Verstoorde relatie met familie

Heb je ooit met haar besproken hoe het was voor haar, jouw eerste zwangerschap? Of hoe het was voor jou, het openbaar maken van de foto's? En dan niet als een opsomming van feiten en verwijten, maar hoe jullie je werkelijk allebei voelden? Ik denk dat daar ergens de kern van het probleem zit, niet zozeer in hoe jij vindt dat zij nu op jou reageert of wat je ouders ervan vinden.

Waarom betrek je haar nog steeds bij je zoontje, of waarom ben je dat überhaupt gaan doen?

Als jullie vroeger altijd zo'n goede band hadden, snap ik wel dat ze nu ook deel van jouw leven wil uitmaken. Het klinkt toch een beetje alsof je haar hebt laten vallen toen je ging trouwen.

'Maar gewoon dat ik dat niet wil omdat hij zo een verwend kind word ervan en thuis constant ook om kadootjes vraagt.' Gelukkig blijven de dure kado's bij je moeder, als ik het goed begrijp.  Vraagt je kind nu constant om nieuwe kado's? Het is gemakkelijk te pareren en te accepteren voor een kind hoor: ik kan dat niet betalen; daar mag je bij oma mee spelen; etc. Kinderen snappen heel snel waar iets wel en niet kan, ik zou me daar geen zorgen om maken en als het de stress weghaalt zou ik me er helemaal niet mee bemoeien wat zij bij oma doet.

Dat jullie niet meer als vanouds samen dingen kunnen doen, dat is zo, zo is het leven. Het is aan haar om dat te leren accepteren.

Het zou mooi zijn als zij haar behoefte aan kinderen, gezin, familie op een andere manier vorm kon geven. Wellicht weekend-pleegouder?

Ik zit steeds in mijn hoofd met de bank-giro-loterij (excuses voor de reclame), daar krijg je dan regelmatig bepaalde aanbiedingen om ergens naartoe te gaan. Nu op dit moment is dat natuurlijk zeer beperkt. Maar wellicht is zoiets ook een mogelijkheid: jij neemt een abonnement, stuurt haar de aanbiedingen op en laat haar kiezen waar ze met je kind een dagje naartoe zou willen gaan.

Andere mogelijkheid: af en toe kind bij haar laten logeren als jullie een vrije avond willen.

Je zult dan wel over je argwaan en wantrouwen heen moeten stappen, maar ze zal dingen blijven doen die jou tegen het hoofd stoten.

Tsjor

Wil je dat de relatie weer goed wordt of wil je dat niet meer? 

Als er bij je moeder dingen gebeuren die jij niet wil, dan zoek je een andere oppas.

Je moeder grijpt zo te lezen niet in, bemiddelt niet, dus daar heb je niets aan. Mensen die mij niet respecteren hoeven ook niets met mijn kind, zou ik denken. Zowel je moeder als je zus respecteren jou niet.

Is ze een lieve tante voor je kind? Dan zou ik het zo organiseren dat ze tijd hebben om samen leuke dingen te doen. Een kind kan niet genoeg liefdevolle mensen om zich heen hebben lijkt me.Die grote kado’s, ik denk dat we dat allemaal wel meegemaakt hebben met verwennende opa’s en oma’s enzo. Je kunt gewoon aan je kind uitleggen waarom hij dat van jou niet krijgt. Als ze bij oma blijven lijkt me het helemaal geen probleem, als ze mee naar huis komen kun je ze op zolder leggen ofzo.en verder zou ik deze dingen denk ik met een derde persoon erbij bespreken, als mediator, en kijken hoe je jullie relatie kunt vormgeven zodat het voor jullie beiden goed is. En ook met je man bespreken dat het niet helpt dat hij zo negatief over haar is, daar is niemand bij gebaat.

En als je bang bent dat je zus jouw geheimen door vertelt, dan kun je haar beter niet in vertrouwen nemen. Dan is dat ook geen probleem meer.

Als dat het enige is, dan lijkt me dat de praat niet waard.

Je hebt geen controle over waar zij haar geld aan uitgeeft. En het is je moeders huis, dus zij bepaalt.

Als je dat niet wil kun je alleen de opvang stopzetten. Maar in dit voorbeeld lijkt me dat dat middel erger is dan de kwaal.

Eerlijk gezegd krijg ik het idee dat je man zo’n hekel aan je zus heeft dat hij alles aangrijpt om het contact tussen haar en zijn kinderen te dwarsbomen. Is dat ook wat jij wil? Zelfs als dat ten koste van de relatie met je moeder gaat? En die tussen je moeder en je kinderen?

het is een kwestie van kiezen (en dat is natuurlijk het dilemma, dat snap ik): je laat los wat je zus doet (bij je moeder, op social media) en besteed er geen energie aan. Je biedt voldoende evenwicht (want energie over en meer 'zen' gevoel) in je opvoeding en je oppervlakkige contacten met je zus. Dat houd je pak 'm beet twee jaar vol en dan kijk je hoe de relatie is en wat er 'mis' is gegaan met je zoon of niet.

Of je laat het niet los en je maakt duidelijk aan je zus én je moeder wat je graag wilt. En als zij dat niet willen, dan stop je met het oppassen door je moeder én je stopt het contact tussen zus en zoon.

Er is geen middenweg, want jij kunt niet 'afdwingen' dat ze doen wat jij wilt. Je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf.

gr Angela

ps ik zou het ook erg vervelend vinden als moeder dat jij als ene zus het contact met kleinzoon verbiedt omdat jij als ene zus niet met de andere kan opschieten. Daar belast je je moeder mee terwijl het jouw probleem is. Je wilt toch niet dat je moeder moet kiezen? en wat betekent 'respect' als je zus 'doet wat je zegt' maar het niet uit haar zelf komt? 'respecteren' betekent alleen wat jij wilt als het uit iemand zelf komt.

@ valeria: ik ben afhankelijk van mijn moeder voor de oppas vanwege mn werk.

Oppassen genoeg te vinden. In de buurtapp hier worden ze maandelijks aangeboden. Maar je moeder doet het waarschijnlijk gratis?

Aangezien je al vaker aan je zus hebt aangegeven wat jij niet prettig vindt en ze daar maling aan heeft, gaat ze niet ineens wél haar gedrag veranderen. (Mankeert ze iets of zo? Zo kinderachtig voor een veertiger.)

Dus het is inderdaad of een andere oppas nemen, of gewoon alles slikken.

Ik ben niet van familie-voor-alles. Had ik last van ze, dan hield ik het contact af. Er zijn genoeg mensen in de wereld waar ik wél positieve energie van krijg. Mijn schoonmoeder was wel een beetje zoals je zus: dingen geven, dingen wel toestaan die van mij niet mochten. Maar ondanks alle cadeaus, hebben de kinderen helemaal niks met haar.  Ze voelen heel goed aan dat het haar niet om hun persoonlijkheden gaat.

Ik zou niet zoveel problemen hebben met de cadeaus, vooral omdat die bij je moeder in huis blijven. Het is haar geld dus mag ze zelf weten wat ze er mee doet. Kinderen snappen best dat het daar anders is dan thuis. ik zou wel moeite hebben met foto’s van mijn kinderen op Facebook. Maar ik weet ook niet zo goed wat je daaraan kunt doen, behalve zorgen dat je zus je zoon niet meer ziet. Maar dan kun je hem ook niet meer naar je moeder laten gaan. Zou het helpen als je toegeeft op de cadeaus en dat zij in ruil daarvoor niets op Facebook zet?