer) opgewonden wordt want dan wordt het afwijzen nog naarder. En jouw opwinding stoot haar waarschijnlijk af.
Het is waarschijnlijk lastig voor te stellen als je zelf snel opgewonden raakt, maar als je helemaal niet opgewonden bent, ook niet een beetje, dan is erotisch aangeraakt worden voor veel mensen helemaal niet prettig.
De gefrustreerde manier waarop jij vervolgens schrijft over jouw opwinding die blijft nazinderen en waarvan je niet weet hoe je die weg moet krijgen, versterkt dit idee bij mij. 

Vroeger behandelden seksuologen veel 'frequentieproblemen'. Nu zien ze vaak complexere problematiek, maar 'frequentieproblemen' zijn nog steeds een prima reden voor verwijzing naar een seksuoloog. De behandeling is vrij simpel: uitleg over hoe frequentieproblemen snel verworden tot "X wil nooit en Y wil altijd" in een relatie, en hoe dat patroon zichzelf gaat versterken. En vervolgens een verbod op geslachtsgemeenschap voor meerdere maanden met huiswerkoefeningen waarin allerlei aanrakingen, massages etc gebeuren. En waarbij beide partners heel duidelijk moeten aangeven wat ze wel en niet prettig vinden om te doen en om gedaan te krijgen. Daarbij hoort de acceptatie dat een van de twee hier misschien heel opgewonden van wordt maar de ander hoeft daar dan dus niks mee.
In succesvolle behandelingen wordt het verbod op geslachtsgemeenschap meestal op een gegeven moment stiekem overtreden .
Maar deze methode helpt vaak blijvend in een relatie om elkaars wensen en grenzen te leren kennen én te accepteren dat de ander niet de taak heeft om jou van je opwinding af te helpen.

Sjef74 schreef op 19-07-2024 om 13:21:

Hey Y123,

Zit in dezelfde situatie als jij, maar dan 25 jaar getrouwd.
Ik heb nog steeds het antwoord niet. Praten lukt haast niet. Ze weet dat het een probleem is.
Narrig doen werkt averechts, maar je er met een glimlach bij neerleggen zegt haar "oh, hij vindt het ook wel prima".

Succes kerel. Stap er uit voordat je net als ik kinderen, een huis en een bedrijf samen hebt.

Voor mij te laat, maar ik heb al andere maatregelen genomen.

Wat dan?

Trijsje schreef op 19-07-2024 om 13:18:

[..]

Je hebt al veel reacties gehad die ik heel zinvol vind. Je komt zelf steeds terug op je kernvraag (die er in zekere zin niet over gaat hoe je dit met je partner zou moeten of kunnen oplossen): namelijk hoe je om moet gaan met je eigen opwinding/zin als de ander geen zin heeft.
Hoe je daarover schrijft, vind ik zelf enorm niet opwindend. Ik vind dit zelf meteen het lastigste aan libidoverschillen in een relatie. Ik zal het proberen uit te leggen.

Mijn man heeft ook een hoger libido dan ik (maar het verschil is veel minder groot dan bij jullie). Wij komen daar samen goed uit. Maar wat ik desondanks soms moeilijk blijf vinden: zijn hogere libido heeft niet met mij te maken. Hij heeft gewoon vaker zin in seks dan ik, en ik ben nu eenmaal zijn vrouw dus hij wil dan met mij. Dit klinkt heel stom misschien, want ik weet dat hij veel van mij houdt en mij aantrekkelijk vindt en dat laat hij mij ook merken. Maar hij kan zin in seks hebben als we elkaar een hele dag nauwelijks gesproken hebben en nog amper contact hebben gemaakt. Ik ervaar dat dan als een biologische behoefte die los staat van mij. Dan is hij merkbaar al opgewonden bij de eerste zoen, of wordt dat in ieder geval meteen.
Ik snap dit wél want ik heb het soms ook (gewoon zin in seks, zo maar, een lichamelijk gevoel), en dan is het heerlijk als de gelegenheid er ook is. Alleen heb ik dat veel minder vaak. Bij mij komt de zin meestal doordat ik me heel verbonden met hem voel. En juist dát lukt alleen als ik niet het gevoel heb dat hij uit is op seks. Want dan voelt het niet alsof hij op zoek is naar verbinding maar alsof hij op zoek is naar seks. Ik snap wel dat seks voor hem juist verbinding is, maar dat kan alleen als je al opgewonden bent of dat heel makkelijk wordt.

Dit maakt dat als hij zegt 'wat ben je mooi' terwijl ik mijn pyjama sta aan te trekken, ik soms al weerstand voel. Want hij meent het wel, hartstikke zelfs, maar hij heeft op dat moment behoefte aan seks. En als mijn hoofd en lijf daar helemaal niet naar staan, vind ik dat enorm niet opwindend. Maar iemand afwijzen die zin heeft is ook heel naar. Dus hoewel wij er qua frequentie goed uitkomen, en ik altijd geniet van de seks, blijft het soms lastig.

Het lijkt uit jouw berichten alsof je dit niet goed begrijpt.
En ik begrijp jouw partner wel: ze wil niet dat jij (nog meer) opgewonden wordt want dan wordt het afwijzen nog naarder. En jouw opwinding stoot haar waarschijnlijk af.
Het is waarschijnlijk lastig voor te stellen als je zelf snel opgewonden raakt, maar als je helemaal niet opgewonden bent, ook niet een beetje, dan is erotisch aangeraakt worden voor veel mensen helemaal niet prettig.
De gefrustreerde manier waarop jij vervolgens schrijft over jouw opwinding die blijft nazinderen en waarvan je niet weet hoe je die weg moet krijgen, versterkt dit idee bij mij.

Vroeger behandelden seksuologen veel 'frequentieproblemen'. Nu zien ze vaak complexere problematiek, maar 'frequentieproblemen' zijn nog steeds een prima reden voor verwijzing naar een seksuoloog. De behandeling is vrij simpel: uitleg over hoe frequentieproblemen snel verworden tot "X wil nooit en Y wil altijd" in een relatie, en hoe dat patroon zichzelf gaat versterken. En vervolgens een verbod op geslachtsgemeenschap voor meerdere maanden met huiswerkoefeningen waarin allerlei aanrakingen, massages etc gebeuren. En waarbij beide partners heel duidelijk moeten aangeven wat ze wel en niet prettig vinden om te doen en om gedaan te krijgen. Daarbij hoort de acceptatie dat een van de twee hier misschien heel opgewonden van wordt maar de ander hoeft daar dan dus niks mee.
In succesvolle behandelingen wordt het verbod op geslachtsgemeenschap meestal op een gegeven moment stiekem overtreden .
Maar deze methode helpt vaak blijvend in een relatie om elkaars wensen en grenzen te leren kennen én te accepteren dat de ander niet de taak heeft om jou van je opwinding af te helpen.

Dit!

Als jij zin hebt gaat het gevoel niet weg, zeg je. Het is dus ontzettend aanwezig en voor jouw gevoel niet op te lossen zonder haar. Dan is het dus niet gek dat zij alles wat ook maar enigszins jouw lust aanwakkert uit de weg gaat. Want dan blijft jij met dat gevoel lopen, dat merkt zij, en geeft een gevoel van druk. En daarmee maak je het haar verantwoordelijkheid voor een probleem. Zij is er niet primair verantwoordelijk voor om te zorgen dat jouw lustgevoelens altijd maar opgelost worden. Dus je zal daar echt zelf een manier voor moeten vinden.

En wanneer je zelf niet in de stemming bent, en de ander te overduidelijk wel, kan dat inderdaad als een afknapper werken. Soms heb je gewoon geen zin om als 'lustobject' bekeken te worden, ook niet door je eigen partner. En zeker niet als het al zo een beladen onderwerp is geworden. 

Let wel, dat neemt natuurlijk niet weg dat je daarnaast ook een manier moet vinden om seksuele intimiteit (én intimiteit in bredere zin) een rol in jullie leven te geven die voor jullie beiden acceptabel en prettig is. 

Hoogstwaarschijnlijk moeten jullie daar beiden apart van elkaar, en samen met elkaar aan het werk. Jij moet leren je in te houden en die gevoelens te kanaliseren, en zij zal moeten werken aan wat zij nodig heeft om wel meer in de stemming te komen. En wellicht passen jullie op dit vlak inderdaad niet zo goed bij elkaar, maar als jullie hier niet aan werken kan het ook in volgende relaties weer gaan spelen.

Ja maar... valt er wel aan te werken? (anders dan de boel rigoreus om te gooien via tantra oid). Iedereen wil het maar oplossen via To of To-vrouw, maar zijn ze niet gewoon incompable en dient to zich beter te richt op wat voor plaats dit in zijn leven moet innemen?

Trijsje schreef op 19-07-2024 om 13:18:

[..]

Je hebt al veel reacties gehad die ik heel zinvol vind. Je komt zelf steeds terug op je kernvraag (die er in zekere zin niet over gaat hoe je dit met je partner zou moeten of kunnen oplossen): namelijk hoe je om moet gaan met je eigen opwinding/zin als de ander geen zin heeft.
Hoe je daarover schrijft, vind ik zelf enorm niet opwindend. Ik vind dit zelf meteen het lastigste aan libidoverschillen in een relatie. Ik zal het proberen uit te leggen.

Mijn man heeft ook een hoger libido dan ik (maar het verschil is veel minder groot dan bij jullie). Wij komen daar samen goed uit. Maar wat ik desondanks soms moeilijk blijf vinden: zijn hogere libido heeft niet met mij te maken. Hij heeft gewoon vaker zin in seks dan ik, en ik ben nu eenmaal zijn vrouw dus hij wil dan met mij. Dit klinkt heel stom misschien, want ik weet dat hij veel van mij houdt en mij aantrekkelijk vindt en dat laat hij mij ook merken. Maar hij kan zin in seks hebben als we elkaar een hele dag nauwelijks gesproken hebben en nog amper contact hebben gemaakt. Ik ervaar dat dan als een biologische behoefte die los staat van mij. Dan is hij merkbaar al opgewonden bij de eerste zoen, of wordt dat in ieder geval meteen.
Ik snap dit wél want ik heb het soms ook (gewoon zin in seks, zo maar, een lichamelijk gevoel), en dan is het heerlijk als de gelegenheid er ook is. Alleen heb ik dat veel minder vaak. Bij mij komt de zin meestal doordat ik me heel verbonden met hem voel. En juist dát lukt alleen als ik niet het gevoel heb dat hij uit is op seks. Want dan voelt het niet alsof hij op zoek is naar verbinding maar alsof hij op zoek is naar seks. Ik snap wel dat seks voor hem juist verbinding is, maar dat kan alleen als je al opgewonden bent of dat heel makkelijk wordt.

Dit maakt dat als hij zegt 'wat ben je mooi' terwijl ik mijn pyjama sta aan te trekken, ik soms al weerstand voel. Want hij meent het wel, hartstikke zelfs, maar hij heeft op dat moment behoefte aan seks. En als mijn hoofd en lijf daar helemaal niet naar staan, vind ik dat enorm niet opwindend. Maar iemand afwijzen die zin heeft is ook heel naar. Dus hoewel wij er qua frequentie goed uitkomen, en ik altijd geniet van de seks, blijft het soms lastig.

Het lijkt uit jouw berichten alsof je dit niet goed begrijpt.
En ik begrijp jouw partner wel: ze wil niet dat jij (nog meer) opgewonden wordt want dan wordt het afwijzen nog naarder. En jouw opwinding stoot haar waarschijnlijk af.
Het is waarschijnlijk lastig voor te stellen als je zelf snel opgewonden raakt, maar als je helemaal niet opgewonden bent, ook niet een beetje, dan is erotisch aangeraakt worden voor veel mensen helemaal niet prettig.
De gefrustreerde manier waarop jij vervolgens schrijft over jouw opwinding die blijft nazinderen en waarvan je niet weet hoe je die weg moet krijgen, versterkt dit idee bij mij.

Vroeger behandelden seksuologen veel 'frequentieproblemen'. Nu zien ze vaak complexere problematiek, maar 'frequentieproblemen' zijn nog steeds een prima reden voor verwijzing naar een seksuoloog. De behandeling is vrij simpel: uitleg over hoe frequentieproblemen snel verworden tot "X wil nooit en Y wil altijd" in een relatie, en hoe dat patroon zichzelf gaat versterken. En vervolgens een verbod op geslachtsgemeenschap voor meerdere maanden met huiswerkoefeningen waarin allerlei aanrakingen, massages etc gebeuren. En waarbij beide partners heel duidelijk moeten aangeven wat ze wel en niet prettig vinden om te doen en om gedaan te krijgen. Daarbij hoort de acceptatie dat een van de twee hier misschien heel opgewonden van wordt maar de ander hoeft daar dan dus niks mee.
In succesvolle behandelingen wordt het verbod op geslachtsgemeenschap meestal op een gegeven moment stiekem overtreden .
Maar deze methode helpt vaak blijvend in een relatie om elkaars wensen en grenzen te leren kennen én te accepteren dat de ander niet de taak heeft om jou van je opwinding af te helpen.

Trijsje, wat ontzettend goed beschreven. Zo ervaar ik dat vaak ook. 

MRI schreef op 19-07-2024 om 13:26:

[..]

Wat dan?

Ik ben het ergens anders gaan zoeken. Niet trots op, maar het is niet anders.

Trijsje schreef op 19-07-2024 om 13:18:

[..]

Je hebt al veel reacties gehad die ik heel zinvol vind. Je komt zelf steeds terug op je kernvraag (die er in zekere zin niet over gaat hoe je dit met je partner zou moeten of kunnen oplossen): namelijk hoe je om moet gaan met je eigen opwinding/zin als de ander geen zin heeft.
Hoe je daarover schrijft, vind ik zelf enorm niet opwindend. Ik vind dit zelf meteen het lastigste aan libidoverschillen in een relatie. Ik zal het proberen uit te leggen.

Mijn man heeft ook een hoger libido dan ik (maar het verschil is veel minder groot dan bij jullie). Wij komen daar samen goed uit. Maar wat ik desondanks soms moeilijk blijf vinden: zijn hogere libido heeft niet met mij te maken. Hij heeft gewoon vaker zin in seks dan ik, en ik ben nu eenmaal zijn vrouw dus hij wil dan met mij. Dit klinkt heel stom misschien, want ik weet dat hij veel van mij houdt en mij aantrekkelijk vindt en dat laat hij mij ook merken. Maar hij kan zin in seks hebben als we elkaar een hele dag nauwelijks gesproken hebben en nog amper contact hebben gemaakt. Ik ervaar dat dan als een biologische behoefte die los staat van mij. Dan is hij merkbaar al opgewonden bij de eerste zoen, of wordt dat in ieder geval meteen.
Ik snap dit wél want ik heb het soms ook (gewoon zin in seks, zo maar, een lichamelijk gevoel), en dan is het heerlijk als de gelegenheid er ook is. Alleen heb ik dat veel minder vaak. Bij mij komt de zin meestal doordat ik me heel verbonden met hem voel. En juist dát lukt alleen als ik niet het gevoel heb dat hij uit is op seks. Want dan voelt het niet alsof hij op zoek is naar verbinding maar alsof hij op zoek is naar seks. Ik snap wel dat seks voor hem juist verbinding is, maar dat kan alleen als je al opgewonden bent of dat heel makkelijk wordt.

Dit maakt dat als hij zegt 'wat ben je mooi' terwijl ik mijn pyjama sta aan te trekken, ik soms al weerstand voel. Want hij meent het wel, hartstikke zelfs, maar hij heeft op dat moment behoefte aan seks. En als mijn hoofd en lijf daar helemaal niet naar staan, vind ik dat enorm niet opwindend. Maar iemand afwijzen die zin heeft is ook heel naar. Dus hoewel wij er qua frequentie goed uitkomen, en ik altijd geniet van de seks, blijft het soms lastig.

Het lijkt uit jouw berichten alsof je dit niet goed begrijpt.
En ik begrijp jouw partner wel: ze wil niet dat jij (nog meer) opgewonden wordt want dan wordt het afwijzen nog naarder. En jouw opwinding stoot haar waarschijnlijk af.
Het is waarschijnlijk lastig voor te stellen als je zelf snel opgewonden raakt, maar als je helemaal niet opgewonden bent, ook niet een beetje, dan is erotisch aangeraakt worden voor veel mensen helemaal niet prettig.
De gefrustreerde manier waarop jij vervolgens schrijft over jouw opwinding die blijft nazinderen en waarvan je niet weet hoe je die weg moet krijgen, versterkt dit idee bij mij.

Vroeger behandelden seksuologen veel 'frequentieproblemen'. Nu zien ze vaak complexere problematiek, maar 'frequentieproblemen' zijn nog steeds een prima reden voor verwijzing naar een seksuoloog. De behandeling is vrij simpel: uitleg over hoe frequentieproblemen snel verworden tot "X wil nooit en Y wil altijd" in een relatie, en hoe dat patroon zichzelf gaat versterken. En vervolgens een verbod op geslachtsgemeenschap voor meerdere maanden met huiswerkoefeningen waarin allerlei aanrakingen, massages etc gebeuren. En waarbij beide partners heel duidelijk moeten aangeven wat ze wel en niet prettig vinden om te doen en om gedaan te krijgen. Daarbij hoort de acceptatie dat een van de twee hier misschien heel opgewonden van wordt maar de ander hoeft daar dan dus niks mee.
In succesvolle behandelingen wordt het verbod op geslachtsgemeenschap meestal op een gegeven moment stiekem overtreden .
Maar deze methode helpt vaak blijvend in een relatie om elkaars wensen en grenzen te leren kennen én te accepteren dat de ander niet de taak heeft om jou van je opwinding af te helpen.

Zo, heel goed stukje! Niet dat ik het zo ervaar met mijn partner (ons libido is tamelijk gelijk), maar ik kan me er helemaal in vinden. Zeker het dikgedrukte stukje: je kunt je vast wel voorstellend dat dit opgaat voor ongewenste avances van een willekeurige kerel in het uitgaansleven, collega, noem maar op. Maar met je eigen partner kan dit dus ook. Niet omdat je de ander niet lief, mooi, aantrekkelijk vindt, maar je wil het gewoon niet. En als zij doorheeft dat jij heel erg graag wil, en bij de kleinste aanleiding je al moet inhouden, dan wil zij dit voorkomen. Omdat dit een probleem is geworden tussen jullie tweeën, heb je ook nog kans dat ze jou hierdoor (alléén hierdoor is goed mogelijk) minder aantrekkelijk vindt. TO, dit is het denk ik hoor. Dat los je niet samen op zonder tussenkomst van een therapeut zoals Trijsje beschrijft. Als jouw vriendin niets wil oplossen, dan zou ik een andere partner zoeken, want het is een probleem van jullie samen. 

Sjef74 schreef op 19-07-2024 om 14:29:

[..]

Ik ben het ergens anders gaan zoeken. Niet trots op, maar het is niet anders.

Begrijpelijk, wel. En hoe vindt jouw vrouw dat? 

troelahoep schreef op 19-07-2024 om 14:51:

[..]

Begrijpelijk, wel. En hoe vindt jouw vrouw dat?

Die vindt daar niets van.

Voortbordurend op de post van Trijsje: Als je vrijgezel bent heb je toch evenveel libido, evenveel lust?  Hoe los je dat dan op als je zin hebt in seks? En kun je dat dan in de huidige situatie ook toepassen TO ? Of is het feit dat je partner aanwezig is reden genoeg om haar verantwoordelijk te maken om jou van je lust te verlossen? 

Sjef74 schreef op 19-07-2024 om 15:01:

[..]

Die vindt daar niets van.

Betekend dit dat ze er niets van af weet zeker

Sjef74 schreef op 19-07-2024 om 15:01:

[..]

Die vindt daar niets van.

En terecht.
Je tekent tenslotte voor monogamie en niet voor een celibatair bestaan.