Voel me net een moeder voor mijn man.
Ik móét gewoon even van me afschrijven.
Voel me zo moe in mijn hoofd, ben op en kapot. Voel me alleen.
Heb het gevoel al tijden dat ik moet moederen over mijn man, nadenken aan, nadenken over, aansturing geven.
Heb niet het gevoel op 1 lijn te zitten.
Gewoon de kleine dingen: een 10 minuten gesprek op school.... Wie gaat er heen... Ik... Hij oppert ook niet om eerder vrij te nemen (gesprek was 16.30u), hij zal 10 minuten eerder vrij moeten nemen van werk om daarbij te zijn. Ik zal dat dan weer moeten vragen. Daar pas ik zo langzaamaan voor, dus doe het wel weer zelf. Hij is ooooit in de kleuterklas eens een x meegeweest.
Eten koken... Man komt thuis van werk, gaat zitten. Eten is klaar. Alles op tafel, eten... Ik ruim de bende weer op en maak aanrecht en tafel schoon.
Überhaupt, het nadenken over, wat eten we nu weer vanavond.
Mijn man vragen om kindlief naar bed te sturen, want zelf doet jij daar geen aanstalten tot...
Cadeautjes halen voor jarigen, kaartjes sturen voor verjaardagen....
Hebben we min voorbeeld een etentje met anderen einde van de middag, moet ik mijn man zeggen of die zich ook op gaat frissen en even nette kleren aan gaat doen.
Heeft hij zich opgefrist, vraagt hij WAT voor kleren hij aan moet of pakt zelf het alleraller oudste kledingstuk wat hij heeft...
Alle sociale contacten zowat onderhouden...
Kinderopvang aanvragen, controleren of kinderopvang wel goed is aangevraagd...
Savonds op de bank de vraag, wat wil je drinken... koffie... Ik schenk de koffie in.
Na de koffie.... wil je ook wat fris/bier? Ik schenk het weer in.
Als we naar bed gaan ruim ik de salontafel weer op.
Noem allemaal maar op...
Het slaat nergens op en zijn ook geen schrikbarende dingen, maar heb werkelijk het gevoel OVERAL het voortouw in te nemen. Spuugzat word ik er soms van gats.
Zit echt op de kook.
Zijn jullie mannen ook zo? Net kinderen, geen 'echte' kerels...
Jk zie dat veel in mijn omgeving, de vrouw bepaald, de vrouw is net een moeder van een groot kind.
Lotus_ schreef op 28-07-2024 om 08:37:
[..]
Dit vind ik geen goede tip. Helemaal het voorbeeld van kaartjes sturen niet; daar is niets moeilijks aan en kan een volwassen man prima zelf.
Waarschijnlijk kan ze beter koken en opruimen dan hij. Hij moet het juist doenn om het te leren en er beter in te worden. Dat word je alleen maar door het te doen.
Op zich heb je helemaal gelijk. Al is het natuurlijk niet zo gek om een klusje te verdelen als de een er meer affiniteit mee heeft dan de ander, zolang het in totaal maar eerlijk verdeeld is.
Anna Cara schreef op 28-07-2024 om 08:34:
Je wil dit veranderen: verander dan per direct zelf.
Maar besef ook dat sommige dingen jij goed of beter in bent dan je (een) partner. Zoals kaartjes sturen oid. Of jij vind iets belangrijk of leuk. En hij niet. Blijf dat dan zelf doen.
Begin met gesprek dat je dingen anders wil zien. Blijf concreet! Noem bijv 5 concrete dingen. Vraag hoe hij dit ziet. Wat wil hij oppakken? En maak daarna een weeklijst. Stapje voor stapje.
Oh ja, en begin met hem te vragen kleine dingen te doen. Dus: zet jij aub nu koffie. En zeg na een vandaag: Kook jij morgenavond (plus boodschappen ervoor doen). Niet het gaan doen als hij niks doet morgen. Vraag begin middag wat eten we vanavond? Hij is nu onbewust onbekwaam. Maar hem eerst bewust hiervan.
Zij blijft in dit advies de manager. Natuurlijk zal ze in eerste instantie het voortouw nog even moeten nemen om een verandering in gang te zetten. Zij moet het initiatief nemen tot het eerste gesprek (en misschien ook het tweede) omdat zij verandering wil en haar man is inderdaad onbewust onbekwaam. Maar de verandering moet niet zijn dat zij directieve aanwijzingen blijft geven want dat is hetzelfde blijven doen op een andere manier.
Gingergirl schreef op 28-07-2024 om 08:45:
[..]
Op zich heb je helemaal gelijk. Al is het natuurlijk niet zo gek om een klusje te verdelen als de een er meer affiniteit mee heeft dan de ander, zolang het in totaal maar eerlijk verdeeld is.
Dat klopt. Daarom samen om de tafel. Meerdere gesprekken. Wie vind wat leuk of okay om te doen? Wie is waar goed in? Wat doen we met de taken die we allebei niet leuk vinden of waar we allebei niet goed in zijn? Afspraken maken, tussentijdse evaluaties inplannen. Pak het bedrijfsmatig aan en maak er een werkoverleg van. Dat haalt de emotionele lading eraf. Iedereen begrijp de structuren binnen een bedrijf.
Als ik om me heen kijk en de gesprekken met mijn vriendinnen naga ben je zeker niet de enige. En als ik eerlijk ben zou ik ook in zo’n situatie kunnen belanden
Wat hier enorm helpt zijn aantal dingen:
-een strikte taakverdeling. Bv Wie kookt ruimt niet op, dat doet de ander (of een kind). Eén vast persoon doet taken als boodschappen, vuilnis etc
- loslaten: ik heb sommige dingen gewoon losgelaten en andere dingen geaccepteerd dat ik het graag op mijn manier heb 😇. Bijvoorbeeld school van de kinderen ben ik graag op in the lead. Andere dingen laat ik los, bv het contact met zijn familieleden/vrienden waar ik niet zo veel mee heb. Of - in zekere mate- hoe hij erbij loopt (zolang het maar schoon en heel is). Uitzonderingen daargelaten, als het bv om een uitvaart gaat kijk ik wel even mee
- humor, relativeren. Wat ik belangrijk vind hoeft hij niet belangrijk te vinden en daar mag best een respectvol grapje over gemaakt worden. Dus als ik het huis aan kant wil hebben omdat er gasten krijgen roep ik dat ik in Truus de Mier modus spring en vraag ik daar hulp bij. Betekent ook dat op andere dagen ik het rommeliger laat zijn dan ik zou willen
Tis maar hoe t hier gaat hoor, maar kun je daar wat mee?
Lotus_ schreef op 28-07-2024 om 08:33:
[..]
Beide dus. Zij zal het initiatief moeten nemen omdat hij het niet doet. Zij zal dus moeten zeggen 'Schat, ga jij deze keer naar het 10-minuten gesprek?'. Dat komt nu nog niet vanuit hem. En qua werk moet hij dat zelf maar regelen.
Ja maar daar zou ik dus een periode voor afspreken nadat ze eerst een goed metagesprek hebben gehad. Dus: om de tafel en aangeven dat het meer moet oppakken en dan periode aangeven (bijv. twee maanden) waarin zij aangeeft: kijk dit is een voorbeeld van wat je voortaan zelf kunt oppakken. En dan afbouwen dat zij het steeds doet
Het klinkt inderdaad als een hele ongelijkwaardige verdeling waarin hij zich als een groot kind gedraagt en jij als zijn moeder. Jullie houden dit beide in stand door het te accepteren zoals het is. Het lijkt voor hem misschien vanzelfsprekend dat jij alles doet, maar voor jou is het ook vanzelfsprekend om alles te doen en hem alles voor te kauwen en na te dragen.
Hij zal nu nog niet snel uit zichzelf iets doen, maar je kunt het wel vragen.
Daarnaast zou ik een gesprek aangaan over de ongelijkwaardigheid die je ervaart en ook hoe je het wel graag zou zien.
Verdeel de taken naar ieders wensen en talenten. En pick your battles; wat vind je écht belangrijk? Bijvoorbeeld dingen aangaande school. En wat vind je zijn verantwoordelijkheid? Bijvoorbeeld wat hij aantrekt of contacten met zijn familie en vrienden onderhouden.
Overigens; wij gaan samen naar oudergesprekken op school.
Ik vraag me dan wel af wie de vuilnis buiten zet, de tuin oid doet, de auto wast of naar de garage brengt, de fietsbanden plakt, de goot schoonmaakt, een klemmende deur nakijkt, het kastje van Ikea in elkaar zet, een lekkende kraan repareert, nieuwe lamp ophangt, dat muurtje behangt, de kozijnen schildert enz.
Ik schrijf dat kaartje wel
Daarnaast pakt mijn man de vaatwasser in en uit, dekt wel de tafel omdat hij eerder thuis is en we schenken beide koffie oid in. Kleding zoekt hij zelf uit, ik geef commentaar wat hij meestal negeert en we kunnen gaan. Aangeven hoe je het graag zou willen en kijken of de verdeling wat gezelliger kan worden. Een kop koffie inschenken is gewoon attent en geeft al een fijn gevoel. Begrijpt hij vast.
wil40 schreef op 28-07-2024 om 12:16:
Ik vraag me dan wel af wie de vuilnis buiten zet, de tuin oid doet, de auto wast of naar de garage brengt, de fietsbanden plakt, de goot schoonmaakt, een klemmende deur nakijkt, het kastje van Ikea in elkaar zet, een lekkende kraan repareert, nieuwe lamp ophangt, dat muurtje behangt, de kozijnen schildert enz.
Ik schrijf dat kaartje wel
Natuurlijk is een kop koffie inschenken voor de ander wel zo netjes als je toch ook koffie gaat zetten voor jezelf. Het probleem zit hem hier in dat het altijd TS is die dit doet/moet doen en dat er een soort onuitgesproken verwachting bestaat dat zij wel koffie gaat zetten en schenken.
Er is een bepaalde vanzelfsprekendheid ontstaan dat bepaalde taken allemaal door TS gedaan worden, terwijl dat misschien helemaal niet hoeft. Als zij al aan het koken is, kan hij ook de tafel dekken of afruimen en afwassen/vaatwasser inruimen, iets opruimen etc.
Mijn man pakt thuis best wel veel op maar sommige dingen ziet hij gewoon niet. En dan gaat het vooral over afspraken voor kind / kind ophalen. Dat gaf ook best wel irritatie. Ik vond het vervelend dat ik alles moest doen, hij vond het vervelend dat ik hem niet vroeg als het nodig was. Maar als ik met hem moest afstemmen was het weer extra werk voor mij dus daar had ik ook geen zin in. Hoe we het nu doen: op zondagavond leggen we onze agenda’s voor de komende week naast elkaar en spreken we af wie wat doet. Dat werkt voor ons allebei heel goed. Maar voordat dat kan zul je eerst aan hem duidelijk moeten maken dat het zo niet verder kan. Als jij je grenzen niet aangeeft weet hij ook niet dat hij er overheen gaat.
wil40 schreef op 28-07-2024 om 12:16:
Ik vraag me dan wel af wie de vuilnis buiten zet, de tuin oid doet, de auto wast of naar de garage brengt, de fietsbanden plakt, de goot schoonmaakt, een klemmende deur nakijkt, het kastje van Ikea in elkaar zet, een lekkende kraan repareert, nieuwe lamp ophangt, dat muurtje behangt, de kozijnen schildert enz.
Ik schrijf dat kaartje wel
De voorbeelden die jij noemt komen maar af en toe voor terwijl de taken van TO zoals eten koken en koffie zetten elke dag terugkomen. Als deze man dat al doet is het alsnog geen eerlijke verdeling.
wil40 schreef op 28-07-2024 om 12:16:
Ik vraag me dan wel af wie de vuilnis buiten zet, de tuin oid doet, de auto wast of naar de garage brengt, de fietsbanden plakt, de goot schoonmaakt, een klemmende deur nakijkt, het kastje van Ikea in elkaar zet, een lekkende kraan repareert, nieuwe lamp ophangt, dat muurtje behangt, de kozijnen schildert enz.
Inderdaad. Want ik las in eerdere berichten dat man de tuin aan het doen was.
Sowieso ben je al heel erg lang ontevreden AVDS, over van alles. Ligt dit aan jou, of is je leven echt zo *&%$# ? Maar wat ga je daar aan doen dan? Even los van je frustraties over je man.
Is het niet veel makkelijker om hem de schuld te geven van je eigen onvrede en onrust in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen leven en je eigen tevredenheid?
Lotus_ schreef op 27-07-2024 om 23:55:
Nee, herken ik niet. Waarom doe jij alsof je zijn moeder bent?
Waarom mag hij niet zelf bepalen wat hij aantrekt naar een etentje? Waarom schenk je koffie en fris als dat nooit eens andersom gebeurt? Waarom ruim jij alles op en maakt alles schoon? Waarom laat je hem niet koken, boodschappen doen, was draaien, etc? Waarom zorg jij voor de cadeautjes en kaartjes? Verjaardagen van mijn familie en vrienden regel ik, van zijn kant moet hij dat regelen (en doet hij dat niet, dan krijgt diegene geen cadeau of kaart=probleem van mijn partner. Niet mijn probleem).Ik snap die man van jou wel. Als jij dat allemaal doet, waarom zou hij het doen? Dus stap 1: kap met alles doen. Hij gedraagt zich als een klein kind omdat jij je als zijn moeder gedraagt.
Mijn man vraagt ook meestal wat hij aan moet bij een etentje maar hij pakt het wel zelf uit de kast nadat ik een voorstel gedaan heb over welke broek en wat erbij. Als we een weekend weg gaan of op vakantie pak ik wel alles in maar hij legt zijn benodigdheden en kleding wel klaar op het bed. Is er alsnog iets vergeten, pech want dan gaat hij ter plekke maar naar de winkel.
Koffie en fris schenken doe ik alleen als ik daar zelf op dat moment ook zin in heb, anders neemt hij dat zelf én vraagt of ik ook trek heb in koffie of bijvoorbeeld een ijsje.
Wat gebeurt er als je niks opruimt en de salontafel laat voor wat het is? Of als je voorstelt dat hij in het weekend een dag of beide dagen kookt?
Lotus_ schreef op 28-07-2024 om 08:37:
[..]
Dit vind ik geen goede tip. Helemaal het voorbeeld van kaartjes sturen niet; daar is niets moeilijks aan en kan een volwassen man prima zelf.
Waarschijnlijk kan ze beter koken en opruimen dan hij. Hij moet het juist doen om het te leren en er beter in te worden. Dat word je alleen maar door het te doen.
Toch moet je uitkijken dat je niet je eigen normen oplegt aan je partner. Tuurlijk moet hij waarschijnlijk dingen leren, maar daarna is goed ook goed genoeg, het hoeft niet perfect. Als je dan eenmaal taken hebt overgedragen moet je het ook loslaten.
De ex-partner van mijn vriend vond bijvoorbeeld dat hij de afwasmachine 'niet goed ' inpakte. Ging ze het helemaal weer uitpakken, opnieuw inpakken en dan paste er een glas ofzo extra in. En vervolgens zeuren dat zij alles moest doen. Echt een relatiekiller zulk gedrag.
SJSL schreef op 28-07-2024 om 13:55:
[..]
Toch moet je uitkijken dat je niet je eigen normen oplegt aan je partner. Tuurlijk moet hij waarschijnlijk dingen leren, maar daarna is goed ook goed genoeg, het hoeft niet perfect. Als je dan eenmaal taken hebt overgedragen moet je het ook loslaten.
De ex-partner van mijn vriend vond bijvoorbeeld dat hij de afwasmachine 'niet goed ' inpakte. Ging ze het helemaal weer uitpakken, opnieuw inpakken en dan paste er een glas ofzo extra in. En vervolgens zeuren dat zij alles moest doen. Echt een relatiekiller zulk gedrag.
Eens hoor. Alles hij kookt, opruimt, de was vouwt.. Dan is dat het belangrijkste. Hoe iemand het doet maakt niet uit. Er is niet maar 1 goede manier.
Hier heeft mijn man jarenlang in het weekend gestofzuigd, dit omdat ik er een hekel aan heb. Nu doe ik het eigenlijk weer zelf omdat ik meer vrije tijd heb dan hij. Ramen lappen doet hij vaker dan ik. Hij doet meer de buitenboel. Ik vind dat het vooral erom gaat of je beiden tevreden bent met de manier waarop het gaat, zo niet, dan kijken hoe het anders/beter kan.
