Verder na ontrouw - deel 8

Izza schreef op 16-10-2023 om 09:10:

[..]

Dit topic is voor verder gaan na ontrouw. Niet voor samen verdergaan! En volgens mij kan iedereen dat op zijn eigen wijze doen. Sommigen blijven (ook hier) maar hangen in pijn, verdriet en angsten. Je hebt maar 1 leven en dat is kort. Dan is het wat mij betreft zo jammer om te blijven hangen in die ellende en onzekerheid. Gelukkig kunnen een aantal het ook achter zich laten. Maar ik zie ook een hoop afhankelijkheid en pijn die jarenlang blijft. Daar mag je best wat van zeggen. Ook om te laten zien dat het leven zonder iemand die jou dit heeft aangedaan echt meer dan prima kan zijn. Ik kan namelijk oprecht zeggen erg gelukkig te zijn nadat ik alles achter mij kon laten. En in een relatie zit waar ik niet hoef te vechten en er geen smet uit het verleden aankleeft.

Ik zie de hele gebeurtenis niet als een trauma. Maar als een vervelende periode waar ik uiteindelijk zelf ook van heb geleerd (hoe gek dat ook klinkt). Daarbij hoort ook dat ik verder niets heb met de Truus. Als je daar nog vol van zit en haar zelfs wat aan wilt/gaat doen heb je het volgens mij zeker nog niet achter je gelaten. En leg je de verantwoordelijkheid bij de verkeerde persoon neer.

Blijven hangen in pijn, verdriet en boosheid is niet goed nee. Daar help je jezelf en je relatie zeker niet mee. En in een relatie blijven uit angst voor eenzaamheid ook niet.

Jij zegt dat het voor jou geen trauma heeft opgeleverd, maar dat geldt denk ik maar voor weinig mensen. De meesten krijgen er echt wel een flinke opdonder van als hun partner vreemd is gegaan. En het kost gewoon heel veel tijd om dat te verwerken.

Ook als de vreemdganger wel zijn/haar leven wil beteren en aan de relatie wil werken duurt het gemakkelijk een paar jaar voor alles weer een beetje stabiel is. Het verwerken kost tijd en energie en het veranderen van gedrag en gedachten ook. Die tijd moet je jezelf en elkaar wel gunnen. Op het moment dat je besluit samen verder te (proberen te) gaan, ben je er nog lang niet. Het is geen kwestie van de knop omzetten en door.

Ik mis in jouw reacties vaak dat geduld, het oog hebben voor het proces waar mensen in zitten en hoeveel tijd dat kost.

En natuurlijk zijn er andere relatievormen mogelijk, maar dat is niet waar de mensen die te maken krijgen met vreemdgaan voor gekozen hebben of wat zij graag willen. Om erop te blijven hameren dat er meer kan is gewoon niet zo zinvol in dit draadje. 

Elpisto schreef op 16-10-2023 om 07:22:

[..]

Die lezing deel ik niet helemaal. Of als ik dan toch in elk geval over mezelf spreken mag, dan " val ik niet over haar heen". Ik val over de manier waarop ze ervaringen als feiten brengt en daarna stil blijft. Ik heb al eens eerder aangetoond dat wat ze zegt, volgens onderzoek niet klopt. Dan blijft ze stil.

Ik vind een ander geluid prima, al vraag ik me wel af of dat " constante gedram" over poly en open relaties nou heel veel bijdraagt aan de verhalen hier. Maar goed, laten we die discussie maar niet opnieuw gaan starten.

Zoals ik zei: Je kan het niet met haar eens zijn, je kan vinden dat ze doordramt, maar volgens mij is het nog steeds niet zo dat het draadje enkel en alleen is voorbehouden aan hen die elkaar willen steunen in doorgaan terwijl ze bedrogen zijn. Alle geluiden mogen er zijn. Wat je er ook van vindt.

Ik ben blij dat zij zich toch weer hier laat zien

MRI schreef op 16-10-2023 om 12:03:

[..]

Waar ik dus met je eens ben dat met geduld en (vooral) wederzijdse intentie juist hele mooie dingen met elkaar kunt bereiken, denk ik dat dat niet voor iedere situatie na het vreemdgaan geldt. Soms komt een paar terecht in "hij wil dat ik het er niet meer over heb, en ik heb nog steeds na al die jaren pijn en wantrouwen, gaat dat ooit over?". Dat men terecht is gekomen in een eindeloze herhaling van de trauma bonding. De vraag is of je dat moet blijven ondersteunen. ,

Zo ontzettend mee eens, vooral de laatste zin. Ik vind het heel pijnlijk om hier soms te lezen dat forummers na jaren nog in dezelfde situatie (of vicieuze cirkel) zitten en het advies is……’het kost nu eenmaal tijd, maar scheiden kan altijd nog’. 

En nee, daarmee bedoel ik niet iedereen die hier schrijft, want elke situatie is anders, voordat mijn woorden weer uit zn verband worden getrokken 😉

MRI schreef op 16-10-2023 om 11:33:

[..]

Zoals ik zei: Je kan het niet met haar eens zijn, je kan vinden dat ze doordramt, maar volgens mij is het nog steeds niet zo dat het draadje enkel en alleen is voorbehouden aan hen die elkaar willen steunen in doorgaan terwijl ze bedrogen zijn. Alle geluiden mogen er zijn. Wat je er ook van vindt.

Ik ben blij dat zij zich toch weer hier laat zien

Oh uiteraard is dat prima. Ik reageerde enkel op dat " erover vallen". Ik vind het niet met elkaar eens zijn of fatsoenlijk een discussie voeren over iets nu niet bepaald te typeren als "over iemand vallen".

Ik vind het prima dat Izza zich uitdrukt op de manier waarop ze dat wil. Dat moet ze lekker zelf weten. Maar ik mag het oneens zijn met haar uitspraken, zonder dat ik daarmee over "haar val". 

MRI schreef op 16-10-2023 om 12:03:

[..]

Waar ik dus met je eens ben dat met geduld en (vooral) wederzijdse intentie juist hele mooie dingen met elkaar kunt bereiken, denk ik dat dat niet voor iedere situatie na het vreemdgaan geldt. Soms komt een paar terecht in "hij wil dat ik het er niet meer over heb, en ik heb nog steeds na al die jaren pijn en wantrouwen, gaat dat ooit over?". Dat men terecht is gekomen in een eindeloze herhaling van de trauma bonding. De vraag is of je dat moet blijven ondersteunen. ,

Nee, dat moet je niet blijven ondersteunen nee. Maar eerlijk, ik zie die gevallen hier niet of nauwelijks. Noem eens een voorbeeld?

RoodVruchtje schreef op 16-10-2023 om 13:02:

[..]

Zo ontzettend mee eens, vooral de laatste zin. Ik vind het heel pijnlijk om hier soms te lezen dat forummers na jaren nog in dezelfde situatie (of vicieuze cirkel) zitten en het advies is……’het kost nu eenmaal tijd, maar scheiden kan altijd nog’.

En nee, daarmee bedoel ik niet iedereen die hier schrijft, want elke situatie is anders, voordat mijn woorden weer uit zn verband worden getrokken 😉

Ook hier: geef eens een voorbeeld? Ik zie eigenlijk in alle gevallen in dit draadje wel vooruitgang, ook al is het soms moeizaam. Ook (zelfs) bij Titiv lijkt er nu schot in te komen.

Pennestreek schreef op 16-10-2023 om 13:30:

[..]

Nee, dat moet je niet blijven ondersteunen nee. Maar eerlijk, ik zie die gevallen hier niet of nauwelijks. Noem eens een voorbeeld?

Serieus? Dat lijkt me erg onverstandig. Want er zijn hier in dat draadje zeker voorbeelden van wat bedoeld wordt, maar als er namen genoemd gaan worden, dan voorzie ik paginalang ge-emmer. 

Persephone schreef op 16-10-2023 om 13:32:

[..]

Serieus? Dat lijkt me erg onverstandig. Want er zijn hier in dat draadje zeker voorbeelden van wat bedoeld wordt, maar als er namen genoemd gaan worden, dan voorzie ik paginalang ge-emmer.

Of juist niet. Laten we wel zijn: Mensen in een bepaalde situatie zijn soms ook een beetje het overzicht kwijt. Juist het feit dat iemand van buitenaf, zonder persoonlijke verbondenheid, objectief kan waarnemen, maakt dat er andere inzichten kunnen ontstaan.

Mijn allereerste reactie was mijn vrouw de deur uitzetten toen ik achter het 1e gedeelte van de affaire kwam. Juist de, als ik het me goed herinner, vrij treffende opmerking van Pennestreek was toen verhelderend. Niet leuk op dat moment, ik gooide even alle woede van mezelf af in 1 post die niet heel netjes was over mijn vrouw, maar wel broodnodig om perspectief te plaatsen.

Eerlijk, ook ik zie hier echt wel verhalen dat ik me af vraag: Hoe vaak ga je nog grenzen stellen en hoe vaak ga je nog die grens over. Maar meer dan dit benoemen, kunnen we niet doen toch? Ook ik ging grenzen over. Ook bij mij werd er hier verteld: Wanneer neem je het heft in handen en ga je die grenzen bewaken? Het was ook pas vanaf het moment dat ik inderdaad mijn grens ging bewaken, dat ik me een stuk zelfverzekerder en fijner begon te voelen. En dat was nog lang voordat het er uberhaupt op leek dat we toch een poging gingen wagen om de relatie te redden. 

Pennestreek schreef op 16-10-2023 om 11:32:

[..]

Blijven hangen in pijn, verdriet en boosheid is niet goed nee. Daar help je jezelf en je relatie zeker niet mee. En in een relatie blijven uit angst voor eenzaamheid ook niet.

Jij zegt dat het voor jou geen trauma heeft opgeleverd, maar dat geldt denk ik maar voor weinig mensen. De meesten krijgen er echt wel een flinke opdonder van als hun partner vreemd is gegaan. En het kost gewoon heel veel tijd om dat te verwerken.

Ook als de vreemdganger wel zijn/haar leven wil beteren en aan de relatie wil werken duurt het gemakkelijk een paar jaar voor alles weer een beetje stabiel is. Het verwerken kost tijd en energie en het veranderen van gedrag en gedachten ook. Die tijd moet je jezelf en elkaar wel gunnen. Op het moment dat je besluit samen verder te (proberen te) gaan, ben je er nog lang niet. Het is geen kwestie van de knop omzetten en door.

Ik mis in jouw reacties vaak dat geduld, het oog hebben voor het proces waar mensen in zitten en hoeveel tijd dat kost.

De vraag is of je die tijd jezelf en elkaar moet gunnen? Je moet natuurlijk helemaal niets. En na hoeveel tijd is het dan een keer klaar? Wanneer mag je dan wel uit elkaar? Dat is voor iedereen anders. Ik lees dat het jaren kost om weer een beetje stabiel te worden. En dat zijn jaren van veel verdriet en voor velen trauma. Wat mij betreft is het echt prima om te zeggen "daar heb ik geen zin in. Ik kies liever voor mijzelf". Ik bedoel je gaat jaren van je leven investeren in een ander. Die jou iets heeft aangedaan terwijl je niet eens weet of je er samen uitkomt. En in sommige gevallen weet je ook wel direct dat het gewoon klaar is. Want vreemdgaan is wat mij betreft wel ergens ontstaan (onderliggende relatie of persoonlijke problemen). 

Ik heb het echt nog even geprobeerd maar was er op een gegeven moment wel uit dat het gewoon klaar was. Echt niet dat ik jaren van mijn leven stop in een ander en zijn problemen. Zonde van de tijd (ook voor de kinderen trouwens). Er bleken ook fijne relaties te bestaan waar geen sprake is van vechten, of ellende laat staan van trauma. 

Het valt mij op dat je hier alleen maar mag juichen als het gelukt is en je er na jaren uit bent gekomen. Ik zie dat niet als de meest wenselijke uitkomst. Dat is de weg kiezen die bij jou past. Ongeacht de uitkomst! 

Persephone schreef op 16-10-2023 om 13:32:

[..]

Serieus? Dat lijkt me erg onverstandig. Want er zijn hier in dat draadje zeker voorbeelden van wat bedoeld wordt, maar als er namen genoemd gaan worden, dan voorzie ik paginalang ge-emmer.

Ja natuurlijk ga ik geen voorbeelden noemen. Mensen weten het van zichzelf diep van binnen denk ik wel, meelezers ook. Ik reageer als ik denk dat trauma bonding speelt met een vraag bedoeld als suggestie daar ook naar te kijken, nu namen noemen vind ik te hard en wordt inderdaad een discussie van heb ik jou daar en is voor betreffende personen alleen maar vervelend. 

Elpisto schreef op 16-10-2023 om 13:25:

[..]

Oh uiteraard is dat prima. Ik reageerde enkel op dat " erover vallen". Ik vind het niet met elkaar eens zijn of fatsoenlijk een discussie voeren over iets nu niet bepaald te typeren als "over iemand vallen".

Ik vind het prima dat Izza zich uitdrukt op de manier waarop ze dat wil. Dat moet ze lekker zelf weten. Maar ik mag ou  oneens zijn met haar uitspraken, zonder dat ik daarmee over "haar val".

Maar het gaat niet over jou alleen. Met erover vallen bedoel ik dat er lang over Izza haar inbreng werd gediscussieerd als zou dat not done en onnodig grievend zijn en sterker nog dat dit draadje daar niet voor bedoeld zou zijn. En nog sterker dat er bij sommigen een bepaalde opluchting kwam van 'nou fijn dat we het weer onder elkaar zijn'. Dat was weliswaar mijn interpretatie maar kwam onprettig over. Als een soort groepsgevoel

Verder eens met dat je totaal met haar oneens kan zijn. 

Elpisto schreef op 16-10-2023 om 13:41:

[..]

Of juist niet. Laten we wel zijn: Mensen in een bepaalde situatie zijn soms ook een beetje het overzicht kwijt. Juist het feit dat iemand van buitenaf, zonder persoonlijke verbondenheid, objectief kan waarnemen, maakt dat er andere inzichten kunnen ontstaan.

Mijn allereerste reactie was mijn vrouw de deur uitzetten toen ik achter het 1e gedeelte van de affaire kwam. Juist de, als ik het me goed herinner, vrij treffende opmerking van Pennestreek was toen verhelderend. Niet leuk op dat moment, ik gooide even alle woede van mezelf af in 1 post die niet heel netjes was over mijn vrouw, maar wel broodnodig om perspectief te plaatsen.

Eerlijk, ook ik zie hier echt wel verhalen dat ik me af vraag: Hoe vaak ga je nog grenzen stellen en hoe vaak ga je nog die grens over. Maar meer dan dit benoemen, kunnen we niet doen toch? Ook ik ging grenzen over. Ook bij mij werd er hier verteld: Wanneer neem je het heft in handen en ga je die grenzen bewaken? Het was ook pas vanaf het moment dat ik inderdaad mijn grens ging bewaken, dat ik me een stuk zelfverzekerder en fijner begon te voelen. En dat was nog lang voordat het er uberhaupt op leek dat we toch een poging gingen wagen om de relatie te redden.

Ja eens en het is fijn als het wel benoemd mág worden. Ook fijn dat het bij jou zo geholpen heeft.

Het is haast komedie. In de reactie van blauwgeel lees ik: wat fijn dat er weer ruimte is voor uitwisseling en steun ipv discussie! En dat leidt opnieuw tot een discussie, want hoezo was er geen ruimte? Terwijl zij geen naam noemt, naar geen enkele reactie verwijst. Enkel haar verlangen uit. En nu ga ik mij ook nog eens bemoeien met iets wat ik zo verloren energie vind 🤣.

Het forum is van niemand en natuurlijk mag alles gezegd worden als de moderator dat goed vind. Mijn weerstand komt niet voort uit welk (tegen)geluid dan uit. Ik vind andere opvattingen soms lastig en soms verfrissend. Soms maak ik er gebruik van soms gaat het ene oog in en andere oog uit. Ik heb wel weerstand tegen: het beter weten, willen overtuigen, projecteren, discussiëren. Dus: niet zozeer wat er wordt gezegd, maar hoe (en met welke intentie) iets wordt gezegd. Enjoy, ik val weer terug op mijn selectief-lezen-modus.

Pennestreek schreef op 16-10-2023 om 13:31:

[..]

Ook hier: geef eens een voorbeeld? Ik zie eigenlijk in alle gevallen in dit draadje wel vooruitgang, ook al is het soms moeizaam. Ook (zelfs) bij Titiv lijkt er nu schot in te komen.

Ik sluit me aan bij Persephone en MRI en ga zeker geen voorbeelden noemen. Trouwens, als je al mijn bijdragen in dit topic hebt gelezen, dan is het echt wel duidelijk welke situaties ik bedoelde.

Maar ook dat werd mij niet altijd in dank afgenomen, sterker nog, dan volgde er (meerdere malen zelfs) de passief-agressieve vraag ‘ben ik toch even benieuwd…..heb je überhaupt zelf weleens met bedrog te maken gehad?’ Dat geeft mij nou niet echt het gevoel dat mijn tegengeluid erg gewaardeerd werd, alsof mijn ervaring een onmogelijke was ofzo.