Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Izza schreef op 07-06-2023 om 13:55:
Wat iemand opmerkte over de spanning van een dubbelleven klopt natuurlijk wel. Een langdurige relatie is nu eenmaal niet meer zo spannend. Een nieuwe partner geeft weer nieuwe mogelijkheden. Wil misschien dingen die de ander niet of niet meer wil. En je zit niet met dagelijkse sleur, huishouden of kinderen waardoor die spanning ook langer blijft. Je ziet elkaar vaak kortstondig. Doet moeite voor elkaar en er is een bepaalde spanning die de bestaande relatie niet zo snel kan bieden. Daarnaast zijn er natuurlijk talloze mensen niet monogaam. Alleen is dat binnen de maatschappij wel de sociale norm. Maar je ziet vaak dat de natuur zich niet laat dwingen.
Verhalen over "hij wilde eigenlijk niet, niet meer, chantage etc" zijn echt onzin wat mij betreft. Je bent een zelfstandig functionerende volwassene. En een eenmalige dronken misstap kan je overkomen. Een jarenlange affaire is een bewuste keuze. Alleen wil niet iedereen dat horen.
De keuze moet gemaakt worden vanaf het prille begin. Zelfs nog voor de affaire start. Dat is wat ik bedoel. Eenmaal je een drempel over bent, laten gevoelens zich niet zo gemakkelijk meer bedwingen. De affaire kent dan het verloop van elke andere relatie… De hormonen nemen het over (terecht een verslaving genoemd) , er ontstaat hechting… en op den duur ook sleur. Ik denk echt dat sommige mensen er in rollen en er dan niet meer vanaf geraken. En hoe langer dat duurt, hoe moeilijker. Dat zijn niet allemaal gewetensloze beesten he. Integendeel, je zou zelfs kunnen denken dat mensen met een langdurige affaire juist GEEN flierefluiters zijn. Anders zou het beëindigen van de affaire gemakkelijker zijn. Denk ik. De keuze moet echt gemaakt worden op voorhand. En sommigen dat niet of te laat in. Ben ik van overtuigd eigenlijk. Ze gaan dan met een soort gespletenheid in hun geest verder. En de schrikken zichzelf achteraf rot als ze met het puin worden geconfronteerd. Logisch dat ze daar ook moeilijk over spreken. Ze schamen zich rot.
*sommigen zien dat NIET of te laat in 😄
Dank allemaal voor jullie reacties. Heel verschillende standpunten wat het voor mij soms moeilijk maakt .. evenwel interessant omdat het me toelaat sommige zaken anders te belichten en mezelf bepaalde vragen te stellen.
Ik weet jullie reacties wel te plaatsen hoor aangezien ik weet dat elk spreekt vanuit zijn/haar hart en inzichten met de beste bedoelingen.
Ik kan specifiek antwoorden op verschillende citaties uit elk van jullie berichten maar zal alles hieronder samenbundelen – anders wordt het onoverzichtelijk.
De 2 kinderen zijn de kinderen van mijn ex. Ze hebben alle twee het nest verlaten. Ex is inmiddels overleden.
Man (de huidige) heeft beide kinderen steeds opgevoed als de zijnen. Hij heeft geen kinderen uit een vorig huwelijk of relaties (hijzelf is overigens onvruchtbaar).
De minnares heb ik nooit persoonlijk gesproken sinds het uit kwam. Wel veelvuldig geappt de eerste 3 weken na de uitkomst.
Zij is nooit getrouwd geweest – wat ik weet is dat zij maar al te graag een relatie zou hebben, tinderde vaak op zoek naar iemand (ook tijdens hun affaire). Had zelfs een lesbische relatie voor hun affaire. Haar biologische klok tikte wel – zij is rond de 40 en heeft een kinderwens.
In de expliciete WA berichtjes tussen hen beide kwam dit vaak aan bod waarbij hij haar zwanger wilde maken. Zij wist niet van zijn onvruchtbaarheid tot ik het haar appte.
Een persoonlijk gesprek met haar aangaan voelt dubbel aan:
Enerzijds wil ik haar heel graag confronteren met wat hij voor haar betekende – en vooral – wat zij voor hem betekende. En hoe zij het nu in de aftermath ziet voor haarzelf en naar hem toe.
Het zal moeilijk zijn voor mij om uit te maken in welke mate zij zelf eerlijk is – en dat zal emotioneel een moeilijk zijn voor mij.
Anderzijds heeft mijn man aangegeven volledig te breken met haar wat hij (schijnbaar) doet. Zij is geblokkeerd op alle kanalen op zijn gsm. Hij en zij bellen of zien elkaar niet meer. Dat was zelf zijn voorstel en onze gezamenlijke afspraak.
Haar contacteren zou deze afspraak weer verstoren.
Nooit of nooit in de 10,5 jaren heb ik enig vermoeden gehad van een relatie tussen die 2 – enkel de week voor het uitkwam toen ik een aantal vermoedens bij elkaar optelde.
De minnares ken ik zelf als kennis uit onze vrijetijdsbesteding – zij maakte ook deel uit van dezelfde sportclub de eerste 7 jaar.
Ik ken haar als iemand die heel extravert is, ‘emotioneel uitbundig’: als zij een minder moment had stak ze het niet onder stoelen of banken, evenmin als ze zich goed in haar vel voelde. En zij had inderdaad wel degelijks iets manipulatief.
Ik haalde wel eens een wenkbrauw omhoog omdat ik vond dat er tussen beide meer aandacht was dan anders in de zin dat vooral zij rond hem hing. Het was helemaal niet zichtbaar dat er iets fysiek of emotioneel tussen hen beide was.
Er was eerder een ongemakkelijk spanning tussen heb beide – achteraf gezien wellicht omdat ik er ook rondhing en dit voor beide moeilijk moest zijn geweest. Maar ik vertrouwde man blindelings dus zag er niet meteen iets in, integendeel - ik voelde mij eerder schuldig dat ik zou durven denken dat mijn man zou vreemd gaan ..
Een andere man of relatie …? Wil ik niet, zie ik niet zitten. Weer uitwisselen van rugzakken. En ik weet niet of ik ooit zo oprecht en veel van iemand anders kan houden als van man… hoe raar dit nu ook mag klinken in deze situatie.
En wie weet maak ik weer hetzelfde mee.
Een andere man houdt me écht écht niet bezig o god nee– last thing on my mind..
Waar ik nu op vast loopt met mezelf is:
Het verwerken van die 10,5 jaar dat ik ogenschijnlijk getrouwd was, mijzelf toewijdde aan een man die eigenlijk van iemand anders was.
Maar het meest prangende en o-zo-zwaar:
Dat hij zegt dat het puur om de seks ging geloof ik evenmin – in die periode bouw je een wederzijdse relatie en band op. En ik blijf hem hier niet in geloven. En dat vooral doe niet goed aan het vertrouwen dat ik tracht terug op te bouwen met man.
Ik heb echt nood om te weten wat haar zo aantrok bij hem om dit te kunnen verwerken en een plaats te geven. Dit is vooral wat mij ophoudt in het verwerken.
Daarom de twijfel om het zijn minnares te vragen. Of zou een therapeut dit dan toch er kunnen uithalen bij hem?
Ennei schreef op 07-06-2023 om 14:59:
Dank allemaal voor jullie reacties. Heel verschillende standpunten wat het voor mij soms moeilijk maakt .. evenwel interessant omdat het me toelaat sommige zaken anders te belichten en mezelf bepaalde vragen te stellen.
Ik weet jullie reacties wel te plaatsen hoor aangezien ik weet dat elk spreekt vanuit zijn/haar hart en inzichten met de beste bedoelingen.
Ik kan specifiek antwoorden op verschillende citaties uit elk van jullie berichten maar zal alles hieronder samenbundelen – anders wordt het onoverzichtelijk.
De 2 kinderen zijn de kinderen van mijn ex. Ze hebben alle twee het nest verlaten. Ex is inmiddels overleden.
Man (de huidige) heeft beide kinderen steeds opgevoed als de zijnen. Hij heeft geen kinderen uit een vorig huwelijk of relaties (hijzelf is overigens onvruchtbaar).
De minnares heb ik nooit persoonlijk gesproken sinds het uit kwam. Wel veelvuldig geappt de eerste 3 weken na de uitkomst.
Zij is nooit getrouwd geweest – wat ik weet is dat zij maar al te graag een relatie zou hebben, tinderde vaak op zoek naar iemand (ook tijdens hun affaire). Had zelfs een lesbische relatie voor hun affaire. Haar biologische klok tikte wel – zij is rond de 40 en heeft een kinderwens.
In de expliciete WA berichtjes tussen hen beide kwam dit vaak aan bod waarbij hij haar zwanger wilde maken. Zij wist niet van zijn onvruchtbaarheid tot ik het haar appte.
Een persoonlijk gesprek met haar aangaan voelt dubbel aan:
Enerzijds wil ik haar heel graag confronteren met wat hij voor haar betekende – en vooral – wat zij voor hem betekende. En hoe zij het nu in de aftermath ziet voor haarzelf en naar hem toe.
Het zal moeilijk zijn voor mij om uit te maken in welke mate zij zelf eerlijk is – en dat zal emotioneel een moeilijk zijn voor mij.
Anderzijds heeft mijn man aangegeven volledig te breken met haar wat hij (schijnbaar) doet. Zij is geblokkeerd op alle kanalen op zijn gsm. Hij en zij bellen of zien elkaar niet meer. Dat was zelf zijn voorstel en onze gezamenlijke afspraak.
Haar contacteren zou deze afspraak weer verstoren.
Nooit of nooit in de 10,5 jaren heb ik enig vermoeden gehad van een relatie tussen die 2 – enkel de week voor het uitkwam toen ik een aantal vermoedens bij elkaar optelde.
De minnares ken ik zelf als kennis uit onze vrijetijdsbesteding – zij maakte ook deel uit van dezelfde sportclub de eerste 7 jaar.
Ik ken haar als iemand die heel extravert is, ‘emotioneel uitbundig’: als zij een minder moment had stak ze het niet onder stoelen of banken, evenmin als ze zich goed in haar vel voelde. En zij had inderdaad wel degelijks iets manipulatief.
Ik haalde wel eens een wenkbrauw omhoog omdat ik vond dat er tussen beide meer aandacht was dan anders in de zin dat vooral zij rond hem hing. Het was helemaal niet zichtbaar dat er iets fysiek of emotioneel tussen hen beide was.
Er was eerder een ongemakkelijk spanning tussen heb beide – achteraf gezien wellicht omdat ik er ook rondhing en dit voor beide moeilijk moest zijn geweest. Maar ik vertrouwde man blindelings dus zag er niet meteen iets in, integendeel - ik voelde mij eerder schuldig dat ik zou durven denken dat mijn man zou vreemd gaan ..
Een andere man of relatie …? Wil ik niet, zie ik niet zitten. Weer uitwisselen van rugzakken. En ik weet niet of ik ooit zo oprecht en veel van iemand anders kan houden als van man… hoe raar dit nu ook mag klinken in deze situatie.
En wie weet maak ik weer hetzelfde mee.
Een andere man houdt me écht écht niet bezig o god nee– last thing on my mind..
Waar ik nu op vast loopt met mezelf is:
Het verwerken van die 10,5 jaar dat ik ogenschijnlijk getrouwd was, mijzelf toewijdde aan een man die eigenlijk van iemand anders was.
Maar het meest prangende en o-zo-zwaar:
Dat hij zegt dat het puur om de seks ging geloof ik evenmin – in die periode bouw je een wederzijdse relatie en band op. En ik blijf hem hier niet in geloven. En dat vooral doe niet goed aan het vertrouwen dat ik tracht terug op te bouwen met man.
Ik heb echt nood om te weten wat haar zo aantrok bij hem om dit te kunnen verwerken en een plaats te geven. Dit is vooral wat mij ophoudt in het verwerken.
Daarom de twijfel om het zijn minnares te vragen. Of zou een therapeut dit dan toch er kunnen uithalen bij hem?
Het grote probleem van je laatste vraag is natuurlijk wel: stel minnares komt met een ander verhaal en man blijft bij zijn verhaal. Wat schiet je er dan mee op, behalve dat je een keuze moet maken wie je gelooft en of je er nog meer energie in gaat steken om de precieze toedracht te achterhalen.
Ik gaf het al aan, maar precies weten hoe en wat: als ik het over mocht doen, weet ik niet of ik die vragen weer zou willen stellen. Dat is zelfs nu nog een dilemma.
" heb echt nood om te weten wat haar zo aantrok bij hem om dit te kunnen verwerken en een plaats te geven. Dit is vooral wat mij ophoudt in het verwerken."
Ja het is een hele logische en volgens mij volkomen algemene reactie om alles te willen weten in een poging het te verwerken of juist te willen voorkomen. In ieder geval een poging om je beeld van de realiteit te herstellen lijkt me. Het is ook een trauma reactie: je hoofd wil chocola maken van iets wat onbegrijpelijk lijkt. Of het werkt is maar de vraag. De een heeft er baat bij, de ander raakt juist meer getraumatiseerd.
Maar het zou zomaar zo kunnen zijn dat haar grootste aantrekkelijkheid beschikbaarheid was. Het kon en daarom deed hij het.
Ook al zou het voor hem inderdaad alleen maar voor de seks zijn, zou ik het heel onaangenaam vinden dat hij dat deed met iemand die eigenlijk een relatie wilde. Dan gebruikte hij haar dus gewoon en daarmee jou ook: een voor de seks en met jou een veilig emotioneel thuis. Ik zou het daar moeilijk mee hebben.
Ruud1971! schreef op 07-06-2023 om 12:18:
[..]
Misschien een beetje algemeen houden want sommige vrouwen zijn net zo.
Ik ben van mening dat het in het karakter zit van een vreemdgaander om vreemd te gaan. 1x of 10 jaar lang. Geen verschil. Dat krijg je er niet uit. De onrust blijft en ze zijn gevoelig voor aandacht. Ik zou bv nooit een relatie met iemand willen die ontrouw is geweest in het verleden. Hun karakter geeft aan dat ze geen moeite hebben om vreemd te gaan. Net als iemand die veel bedpartners heeft gehad. Het is een illusie om dan te denken dat je dan nu de ware bent voor deze persoon. Deze mensen kennen geen verbinding met 1 persoon voor jaren. De onrust in hun zal uiteindelijk weer boven komen.
Wat betreft vreemd gaan in een lang huwelijk. Snap dat je er nog wil voor vechten. Houdt er rekening mee dat dit ooit weer gaat gebeuren. Laat inderdaad het oude los en ook de toekomst. Niks ligt vast in het leven maar zorg voor jezelf met wat voor jou het beste is.
God, wat ben je in je reacties toch altijd vreselijk zwart/wit Ruud. Tuurlijk zit het niet altijd in het karakter van iemand. Ik ben ook wel eens vreemd gegaan, toen ik 17 was, en het zit toch echt niet in mijn karakter om het ooit weer te doen. Was het niet een onderzoek die uitwees dat 4/10 nooit meer vreemd gaat nadat ze het een keer gedaan hebben? Dan blijkt het dus niet een puur karakter dingetje te zijn.
MRI schreef op 07-06-2023 om 15:12:
" heb echt nood om te weten wat haar zo aantrok bij hem om dit te kunnen verwerken en een plaats te geven. Dit is vooral wat mij ophoudt in het verwerken."
Ja het is een hele logische en volgens mij volkomen algemene reactie om alles te willen weten in een poging het te verwerken of juist te willen voorkomen. In ieder geval een poging om je beeld van de realiteit te herstellen lijkt me.
Maar het zou zomaar zo kunnen zijn dat haar grootste aantrekkelijkheid beschikbaarheid was. Het kon en daarom deed hij het.
Ook al zou het voor hem inderdaad alleen maar voor de seks zijn, zou ik het heel onaangenaam vinden dat hij dat deed met iemand die eigenlijk een relatie wilde. Dan gebruikte hij haar dus gewoon en daarmee jou ook: een voor de seks en met jou een veilig emotioneel thuis. Ik zou het daar moeilijk mee hebben.
Ja, hier kan ik me volledig in vinden.
ik wou ook weten wat hem zo aantrok in Truus. En het is inderdaad nogal simpel… samenloop van omstandigheden… beschikbaarheid, gewild zijn, aantrekking, spanning. Het is biologie … hormonen en aantrekkingskracht. Hetzelfde wat hij ook ooit met jou beleefde maar vergeten is. Hij vond het geweldig dat zij hem aanbad en elke dag toonde dat zij hem nodig had. De redder. Ik heb hem gezegd dat hij geen twee vrouwen nodig heeft om zich een echte man te noemen. Dat hij van zichzelf al man genoeg is. Dat raakte hem. Bij hem was het eigenlijk een kwestie van grote onzekerheid over zichzelf en zij kwam daaraan tegemoet
Pennestreek schreef op 07-06-2023 om 11:22:
[..]
Jouw laatste opmerking is natuurlijk niet helpend. Want als je eenmaal een probleem met vertrouwen hebt neem je dat in elke volgende relatie mee. En bovendien, je hebt nooit 100% zekerheid. Dat laat deze situatie nou juist heel helder zien.
Mmhh, zelf kan ik dat toch niet zo beamen. Een ex van mij ging vreemd en dat was idd een hel.(langdurige en serieuze relatie)
En het heeft me zeker gevormd.
Maar om nu te zeggen dat het een issue is in mijn huidige relatie? Ik geloof toch van niet.
Bang dat mijn huidige partner vreemd gaat ben ik al helemaal niet, moet wel zeggen dat hij ook erg weinig voeding hiertoe geeft.
Iedereen kan vreemdgaan, daar ben ik wel van overtuigd. Maar ben bij deze man toch wel voor 99% zeker en dat voelt voor mij heel veilig.
Maarja, het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik onbewust voor een heel veilige relatie ben gegaan na het vreemdgaan, wie weet..
Elpisto schreef op 07-06-2023 om 15:15:
[..]
God, wat ben je in je reacties toch altijd vreselijk zwart/wit Ruud. Tuurlijk zit het niet altijd in het karakter van iemand. Ik ben ook wel eens vreemd gegaan, toen ik 17 was, en het zit toch echt niet in mijn karakter om het ooit weer te doen. Was het niet een onderzoek die uitwees dat 4/10 nooit meer vreemd gaat nadat ze het een keer gedaan hebben? Dan blijkt het dus niet een puur karakter dingetje te zijn.
Je kan iemand van 17 toch niet vergelijken met iemand van 30 of 50 die een gezin en kinderen heeft?
Een ander onderzoek over vreemdgaan wijst ook uit dat dit erfelijk is en in de genen (DRD4-gen) zit. Kinderen waarbij de ouders zijn vreemdgegaan zullen ook zelf vaker vreemdgaan. Alle oorzaken van vreemdgaan dekt dit niet af maar is zeker een heel groot aandeel.
Ennei schreef op 07-06-2023 om 14:59:
Man (de huidige) heeft beide kinderen steeds opgevoed als de zijnen. Hij heeft geen kinderen uit een vorig huwelijk of relaties (hijzelf is overigens onvruchtbaar).
Dus je man was al niet stabiel. Weet je wel waarom het steeds mis ging bij hem??
Pennestreek schreef op 07-06-2023 om 11:22:
[..]
Jouw laatste opmerking is natuurlijk niet helpend. Want als je eenmaal een probleem met vertrouwen hebt neem je dat in elke volgende relatie mee. En bovendien, je hebt nooit 100% zekerheid. Dat laat deze situatie nou juist heel helder zien.
Welnee, dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Ik ben echt jarenlang en heel fors bedrogen, maar in de relatie die ik na mijn scheiding had, is vertrouwen nooit een issue geweest. We zijn inmiddels wel uit elkaar 
, maar niet vanwege een gebrek aan vertrouwen.
Ik wil ook gewoon geen wantrouwend mens zijn. En als ik wantrouwend word door het gedrag van mijn ex-man, geef ik hem veel te veel macht. Hij was gewoon een onbetrouwbare man, maar dan betekent nog niet dat ALLE mannen onbetrouwbaar zijn.
ruud daar ben ik t mee eens, 17 jaar en vreemdgaan tja... eerlijk ik ben ook vreemdgegaan op die leeftijd maar kun je idd echt niet vergelijken met nu, nu zijn we 30 plussers met kids en alles, is toch anders. Eerlijk t was niet tof van me toen maar 17 jaar, je denkt nog niet zoals nu, en je hebt een totaal ander beeld van een relatie, je bent nog volop bezig met liefde ontdekken.
Ruud1971! schreef op 07-06-2023 om 16:30:
[..]
Je kan iemand van 17 toch niet vergelijken met iemand van 30 of 50 die een gezin en kinderen heeft?
Een ander onderzoek over vreemdgaan wijst ook uit dat dit erfelijk is en in de genen (DRD4-gen) zit. Kinderen waarbij de ouders zijn vreemdgegaan zullen ook zelf vaker vreemdgaan. Alle oorzaken van vreemdgaan dekt dit niet af maar is zeker een heel groot aandeel.
Ennei schreef op 07-06-2023 om 14:59:
Man (de huidige) heeft beide kinderen steeds opgevoed als de zijnen. Hij heeft geen kinderen uit een vorig huwelijk of relaties (hijzelf is overigens onvruchtbaar).
Dus je man was al niet stabiel. Weet je wel waarom het steeds mis ging bij hem??
Jij bent diegene die alles over 1 kam scheert, vandaar dat ik het tegen geluid geef. Jij gaf niet aan dat dat leeftijdsgebonden was ( wat ik overigens ook onzin vind) dus hoezo is het dan een vergelijking.
Er zijn, zeker als je de psychologische stukken er op na leest, heel veel verschillende redenen waarom mensen komen tot vreemdgaan. Ik kan je verklappen " dat het in hun karakter zit" er niet 1 van is.
Maar ik zou het ook allrmaal eens wat minder zwart/wit maken als ik jou was, want je slaat de plank geregeld mis nav je eigen situatie en hoe je dat beleefd hebt.
Ruud1971! schreef op 07-06-2023 om 12:18:
[..]
Ik zou bv nooit een relatie met iemand willen die ontrouw is geweest in het verleden. Hun karakter geeft aan dat ze geen moeite hebben om vreemd te gaan. Net als iemand die veel bedpartners heeft gehad. Het is een illusie om dan te denken dat je dan nu de ware bent voor deze persoon. Deze mensen kennen geen verbinding met 1 persoon voor jaren. De onrust in hun zal uiteindelijk weer boven komen.
Helemaal eens met de reacties van Elpisto overigens op het zwart/wit beredeneren van zaken.
Vetgedrukte is ook weer zo’n beredenering die werkelijk nergens op slaat en puur in iemands eigen hoofd zit.
Wat heeft het aantal bedpartners überhaupt te maken met geen verbinding kunnen maken met 1 persoon voor jaren? Serieuze vraag overigens.
In mijn ogen klinkt dit eerder als jaloezie en onzekerheid, heb dat namelijk al vaker gelezen op het forum. Of seks zien als enkel bij liefde, maar niet als lust zoals een mens ook moet eten & drinken. Helemaal niets mis mee en voor mij, als single, ook erg belangrijk en niets met onrust te maken zelfs, wel zelfontplooiing!
Stel Ruud: uiteindelijk houdt de relatie met je (ex?)vrouw toch op (hypothetisch hè). Je blijft daarna 5 jaar single, maar hebt wel 2x per jaar (wil je niet meteen teveel afschrikken😉) een ONS, dus 10 bedpartners. Dat wil meteen zeggen dat je nooit meer die verbinding met 1 iemand kunt aangaan voor langere periode?
En daarop doorgaand: je ontmoet na 5 jaar een leuke vrouw, blijkt dat ze 2 jaar geleden is gescheiden (na 30 jaar huwelijk) van haar vreemdgaande man. In die 2 jaar heeft ze hard gewerkt haar leven weer op de rails te krijgen, maar ook met 8 mannen seks gehad. Zo’n vrouw schrijf jij dan meteen af?
Elpisto schreef op 07-06-2023 om 18:18:
[..]
Jij bent diegene die alles over 1 kam scheert, vandaar dat ik het tegen geluid geef. Jij gaf niet aan dat dat leeftijdsgebonden was ( wat ik overigens ook onzin vind) dus hoezo is het dan een vergelijking.
Er zijn, zeker als je de psychologische stukken er op na leest, heel veel verschillende redenen waarom mensen komen tot vreemdgaan. Ik kan je verklappen " dat het in hun karakter zit" er niet 1 van is.
Maar ik zou het ook allrmaal eens wat minder zwart/wit maken als ik jou was, want je slaat de plank geregeld mis nav je eigen situatie en hoe je dat beleefd hebt.
Natuurlijk zit het bij sommige (veel?) mensen ‘in hun karakter’.
Ik ken zoveel mensen die non-stop op zoek zijn naar een bepaalde seksuele verbinding met anderen. Of ze in een relatie zitten of niet, dat maakt niet veel verschil. Het zijn natuurlijk wel mensen die makkelijk vreemdgaan of het moeilijker vinden dat niet te doen.
Misschien zouden zij ook niet in een monogame relatie willen zitten.
