Vervolg 'eventjes graag jullie mening'

Poeh he

Wij begrijpen elkaar.

Tsjor

Ik begrijp wat jij bedoelt en schrijft.

Ik ken Nina inmiddels wat beter dan jij. Ik denk dat jouw posting, hoe goed bedoeld ook, niet handig is als Nina in een twijfelende bui verkeert.

En echt, ik weet niet of je bewust schrijft dat IK met ex van Nina zou trouwen, maar echt geloof me, het is heel erg goed dat Nina weg is bij haar man. En dat moet ze vooral ook blijven voor de rest van haar leven. Mocht ze ooit van gedachten veranderen, dan denk ik dat OokZo en ik Nina persoonlijk gaan tegenhouden dat te doen.

Maar Nina weet ook wel dat ze de juiste beslissing heeft genomen. Maar schuldgevoel speelt haar nog regelmatig parten. Daar moet ze echt mee aan de slag. Postings zoals die van jou helpen haar denk ik niet. Dat is mijn zorg.

Eigen keuzes maken

@ Nina
Tot nu toe heb ik alleen nog meegelezen, maar ik wil je graag een hart onder de riem steken. Je gevoelens nu, je twijfels en je angsten, zijn echt volstrekt normaal.

Kijk even terug naar de achtbaan van het laatste half jaar. Je werd 'op het matje' geroepen door de leerkracht, postte op het forum en ineens bleek je een groot probleem te hebben. Ergens wist je dit waarschijnlijk wel, maar zolang het allemaal binnenshuis blijft is dat makkelijker te negeren. (Zo werkte dat tenminste voor mij.)
Vervolgens heb je, misschien onder enige druk van de buitenwereld, een knoop doorgehakt en nu staat je hele leven ineens op de kop.

Je hebt niet jarenlang toegewerkt naar de scheiding, waardoor je nu helemaal blij bent. Het zou zelfs wat bijzonder zijn als je dat wel was. Neem ruimte voor je emoties, je verdriet en je verwarring. Waarom niet? Je hoeft niet helemaal happy te zijn. Ga eens bij jezelf na waar je precies van in paniek raakt en blijf graven tot je het antwoord voor jezelf duidelijk hebt. Pas dan kan je daarmee aan de slag.

Zelf ben ik getrouwd geweest met een zeer overheersend (en manipulerend en fysiek agressieve) man. Dit bracht veel ellende, maar ook voordelen. Je moet namelijk gewoon doen wat hij zegt en hoeft zelf niet echt te kiezen. Bovendien was mijn levensdoel hem gelukkig maken (houden en krijgen), dit is nooit gelukt, want het was nooit goed genoeg. Maar ik bleef proberen. Daar moest ik na de scheiding echt wel aan wennen; ik was ineens verantwoordelijk voor zaken waar ik mij nooit druk over had gemaakt en niemand anders nam de eindbeslissingen. Bovendien zat het zo in mijn systeem om het hem naar de zin te maken, dat ik helemaal niet meer wist wat ik nou eigenlijk wilde. Zou dit voor jou ook mee kunnen spelen?

Je geeft aan dat je twijfelt of je de juiste keuze hebt gemaakt. Tegelijk geef je aan dat je dochter alleen onder toezicht haar vader zou moeten zien. Maak de gedachte eens helemaal af; stel je gaat terug naar hem, hoe zie je dat voor je? Ga jij dan het toezicht houden? En hoe is dat tot nu toe gelukt? Sorry, dat klinkt misschien wat lullig, maar zo werkt het gewoonweg niet. Je kan haar niet constant beschermen tegen het gedrag van haar vader, zelfs niet als je er altijd bij bent. Nu kan je haar een hele andere wereld bieden, waarbij ze mag zingen, dansen, eens een slecht cijfer halen en ga zo maar door. Een veilige basis waar ze zichzelf echt kan ontwikkelen de aankomende jaren. Een basis van veiligheid die je haar nooit kan bieden met je man in huis. In de relatie met haar vader zal ze een weg moeten vinden. Mijn inziens is het minder schadelijk om soms in de onveiligheid van haar vader te zitten met een veilige basis bij jou, dan altijd in de onveiligheid. Hoe zie jij dat?

En ja, je hebt hem verdriet gedaan. Hij zal niet alleen maar een slecht monster zijn en ook goede eigenschappen hebben. Die mag je ook missen, dat is niet erg. Maar hij heeft jou ook jarenlang verdriet gedaan, vergeet je dat niet? Wat ik zo lees is het een man met een normale baan en een duidelijk inzicht hoe hij het hebben wil. Het gaat hem echt ook wel lukken zonder jou. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen leven.
Je bent jarenlang met hem getrouwd geweest en hebt je aan alle kanten aangepast om het maar zo goed mogelijk te houden. Bij elke lange relatie vervlecht je je in elkaar en zeker in dit soort relaties. Nu is de tijd gekomen om te 'ontvlechten'. Welk deel ben ik en welk deel is hij? Wie ben ik? Wat wil ik? Wat vind ik fijn en belangrijk en wat niet? Eerlijk gezegd vind ik dat je het aan jezelf en aan je dochter verplicht bent dit eerst uit te zoeken. Misschien hou je ook wel niet van meezingen met de Voice, of misschien juist wel. Je gaat het wel merken. Pas als je echt jezelf weer bent kan je inderdaad bekijken of er nog een 'ons' is met je man; ik durf wel te voorspellen dat het tzt. niet meer hoeft.
Als ik niet kan slapen omdat ik het gevoel heb dat er een keuze gemaakt kan worden, helpt het mij de keuze uit te stellen. Dus in plaats van een beslissing te nemen, beslis ik er de volgende ochtend opnieuw over na te denken. (Volg je mij nog?) Hierdoor is er voor dat moment toch een keuze gemaakt en kan ik slapen. Hetzelfde kan je dus doen met deze twijfels. Je beslist om nu dit pad even te volgen, over enige tijd (6 maanden, 12 maanden, 2 jaar of 10 jaar) bekijk je opnieuw of je dat nog wil. Dat geeft wat rust voor nu en wat ruimte om te 'ontvlechten'.

@ Larisse
Het is duidelijk dat je het goed bedoelt voor Nina. Tegelijk is het zeker van dichterbij een goed idee om Nina vooral in haar eigen kracht te zetten. Postings zoals die van Tsjor hebben mij destijds heel veel geholpen om juist in mijn eigen kracht te komen. (Waarvoor dank Tsjor). Het is uiteindelijk de keuze van Nina of ze wel of niet terug naar haar man gaat. (Ook al vinden we dat met z'n allen geen goede keuze.)

hulp

Morgana, goed dat postings als van Tsjor jou geholpen hebben. Nina heeft echter net aangegeven dat ze door die posting van Tsjor juist gaat twijfelen. Dat helpt Nina dus niet, omdat ze al genoeg twijfelt en het al moeilijk genoeg heeft. Al dat twijfelen kost haar enorm veel tijd en energie die ze op dit moment echt aan andere belangrijke dingen moet besteden.

Nina heeft op dit moment veel meer aan bevestiging van anderen dat ze de juiste beslissing geeft genomen. Want dat heeft ze echt (en dat weet iedereen die de hele draad en de vorige heeft gelezen ook).

En je schrijft "Hij zal niet alleen maar een slecht monster zijn en ook goede eigenschappen hebben. "
Sorry, in al die maanden heb ik van Nina nog steeds niets positiefs over die man gehoord.... Hij is echt heel naar.

En ja, je hebt gelijk, Nina beslist uiteindelijk zelf. Maar ik hoop dat ze vooral hulp en steun krijgt in haar beslissing, want dat was heel dapper en goed en dat verdient ze. Niet dat mensen haar twijfel aanwakkeren. Daar heeft ze op dit moment helemaal niets aan.

Een draadje is nooit alleen voor de topic starter

Het is fijn dat Nina veel steun en adviezen krijgt op dit forum. Maar ook mooi is dat deze draad ook anderen kan helpen, omdat ze zelf in een dergelijke situatie zitten. Of omdat ze iemand kennen die in een dergelijke situatie zit.
Het feit dat Nina de reactie van Tsjor niet prettig vindt, lijkt me geen reden om Tsjor te vragen om niet te reageren. Ik zou haar reacties niet willen missen. Integendeel, ik vind dat haar reacties bij de meest waardevolle horen van dit forum, en dan bedoel ik in allerlei draadjes.

eigen keuzes

Ik heb moeite met de manier waarop Nina omringd wordt door beter wetende vriendinnen.
Nina; je zult ontzettend veel steun krijgen en gezien alles wat je schrijft ook nodig hebben. Ik hoop dat je uiteindelijk je eigen koers kunt varen. Buiten de invloed van je (ex)man maar ook buiten de invloed van mensen om je heen die het zo goed met je voorhebben, oneffenheden voor je wegbanen en je vertellen wat je doen moet.

Nina; jij kunt op eigen benen staan, ontdekken wie jij bent en welke keuzes je kunt maken. Fijn dat je steun krijgt- ik hoop dat je je daar niet afhankelijk van maakt. Je kunt zelf nadenken en stappen zetten! Ook als deze stappen tegen je (ex)man of vriendinnen ingaan.

Tsjor laat jou een andere kant zien- buiten de emotie. Als je er niets mee kunt kun je het links laten liggen (jouw keus). Of bijdragen niet lezen. Ik vind het echt bijzonder dat een vriendin gaat zeggen hier dat er iets niet geschreven mag worden ter bescherming van....

Nina- kies zelf wat je lezen wil en wat jou beïnvloedt. Kies zelf om iets/ iemand wel of niet in je leven toe te laten. Hier op het forum, anoniem, kun je mooi oefenen in het klein. Hier kun je kleine stapjes zetten, op je snuit gaan en succesjes boeken. Mooi om hiermee real life in te gaan!

Ik wens je succes, doorzettingsvermogen en uiteindelijk onafhankelijkheid in je zoektocht.

Nina, hoe is het nu?

Nina, ik denk nog regelmatig aan je en hoop dat je elke dag een beetje zekerder wordt van de grote stappen die je vorig jaar genomen hebt.
Dat je langzaam ziet dat het echt de beste beslissingen waren die je kon nemen en langzaam wat rust begint te krijgen.
Voor jou en voor je dochter.

Larissa, Doenja, ik snap het als Nina niet wil / kan reageren maar hebben jullie de laatste tijd nog iets gehoord en kunnen jullie eventueel een update geven?

Update

Hoi

ik geef even een kleine update. Eind november ben ik ingestort, het licht ging volledig uit, geen energie meer, veel huilen, uitgeput,... Diagnose: majeure depressie. De gevoelens die ik de laatste jaren niet kwijt kon, kwamen er opeens allemaal tegelijk uit. Ik kon niet meer gaan werken. Het enige wat me nog recht hield, was de zorg voor mijn dochter. Ik krijg psychologische hulp, maar heb vaak het gevoel dat ik ter plaatse blijf trappelen.

We zijn ondertussen weer een paar maanden verder en het gaat beter met me, maar ik voel dat er nog enorm veel blokkages zijn bij mezelf, waardoor ik nu het gevoel heb dat die eerst moeten uit de weg geruimd worden. Om te beginnen met: van mezelf houden.

Er is ondertussen een nieuwe regeling uitgesproken door de rechter, vader mag dochter nu al wat meer dagen met overnachting bij zich hebben. Het blijft moeilijk, want dochter stuurt dan vaak berichtjes naar mij à la ‘papa doet vervelend’. Ze komt naar huis met verhalen als 'papa zegt dat je al zijn geld afpakt', 'papa zegt dat alles altijd moet zijn zoals JIJ het wil). Da’s niet fijn, maar ze weet maar al te goed hoe de vork aan de steel zit. Hij manipuleert haar ook nog voortdurend, verwijt haar dan dat ze een leugenaar is, dat ze tegen de rechter gelogen heeft en dat dat hem enorm pijn doet. Dochter voelt zich dan schuldig, maar weet dat ze altijd alleen maar de waarheid sprak.

Er loopt op dit moment ook nog een sociaal onderzoek, deze hele scheiding is een ware uitputtingsslag.

Soms denk ik ‘als ik dit alles op voorhand geweten had, was ik hier waarschijnlijk nooit aan begonnen’. Ik weet, da’s een rare uitspraak, maar het valt me gewoon vaak allemaal zo zwaar. Ik heb enorm veel last van het Stockholmsyndroom, denk nog vaak dat IK de schuldige ben van de breuk, de schuldgevoelens ten opzichte van mijn bijna ex spelen me ook nog teveel parten.

Gelukkig heb ik nog steeds heel veel steun aan OokZo en Larisse.

Groetjes

je verhaal

doet me denken aan een blog waarop ik mee lees (Bente - het heft in eigen handen/ opnieuw beginnen). Misschien heb je er iets aan om ook haar verhaal te lezen

Vertrouwenspersoon

Nina, heeft je dochter via de huisarts geen vertrouwenspersoon toegewezen?
Een maatschappelijk werker waar ze dergelijke uitspraken mee kan bespreken?
De rechter kan die vertrouwenspersoon vragen naar zijn/haar advies. De vp is in ogen van de rechter objectief, itt ouders.

Je dochter is nog geen 14. Als ze 14 is, kan de rechter vragen wat ze zelf wilt. Tot die tijd kan een vp haar belangen verwoorden om zijn beschuldiging naar jou te ontkrachten.

Nina,

Wat fijn dat je iets van je laat horen. Ik ben blij dat je je iets beter voelt. Ik vind het bijzonder dat je het begrip Stockholmsyndroom noemt. Ik denk dat dat inderdaad zo is. Natuurlijk kost het je nog veel, en kost het je nog heel veel tijd om uit deze nachtmerrie te komen. Ik begrijp ook dat je soms denkt dat je deze stap beter niet had kunnen maken. Maar je kunt niet anders. Omwille van je kind. Ik denk dat je de enige juiste stap hebt genomen. Ik heb respect voor je.
Bellefleur

Nina

Fijn om van je te horen. Niet heel verrassend (maar moeilijk voor jou) dat je op een gegeven moment instortte. Maar: de only way is up! Je doet het zo goed, je hebt zo veel mee gemaakt, zelfzorg is heel belangrijk nu.
Wat Flanagan zegt lijkt me een hele goede: heeft je dochter een vertrouwenspersoon?
wederom ook een pluim voor Larisse en Ookzo voor hun steun aan je.
Heel veel sterkte en geluk voor jouw en je dochter (zingen jullie nog wel eens samen?)

lieve groet, Mari

was t maar direct over Nina

Lieve Nina, je hebt een lange weg te gaan. Dat is niet erg, want zo kun je stukje bij beetje alles een plaats geven. Als het simpel was geweest dan had je ook geen probleem gehad. En iedereen verwerkt het op een andere manier. Je dochter, jij, ik en andere ervarings deskundigen. Daar is geen goed of fout aan. Je zelf reflexie is goed, maar waak ervoor dat je blijft hangen in het feit dat het anders was gegaan als jij anders was geweest of anders was gaan doen. Bedenk je goed dat WAT je ook gedaan had, het nooit goed was geweest. Dat heb ik destijds aan het einde van mijn huwelijk heel erg ervaren. Ook aan het begin van mijn scheiding, zocht mijn ex telkens aanknopingspunten hoe ik het anders moest doen. En altijd was het niet goed en kreeg ik de schuld dat ik het precies die kant uitdreef speciaal om hem te sarren. Dat hoort bij de problematiek waarin je zit.
Nu je lichamelijk ingestort bent, kun je alle kracht gebruiken die je nodig hebt. Laat onderzoeken of je lichamelijk tekorten hebt via een bloedonderzoek en slik of spuit indien nodig bij. Langdurige stress, waar jij in hebt gezeten en nog zit, put je lichamelijk uit. Ook ik bleek een vitaminetekort te hebben en neem nu suplementen. het helpt je om geestelijk veerkrachtiger te worden. Soort extra kracht om alles het hoofd te bieden. Schaam je daar niet voor.
En wat kun je trots zijn op je dochter dat ze de situatie doorziet en niet meegaat in de manipulaties van haar vader. Bekijk of ze straks een eigen keuze kan maken.
Wat houdt dat sociaal onderzoek in? Het is vast anders omdat het in Belgie nu eenmaal anders geregeld is.
Ik kan je verzuchting ' was ik er maar nooit aan begonnen' heel goed begrijpen. Die heb ik ook vaak geuit. Maar je moet je goed bedenken dat het echt beter gaat worden. Eerst beseffen en erkennen, dan de brokstukken bij elkaar zoeken en lijmen (daar zit je nu in, de nieuwe, echte Nina moet geboren worden), en dan opnieuw vormgeven van je nieuwe leven. Dat duurt, echt heel lang. Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik had je er al eerder over verteld. En eigenlijk moet je niet bezig zijn met hoe lang het duurt. Het duurt zolang als het duurt. En het gaat met ups en downs. Ook dat hoort erbij. En jij bent de enige die hier de leiding over heeft. Jij bepaalt hoe het gaat. Hou je daar aan vast en voel de vrijheid die daarin zit.

Margaretha; dank je voor het delen van het blog van Bente. Wat doet het me veel om te lezen hoe iemand anders soortgelijke ervaringen heeft en heeft gehad. Hoe helder en nuchter schrijft ze hierover! En hoe verdrietig het is om te lezen dat ook haar kinderen niet bij haar wonen. Dat ook haar ex dit heeft ingezet om haar te treffen. Ik ben niet de enige....

Dochter heeft ook hulp

Nina's dochter gaat ook naar een psycholoog. Het vervelende is dat dit meisje ook erg veel last heeft van schuldgevoelens en niet het achterste van haar tong durft te laten zien, uit angst dat haar vader weer boos wordt. Noch tegen de psychologe, noch tegen de rechter durft ze te zeggen hoe ze werkelijk denkt over de verblijfsregeling en het gedrag van haar vader. De rechter kan ook niet meer doen dan afgaan op wat dit meisje zegt, en dus is ze nu regelmatig een paar dagen achter elkaar bij vader. Dit is duidelijk heel vervelend voor haar (en dat is een groot understatement!), maar ze durft er niets over te zeggen, tegen niemand, behalve tegen haar moeder. En Nina durft het ook niet al te hard te roepen, uit angst als stookster gezien te worden. Het is een ontzettend ingewikkelde en moeilijke situatie. Gelukkig merk ik wel dat Nina's dochter haar vaders gedrag ook steeds meer doorziet. Hij doet haar nog steeds veel pijn en verdriet, maar ze ziet steeds beter in dat dat niet aan haar ligt, maar aan hem. Ook dat zijn stappen vooruit, net zoals Nina al veel stappen vooruit heeft gezet.

Misschien een jeugdadvocaat voor de dochter?

Ik vind de dochter van Nina echt een vechter die de dingen goed doorziet en die het voor elkaar gekregen heeft om haar moeder te overtuigen om haar vader te verlaten. Ook nu zegt ze behoorlijk concrete dingen tegen Nina, die bedoeld lijken te zijn als "munitie". En waar Nina niet zoveel mee kan, omdat ze rust nodig heeft ipv strijd en omdat onvoldoende hard onderbouwde beschuldigingen helaas tegen de beschuldigende ouder gebruikt worden.

Door de scheiding is een belangenconflict ontstaan tussen Nina en haar dochter. Dochter wil niet naar vader, maar Nina heeft de verplichting om te zorgen dat haar dochter naar vader gaat.

Misschien is het een idee voor Nina's dochter om eens te praten met een jeugdadvocaat? Die kan concreet in gaan op de kansen in de toekomst om de bezoekregeling aan te passen, hoe lang dat gaat duren, en wat Nina's dochter in de tussentijd wel en niet moet doen. Volgens mij kan dochter de situatie best een tijdje uitzitten als ze maar weet voor hoe lang.

is dit wat?

In Nederland heb je al heel lang de kinderrechtswinkel, en enig googlen leerde mij dat de Belgen dit ook hebben, alleen heet het tegenwoordig anders.

https://www.vlaanderen.be/nl/cultuur-sport-en-vrije-tijd/jeugdwerking/t-zitemzo

Even doorklikken, het gaat wel degelijk over recht, ook al doet het webadres iets anders vermoeden. Vragen kunnen onder andere worden gemaild.

Groeten,

Temet

Dank!

Daar had ik ook al aan gedacht, een advocaat voor de dochter alleen. Maar aangezien de dochter nu nog doodsbang is dat vader te horen krijgt dat dochter ook maar iets negatiefs over hem verteld heeft, zie ik het voorlopig niet gebeuren dat zij zelf juridische stappen tegen haar vader neemt.
Ik zal zeker eens kijken op die link en nadenken wat Nina en haar dochter verder kunnen doen als de rechter vader echt niet doorziet en straks onverhoopt een 50-50-verblijf uitspreekt. Niemand zit te wachten op lange rechtszaken met onzekere uitkomst, maar niemand zit ook te wachten op een ongelukkig meisje (en dat is weer een understatement).

OokZo

Volgens mij wordt hier bedoeld dat de dochter zich kan laten informeren. Niet meer dan dat. Zodat zij beter weet wat eventueel haar rechten en mogelijkheden zijn, en ze daar langzaam, in haar eigen tempo, naar toe kan werken. Dus niet meteen juridische stappen nemen, maar meer kennis verzamelen zodat ze sterker komt te staan tegenover haar vader. Misschien zijn juridische stappen helemaal niet nodig, als zij zelf, gesterkt door kennis, meer afstand kan nemen en daardoor beter voor zichzelf op kan leren komen. Het kan voor je zelfverzekerdheid enorm schelen als je weet dat je rechten hebt, en die eventueel af kunt dwingen.

@Nina, ik heb enorm veel bewondering voor je! Je doet het hartstikke goed. Je hoopt natuurlijk dat het allemaal makkelijk verloopt en dat je direct vrolijk verder kunt huppelen, maar je hebt zo lang zo diep gezeten dat het heel logisch is dat het wennen aan de vrijheid lang duurt. En die vrijheid is ook nog eens relatief, want je dochter is nog regelmatig bij je ex. En de scheiding is nog niet officieel geregeld, dus ook daarin word je nog met ex geconfronteerd. Ik roep het hier wel vaker, tijd en geduld. Heb geduld, geef het tijd, het komt echt goed met je. Maar niet vandaag en ook niet morgen. Maar er komt een dag dat je wakker wordt en denkt, he, ik heb al een week goed geslapen/ik heb al een week geen moment meer aan hem gedacht/of wat dan ook maar. Heus. Zorg in de tussentijd goed voor jezelf, en pak nog steeds alle hulp aan die je kunt krijgen.

Niet mogelijk

Pennestreek, je hebt helemaal gelijk. Informatie vergaren en zelfvertrouwen opbouwen zijn onmisbaar hierin. Kinderen kunnen in België blijkbaar niet zelf naar de rechter stappen. Dat moet een van de ouders doen.

En dat het herstel (veel) tijd kost, dat vertellen wij Nina ook regelmatig. Ze is nog maar een half jaar geleden de hel ontvlucht, na daar meer dan 10 jaar in gezeten te hebben. Dat is niet zomaar verwerkt. Maar Nina is dapper, gaat trouw naar alle hulpverleners en stapt steeds weer over grote en kleinere drempels heen. We mogen allemaal heel trots op haar zijn!

OokZo / Larisse / Nina

Hoe is het nu.
Dit draadje heeft heel veel indruk op mij gemaakt en is al die tijd blijven hangen.
Ik hoop dat het beter gaat met Nina en dochter. Want het is echt een heel grote stap die zij gedaan hebben.

Kunnen/willen jullie een kort berichtje geven hoe het nu gaat?

Tja

Ik zal Nina vragen te reageren. Kan zij melden wat ze wil melden.

Het mooiste is denk ik dat we met zijn drieën best dikke vriendinnen zijn geworden en dagelijks contact hebben. Heel bijzonder.

OokZo en ik proberen Nina en dochter zo goed mogelijk te helpen met de problemen die zij hebben gehad en nog steeds hebben. Ik ben SUPER trots op Nina dat ze weg gegaan is. Ondanks alle ellende, beste beslissing ooit!

Maar makkelijk is het niet.

Dochter

En ik denk dat het niet alleen voor Nina zelf de beste beslissing ooit was, maar ook voor haar dochter!

Ik heb er vertrouwen in dat het met Nina en dochter wel goed komt maar het heeft tijd nodig.

Bijzonder

Dat is echt bijzonder van dit forum.
De vriendschappen die ontstaan ben de hulp die geboden wordt.

Ik vind het fijn te lezen dat Nina en haar dochter nog steeds steun krijgen van jullie. Want dat het niet 1,2,3 rozegeur en maneschijn zou zijn was vanaf het begin duidelijk.

nu zo vele jaren later is dit voor mij 1 van de indrukwekkendste draadjes die er zijn geweest. En ik denk er nog regelmatig aan.

Ik hoop dat het goed gaat met Nina en dochter.
Zou 1 van de betrokkenen nog meelezen en willen/mogen vertellen hoe het nu gaat?

Ysenda schreef op 06-04-2024 om 00:38:

nu zo vele jaren later is dit voor mij 1 van de indrukwekkendste draadjes die er zijn geweest. En ik denk er nog regelmatig aan.

Ik hoop dat het goed gaat met Nina en dochter.
Zou 1 van de betrokkenen nog meelezen en willen/mogen vertellen hoe het nu gaat?

Daar sluit ik me volledig bij aan! 

Roodborstje schreef op 08-04-2024 om 16:30:

[..]

Daar sluit ik me volledig bij aan!

En hier nog 1, heb beide topics inmiddels helemaal gelezen. Dochter is inmiddels 16/17 en ben heel erg benieuwd hoe het hen nu vergaat.

Hallo

Ik laat even van mij horen. Ik ben dus Nina…

Fijn dat jullie naar mij vragen, dat doet me plezier.

Ik heb de afgelopen weken mijn eigen topic nog eens gelezen en ik was de hele tijd aan het denken ‘hoe onwetend was ik toch, hoe onzeker en bang was ik toch’. Ik had zo’n moeite om te geloven dat eigenlijk iedereen schreef dat niet ik, maar mijn ex diegene was met problemen.

We zijn nu 5,5 jaar verder en het gaat echt wel stukken beter met ons. Al hebben we ook nog onze mindere momentjes. Dochter moest na onze scheiding nog om de week naar haar vader gaan, maar na ongeveer 2 jaar zei ze me ongeveer 4 dagen voor ze naar hem moest gaan dat ze liever voor een trein zou springen in plaats van naar hem te gaan.

Dus, voor een tweede keer was ik gealarmeerd en heb ik opnieuw een rechtszaak tegen hem aangespannen. Mijn ex maakte onze dochter nog steeds geestelijk kapot en als ik niet had ingegrepen ging ze eraan ten onder.

Met mijn hernieuwde krachten dus opnieuw het proces gewonnen en de rechter had gezegd dat mijn dochter voortaan zelf mocht kiezen wanneer ze naar haar vader zou gaan. Ze was niet meer verplicht om naar hem te gaan. Toen is ze open gebloeid. Ze heeft erg weinig contact met haar vader, af en toe een berichtje en dan probeert hij haar nog steeds te manipuleren en pijn te doen. Nadat ze begin dit jaar eens met hem had afgesproken is ze helemaal gebroken naar mij teruggekeerd en toen heeft ze gezegd ‘voor mij hoeft er geen contact meer te zijn’.

Ondertussen had ik ook meer en meer door dat ook mijn moeder me ongelukkig maakte en toen besefte ik dat zij ook enorm narcistisch is. Keer op keer trapte ze me de grond in en toen realiseerde ik me dat dat eigenlijk al heel mijn leven zo is. Heb haar toen een lange mail gestuurd met mijn frustraties erin en gezegd dat ze me altijd zo pijn doet. Resultaat is nu dat er geen contact meer is. Ze schreef gewoon terug dat het allemaal mijn fout is. Het feit dat ik dus deze man trof en hoe hij me behandelde, was voor mij vertrouwd, juist omdat mijn moeder me ook zo behandelde.

Mijn vader was al zo goed als volledig uit beeld, maar de druppel was wel toen hij en zijn vrouw zeiden dat ze niet geloofden dat mijn ex zo was.

Toen ben ik opnieuw in een depressie gesukkeld. Ik voel me vaak alleen op de wereld.

Gelukkig heb ik nog altijd heb ik een heel goed en intens contact met 2 vrouwen die ik hier via dit forum leren kennen heb (OokZo en Larisse). Zonder hen stond ik nu niet waar ik nu sta. Ik ben hen dus nog altijd ontzettend dankbaar.

Ook heb ik sinds een paar jaar een nieuwe job en daar voel ik me echt goed. Het was echt raar in het begin om zelf dingen te mogen beslissen en dat ik mocht uitkomen voor mijn mening. Ik heb echt een fijner leven nu. Ik eet wat ik wil, ik ga slapen wanneer ik het wil, ik heb nu hobby’s,…

Ik ben erg blij dat ik toen de stap gezet heb en mijn verhaal op dit forum plaatste. Het heeft letterlijk mijn leven in de goede zin veranderd.

Dus, bedankt aan allen voor de steun die ik toen ontvangen heb.

heerlijk om te horen, zo vaak aan jullie gedacht!

Wat fijn dat je laat weten hoe het nu met jou en je dochter gaat. Wat een grote stappen hebben jullie gezet. Wat dapper en wat goed. Alle geluk voor jou en je dochter gewenst❤️