Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Peet52! schreef op 30-09-2024 om 02:50:
Hier ook de scheiding een feit. Geen weg meer terug.
Vanmiddag een medium bezocht. Had er eigenlijk geen enkele verwachting bij maar...jeetje. wat sloeg ze de spijker op zijn kop. Ze wist allemaal dingen te vertellen die ze niet kon weten.
Dus met deze informatie naar man. Hem geconfronteerd. Gedwongen min of meer. Voelde me heel sterk dt als hij niet met de waarheid kwam ik die wel ergens anders ging zoeken. Had altijd nog een gevoel dat er informatie niet verteld was.
En ja hoor..opeens kwam er een bekentenis. Man had in 2018 al met haar gezoend. De informatie die ik wist was dat ze een one night stand hadden in November 2019. Dus echt hoe kan iemand zo liegen.
Maar ben blij eindelijk dat mijn onderbuikgevoel. Die ik altijd heb gehad eindelijk uitgesproken is. Mijn intuïtie dat er meer was klopte. Dit was de reden dat ik bleef twijfelen. Dat ik nu eindelijk het antwoord heb.
Wat ben ik boos. Boos dat hij.deze 2e kans met bedrog is begonnen.
Mijn intuïtie zegt dat er veel meer gebeurd js maar hij komt nog niet ober de brug met zijn antwoorden.
Wat ben.ik teleurgesteld. Wat was ik naïef. Wat ben ik verdrietig.
Maar het medium zei ook hele mooie dingen. Dat ze veel gezelligheid ziet. Veel gezellige mensen om me heen. En ook in de toekomst. Dus ik weet zeker dat ik hier sterk uitkom. Mijn hemel..heb dit nooit aan zien komen maar weet nu wel waarom ik altijd weer twijfelde
Iedereen moet dit natuurlijk voor zichzelf weten, maar vindt je het niet een beetje gevaarlijk om dat daar aan op te hangen?
Mijn vrouw heeft het dus namelijk ook gedaan, die wou eigenlijk wel weer terug naar haar gezin ( niet dat ik dat geaccepteerd had) en is dus ook naar een medium gegaan, die bepaalde dingen heeft aangegeven. Om daar nou zo'n belangrijke beslissing aan op te hangen.
Hij heeft het toegegeven
Dus het is een jaar eerder begonnen. Vind ik wel een grote leugen als je een 2e kans krijgt.
Bir_F schreef op 29-09-2024 om 21:29:
Ik zal nog eens een update geven over mij. Dit is wel een mooi moment, al zeg ik het zelf. Dit weekend 3 jaar geleden dook mijn ex-man voor het eerst echt met zijn Truus in bed. Ze zijn nog steeds samen. De kinderen zijn bij mij en moeten niks van haar hebben en weinig van hun vader. Scheiding is nog steeds niet rond, dat gaat niet zo makkelijk. Zolang dat niet gelukt is weet ik niet of ik met de kinderen kan blijven wonen waar ik woon, dus daar heb ik behoorlijke zorgen om.
Mijn emotionele staat over de scheiding is wat lastig te omschrijven. Hij wil ‘vrienden’ zijn of zoiets en zoekt via mij ingang naar de kinderen. Ik wil geen vrienden zijn, want er zit bij mij te veel pijn waar geen ruimte voor is en ik zeg steeds dat hij zelf verantwoordelijk is voor zijn relatie met de kinderen. Ik probeer neutraal te zijn over hem naar de kinderen, maar ik zeg niet dat me dat altijd lukt. Mijn band met de kinderen word langzaam beter, met horten en stoten en stapjes vooruit en achteruit.
Ik lees hier nog altijd mee en heb veel aan jullie gehad.
Wat fijn dat je band met de kinderen stapje voor stapje beter wordt! En ja, vrienden zijn, dat wou mijn ex ook, maar als je 't mij vraagt is dat een hele laffe manier om hun eigen bijdrage aan het mislukken van de relatie en hun eigen niet genomen verantwoordelijkheid te kunnen verdoezelen.
En tuurlijk een medium is gevaarlijk als je je beslissingen daarvan af laat hangen. Maar als je toch meerdere malen. Lees vele gesprekken hebt gehad en er dan uiteindelijk 3.5 jaar na de herstart achter komt. Zie ik het alsnog als bedrog bij herstart.
De lippen worden gewoon stijf op elkaar gehouden. Hij vertelt alleen wat hij wil vertellen. De rest daar kom ik gewoon nooit achter.
Mijn naïeve ik wil alsnog denken...ach...een beetje zoenen. Maar...ik denk eigenlijk dat dat ook de waarheid niet is. Maar dat heb ik.altijd gedacht..er is meer.
Dus ik ben heel blij dat ik gegaan ben. Ik vind namelijk dat ik recht heb op de waarheid.
Peet52! schreef op 30-09-2024 om 09:34:
Hij heeft het toegegeven
Dus het is een jaar eerder begonnen. Vind ik wel een grote leugen als je een 2e kans krijgt.
Nee dat begrijp ik. Maar het is natuurlijk in die zin wel een beetje suggestief. Of laat ik het anders zeggen: Mijn vrouw kreeg te horen van het medium: Hoe zwaar het ook is, je moet het niet nog een kans geven. Want je zit over een jaar weer. En die interpreteer ik wat anders dan dat zij dat doet. We gaan uit elkaar omdat mijn vrouw wederom vreemd gegaan is, niet omdat er weer iets niet goed zat.
Mijn vrouw hangt in die zin haar keuze nu op aan nieuwe vriend + Medium. En ik denk dat dat niet een hele slimme keuze is.
Nogmaals. Ik begrijp dat in jullie situatie heel goed dat je dat zo stelt.
Het was mijn voornemen ook niet om een beslissing daar vanaf te laten hangen.
Maar ze begon meteen al over heel veel bedrog en leugens. Kon ze nooit weten.
Dus ik ben gaan zitten. En heel rustig verteld dat ik met een medium gesproken heb. En dat hij zelf over de brug kon komen met de waarheid
Of dat ik zelf op onderzoek uit zou gaan. Heel stellig zei ik dat...herhaalde dit een aantal keer. Kon aan zijn reactie zien dat er meer was. Hij zei namelijk helemaal niets.. Nooit gedacht...verwacht dat het al een jaar eerder aan de gang was. Maar goed ik heb wel heel veel geleerd deze afgelopen 3.5 jaar. Neem dat Maar mee voor de toekomst. Maar ik hoef hem niet meer te zien. Dacht altijd dat we vrienden konden blijven als we alleen verder gingen. Maar neem het hem wel heel erg kwalijk dat hij niet met een schone lei begonnen is naar mij toe.
Peet52! schreef op 30-09-2024 om 10:22:
Nogmaals. Ik begrijp dat in jullie situatie heel goed dat je dat zo stelt.
Het was mijn voornemen ook niet om een beslissing daar vanaf te laten hangen.
Maar ze begon meteen al over heel veel bedrog en leugens. Kon ze nooit weten.
Dus ik ben gaan zitten. En heel rustig verteld dat ik met een medium gesproken heb. En dat hij zelf over de brug kon komen met de waarheid
Of dat ik zelf op onderzoek uit zou gaan. Heel stellig zei ik dat...herhaalde dit een aantal keer. Kon aan zijn reactie zien dat er meer was. Hij zei namelijk helemaal niets.. Nooit gedacht...verwacht dat het al een jaar eerder aan de gang was. Maar goed ik heb wel heel veel geleerd deze afgelopen 3.5 jaar. Neem dat Maar mee voor de toekomst. Maar ik hoef hem niet meer te zien. Dacht altijd dat we vrienden konden blijven als we alleen verder gingen. Maar neem het hem wel heel erg kwalijk dat hij niet met een schone lei begonnen is naar mij toe.
Snap ik. Aan de andere kant: Ik denk dat er maar heel weinig echt met een schone lei weer verder gaan en echt alles op tafel leggen.
Ik denk dat er zeker van de vorige keer ook echt nog wel afspraken of dingen zijn gebeurd die ze me niet verteld heeft, die ze achter gehouden heeft. In die zin was dat voor mij zelf nooit echt een probleem. Ik wist inmiddels dat ze goed kon liegen. Het is wat het is, zo heb ik er altijd ingestaan. Of het dan een jaar eerder al speelde, of 20 keer sex ipv 2 keer is geweest, vond ik zelf niet zo relevant.
Dat is dan ook persoonlijk denk. Voor de een geld weer een andere grens als voor de ander. Ik vond schoon schip wel erg belangrijk voor onze relatie 2.0.
Vanuit leugens kun je nooit echt meer de verbinding meer vinden.
En als er dan een jaar extra uit de kast komt bovendrijven. Tja..dat vind ik geen klein leugentje. Dat vind ik een hele grote leugen. Maar goed. Ik ben blij dat het nu eindelijk out of the open is. Ik had altijd een gevoel dat er nog een puzzelstukje miste.
Merk nog steeds dat ik compassie heb...terwijl iemand je zo bedonderd. Wat zit een mens vreselijk in elkaar.
Maar ik ga door. Geen weg meer terug!!!
En het is goed zo..ik heb ook zoveel geleerd van deze 3.5 jaar over mezelf. Dat neem ik mee.
Wil niet zeggen dat ik naast mijn boosheid ook heel veel verdriet voel. Zelfs voor hem. Dat hij niet het vermogen had om dit te vertellen. Want het is geen slecht mens. In principe is hij mijn soulmate. Zo voel ik het ook ondanks de woede.
Maar ik ben nu wel zo ver dat ik mezelf dit niet meer gun. Het verwerken van het vreemdgaan heeft me zoveel inzichten gegeven maar ook heel veel energie gekost. En nu ga ik mijn energie aan andere dingen besteden.
Ik had deze waarheid ook nooit aangekund als ik niet zo ver was geweest in mijn groeiproces. Hij vertelde dit gisteren en ik schrok er nog geneens van. Herkende wel het patroon. Ik vragen hij erom heen draaiend. Proberen. Maar lukte hem dit keer niet omdat ik heel stellig bleef. Heel rustig. Ik ging niet op zijn gedraai in.
Ik herkende op een gegeven moment de patronen binnen onze relatie. Het toxic gedeelte. De ups en de downs. Kon heel goed herkennen dat man het daar heel goed op deed maar dat ik dat echt niet meer wilde. Ik ben deze 3.5 jaar me veel meer bewust geworden van mijn patronen en overlevings strategieën en ook die van man.
Peet52! schreef op 30-09-2024 om 14:26:
Dat is dan ook persoonlijk denk. Voor de een geld weer een andere grens als voor de ander. Ik vond schoon schip wel erg belangrijk voor onze relatie 2.0.
Vanuit leugens kun je nooit echt meer de verbinding meer vinden.
En als er dan een jaar extra uit de kast komt bovendrijven. Tja..dat vind ik geen klein leugentje. Dat vind ik een hele grote leugen. Maar goed. Ik ben blij dat het nu eindelijk out of the open is. Ik had altijd een gevoel dat er nog een puzzelstukje miste.
Merk nog steeds dat ik compassie heb...terwijl iemand je zo bedonderd. Wat zit een mens vreselijk in elkaar.
Maar ik ga door. Geen weg meer terug!!!
En het is goed zo..ik heb ook zoveel geleerd van deze 3.5 jaar over mezelf. Dat neem ik mee.
Wil niet zeggen dat ik naast mijn boosheid ook heel veel verdriet voel. Zelfs voor hem. Dat hij niet het vermogen had om dit te vertellen. Want het is geen slecht mens. In principe is hij mijn soulmate. Zo voel ik het ook ondanks de woede.
Maar ik ben nu wel zo ver dat ik mezelf dit niet meer gun. Het verwerken van het vreemdgaan heeft me zoveel inzichten gegeven maar ook heel veel energie gekost. En nu ga ik mijn energie aan andere dingen besteden.
Ik had deze waarheid ook nooit aangekund als ik niet zo ver was geweest in mijn groeiproces. Hij vertelde dit gisteren en ik schrok er nog geneens van. Herkende wel het patroon. Ik vragen hij erom heen draaiend. Proberen. Maar lukte hem dit keer niet omdat ik heel stellig bleef. Heel rustig. Ik ging niet op zijn gedraai in.
Ik herkende op een gegeven moment de patronen binnen onze relatie. Het toxic gedeelte. De ups en de downs. Kon heel goed herkennen dat man het daar heel goed op deed maar dat ik dat echt niet meer wilde. Ik ben deze 3.5 jaar me veel meer bewust geworden van mijn patronen en overlevings strategieën en ook die van man.
Tuurlijk is dat persoonlijk. Begrijp me niet verkeerd, het is je goed recht daar heel anders over te denken hoor!!
Tuurlijk heb je nog compassie. Dat gaat ook niet zomaar weg. Ik merk dat bij mezelf ook wel. Ergens weet ik dat de vrouw waar ik 13 jaar mee samen ben geweest, tot voor kort, geen seconde nagedacht had over de kinderen binnen 3 week aan een nieuwe partner voor te stellen. Maar het lastige is in die zin: Het beeld wat je van iemand hebt, moet je loslaten. Mijn vrouw is mijn vrouw niet meer en ik kan haar niet langer helpen bij het maken van haar keuzes. Het enige wat ik kan doen, is zorgen dat ik met respect over haar praat tegenover de kinderen, de zaken goed regel met haar voor de kinderen en daarnaast zo weinig mogelijk contact met haar te hebben. Maar dat wil niet zeggen dat mijn liefde weg is. Of dat ik niet nog steeds dagelijks met weemoed terug denk aan ons. Dat ik haar niet nog in alledaagse dingen mis. Dat gaat echt niet zomaar weg. Ik wou dat het wel zo was hoor, want de dagen zijn op dit moment lang.
Je ontwikkelt een hekel aan de daden van iemand, dat wel. Ik kan wel met 100% zeggen dat ik met een soort van walging en afkeer naar mijn vrouw kijk op dit moment. Maar de persoon zelf, de vrouw die jaren zo goed voor ons geweest is, die echt een goede moeder was. Mijn levensmaatje waar ik zoveel goede herinneringen aan heb, waar ik zoveel liefde voor voel. Die zal ben ik bang altijd wel een beetje blijven hangen.
En aan de andere kant: Ook dat is een kracht. Dat je vanuit die ervaring kunt zeggen: Wat ze nu doet, staat eigenlijk zover weg van wie wij waren. Maar ik hou me vast aan hoe ze was. Dat voelt goed.
Dat beschrijf je allemaal heel mooi.
En zo is het ook
Zal het inderdaad los moeten laten. Zal lastig worden maar zal me zoveel beter af gaan als 3.5 jaar geleden. Maar het besef dat er geen weg meer terug is...pffff...best heftig. In deze 3.5 jaar zoveel mooie dingen meegemaakt. Zoveel verbinding. Wauw..wat was ik weer gek van die man en hij van mij. Ik was zijn wereld..
En nu...ik weet het eigenlijk niet.
Maar goed. Ik heb met veel bewondering jouw daadkracht gelezen. Ik hoop die te vinden. Doorzetten met dingen te regelen en niet weer afwachten.
Vriendin appt net dat er bijv ergens miss een huis te huur komt. Dat vliegt me dan meteen aan. De daadkracht om meteen stappen te zetten. Maar zal wel moeten want gezien de woningnood zou het al een wonder zijn als dat meteen beschikbaar zou zijn
Peet52! schreef op 30-09-2024 om 14:58:
Dat beschrijf je allemaal heel mooi.
En zo is het ook
Zal het inderdaad los moeten laten. Zal lastig worden maar zal me zoveel beter af gaan als 3.5 jaar geleden. Maar het besef dat er geen weg meer terug is...pffff...best heftig. In deze 3.5 jaar zoveel mooie dingen meegemaakt. Zoveel verbinding. Wauw..wat was ik weer gek van die man en hij van mij. Ik was zijn wereld..
En nu...ik weet het eigenlijk niet.
Die daadkracht van mij valt wel mee hoor. Ik word een beetje min of meer gedwongen om sterk te zijn. Mijn vrouw is verliefd en laat daar mee alles uit haar handen vallen en heeft geen oog meer voor niemand verder. Het is alleen maar die nieuwe vent en de woorden die hij haar verteld.
Geloof me, ook ik voel me ontzettend kut. Maar er is geen weg meer terug en geen andere optie meer. En ook ik riep dat het me deze keer een stuk beter zou af gaan, maar de realiteit is dat we nu een maand verder zijn en ik me nog steeds elke dag verschrikkelijk voel. Me nog steeds elke dag afvraag: WTF gebeurd hier allemaal. Het loslaten van dat gevoel is nog steeds erg moeilijk.
Gelukkig heb ik veel goede vrienden en ben ik in die zin een open boek, dus ik vind het niet lastig om er over te praten. En het feit dat er bij ons al best wat dingen geregeld zijn, of geregeld worden, maakt het wat makkelijker om niet steeds vast te blijven staan. Juist die acties die genomen moeten worden, geven mij een klein beetje rust.
Maar het is loslaten, de woorden die tegen je gezegd zijn loslaten. Zelfs nu krijg ik nog mails van haar waarin ze beschrijft dat ik de wereld voor haar was, dat ze altijd van mij zal blijven houden en noem het allemaal maar op. Maar die woorden hebben geen waarde, als je kijkt naar wat ze doet. Ik denk dat dat iets is wat je je goed in de oren moet knopen.
Peet52! schreef op 30-09-2024 om 14:26:
Dat is dan ook persoonlijk denk. Voor de een geld weer een andere grens als voor de ander. Ik vond schoon schip wel erg belangrijk voor onze relatie 2.0.
Vanuit leugens kun je nooit echt meer de verbinding meer vinden.
En als er dan een jaar extra uit de kast komt bovendrijven. Tja..dat vind ik geen klein leugentje. Dat vind ik een hele grote leugen. Maar goed. Ik ben blij dat het nu eindelijk out of the open is. Ik had altijd een gevoel dat er nog een puzzelstukje miste.
Merk nog steeds dat ik compassie heb...terwijl iemand je zo bedonderd. Wat zit een mens vreselijk in elkaar.
Maar ik ga door. Geen weg meer terug!!!
En het is goed zo..ik heb ook zoveel geleerd van deze 3.5 jaar over mezelf. Dat neem ik mee.
Wil niet zeggen dat ik naast mijn boosheid ook heel veel verdriet voel. Zelfs voor hem. Dat hij niet het vermogen had om dit te vertellen. Want het is geen slecht mens. In principe is hij mijn soulmate. Zo voel ik het ook ondanks de woede.
Maar ik ben nu wel zo ver dat ik mezelf dit niet meer gun. Het verwerken van het vreemdgaan heeft me zoveel inzichten gegeven maar ook heel veel energie gekost. En nu ga ik mijn energie aan andere dingen besteden.
Ik had deze waarheid ook nooit aangekund als ik niet zo ver was geweest in mijn groeiproces. Hij vertelde dit gisteren en ik schrok er nog geneens van. Herkende wel het patroon. Ik vragen hij erom heen draaiend. Proberen. Maar lukte hem dit keer niet omdat ik heel stellig bleef. Heel rustig. Ik ging niet op zijn gedraai in.
Ik herkende op een gegeven moment de patronen binnen onze relatie. Het toxic gedeelte. De ups en de downs. Kon heel goed herkennen dat man het daar heel goed op deed maar dat ik dat echt niet meer wilde. Ik ben deze 3.5 jaar me veel meer bewust geworden van mijn patronen en overlevings strategieën en ook die van man.
Dag Peet52,
Dit wat jij aangeeft herken ik zo goed! Het is (voor mij persoonlijk) alsof er geen echte herstart mogelijk is als er geen echt schoon schip is gemaakt.
Daarmee bedoel ik dat hij echt alles verteld wat er gebeurd is omdat voor mijn gevoel dat past in verantwoordelijkheid nemen voor je daden en onder ogen zien wat je nu echt hebt gedaan en dit durft te delen, als onderdeel van het eerlijk kunnen zijn zeg maar. Dat betekent voor mij dan dat je sneller eerlijker naar mij en jezelf durft te zijn nu en in de toekomst als het even moeilijk is.
Maar het lijkt wel of de vreemdgangers dit niet begrijpen, alsof als je het klein houd en bagatelliseert, je delen en details achterhoudt je het dan minder erg maakt, alsof je dan blijft! Voor mij maakt dit juist dat het vertrouwen minder wordt omdat ik weet dat hij nog steeds zaken geheimhoudt wat dan tussen ons in blijft staan en ik alert blijf.
Dit is denk ik, naast wat rode vlaggen, de reden dat ook wij (voor nu) uit elkaar gaan. Ik kan de gedachte dat er meer geweest is niet loslaten en dat kost mij zoveel energie. Ook heeft het (te) lang geduurd dat hij ook echt de verantwoordelijkheid nam voor wat hij gedaan heeft waardoor gedragspatronen in stand bleven. Ruim 2 jaar geleden kon ik dit niet, geloofde wat hij mij vertelde en was totaal in shock wat er allemaal gebeurd is. Langzaam zie ik in dat het liegen en bedriegen een onderdeel van hem zijn en zolang hij dus niet eerlijk kan zijn over alles maakt dat dit gedrag in stand blijft, want in mijn ogen wil/kun je er dan eigenlijk niet aan werken! Maar blijkbaar begrijpen ze niet dat dit imo de basis is voor het terug brengen van veiligheid en vertrouwen in de relatie.
Irtje schreef op 30-09-2024 om 15:27:
[..]
Dag Peet52,
Dit wat jij aangeeft herken ik zo goed! Het is (voor mij persoonlijk) alsof er geen echte herstart mogelijk is als er geen echt schoon schip is gemaakt.
Daarmee bedoel ik dat hij echt alles verteld wat er gebeurd is omdat voor mijn gevoel dat past in verantwoordelijkheid nemen voor je daden en onder ogen zien wat je nu echt hebt gedaan en dit durft te delen, als onderdeel van het eerlijk kunnen zijn zeg maar. Dat betekent voor mij dan dat je sneller eerlijker naar mij en jezelf durft te zijn nu en in de toekomst als het even moeilijk is.
Maar het lijkt wel of de vreemdgangers dit niet begrijpen, alsof als je het klein houd en bagatelliseert, je delen en details achterhoudt je het dan minder erg maakt, alsof je dan blijft! Voor mij maakt dit juist dat het vertrouwen minder wordt omdat ik weet dat hij nog steeds zaken geheimhoudt wat dan tussen ons in blijft staan en ik alert blijf.
Dit is denk ik, naast wat rode vlaggen, de reden dat ook wij (voor nu) uit elkaar gaan. Ik kan de gedachte dat er meer geweest is niet loslaten en dat kost mij zoveel energie. Ook heeft het (te) lang geduurd dat hij ook echt de verantwoordelijkheid nam voor wat hij gedaan heeft waardoor gedragspatronen in stand bleven. Ruim 2 jaar geleden kon ik dit niet, geloofde wat hij mij vertelde en was totaal in shock wat er allemaal gebeurd is. Langzaam zie ik in dat het liegen en bedriegen een onderdeel van hem zijn en zolang hij dus niet eerlijk kan zijn over alles maakt dat dit gedrag in stand blijft, want in mijn ogen wil/kun je er dan eigenlijk niet aan werken! Maar blijkbaar begrijpen ze niet dat dit imo de basis is voor het terug brengen van veiligheid en vertrouwen in de relatie.
En toch heb ik mezelf wel heel vaak afgevraagd of ik bepaalde vragen die ik gesteld heb nog wel een keer zou stellen. Dat niet weten misschien beter was geweest dan wel weten.
Ik weet van de vorige keer dat vrouw van de andere kant van de affaire, wel alles gelezen en gezien heeft. En ik hoorde in het gesprek wat ik met haar had wel de pijn daarvan. Ik meende dat in elk geval die kerel o.a. naar mijn vrouw geappt heeft dat hij nooit gestopt is met aan haar denken en dat zij voor hem altijd de ware, die ene droomvrouw geweest is. Nu weet ik persoonlijk niet wat mijn vrouw daar op geantwoord heeft, omdat ik dat bijvoorbeeld dan weer niet gevraagd heb. Maar ik kan me voorstellen dat dat opmerkingen zijn, waar je gewoon echt niet meer overheen komt. Als mijn vrouw ook dat soort opmerkingen had gemaakt en ik had dat geweten, dan was dat voor mij gek genoeg een zwaardere grens geweest dan het daadwerkelijke vreemdgaan. Met dat soort opmerkingen declassificeer je eigenlijk een jarenlange relatie. Ook heeft zij de filmpjes gezien die ze elkaar gestuurd hebben. En ik kan me voorstellen dat dat ook heel confronterend is.
Ik weet dat mijn vrouw tegen haar vriendinnen gezegd heeft, dat ze met die nieuwe kerel zo goed praten kon en dat dat vanaf het begin al zo was en dat ze met mij nooit zo goed gepraten heeft. Het kwam er eigenlijk op neer: Ze heeft haar soulmate gevonden.
Dat soort opmerkingen zorgen er voor dat ik never meer wat van haar wil. Want ze heeft 13 jaar lang geroepen dat ik haar soulmate was. En daar geloof ik oprecht ook heilig in.
Een vriend van mij, heeft ook een affaire gehad. Dat was vooral emotioneel en is enkel tot een paar keer zoenen geleid. Maar toen dat uit kwam, heeft hij wel direct zijn telefoon op tafel gelegd en gezegd: Lees het maar. Ik heb het haar verder niet gevraagd, maar ik kan me echt voorstellen dat daar dingen in gestaan hebben waar je niet vrolijk van wordt. Het hilarische er aan, of misschien zelfs surrealistische, is dat de meiden destijds met elkaar uit geweest zijn en ze het daar veel over gehad hebben en mijn vrouw vol begrip was en er zelfs heel verdrietig over was, omdat dat haar weer terug bracht naar wat zij gedaan had. Terwijl ze achteraf op dat moment alweer contact had met een ander.
Ik denk dat we gewoon niet moeten willen weten wat er in de hoofden van onze vreemdgaande partners om gaat. Want ik denk niet dat het een antwoord is die we ooit gaan krijgen.
ik ben het ermee eens dat je niet alle details moet weten. Die had ik ook niet. Dit kan elk mens wel zelf invullen. Maar 1 jaar verzwijgen vind ik geen detail wat niet verzwegen had moeten worden. Mijn inziens dan.
