Verder na ontrouw - deel 8

ik vroeg me eigenlijk af of het gedrag wat een vreemdganger laat zien nadat het uitkomen ook verslavend is voor de bedrogene.

Het spijt betuigen etc etc. Door het stof gaan..tranen die vloeien. Jou voor geen goud kwijt willen etc etc

Maar hoe is het als iemand zegt: "Kijk, deze fiets staat niet op slot, je kunt hem zo meenemen"? Ja, ik heb thuis een fietsenstalling, maar die is een beetje oud. Ook ga ik waarschijnlijk verhuizen en dan heb ik eigenlijk geen fietsenstalling meer. Ik ben op zoek naar een gloednieuw fietsenhok." 

Peet52! schreef op 03-06-2024 om 09:24:

ik vroeg me eigenlijk af of het gedrag wat een vreemdganger laat zien nadat het uitkomen ook verslavend is voor de bedrogene.

Het spijt betuigen etc etc. Door het stof gaan..tranen die vloeien. Jou voor geen goud kwijt willen etc etc

Ik bedoel de affaire is verslavend. Zoals izza het heeft uitgelegd. Net zoals iedere verslaving dit mechanisme werkt. Gericht op de kick. Daarbij schakelt de ratio uit. Dus je denkt niet na over de gevolgen/consequenties. Er ontstaat ook een gevoel van onaantastbaarheid. Zeker als de affaire langer duurt en daar ga je naar handelen. Dat gebeurt ook niet bewust. Bv als je arrogant bent ga je je daarna gedragen. Maar je denkt op dat moment niet "ik ga nu arrogant doen". Die cirkel van verslaving moet doorbroken worden. Dat kan door ontmaskering waarbij oogkleppen afvallen en je ziet welke verwoestende gevolgen je vreemdgaan heeft aangericht.. Onbegrijpelijk voor de bedrogene "want je weet toch dat dat het gevolg zou zijn" Nee dus! Ja even een schuldgevoel na de daad zelf net zoals je bv een kater hebt na middelengebruik maar daarna ontstaay toch weer die drang naar het ervaren van die dopaminekick

Vergeet niet dat het geheimhouden onderdeel is van die kick.

Als dat geheim wegvalt is de drang vaak ook weg.

Onze mediator vertelde dat er ook vreemdgegaan wordt in open relaties. Viel van mijn stoel toen ik het hoorde en moest enorm lachen. Open relaties is toch met toestemming vreemdgaan? Nee dus. En dat komt door het aspect geheim want dat maakt het spannend. 

Wat ik volgens mij hier of in een ander topic op internet las van een vreemdganger:

"Ik mis de spanning, het me begeerd voelen, de geilheid... En hoe zeer ik ook probeer, thuis vind ik het niet."

Ik vraag me wel af of je een tweede keer eerder toegeeft dan de eerste. Omdat je nu weet hoe het voelt. Wat je er voor krijgt. Die kick. De eerste keer moest je een drempel over, doordat je relatie niet lekker liep of iets anders. Een tweede keer is het misschien niet eens zo'n reden maar alleen de dopaminekick.

Peet52! schreef op 03-06-2024 om 09:24:

ik vroeg me eigenlijk af of het gedrag wat een vreemdganger laat zien nadat het uitkomen ook verslavend is voor de bedrogene.

Het spijt betuigen etc etc. Door het stof gaan..tranen die vloeien. Jou voor geen goud kwijt willen etc etc

Jazeker wel. Je beschrijft traumabonding: gewond zijn door het vreemdgaan, het oude vertrouwen niet terug hebben maar doorgaan in de hoop de oude toestand te herstellen. Die hoop wordt gevoed, instand gehouden en zelfs veroorzaakt door wat jij zegt: 

Het spijt betuigen etc etc. Door het stof gaan..tranen die vloeien. Jou voor geen goud kwijt willen etc etc

Maar er blijft iets niet goed voelen, er komt een terugval van de vreemdganger, of de trouwe partner merkt gedrag dat de hoop en het beetje opgebouwde vertrouwen weer doet slinken. crisis, praten weer spijt, toch maar blijven 'want hij is ook lief en een goed mens en heeft echt wel spijt'. Daarna begint de roller coaster opnieuw. 

Ik vermoed dat dit meer is bij partners van seksverslaafden dan van degenen die oprecht iemand anders leuk vonden, maar dat is slechts een vermoeden. 

Sander2k24 schreef op 03-06-2024 om 12:43:

Wat ik volgens mij hier of in een ander topic op internet las van een vreemdganger:

"Ik mis de spanning, het me begeerd voelen, de geilheid... En hoe zeer ik ook probeer, thuis vind ik het niet."

Ik vraag me wel af of je een tweede keer eerder toegeeft dan de eerste. Omdat je nu weet hoe het voelt. Wat je er voor krijgt. Die kick. De eerste keer moest je een drempel over, doordat je relatie niet lekker liep of iets anders. Een tweede keer is het misschien niet eens zo'n reden maar alleen de dopaminekick.

Ja het wordt steeds makkelijker om toe te geven aan die drang. Tot ook die spanning weg valt en het "gewoon" wordt. Dan komt er ruimte voor steeds meer schuldgevoel. Maar ook dan is het moeilijk uit die cirkel te komen, bang dat de bestaande relatie dan over is bv of die ander blijft trekken aan je en dan kan het vreemdgaan een manier zijn om de pijn van schuldig voelen ermee  te verdoven. Dit zal niet in elke affaire hetzelfde zijn. En voor de helderheid ik heb het hier niet over verliefdheid! 

Het zijn wel dezelfde stofjes die vrij komen bij verliefdheid. Maar als je echt verliefd bent OP die ander dan wil je veel bij diegene zijn, dromen over een toekomst samen etc

Daarom noemen wij het in ons geval niet haar of truus maar het truusje 

Dat citaat wat je aanhaalt laat ook zien dat diegene iets mist. Dat zou bespreekbaar gemaakt moeten worden want dan ben je bewust op zoek naar affaires om het gemis op te vullen. En is er zeker therapie nodig met vragen "was het altijd al zo of is het ontstaan? 

Het begeerd en de lust voelen geeft wel die dopamine rush

Je hebt ook steeds meer nodig om hetzelfde effect te bereiken. Dat is ook een kenmerk van verslaving. En wat dat" meer" is, is voor ieder ook weer verschillend. 

Daarnaast kunnen mannen maar ook veel vrouwen denk ik inmiddels, goed "scheiden". Affaire in laadje hoofd, laadje dicht en het is er niet. Kunnen daardoor ook genieten van het gezin en zijn op dat moment niet bezig met de affaire. 

Pas als die drang weer komt is het laadje weer open.

Bizar hoe gestoord een brein waaruit ziek gedrag voortvloeit kan worden. Daar kunnen ook allerlei persoonlijk heid stoornissen aan ten grondslag liggen. 

Maar is te complex om hier uit te diepen. Belangrijk is dat de dader ipv "het spijt mij heel erg dat ik je dit heb aangedaan" bovenaan de put roept waar hij of zij je in heeft gedonderd ook in de put afdaalt en naast je komt zitten. Diegene moet ook wel wandelen in de schoenen van het slachtoffer is ook wel een vergelijking die ik hoorde. 

Mijn man is arts. Bij hem werd als vergelijking gemaakt door de psycholoog, dat hij mijn wonden zorgvuldig moet bekijken en verzorgen die hij heeft veroorzaakt en uren naast mij moet zitten om te troosten en niet even "op bezoek" moet komen met een bloemetje 

Sander2k24 schreef op 01-06-2024 om 07:27:

Zoals een paar pagina’s eerder gepost ben ik een paar weken geleden erachter gekomen dat mijn vrouw begin dit jaar een ONS en chat contact heeft gehad met een ander. Dat zij vooral het contact bleef zoeken. En dat ze daarnaast het afgelopen jaar 2x met een ander heeft gezoend.

Mentaal heb ik het er enorm zwaar mee. By far, de zwaarste periode uit mijn leven (46). Het bedrog en het vertrouwen dat weg is valt heel zwaar.

Ik heb de afgelopen weken veel nagedacht. Ik begrijp waarom ze zich niet gelukkig voelde/voelt in ons huwelijk. Hierdoor zat ik al snel op het spoor van eraan werken en doorgaan. Misschien zelfs de oorzaak iets te veel bij mezelf zoekend. Of conflict-vermijdend en snel door willen.
Maar gisteren had ik een dag met totaal andere gedachtes. Hoe ze ons gezin/mij dit aan kon doen. Of er niet te veel gebeurd is om door te gaan. Waarom ze niet eerder is gestopt uit zichzelf. Waarom contact zoeken tijdens met de ander tijdens een weekend weg met je gezin. Etc. Boosheid, verdriet, alles kwam voorbij aan emoties gisteren.

Enerzijds ben ik verdrietig om wat er is gebeurd, maar ook een deel om het gedrag er na. Sinds het uit is gekomen. Haar leuke leven gaat door. Bedrijfsfeestje, uit eten met vriendin, Netflix met wijn op de bank. We hebben goede gesprekken en therapie maar dit neemt niet weg dat ik door bovenstaande het berouw, spijt, en andere schuldgevoelens niet echt bij haar terug zie.

Ze zag dat er iets was gisteren maar ik heb het er niet over gehad. Bang om opmerkingen te maken die later weer gerepareerd moeten worden. Dat ik de volgende dag er weer voor wil gaan en we weer op nul moeten beginnen.

Uiteindelijk moet ik een keuze maken. Ga ik ervoor. Accepteer ik dat de toekomst zwaar is. Leven met de angst dat het nog een keer gebeurt. Of is het onacceptabel, is ze tever gegaan met (1x) seks, proberen meerder keren af te spreken (niet gelukt), en (2x) zoenen met een anderen en ga ik alleen verder. Lastig.

Hi Sander,

Wat je schrijft is voor mij zo ontzettend herkenbaar. Ik had dat wat jij schrijft net zo goed zelf kunnen schrijven. Het bedrog in mijn relatie is heel erg vergelijkbaar met die in jouw relatie. Bij mij was het ook mijn man die actief op jacht was en moeite deed voor de affaire. En ook ik zoek de oorzaak bij mijzelf en ben conflictvermijdend. Ik kan ook niet begrijpen dat je dit iemand aan kan doen. En wat je schrijft over dat hun leven gewoon vrolijk doorgaat herken ik ook. En ook het ontbreken van spijt en schuldgevoelens. Daardoor wip ik van de ene op de andere gedachte; doorzetten, weggaan.. Ik heb je trouwens ook een privé bericht gestuurd.

Bij mij is het helaas zo dat ik sinds ik de affaire heb ontdekt, er daarna nog contacten met 2 andere vrouwen boven water zijn gekomen. Het voelt alsof ik in een hele slechte film speel. Soms voelt de waarheid te erg om onder ogen te zien. Over 2 weken start eindelijk onze relatietherapie, waar hij eerst niks van wilde weten. De individuele therapie heeft me gelukkig al wel wat verder geholpen. 

Sander2k24 schreef op 03-06-2024 om 12:43:

Wat ik volgens mij hier of in een ander topic op internet las van een vreemdganger:

"Ik mis de spanning, het me begeerd voelen, de geilheid... En hoe zeer ik ook probeer, thuis vind ik het niet."

Ik vraag me wel af of je een tweede keer eerder toegeeft dan de eerste. Omdat je nu weet hoe het voelt. Wat je er voor krijgt. Die kick. De eerste keer moest je een drempel over, doordat je relatie niet lekker liep of iets anders. Een tweede keer is het misschien niet eens zo'n reden maar alleen de dopaminekick.

Eenmaal de drempel over is het inderdaad makkelijker. Je hebt het immers al eens gedaan. En je weet de voordelen (dus verslaving). 

Izza schreef op 03-06-2024 om 15:05:

[..]

Eenmaal de drempel over is het inderdaad makkelijker. Je hebt het immers al eens gedaan. En je weet de voordelen (dus verslaving).

Dit denk ik dus ook, bij mij begon het één keer zoenen tijdens een bedrijfsfeest. Daar kwam ze mee weg, terwijl een collega het gezien had. Misschien wel spannend of het uit zou komen, maar deze hield zijn mond.

En dus ging het een poos later verder naar een ONS en emotioneel vreemdgaan via de chat toen de gelegenheid zich aandiende.

En daarna nog een keer zoenen toen ze de kans kreeg.

De drempel leek wel weg omdat je er mee weg komt. De verslaafde die maar kan blijven gebruiken zonder dat dichtbij staande mensen het zien.

LifeEvent! schreef op 03-06-2024 om 13:46:

[..]

Maar is te complex om hier uit te diepen. Belangrijk is dat de dader ipv "het spijt mij heel erg dat ik je dit heb aangedaan" bovenaan de put roept waar hij of zij je in heeft gedonderd ook in de put afdaalt en naast je komt zitten. Diegene moet ook wel wandelen in de schoenen van het slachtoffer is ook wel een vergelijking die ik hoorde.

Mijn man is arts. Bij hem werd als vergelijking gemaakt door de psycholoog, dat hij mijn wonden zorgvuldig moet bekijken en verzorgen die hij heeft veroorzaakt en uren naast mij moet zitten om te troosten en niet even "op bezoek" moet komen met een bloemetje

Interessant, want dat spijt zie ik dus niet heel erg terug. Maar jij geeft aan dat het belangrijker is dat de ander zich in de bedrogene kan verplaatsen. 

Denk dat spijt betuigen en berouw tonen essentieel is voor het verwerken.

MRI schreef op 03-06-2024 om 13:41:

[..]

Jazeker wel. Je beschrijft traumabonding: gewond zijn door het vreemdgaan, het oude vertrouwen niet terug hebben maar doorgaan in de hoop de oude toestand te herstellen. Die hoop wordt gevoed, instand gehouden en zelfs veroorzaakt door wat jij zegt:

Het spijt betuigen etc etc. Door het stof gaan..tranen die vloeien. Jou voor geen goud kwijt willen etc etc

Maar er blijft iets niet goed voelen, er komt een terugval van de vreemdganger, of de trouwe partner merkt gedrag dat de hoop en het beetje opgebouwde vertrouwen weer doet slinken. crisis, praten weer spijt, toch maar blijven 'want hij is ook lief en een goed mens en heeft echt wel spijt'. Daarna begint de roller coaster opnieuw.

Ik vermoed dat dit meer is bij partners van seksverslaafden dan van degenen die oprecht iemand anders leuk vonden, maar dat is slechts een vermoeden.

Of in een relatie waarin dit patroon al bestond. Steeds meer en meer word ik me bewust van de patronen waarin wij al die jaren geleefd hebben.

 Vandaar mijn vraag hier en naar mezelf ook steeds meer herkenning. Wat betekent dat dit ook doorbroken kan worden door dit bewustzijn. En daardoor minder de redder/ pleaser ga uithangen.

Het bewustzijn dat ik zo gevoelig ben voor bovenstaand gedrag daar ben ik pas achter gekomen. Het verband wat ik nu pas kan leggen.

Ik ben zeer beïnvloedbaar door bovenstaand gedrag van man. Mijn innerlijke kind wilde hem altijd redden...want ja tenslotte was hij mij ook kwijt...( even omtrent de situatie vreemdgaan) ook zo erg voor hem. Idd een soort van trauma bonding. 

@sander"Interessant, want dat spijt zie ik dus niet heel erg terug. Maar jij geeft aan dat het belangrijker is dat de ander zich in de bedrogene kan verplaatsen.

Dat is belangrijk omdat je dan pas echt spijt kan hebben als je ziet wat voor pijn je partner heeft. Dat bedoel ik met de vergelijkingen. 
Als je vanaf boven die put in roept is er weinig spijt. 

Sander2k24 schreef op 03-06-2024 om 21:44:

[..]

Dit denk ik dus ook, bij mij begon het één keer zoenen tijdens een bedrijfsfeest. Daar kwam ze mee weg, terwijl een collega het gezien had. Misschien wel spannend of het uit zou komen, maar deze hield zijn mond.

En dus ging het een poos later verder naar een ONS en emotioneel vreemdgaan via de chat toen de gelegenheid zich aandiende.

En daarna nog een keer zoenen toen ze de kans kreeg.

De drempel leek wel weg omdat je er mee weg komt. De verslaafde die maar kan blijven gebruiken zonder dat dichtbij staande mensen het zien.

[..]

Interessant, want dat spijt zie ik dus niet heel erg terug. Maar jij geeft aan dat het belangrijker is dat de ander zich in de bedrogene kan verplaatsen.

Ik denk dat het een het ander inhoud: Als je je als bedrieger in de bedrogene kan verplaatsen, zul je voelen wat je aangericht hebt en er, als het goed is, heel veel spijt van hebben.

Spijt is wel essentieel voor het verwerkingsproces ja. Omdat vanaf dat punt pas echt indaalt, imo, wat iemand aangericht heeft. 

Voor mij moet spijt dus wel vanuit iemand zelf komen. Ik ga daar niet om vragen. Dat is niet oprecht.