Vervolg 'eventjes graag jullie mening'

Hoi, ik laat weer even wat van mij horen omdat ik beetje in de knoei zit met mezelf.
Jullie weten dat wij als ouders op school moesten komen omdat dochter zich niet goed in haar vel voelde. Dochter had zichzelf verminkt en de oorzaak legde ze bij het vreselijke gedrag van vader (hij mishandelde haar geestelijk en soms ook lichamelijk). Het bleef niet bij die ene zelfverminking, er volgden er nog 4 😢. Vader legde de schuld voor zijn gedrag bij ons, wij steunden hem niet, wij lokken zijn agressie uit. Ook tegen mij was hij soms agressief en dan greep hij me bij de keel en duwde me keihard tegen de muur. Maar, ik lokte dat dus zelf uit omdat ik het waagde een andere mening te hebben bijvoorbeeld. Ik heb nog volgehouden tot begin september, toen wou ik hem knuffelen, hij duwde me weg en zei 'laat me gerust, ik wil scheiden'. Toen gaf ik het op. Sinds kort woon ik alleen met dochter en nam ik een advocaat erbij omdat ik vind dat dochter niet bij hem kan zijn in de gekende omstandigheden. Hij ging vaak uithuilen bij haar op kamer, legde dan echt zijn hoofd op haar schouder en huilde erop los. Hij maakte me ook zwart bij haar en zei dingen zoals 'je mama gaat de advocaat betalen van jouw spaarcenten meisje'. Wat me echt bevreemd is dat hij in al die tijd haar nog niet 1 keer gebeld heeft en dochter heeft nog niet 1 keer naar hem gevraagd. Ze huilde wel een keer, ik dacht ach ze mist haar papa, maar niets was minder waar, ze miste het huisdier dat bij papa is achter moeten blijven.
Sinds we weg zijn, worstel ik met hevige schuldgevoelens 'had ik meer mijn best kunnen/moeten doen? (geweld duurde zeker 8 jaar). Moest ik hem nog een kans geven? Het is vreselijk, maar bij alles wat ik doe, zie ik hem die me zegt dat ik het weer fout doe (dochter en ik mochten nooit zingen, een mening hebben, gaan en staan waar we wilden, kortom leven mocht niet. Dochter kreeg ook de ergste verwijten te horen en werd in alles wat ze deed beknot door hem). Ik heb sinds ik alleen woon, snachts paniekaanvallen. Ik voel me zo enorm schuldig tegenover hem en ik vraag me gewoon af of dit terecht is en hoe ik ermee omga. Tips zijn welkom...