Verder na ontrouw - deel 8

LifeEvent! schreef op 27-10-2024 om 17:53:

[..]

Ik neem het idd persoonlijk omdat bij herhaling geframed wordt dat langdurig vreemdgaan per defenitie betekent dat het een parallelle relatie zou betreffen. Weerleg ik dat dan is hij selsverslaafd, Weerleg ik dat dan heeft hij een nare persoonlijkheidsstoornis die truus heeft gebruikt en zou ik na moeten denken hoe hij mij ziet... Dus ja dat is behoorlijk persoonlijk lijkt mij. De affaire die mijn man had komt vaak voor aldus psychologen die gespecialiseerd zijn in vreemdgaan. Ik heb daarnaast veel gelezen podcast geluisterd en uren en uren gedurende meer dan een jaar gesprekken gehad. En dan zou hier opeens de wijsheid in pacht zijn? Het is niet zwart /wit. Ik heb ook vrienden die gescheiden zijn en ik respecteer hun keuze maar ik zie nog veel verbittering jaren na de scheiding.

Niet alleen forum adviezen hoor maar ook van anderen om mij heen. Ik moest een advocaat nemen die het vel over zijn oren zou halen. Ik moest haast achter de scheiding zetten want de eerste periode was hij berouw vol en gunde hij mij alles maar dat zou zeker weten omslaan etc etc

Ik heb mij daardoor niet meer laten beïnvloeden toen de mediator ons vertelde de scheiding niet in gang te willen zetten voordat we uit de shock waren en dat was ook het advies van onze psychologen. Maar misschien vind je dat ook invloed.... Ik ging uit van hun expertise

Luister altijd naar jezelf; het gaat om niemand anders. 

Ik verschil best regelmatig van mening met mensen, maar vind de invalshoek altijd waardevol en interessant om over na te denken of me in te leven waarom mensen vinden wat ze vinden.

Zet 10 therapeuten op een rij en ze zeggen elk iets anders.

Neem nee wat je waardevol vindt, ook hier en laat de rest voor wat het is. 

Ook maar weer een duit in het zakje doen. Man man man man. Ik kan me zo langzamerhand heel weinig voorstellen bij het feit dat ik 10 week geleden nog met deze vrouw gezellig op de bank zat. Ik zou niet weten wie dit is en waar ik moet beginnen. 

Ik kreeg de afgelopen week een beetje het gevoel dat mijn meiden het contact met mij zo minimaal mogelijk maakten. Belden wel elke avond en dat was altijd wel vrij oke, maar ze waren wel wat timide. Er bekroop me wel een beetje het gevoel dat ze ofwel niet helemaal lekker in hun vel zaten, ofwel is mijn ex-vrouw bezig om de kids op te zetten tegen mij. Ik kreeg namelijk vrijwel geen appjes van mijn meiden. 

Afijn, gisteren de kids weer bij mij. We hadden een kinderverjaardag en daar ving mijn zus een aantal dingen op die de kinderen buiten bij het spelen aan het vertellen waren. Zoonlief reageerde daar nogal geïrriteerd op en daar was uit op te maken dat inmiddels ook hij op de hoogte was van de nieuwe "vriend" van mama. Ze kregen daar weer verschrikkelijke ruzie over. Mijn meiden hadden gezegd dat mama gezegd had dat mijn familie mama niet meer aardig vindt en dat mama van papa bij haar "vriend" moest slapen. 

Ik ben hier een gesprek mee aangegaan met de kinderen, ook gelet op het feit dat zoonlief mij vrijdagavond gebeld heeft en ik meerdere apps van de ex had over zijn gedrag en het feit dat hij ergens boos over was, maar dat dan ergens anders aan lag.

Ik heb het allemaal zo voorzichtig mogelijk proberen te openen en ben echt voorzichtig te werk gegaan voor wat betreft hun moeder. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik begrijp uit het feit dat ze hier zoveel ruzie over hebben dat ze op de hoogte zijn van bepaalde dingen en dat papa graag met hun praten wil over hoe ze zich daarbij voelen. Nou mijn meiden blijven heel erg gesloten, maar het was blijkbaar voor zoon wel het moment om al zijn frustratie richting zijn moeder er uit te gooien.

Man man man. Hij is dus uit de school geklapt en wat die ex van mij allemaal tegen de kinderen zegt. Ook zoonlief is dus op de hoogte gebracht 2 week geleden dat mama "bij een vriend slaapt" alleen trapt zoonlief daar niet in, en snapt hij heel goed dat het de nieuwe vriend van mama is. Ze schijnt constant dingen te zeggen, vanuit het niets, tegen o.a. mijn meiden als: Papa is dan misschien wel een goede papa voor jullie geweest, maar papa was geen goede man voor mama. Kinderen, laat jullie nooit zo slecht behandelen als papa bij mama gedaan heeft. En als klap op de vuurpijl: Papa zoekt een nieuwe stiefmoeder voor jullie, want papa zit op Tinder. Om daarna te zeggen: Oh, dat had mama niet mogen zeggen. 

Echt, de oren klapperden mij aan de kop. Dus zo goed en kwaad als het kan, heb ik eerlijk antwoord gegeven en heb ik gezegd: Dat is mama haar interpretatie. Papa vindt dat mama dit soort zaken niet met jullie kan bespreken. Mama zou het met jullie moeten hebben over jullie verdriet, niet over mama haar verdriet. Daar zijn jullie te klein voor. Papa kan jullie wel vertellen dat papa net zon goede man is geweest voor mama als dat papa een papa voor jullie is. De meiden schrokken heel erg dat mijn zoon nu alles begon te vertellen. Dat zegt me dus ook wel wat over dat de meiden dus inderdaad moeten liegen.

Ik ben later nog met zoon 1 op 1 het gesprek aangegaan, omdat er heel veel bij hem uit kwam. En echt: Ik vind dit hartverscheurend. Mijn ex is mijn zoon inmiddels kwijt. Hij zegt dingen als: Papa, mama is steeds boos op mij. Ik moet van haar naar die man toe, maar ik wil hem helemaal niet ontmoeten. En dan wordt mama weer boos en zegt ze dat hij mij wel graag wil ontmoeten en dat ik niet lief doe. Die man schijt wat dingen qua lekkernijen voor de kinderen gekocht te hebben. Dus mijn zoon zegt: Mag ik een kaasstengel? Dus ex zegt: Ja dat mag, maar dan moet je wel zeggen: Dankjewel Naam nieuwe vriend, want die heeft dit voor jullie gekocht. Dus zoon zegt: Als ik dat niet doe, mag ik dan geen kaasstengel? Nee zegt mijn ex. Dus zoon zegt: Dan bekijk het maar met die kaasstengels. Waarop ex weer boos wordt en hem de wacht aan zet en zelfs naar bed stuurt.....

En dan vrijdag een vriendin uitnodigen, die fantastische die de vorige keer overal van af wist, en dan in geuren en kleuren mij afzeiken en die andere kerel ophemelen, waar wederom mijn kinderen bij zijn en alles mee krijgen. 

Ze is zoon dus kwijt: Zoon zegt: Papa, ik weet echt wel wat hier gebeurd en gebeurd is hoor. Als mama straks bij die andere man gaat wonen, dan wil ik niet meer naar mama toe. Ik herken mama niet meer. Ik vind de weken met mama steeds minder leuk worden en ben vooral blij als ik weer bij jou ben.... 

Pff, ik loop echt met de handen in het haar wat ik hier mee aan moet. Bespreken met de ex kan helaas niet. Ze wil niks horen. Ik ben zelfs op een punt dat ik geloof dat als het er op aan komt en ze kiezen moet tussen de nieuwe vriend en zoon, dat ik niet meer weet welke keuze ze gaat maken... 

Ik heb zoon wel duidelijk gemaakt, met respect pratend over ex, dat mama echt heel veel van hem houd en dat als hij de keuzes of het gedrag van zijn moeder als lastig of vervelend ervaart, het het beste is om hier een gesprek met mama over aan te gaan. Want het opkroppen kan niet en met papa praat mama op dit moment niet. Maar hij wil dat niet. Hij zei ook nog: Als mama weet dat ik dit verteld heb, dan mag ik vast een week niet op de playstation.

Man, wat een idioot. WTF is deze gek allemaal aan het doen. 

MRI schreef op 28-10-2024 om 10:48:

Elpisto: dat is zwaar shit zeg. Hoe oud zijn de kinderen ook al weer? Is er nog iets mogelijk als een mediator?

Zoon is bijna 11, meiden zijn bijna 9.

Eerlijk: Ik vermoed dat ze dat gewoon gaat weigeren. Ze weet diep van binnen inmiddels echt wel dat ze een heleboel dingen gezegd heeft tegen die kinderen die absoluut niet kunnen. Dus mediation gaat ze absoluut niet doen, want dan weet ze dondersgoed dat ze te horen gaat krijgen dat ze moet stoppen met deze onzin. 

Dus ja, ik weet niet zo heel erg goed wat ik er mee aan moet. Misschien even laten rusten, zoveel mogelijk praten met mijn kids in de week dat ik ze heb en hopen dat er straks een punt komt waarop ze wat minder verliefd is en er met haar te praten is. 

Uiteindelijk doet ze het zichzelf aan he. Als zoon straks niet meer wil, is dat zijn goed recht en absoluut de schuld van haar zelf. Hij is wat dat betreft er wel heel duidelijk over en zegt echt hele vervelende dingen over zijn moeder. Ik probeer gewoon zelf de juiste keuzes te maken door te zeggen: Luister kerel, zo kun je niet over je moeder praten. Je moet altijd met respect over je moeder praten. Ze houd net zo goed van je als ik doe en als je bepaalde dingen absoluut niet leuk vindt, dan moet je dit tegen je moeder zeggen.

Ze doet ook echt de klassieke " Kan ik je overhalen met spullen" tactiek, door hem een crossmotor te beloven en noem het allemaal maar op. Hij is verdorie 11. Nog los van het feit dat ze al in de stress schiet als hij op de fiets weg gaat. 

Ik denk, als ik hier wat mee wil, dat ik er op aan moet sturen dat er een traject komt. En dan komt Veilig Thuis en daar zit ik echt absoluuuuuuut niet op te wachten. 

Maar ik zal er in elk geval wel iets mee moeten ben ik bang, want dit komt zo absoluut niet goed. 

@Elpisto

Ik weet dat er ook mediators zijn met specialisatie voor kinderen bij/na scheiding. Misschien is dit een idee voor je kinderen? Denk dat het voor hen te moeilijk is (loyaliteit) om hun gevoelens te delen met of mama of papa, deze mediators zijn hierin gespecialiseerd én een onafhankelijke partij.

Elpisto schreef op 28-10-2024 om 10:54:

[..]

Zoon is bijna 11, meiden zijn bijna 9.

Eerlijk: Ik vermoed dat ze dat gewoon gaat weigeren. Ze weet diep van binnen inmiddels echt wel dat ze een heleboel dingen gezegd heeft tegen die kinderen die absoluut niet kunnen. Dus mediation gaat ze absoluut niet doen, want dan weet ze dondersgoed dat ze te horen gaat krijgen dat ze moet stoppen met deze onzin.

Dus ja, ik weet niet zo heel erg goed wat ik er mee aan moet. Misschien even laten rusten, zoveel mogelijk praten met mijn kids in de week dat ik ze heb en hopen dat er straks een punt komt waarop ze wat minder verliefd is en er met haar te praten is.

Uiteindelijk doet ze het zichzelf aan he. Als zoon straks niet meer wil, is dat zijn goed recht en absoluut de schuld van haar zelf. Hij is wat dat betreft er wel heel duidelijk over en zegt echt hele vervelende dingen over zijn moeder. Ik probeer gewoon zelf de juiste keuzes te maken door te zeggen: Luister kerel, zo kun je niet over je moeder praten. Je moet altijd met respect over je moeder praten. Ze houd net zo goed van je als ik doe en als je bepaalde dingen absoluut niet leuk vindt, dan moet je dit tegen je moeder zeggen.

Ze doet ook echt de klassieke " Kan ik je overhalen met spullen" tactiek, door hem een crossmotor te beloven en noem het allemaal maar op. Hij is verdorie 11. Nog los van het feit dat ze al in de stress schiet als hij op de fiets weg gaat.

Ik denk, als ik hier wat mee wil, dat ik er op aan moet sturen dat er een traject komt. En dan komt Veilig Thuis en daar zit ik echt absoluuuuuuut niet op te wachten.

Maar ik zal er in elk geval wel iets mee moeten ben ik bang, want dit komt zo absoluut niet goed.

Ja wat Roodvruchtje zegt. Ach Elpisto, ik vrees dat je niet veel meer kunt doen dan zelf wel de rustige evenwichtige ouder zijn die niet kwaad spreekt over de ander. Ik snap je heel goed hoor, heb zelf ook deze ervaringen en hoor het ook veel van vriendinnen. Je ex klinkt losgeslagen en over haar theewater, zoals zo vaak als een ouder van de ene relatie in de andere stapt en de kinderen daar maar in mee moeten. Heel zuur en wrang om aan te zien. Je hebt er niet veel aan maar de tijd zal jou gelijk geven: die kinderen gaan heus wel zien hoe de vork in de steel zit. Maar voor nu is het hartbrekend om aan te zien hoe er op hun loyaliteitsgevoel wordt ingespeeld. Ga je trouwens co-ouderschap doen?

MRI schreef op 28-10-2024 om 11:22:

[..]

Ja wat Roodvruchtje zegt. Ach Elpisto, ik vrees dat je niet veel meer kunt doen dan zelf wel de rustige evenwichtige ouder zijn die niet kwaad spreekt over de ander. Ik snap je heel goed hoor, heb zelf ook deze ervaringen en hoor het ook veel van vriendinnen. Je ex klinkt losgeslagen en over haar theewater, zoals zo vaak als een ouder van de ene relatie in de andere stapt en de kinderen daar maar in mee moeten. Heel zuur en wrang om aan te zien. Je hebt er niet veel aan maar de tijd zal jou gelijk geven: die kinderen gaan heus wel zien hoe de vork in de steel zit. Maar voor nu is het hartbrekend om aan te zien hoe er op hun loyaliteitsgevoel wordt ingespeeld. Ga je trouwens co-ouderschap doen?

Zoiets is inderdaad misschien een optie. Ik wil eigenlijk eerst zorgen dat alles rond is, de woning op naam staat en dan kijken of we het gesprek kunnen aan gaan. Dan heeft ze in die zin in elk geval niet meer een stok om mee te slaan. ZIjn we ook weer 1,5 maand verder, misschien krijgt ze dan ook weer wat andere inzichten.

Ik blijf de juiste keuzes maken, praat met geen woord slecht over mama en blijf benadrukken dat mama dit soort zaken niet met ze zou mogen bespreken. Zoon zegt: Ja jij doet dat niet he, zo over mama praten? Ik heb daar wel eerlijk op geantwoord en gezegd: Ja, maar dat komt niet omdat papa niet ook ergens wat van vindt, maar papa vindt dat dat zaken zijn die tussen papa en mama zouden moeten blijven. Wij kunnen jullie niet belasten met wat we van elkaar vinden, want we zijn jullie papa en mama en dat zal altijd zo blijven. 

De meiden snappen dat wat minder, maar goed: Ze zijn wel super aanhankelijk en zaten de hele avond bij me, dus ik heb wel het idee dat ze iets meer rust hebben en snappen dat papa er niet zo in staat. Meer kan ik niet doen. Maar zodra alles rond is en ze bezig blijft, dan komt er wel een punt waarop ik voor mijn kinderen moet gaan staan. Want dit labiele gedrag, kan absoluut niet. 

We hebben inderdaad co-ouderschap. 

Wat een nare situatie Elpisto. Eigenlijk kan je niet zoveel anders dan wat je nu al doet. Zorg voor een snelle afhandeling zodat er daarover geen probleem meer hebt. Hoor je kinderen aan als ze zelf willen praten. En accepteer als ze dat niet willen. Ik zou verder niet in contact gaan met ex. Dat heeft op dit moment geen zin. Het zorgt wellicht voor vervelend gedrag naar de kinderen of naar jou. Uiteindelijk moeten de kinderen het zelf oplossen met hun moeder. Jij kunt daar weinig mee behalve een luisterend oor zijn. Val ex niet af. Maar erken wel het gevoel van jouw kinderen. Je hoeft dus niet volledig neutraal te zijn. 

Kinderen zijn loyaal. Misschien is het fijn om te vragen om gesprekken op school (iedere school heeft school maatschappelijk werk). Of als ze heel veel last hebben een jeugd poh via de huisarts. 

Jeetje Elpisto.
Ik wens je sterkte en de kracht om een beetje neutraal te blijven naar je zoon en dochters. Wat lijkt me dat moeilijk in jouw situatie.

Izza schreef op 28-10-2024 om 11:34:

Wat een nare situatie Elpisto. Eigenlijk kan je niet zoveel anders dan wat je nu al doet. Zorg voor een snelle afhandeling zodat er daarover geen probleem meer hebt. Hoor je kinderen aan als ze zelf willen praten. En accepteer als ze dat niet willen. Ik zou verder niet in contact gaan met ex. Dat heeft op dit moment geen zin. Het zorgt wellicht voor vervelend gedrag naar de kinderen of naar jou. Uiteindelijk moeten de kinderen het zelf oplossen met hun moeder. Jij kunt daar weinig mee behalve een luisterend oor zijn. Val ex niet af. Maar erken wel het gevoel van jouw kinderen. Je hoeft dus niet volledig neutraal te zijn.

Kinderen zijn loyaal. Misschien is het fijn om te vragen om gesprekken op school (iedere school heeft school maatschappelijk werk). Of als ze heel veel last hebben een jeugd poh via de huisarts.

Ook daar moet ik mee oppassen. Geloof me, ze ziet niks van haar gedrag en het effect wat dat op de kinderen heeft. Ik blijf doen wat ik doe en hou de eer aan mezelf. Ergens hoop ik dat als het stof wat gaat liggen, dat ze dingen gaat inzien. 

@Pippeltje, dankjewel. Het is inderdaad hartverscheurend om haar zichzelf en de kinderen te zien aandoen. 

Elpisto schreef op 28-10-2024 om 12:51:

[..]

Ook daar moet ik mee oppassen. Geloof me, ze ziet niks van haar gedrag en het effect wat dat op de kinderen heeft. Ik blijf doen wat ik doe en hou de eer aan mezelf. Ergens hoop ik dat als het stof wat gaat liggen, dat ze dingen gaat inzien.

@Pippeltje, dankjewel. Het is inderdaad hartverscheurend om haar zichzelf en de kinderen te zien aandoen.

Je kunt dit met de docenten bespreken. Niet vanwege problemen met haar. Dat kan je anders omschrijven. "Gewoon om te leren omgaan met de scheiding". Mij is trouwens nooit gevraagd om toestemming van beide ouders hiervoor. Het is geen behandeling. Gewoon laagdrempellige gesprekken. 

Izza schreef op 28-10-2024 om 14:40:

[..]

Je kunt dit met de docenten bespreken. Niet vanwege problemen met haar. Dat kan je anders omschrijven. "Gewoon om te leren omgaan met de scheiding". Mij is trouwens nooit gevraagd om toestemming van beide ouders hiervoor. Het is geen behandeling. Gewoon laagdrempellige gesprekken.

Oke dan is dat inderdaad een optie. Ik weet inderdaad dat er een maatschappelijk werkster op school rond loopt, die al met de kids gepraat heeft op dag 1. 

Heb het idee dat de meiden opzich nog wel goed gaan. Zoon is gewoon heel erg boos. Die wil ook niet bellen met zn moeder en hangt direct de telefoon op. Aan de ene kant wil ik heel graag tegen ex zeggen: Let op je zoon, doe iets aan de band met hem, want dit gaat tussen jullie niet goed komen. Aan de andere kant weet ik dat ze haar gedrag nu op dit moment echt niet gaat veranderen en heb ik zoiets: Je oogst wat je zaait. Ik vind het voor de kinderen verschrikkelijk, maar zie in de communicatie met haar absoluut geen opening om het met haar over dit soort zaken te hebben.

Misschien moet zoon inderdaad maar tegen haar zeggen wat die tegen mij gezegd heeft: Ik herken mijn mama niet meer. 

Er zit natuurlijk wel nog steeds een ander probleem aan vast ook waar ik tegen aan loop.

Mijn vrouw heeft wat issues. Dat heb ik hier al eens gedeeld, mijn vermoedens. Maar, het heeft ook af en toe iets wat nijgt naar narcistische trekjes. 

Wat ze eigenlijk altijd wel gedaan heeft, in een mindere mate wel, niet zo gek als nu, is het projecteren van haar eigen gedragingen op mij. Ook nu doet ze dat weer: Ze heeft alles op de kop gegooid, heeft me van de 1 op de andere dag gezegd dat ze scheiden wou en 2 dagen later lag ze bij die andere kerel in bed. 

Normaal zou je zeggen: Ja niet zo handig. Maar ze draait alles om en maakt er eigenlijk van dat het allemaal mijn schuld is. Dat mag, daar trap ik toch niet in. Maar waar ik bang voor ben, is dat juist ik straks van haar de schuld krijg over het feit dat zoon zijn moeder niet zo leuk vind op dit moment. Terwijl zij dus diegene is die het bij mijn meiden ook probeert te flikken. 

Dat gaat echt ongelooflijk veel gedoe opleveren in de toekomst ben ik bang. Want ze gaat dan 100% proberen om de meiden bij mij weg te halen, in haar ogen, als vergeldingsactie. Zo rancuneus is ze op dit moment. 

Elpisto schreef op 28-10-2024 om 16:08:

Er zit natuurlijk wel nog steeds een ander probleem aan vast ook waar ik tegen aan loop.

Mijn vrouw heeft wat issues. Dat heb ik hier al eens gedeeld, mijn vermoedens. Maar, het heeft ook af en toe iets wat nijgt naar narcistische trekjes.

Wat ze eigenlijk altijd wel gedaan heeft, in een mindere mate wel, niet zo gek als nu, is het projecteren van haar eigen gedragingen op mij. Ook nu doet ze dat weer: Ze heeft alles op de kop gegooid, heeft me van de 1 op de andere dag gezegd dat ze scheiden wou en 2 dagen later lag ze bij die andere kerel in bed.

Normaal zou je zeggen: Ja niet zo handig. Maar ze draait alles om en maakt er eigenlijk van dat het allemaal mijn schuld is. Dat mag, daar trap ik toch niet in. Maar waar ik bang voor ben, is dat juist ik straks van haar de schuld krijg over het feit dat zoon zijn moeder niet zo leuk vind op dit moment. Terwijl zij dus diegene is die het bij mijn meiden ook probeert te flikken.

Dat gaat echt ongelooflijk veel gedoe opleveren in de toekomst ben ik bang. Want ze gaat dan 100% proberen om de meiden bij mij weg te halen, in haar ogen, als vergeldingsactie. Zo rancuneus is ze op dit moment.

Blijf jezelf, maak desnoods aantekeningen waar je op kunt terugvallen, communiceer via e-mail en blijf jezelf; ze "graaft haar eigen graf". Laat je niet gekmaken, manipuleren en chanteren. Ze probeert ze te brainwashen, zo lijkt het, blijf de stabiele rustige vader. Het spijt me dat je dat moet meemaken, ook vooral je kinderen. Je doet het goed. 

Sterkte Elpisto, echt een rotsituatie waar je in zit!
Je zou je zoon nog kunnen wijzen op Villa Pinedo, https://www.villapinedo.nl/
Een website speciaal voor kinderen van gescheiden ouders. Misschien hebben ook je dochters er al wat aan, maar je zoon kan hier zeker met zijn verhaal terecht.