Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Elpisto schreef op 10-09-2024 om 15:28:
[..]
Dus als zij zich daar goed bij voelen, wil ik dat ook gewoon. Ik voel me er ook goed bij. Ik ga zaterdag ook gewoon kijken bij voetbal van zoonlief. In overleg met moeders natuurlijk.
Hartstikke belangrijk. Fijn als de kinderen heel goed ervan doordrongen worden dat papa en mama weliswaar gaan scheiden, maar zijzelf en papa niet.
Elpisto schreef op 10-09-2024 om 15:28:
[..]
Ja precies. Het is nu ook nieuw he, dus wat dat betreft moeten ze nu voor het eerst in hun leven hun vader missen. Ik ben in die zin altijd overal bij aanwezig, of het nu de voetbaltraining is, of het turnles is. Ik ben er altijd. En nu ineens niet meer. Ik ben zelfs nog nooit een weekend zonder ze weg geweest.
Dus als zij zich daar goed bij voelen, wil ik dat ook gewoon. Ik voel me er ook goed bij. Ik ga zaterdag ook gewoon kijken bij voetbal van zoonlief. In overleg met moeders natuurlijk.
Ik heb, hoe ontzettend boos ik ook was, mijn man nooit tegengewerkt als hij de kinderen wilde zien. Met als enige voorwaarde de eerste maanden dat ik hem niet hoefde te zien.
Dat is wel even zoeken geweest. Van de ene in de andere auto bv tussen onze woonplaatsen in. Hij aan de ene en ik aan de andere kant van het voetbalveld of aula op school en uitgelegd dat we niet samen konden uitzwaaien als ze op kamp gingen. Toen hij merkte dat onze dochter mn dat steeds lastiger vond, wilde hij van deur tot deur en heb ik vrij snel aangegeven dat hij in huis mocht als ik er niet was als ik maar wist dat hij kwam. We gebruikten daarvoor mail om die afspraken in te zetten en als er adhoc iets veranderde of er een vraag was, SMS
We legden ook uit dat de boosheid van mij zo groot was dat ik hem voorlopig beter niet kon zien vanwege de spanning die dat opriep en mij nog bozer en ons verdrietiger maakte.
Natuurlijk waren ze blij toen na een paar maanden die eerste fase voorbij was en ik hem weer kon zien waar ze bij waren. Ze wisten ook dat we allebei een "praat mevrouw"/psycholoog hadden.
Voor de jongste 2 had ik via de huisarts jeugdhulp van de gemeente ingeschakeld. Daar hebben ze een aantal maanden om de week mee gesproken.
Ik hoop dat je begrip krijgt van jouw ontrouwe vrouw!
LifeEvent! schreef op 11-09-2024 om 07:15:
[..]
Ik heb, hoe ontzettend boos ik ook was, mijn man nooit tegengewerkt als hij de kinderen wilde zien. Met als enige voorwaarde de eerste maanden dat ik hem niet hoefde te zien.
Dat is wel even zoeken geweest. Van de ene in de andere auto bv tussen onze woonplaatsen in. Hij aan de ene en ik aan de andere kant van het voetbalveld of aula op school en uitgelegd dat we niet samen konden uitzwaaien als ze op kamp gingen. Toen hij merkte dat onze dochter mn dat steeds lastiger vond, wilde hij van deur tot deur en heb ik vrij snel aangegeven dat hij in huis mocht als ik er niet was als ik maar wist dat hij kwam. We gebruikten daarvoor mail om die afspraken in te zetten en als er adhoc iets veranderde of er een vraag was, SMS
We legden ook uit dat de boosheid van mij zo groot was dat ik hem voorlopig beter niet kon zien vanwege de spanning die dat opriep en mij nog bozer en ons verdrietiger maakte.
Natuurlijk waren ze blij toen na een paar maanden die eerste fase voorbij was en ik hem weer kon zien waar ze bij waren. Ze wisten ook dat we allebei een "praat mevrouw"/psycholoog hadden.
Voor de jongste 2 had ik via de huisarts jeugdhulp van de gemeente ingeschakeld. Daar hebben ze een aantal maanden om de week mee gesproken.
Ik hoop dat je begrip krijgt van jouw ontrouwe vrouw!
Tot nu toe is dat begrip er wel, maar stiekem ben ik wel een beetje bang wat er gebeurd als ze draait. Ik begreep van zoonlief, die mij direct belde, dat gisteren die vriendin die de vorige keer overal bij betrokken was( en die ze 2 jaar niet gezien heeft) alweer in mijn huis zat. Heb wel direct zoon uitgelegd dat mama zelf bepaald wie ze wel of niet uitnodigt en dat hij me daar best over mag bellen, maar dat hij niet van mij moet verwachten dat ik daar iets van vind of van ha zeggen. Dat is iets wat mama zelf kan en mag beslissen.
Voor de rest probeer ik het zo rustig en zakelijk mogelijk te houden. Elke dag even vragen hoe het met haar en de kinderen is, of ze het red en even bellen met de kids. Dat is het. Niet meer dan dat. En het gaat super met haar!! Aldus zijzelf.
Ik heb vanavond een gesprek over de woning. En daarna hoop ik eigenlijk zsm met haar om tafel te komen voor het ouderschapsplan. Zodat dat in elk geval alvast opgesteld en ondertekent is. Want ze is zo labiel als de pest. Ik weet van anderen dat ze bijvoorbeeld maandag nog bij school heeft staan huilen.
Waarom gaat jouw zoon jou " direct bellen" als een oude vriendin van zijn moeder, waarvan ik mag aannemen dat hij niets weet over eventuele betrokkenheid in het verleden, op visite komt?
Goed dat je zoon duidelijk hebt gemaakt dat hij geen doorgeefluik is voor jou. Dat is niet zijn rol. Laat hem gewoon kind zijn en hou de rest van de zaken erbuiten.
Verder kan jij prima zelf het ouderschapsplan alvast invullen en door haar laten bekijken en aanvullen. Dat hoef je niet samen te doen. Wel samen te bespreken.
@elpisto. Als ik zo alles lees vraag ik mij af waarom alles zo snel snel moet! Jullie zitten opnieuw in de shock fase net als 2 jaar geleden. Waarom niet een paar maanden die eerste emoties even laten uitrazen alvorens zwart op wit dingen te beslissen? Vooropgesteld dat dit de 2e keer is dat ze dit doet maar neemt niet weg dat zoiets heftigs als een scheiding tijd mag kosten. Een vriendin van mij heeft achteraf ook wel spijt over hoe het bij hun is gegaan en had nu andere keuzes gemaakt. Je zit zo in (logisch) heftige emoties 😭
Persephone schreef op 11-09-2024 om 10:49:
Waarom gaat jouw zoon jou " direct bellen" als een oude vriendin van zijn moeder, waarvan ik mag aannemen dat hij niets weet over eventuele betrokkenheid in het verleden, op visite komt?
Mijn zoon heeft het nooit zo gehad op die vriendin. Kinderen zijn niet gek he.
Mijn ex-vrouw heeft heel erg 2 gezichten. Normaal gesproken, het grootste gedeelte van ons huwelijk, een zorgzame/lieve moeder. Een fantastische vrouw. En die andere kant, komt er eigenlijk altijd alleen maar uit bij deze vriendin. De vrouw die schijt heeft aan de hele wereld. Drankje er in en gaan met die banaan.
Nu zagen we die vriendin al niet zo heel veel, maar steevast op verjaardagen waar die vriendin wel aanwezig was, was er altijd wel wat in de zin van: Dronken, niet naar huis willen, gek doen, op de tafels gaan staan met zn 2en. Zoon heeft in het verleden al eens aangegeven dat hij dat gewoon echt niet leuk vond, maar mijn vrouw heeft dat altijd afgedaan als: Daar heb je niks mee te maken.
Vandaar, denk ik, dat die mij belde. We hebben haar 2 jaar niet gezien, nu ineens wordt die vriendschap weer aangehaald. Mijn vrouw vergeet nog wel eens dat onze zoon heel erg pienter is.
Op vakantie werd mijn vrouw weer ergens heel erg boos over, volgens mij omdat ik graag naar de caravan wou rond een uur of 22:00 en toen kwam zoon al naar mij toe: Mama kan soms wel heel erg boos worden he.
Dit maakt het voor mij zo verdomde lastig. Ergens hou ik heel erg vast aan 98% van de tijd, waarin ze echt alles voor haar gezin en kinderen over had, er altijd stond. Liever een avondje thuis bleef in het weekend, om hapjes te maken en lekker met de kids en mij een filmpje te kijken. Maar die 2% komt er uit in periodes dat ze zich slecht voelt of in dit geval: Als ze schijt heeft aan de hele wereld en wat iedereen daar dan ook maar van vind.
Ik moet voor mezelf dat gewoon gaan afsluiten, zo is het ook. Ik moet voor mezelf maar gewoon erkennen dat er ergens iets zit bij mijn vrouw. Onrust, noem het wat je het noemen wil. Maar het begroot me in die zin wel voor mijn kinderen. Niet dat ze er niet is voor ze hoor, maar ze doet die kinderen ( en zeker zoon) op deze manier gewoon erg veel pijn.
Die kerel die ze ook weer uitgezocht heeft. Je mag en kunt daar van alles van vinden en je moet daar je mond over houden, dat weet ik allemaal wel. Maar ergens zou ik haar in die zin zo graag wakker schudden: Kerel is dik 10 jaar ouder, 4 kinderen bij 3 moeders. Mag die er 2 niet van zien. Rokkenjager pur sang, constant stoer lopen te doen tegenover anderen. Hij zit in een groep met sporters waar ik een paar goed van ken: Het moet echt bij de beesten af zijn, hij schijnt al een keer bij 1 vd jongens uit huis gezet te zijn omdat die niks anders deed dan zijn destijds vriendin belachelijk maken en wie die wel allemaal niet geneukt had en noem het allemaal maar op.
En daar kan ik verder helemaal niks mee hoor. Dat begrijp ik echt wel. Maar ergens, diep van binnen, wil haar zeggen: Man wat doe je nu. Waar gooi je dit allemaal voor weg. Maar dat moet ik gewoon kwijtraken die gedachtes, want ik kan der niet meer helpen. Het enige wat ik nog kan doen is zorgen dat het contact goed blijft, dat de scheiding verder weinig gedoe oplevert en dat ik er ben voor de kids.
Dus, je leest het wel, ik heb vandaag een vrij lastig daggie. Gek genoeg had ik gisteren een hele goede. Dat zal nog wel een tijdje duren ben ik bang. Vindt het nog allemaal heel erg lastig te bevatten.
LifeEvent! schreef op 11-09-2024 om 11:35:
@elpisto. Als ik zo alles lees vraag ik mij af waarom alles zo snel snel moet! Jullie zitten opnieuw in de shock fase net als 2 jaar geleden. Waarom niet een paar maanden die eerste emoties even laten uitrazen alvorens zwart op wit dingen te beslissen? Vooropgesteld dat dit de 2e keer is dat ze dit doet maar neemt niet weg dat zoiets heftigs als een scheiding tijd mag kosten. Een vriendin van mij heeft achteraf ook wel spijt over hoe het bij hun is gegaan en had nu andere keuzes gemaakt. Je zit zo in (logisch) heftige emoties 😭
Omdat mijn vrouw hier niet meer van gaat terug draaien. Echt niet. Gek genoeg ik wel. Ik zou zelfs nu, als ze zou voorstellen: Wat zijn we aan het doen, laten we relatietherapie proberen, nog wel met der mee gaan. Misschien juist ook om het allemaal een beetje te kunnen behappen.
Maar mijn vrouw gaat dit absoluut niet terugdraaien hoor. Die heeft alle banden doorgesneden direct, ouders en mijn famillie weggesneden, vriendinnen die banden hebben met mij weggesneden, en direct banden weer aangehaald in de zin van: Die vriendin opbellen. Mensen om zich heen verzamelen die niet zullen zeggen: Joh, doe even 2 stapjes terug, want wat je nu gedaan hebt kan niet.
Ik denk dat ik vooral in de shock-fase zit ja. Wat gebeurd hier? Dit gaat van 0 naar 100 in 10 seconden. Maar mijn vrouw niet zo. Ik denk dat die vooral verdrietig is over de situatie, niet zo zeer over dat wij weg gaan bij elkaar. De scheiding mag absoluut tijd kosten hoor, maar ik wil het graag gewoon z.s.m. op papier hebben qua kinderen. Er gaat een moment komen dat ze weer een ander gezicht gaat laten zien. Dat heb ik de vorige keer wel gemerkt. En als dan het meeste al op papier staat en ingediend is, dan kan ze in elk geval niet meer moeilijk gaan lopen doen over onze afspraken.
@Izza ja daar zullen we direct op in moeten grijpen. Dat gaat ook echt nog wel voor gedoe zorgen in de toekomst, want op dit moment lijkt het wel alsof mijn vrouw niks geloofd van wat ik haar vertel. En laten we wel zijn: Ze heeft nu natuurlijk ook weer niet de beste invloeden. Die man waarmee ze nu zo close is en waar ze straks een week verblijft, die heeft 2 scheidingen gehad en dat is 2 keer een gedoe geweest. Volgens mij begreep ik dat die zelfs nu nog met 1 vd exen in een vechtscheiding zit. Dus ja, ik hou mijn hart een beetje vast voor mezelf en voor de kinderen. Ik zit er niet op te wachten, omdat ik echt wel al op ben. En mijn kids zitten er natuurlijk helemaal niet op te wachten.
Elpisto schreef op 11-09-2024 om 11:42:
[..]
Dus, je leest het wel, ik heb vandaag een vrij lastig daggie. Gek genoeg had ik gisteren een hele goede. Dat zal nog wel een tijdje duren ben ik bang. Vindt het nog allemaal heel erg lastig te bevatten.
Zeer begrijpelijk.
Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat het voorlopig ook gewoon gaat zijn zoals het nu is: goede dagen afgewisseld met slechte. En op die slechte dagen denk je dan soms dat je weer terug bij af bent, maar dat is natuurlijk echt niet waar. En dan ineens komt er een moment waarop je denkt: hee, ik voel me eigenlijk al best een poosje ok! En dan nog kan er eens een kleine terugval zijn, maar de perioden waarin het gewoon goed gaat worden steeds langer.
Je hebt een rottijd voor de boeg, dat is gewoon zo. Maar toch klinkt het alsof je echt goed bezig bent om de stabiele factor voor je kinderen te zijn. Goed hoor, Elpisto, petje af.
Persephone schreef op 11-09-2024 om 12:11:
[..]
Zeer begrijpelijk.
Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat het voorlopig ook gewoon gaat zijn zoals het nu is: goede dagen afgewisseld met slechte. En op die slechte dagen denk je dan soms dat je weer terug bij af bent, maar dat is natuurlijk echt niet waar. En dan ineens komt er een moment waarop je denkt: hee, ik voel me eigenlijk al best een poosje ok! En dan nog kan er eens een kleine terugval zijn, maar de perioden waarin het gewoon goed gaat worden steeds langer.
Je hebt een rottijd voor de boeg, dat is gewoon zo. Maar toch klinkt het alsof je echt goed bezig bent om de stabiele factor voor je kinderen te zijn. Goed hoor, Elpisto, petje af.
Ik doe echt mijn best inderdaad. Ik weet dat als ik nu ook nog weer verval in frustraties, er een grote kans is dat het allemaal uit de bocht gaat vliegen. Dus in die zin, moet het maar zo. Hopelijk kan ik me later wel in de spiegel kijken dat, hoewel het voor mezelf echt super super lastig is geweest, ik dit wel heb kunnen doen voor de kinderen.
elpisto, t feit alleen al dat ze omgaat met een vent die gewoon bekend is bij mensen waar JIJ mee sport… ik weet dat t niks uitmaakt waar ze die vent gevonden heeft en wie wie kent maar kom op! En dat achter jouw rug, t gaat hier niet eens meer om vreemdgaan maar om puur onrespectvol gedrag, ze heeft gewoon dikke schijt aan jou en kent duidelijk geen schaamte. Mijn man precies zo, en ook 2 gezichten, vriendinnen zeiden mij ach joh laat hem toch een paar keer per jaar losgaan op reisjes en feestjes, de rest van t jaar is hij toch een voorbeeldige echtgenoot?! Sorry dat gaat er bij mij niet in, ik heb t geprobeerd trust me, nee, t klopt, hij kan geweldig zijn, maar is dat dan toneel of echt ga je op den duur denken. De slechte dingen die hij doet verpesten de goede dingen. En 1 keer ok maar na meerdere keren kun je zo iemand niet meer vertrouwen en je kan jezelf niet zijn. Dat is t niet waard dus ook hier echt klaar hoor. Maar idd, je kan snel weer vallen voor haar leugens dat ze alles wilt aanpakken om te veranderen, ik zelf ben er zo vaak ingetrapt t afg jaar weer. Het is dus eigenlijk gewoon fijn dat zij nu gewoon doorgaat. Dan kan jij namelijk ook door. Mijn man blijft liegen, dat hij echt gaat veranderen blabla, terwijl ik zoiets heb van ga gewoon, zet dit snel door en dan kunnen we verder zonder mekaar maar hij wil er niks van weten maar gaat wel weer op vakantie volgende week. Eerste keer dat ik blij ben dat ie een paar dagen weggaat!
LifeEvent! schreef op 06-09-2024 om 13:37:
Ja liegen gaat hand in hand met vreemdgaan uiteraard. En ze geloven idd door hun zieke kop zelfs hun eigen leugens. Mijn vader blijft bv ontkennen dat hij dingen bij mij geflikt heeft, zegt zelfs dat ik lieg! En toen mijn moeder zei dat ze er van wist, was zij opeens, ook de leugenaar. Het meest pijn doet bij mij dat hij geen erkenning geeft naar mij. Dat mijn man vervolgens ook jaren heeft gelogen terwijl hij wist van mijn trauma is heel moeilijk. Maar ik krijg erkenning en zie berouw en hij werkt aan zijn leugenpaadjes in zijn hoofd te laten overgroeien. Dat dat door sommigen hier niet gelooft wordt snap ik ook. Maar nogmaals, iedere situatie is anders. God heeft niet Zijn leven voor goede maar voor slechte mensen gegeven. Daar geloof ik in!
En ik heb veel geleerd het afgelopen jaar. Het heeft mij anders naar mensen laten kijken. Eerder was ik heel verbitterd door wat mij als 5 jarig kind is aangedaan en later door incest, ik haatte mensen die boven mij stonden, had veel conflicten. In de Covid tijd wenste ik iedereen die een QR code had, hartstikke dood!
Ben ik blij met wat mijn man mij heeft aangedaan? Uiteraard niet maar het kwade kan leiden tot het goede en daarnaast geloof ik in het huwelijk mits er oprecht de wens is van de partner te willen veranderen en daarvoor alles doet🙏
Mag ik vragen waarom je iedereen met een QR code doodwenste? Ik was bijv verplicht een vacinatie te halen, beroep in de zorg. Ook nooit geen moeite mee gehad ivm de eerste golf , mensen zijn een afschuwelijke dood gestorven en ik heb machteloos aan hun bed gestaan
Titiv schreef op 11-09-2024 om 15:47:
Mijn man blijft liegen, dat hij echt gaat veranderen blabla, terwijl ik zoiets heb van ga gewoon, zet dit snel door en dan kunnen we verder zonder mekaar maar hij wil er niks van weten maar gaat wel weer op vakantie volgende week. Eerste keer dat ik blij ben dat ie een paar dagen weggaat!
In hoeverre hebben jullie de scheiding dan al in gang gezet, helemaal nog niet? Gelukkig kun je zelf ook al een hoop voorbereiden, want ook voor jou en de kinderen lijkt het mij verstandig niet alles van hem te laten afhangen en een nieuwe start te kunnen maken.
Anoniemvoornu schreef op 11-09-2024 om 16:01:
[..]
Mag ik vragen waarom je iedereen met een QR code doodwenste? Ik was bijv verplicht een vacinatie te halen, beroep in de zorg. Ook nooit geen moeite mee gehad ivm de eerste golf , mensen zijn een afschuwelijke dood gestorven en ik heb machteloos aan hun bed gestaan
Dit is denk ik offtopic maar het was een voorbeeld om aan te geven dat mensen die mij gingen dwingen voor mijn gevoel dingen te doen die ik niet wilde (dat komt voort uit gevolgen na misbruik, bleek na therapie) door mijn verbittering ging haten. Ik vond de mensheid nl zeer slecht.
Maar ik "sloeg zo door" dat ik ook diegene die meededen met "het systeem" ging haten. Inclusief mijn eigen gezin en vrienden.
En wat verplichte vaccinatie betreft omdat je in de zorg werkt, dat is niet zo! Ik werkte zelf op Covidafdelingen als verpleegkundige en ik ben nooit verplicht maar het is mij wel zeer moeilijk gemaakt om daar buiten een normaal leven te leiden door die QR code en gezichtsbedekking die ik niet wilde dragen.
En de dreiging van 1 of 2 G waardoor ik mijn baan kwijt zou kunnen raken was wel constant aanwezig.
LifeEvent! schreef op 11-09-2024 om 18:37:
[..]
Dit is denk ik offtopic maar het was een voorbeeld om aan te geven dat mensen die mij gingen dwingen voor mijn gevoel dingen te doen die ik niet wilde (dat komt voort uit gevolgen na misbruik, bleek na therapie) door mijn verbittering ging haten. Ik vond de mensheid nl zeer slecht.
Maar ik "sloeg zo door" dat ik ook diegene die meededen met "het systeem" ging haten. Inclusief mijn eigen gezin en vrienden.
En wat verplichte vaccinatie betreft omdat je in de zorg werkt, dat is niet zo!
Ik werkte zelf op Covidafdelingen als verpleegkundige en ik ben nooit verplicht maar het is mij wel zeer moeilijk gemaakt om daar buiten een normaal leven te leiden door die QR code en gezichtsbedekking die ik niet wilde dragen.
En de dreiging van 1 of 2 G waardoor ik mijn baan kwijt zou kunnen raken was wel constant aanwezig.
Alsjeblieft maak me niet voor leugenaar uit. Jouw instelling zal mischien andere regels hebben gehanteerd maar bij ons was het zeker verplicht.
