Verder na ontrouw - deel 8

Elpisto schreef op 07-10-2024 om 09:49:

[..]

Nou dat vooral. Stop de energie in je zelf, ga leuke dingen doen. En eerlijk, de tip van izza werkt voor mij heel erg goed: het onderscheid maken tussen partner gedrag en ouder gedrag.

Dat hielp mij echt gigantisch. Het oudergedrag, als er zaken zijn mbt de kinderen, mag ik met haar over in gesprek gaan. Al het andere bestaat niet meer.

Nou daar heb je zeker een punt en deze ga ik meenemen. 

Vanmorgen heel emotioneel onderweg naar mijn werk. Maar gelukkig uurtje op mijn werk en ik trok weer helemaal bij. Blij met mijn keuze ook om door te gaan met werken. Mag wel een uurtje later beginnen omdat ik zo slecht slaap of laat in slaap.

En mail gestuurd naar man dat we vanaf nu zakelijk contact hebben rond de kinderen en omtrent de rest van alle regelingen. Ook gezegd dat ik geen mail meer wil wat er allemaal gebeurd is. Ik wil vooruit. En graag dat alles harmonieus geregeld wordt. Voor ons beide zodat we een nieuwe start kunnen maken en dat dit al moeilijk genoeg zal zijn. Hij was hier blij mee.

Ik ga wel een berekening maken en of ik een gedeelte kan missen om een soort van huur te betalen. Mijn zelfstandigheid moet ook maar ingaan en zal zelf de verantwoording moeten gaan nemen.

Ook heb ik me voorgenomen niet meer op zoek te gaan naar details die ik nog niet weet of mensen die dit willen delen. Ik wil het niet meer horen. Ik raak erdoor van slag. Ik wordt boos en verdrietig.

Maar wat geeft dit me een rust. Deze beslissing.

Winnie86 schreef op 07-10-2024 om 19:00:

[..]

Mijn man heeft me eigenlijk altijd een veilige haven geboden. Maar dat is nu omzeep natuurlijk.

De therapeute zei het ook, we zijn al van onze jeugd samen, hebben elkaar gevormd, alles samen beleefd en alles samen opgebouwd. Dus natuurlijk was hij mijn veiligheid en net daarom is het ook zo hartverscheurend.

Maar ergens denk of weet ik dat ik nooit nog iemand ga vinden waarbij ik me zo op mijn gemak voel (ik heb zelf ASS en echte contacten zijn lastig voor me) m. Dus ik wil dit alle kansen geven, ook al geven de verhalen die ik hier lees me precies weinig hoop.

Ik ben dan een voorbeeld van een verhaal die het niet gered heeft. Maar wat was mijn man mijn veilige haven en wat pasten we goed bij elkaar. Alles kon ik delen met hem. Vooral de laatste 3.5 jaar. Alleen je veilige haven heeft een deuk opgelopen. Hij was mijn thuis. Hij was mijn alles. Hij was mijn soulmate.

Eerlijkheid is heel belangrijk in jullie proces. Ik ben daar dan zelf tegenaan gelopen dat mijn man dat toch lastig vond om helemaal alles op tafel te gooien. Voor mij was dat echt een voorwaarde voor het herstellen van vertrouwen.

Jou man is al heel eerlijk over de reden waarom hij dit heeft gedaan..

Heb ik er spijt van dat ik verder gegaan ben. 1 deel van mij zegt van wel. Een ander deel zegt van niet. Ik had toen nooit los van hem kunnen komen. Door dit proces ben ik mezelf beter gaan begrijpen en heb mezelf leren kennen. Daardoor kan ik nu hopelijk beter loskomen van man. Want zelfs nu snakt een deel van mij naar hem. Hoe bizar dat ook klinkt. Maar wat wil je..hij was mijn veilige haven.

Dus 1 tip.  Probeer je eigen ontwikkeling aan te gaan. Je ontwikkeling zodat je zal groeien. En vooral probeer te voelen wat jezelf wilt en niet perse wat je man wilt en dat je daar alleen maar in meegaat. En mooi zou zijn dat jullie dit samen kunnen doen, het groeiproces. Want ook al zijn er verhalen dat het misgaat. Er zijn ook meerdere succes verhalen.

Sterkte ❤️

Peet52! schreef op 07-10-2024 om 21:33:

[..]

Nou daar heb je zeker een punt en deze ga ik meenemen.

Vanmorgen heel emotioneel onderweg naar mijn werk. Maar gelukkig uurtje op mijn werk en ik trok weer helemaal bij. Blij met mijn keuze ook om door te gaan met werken. Mag wel een uurtje later beginnen omdat ik zo slecht slaap of laat in slaap.

En mail gestuurd naar man dat we vanaf nu zakelijk contact hebben rond de kinderen en omtrent de rest van alle regelingen. Ook gezegd dat ik geen mail meer wil wat er allemaal gebeurd is. Ik wil vooruit. En graag dat alles harmonieus geregeld wordt. Voor ons beide zodat we een nieuwe start kunnen maken en dat dit al moeilijk genoeg zal zijn. Hij was hier blij mee.

Ik ga wel een berekening maken en of ik een gedeelte kan missen om een soort van huur te betalen. Mijn zelfstandigheid moet ook maar ingaan en zal zelf de verantwoording moeten gaan nemen.

Ook heb ik me voorgenomen niet meer op zoek te gaan naar details die ik nog niet weet of mensen die dit willen delen. Ik wil het niet meer horen. Ik raak erdoor van slag. Ik wordt boos en verdrietig.

Maar wat geeft dit me een rust. Deze beslissing.

En dat is geheel normaal. Daarom ben ik ook maar gestart met mensen te zeggen dat ik er niks meer over wil horen.

Het is wat het is. Terugdraaien kan niet meer. Energie in jezelf en leuke dingen stoppen. Ik ben begonnen met sporten in de week dat ik de kids niet heb, 4 keer sportschool,3  keer voetballen. En in de week dat ik bij de kids ben heb ik thuis wat spullen gekocht om te sporten. 

Uiteindelijk kunnen we er van alles van vinden: Ik krijg/kreeg van mijn vrouw niet hetzelfde respect en dezelfde mate van liefde de afgelopen tijd die ze van mij wel gehad heeft. Dan moet je gewoon concluderen dat ze mij niet waard is. En als ze dan beter denk te vinden, succes daarmee. 

Wat fijn dat jullie wat hebben aan de tip. Voor mijzelf werkt het nog steeds erg goed. Want ookal ben ik jaren verder. Ook in jullie nieuwe contact (ik las ergens je na huwelijk) komen er nog momenten boven waarin er problemen kunnen ontstaan. En ik zie in mijn omgeving dat de meeste conflicten ontstaan als mensen nog vanuit die partnerrol gaan reageren en handelen. Of de rollen door elkaar halen. Goed ook om jezelf te beschermen tegenover informatie of vragen van anderen. Je hoeft niets te delen. En kunt aangeven dat je niets meer wilt horen over de affaire of nieuwe partner(s).

Winnie86 schreef op 07-10-2024 om 22:05:

[..]

Dat is dan hier het voordeel denk ik. Hij heeft van mij de duidelijkheid dat ik wil dat hij eerlijk is over alles en dus is hij het ook. Op het pijnlijke af. Als ik bvb vroeg of ze hem gep*pt had zag ik hem aarzelen maar hij vertelde wel de waarheid. Hij vraagt wel eerst of ik dat echt wil weten zo een details, omdat het me nog meer pijn gaat doen. Maar hij liegt tenminste niet.

Al merk ik dus wel dat de reden dat hij 2j geleden met haar begon precies voor hemzelf niet helemaal duidelijk is. Eerst op zoek naar spanning of toch eerst gevoelens of toch gewoon de lust opzoeken.

Ik ga sowieso aan mezelf werken ook, ik ga apart naar mijn oude therapeut, los van de relatie. Dat is ook nodig denk ik en jij bevestigd mijn gevoel.

Dat is misschien ook het "voordeel" van ASS, vaak heel eerlijk Waarschijnlijk heeft hij van alles bedacht in zijn hoofd om het voor zichzelf recht te breien en te rechtvaardigen wat hij deed. Om het kloppend te krijgen.

Dat eerlijke is ook wel fijn, omdat je de details toch zelf in gaat vullen. Ik voelde meer vertrouwen door de onprettige details en info. Die beelden die je door de details krijgt, worden gelukkig ook weer wel vager. En jij was de belangrijkste persoon in zijn leven, dat moet je ook goed vasthouden.

Het is heel fout, maar heeft een reden. En het goede nieuws is, na de pijn kan het in sommige gevallen ook veel beter en mooier worden. Als je er beide voor openstaat en het werk wil doen.

Het klopt natuurlijk van geen kanten en dat wist hij ergens ook wel. Maar je brein is een bijzonder iets dat heel rekbaar en flexibel is. 

Ik heb je een pb gestuurd.

Izza schreef op 08-10-2024 om 10:54:

Wat fijn dat jullie wat hebben aan de tip. Voor mijzelf werkt het nog steeds erg goed. Want ookal ben ik jaren verder. Ook in jullie nieuwe contact (ik las ergens je na huwelijk) komen er nog momenten boven waarin er problemen kunnen ontstaan. En ik zie in mijn omgeving dat de meeste conflicten ontstaan als mensen nog vanuit die partnerrol gaan reageren en handelen. Of de rollen door elkaar halen. Goed ook om jezelf te beschermen tegenover informatie of vragen van anderen. Je hoeft niets te delen. En kunt aangeven dat je niets meer wilt horen over de affaire of nieuwe partner(s).

Ik vond het echt een hele goede tip ja. Ik heb niet langer wat te vinden of te zeggen van hoe ze zich gedraagt, maar het is een puur zakelijke relatie geworden m.b.t. onze kinderen.

Dat zij dan een soort van blijft aantrekken en afstoten, is iets waar ik zelf niet in mee moet gaan. Dat gaat me aardig af. Het blijft lastig als ze wel aantrekt, knuffelen wil. Maar zoals zondag denk ik dan echt: Je komt net bij je nieuwe vriend weg, laat me met rust.

Peet52! schreef op 07-10-2024 om 21:54:

[..]

Ik ben dan een voorbeeld van een verhaal die het niet gered heeft. Maar wat was mijn man mijn veilige haven en wat pasten we goed bij elkaar. Alles kon ik delen met hem. Vooral de laatste 3.5 jaar. Alleen je veilige haven heeft een deuk opgelopen. Hij was mijn thuis. Hij was mijn alles. Hij was mijn soulmate.

Eerlijkheid is heel belangrijk in jullie proces. Ik ben daar dan zelf tegenaan gelopen dat mijn man dat toch lastig vond om helemaal alles op tafel te gooien. Voor mij was dat echt een voorwaarde voor het herstellen van vertrouwen.

Jou man is al heel eerlijk over de reden waarom hij dit heeft gedaan..

Heb ik er spijt van dat ik verder gegaan ben. 1 deel van mij zegt van wel. Een ander deel zegt van niet. Ik had toen nooit los van hem kunnen komen. Door dit proces ben ik mezelf beter gaan begrijpen en heb mezelf leren kennen. Daardoor kan ik nu hopelijk beter loskomen van man. Want zelfs nu snakt een deel van mij naar hem. Hoe bizar dat ook klinkt. Maar wat wil je..hij was mijn veilige haven.

Dus 1 tip. Probeer je eigen ontwikkeling aan te gaan. Je ontwikkeling zodat je zal groeien. En vooral probeer te voelen wat jezelf wilt en niet perse wat je man wilt en dat je daar alleen maar in meegaat. En mooi zou zijn dat jullie dit samen kunnen doen, het groeiproces. Want ook al zijn er verhalen dat het misgaat. Er zijn ook meerdere succes verhalen.

Sterkte ❤️

Ik absoluut niet. In mijn 1e emotie heb ik dat wel tegen der geroepen. Maar ik ben dankbaar voor de afgelopen 2 jaar. Waarin we veel extra herinneringen hebben mogen maken voor de kinderen. Ook zijn ze weer 2 jaar ouder, wat qua verwerking weer mee werkt, hoop ik.

Het is wel jammer dat het qua relatie voor ons voor niets geweest is. Maar spijt heb ik er niet van. Ik was op dat moment niet bereid om bij de eerste echte moeilijke periode die we hadden, op te geven. Nu ben ik daar wel bereid toe. 

Yessie2000 schreef op 08-10-2024 om 11:45:

[..]

Dat is misschien ook het "voordeel" van ASS, vaak heel eerlijk Waarschijnlijk heeft hij van alles bedacht in zijn hoofd om het voor zichzelf recht te breien en te rechtvaardigen wat hij deed. Om het kloppend te krijgen.

Dat eerlijke is ook wel fijn, omdat je de details toch zelf in gaat vullen. Ik voelde meer vertrouwen door de onprettige details en info. Die beelden die je door de details krijgt, worden gelukkig ook weer wel vager. En jij was de belangrijkste persoon in zijn leven, dat moet je ook goed vasthouden.

Het is heel fout, maar heeft een reden. En het goede nieuws is, na de pijn kan het in sommige gevallen ook veel beter en mooier worden. Als je er beide voor openstaat en het werk wil doen.

Het klopt natuurlijk van geen kanten en dat wist hij ergens ook wel. Maar je brein is een bijzonder iets dat heel rekbaar en flexibel is.

Ik heb je een pb gestuurd.

Ik denk, maar dat is mijn ervaring met mijn eigen situatie, dat mensen die vreemdgaan dat sowieso proberen te doen.

Als ik zie wat voor capriolen mijn vrouw uit haalt en de verhalen die ze verteld hoor, dan is dat best, bij een gebrek aan beter woord, grappig. En vraag ik mezelf heel erg af: Is dit nu dat je dit maar zo vaak mogelijk moet herhalen, om er zelf in te gaan geloven? Of is dit voor de bühne? 

Het maakt me in die zin niet zo heel veel uit, omdat ik weet hoe het verhaal in elkaar steekt en dat dit echt al weer maanden gelopen heeft. En ik heel goed weet dat dit altijd de uitkomst had moeten zijn, zeker na wat ze 2 jaar geleden gedaan heeft. Maar ergens maak ik me nog wel zorgen om haar, omdat ze zo halsstarrig bezig is met allerlei handvaten te vinden die dit voor haar verklaren, en dan toch verdrietig zijn.

Maar goed, juist door de tip van Izza, kan ik dat in die zin goed van me af zetten en kan ik haar verder negeren. Het is niet meer mijn probleem. Een plek zal ze altijd hebben bij mij, als ze in de shit zit. Maar ook niet meer dan dat. 

Elpisto schreef op 08-10-2024 om 12:33:

[..]

Ik absoluut niet. In mijn 1e emotie heb ik dat wel tegen der geroepen. Maar ik ben dankbaar voor de afgelopen 2 jaar. Waarin we veel extra herinneringen hebben mogen maken voor de kinderen. Ook zijn ze weer 2 jaar ouder, wat qua verwerking weer mee werkt, hoop ik.

Het is wel jammer dat het qua relatie voor ons voor niets geweest is. Maar spijt heb ik er niet van. Ik was op dat moment niet bereid om bij de eerste echte moeilijke periode die we hadden, op te geven. Nu ben ik daar wel bereid toe.

Daarom zei ik ook. Maar aan de andere kant heb ik er ook veel van geleerd. Ik was 3.5 jaar geleden ook nog niet zover. Toen was het echt een traumatische ervaring. 

Ik heb nu echt onze patronen leren herkennen en onze rol hierin. Mijn afhankelijkheid en zijn geslotenheid en please gedrag van beide.  En door zijn please gedrag ook zijn woede uitbarstingen.

Maar heb vandaag al veel stappen gezet. Scheidings bureau gesproken en een inventariserend gesprek gevoerd.  De caravan opgezegd en iemand geregeld die dat gaat doen. Alles via de mail naar man opgestuurd of hij het ermee eens is. 

Ik sta alleen nog in dubio. Ik moet zakelijk zijn maar ben ook een gever. Weet dat ik met het huis de zakelijke kant moet gaan bekijken in verband met best een behoorlijke overwaarde. Als je het verkoopt dan krijg je er w.s. meer voor dan de taxatie waarde.En het feit dat het ook een emotionele waarde heeft. Ik zie het niet voor me dat man hier ooit met een ander gaat wonen . Daar sta ik nog even over in dubio. Man heeft vorige week gezegd. Anders blijf jij er maar wonen en ga ik in een flat. Maar dan kom ik niet los van hem. En met mijn codepentie en hij die ook moeite heeft om mij los te laten is het het beste om helemaal los van elkaar verder te gaan. Ik wil nooit meer in deze valkuil trappen die ik heb maar hem toe. En alles weer gaan bagataliseren want ja..hij houdt zoveel van mij.

Anna Cara schreef op 08-10-2024 om 23:17:

Weet je Peet, waarom ben je zo hard voor jezelf? Je ging er vol vuur in een paar jaar geleden en dacht eerst er mee te stoppen, daarna wist je zeker verder te kunnen. Het ging zo goed. Nu ben je rotsvast overtuigd van stoppen. De teleurstelling in je man is groot. Over het huis zeg je nu dat dit je misschien weer terug brengt in de relatie (?) En daarom verkopen(?). Soms heb ik het idee dat je zelf hard roept om jezelf niet zwak te vinden of zo iets. Of tegen te houden? Het is géén valkuil.

Luister: als je de weg verder bewandeld met uit elkaar gaan is dat prima. Als je je misschien later bedenkt en toch voor de relatie wil gaan is dat ook prima. Het is niet zwak. Je bent een vrouw van vlees en bloed. Bagatelliseren of juist harder opstellen, het mag allemaal. Jij bepaalt jouw leven. Jij bent de regisseur. Ga niet te snel. Neem je tijd. Ga een versnelling terug als je nog niet helder hebt wat je wil. Of wel of niet het huis verkopen.

Hard voor mezelf. Ja dat zeker. Altijd sterk zijn. Maar terug wil ik niet meer. Op het moment dat hij zei dat het eigenlijk geen one night stand is geweest maar een jaar eerder is ontstaan knapte er iets. Nee dat maakt me ook wel dat ik in sneltreinvaart ga. Dit gegeven zal ik nooit kunnen verwerken. Dit is een affaire geweest ook al ontkend hij dit natuurlijk weer. 

Neem je tip mee...ik hoef niet zo snel. Mag ook even voelen wat dit allemaal met me doet. Thanks voor je lieve bericht💋

Peet52! schreef op 09-10-2024 om 08:53:

[..]

Hard voor mezelf. Ja dat zeker. Altijd sterk zijn. Maar terug wil ik niet meer. Op het moment dat hij zei dat het eigenlijk geen one night stand is geweest maar een jaar eerder is ontstaan knapte er iets. Nee dat maakt me ook wel dat ik in sneltreinvaart ga. Dit gegeven zal ik nooit kunnen verwerken. Dit is een affaire geweest ook al ontkend hij dit natuurlijk weer.

Neem je tip mee...ik hoef niet zo snel. Mag ook even voelen wat dit allemaal met me doet. Thanks voor je lieve bericht💋

Maar sterk zijn hoeft niet gelijk te staan aan hard voor jezelf te zijn. Waarom zou je hard voor jezelf zijn? Heb je wat verkeerd gedaan in je ogen?

Kun je jezelf in de spiegel aan kijken? Zo ja, waarom dan zo hard voor jezelf zijn? 

Ik wil iedereen veel sterkte wensen die nu toch midden in een scheiding zit. Ik kan me voorstellen dat het heel verdrietig is dat dit de uitkomst is, na alle moeite die je in 'herstel' gestoken hebt. Toch denk ik dat ook de periode van herstel bijdraagt aan de strijdlust die ik nu bij jullie zie. Onze therapeut zei eens tegen mij; een tweede keer zal het minder pijn doen. Je gaat jezelf beschermen. 

Ik geloof voor mezelf ook dat dit zo werkt. Toen de affaire uitkwam was dit zeker traumatisch. Ik heb veel signalen gehad. Maar kon mezelf niet voorstellen dat mijn man dit echt zou doen. Todat het niet meer ontkent kon worden. Nu weet ik hoe hij kan zijn. Als er nog zoiets gebeurt weet ik dat ik voor mezelf moet kiezen. 

Ik snap goed dat het voor jullie nu ook makkelijker is om de wegen als partners te scheiden. 

Veel sterkte voor jullie allemaal met de scheiding!

Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar ervaringen over mentale en lichamelijke klachten na het uitkomen van de affaire. Ik merk dat het mijn óntzettend geraakt heeft. Ik voel me tot op mijn bot gekwetst. Geniet niet meer erg van het dagelijks leven. Doe meer op de automatische piloot. Ben niet gelukkig met mezelf en mijn uiterlijk en ervaar lichamelijke klachten. Ben zo ontzettend boos, op mijn man en op truus.  

De triggers worden wel minder. Het is niet meer 24/7 aanwezig. Ik vind dit wel een aparte gewaarwording. Want áls er een trigger komt, is het wel meteen heel heftig. Maakt het me misselijk, boos, verdrietig. Ik vraag me af; is het wel goed dat ik er niet meer steeds aan denk. Houd ik mezelf niet voor de gek door de werkelijkheid soms meer op de achtergrond te plaatsen. 

Na het uitkomen heb ik me twee dagen ziek gemeld. Daarna heb ik weer alle ballen hoog gehouden. Maar het breekt me op, voel me uitgeput.. 

Wat had jij nodig voor herstel? Hoe heb je voor jezelf gezorgd? En heb je op enig punt je bedreigende partner kunnen vergeven. Ik denk nu dat ik dat nooit zal kunnen. Maar misschien is vergiffenis ook niet perse nodig voor herstel.