Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
En ik merk dat ik het weer flink bagataliseer. 1 keer sex!!!
En 7/ 8 maanden online seksueel contact en anderhalf jaar gekonkel samen. Waar ik niets van af wist
Peet....ik denk dat het niet veel uitmaakt, één keer sex of tien keer sex of alleen zoenen zoals bij Arika. Je partner heeft je bedrogen, hij of zij heeft intieme dingen gedaan met iemand anders. Ook online sex en zelfs heel veel appen met iemand anders is vreemd gaan. Ze hebben een geheim wereldje gemaakt wat verborgen was voor hun partner.
Boogschutter schreef op 27-05-2023 om 12:22:
Peet....ik denk dat het niet veel uitmaakt, één keer sex of tien keer sex of alleen zoenen zoals bij Arika. Je partner heeft je bedrogen, hij of zij heeft intieme dingen gedaan met iemand anders. Ook online sex en zelfs heel veel appen met iemand anders is vreemd gaan. Ze hebben een geheim wereldje gemaakt wat verborgen was voor hun partner.
Mee eens, de details maken geen zak uit en wss weten wij niet eens alles hoor!! Liegen en bedriegen in wat voor vorm dan ook is gewoonweg niet ok en maakt zoveel stuk.
Eens met Boogschutter en Titiv, het is zwaar ongeacht wat er ook heeft gespeeld.
Ruim een maand geleden was mijn dieptepunt, ik was er zo klaar mee dat de scheidingspapieren bewijze van al op tafel lagen. We gingen op vakantie en man zei; een paar weken geleden had ik het gevoel dat we 99% kans hadden om ons huwelijk te laten slagen en nu voelt het als 1%.
En dat klopte ook. Zo voelde ik het ook, toen we wegreden thuis dacht ik; dit is onze laatste gezinsvakantie.
Maar eindeloos praten, ook een soort kletspot met relatie vragen en elkaar bewust opzoeken heeft geholpen.
Wat waarschijnlijk ook geholpen heeft bij mij is het besef dat ik de keuze heb; blijf ik of ga ik. Ook dat weggaan geen angst opleverde heeft geholpen. Ik kan nu zeggen dat ik bewust kies voor man en dat voelde echt bevrijdend of zo.
Nee het is nog steeds niet makkelijk, de ene dag voel ik me goed maar het volgende moment verdrietig en boos. We hebben al maanden relatie therapie en dat heeft ook geholpen. Bij de een na laatste sessie moesten we een grafiek maken van onze relatie en daarin tekenen wat voor cijfer je jouw partner gedurende de jaren gaf. Man had mij overal een 10 of soms een 9 getekend, ik hem iets lager en sinds dit hele gezeik een onvoldoende. Toen hij dat thuis zag maakte hij nog een grapje erover, maar bij de therapeut en het praten er over brak hij. Beseffende dat hij degene is dit veroorzaakt heeft. Eindelijk dacht ik toen, eindelijk toont hij oprechte spijt. Ook al had hij al talloze keren spijt betuigd en tranen gehad. Dit voelde anders.
Ja ik wil graag met hem verder, we hebben ontzettend veel meegemaakt samen en kunnen het ontzettend goed samen vinden. Maar het is lastig. Want ondanks dat ze maar gezoend hebben is er natuurlijk ook veel contact geweest dat niet door de beugel kon.
En wij als slachtoffers mogen het met de pijn en het verdriet doen.
Anna Cara, ik struggle ook enorm in mijn hoofd.
Talloze gesprekken heb ik in mijn hoofd gevoerd, niet alleen met Truus ook met haar ex-man.
Toen man mij vertelde wat er gebeurd was heb ik haar online opgezocht. Zij is jaren ouder dan ik ben en daar moest ik om lachen. Mijn man loog eerst dat zij het niet was en dat er nog een vrouw met dezelfde naam daar werkte maar omdat ik dat niet geloofde gaf hij toe.
Haar soon to be ex zocht mij dus op en blijft dit doen. Onlangs gaven jullie aan dat in hem moet blokkeren, maar dat vind ik lastig. Het blijft ergens spoken; waarom doet hij dit? Wat denkt hij als hij mijn foto ziet? Wat wil jij van mij? En nog veel meer vragen.
Ik moet dit los gaan laten, maar ergens voelt het ook verslavend. Een beetje zelfkastijding of zo. In mijn hoofd heb ik een bericht bedacht dat ik hem eigenlijk wil sturen alvorens ik hem blokkeer, maar waarschijnlijk is dat geen goed idee. En toch kan ik het niet loslaten.
Juist die eeuwige strijd in mijn hoofd maakt het zwaar. We zijn nu zo ongeveer een klein jaar verder en het liefst wil ik al 10 stappen verder zijn dan ik nu ben. Geduld is helaas nu niet mijn sterkste punt, terwijl ik juist een heel geduldig persoon ben.
Arika schreef op 27-05-2023 om 13:52:
Anna Cara, ik struggle ook enorm in mijn hoofd.
Talloze gesprekken heb ik in mijn hoofd gevoerd, niet alleen met Truus ook met haar ex-man.
Toen man mij vertelde wat er gebeurd was heb ik haar online opgezocht. Zij is jaren ouder dan ik ben en daar moest ik om lachen. Mijn man loog eerst dat zij het niet was en dat er nog een vrouw met dezelfde naam daar werkte maar omdat ik dat niet geloofde gaf hij toe.
Haar soon to be ex zocht mij dus op en blijft dit doen. Onlangs gaven jullie aan dat in hem moet blokkeren, maar dat vind ik lastig. Het blijft ergens spoken; waarom doet hij dit? Wat denkt hij als hij mijn foto ziet? Wat wil jij van mij? En nog veel meer vragen.
Ik moet dit los gaan laten, maar ergens voelt het ook verslavend. Een beetje zelfkastijding of zo. In mijn hoofd heb ik een bericht bedacht dat ik hem eigenlijk wil sturen alvorens ik hem blokkeer, maar waarschijnlijk is dat geen goed idee. En toch kan ik het niet loslaten.
Juist die eeuwige strijd in mijn hoofd maakt het zwaar. We zijn nu zo ongeveer een klein jaar verder en het liefst wil ik al 10 stappen verder zijn dan ik nu ben. Geduld is helaas nu niet mijn sterkste punt, terwijl ik juist een heel geduldig persoon ben.
Dat zijn de gedachtes om jezelf beter te voelen: ze was ouder dan ik, veel lelijker, dikker, graatmager enz.
Feit blijft dat ze aantrekkelijk genoeg was om wat mee te hebben. ( dit is erg zwartwit neergezet, ik bedoel het niet op die manier)
Ik denk persoonlijk, zonder je te willen kwetsen, dat je brein je dat uit zelfbescherming laat denken, omdat je zo vreselijk diep gekwetst bent.
Je hoeft jezelf net zo min omlaag te laten trappen als te "verheffen" op iemands uiterlijk of leeftijd. Die leeftijd is geen verdienste; we halen het hopelijk allemaal.
De "verslaving en zelfkastijding" zoals je het zelf omschrijft is wél een eerlijke en heel logische gedachte. Ik snap dat heel goed, had me meer verbaasd als je daar zo overheen kon stappen.
Het is een lang proces met pieken, dalen en neutrale tijden. Ik denk dat open communicatie altijd het belangrijkste blijft. Wees niet bang om te delen om te kunnen helen. Het gaat er om wat jíj nodig hebt om er mee om te kunen gaan.
Sterkte
Max88 schreef op 27-05-2023 om 14:13:
[..]
Dat zijn de gedachtes om jezelf beter te voelen: ze was ouder dan ik, veel lelijker, dikker, graatmager enz.
Feit blijft dat ze aantrekkelijk genoeg was om wat mee te hebben. ( dit is erg zwartwit neergezet, ik bedoel het niet op die manier)
Ik denk persoonlijk, zonder je te willen kwetsen, dat je brein je dat uit zelfbescherming laat denken, omdat je zo vreselijk diep gekwetst bent.
Je hoeft jezelf net zo min omlaag te laten trappen als te "verheffen" op iemands uiterlijk of leeftijd. Die leeftijd is geen verdienste; we halen het hopelijk allemaal.
Klopt helemaal, dat was alleen op dat moment mijn reactie. Ik weiger haar boven mezelf te zetten.
De "verslaving en zelfkastijding" zoals je het zelf omschrijft is wél een eerlijke en heel logische gedachte. Ik snap dat heel goed, had me meer verbaasd als je daar zo overheen kon stappen.
Het is een lang proces met pieken, dalen en neutrale tijden. Ik denk dat open communicatie altijd het belangrijkste blijft. Wees niet bang om te delen om te kunnen helen. Het gaat er om wat jíj nodig hebt om er mee om te kunen gaan.
Sterkte
Juist die laatste zin speelde heel veel door mijn hoofd, wat heb ik nodig? Ik weet het niet, maar juist om dat meer los te laten gaat het beter. Ik was teveel gefocust op wat ik nodig had van hem dat ik er aan voorbij ging om te zien wat hij deed voor mij. Ik was te krampachtig bezig met wat ik dacht nodig te hebben van hem ipv hem de ruimte te geven om er voor mij te zijn en aan mij te laten zien dat hij mij wil.
Toch intrigeert die vraag me, want wat hebben jullie nodig? Of denken jullie nodig te hebben?
Arika schreef op 27-05-2023 om 13:42:
En wij als slachtoffers mogen het met de pijn en het verdriet doen.
Deze zin triggerde mij, want ooit komt er een moment (althans, zo heb ik het ervaren) dat je jezelf niet meer als slachtoffer ziet, maar dat die andere partij het slachtoffer is. Het slachtoffer van zijn/haar eigen keuzes, want besef dat uiteindelijk de andere partij (de ‘bedrogene’ dus) alle touwtjes in handen heeft!
En ook deze touwtjes hebben een grens natuurlijk, je kunt niet oneindig blijven ‘hangen’ in iets wat niet meer is of nooit meer zal komen, juist die grens erkennen en kunnen zien zorgt uiteindelijk voor gemoedsrust. Dat je voor jezelf kunt zeggen er alles aan hebben gedaan, maar het helaas niet voldoende was. Dan kun je met een gerust hart de knoop doorhakken en verder gaan met je leven.
Jezelf altijd enkel als slachtoffer blijven zien is niet oké en zal je ook niet écht verder helpen.
Arika schreef op 27-05-2023 om 16:59:
[..]
Ik denk dat dat per persoon en situatie verschillend is.
Ik bedoelde ook niet dat je moet blijven denken hoe jij het per se wilt; als jouw manier is om dat los te laten, dan is dat wat jij nodig hebt.
Wat mijzelf betreft denk ik erkenning voor mijn emotie, besef en oprecht berouw zonder ongeduld, een iets nederige ( niet als in onderdanige ) houding naar mij. Echt berouw in woord en daad. En nee, dat is niet levenslang, maar wel tot ik overtuigd ben.
RoodVruchtje schreef op 27-05-2023 om 17:30:
[..]
Jezelf altijd enkel als slachtoffer blijven zien is niet oké en zal je ook niet écht verder helpen.
Daar heb je helemaal gelijk in. Vandaag heb ik gewoon een lastige dag. Hopelijk morgen weer een betere.
Max88 schreef op 27-05-2023 om 17:55:
[..]
Wat mijzelf betreft denk ik erkenning voor mijn emotie, besef en oprecht berouw zonder ongeduld, een iets nederige ( niet als in onderdanige ) houding naar mij. Echt berouw in woord en daad. En nee, dat is niet levenslang, maar wel tot ik overtuigd ben.
Mooi gesproken, ik hoop oprecht dat je dit ook gegeven wordt.
Arika schreef op 27-05-2023 om 13:52:
Anna Cara, ik struggle ook enorm in mijn hoofd.
Talloze gesprekken heb ik in mijn hoofd gevoerd, niet alleen met Truus ook met haar ex-man.
Toen man mij vertelde wat er gebeurd was heb ik haar online opgezocht. Zij is jaren ouder dan ik ben en daar moest ik om lachen. Mijn man loog eerst dat zij het niet was en dat er nog een vrouw met dezelfde naam daar werkte maar omdat ik dat niet geloofde gaf hij toe.
Haar soon to be ex zocht mij dus op en blijft dit doen. Onlangs gaven jullie aan dat in hem moet blokkeren, maar dat vind ik lastig. Het blijft ergens spoken; waarom doet hij dit? Wat denkt hij als hij mijn foto ziet? Wat wil jij van mij? En nog veel meer vragen.
Ik moet dit los gaan laten, maar ergens voelt het ook verslavend. Een beetje zelfkastijding of zo. In mijn hoofd heb ik een bericht bedacht dat ik hem eigenlijk wil sturen alvorens ik hem blokkeer, maar waarschijnlijk is dat geen goed idee. En toch kan ik het niet loslaten.
Juist die eeuwige strijd in mijn hoofd maakt het zwaar. We zijn nu zo ongeveer een klein jaar verder en het liefst wil ik al 10 stappen verder zijn dan ik nu ben. Geduld is helaas nu niet mijn sterkste punt, terwijl ik juist een heel geduldig persoon ben.
Ja..dat had ik ook. Was er echt zo obsessief mee bezig. Wist ook helemaal waar ze woonde. Ik had via via gehoord dat ze met haar partner een nieuw huis gekocht had. En via een profiel foto kwam ik erachter waar.
Op een gegeven moment..denk na anderhalf jaar. Het zoveelste weekend met boosheid van mijn kant heb ik een keuze gemaakt. Of weggaan want ik maak mezelf gek en zeer ongelukkig. Of ik stop met mezelf gek maken en laat haar en alles eromheen los. En toen heb ik haar geblokkeerd. Screenshots van haar in een appart mapje verborgen op mijn telefoon.
En tuurlijk vond ik haar ook heel lelijk...maar ja net wat hierboven is beschreven dat prent je jezelf in. Dat is natuurlijk niet zo. Er zal iets van chemie geweest zijn, een band waardoor het zover gekomen is.
Ik heb vaak gedacht...zal ik langs haar huis gaan om haar in het echt te bekijken. Het is zo raar dat er een deel van je leven is waar je niets van af weet en daar hoort zij ook bij.
Maar uit zelfbescherming heb ik dat nooit gedaan. Vond dat toch iets te ver gaan.
Maar makkelijk is het zeker niet om dit achter je te laten. Maar tijd is echt nodig. Ik wilde vaak ook te snel maar blijkbaar heb je het ook nodig om die boosheid etc etc te uiten. Maar pffffff ben vaak heel diep gegaan.
Boogschutter schreef op 27-05-2023 om 12:22:
Peet....ik denk dat het niet veel uitmaakt, één keer sex of tien keer sex of alleen zoenen zoals bij Arika. Je partner heeft je bedrogen, hij of zij heeft intieme dingen gedaan met iemand anders. Ook online sex en zelfs heel veel appen met iemand anders is vreemd gaan. Ze hebben een geheim wereldje gemaakt wat verborgen was voor hun partner.
Ja precies..het bedrog en geheimhouding heeft zoveel teweeg gebracht. Vraag me wel eens af of het anders had gevoeld als hij het meteen had opgebiecht. W.s. had ik hem dan ook meteen verzocht om te vertrekken of duidelijk gemaakt dat hij de consequenties moest nemen.
Aan de andere kant heb ik hetzelfde gedaan. Half jaar met een man berichtjes uitgewisseld via een spelletje. Niets sexueels maar wel geheim gehouden voor man. En ik was ook verliefd hoe raar dat ook klinkt. W.s. de aandacht. Maar heb me wel eens afgevraagd of ik zo ver gegaan zou zijn om een grens over te gaan en mijn man te bedriegen. Denk het niet. Denk niet dat ik het zou kunnen. Echt daadwerkelijk een afspraak te maken om iemand te ontmoeten. Maar dat is gissen. Het is nooit gebeurd. Mijn man was ook not amused dat hij erachter kwam. En ik heb het flink gebagatelliseerd. Dus ik weet ook hoe het werkt dat je iets kleiner wilt houden dan het soms daadwerkelijk is.
Daarom probeer ik nu te kijken hoe het nu is. Hoe we het nu hebben, naar de verbeterde relatie, de groei die we beide hebben mee gemaakt.
Titiv schreef op 27-05-2023 om 12:36:
[..]
Mee eens, de details maken geen zak uit en wss weten wij niet eens alles hoor!! Liegen en bedriegen in wat voor vorm dan ook is gewoonweg niet ok en maakt zoveel stuk.
Ik denk ook dat ik lang niet alles weet. Maar daar breek ik nu mijn hoofd niet meer over. Probeer ik. Ik probeer te accepteren dat het gebeurd is. Accepteer dat er een band tussen hun geweest is. Van haar kant verliefd zijn. Van mijn mans kant niet, zegt hij. In hoeverre geloof ik dat. Tja..dat weet ik niet. Ik weet alleen dat wij al 32 jaar samen zijn en er altijd wel aantrekkingskracht was tussen ons beide en liefde. Maar ook afweer mechanismen. Het is geen makkelijke man. Geeft hij zelf ook toe. Hierdoor ben ik uit de verbinding gestapt tijdens ons huwelijk. Dit kan ik nu achteraf benoemen.
Ik ervaar zelf wel echt verschil tussen 1 keer, een maand, een jaar of jaren. Het bedrog van jaren was voor mij echt een 'mindblowaway' experience. Mijn man probeerde weg te komen met dat het paar weekjes had geduurd. Toen jaar. Zij ook naar haar man. Bleek jaren. Ik heb toch wel eens gezucht wás het maar een paar maanden geweest. Was het maar een one night stand. Want de gehele periode van de affaire en zij in mijn leven, is besmeurd geraakt. Niets voelt meer als echt uit die tijd. En ook dat ik lang niets gemerkt heb - maar achteraf er echt rare dingen waren - is psychologisch best pittig geweest. Soms schrijven mensen wel eens dat een vrouw (of man) toch wat moet merken, dat ze het vast weet of vermoed. Er wel iets mis moet zijn grweest met de sex. Nee dus. Vertrouwen hebben. Monogamie afspreken. Privacy respecteren. Eigen leven hebben naast elkaar. Goed sexleven samen. Het maakte dat mijn man én de getrouwde Truus, het jaren konden volhouden.
Nee, ik zou terugkijkend blij zijn geweest met een korte affaire. Met iemand die ik niet ken dan ook alsjeblieft. Bizar nietwaar dat ik van 'ik ben meteen weg als hij vreemdgaat', naar deze gedachte ben gegaan. Bizar maar waar.
