Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Pippeltje schreef op 16-06-2024 om 21:33:
[..]
Peet, ik weet het niet maar zijn er nog positieve dingen tussen jullie?
Ik zou denken als jij dit al meerdere keren hebt aangegeven en hij blijft het doen: dan is het vertrouwen toch weg?
Hoe houd je dat vol?
Peet, ik sluit me wel een beetje aan bij deze post na alles wat ik van jou hier heb gelezen!
Volgens mij ben jij ontzettend gegroeid in de afgelopen jaren en is de gelijkwaardigheid nogal zoekgeraakt inmiddels. Het verwijderen van berichten, zelfs na jouw meldingen dit niet te doen, vind ook ik een enorme rode vlag eerlijk gezegd.
@roodvruchtje, dankjewel voor je reactie. Het was zo'n lang verhaal, dat ik inderdaad veel details heb weggelaten en de grote lijnen heb opgeschreven.
Therapie is bij 1 sessie gebleven. De therapeut focuste zich op ons beiden apart en wilde terug naar vroeger. Daarbij werden er voor mijn gevoel gelijk stempels gedrukt, waar ik me niet in kon vinden. Ik stond er voor open om nogmaals te gaan, of naar een andere therapeut, maar sinds de therapiesessie sloot mijn man zich emotioneel volledig af. Hij heeft in het verleden een trauma opgelopen, wat werd opgerakeld. Zijn hele leven heeft hij alles voor zijn gevoel alleen moeten doen en het lijkt alsof de sessie hem getriggerd heeft om weer op deze manier met onze crisis om te gaan. Dus niet meer samen, maar op zichzelf. Ik heb hem meerdere keren aangegeven dat ik hem niet kon bereiken, maar hij zei dat hij er niets aan kon doen. Keerde in zichzelf. Zitten en malen, heel veel denken. Gemene opmerkingen maken. Hij blowt iedere avond en dan is hij wel rustig en lief voor me. Maar echt diep gingen we niet meer. Het lukte niet. We hadden geen ruzie, maar het voelde ook niet goed. En de weekenden zijn de laatste weken verschrikkelijk. Hij is chagrijnig, down, wil niks en doet het liefste niks. Hij zegt dat hij er ziek van is, van wat ik heb gedaan. Hij voelt het niet meer en kan er niet mee om gaan.
De oorzaak waarom we de fout in zijn gegaan is wel duidelijk. Ik focuste me op de kinderen en nam hem voor lief. Andersom deed hij zijn ding en nam mij voor lief. Tijdens mijn depressie kreeg ik veel sessies bij een psycholoog en andere hulpverleners. In die periode deed ik mijn best om mijn hoofd boven water te houden, was vooral bezig met mezelf en de zorg voor de kinderen, maar gaf ik hem niet de aandacht die hij nodig had. Toen kreeg hij het van een ander. Andersom voelde ik me ook al heel lang niet echt gezien of gewaardeerd door hem. Noem het sleur, elkaar voor lief nemen.
Ik walg van wat ik heb gedaan, hoever ik het heb laten komen. Zou er alles voor over hebben om samen als gezin verder te kunnen. Maar dat moeten we allebei willen. Hij houdt nu een slag om de arm. Vroeg me vanavond of ik nog niks in werking wil zetten (mediator) en zei geef het tijd. Dat maakt me zo wanhopig. Weggaan, de kinderen compleet van slag, maar me toch op een manier hoop geven. Vind het heel erg moeilijk.
ja..ik snap er eerlijk gezegd helemaal niets van. Er waren berichten waarin hij iets verteld over onze relatie en dat dat niet zo goed ging. Hij vond het vervelend dat hij dat met een andere vrouw gedeeld had.( die vrouw is weliswaar een kennis van ons) Ik heb ook aangegeven dat dat een hele rode vlag is. Berichten verwijderen. En hij had het ook bij een medewerker gedaan.berichten verwijderd. Terwijl ik meerdere malen heb gezegd..je mag niets verwijderen. Helemaal niets..je berichten niet..je browers geschiedenis. Mails etc etc. Dus ik had niet duidelijker kunnen zijn wat ik van hem verlangde.
En idd. Hij had de mogelijkheid om ook te groeien maar hij is zich alleen maar gaan richten op mij. Hij vond zichzelf niet belangrijk. En dus vervalt hij weer in oud ( dominant ) gedrag. Waar ik me nu hevig tegen verzet omdat ik dat pleasen helemaal zat ben.
Door al dat werken aan mezelf ben ik ook mijn gevoelsmatige leven meer gaan ontdekken. En gaan voelen. Ik heb ook regelmatig dromen . Best wel heftige waarin toch duidelijk wordt dat mensen over mijn grenzen gaan en dat ik mezelf verstrikt voel. En dat klopt ook. Ik voel me verstrikt in onze relatie. Hij benauwd me en verstikt me. Iedere keer als we een rot periode hebben dan wordt ik weer overvallen door wantrouwen.is gewoon vergif voor een mens.
Hij heeft me niet op waarde geschat door me te bedonderen. Hij had beter moeten weten vooral door mijn verleden. Maar ik ben wel blij dat ik uit.mijn schulp ben geraakt. Ik kwam nog een spirituele tekst tegen waar gezegd werd dat mensen die je niet op waarde schatten bij je weggehaald worden. En zo voel ik het. Hij is mij niet waard.
Nu nog doorzetten. Ik weet namelijk ook dat hij mijn verslaving is.
Peetje, er is geen grotere macht die jouw man bij je weghaalt omdat hij over je grenzen gaat. je zult zelf je grenzen aan moeten geven. Kom uit die passieve houding!
Met je eens. Pippeltje..alleen haal ik altijd veel kracht uit bepaalde uitspraken. En ik ben absoluut geen zweverig type. Maar idd ik zal moeten gaan handelen.
Peet52! schreef op 16-06-2024 om 22:54:
Nu nog doorzetten. Ik weet namelijk ook dat hij mijn verslaving is.
ja je zit in een verslavende dynamiek. zie het ook als een verslaving, waarbij het eerst vervelend is, je cravings hebt om weer te gaan gebruiken maar je langzamerhand steeds beter gaat voelen. Als je af wilt van de verslaving zul je zsm op jezelf moeten gaan en alle contact afsluiten. het is niet (meer) binnen de relatie op te lossen
re: Nina0011
Hoe verdrietig het ook is, ik denk dat het enige wat je kunt doen, als je de relatie wilt redden aangeven dat jij wel door wil, dat je spijt hebt en op hem blijft wachten. En als hij dat wil relatie therapie weer oppakken bij een andere therapeut
MRI schreef op 17-06-2024 om 10:15:
re: Nina0011
Hoe verdrietig het ook is, ik denk dat het enige wat je kunt doen, als je de relatie wilt redden aangeven dat jij wel door wil, dat je spijt hebt en op hem blijft wachten. En als hij dat wil relatie therapie weer oppakken bij een andere therapeut
Mee eens! Hij houdt geen slag om de arm (klinkt negatief alsof het aan hem ligt) maar hij vraagt tijd! En het is een goed besluit geweest om weg te gaan van hem. Want dan kan je echt gaan ontdekken hoe het is om zonder elkaar te zijn. Voor je kinderen lastig maar ze hebben nu eenmaal te maken met 2 ouders die zichzelf zijn kwijt geraakt. Daarbij is jeman ook nog eens geconfronteerd met vreselijke leugens van jou. Dat doet iets met je vertrouwen en zelfbeeld. Het zou fijn zijn als je man de kinderen zo veel mogelijk ziet maar dan moet jij je wel op de achtergrond houden. Mijn man deed dat ook gelukkig (vond hij in het begin lastig, tot het kwartje viel, goede vrienden collega's en therapeuten die hem in soms niet mis verstane bewoordingen hem duidelijk maakte zich "koest" te houden )
Tijd tijd tijd, stapje voor stapje met goede therapeuten. Kan je allebei misschien via werk ook regelen. Bestaan vaak regelingen voor nl.
Dankjewel voor jullie reacties. Ik wil hem tijd geven. Ik vind het alleen tegelijkertijd doodeng. Ik ben zo bang dat er juist alleen maar meer afstand tussen ons komt nu hij vertrokken is. Hoe langer hij weg blijft, hoe moeilijker om weer terug te keren. Dat was mijn gedachte. Ik vind het fijn om jullie ervaring te lezen. Dat het niet perse verkeerd hoeft te zijn, maar misschien juist een goede keuze is geweest.
Slag om de arm bedoelde ik niet negatief. Ik ben gewoon ontzettend door de war. Eerst geeft hij aan te willen scheiden, de dag erna vraagt hij mij om nog niets in gang te zetten en zegt hij dat hij er nu niet mee om kan gaan. Dat geeft mij weer veel hoop, maakt dat ik wil blijven vechten.
Ik heb hem een brief gestuurd. Hierin heb ik aangegeven dat ik hem begrijp en hoeveel het me spijt. Dat ik op hem wacht. En dat als hij het wil ik samen verder in therapie wil.
De kinderen mag hij altijd zien. Hij kan langskomen, ze ophalen, ze bellen wanneer hij wil. Wat er ook gebeurd.
nina wat ik niet goed begrijp. Jullie hebben toch beiden fouten gemaakt? Hij een affaire, toen jij en toen hij nogmaals met iemand (hoewel minder ver dan de eerste keer). Daarnaast heb jij een heftige depressie gehad voorafgaand aan alle ellende. Waarom moet jij nu volledig door het stof? Jullie hebben beiden fouten gemaakt.
Hoi Izza, dat klopt. We hebben beide fouten gemaakt. Alleen is het bij mij verder gegaan dan bij hem. Hij is bij de laatste al snel betrapt, maar er werd al gesproken over dagkamers in hotels boeken en hij wilde me verlaten voor haar. Maar hij zegt dat hij het nooit daadwerkelijk zover zou hebben laten komen.
Zij is ook getrouwd en ontkent alles.
Mijn man is hier heel duidelijk over geweest, dat het niet met elkaar te vergelijken is. Omdat hij niet daadwerkelijk zover gegaan is.
Ik wil het ook helemaal niet vergelijken. Ik vind het verschrikkelijk wat ik heb gedaan en ik wou dat ik het nooit zover had laten komen. En dat ik er zo over heb gelogen. Valt niet goed te praten en dat zal ik ook absoluut niet doen. Neemt niet weg dat hij mij ook zeker pijn heeft gedaan. Maar we zijn daarin heel verschillend. Ik ben van het: als je wilt, dan ga je door en vecht je ervoor. En hij keert naar binnen en komt in een neerwaartse denkspiraal. Daardoor gaan we botsen en kunnen we niet meer met elkaar praten. Ik raak gefrustreerd omdat hij niks doet, vlucht in de wiet en alleen maar zegt dat hij het niet kan. Voor mij lijkt het alsof hij niks probeert. Maar voor hem werkt dat heel anders. En ik probeer daar echt begrip voor op te brengen. Niet aan hem te trekken. Hem nu de tijd te geven die hij nodig heeft.
Nina0011 schreef op 17-06-2024 om 14:46:
Hoi Izza, dat klopt. We hebben beide fouten gemaakt. Alleen is het bij mij verder gegaan dan bij hem. Hij is bij de laatste al snel betrapt, maar er werd al gesproken over dagkamers in hotels boeken en hij wilde me verlaten voor haar. Maar hij zegt dat hij het nooit daadwerkelijk zover zou hebben laten komen.
Zij is ook getrouwd en ontkent alles.
Mijn man is hier heel duidelijk over geweest, dat het niet met elkaar te vergelijken is. Omdat hij niet daadwerkelijk zover gegaan is.Ik wil het ook helemaal niet vergelijken. Ik vind het verschrikkelijk wat ik heb gedaan en ik wou dat ik het nooit zover had laten komen. En dat ik er zo over heb gelogen. Valt niet goed te praten en dat zal ik ook absoluut niet doen. Neemt niet weg dat hij mij ook zeker pijn heeft gedaan. Maar we zijn daarin heel verschillend. Ik ben van het: als je wilt, dan ga je door en vecht je ervoor. En hij keert naar binnen en komt in een neerwaartse denkspiraal. Daardoor gaan we botsen en kunnen we niet meer met elkaar praten. Ik raak gefrustreerd omdat hij niks doet, vlucht in de wiet en alleen maar zegt dat hij het niet kan. Voor mij lijkt het alsof hij niks probeert. Maar voor hem werkt dat heel anders. En ik probeer daar echt begrip voor op te brengen. Niet aan hem te trekken. Hem nu de tijd te geven die hij nodig heeft.
Mwoah, ik vind dat persoonlijk een knap staaltje van de pot verwijt de ketel, eerlijk gezegd. Zeker als je stelt dat er bij je man al over zaken als hotelkamers gesproken werd en dat eigenlijk alleen tegengehouden is, omdat hij betrapt werd voordat die dat in uitvoering kon brengen.
Het leest verder wel redelijk hopeloos eerlijk gezegd: Hij gaf niet thuis toen je hem het meest nodig was. Sterker nog: Hij zocht het vervolgens bij iemand anders en liet je stikken, hard gesteld. Vervolgens zocht jij het bij iemand anders, wordt je verliefd, en kies je ervoor om te liegen. En nog geen 2 maand nadat je man je ten huwelijk vraagt, wordt hij verliefd en wil die bij je weg.
Met alle respect: Maar hier gaat zoveel mis. En is het dan heel erg interessant bij wie het " Het verst" gegaan is? Ik vind praten over het boeken van hotelkamers anders ook vrij ver gaan. Je hoeft het ook helemaal niet met elkaar te vergelijken: Jullie hebben beide van dezelfde aard fouten begaan. Dat je man dit aangrijpt om aan te geven dat hij dat van jou erger vindt dan wat hij gedaan heeft, dat verbaasd mij. Misschien in absolute zin ja, maar ik zou persoonlijk zeggen dat het in de steek laten van je net bevallen vrouw wat mij betreft net zo hoog staat als wat jij gedaan hebt. Misschien nog wel hoger.
Elpisto schreef op 17-06-2024 om 16:15:
[..]
Mwoah, ik vind dat persoonlijk een knap staaltje van de pot verwijt de ketel, eerlijk gezegd. Zeker als je stelt dat er bij je man al over zaken als hotelkamers gesproken werd en dat eigenlijk alleen tegengehouden is, omdat hij betrapt werd voordat die dat in uitvoering kon brengen.
Het leest verder wel redelijk hopeloos eerlijk gezegd: Hij gaf niet thuis toen je hem het meest nodig was. Sterker nog: Hij zocht het vervolgens bij iemand anders en liet je stikken, hard gesteld. Vervolgens zocht jij het bij iemand anders, wordt je verliefd, en kies je ervoor om te liegen. En nog geen 2 maand nadat je man je ten huwelijk vraagt, wordt hij verliefd en wil die bij je weg.
Met alle respect: Maar hier gaat zoveel mis. En is het dan heel erg interessant bij wie het " Het verst" gegaan is? Ik vind praten over het boeken van hotelkamers anders ook vrij ver gaan. Je hoeft het ook helemaal niet met elkaar te vergelijken: Jullie hebben beide van dezelfde aard fouten begaan. Dat je man dit aangrijpt om aan te geven dat hij dat van jou erger vindt dan wat hij gedaan heeft, dat verbaasd mij. Misschien in absolute zin ja, maar ik zou persoonlijk zeggen dat het in de steek laten van je net bevallen vrouw wat mij betreft net zo hoog staat als wat jij gedaan hebt. Misschien nog wel hoger.
Als ik naar mijzelf kijk zijn vooral de jarenlange keiharde leugens wat mij het meest kapot heeft gemaakt. Zo gewetenloos liegen en bedriegen. Ik proef dat dat bij de man van Nina heel erg speelt. En ik weet niet of het "mannelijke ego " meespeelt maar voor de bedrogen echtgenoot van mijn "vriendin" was vooral belangrijk hoe de seks was geweest tot aan de cm van de penis toe. Hij wil met haar verder omdat hij de beste penis en de lekkerste seks met haar had ipv mijn man. Dat heeft hij trots mij zelf verteld. Ze had gezegd dat mijn man wat seks betreft de tweede keus was. (nb 
at ze hem voor mijn man al met een andere vriend van hem had bedrogen is van minder belang, sterker nog, daarvan geeft hij zichzelf de schuld 🤷)
Nina maar dit betoog klopt natuurlijk van geen kant! Hij is betrapt en heeft niets opgebiecht. Daarbij is het in zijn geval ook nog in 2 periodes geweest. Heel makkelijk om het dan maar op jou te schuiven. Hij was net zo fout. En totdat je dat inziet (erkenning van zijn fouten, berouw en van de schuldvraag geen wedstrijd maken) is herstel niet mogelijk. Wegzakken in een verslaving en depressie is geen herstel. En jou een schuldgevoel geval lost niets op.
Bedankt voor alle reacties. Ik vind het heel fijn dat ik hier open mijn verhaal kan delen en dat jullie eerlijke reacties geven.
Ik ben op dit moment heel erg teleurgesteld. Gisteravond heeft mijn man onze dochter beloofd haar vandaag van de BSO op te halen als hij op tijd vrij was. Hier heb ik op gewacht. Om 4 uur vanmiddag belde hij, hij was al thuis, maar het leek hem niet verstandig. Gisteravond, de 1e avond zonder papa, was een behoorlijk drama voor onze dochter om te gaan slapen. Hij zei dat hij het voor mij niet handig vond, omdat ik er dan weer mee zit als hij weer weg gaat. Ik ben boos. Hij had het onze dochter beloofd.. Hij deed ontzettend koel en afstandelijk tegen me aan de telefoon. Toen ik hem dat aangaf zei hij: ja, dat klopt en dat heb ik nooit gedaan.
Ik denk dat we definitief klaar zijn. Ik hou hoop, maar ik ben bang dat het tegen beter weten in is.
