Verder na ontrouw - deel 8

Renate46 schreef op 14-08-2024 om 19:59:

[..]

Ik lees je verhaal al een tijd mee maar wat wil jij Elpisto?. Je hebt er alles aan gedaan. Je hebt in het donkerste punt gestaan van je leven toen het uit kwam. Het is balen maar je leeft maar 1 keer. Trek je conclusie en blijft dicht bij je zelf want dat heb je geleerd de afgelopen jaren. Niet meer malen, controleren maar actie als je gevoel op realiteit is gebaseerd.

Wat is je reden (geweest) om op dit forum mee te lezen? 

LifeEvent! schreef op 05-09-2024 om 15:11:

[..]

Precies dat!! Zoveel pijn als je loze beloften hoort en na al die tijd iemand niet ziet veranderen! Wat erg dat je Kids meekrijgen dat hij zoveel drinkt.

Hij heeft een groot probleem maar dat wel erkennen en geen hulp zoeken dat strookt niet met elkaar.

Zijn jullie wel uit elkaar geweest? Dan zien ze nl soms wel wat ze aangericht hebben! Teveel vreemdgangers wordt de hand boven het hoofd gehouden waardoor er niet veel voor ze verandert. Het kan voor en nadelen hebben om het bedrog onder de radar te houden maar zou toch graag zien dat het uit de taboesfeer wordt gehaald.

Las pas een onderzoek dat 73 % vreemd gaat en dat is alleen nog maar de mensen die er eerlijk over zijn geweest. Mijn broer bv veroordeelde een jaar geleden mijn man en wilde hem niet meer spreken of zien en vond mij zwak dat ik hem een kans gaf. Nu hoor ik uit betrouwbare bron dat hij zelf is vreemdgegaan meerdere maanden en zelfs hele dagen bij haar was ipv aan het werk. Mijn schoonzus kwam erachter. Ze willen het aan niemand vertellen en doen naar de buitenwereld alsof alles geweldig gaat. Het zou mijn broer sieren als hij mijn man excuses zou maken en ben benieuwd of hij zijn eigen vrouw dan ook zwak vindt. Maar ja ik mag dit helemaal niet weten dus kan er ook niet met ze over praten. En zo weet ik van meer vreemdgangers....

Nadeel is dat we vrienden zijn kwijtgeraakt zij geven aan niet met zulke slechte mensen om te willen gaan. Maar is dus nu de vraag of dat echte vrienden zijn geweest.

Ik wens je sterkte en wijsheid!

We zijn even uit mekaar geweest vorig jaar maar hij leek toen oprecht te willen veranderen om vervolgens nog harder te hervallen. Dus ik heb er alles aan gedaan maar helaas. Hij is en blijft gewoon een zeer onzekere man en tis jammer want hij was echt een leuke man en dat heeft hij zelf allemaal verpest. Wat naar van je broer ook zeg, heel hypocriet idd. Ik denk dat vreemdgangers een diep probleem hebben met zichzelf en dat zal nooit helemaal wegeppen. Ze denken vooral veel aan zichzelf. Dankjewel! 

Elpisto schreef op 06-09-2024 om 10:10:

[..]

Ik vind vooral het liegen zo gek. Mijn vrouw liegt nu ook weer alles aan elkaar. En wil dan dat ik tegen anderen vertel dat ze niet een week bij die vent in gaat, maar bij een vriendin. Ja hallo, dat gaan we dus niet doen. Het is net alsof ze op die manier probeert te ontkennen voor zichzelf dat ze een probleem heeft.

Zo van, wat ik niet erken, is er niet. Gek vind ik dat.

Maar dit soort karaktertrekjes moeten zich toch ook al hebben laten gelden voordat ze vreemd ging? Heb je daar ooit iets van gemerkt?

MRI schreef op 06-09-2024 om 10:30:

[..]

Maar dit soort karaktertrekjes moeten zich toch ook al hebben laten gelden voordat ze vreemd ging? Heb je daar ooit iets van gemerkt?

Ja daar zit ik dus ook een beetje mee in dubio. Je speelt de film terug natuurlijk. Met wie heb ik te maken gehad de afgelopen 13 jaar. Is dat dan mijn vrouw, of heeft ze van die 13 jaar 12,5 jaar heel erg goed toneel kunnen spelen?

Ik heb de wat gekkere dingen, of de opmerkelijke dingen altijd afgedaan als een resultaat van onze wat moeilijke aanloopperiode.

Toen ik haar leerde kennen, zat ik nog in een relatie. Ik was een jaar of 18. En ik was op slag verliefd. Zij ook. Maar ik wou het voor mezelf rustig aan doen. Net uit een relatie, ik werkte in een kroeg als barman destijds en zat een beetje in de knoop met mezelf. Wist niet goed wat ik nu wou, begonnen met een HBO opleiding, weer gestopt, toen kwam zei. En dat ging van kwaad tot erger. Veel onbegrip, dan weer wel met elkaar, dan weer niet met elkaar.

Na anderhalf jaar aantrekken/afstoten van beide kanten, zijn we gaan zitten en hebben we gesproken over het hoe en wat en waar het onbegrip weg kwam. We konden blijkbaar niet zonder elkaar, want het gevoel was heel heftig. Nou, dat is destijds best wel een goed gesprek geweest waarin ze inzicht gaf in haar problemen ( Trust-issues, geen zelfvertrouwen door wat er met een ex-vriend gebeurd was) en ik gaf aan dat ik het heel lastig vond om constant met die problemen om te gaan, omdat ik helemaal niet zo in elkaar stak.

Afijn, na dat gesprek ging het allemaal vrij snel en waren we hevig verliefd. 

Later zijn er wel dingetjes gebeurd. Ik ben jong vader geworden, te jong. Zij is 5 jaar ouder dan mij. Ik kwam een keer dronken thuis, terwijl ik mijn zoon van 2 jaar oud achter in een fietskar had zitten. Absolute no-go natuurlijk. En daar was ze pislink over. Toen heeft ze voor het eerst geweld tegen mij gebruikt. Ik ben daar destijds zo van geschrokken, dat ik ben gaan lopen. Weg van de situatie. En daar maakt ze nu van, dat ik destijds weggelopen ben. Ze heeft me toen 100 keer gebeld, ik heb destijds niet opgenomen. Toen heeft ze ouders en vrienden gebeld, die mij allemaal gebeld hadden. Die heb ik gewoon opgenomen destijds en uitgelegd dat er niks aan de hand was, maar dat ik even een stukje lopen was om de rust te bewaren. Die hebben dit ook doorgebriefd naar haar. En toen kreeg ik een half uur later een foto, waarop ze op een stoel stond, met het bijschrift: Als je nu niet naar huis komt, hang ik mezelf op. 

En ik zal je wat vertellen: Dat laatste stukje, dat herinner ik me nu pas weer nu ik het verhaal aan het typen ben. Dat komt even heel hard binnen. 

Oke, uitgebreid verhaal wat niks met je vraag te maken heeft: Er zijn wel signalen geweest ja. In de zwangerschap van onze eerste zijn we getrouwd. We waren de eerste van de vriendengroep. Mijn vriendengroep leek het toen een leuk idee om een traditie te starten: Een vrijgezellenweekend. Geen geouwehoer, maar als afsluiter gewoon lekker met de hele groep naar een stad naar keuze een weekendje ouwehoeren, brouwerijen bezoeken, leuke dingen doen. Allemaal hadden ze inmiddels een vriendin.

Dus 1 vd jongens heeft mijn werkgever gecontacteerd met het plan en daarna mijn vrouw: dit en dit zijn we van plan, we wouden je daar graag van op de hoogte brengen. Dan weet je dat we hem dan en dan komen halen. Mijn vrouw is binnen 10 minuten met dit verhaal naar mij toegelopen, dat ze dat absoluut niet zag zitten dat ik daar weet ik wat ging doen en dat dat wat haar betreft een absolute no-go was. Dus rustig gesprek over gehad, maar niet te vermurwen. Tot aan: dan voed ik dit kind wel alleen op.

Dus, lamzak als ik ben zonder ballen, ben ik daar mee akkoord gegaan. En een gesprek met die jongens gehad, die naturlijk direct wisten hoe het verhaal in elkaar zit. Maar da tis niet het verhaal wat zij verteld; Zij verteld iedereen die het wil horen, dat ik niet wou omdat mijn vrouw hoogzwanger was en ik niet bij haar weg wou. Mind u, ze was in januari uitgerekend en volgens mij speelde dit in augustus. 

Dus ja, er zijn zeker wel signalen geweest in die zin. En heftige dingen gebeurd. 

Ik heb echter altijd gekozen voor mijn gezin en mijn kinderen. Vanuit de liefde. Ik heb gewoon niet zulke hele verstandige keuzes gemaakt, door diezelfde liefde. En eerlijk: Als 18/19-jarige een beetje mijn leuter achterna gelopen. Wie wil dat nou niet, op 19-jarige leeftijd een 25-jarige vrouw, die van wanten weet. Maar slim gezien, had het daar moeten ophouden.

Ik merk ook echt dat ik heel veel dingen kwijtgeraakt ben. Ik was echt altijd een sociaal iemand die echt vriendschappen had met iedereen, mannelijk of vrouwelijk. Ik kon met iedereen goed worden en iedereen kon met mij goed worden. En naarmate het gezeik toenam, ben ik dat steeds meer gaan laten varen. En nu ik daar zo op terug kijk, vind ik mezelf echt een slappe zak. 

Dat is ook waarom ik weet dat ik nooit meer ga toegeven. Gek genoeg is ze voor mij echt de liefde van mijn leven. Ik heb altijd onvoorwaardelijke liefde voor haar gevoeld. Maar ik weet ook, als ik mezelf straks teruggevonden heb, dat ik hier nooit meer na terug ga. 

Titiv schreef op 06-09-2024 om 09:29:

[..]

We zijn even uit mekaar geweest vorig jaar maar hij leek toen oprecht te willen veranderen om vervolgens nog harder te hervallen. Dus ik heb er alles aan gedaan maar helaas. Hij is en blijft gewoon een zeer onzekere man en tis jammer want hij was echt een leuke man en dat heeft hij zelf allemaal verpest. Wat naar van je broer ook zeg, heel hypocriet idd. Ik denk dat vreemdgangers een diep probleem hebben met zichzelf en dat zal nooit helemaal wegeppen. Ze denken vooral veel aan zichzelf. Dankjewel!

Waar bleek dat veranderen uit? Wisten mensen om jullie heen wat er was gebeurd? 

Wat een verhaal ook weer Elpisto. Ik denk dat het voor jou nu niet goed is je zelf te verliezen in de valkuil van 'ik had het ook eerder moeten zien'. Dat bedoelde ik ook niet met mijn vraag hoor. Ik begrijp heel goed dat als je in liefde met iemand leeft of denkt te leven, dat je dan denkt 'ach het is geven en nemen'. En nu, nu je liefde voor haar wat meer op de achtergrond komt, ga je ineens zien dat er toch ook wel wat donkerder kantjes aan die persoon en aan de relatie dynamiek zaten. 
Wat ik in je verhaal hoor is je aanstaande ex iemand die vanuit angst, onzekerheid en neurotische trekken haar het haar omgeving danig lastig maakt. En dat is een understatement. Iemand die het ook moeilijk met zichzelf heeft. Ze zal ook zeker mooie trekken hebben maar mèn wat zal jij meer rust krijgen als alles een beetje goed is afgerond. sterkte joh

Elpisto schreef op 06-09-2024 om 10:10:

[..]

Ik vind vooral het liegen zo gek. Mijn vrouw liegt nu ook weer alles aan elkaar. En wil dan dat ik tegen anderen vertel dat ze niet een week bij die vent in gaat, maar bij een vriendin. Ja hallo, dat gaan we dus niet doen. Het is net alsof ze op die manier probeert te ontkennen voor zichzelf dat ze een probleem heeft.

Zo van, wat ik niet erken, is er niet. Gek vind ik dat.

Ik vind dat dus helemaal niet gek. Om een affaire of parallelle relatie (of verslaving) te kunnen hebben moet je kunnen liegen. En heel goed ook. Dat zit of komt in je karakter en persoonlijkheid. En dat maakt ook dat ik grote twijfels heb bij herstel. Want hoeveel spijt er ook oprecht is. Ik heb een andere kant van iemand gezien die hij of zij ook heeft. 

MRI schreef op 06-09-2024 om 10:59:

Wat een verhaal ook weer Elpisto. Ik denk dat het voor jou nu niet goed is je zelf te verliezen in de valkuil van 'ik had het ook eerder moeten zien'. Dat bedoelde ik ook niet met mijn vraag hoor. Ik begrijp heel goed dat als je in liefde met iemand leeft of denkt te leven, dat je dan denkt 'ach het is geven en nemen'. En nu, nu je liefde voor haar wat meer op de achtergrond komt, ga je ineens zien dat er toch ook wel wat donkerder kantjes aan die persoon en aan de relatie dynamiek zaten.
Wat ik in je verhaal hoor is je aanstaande ex iemand die vanuit angst, onzekerheid en neurotische trekken haar het haar omgeving danig lastig maakt. En dat is een understatement. Iemand die het ook moeilijk met zichzelf heeft. Ze zal ook zeker mooie trekken hebben maar mèn wat zal jij meer rust krijgen als alles een beetje goed is afgerond. sterkte joh

Doe ik ook niet hoor. Ik heb me wel gesterkt, nog steeds, in het feit dat de liefde voor mij sterk was en ik een gelukkig gezin gehad had. In die zin waren we altijd samen, gezinnetje, leuke dingen doen. De kids hebben van dit soort shit niks meegekregen en we hebben elkaar in het bij zijn van de kinderen altijd met respect behandeld. Behalve dan de periode de vorige keer. 

Ja, ze maakt het iedereen lastig. Haar beste vriendin, de vrouw van mijn beste vriend, appt veel met mij. En die zegt ook: Ik hoor of zie niks. Dus toen ik vertelde over het voornemen van haar om een week bij die kerel in te trekken als ik in huis zit, klapperde haar de oren aan de kop. Dus die ging vissen, heeft ze tegen die vriendin gewoon gezegd dat ze bij een andere vriendin in huis ging. 

Dus het liegen en op afstand houden van anderen blijft gewoon aanwezig. Ik ga inderdaad in die zin heel veel rust krijgen, hoop ik in elk geval. Want ik heb de vorige keer mijn vrouw zijn afglijden. Ik kon er toen voor haar zijn, ondanks wat ze me aan deed. Echt met het idee: Ik kan echt wel zonder haar, maar de kids zijn haar echt nodig. Deze keer voel ik me teveel voor gek gezet om dit nog te kunnen doen op die manier. Dus het enige wat ze nu heeft is die gozer, en voor de rest niemand. En dat maakt me wel een beetje bang op die manier, dat als dat straks afloopt ( en die kans is heel groot, die kerel verteld echt aan iedereen over zijn veroveringen, elk weekend een ander, 4 kinderen bij 3 verschillende vrouwen) ze een probleem heeft. En dan weet ik niet of ik er qua steun in die zin kan zijn. Ik denk het niet. En dan glijd zij weer af. 

Maar goed. Nu kies ik voor mezelf inderdaad. Rust in huis, rust in mijn hoofd. Leuke dingen doen met mijn vrienden, week erna leuke dingen doen met mijn kinderen. En dan komt het helemaal goed.

Izza schreef op 06-09-2024 om 11:10:

[..]

Ik vind dat dus helemaal niet gek. Om een affaire of parallelle relatie (of verslaving) te kunnen hebben moet je kunnen liegen. En heel goed ook. Dat zit of komt in je karakter en persoonlijkheid. En dat maakt ook dat ik grote twijfels heb bij herstel. Want hoeveel spijt er ook oprecht is. Ik heb een andere kant van iemand gezien die hij of zij ook heeft.

Oh, dat begrijp ik heel erg goed. Ik begrijp alleen het volharden niet.

De vorige keer wist ik steeds een stukje meer: Van een berichtje lezen waar in stond " ik heb zin in je harde pik" tot via via horen dat er meer gebeurd is en zij toen op tafel legde dat er filmpjes en foto's verstuurd waren, tot aan het moment dat ik die vrouw van de affaire partner gesproken had. En zelfs toen, toen ze thuis kwam en ik zei: Zitten gaan en vertellen over stad x en stad x en met wie je daar geweest bent en wanneer. En zelfs toen: Stalen gezicht, ik begrijp niet waar je het over hebt. Toen zei ik: Stoppen met liegen, ik heb de partner van je vriendje gebeld. En zelfs toen nog een stalen gezicht en de vraag: Hoe heet die partner dan? En pas toen ik de naam van die partner kon noemen, brak ze en gierde ze  het uit. 

Ook deze keer weer: Je bent bij een andere kerel geweest, daar ben je in de middag heen gereden, daarna een vriendin opgehaald en naar het feest gegaan, die thuis gebracht, en weer naar die kerel gereden. Daar kon ze niet meer onderuit. De rest waar ze wel onderuit kan, liegen. Ging nog niet zo lang aan, noem het maar op. En doordat die kerel niet zo discreet is en appjes en berichten heeft laten zien aan die gehele boksgroep ( Dat je maar even weet met wat voor sneu persoon je dan te maken hebt) houd ze nog steeds vol dat er niks speelt, niks gebeurd is, en het puur vriendschappelijk is.

Let wel, ik ga niet verder meer in op wat wel en wat niet: Ik weet dat er geneukt is en ik weet dat het feit dat hij in beeld is de reden is van onze scheiding, niet dat ze vond dat het zo slecht was allemaal. Maar dat je blijft liegen. Zelfs nu er geen reden meer is. Want NIEMAND geloofd haar. En dan nog volharden.

Ik snap dat niet, omdat ik absoluut niet kan liegen. Ik kan nog niet liegen over iets kleins.

Elpisto probeer jezelf te stoppen in deze gekmakende gedachten. Jij kunt de tijd niet terugdraaien. En er zullen ook mooie momenten zijn geweest. En het belangrijkste schitterende kinderen.

 Ik kijk ondanks de affaire positief terug op mijn huwelijk. Zie het ook absoluut niet als mislukt. Dat is het niet. Het was een mooie periode in mijn leven die nu is afgesloten en waarna ik aan een nieuwe periode ben begonnen. 

Nu mag je boos zijn. Maar blijf op de lange termijn niet hangen in verwijten naar jezelf (of naar haar). Volledig herstel komt uiteindelijk pas met het achter je laten. Ervan leren maar jezelf niet afzonderen van de mooie dingen en mensen in het leven. 

Izza schreef op 06-09-2024 om 11:32:

Elpisto probeer jezelf te stoppen in deze gekmakende gedachten. Jij kunt de tijd niet terugdraaien. En er zullen ook mooie momenten zijn geweest. En het belangrijkste schitterende kinderen.

Ik kijk ondanks de affaire positief terug op mijn huwelijk. Zie het ook absoluut niet als mislukt. Dat is het niet. Het was een mooie periode in mijn leven die nu is afgesloten en waarna ik aan een nieuwe periode ben begonnen.

Nu mag je boos zijn. Maar blijf op de lange termijn niet hangen in verwijten naar jezelf (of naar haar). Volledig herstel komt uiteindelijk pas met het achter je laten. Ervan leren maar jezelf niet afzonderen van de mooie dingen en mensen in het leven.

Oh boosheid zal altijd wel blijven. Ik hoef haar niet meer te zien of te spreken, tenzij het over de kinderen gaat. Verder wil ik haar niet meer bij mij in de buurt hebben. Ik heb een hele grote kras opgelopen dankzij haar en die zal kleiner worden, maar gaat nooit meer weg.

Elpisto, ik sluit me aan bij MRI, wat een verhaal!

Misschien is het inderdaad zo gek nog niet om hulp in te schakelen voor jezelf, want er zit vlgs mij een hoop ‘oud zeer’ wat eruit moet, dan kan het zeer helpend zijn om dit bij een onafhankelijk iemand te kunnen spuien. 

Probeer vooral ook niet te hard voor jezelf te zijn, achteraf zie je bepaalde zaken heel anders én vergeet niet dat je destijds een jonge knul was zonder enige levenservaring. 

Ik verwacht daarbij ook zeker, net als MRI, dat er straks, als het stof éénmaal is neergedaald, een hoop rust voor jou komt. Nogmaals sterkte 

Elpisto jij moet je losmaken van haar. Je moet haar niet langer tot steun zijn maar concentreren op jezelf. Zij kan steun zoeken bij haar omgeving, nieuwe mensen of professionals. Laat dat deel los! Wat die kerel wel of niet doet is verder niet jouw probleem. En sorry dat ik het zeg. Maar hij is niet de reden van de scheiding. Zij was niet langer gelukkig of er zat iets in haar waardoor ze openstond voor hem. De keuze en verantwoordelijkheid ligt bij haar. Net zoals afglijden. Niet jouw probleem. Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van anderen alleen voor jezelf. Heel hard en egoïstisch misschien maar dat is hoe het werkt. 

En dat liegen is hetzelfde. Niemand zal ooit alle antwoorden krijgen. Zij heeft haar eigen waarheid. En vergelijk jouw normen en waarden niet met die van jou. 

Elpisto, ik herken dat keihard blijven liegen. Zo naar. Eerst proberen te ontdekken wat je weet voor ze wel moeten bekennen. Daar ben ik lang ingetrapt. Ik moest echt keihard bewijs hebben wantniets van wat hij zei was waar. Of wel of half maar ik herkende het verschil niet meer. Hij geloofde zijn eigen leugens. Hij zei later ook eenmaal gelogen durfde hij niet meer eerlijk te worden. Want dan ging ik weg. Nu nog steeds iets waar ik een diepe kras van heb overgehouden.