Verder na ontrouw - deel 8

Flanagan schreef op 24-02-2022 om 09:46:

...
Maar ik ben nu op een punt waarin ik mij vooral wil richten op verder; een gelijkwaardige relatie zonder gelieg en waarbij degene waar je voor gekozen hebt, niet opzij geschoven kan worden als je tenminste samen verder wilt. Ik wil een relatie uit liefde, met sex als kers op de taart.

Uiteindelijk is dat wat we allemaal denk ik het liefste willen hebben, een gelijkwaardige relatie, uit liefde, zonder gelieg en zonder aan elkaar voorbij te gaan en met naar beider behoefte genoeg aan genegenheid, intimiteit en seks om heerlijk met elkaar te kunnen beleven.

Mijn man zegt zelf dat het de liefde is die ik ondanks alles (en omdat ik in feite niet wist wat zich daadwerkelijk achter mijn rug om aan het afspelen was), in de tijd van zijn affaire, ben blijven geven aan mijn man, dat die hem op gegeven moment de ogen geopend heeft en waardoor hij tot een besef kwam. Voor hem kan de spanning van een geheime affaire, de lust, begeerte en opwinding die daarbij komen kijken, in niets ooit nog tippen aan die onvoorwaardelijke liefde die hij -altijd al voelde en nog altijd- voelt. 

Daar is hij ook naar zijn eigen zeggen op een vreselijk stomme en laffe manier achter moeten komen, door ervoor gekozen te hebben om niet het gesprek met mij aan te gaan over waar hij mee worstelde, maar in plaats daarvan door vreemd te gaan eigenlijk alleen maar verder wegvluchte van zichzelf, wat uiteindelijk niets oploste. Enkel het instant seksueel bevredigd worden, omdat hij, iedere keer dat ze elkaar zagen, bij haar seks kon krijgen. Maar verder was er totaal geen sprake van enige diepgang, of gevoel van gelijkwaardigheid in die affaire. In het eerste begin leek het er nog op van wel, omdat ze bij elkaar herkenning vonden in waar ze tegenaan liepen in hun huwelijken, maar meer ook niet. De 'liefde' werd door beiden geveinsd, na de verliefdheid om de spanning en aantrekkingskracht in het begin en de verlusting door de geile seks die er in de tijd daarna volop was. Maar dat het geen echte liefde was, zoals hij die wel altijd tussen ons had ervaren, werd hem uiteindelijk wel pijnlijk duidelijk, mede doordat er juist wèl voorwaardelijkheden tussen hen, steeds meer aan ten grondslag lagen om die geveinsde liefde in stand te kunnen houden. Maar toen hij besefte dat die affaire niets met echte liefde te maken had, had hij zichzelf door die toch aan te gaan al zover in de nesten gewerkt, dat alles niet even één-twee-drie simpel zomaar even op te lossen was en was hij heel bang om mij en alles wat hem daarmee zo dierbaar was, helemaal kwijt te raken als hij zijn misstappen eenmaal aan mij zou moeten gaan opbiechten. Tja...dat is het enorme risico wat je neemt met vreemdgaan, dat je alles kwijt kunt raken wat je het meest dierbaar is. 

En om een antwoord te geven op de vraag van Peritau: De eerste dagen na het uitkomen, speelde bij mij ook steeds een film af in mijn hoofd, waarin ik het voor ogen zag, hen samen. Daar walgde ik dan echt heel erg van. Maar het maakte me ook intens verdrietig. Voelde ook wel als falen, omdat ik aannam dat ik hem dus niet had kunnen bieden wat hij nodig had, aangezien hij het bij een ander was gaan halen. 

Daarna toch ook een periode van veel seks en dan veelal op mijn initiatief. Ik had echt behoefte aan die verbinding inderdaad. Man durfde in het begin niet eens uit zichzelf aanstalten te maken, liet dat helemaal bij mij. Vond zelf dat hij daar door zijn vreemdgaan totaal geen aanspraak op kon maken.

Het was ook alsof ik hem wilde laten zien dat hij het dus ook wel degelijk bij mij kon krijgen. Ik heb er verder nooit bij hoeven huilen, maar heb me er wel heel onzeker bij gevoeld. Omdat hij immers de vergelijking kon maken tussen haar en mij. Ik ben heel lang bang geweest, dat hij terugverlangde naar de seks op de manier zoals hij die met haar had gehad, haar manier van handelen, doen, aanraken, enz. en dat hij daar misschien meer van genoten had dan dat hij dat van ons samen deed, dat dat voor hem beter voelde dan hoe ik dat doe. Ook al sprak hij dat tegen en benoemde hij heel bewust geen details over hoe zij samen seks hadden. Maar het zat hem voor mij in dat vergelijk wat hij toch kon maken wat mij heel onzeker maakte. 

Nu, ruim drie jaar later, heb ik daar al een hele tijd gelukkig geen last meer van.  Vertrouw ik hem op wat hij zegt over hoe hij geniet van ons samen, dat hij niets tekort komt en dat hij het niet anders zou willen dan hoe het nu gaat. Die intieme verbinding heeft zich goed hersteld en voelt nu zelfs beter dan voor de relatiecrisis. Omdat we nu wel overal goed en echt heel open en eerlijk over kunnen/willen/durven praten met elkaar.

Nou Bella Donna,
Dat klinkt allemaal heel goed, zoals jij je man omschrijft! Ik word er jaloers van 😉
Fijn dat hij geen details verteld heeft. Dat deed de mijne juist veel te veel en daardoor heb ik ook een 'film', ik weet hoe het gegaan is. Heel soms speelt dat nog door mijn hoofd.
Vooral nadat hij, op sterk aandringen van mij na 18 maanden, eindelijk toegaf wel seks te hebben gehad, werd onze seks intenser. Ik had de neiging om haar handen overal af te vegen door me echt aan hem te vergrijpen. Hij merkte op dat ik ineens veel vuriger was. Ik vond het zo erg dat ze overal aan had gezeten!
Toch is het ook vaak gebeurd als we zoenden, ook al na de eerste bekentenis, dat ik bedacht dat hij haar ook zo gezoend had. En dan walgde ik, kon ik het niet. Of de positie die hij had verteld, als wij dat deden, dat ik me hem dan voorstelde onder haar, met haar. 

Wat is het triest hè, dat ook de mijne pas nadat deze dingen allemaal gebeurd waren, zich realiseerde dat, zoals hij schreef in een mail aan haar, hij bij zijn gezin hoorde, bij zijn liefhebbende vrouw. Maar ja, dan kun je al onherstelbare schade hebben aangericht. En hij dacht zeker te weten dat ik zou willen scheiden dan, want ik had dat altijd gezegd. Hij meende dan ook nog dat een zoen niet erg was, seks wel. Allebei overspel voor mij, maar enfin. Daarom verzweeg hij dat aldoor.
Dat bedenk ik me deze dagen nogal eens, nu ik vaak zo teleurgesteld ben over zijn gebrek aan affectie, aanrakingen, dat hij toen toch bang was me kwijt te raken. Dat hij misschien toch van me houdt, maar het niet laat merken zoals ik dat doe. Ik moet me toch eens verdiepen in die liefdestalen waar onze dochter het over heeft😄

Peritau schreef op 23-02-2022 om 21:44:

Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met intimiteit/sex na het ontrouw. Heeft dat bij jullie een tijd plat gelegen? Of hadden jullie juist extra behoefte aan de verbinding?
Ik zelf had dus erg veel behoefte aan die verbinding/bevestiging en dus sex. Wat soms ook wel verwarrend was/is. Op het moment dat het ontrouw ‘uit’ kwam was het wel een aantal jaar daar voor gebeurd. Waarschijnlijk maakt dat wel een verschil.

Maar ik ben dus benieuwd hoe dat bij jullie is/was.

Mijn man en ik hadden al ruim 1,5 jaar relatieproblemen, en stonden op het punt te scheiden toen man zich bedacht. Niet omdat hij toch voor mij koos, maar omdat ons kind depressief en overspannen uitviel op school en thuis kwam te zitten. Dat was voor mij wel heel ingewikkeld... Tijdens de gesprekken over hoe we konden proberen onze relatie weer nieuw leven in te blazen bleek ook nog dat hij al een paar maanden een affaire had met een goede vriendin van ons. Hele heftige periode dus.
Tijdens man zijn twijfeltijd hebben we op en af juist heel veel of geen seks gehad. Nadat man besloot om toch te blijven en daarna zijn affaire opbiechtte heb ik eerst in een extra diep dal gezeten. Maar hij deed erg zijn best, en om een huwelijk opnieuw op te bouwen heb je die verbintenis wel nodig. Maar de eerste keren kon ik het echt niet opbrengen. Voor mijn gevoel zat zij op het voeteneind. Ik was mega onzeker over alles en natuurlijk ook over mezelf. Toen na een paar weken bleek dat er wel schot in zat sloeg het voor mij om. Toen hebben we heel veel en intens gevreeën. Hij gaf in die tijd ook aan dat het hem bij zijn affaire nooit om de seks te doen was, dat wilde ik in het begin niet zo geloven maar dat doe ik nu wel. Uiteraard hebben ze wel seks gehad, maar dat fysieke intimiteit is bij ons nooit een probleem geweest, zelfs niet in onze crisistijd.

Seks na vreemdgaan is een rollercoaster en je schiet van het ene uiterste (walging, wanhoop, beelden van hun samen) naar het andere (heel intens, heel blij zijn dat je dit samen kunt delen). Dat is allemaal volkomen normaal volgens mij. Maar wel erg verwarrend. Het was heel fijn dat we daar samen goed over konden praten, dat man mij begreep en eindeloos geduld had en mij het tempo liet bepalen. Naast dat hij duidelijk liet weten dat hij zin had in mij. Die bevestiging had ik heel erg nodig. En nog steeds eigenlijk wel. Het vanzelfsprekende is er vanaf, zelfs na zoveel jaar is dat niet helemaal terug helaas.

Hoi Pennetje Ik denk dat het vaak niet om de seks gaat. Meer om de aandacht. Onze Truus was echt niet mooier, en nu komen de smerige details: ze was slanker, maar had bossen schaamhaar, rare borsten, was weinig technisch interessant (ik was veel leuker in bed, zei hij), kortom, hij vond de seks niks met haar. Het was ook maar 1 keer.
Bij daglicht en zonder de roes van alcohol viel ze ook nogal tegen.
Het was echt zoals Esther Oerel zei dat schreef hij in de mail aan Truus ook: hij werd weer een ander mens. Hij was uitgekeken op wie hij geworden was, niet per sé op mij. Hoewel hij het heerlijk vond dat ik zoveel afviel daarna.
Niet iedereen houdt van haar, maar ik vind Perel rake dingen zeggen en mijn man herkende zich er ook in.
Goed nieuws trouwens: hij was een weekend weg met vrienden en had mij gemist blijkbaar ( ik hem even niet, hihi) en we vreeën eindelijk weer es lief en teder. Voel me echt weer geliefd🤗

Puinhoop schreef op 28-02-2022 om 13:09:

Hoi Pennetje Ik denk dat het vaak niet om de seks gaat. Meer om de aandacht.

Bij mijn man ging het zeker wel ook om de seks. Hij wilde echt wel eens weten hoe het zou zijn met een andere vrouw, wilde experimenteren omdat hij vond dat hij dat te weinig had gedaan voordat hij verkering kreeg met mij op zijn 21e. Hij heeft dat uit principe/overtuiging bijna niet gedaan, experimenteren, omdat hij opgevoed was met het gegeven dat seks iets speciaals is en je dat alleen maar doet met iemand waar je echt van houdt, niet zomaar met iedere vrouw die je voor even heel leuk vindt.

 Onze Truus was echt niet mooier, en nu komen de smerige details: ze was slanker, maar had bossen schaamhaar, rare borsten, was weinig technisch interessant (ik was veel leuker in bed, zei hij), kortom, hij vond de seks niks met haar. Het was ook maar 1 keer.

'Onze' Truus is echt wel een mooie dame om te zien, op foto's dan in ieder geval zover ik het wat mij betreft kan zien (Filters, welke ze er meer wel dan niet op toepaste, doen uiteraard ook iets met het uiteindelijke plaatje wat dan te zien is). Stuk kleiner dan ik (dus ze kon altijd schoenen met hakken aan), veel jonger, hele aparte, mooie ogen, een egale huid zonder sproetjes of moedervlekjes, grote borsten. Maar volgens mijn man waren het zonder bh maar slappe, bungelende hangborsten, was ze -ondanks haar hakken- totaal niet elegant in haar manier van lopen en bewegen én was ze in bed ook technisch maar weinig interessant en gebeurde er na de eerste tijd niet veel spannends en nieuws meer op dat gebied, maar was het telkens ongeveer hetzelfde riedeltje. De spanning, het speciale en het geile zat hem in het begin vooral in het het feit dat het in het geheim moest, dat zij het ook stiekem met hem deed en dat ze altijd zin had, waar dan ook: in de auto, in het bos, tijdens een wandeling in het park even snel de bosjes induiken om zich te laten nemen, het maakte haar niet uit waar, als het maar gebeurde. 

Na verloop van tijd, vertelde hij, gebeurde het bij haar zelfs ook best wel een aantal keren, dat zijn erectie afnam en/of verdween of zelfs van begin af aan al helemaal niet eens kwam opzetten. Wat zij ook probeerde dan om het (weer) voor elkaar te krijgen. Op zo'n moment was zij dan blijkbaar in alle staten, moest ze huilen, was ze hevig teleurgesteld en ontdaan en er volledig van overtuigd dat hij haar dan dus niet meer aantrekkelijk vond, want anders zou hij volgens haar echt wel (weer) een erectie krijgen door wat zij met hem deed (Dit is bij ons overigens nog nóóit een probleem geweest). Vaak was er dan wel wat aan vooraf gegaan, hadden ze weer eens een meningsverschil/discussie/mot gehad, bijvoorbeeld omdat hij een afspraak wel eens op het laatste moment annuleerde en dan begon zij vaak weer met vanalles te dreigen... En om haar dan maar weer rustig te krijgen en te houden zodat ze vooral geen gekke dingen ging doen (want daar was hij toen echt wel eens een beetje bang voor) stemde hij dan maar weer in met een afspraak. 

...
Het was echt zoals Esther Oerel zei dat schreef hij in de mail aan Truus ook: hij werd weer een ander mens. Hij was uitgekeken op wie hij geworden was, niet per sé op mij. ...
Niet iedereen houdt van haar, maar ik vind Perel rake dingen zeggen en mijn man herkende zich er ook in.

Ik vind Esther Perel ook hele rake dingen zeggen. Mijn man herkende zich er ook vaak in.

Goed nieuws trouwens: hij was een weekend weg met vrienden en had mij gemist blijkbaar ( ik hem even niet, hihi) en we vreeën eindelijk weer es lief en teder. Voel me echt weer geliefd🤗

Waarom kan die man van jou dan niet eens gewoon vanaf nu aan die goede kant van zichzelf blijven staan? Zodat jij jezelf nu eens altijd zo geliefd voelt?  Dat verdien jij zeker ook, hij verdient dat toch niet alleen? Ik vind het gewoon zo naar, dat jij het steeds met dit soort kortstondige fijne momenten moet doen. Om vervolgens weer zo omlaag gehaald wordt. Telkens dat pieken en en dalen...me dunkt dat dat een heleboel onrust en verwarring in je gevoel veroorzaakt... Heb wat dat betreft echt met je te doen, Puinhoop.

Ach lieve dames toch. 
Ik zal na deze keer niet meer inbreken, want weet dat het niet gewaardeerd wordt 
Maar ik krijg echt de kriebels van jullie berichten dus kan het even niet laten. 
Sowieso verbaast het me enorm dat (sommigen van) jullie zo veel details kennen. Wie vertelt zo iets in godsnaam en wie wil zoiets weten? Ik kan me er niets bij voorstellen. 
Maar dat ‘Truus’ (erg onrespectvol woord al mi) ook nog door vreemdganger zo akelig wordt afgeschilderd…bbbrrrr 

Ik snap die dynamieken best hoor, kan 1 en 1 wel optellen bij mekaar. Maar ik weet niet hoor, ik zou die verhalen toch niet willen horen en mijn vent enorm op zijn falie geven als hij zo over een andere vrouw zou praten, hoe goedbedoeld naar mij toe ook. (ahem, voor zijn eigen relatie dan) 

Maar eigenlijk heb ik nog niet gezegd wat ik wilde zeggen…lieve dames, pik het toch niet dat een vent zo over ‘ons’ praat, is hij zelf een jonge god ofzo? 
Hij praat dan vast ook zo over jullie!!!

Maar volgens mijn man waren het zonder bh maar slappe, bungelende hangborsten, was ze -ondanks haar hakken- totaal niet elegant in haar manier van lopen en bewegen én was ze in bed ook technisch maar weinig interessant en gebeurde er na de eerste tijd niet veel spannends en nieuws meer op dat gebied, maar was het telkens ongeveer hetzelfde riedeltje. 

Na verloop van tijd, vertelde hij, gebeurde het bij haar zelfs ook best wel een aantal keren, dat zijn erectie afnam en/of verdween of zelfs van begin af aan al helemaal niet eens kwam opzetten. Wat zij ook probeerde dan om het (weer) voor elkaar te krijgen. Op zo'n moment was zij dan blijkbaar in alle staten, moest ze huilen, was ze hevig teleurgesteld en ontdaan en er volledig van overtuigd dat hij haar dan dus niet meer aantrekkelijk vond, want anders zou hij volgens haar echt wel (weer) een erectie krijgen door wat zij met hem deed (Dit is bij ons overigens nog nóóit een probleem geweest). 

Sorry hoor ik krijg hier een behoorlijk naar gevoel van. Zowel naar degene die uit de school klapt als degene die zich hier aan afmeet. Eigenlijk een beetje een bah, wat een nare spelletjes. 

De term ´truus´ komt trouwens van mij en is nooit denigrerend bedoelt geweest maar meer een soort generieke term voor de minnares-minnaar van de getrouwde partner. 

Hoi Pinokkio 

Een korte uitleg vanuit mijn eigen ervaring, ik kan natuurlijk niet namens andere spreken omdat ik niet in een ander zijn hoofd kan kijken.
Maar Om een Crisis zoals dit te kunnen overleven gaat je overlevingsmechanisme aan. Bij mij was het letterlijk ademhalen, werken, eten en slapen. Maanden lang, met grote paniekaanvallen, veel therapie en overleven. 
Het wel te verstaan: Trauma ptss werd geconstateerd.
Voordat dit uitkomt kun je je van tevoren niet inbeelden wat dit geestelijk en lichamelijk met je doet.

In eerste instantie was ik niet boos op de vrouw die mij berichten, ik was haar dankbaar dat het uitkwam. Toen daarna meer ellende volgde was ik wel heel erg boos op vrouwen. Maar dat komt vanuit een overlevings strategie. Je kunt nergens anders meer aan denken en je hoofd zit vol woede. Dan is dat vaak gemakkelijker dan kijken naar jezelf of je man.
Ik durf bijna zeker te zeggen dat het toen der tijd beëindigen van onze relatie mij minder kruim had gekost. Ondanks dat ik nu na deze jaren durf ik te zeggen: Mij krijgt niemand ooit nog afgebroken. Zoveel kracht, eigenwaarde en zelfrespect heb ik ontwikkeld. Dat heeft deze crisis mij opgeleverd en ik ben niet meer bang, ik leef nooit meer in angst. Ik ben die dag alles verloren en dat heeft mij zo sterk gemaakt dat ik juist de kracht heb gevonden door te gaan. Mijn man heeft daar een groot aandeel in. 
Ik heb hem toen als een baksteen laten vallen en hij heeft zelf al het werk verzet onze relatie te herstellen.
Ik gunde hem die kans, ik vind namelijk dat mensen een tweede kans mogen krijgen. 

Nogmaals voorheen riep ik ook Run! Zo hard als je kan. 
Tot je er zelf voor komt te staan en je radeloos bent, angstig, boos en verdrietig en gaat overleven.  

miss1984 schreef op 28-02-2022 om 19:51:

Hoi Pinokkio

Een korte uitleg vanuit mijn eigen ervaring, ik kan natuurlijk niet namens andere spreken omdat ik niet in een ander zijn hoofd kan kijken.
Maar Om een Crisis zoals dit te kunnen overleven gaat je overlevingsmechanisme aan. Bij mij was het letterlijk ademhalen, werken, eten en slapen. Maanden lang, met grote paniekaanvallen, veel therapie en overleven.
Het wel te verstaan: Trauma ptss werd geconstateerd.
Voordat dit uitkomt kun je je van tevoren niet inbeelden wat dit geestelijk en lichamelijk met je doet.

In eerste instantie was ik niet boos op de vrouw die mij berichten, ik was haar dankbaar dat het uitkwam. Toen daarna meer ellende volgde was ik wel heel erg boos op vrouwen. Maar dat komt vanuit een overlevings strategie. Je kunt nergens anders meer aan denken en je hoofd zit vol woede. Dan is dat vaak gemakkelijker dan kijken naar jezelf of je man.
Ik durf bijna zeker te zeggen dat het toen der tijd beëindigen van onze relatie mij minder kruim had gekost. Ondanks dat ik nu na deze jaren durf ik te zeggen: Mij krijgt niemand ooit nog afgebroken. Zoveel kracht, eigenwaarde en zelfrespect heb ik ontwikkeld. Dat heeft deze crisis mij opgeleverd en ik ben niet meer bang, ik leef nooit meer in angst. Ik ben die dag alles verloren en dat heeft mij zo sterk gemaakt dat ik juist de kracht heb gevonden door te gaan. Mijn man heeft daar een groot aandeel in.
Ik heb hem toen als een baksteen laten vallen en hij heeft zelf al het werk verzet onze relatie te herstellen.
Ik gunde hem die kans, ik vind namelijk dat mensen een tweede kans mogen krijgen.

Nogmaals voorheen riep ik ook Run! Zo hard als je kan.
Tot je er zelf voor komt te staan en je radeloos bent, angstig, boos en verdrietig en gaat overleven.

Miss ik snap je helemaal hoor. Volg het wat van zijlijn en heb jou altijd enorm krachtig gevonden. 
En heus, ik snap de sentimenten naar ‘Truzen’. Natuurlijk. 
Maar willen we dat wel? 

Ik sloeg vooral aan op de nare verhalen vd mannen over de (inmiddels afgedankte) Truzen. Bah, echt naar. En ik snap die mannen (strategisch gezien) wel weer maar ik vind dat we het niet mogen en moeten accepteren. Hoe hard ons geblutste ego daar ook om schreeuwt. 

En iemand vroeg ernaar: nee, ik schrijf hier niet mee als slachtoffer. Het blijft echter een openbaar forum. 
(maar ervaring heb ik uiteraard wel, wie niet? 

Pinokkio schreef op 28-02-2022 om 20:24:

[..]

Ik sloeg vooral aan op de nare verhalen vd mannen over de (inmiddels afgedankte) Truzen. Bah, echt naar. En ik snap die mannen (strategisch gezien) wel weer maar ik vind dat we het niet mogen en moeten accepteren. Hoe hard ons geblutste ego daar ook om schreeuwt.

Ja mee eens. Natuurlijk wil iedereen de leukste zijn, vooral van je eigen partner. Maar als je partner zo over de vrouw praat met wie hij dus wel vreemd kon gaan, hoe praat hij dan over jou ~?

Ik ben in ieder geval razend geworden toen vreemdgaande ex mij naar de mond probeerde te praten door  truus naar beneden te halen. Ik doorzag ook de manipulatie poging hier in. Hij gaf het later toe trouwens.  

MRI schreef op 28-02-2022 om 20:36:

[..]

Ja mee eens. Natuurlijk wil iedereen de leukste zijn, vooral van je eigen partner. Maar als je partner zo over de vrouw praat met wie hij dus wel vreemd kon gaan, hoe praat hij dan over jou ~?

Ik ben in ieder geval razend geworden toen vreemdgaande ex mij naar de mond probeerde te praten door truus naar beneden te halen. Ik doorzag ook de manipulatie poging hier in. Hij gaf het later toe trouwens.

MRI, misschien is dat hardnekkige sprookje van de leukste willen zijn daar wel debet aan. 
We zijn natuurlijk nooit de leukste, genoeg leuke mensen op de wereld en gezien het vreemdgaan blijkbaar. 
Maar ook de mensen die niet vreemdgaan vinden hun partner niet elke seconde de leukste mens ter wereld. Niet vreemdgaan is ook toeval, je verstand blijven gebruiken, geen impulsief karakter hebben, luiheid, enz enz enz. 

Ik vind mijn partner geregeld de leukste maar dat wil ook nog niet zeggen dat ik nooit (per ongeluk) vreemd zal gaan.

Pinokkio, dank!

Uiteindelijk na een langere periode ga je doorzien dat het allemaal bij de manipulatie technieken hoort. Maar dat doorziet niet iedereen. Sommige blijven in slaapstand en kunnen niet anders kijken. Deze vrouwen zijn even goed in het manipuleren en of gemanipuleerd worden. 
Ach ja, de tijd maakt je zoveel wijzer...

( mri dat is zo,  maar niet iedereen kan dat, het vraagt veel inzicht om het zo te zien, pas als de woede zakt kun je hiernaar toe)