Verder na ontrouw - deel 8

Izza schreef op 01-10-2024 om 10:42:

Ik kan mij vinden in de reactie van mri. Hoe moeilijk ook. Het hele gebeuren heeft mij veel sterker gemaakt. Ik sta anders in het leven (op een positieve manier) en heb ook een andere kijk op relaties gekregen. Bewaak beter mijn grenzen en heb meer zelfinzicht gekregen. Ik kijk trouwens ook met een positief gevoel terug op het huwelijk. Dat is niet mislukt. Ondanks het bedrog hebben wij een mooie tijd gehad samen. Het is weliswaar anders gegaan dan gedacht maar ik heb daarna een nieuw leven teruggekregen waar ik enorm van kan genieten. Geluk haal ik niet langer uit een ander of een relatie maar uit mijzelf. Een relatie kan een mooie aanvulling zijn op mijn leven maar zonder partner ben ik net zo gelukkig. Juist dat besef stelt mij in staat heel anders naar relaties te kijken en kritisch te zijn in het aangaan van nieuwe relaties. Ik zie heel veel mensen in relaties zitten waar ik grote vraagtekens bij heb. Mensen die afhankelijk zijn of niet alleen kunnen of willen zijn. Die jarenlang grote offers brengen voor een ander. Die een bedrieger een 2e kans geven om later alsnog bedrogen te worden. Ik zie (anders dan vroeger) een langdurige relatie niet meer als een prestatie (terwijl dat maatschappelijk wel zo is). Het gaat voor mij om de kwaliteit. En ik heb ook gemerkt dat het helemaal niet realistisch is om alles bij een persoon te zoeken. Of van 1 persoon te verwachten.

Hoewel ik me wel in de rest van je post kan vinden, gaat deze er bij mij net weer even over. Want wie ben jij om vraagtekens te stellen bij of iemand wel/niet zijn partner een kans geeft?

Ik gaf mijn partner ook een 2e kans. Omdat mijn liefde voor haar groot was en het voor mij leek, op dat moment, dat ze oprecht heel erg veel spijt had. Ik heb echt geloofd in het feit dat ze dat nooit weer zou doen. Dat het dan wel weer gebeurd, is een hard gelach. Maar ik zet daar zelf geen vraagtekens bij hoor: Ik ben gelukkig geweest de afgelopen 2 jaar en heb nog ontelbare herinneringen gemaakt met mijn kids, die we anders niet gemaakt hadden. Dus spijt van die keuze heb ik absoluut niet.

Izza schreef op 01-10-2024 om 10:42:

Ik zie heel veel mensen in relaties zitten waar ik grote vraagtekens bij heb. Mensen die afhankelijk zijn of niet alleen kunnen of willen zijn. Die jarenlang grote offers brengen voor een ander.

Pure aanname en gebaseerd op jouw (tunnel)visie. Achteraf praten als iets niet meer werkt is makkelijk. Overigens merendeel komt samen over vreemdgaan heen. Makkelijk nee zeker niet. Het is het waard om ervoor te vechten.

Renate46 schreef op 01-10-2024 om 14:45:

[..]

Of maak jij de zoen (leugen) te groot. Dat gebeurde in je zg. relatie 1.0

Jullie waren toen helemaal happy met versie 2.0. Nieuwe start, oude pijntjes vergeven, aan jezelf werken en door. Blijkbaar heb je hem helemaal niet vergeven. De boosheid zit ernog. Waarom er opnieuw ingraven dmv een medium?

Denk dat het meer zit in het feit dat hij het verzweeg. Ze zal waarschijnlijk heel duidelijk gezegd hebben dat het heel belangrijk is om open kaart te spelen. 

Ik heb dit ook meegemaakt. Dubbeltraps bedrog. Dus in eerste instantie maar topje van ijsberg opbiechten, veel spijt betuigen, vaak zeggen dat er geen leugens meer zijn (half jaar lang)...en dan komt er alsnog een berg bagger. Heel erg beschadigend.

Is wel heel jammer dat het zo liep voor jullie Peet. De schaamte over het bedrog kan enorm groot zijn, of het zich niet willen verantwoorden en het klein houden. Kan van alles zijn. Ik had al een keer iets gelezen in jouw verhaal waarvan ik mijn bedenkingen had. (tijd terug toen hij iets weggegooid had, weet niet meer precies)

Bij ons kwam het pas echt tot een 2.0 relatie toen alle bagger eruit was. Toen hij dingen begon te bekennen die ik echt niet kon weten. Uit zichzelf. Tot dan toe was het damage control en dan blijft er iets tussen staan wat wringt. Je voelt duidelijk het verschil tussen halve waarheid en volledige openheid.

Ik ben het volmondig eens met wat hierboven beschreven werd door verschillende forumleden dat je door het uitkomen van bedrog heel erg kan groeien, beide. Moet er ook niet aan denken dat ik rest van mijn leven in een leugen had moeten leven. Daar ben ik ook wel dankbaar voor. 

En ik ben dankbaar voor dit forum, blij dat ik het gevonden heb. Heb er al veel aan gehad. 

Elpisto schreef op 01-10-2024 om 11:22:

[..]

Hoewel ik me wel in de rest van je post kan vinden, gaat deze er bij mij net weer even over. Want wie ben jij om vraagtekens te stellen bij of iemand wel/niet zijn partner een kans geeft?

Ik gaf mijn partner ook een 2e kans. Omdat mijn liefde voor haar groot was en het voor mij leek, op dat moment, dat ze oprecht heel erg veel spijt had. Ik heb echt geloofd in het feit dat ze dat nooit weer zou doen. Dat het dan wel weer gebeurd, is een hard gelach. Maar ik zet daar zelf geen vraagtekens bij hoor: Ik ben gelukkig geweest de afgelopen 2 jaar en heb nog ontelbare herinneringen gemaakt met mijn kids, die we anders niet gemaakt hadden. Dus spijt van die keuze heb ik absoluut niet.

Ik heb het niet direct over jou. Maar gewoon in het algemeen. Zie zoveel relaties waarin ik niet zou willen zitten. En iemand die veelvuldig en langdurig kan of wil vreemdgaan. Die kan en wil ik niet meer vertrouwen. Ik heb na mijn huwelijk een tijd een open relatie gehad en daarin was zoveel meer vertrouwen en communicatie. Juist omdat er veel meer kon waren er geen geheimen. Ik zeg niet dat anderen dat moeten doen (het is absoluut niet voor iedereen geschikt). Maar ik zag wel dat voor veel mensen een langdurige of monogame relatie toch niet voor altijd werkt. Daarom komt vreemdgaan zo vreselijk veel voor. 

Izza schreef op 01-10-2024 om 17:59:

[..]

Ik heb het niet direct over jou. Maar gewoon in het algemeen. Zie zoveel relaties waarin ik niet zou willen zitten. En iemand die veelvuldig en langdurig kan of wil vreemdgaan. Die kan en wil ik niet meer vertrouwen. Ik heb na mijn huwelijk een tijd een open relatie gehad en daarin was zoveel meer vertrouwen en communicatie. Juist omdat er veel meer kon waren er geen geheimen. Ik zeg niet dat anderen dat moeten doen (het is absoluut niet voor iedereen geschikt). Maar ik zag wel dat voor veel mensen een langdurige of monogame relatie toch niet voor altijd werkt. Daarom komt vreemdgaan zo vreselijk veel voor.

Fantastisch dat het voor jou zo heeft gewerkt maar ook in open relaties wordt er vreemdgegaan. Het is nl de dopamine kick door geheim en spanning die ervoor zorgt dat affaires ontstaan en ook langdurig kunnen zijn. Naast natuurlijk dat er ook helaas  dubbellevens zijn doordat sommige mensen van meerdere personen/gezinnen kunnen houden als ook verliefdheid een reden kan zijn voor langdurig bedrog en niet kunnen kiezen. Verliefdheid blijkt uiteindelijk ook vaak dopamine verslaving te zijn. 

Renate46 schreef op 01-10-2024 om 14:45:

[..]

Of maak jij de zoen (leugen) te groot. Dat gebeurde in je zg. relatie 1.0

Jullie waren toen helemaal happy met versie 2.0. Nieuwe start, oude pijntjes vergeven, aan jezelf werken en door. Blijkbaar heb je hem helemaal niet vergeven. De boosheid zit ernog. Waarom er opnieuw ingraven dmv een medium?

Ben ik het niet mee eens. Het ging niet om de zoen. Het ging om het jaar. Het was een jaar eerder. Dus het was geen one night stand dronken na een feest zoals man altijd gezegd heeft. Plus wat online contact.

Dit was een jaar daarvoor. Wat betekent dat er een jaar gezwegen was. Het geen one night stand is geweest. Ik heb het gevoel dat hij zelfs nu nog dingen verzwijgt. 

Het medium bezoek ging ik gewoon louter heen uit nieuwsgierigheid. Omdat ik gewoon geïnteresseerd ben in spiritualiteit. Maar de dingen die zij vertelde kon ik niet negeren 

Yessie2000 schreef op 01-10-2024 om 17:38:

[..]

Denk dat het meer zit in het feit dat hij het verzweeg. Ze zal waarschijnlijk heel duidelijk gezegd hebben dat het heel belangrijk is om open kaart te spelen.

Ik heb dit ook meegemaakt. Dubbeltraps bedrog. Dus in eerste instantie maar topje van ijsberg opbiechten, veel spijt betuigen, vaak zeggen dat er geen leugens meer zijn (half jaar lang)...en dan komt er alsnog een berg bagger. Heel erg beschadigend.

Is wel heel jammer dat het zo liep voor jullie Peet. De schaamte over het bedrog kan enorm groot zijn, of het zich niet willen verantwoorden en het klein houden. Kan van alles zijn. Ik had al een keer iets gelezen in jouw verhaal waarvan ik mijn bedenkingen had. (tijd terug toen hij iets weggegooid had, weet niet meer precies)

Bij ons kwam het pas echt tot een 2.0 relatie toen alle bagger eruit was. Toen hij dingen begon te bekennen die ik echt niet kon weten. Uit zichzelf. Tot dan toe was het damage control en dan blijft er iets tussen staan wat wringt. Je voelt duidelijk het verschil tussen halve waarheid en volledige openheid.

Ik ben het volmondig eens met wat hierboven beschreven werd door verschillende forumleden dat je door het uitkomen van bedrog heel erg kan groeien, beide. Moet er ook niet aan denken dat ik rest van mijn leven in een leugen had moeten leven. Daar ben ik ook wel dankbaar voor.

En ik ben dankbaar voor dit forum, blij dat ik het gevonden heb. Heb er al veel aan gehad.

Met je eens...3.5 jaar nog een lijk uit de kast...ben heel eerlijk daar had ik echt geen zin meer in om daar mee aan de slag te gaan om dat te verwerken. Wordt nu al moe als ik dit allemaal weer moet gaan doorstaan. Denk dat het door oude patronen in onze relatie kwam dat er weer twijfels ontstonden en daardoor veel triggers weer kreeg.

Hij had altijd al last van extreme woede uitbarstingen. En die had ik 3.5 jaar niet meer meegemaakt. Nu heb ik hem daar een kans in gegeven. Hij zou daar zelf in therapie voor gaan. Maar soms dan weer die discussies...waar ik kalm bleef maar hij dan echt naar mijn emotie op zoek was( in mijn ogen dan) hij zoog me helemaal leeg.  Maar hij heeft liggen huilen in mijn armen...ik dacht hèhè eindelijk gaat hij met zichzelf aan de slag.

Ik ben er nu achter dat hij het echt goed doet op de ups en downs..maar ik had daar echt geen zin meer in.

Soms is kiezen voor jezelf ook een keuze. Mijn vriendinnen zeggen ook..je hebt hem zoveel gelegenheid gegeven om open te zijn.

Peet52! schreef op 01-10-2024 om 22:27:

[..]

Met je eens...3.5 jaar nog een lijk uit de kast...ben heel eerlijk daar had ik echt geen zin meer in om daar mee aan de slag te gaan om dat te verwerken. Wordt nu al moe als ik dit allemaal weer moet gaan doorstaan. Denk dat het door oude patronen in onze relatie kwam dat er weer twijfels ontstonden en daardoor veel triggers weer kreeg.

Hij had altijd al last van extreme woede uitbarstingen. En die had ik 3.5 jaar niet meer meegemaakt. Nu heb ik hem daar een kans in gegeven. Hij zou daar zelf in therapie voor gaan. Maar soms dan weer die discussies...waar ik kalm bleef maar hij dan echt naar mijn emotie op zoek was( in mijn ogen dan) hij zoog me helemaal leeg. Maar hij heeft liggen huilen in mijn armen...ik dacht hèhè eindelijk gaat hij met zichzelf aan de slag.

Ik ben er nu achter dat hij het echt goed doet op de ups en downs..maar ik had daar echt geen zin meer in.

Soms is kiezen voor jezelf ook een keuze. Mijn vriendinnen zeggen ook..je hebt hem zoveel gelegenheid gegeven om open te zijn.

Dat herken ik wel ja. Ik denk, achteraf, dat het essentieel is om in relatietherapie te gaan na iets als dit. Wij hebben dat niet gedaan, en na verloop van tijd merkte ik dat dezelfde desinteresse er bij de vrouw weer in kroop. Of naja, desinteresse. Maar wel dezelfde patronen. Wat minder moeite doen. Noem het maar op. Ze was me in die zin alleen net voor om dat bespreekbaar te maken, want toen ging ze er vandoor.

Elpisto schreef op 02-10-2024 om 08:37:

[..]

Dat herken ik wel ja. Ik denk, achteraf, dat het essentieel is om in relatietherapie te gaan na iets als dit. Wij hebben dat niet gedaan, en na verloop van tijd merkte ik dat dezelfde desinteresse er bij de vrouw weer in kroop. Of naja, desinteresse. Maar wel dezelfde patronen. Wat minder moeite doen. Noem het maar op. Ze was me in die zin alleen net voor om dat bespreekbaar te maken, want toen ging ze er vandoor.

Ja dat zeker. Of in ieder geval je persoonlijke issues aanpakken.

Ben er nu inmiddels achter dat mensen zo gecompliceerd kunnen zijn. En daar hoor ik ook bij. Besef heel goed dat mijn groei voor man niet bij te houden was. Hij dacht echt. Als ik maar elke dag zeg hoeveel ik van haar hou. Hoe mooi ik ben..de mooiste van de hele wereld.  In het begin is dat heel fijn natuurlijk.

En ik kan ook terug kijken op een hele mooie 3.5 jaar. Alleen maakt het dat ook extra pijnlijk. Om de kinderen intens verdrietig te zien. Dat ik echt tegen mezelf moet zeggen. Neem je groei mee en zorg dat je overeind blijft. Dat ik dingen nu heel scherp zie. En altijd met vraagtekens zal blijven zitten. Dat hij me de waarheid niet gunt. Want dat heb ik hier al ooit eerder opgeschreven. Ik denk dat er echt meer gebeurd is en dat zij niet de enige is geweest. Dat zei mijn intuïtie.  Alleen dacht ik dat die vertroebeld was door mijn wantrouwen. 

En man..die schiet in zijn afweer mechanisme. Kan dit nu zo duidelijk merken in zijn communicatie. En daarom denk ik dat bovenstaande klopt. Alleen zal ik daar nooit achter komen. Moet dit gaan accepteren. En daar heeft dit forum ook bij geholpen.  Alle verhalen. Mijn naïeve ik zegt.....nee dat kan toch niet. Iemand kan je niet zo bedonderen. Maar nu ik zo gegroeid ben..ben ik sterker geworden.

Ik kan nu zien...zie het nog heel helder voor.. dat man zei. Peet....het was maar 1 keer hé..echt glashard. Dus ja. Hard gelag dat iemand zo recht in je gezicht je aan kan kijken en zo kan liegen. Ik heb hier geleerd dat dit mogelijk is. Dat mensen kunnen liegen. Dus ja dat sterkt me en ben heel blij dat ik nu deze grens aangegeven heb. Wil niet zeggen dat het makkelijk zal zijn . Maar voel me sterker dan 3.5 jaar geleden omdat ik inmiddels veel gedrag van mezelf herken en van man.

Mensen die vreemdgaan doen dat met een reden. Ze zijn niet gelukkig met zichzelf of binnen de relatie. Als je die onderliggende redenen niet aanpakt dan blijven de problemen bestaan. En is de kans op terugval in oud gedrag heel erg groot. Iemand die volkomen gelukkig is met zijn partner staat niet open voor anderen. Daar komt niemand tussen. En bij een verliefdheid (wat iedereen kan gebeuren) handel je daar niet naar. Maar je bespreekt het met je eigen partner. 

Peet jij hebt voor jezelf duidelijke grenzen opgesteld na het bedrog. Je partner is daarvan op de hoogte en heeft besloten daar niets mee te doen. Ik begrijp dat je dan geen 3e kans geeft. Er is al een 2e kans gegeven! Uiteindelijk is zelfrespect toch echt belangrijker dan een partner. Waarom zou die jou nog serieus nemen als jij toch wel vergeeft en dus over je heen laat lopen? 

Collega ging (gaat) ook regelmatig vreemd. Dat is ook uitgekomen. Hij past nu dus beter op. En weet natuurlijk ook dat zij hem eerder toch ook heeft vergeven. Dus loopt zo'n vaart niet. En anders komt er een scheiding. Maar het zit er nu eenmaal in. En als je relatie dan na jaren wat in het slop raakt. Ik zie het zoveel gebeuren. 

Jouw verhaal heeft me hier altijd geboeid Peet. Ik bewonder hoe je het proces bent aangegaan. Zoeken naar herstel, vergeving, eigen en gezamenlijke groei. Klinkt alsof je daarin jezelf niets hoeft te verwijten en daarin je kinderen iets moois hebt voorgeleefd.

En ik bewonder hoe je nu de schijnbaar onvermijdelijke conclusie trekt. Jouw man heeft het op zijn manier ook geprobeerd. Maar als hij verder niet wil of kan, dan houdt het op. En dat mag ook, dit is hoe hij zijn leven leidt. Alleen dan niet samen. Ik begrijp jouw behoefte aan openheid, de overtuiging dat je erop kunt rekenen dat de ander bereid is jouw vragen eerlijk te beantwoorden, de veiligheid dat niets onbesproken hoeft te blijven heel goed. Niet dat alles tot in elk detail gedeeld hoeft te worden, maar het gaat om de houding. En dan resteert rouw omdat de conclusie zo hard is, maar ook de schouders rechtop omdat je je het bent aangegaan en zoals je ook zegt daardoor echt gegroeid bent. Dat is de basis waarop je verder kunt.

Peet52! schreef op 02-10-2024 om 10:01:

[..]

Ja dat zeker. Of in ieder geval je persoonlijke issues aanpakken.

Ben er nu inmiddels achter dat mensen zo gecompliceerd kunnen zijn. En daar hoor ik ook bij. Besef heel goed dat mijn groei voor man niet bij te houden was. Hij dacht echt. Als ik maar elke dag zeg hoeveel ik van haar hou. Hoe mooi ik ben..de mooiste van de hele wereld. In het begin is dat heel fijn natuurlijk.

En ik kan ook terug kijken op een hele mooie 3.5 jaar. Alleen maakt het dat ook extra pijnlijk. Om de kinderen intens verdrietig te zien. Dat ik echt tegen mezelf moet zeggen. Neem je groei mee en zorg dat je overeind blijft. Dat ik dingen nu heel scherp zie. En altijd met vraagtekens zal blijven zitten. Dat hij me de waarheid niet gunt. Want dat heb ik hier al ooit eerder opgeschreven. Ik denk dat er echt meer gebeurd is en dat zij niet de enige is geweest. Dat zei mijn intuïtie. Alleen dacht ik dat die vertroebeld was door mijn wantrouwen.

En man..die schiet in zijn afweer mechanisme. Kan dit nu zo duidelijk merken in zijn communicatie. En daarom denk ik dat bovenstaande klopt. Alleen zal ik daar nooit achter komen. Moet dit gaan accepteren. En daar heeft dit forum ook bij geholpen. Alle verhalen. Mijn naïeve ik zegt.....nee dat kan toch niet. Iemand kan je niet zo bedonderen. Maar nu ik zo gegroeid ben..ben ik sterker geworden.

Ik kan nu zien...zie het nog heel helder voor.. dat man zei. Peet....het was maar 1 keer hé..echt glashard. Dus ja. Hard gelag dat iemand zo recht in je gezicht je aan kan kijken en zo kan liegen. Ik heb hier geleerd dat dit mogelijk is. Dat mensen kunnen liegen. Dus ja dat sterkt me en ben heel blij dat ik nu deze grens aangegeven heb. Wil niet zeggen dat het makkelijk zal zijn . Maar voel me sterker dan 3.5 jaar geleden omdat ik inmiddels veel gedrag van mezelf herken en van man.

Ik denk dat ik dat stukje van mijn vrouw altijd een soort van weggeduwd heb. Ik heb wel altijd geweten dat bepaalde dingen echt niet normaal waren. Dat constante bevestiging zoeken van haar.

Ik ben best een man die wel altijd zijn waardering uitsprak. Complimentjes, dat soort dingen. En dan toch was zij altijd nog die extra bevestiging nodig. Hou je wel van mij? Wil je niet een ander? Vindt je me wel aantrekkelijk? Gek werd ik er soms van. Maar ik denk dat daar wel de onderliggende problematiek in aanwezig is. Een jeugd met een moeder die constant commentaar had op alles wat je deed, op hoe je er uit zag. Noem het maar op. 

Die bevestiging blijft ze zoeken maar op een gegeven moment is het niet meer genoeg dat ik dat zoek. De aandacht die ze dan van anderen kan krijgen, daar gaat ze heel erg goed op. Ze begint zichzelf op een gegeven moment af te vragen of ze wel een goede moeder is, of ze wel een goede vrouw is, of ze wel mooi genoeg is. En die bevestiging van een ander krijgen, doet wel net dat snaartje raken, wat ik op een gegeven moment niet meer doe.

In die zin helpt het wel met de verwerking: Er is niks wat ik anders had kunnen doen. Dit was toch wel gebeurd, ondanks dat ik haar altijd als een prinses behandeld heb. Dat helpt echt. Dat geeft rust. Dat moet ook wel, want de hele dag met ongeloof rond lopen is ook wat.

Elpisto schreef op 02-10-2024 om 11:49:

[..]

Ik denk dat ik dat stukje van mijn vrouw altijd een soort van weggeduwd heb. Ik heb wel altijd geweten dat bepaalde dingen echt niet normaal waren. Dat constante bevestiging zoeken van haar.

Ik ben best een man die wel altijd zijn waardering uitsprak. Complimentjes, dat soort dingen. En dan toch was zij altijd nog die extra bevestiging nodig. Hou je wel van mij? Wil je niet een ander? Vindt je me wel aantrekkelijk? Gek werd ik er soms van. Maar ik denk dat daar wel de onderliggende problematiek in aanwezig is. Een jeugd met een moeder die constant commentaar had op alles wat je deed, op hoe je er uit zag. Noem het maar op.

Die bevestiging blijft ze zoeken maar op een gegeven moment is het niet meer genoeg dat ik dat zoek. De aandacht die ze dan van anderen kan krijgen, daar gaat ze heel erg goed op. Ze begint zichzelf op een gegeven moment af te vragen of ze wel een goede moeder is, of ze wel een goede vrouw is, of ze wel mooi genoeg is. En die bevestiging van een ander krijgen, doet wel net dat snaartje raken, wat ik op een gegeven moment niet meer doe.

In die zin helpt het wel met de verwerking: Er is niks wat ik anders had kunnen doen. Dit was toch wel gebeurd, ondanks dat ik haar altijd als een prinses behandeld heb. Dat helpt echt. Dat geeft rust. Dat moet ook wel, want de hele dag met ongeloof rond lopen is ook wat.

Ik denk, als ik zo jouw verhaal lees dat de Waarom vraag voor jou beantwoord is. Het zit duidelijk niet goed in haarzelf al dan niet ontstaan in haar jeugd. Het is eigenlijk heel triest dat ze die bevestiging steeds nodig heeft, zij alle aandacht wil en dat het moet gaan zoals zij wil (jouw verhaal over je vrijgezellendag staat mij ook nog bij) . Je kan concluderen dat je er alles aan hebt gedaan. En als haar wil tot veranderen (want jij kan haar niet veranderen) er niet is en haar Quick fix bij een ander zoekt, dan heeft ze gekozen. Als ik het zo lees dan is het zo zonde dat ze hiervoor kiest. Ze neemt jullie kinderen daarin bovendien mee. Geen woorden voor hoe erg ik het vind. 

Nu 2 stellen dichtbij waarbij ook overspel uitgekomen is. Verwoeste veilige havens, dat is wat ik zie!