Vriend is niet seksueel
Ik heb een relatie gekregen met een vriend waar ik al langer dan 15 jaar mee bevriend ben.
Toen we onze eerste keer seks hadden, was het niet als hoe ik me het had voorgesteld. Het was ruw, wou mij niet oraal bevredigen.
Na een aantal keren heb ik het tegen hem gezegd. En gevraagd of hij mij misschien niet fris vind van onder, of hij niet van oraal houdt. Hij zei dat hij niet zo goed is in beffen.
waarop ik dacht, niet goed of geen zin.
Sinds dien werd de seks slechter, als hij klaar was, was hij klaar en wou ook geen moeite meer doen voor een volgende ronde.
Alle keren dat wij seks hebben krijg ik altijd het excuus ik ben moe. En wilt
Alleen maar op zijn rug liggen, of seks hebben op onze zijkant
Nieuwe standjes wilt hij niet uitproberen.
Gisteren sprak ik hem aan over dat ik oogcontact erg mis. Hij vroeg: is dit iets wat ik altijd al deed of sinds de laatste tijd? Ik zei altijd al, maar nu we partners zijn wil ik graag oogcontact met mijn partner dat vind ik wel erg fijn. Ook om onze emotionele klik te versterken. Hierop zei hij: ik ben erg introvert. Ik zei: dat is geen excuus, dat ben ik ook, maar toch maak ik oog contact met mensen als ze tegen me praten.
We hadden de avond seks en de ochtend, maar het ging zoals vooraf.
Dus ik barstte vannacht in tranen uit, ik voel me emotioneel verwaarloosd.
als hij ik hou van je zegt kijk hij mij nooit aan, ik krijg geen complimentjes, hij toont geen affectie en meedogendheid.
vandaag vroeg ik hem in de auto of hij ons gesprek van die ene keer nog kon herinneren over ons oraal. Hij zei ja. Ik zei, ik verneem dat er nog geen verandering is geweest, en ik wordt hier behoorlijk onzeker van. En gaf aan dat ik niet tevreden ben over ons seksleven als antwoord kreeg ik: misschien moeten we maar minder seks hebben. En was gelijk geïrriteerd, het ging met zuchten en zijn gezicht vetrok. Dit deed mij erg pijn. Vond het respectloos en kon geen kant op we zaten in de auto.
Ik vroeg of hij misschien niet veel ervaring had qua seks. Waarop hij geïrriteerd zei: alsof ik met iedereen heb lopen neuken de afgelopen jaren. Ik ben gewoon niet seksueel en heb weinig ervaring.
Ik vroeg, vanuit je vorige relaties misschien?
hier kreeg ik geen antwoord op en reed zuchtend en chagrijnig door.
Toen we thuis kwamen ben ik weg gegaan. Want ik voel me behoorlijk ongemakkelijk.
Ik wil ook geen seks met iemand die iets doet tegen zijn zin in.
Het ergste vind ik nog, dat al deze jaren aan vriendschap verloren gaan. Omdat we een relatie met elkaar proberen te starten.
heeft iemand een soortgelijke ervaring?
En hoe ging je daarmee om?
Liefs,
ava
MamaE schreef op 14-02-2023 om 22:21:
[..]
Ik wilde niet meteen labels plakken, maar ik schreef dat omdat ik het een soort van herken en er een correlatie bestaat tussen autisme en aseksualiteit
Ja dat kan. Ik wilde er ook geen label opplakken maar ik herken het van mijn ex die later de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis kreeg. Narcisten en seksualiteit is ook een bijzonder ingewikkeld onderwerp. En dan kan er ook nog een correlatie bestaan tussen narcisme en autisme.
Enfin we weten niet hoe de man verder in elkaar zit dus kunnen we alleen maar afgaan op wat ts hier vermeldt.
Lexus schreef op 15-02-2023 om 08:38:
MamaE schreef op 14-02-2023 om 22:21:
[..]
Ik wilde niet meteen labels plakken, maar ik schreef dat omdat ik het een soort van herken en er een correlatie bestaat tussen autisme en aseksualiteit
Ja dat kan. Ik wilde er ook geen label opplakken maar ik herken het van mijn ex die later de diagnose narcistische persoonlijkheidsstoornis kreeg. Narcisten en seksualiteit is ook een bijzonder ingewikkeld onderwerp. En dan kan er ook nog een correlatie bestaan tussen narcisme en autisme.
Ik heb gelezen over autisme én aseksualiteit maar het tegenovergestelde is volgens mij ook waar. Ik wist trouwens niet dat narcisme én seksualiteit een bijzondere connectie hebben (ben wel benieuwd).
Maar even over autisme en narcisme, die sluiten elkaar -dacht ik- juist uit. Dus, hoe zit dat dan?
Informatie over autisme op het internet.. ik moet even denken want er staat veel onzin op het Internet. Je kan op youtube eens zoeken op Peter Vermeulen en contekstblindheid of contextblindness. Dat is weliswaar hier en daar controversieel maar het heeft mij heel goed geholpen alle onbegrijpelijke voorvallen in het dagelijks leven te begrijpen. Allerlei puzzelstukjes opvielen op hun plek.
Als je aan iemand zonder autisme uitlegt wat autisme is, dan kan je zeker zeggen dat het brein anders bedraad is. Zo is de amygdala kleiner (voor gezichtsherkenning en het aflezen van emoties uit gezichtsuitdrukkingen), prikkelverwerking is anders, sommigen komen te sterk binnen anderen weer niet, motoriek is vaak ook wel een probleem (maar niet altijd), 90% heeft ook add (soms adhd).
Ze zeggen ook wel dat een deel van het brein van iemand met autisme geen spiegel-neuronen heeft: door de ogen van een ander naar jezelf kijken, gaat niet (levert vaak agressie op, waar je begrip verwacht). Inlevingsvermogen is afwezig of heel beperkt. Zo kan je wanhopig zijn en is de reactie daarop als zou je agressief zijn. Dat geeft natuurlijk vreemde situaties. In die (emotionele) zin ontwikkelt het brein zich niet of heel langzaam (kinderen ontwikkelen na hun 3de jaar inlevingsvermogen) waardoor grapjes vaak letterlijk zijn of worden opgevat. Daar waar je emoties verwacht, wordt vaak een emotie geconstateerd en niet gevoeld. Voorbeeld: ik was op een begrafenis van een man (met zeer sterk vermoeden van asperger) die veel op zijn reizen vreemd ging. Zijn vrouw (met ook een sterk vermoeden) noemde dat maar het was een constatering van een feit, net als zijn studiekeuze, in zijn leven. Niet iets dat een verdriet met zich meebracht of een worsteling in hun huwelijk bleek en waar ze weer uit waren gekomen. Maar mensen met autisme zijn niet gevoelloos: vaak gevoelsrijk voor zichzelf en gevoelsarm voor anderen. Ze zeggen ook wel dat mensen met autisme iemand nodig hebben om de wereld voor hun te vertalen en om hen aan de wereld te uit te leggen. Of dat mensen met autisme moeite hebben om veel informatie in één keer te verwerken en dat ze vaak die tijd (ook wel puzzeltijd genoemd) niet nemen waardoor hun conteksttrein te vroeg vertrekt. Als je er snel bij bent kan je nog wel het vertrekkende treintje wat langer op het stationnetje houden of op een ander spoor krijgen maar is de trein vertrokken, dan komen er ook geen wissels of stationnetjes meer op zijn pad. Kortom, het bijstellen van een mening of gedachte is praktisch onbegonnen werk. Mensen met autisme kennen veel angsten en er wordt ook veel vermeden. Angst of weerzin om iemand in de ogen aan te kijken is een bekende. Ik denk zelf omdat de context die uit ogen spreekt niet goed gelezen kan worden. Uit ogen spreekt ook vaak een verwachting en dat kan bedreigend overkomen.
Mijn zoektocht om autisme te begrijpen is begonnen met vragen bij de Nederlandse vereniging van autisme, die ook groepen hebben voor mensen zonder autisme om hun verdriet en onmacht te bespreken (wat tijd heel fijn was). (Daarna ben ik naar een conferentie geweest van Peter Vermeulen). Alles was uit die praatgroep kwam was zo herkenbaar en was gelijk voer om verder te zoeken op het internet. Autisme staat in de DSM en is niet geneesbaar of veranderbaar maar met medicijnen (soms) en therapie (soms) wel beter hanteerbaar. Er is geen mens met autisme hetzelfde. Autisme is een spectrum waar je in zit als je genoeg vakjes aanvinkt. Mensen met autisme erkennen hun autisme vaak niet zelf. Mijn uitleg is dat een 'zwart gat' ook niet kan zien hoe groot het is. 'Heb ik dan autisme?' is niet een typische vraag voor iemand met autisme. Verwacht geen erkenning van de persoon met autisme, zelf. Terwijl ik dat schrijf weet ik ook dat overal een uitzondering op te vinden is. Dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn, die het erkennen. Het is natuurlijk voor de persoon zelf fijn om bewust te zijn waar er een miscommunicatie op kan treden in de wisselwerking tussen die persoon en de wereld. En ook voor de familie of partner.
Ik kan nog wel even doorgaan..
Ik weet niet of jouw partner autisme heeft maar misschien kan je hier wat mee waardoor jezelf op zoek kan gaan om een indruk te krijgen of dit het geval is of juist niet. Want stel dat het zo is, is het belangrijk om te weten welke keus je ook in je leven maakt.
Philou schreef op 15-02-2023 om 09:21:
[..]
Ik heb gelezen over autisme én aseksualiteit maar het tegenovergestelde is volgens mij ook waar. Ik wist trouwens niet dat narcisme én seksualiteit een bijzondere connectie hebben (ben wel benieuwd).
Maar even over autisme en narcisme, die sluiten elkaar -dacht ik- juist uit. Dus, hoe zit dat dan?
Informatie over autisme op het internet.. ik moet even denken want er staat veel onzin op het Internet. Je kan op youtube eens zoeken op Peter Vermeulen en contekstblindheid of contextblindness. Dat is weliswaar hier en daar controversieel maar het heeft mij heel goed geholpen alle onbegrijpelijke voorvallen in het dagelijks leven te begrijpen. Allerlei puzzelstukjes opvielen op hun plek.
Als je aan iemand moet uitleggen wat autisme is, dan kan je zeker zeggen dat het brein anders bedraad is. Zo is de amygdala kleiner (voor gezichtsherkenning en het aflezen van emoties uit gezichtsuitdrukkingen), prikkelverwerking is ander, sommigen komen te sterk binnen anderen weer niet, motoriek is vaak ook wel vaak een probleem (maar niet altijd), 90% heeft ook add (soms adhd).
Maar dat autisme en narcisme elkaar (oha) uitsluiten, zegt niet veel over het feit of we in dit specifieke geval met een van de twee te maken hebben, toch?
Narcisme en seks:
https://www.youtube.com/watch?v=uZ960ZKYj_c https://www.youtube.com/watch?v=FN8GkCYhu3U https://www.youtube.com/watch?v=02aHX45HsGU
Maar goed het wordt off topic want we kunnen hier geen diagnose stellen. Het gaat om het gedrag, niet om het label, en wat ts zou kunnen doen. Dat ik met het voorbeeld van narcisme kwam als ook een mogelijkheid kwam doordat men het als wellicht autisme ging duiden
Lexus schreef op 15-02-2023 om 09:32:
[..]
Maar dat autisme en narcisme elkaar (oha) uitsluiten, zegt niet veel over het feit of we in dit specifieke geval met een van de twee te maken hebben, toch?
Nee, ik bespreek niet dat dit wel of niet het geval en dat laat ik aan TO over. TO vroeg naar informatie, vandaar mijn uitleg waaruit zij verder kan zoeken. Narcisme/autisme is het een vraag vanuit mijzelf, ik was nogal verbaasd en nieuwsgierig. Gezien TO's vraag leek het mij relevant.
Ik weet dat autisme en narcisme vaak verward worden (is het nu het een of juist het ander). Maar een narcist is, dacht ik, vaak vol van zichzelf itt iemand met autisme. Narcisme kent ook charisma, dacht ik, en autisme niet.
Philou schreef op 15-02-2023 om 10:12:
[..]
Ik weet dat autisme en narcisme vaak verward worden (is het nu m het een of juist het ander). Maar een narcist is, dacht ik, vaak vol van zichzelf itt iemand met autisme. Narcisme kent ook charisma, dacht ik, en autisme niet.
een verborgen narcist niet hoor, die is juist best onzeker en dat kan zich in de seksualiteit uiten in de baas willen spelen en bepalend willen zijn over de manier waarop, geen intiem contact kunnen maken (dus wel seks maar geen oogcontact) of een soort van machtspelletjes spelen als juist lichamelijk contact onthouden als het niet op zijn/haar manier gaat.
Het draadje gaat nogal off topic. Misschien is het beter hier even een apart draadje over te openen, dan kan iedereen die dat wil daar de diepte in gaan over narcisme en seksualiteit.
Marianne76 schreef op 15-02-2023 om 10:32:
Het draadje gaat nogal off topic. Misschien is het beter hier even een apart draadje over te openen, dan kan iedereen die dat wil daar de diepte in gaan over narcisme en seksualiteit.
Dat snap ik niet goed. Als er geopperd wordt dat aseksualiteit (en wat wat meer) een reden kan zijn om eens te kijken naar wat bekend is van autisme, waarom niet ook of er in narcisme iets te vinden is. Of andere opties..
Hoe meer kennis, waar jezelf uit schiften kan en bepaalt wat je tot je neemt, des te beter toch? En misschien verwerpt To beiden wel, sluit ze die uit, kan ze verder met haar vraag, op zoek naar een voor haar situatie passend antwoord. Want wat heeft iemand er aan als mensen hun kennis en ervaring voor zich houden?
@Philou, dit is wel heel erg OTT maar dank je voor verwijzing naar Peter Vermeulen. Ik kende hem niet. Ga nu veel meer over hem kijken. Gisteren geluisterd naar autism and happiness. Ook mooi.
Hoi Ava...ik zou wel benieuwd zijn hoe dat ineens dan ontstaan is na 15 jaar vriendschap?
Maar hoe dan ook: Als de sex in het begin van de relatie niet lekker loopt dan kan dat een kwestie van ontdekken en aanpassen zijn. Maar als iemand niet wil meebewegen en eigenlijk ongeïnteresseerd reageert dan houdt het gewoon echt op. Daarom ben ik benieuwd hoe het ontstaan is, want als je echt verliefd bent dan ben je per definitie in elkaar geïnteresseerd en wil je moeite doen. Is dat afwezig? Kappen!
Leene schreef op 15-02-2023 om 13:41:
@Philou, dit is wel heel erg OTT maar dank je voor verwijzing naar Peter Vermeulen. Ik kende hem niet. Ga nu veel meer over hem kijken. Gisteren geluisterd naar autism and happiness. Ook mooi.
ot :maar waarom mag autisme en seksualiteit wel genoemd worden en narcisme en seksualiteit niet? Eens met wat Philou schrijft:
Hoe meer kennis, waar jezelf uit schiften kan en bepaalt wat je tot je neemt, des te beter toch? En misschien verwerpt To beiden wel, sluit ze die uit, kan ze verder met haar vraag, op zoek naar een voor haar situatie passend antwoord.
Een kennis van mij is autistisch met overlappende delen van narcisme, dat komt ook voor. Erg gecompliceerd en kennis is ook aseksueel.
Het was niet mijn bedoeling om dit draadje zo te laten ontsporen in een discussie over psychiatrische labels, mijn excuses daarvoor.
Wel blijf ik erbij dat in een relatie dingen bespreekbaar zouden moeten zijn, zodat een relatie voor beide betrokkenen werkt en blijft werken. Je kunt niet zomaar zeggen dat een door de ander ervaren probleem 'niet jouw probleem is'. Dan doe je je partner, jezelf en de relatie echt tekort.
MamaE schreef op 16-02-2023 om 00:05:
Het was niet mijn bedoeling om dit draadje zo te laten ontsporen in een discussie over psychiatrische labels, mijn excuses daarvoor.
Wel blijf ik erbij dat in een relatie dingen bespreekbaar zouden moeten zijn, zodat een relatie voor beide betrokkenen werkt en blijft werken. Je kunt niet zomaar zeggen dat een door de ander ervaren probleem 'niet jouw probleem is'. Dan doe je je partner, jezelf en de relatie echt tekort.
Ach, maar daar ben jij toch niet verantwoordelijk voor.
Voor wat betreft relaties, helemaal mee eens, of er nu wel of geen sprake is van een herkenbaar “label”. Niet dat je een label móet plakken maar als je er iets in herkent, weet je dat bepaalde verwachtingen nutteloos zijn én misschien vooral waarom. Dat kan helpen bij het verdriet.
Zoals MamaE zegt, in een relatie ben je samen. Maar als enige resonantie dat er een samen is, ontbreekt en je weet dat je geen hoop hoeft te koesteren dat die resonantie ooit komt, kan je voor jezelf besluiten wat je wilt.
Maar wat het ook is, neem hem serieus. Hij klinkt oprecht en geeft zijn onmogelijkheden aan. Ik denk niet dat je hierin iets significants kan veranderen. Althans, zo klinkt het niet. Er zal altijd iets robotachtigs in doorklinken want het is niet iets dat gevoeld wordt maar dat (deels) aangeleerd wordt, hoogstens, om jou een plezier te doen.
MamaE schreef op 16-02-2023 om 00:05:
Het was niet mijn bedoeling om dit draadje zo te laten ontsporen in een discussie over psychiatrische labels, mijn excuses daarvoor.
Jeetje zeg, het draadje is helemaal niet 'ontspoord in een discussie over psychatrische labels". Er was niet eens een discussie, slechts het aangeven van hoe autisme of narcisme invloed kunnen hebben op iemands seksuele gedrag. Volkomen passend bij het onderwerp.
Lexus schreef op 16-02-2023 om 10:44:
[..]
Jeetje zeg, het draadje is helemaal niet 'ontspoord in een discussie over psychatrische labels". Er was niet eens een discussie, slechts het aangeven van hoe autisme of narcisme invloed kunnen hebben op iemands seksuele gedrag. Volkomen passend bij het onderwerp.
Nee, klopt, alles binnen een thema.
Maar sowieso, waarom die angst als het wel zo was geweest? Zo’n probleem lijkt mij dat ook weer niet. Maar nogmaals, inderdaad niet aan de orde.
