Verder na ontrouw - deel 8

Al dat verdriet … dat is beseffen dat je afscheid neemt van de man die je dacht te kennen en beslissen of je verder wil met de man die je nu kent. Op veel vlakken nog dezelfde, maar toch anders. Het moeilijkste dat ik ooit deed in mijn leven, het meest ingrijpende, belogen en voor de gek gehouden worden door diegene waar je het meest van houdt (kinderen uitgezonderd) en het meest vertrouwt. Dat is echte rouw. En twijfel. Een dilemma. Eer je nu blijft of gaat, je blijft daar mee zitten. Een einde maken aan de relatie betekent niet het einde van de pijn en automatisch het herwinnen van vertrouwen. Er is vanbinnen iets veranderd en daarom mijn woede-uitbarstingen soms hier in dit topic gericht naar de vreemdgangers. Want ik kan daar echt woedend om worden soms. En dat mag. 

Bij mijn man speelt een onveilige (vermijdende) hechting. En ik was misschien altijd een beetje angstig om hem kwijt te raken. Die combinatie heeft er bij ons voor gezorgd dat de connectie beetje los raakte. Tel daarbij op zorgen op ander vlak (werk, kinderen) en minder echte tijd voor elkaar. Ik had steeds minder behoefte aan sex. Ben er nu achter dat ik om "zin" te hebben ook goed in mijn vel moet zitten. Goed voor mezelf zorgen (goed eten, bewegen, voldoende ontspanning) heeft mij afgelopen jaar echt geholpen. Ik ben blijer met mezelf dan ooit. Al ben ik bijna 50 jaar, voel me beter in mijn lijf dan ooit.

In mijn jeugd / uitgaansjaren had ik wel veel zin in sex en weet nu waar het verschil zit. Ik besteedde toen veel tijd aan mezelf... Door alle verantwoordelijkheden, kinderen en andere sores was ik steeds meer bezig alle bordjes hoog te houden en vergat mezelf daarbij. En daardoor verloor ik een stukje van mezelf. Gelukkig ben ik dat weer aan het terugvinden.

Heel goed onderzoeken wat precies de oorzaak is van het vreemdgaan is denk ik erg belangrijk. Waarom was het zo makkelijk om deze grens te overschrijden? Zelf had ik al die jaren een hele duidelijke grens. Heb zelfs nooit echt geflirt, natuurlijk vind ik beetje aandacht ook leuk. Maar als iemand echt interesse toonde dan was ik meteen weg/ gooide de deur dicht.

Het afgelopen jaar heb ik wel geflirt (en daar open over geweest tegen man). Gaf mijn vertrouwen (dat flinke deuk opliep) wel een boost. 

Feit blijft natuurlijk dat het nooit meer wordt zoals het was. Maar misschien kan het ook iets brengen (naast al het verdriet). Ik ben persoonlijk heel erg gegroeid. Kan (nog) beter relativeren, beter luisteren, beter voor mezelf zorgen. 

Maar nog een lange weg te gaan, zo'n achtbaan 🎢 is best vermoeiend. Al die hoge pieken en diepe dalen.

Maar laatst zei iemand die hetzelfde meegemaakt heeft: wij hebben tenminste nog iets te kiezen: blijven of vertrekken. Soms kiest de bedrieger om door te gaan met zijn of haar minnaar en is er niets te kiezen. Dat lijkt mij ook heel zwaar.

Ik heb heel veel steun aan man. Hij probeert steeds rustig te blijven als ik ontplof. Mij te troosten als ik verdrietig ben en ik krijg heel veel aandacht. Het voelt oprecht. Ik ben soms echt heel boos, teleurgesteld of verdrietig, en dat zal nog wel even zo blijven.

Hij zei laatst: als jij toch besluit dat je bij mij weggaat, dan laat ik je nooit vallen. Ik zal altijd voor je blijven zorgen, dat ben ik je verschuldigd na al deze ellende. Het is gewoon een hele lieve man, dat is hij altijd geweest. Ook toen hij vreemdging...

Middels therapie is trouwens gebleken dat hij zijn eigen grens niet goed kon aangeven (dat herken ik wel, maar zelf heb ik daar niet echt misbruik van gemaakt). De Truus had juist geen respect voor andermans grenzen (van ouders niet geleerd, die zijn ook zo namelijk). Dus een gevaarlijke combi.

Hij werkt keihard aan zichzelf en zie dat voor mijn ogen gebeuren. Zie het aan hoe hij met kinderen omgaat en hoe hij problemen op werk aanpakt. Zijn oude patronen doorbreken. Het kan wel... maar gaat niet vanzelf.

Bij elk geval zal het weer anders liggen, maar bij ons is het vrij duidelijk nu. Wel te laat natuurlijk. 

Jullie gaan er mooi mee om. ❤️ Herkenbaar ook. Ook ik heb een lieve man. Altijd geweest. Maar dat belet me niet om af en toe razend te worden, al toon ik dat niet meer. Contraproductief 😄 Maar die woede in mezelf als ik aan toen denk, mag er zijn. Als dat er is, laat ik dat gewoon overwaaien. Het helpt me om me sterk te voelen. Want al hadden ze hun redenen of eigen problemen, naar de trouwe partner toe blijft het een rotstreek, al dat liegen. Maar na bijna 5 jaar slinger ik hem dat niet meer in zijn gezicht. 

5 jaar geleden al... je leest dat inderdaad wel terug in je houding. 
Inderdaad werkt contraproductief. En ze weten nu toch wel hoe fout het was, dat hoef ik niet meer erin te wrijven (doe ik soms nog wel). Man zegt: ik wist dat wel maar liet dat niet binnen komen, stopte het diep weg. Menselijk brein is erg interessant. (Boektip: Overprikkend Brein) 

Man zijn affaire was weliswaar heel lang, maar wel heel erg oppervlakkig en weinig diepgang. En liep langzaam dood. (ze zagen elkaar de laatste 5 jaar maar 1 keer per jaar). Er was geen doel. Steeds ging het erover om ermee te stoppen. Truus was verliefd denk ik (maar trok niet aan hem, heeft zelf ook gezin) en hij genoot van deze aandacht. 

Die boosheid en woede laten wegwaaien is wel goed advies, Theekannetje. Effe vastpakken en daarna loslaten. Ga ik komende week eens goed mee oefenen. Ben nogal een impulsief persoon en flap mijn gedachten eruit vaak.

Ik heb ook veel inzichten gekregen door het boek van Esther Perel, "Liefde in verhouding". Aan het eind van het boek gaat het over 3 type relaties (bij doorgaan na bedrog):

• Lijders
• Bouwers 
• Vernieuwers

Ik hoop bij de laatste groep terecht te komen . Heb soms nog verval... maar wel veel hoop en liefde in mij. 

Yessie2000 schreef op 14-09-2023 om 11:34:

5 jaar geleden al... je leest dat inderdaad wel terug in je houding.
Inderdaad werkt contraproductief. En ze weten nu toch wel hoe fout het was, dat hoef ik niet meer erin te wrijven (doe ik soms nog wel). Man zegt: ik wist dat wel maar liet dat niet binnen komen, stopte het diep weg. Menselijk brein is erg interessant. (Boektip: Overprikkend Brein)

Man zijn affaire was weliswaar heel lang, maar wel heel erg oppervlakkig en weinig diepgang. En liep langzaam dood. (ze zagen elkaar de laatste 5 jaar maar 1 keer per jaar). Er was geen doel. Steeds ging het erover om ermee te stoppen. Truus was verliefd denk ik (maar trok niet aan hem, heeft zelf ook gezin) en hij genoot van deze aandacht.

Die boosheid en woede laten wegwaaien is wel goed advies, Theekannetje. Effe vastpakken en daarna loslaten. Ga ik komende week eens goed mee oefenen. Ben nogal een impulsief persoon en flap mijn gedachten eruit vaak.

Ik heb ook veel inzichten gekregen door het boek van Esther Perel, "Liefde in verhouding". Aan het eind van het boek gaat het over 3 type relaties (bij doorgaan na bedrog):

• Lijders
• Bouwers
• Vernieuwers

Ik hoop bij de laatste groep terecht te komen . Heb soms nog verval... maar wel veel hoop en liefde in mij.

Dat zal iets zijn wat altijd in meer of mindere mate nog wel aanwezig zal zijn. Vaak gaat er bij mij iets aan vooraf. Of nou ja, vaak. Dat impliceert dat het vaak gebeurd: Dat valt heel erg mee.

Afgelopen week een aflevering Urk waarbij er een stel uit elkaar gaat en dit voor haar als donderslag bij heldere hemel kwam, terwijl hij binnen een week al een chaletje ergens had, een partij spullen mee nam en foetsie was die. Mijn vrouw zegt vervolgens: Wat een klootzak. Die kinderen en vrouwlief krijgen een boodschap dat die het eigenlijk al jaren niet meer ziet zitten, en weg is die. Kun je ze toch niet aan doen?

Dus ik kijk haar aan en zeg: Dit was anders wel precies waar jij ook mee bezig was he? Een ander hebben, nergens meer naar omkijken en al bespreken waar je ongeveer met je samengestelde gezin gaat wonen zodat het logistiek een beetje te doen is. 

Daar schrikt ze dan van. Maar ik merk dat zoiets me dan wel erg boos maakt. Ik raak het gelukkig ook wel weer snel kwijt, omdat we er vervolgens weer over kunnen praten. Maar dat oordelen over andere mensen. Dat kan ik, op de een of andere manier, heel slecht hebben. 

@Elpisto, ik hoor hier ook wel eens een oordeel van mijn man over een ander voorbij komen en denk dan; heeft hij er nu eigenlijk zelf wel iets van geleerd of schiet hij  weer in de vanzelfsprekendheid-modus? Dus tijd om te waken voor die gemakzucht en zoals je zegt, dat ook benoemen.

Flanagan schreef op 14-09-2023 om 11:56:

@Elpisto, ik hoor hier ook wel eens een oordeel van mijn man over een ander voorbij komen en denk dan; heeft hij er nu eigenlijk zelf wel iets van geleerd of schiet hij weer in de vanzelfsprekendheid-modus? Dus tijd om te waken voor die gemakzucht en zoals je zegt, dat ook benoemen.

Eens ja. Het gebeurd wel vaker hoor. Tijdje terug gingen er hier wat expliciete foto's rond van een moeder van school, die dit naar een man anders dan haar eigen man gestuurd had. En toen stond ze ook op de hekken, bij wijze van: Hoe kon je nou zo stom zijn om dat soort foto's en video's van jezelf naar iemand te sturen.

Ik zal maar niet tellen hoeveel ze er zelf naar die eikel gestuurd heeft. Maar dat soort zaken kunnen me mateloos irriteren. Het maakt me boos, dat ik daar direct een associatie bij heb, dankzij haar.

Klopt, je wilt niet meer boos zijn en met één been in het verleden staan maar vooruit kijken. Nu heeft het waken voor gemakzucht wel ingeboet op de onbevangenheid van weleer. Dat is een feit.

Titiv schreef op 14-09-2023 om 00:18:

[..]

Ja ik geef dat meteen toe, alles verliezen, dat leven wat ze hadden, wat we samen hebben meegemaakt en doorstaan, ik heb ook fouten gemkt, geef ik ook meteen toe, het is veel, en teveel om opeens weg te moeten gooien of toch igg afscheid van moet nemen...

Vanavond kwam hij langs en hebben we voor t eerst 3 uur lang gepraat zonder ruzie.

Hij stortte echt zijn hart uit. De uitkomst doet pijn. T kwam erop neer dat hij al ong 3 jaar niet weet hoe en wat hij voeld en wil maar mij absoluut niet kwijt wilde, liegen was de enige uitweg dacht hij, ook na t vreemdgaan, ook zei hij dat hij inziet dat hij mij niet goed behandeld en dat ik t niet verdien, en dat hij van me houd. Maar dat er iets missing is vooral na t vreemdgaan... alsof hij toch nooit meer iets goed kan doen, zijn woorden. Tja, wat moet ik daarmee? Ik heb wel beseft dat ik uiteraard sinds t vreemdgaan niet meer mezelf ben, ik ben afstandelijk, heb vaak mood swings, tja jullie begrijpen wrl wat ik bedoel... zoals ennei zegt, je huilt je kapot en dan staat hij daar lachend met zijn armen open, maar eik snap je dat niet, wrm moet hij lachen en wij pijn lijden, hij is de oorzaak vd pijn...

We hebben afgesproken om mekaar echt even met rust te laten. Alle shit ligt nu wel onderhand op tafel, erover blijven praten heeft geen zin.

Ik moet dit ook echt verwerken, 2 jaar lang dacht ik dat ik aan t vechten was en hij ook maar eik had hij opgegeven, ja dan snap ik zijn gedrag nuA wel. En die red flags tja dat heb ik goed gezien dus. Hij is nooit makkelijk geweest, was altijd al geen prater, maar hij ging voor me door t vuur 100%, nu is die wil er niet meer van zijn kant, dat moet hij dus zelf nu maar uitzoeken en dan zien we wel. Ik ben vooral erg in de war. Kan t niet plaatsen. Maar dat komt wel hoop ik....

Ach wat naar allemaal... voor beiden. Maar ik vind het ook lastig, als buitenstaander. Want ik denk: tja, hij ging vreemd, het kwetst jou en iets in je gevoel trekt zich terug, een heel menselijke reactie maar vervolgens is hij 'zielig' (ik weet even geen ander woord) omdat hij je niet meer kan bereiken. Maar dat hij je niet meer kan bereiken zijn de gevolgen van zijn acties. Je kan moeilijk verwachten dat iemand maar lief en aardig en toegankelijk blijft als je haar/hem eerst bedriegt. 

Ik zei tegen mijn ex, ook na twee jaar of zo "goh ja ik ben wel nog steeds verdrietig dat alle onschuld van onze relatie weg is" "Ja maar ik was je gelijk kwijt" zei hij toen. Ja duh. Maar goed dat is blijkbaar de dynamiek bij de vreemdganger: ze overzien niet wat het allemaal doet bij de ander. 

Het lijkt me best goed als je jullie elkaar even met rust laten. Je ziet nu al dat hij zich echt kan openen, als hij echt door krijgt dat hij je kan verliezen. heel veel sterkte

MRI schreef op 14-09-2023 om 12:56:

[..]

Ach wat naar allemaal... voor beiden. Maar ik vind het ook lastig, als buitenstaander. Want ik denk: tja, hij ging vreemd, het kwetst jou en iets in je gevoel trekt zich terug, een heel menselijke reactie maar vervolgens is hij 'zielig' (ik weet even geen ander woord) omdat hij je niet meer kan bereiken. Maar dat hij je niet meer kan bereiken zijn de gevolgen van zijn acties. Je kan moeilijk verwachten dat iemand maar lief en aardig en toegankelijk blijft als je haar/hem eerst bedriegt.

Ik zei tegen mijn ex, ook na twee jaar of zo "goh ja ik ben wel nog steeds verdrietig dat alle onschuld van onze relatie weg is" "Ja maar ik was je gelijk kwijt" zei hij toen. Ja duh. Maar goed dat is blijkbaar de dynamiek bij de vreemdganger: ze overzien niet wat het allemaal doet bij de ander.

Het lijkt me best goed als je jullie elkaar even met rust laten. Je ziet nu al dat hij zich echt kan openen, als hij echt door krijgt dat hij je kan verliezen. heel veel sterkte

Ik denk dat dat evident is aan vreemdgaan: Als een vreemdganger van te voren begrijpt hoe zwaar die gevoelens kunnen zijn, dan beginnen ze er niet aan. Of ja, je moet al een heel speciaal soort van klootzak wezen om die gevoelens te begrijpen en het dan alsnog te doen. 

@Yessie....ik herken veel van wat jouw man zegt. Mijn man zegt precies hetzelfde, dat als we toch uitelkaar zouden gaan hij altijd voor me zou blijven zorgen. Dat hij het verschrikkelijk vind dat hij mij/ons zoveel ellende bezorgd heeft. Hij troost me, luistert naar me en beantwoord al mijn vragen.
Hij heeft nu een andere baan, de lease auto van het werk is weg (waar ze 'het' iedere week in deden) hij heeft een andere tas gekocht welke hij meeneemt naar het werk en heeft zelfs zijn drinkfles die hij altijd meenam weggegooid. (Heeft hij zelf gedaan, daar had ik niet om gevraagd.) Hij heeft zelfs het abbonement bij de sportschool opgezegd. (Hij appte vaak dat hij direct vanuit het werk naar de sportschool ging)
Hij zegt dat hij daar niet meer naar toe wilde omdat het hem herinnerde aan hoe verschrikkelijk hij was in die tijd.
Ik zie ook de pijn in zijn ogen als ik verdriet heb, hij werkt ook keihard aan zichzelf en dat vind ik heel fijn om te zien. 

Yessie2000 schreef op 14-09-2023 om 11:34:

5 jaar geleden al... je leest dat inderdaad wel terug in je houding.
Inderdaad werkt contraproductief. En ze weten nu toch wel hoe fout het was, dat hoef ik niet meer erin te wrijven (doe ik soms nog wel). Man zegt: ik wist dat wel maar liet dat niet binnen komen, stopte het diep weg. Menselijk brein is erg interessant. (Boektip: Overprikkend Brein)

Man zijn affaire was weliswaar heel lang, maar wel heel erg oppervlakkig en weinig diepgang. En liep langzaam dood. (ze zagen elkaar de laatste 5 jaar maar 1 keer per jaar). Er was geen doel. Steeds ging het erover om ermee te stoppen. Truus was verliefd denk ik (maar trok niet aan hem, heeft zelf ook gezin) en hij genoot van deze aandacht.

Die boosheid en woede laten wegwaaien is wel goed advies, Theekannetje. Effe vastpakken en daarna loslaten. Ga ik komende week eens goed mee oefenen. Ben nogal een impulsief persoon en flap mijn gedachten eruit vaak.

Ik heb ook veel inzichten gekregen door het boek van Esther Perel, "Liefde in verhouding". Aan het eind van het boek gaat het over 3 type relaties (bij doorgaan na bedrog):

• Lijders
• Bouwers
• Vernieuwers

Ik hoop bij de laatste groep terecht te komen . Heb soms nog verval... maar wel veel hoop en liefde in mij.

Ook gelezen. Goed boek. En ik geloof oprecht tot de laatste categorie te behoren. Heeft wel bloed, zweet en tranen gekost. Jullie komen daar ook. 

Theekannetje schreef op 13-09-2023 om 10:33:

[..]

Gewoon mijn ervaring, Roodvruchtje. En wat vind je er juist zo triest aan? 😊

Denk dat je dat best zelf wel weet, zo denigrerend op vele vlakken. Ik vind dat best triest, maar ook dat is mijn persoonlijke mening natuurlijk.

eens met roodvruchtje. Theekan je zegt wel we zijn er sterker uitgekomen etc maar je scheld je man wel uit tijdens je reakties. Versta mij niet verkeerd, dit is geen aanval, ik deed precies hetzelfde! Voor mij was dat een teken dat ik nog boos was, ook al leek alles ok, dat was t niet.