Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Buitenspel2024 schreef op 27-03-2025 om 22:22:
De telefoon lag wel op het plankje afgelopen nacht. Hij heeft hem gister verder niet aan me gegeven (zei vanavond dat hij dacht dat ik hem zelf al had gepakt. Zou niet weten hoe, ik was de halve avond weg en daarna zat hij er de hele tijd mee in zijn hand - ook gezegd tegen man). Ook geen info over het contact met Truus. Laptop is nog altijd op werk.
Heb hem vanavond aangegeven nogmaals hoe en wat, dat als hij afspraken niet nakomt ik zowaar nog minder vertrouwen krijg. Ook aangegeven dat hij mij het gevoel heeft te wachten tot ik de stekker eruit trek, en dat deze er echt wel half uit hangt al. Hij gaf aan dat in de sessie al duidelijk te hebben begrepen. Dus aangegeven dat als hij het dus wel goed heeft gehoord, dat niks doen nu niet logisch is als je door wilt.
Nog wat meer geprobeerd aan te geven, maar hij vond 10 minuten gesprek al moeilijk. Nouja, voor vandaag kan ik niks meer doen en het zal ook moeten blijken.
Jullie hebben natuurlijk gelijk in schijnveiligheid, dat de acties en inzet vanuit man zelf moeten komen. Ik kan mijn wensen en grenzen aangeven en dan houdt het wel op. Die moeten nu echt duidelijk genoeg zijn dat man de komende anderhalve week (tot de volgende sessie) kan gaan bewegen. Of het nog écht te herstellen is, vind ik met elke voorbijgaande dag op deze manier wel lastig. Dat vindt man ook, dat hij geen stip ziet. Dat snap ik wel want ik zie hem ook moeilijk. Dat motiveert niet echt, maar de therapeut zei van de week ook al 'als je niks doet, dan weet je zeker wat de uitkomst is'.
Bedankt voor jullie lieve berichtjes imbt de mail-berichten.
Het is echt fijn om hier begrip te hebben sowieso maar ook over dit. Dus dankjullie
Heeft hij zelf goed helder waarom hij is vreemdgegaan? Ben het even kwijt. Waarom wil hij met jou verder?
Waarom wil jij met hem verder?
Wat voor mij een eye opener was, bleek gerichte feitelijke communicatie (dus met minder woorden en echt to the point met wat ik wilde of verwachtte) ën dat mijn man het heel naar vond steeds met zijn fout te worden geconfronteerd. Toen vluchtte hij juist dan weer weg naar Truus. Want met haar geen veroordeling. Geen argwaan. Geen gewijs op zijn fouten. Geen controleer. Waardoor hij zich weer schuldig en fout voelde naar mij. Contact verborg. Cirkeltje ging rond en rond.
Heb je hem de vraag voorgelegd waar hij toe bereid is voor herstel van vertrouwen? Wat gaat hij nu komende 1,5 week concreet anders doen? Dus niet wijzen naar de afspraken maar open vraag. Zie je meteen wat hij echt vindt van de afspraken ...
Anna Cara schreef op 28-03-2025 om 06:36:
[..]
Heeft hij zelf goed helder waarom hij is vreemdgegaan? Ben het even kwijt. Waarom wil hij met jou verder?
Waarom wil jij met hem verder?
Wat voor mij een eye opener was, bleek gerichte feitelijke communicatie (dus met minder woorden en echt to the point met wat ik wilde of verwachtte) ën dat mijn man het heel naar vond steeds met zijn fout te worden geconfronteerd. Toen vluchtte hij juist dan weer weg naar Truus. Want met haar geen veroordeling. Geen argwaan. Geen gewijs op zijn fouten. Geen controleer. Waardoor hij zich weer schuldig en fout voelde naar mij. Contact verborg. Cirkeltje ging rond en rond.
Heb je hem de vraag voorgelegd waar hij toe bereid is voor herstel van vertrouwen? Wat gaat hij nu komende 1,5 week concreet anders doen? Dus niet wijzen naar de afspraken maar open vraag. Zie je meteen wat hij echt vindt van de afspraken ...
Heel goed advies! Wij lopen hier tegen exact hetzelfde aan. Ik vraag om openheid mbt locatie delen, hij weigert dit want voelt als controle/benauwend/wantrouwen/ik jaag hem hiermee weg. Hij wil het echt niet en het maakt hem boos, want hij doet niks en wil niet worden gecontroleerd. Door zijn reactie krijg ik weer paniek: als hij niets te verbergen heeft, waarom doet hij dan zo moeilijk? Hier komen we niet uit, blijft inderdaad in een cirkel rondgaan.
Therapeut zegt: Schijnveiligheid, het gaat je niet helpen.
Blijft een lastig onderwerp!
Nina0011 schreef op 28-03-2025 om 09:43:
[..]
Therapeut zegt: Schijnveiligheid, het gaat je niet helpen.Blijft een lastig onderwerp!
Het is allemaal (theoretisch) niet zo moeilijk. Partner gaat vreemd. Jij maakt een besluit. Ik stop met deze relatie of niet. Ga ik door dan moet ik daar vertrouwen in hebben en niet naar het verleden blijven kijken. Kan je dit niet stop ermee want voor beide is dit geen leven.
Ik was ook aan het controleren en heb juist aan hem gevraagd een pincode erop te zetten. Wil het niet zien. Hij weet het wat de gevolgen zijn. Vind het eigenlijk ook wel fijn dat hij niet in mijn telefoon kan. 
Ieder mens heeft recht op privacy.
Renate46 schreef op 28-03-2025 om 09:53:
[..]
Het is allemaal (theoretisch) niet zo moeilijk. Partner gaat vreemd. Jij maakt een besluit. Ik stop met deze relatie of niet. Ga ik door dan moet ik daar vertrouwen in hebben en niet naar het verleden blijven kijken. Kan je dit niet stop ermee want voor beide is dit geen leven.
Ik was ook aan het controleren en heb juist aan hem gevraagd een pincode erop te zetten. Wil het niet zien. Hij weet het wat de gevolgen zijn. Vind het eigenlijk ook wel fijn dat hij niet in mijn telefoon kan.
Ieder mens heeft recht op privacy.
Ik zie het ook simpel en toch anders: partner gaat vreemd. Bedrogen partner ervaart dat als traumatisch. Heeft herstel nodig. Is de vreemdgaande partner bereid daar alles voor te doen? Heeft de vreemdgaande partner ruimte om de moties te bedragen die hij/zij veroorzaakt heeft? Ook als dat (tijdelijk) ten koste gaat van eigen ruimte, privacy? Je hebt verdorie iets te doen.
Dit is geen pleidooi voor controleren, want dat doe ik juist niet. Ik ging iedereen om niet te controleren. En idd heeft iedereen recht op privacy. Maar kan er geen zak mee dat iemand die is vreemdgegaan zich beroept op privacy, wrong time wrong place. Hij/zij is gewoon niet in de positie om dat te zeggen (in de fase van herstel). Omgekeerde wereld.
GekkeHenkie100 schreef op 28-03-2025 om 10:59:
[..]
Ik zie het ook simpel en toch anders: partner gaat vreemd. Bedrogen partner ervaart dat als traumatisch. Heeft herstel nodig. Is de vreemdgaande partner bereid daar alles voor te doen? Heeft de vreemdgaande partner ruimte om de moties te bedragen die hij/zij veroorzaakt heeft? Ook als dat (tijdelijk) ten koste gaat van eigen ruimte, privacy? Je hebt verdorie iets te doen.
Dit is geen pleidooi voor controleren, want dat doe ik juist niet. Ik ging iedereen om niet te controleren. En idd heeft iedereen recht op privacy. Maar kan er geen zak mee dat iemand die is vreemdgegaan zich beroept op privacy, wrong time wrong place. Hij/zij is gewoon niet in de positie om dat te zeggen (in de fase van herstel). Omgekeerde wereld.
Helemaal mee eens. Eigenlijk zou de houding van de vreemdganger moeten zijn (een tijdje althans): hier heb je al mijn wachtwoorden, je kan elk moment in mijn telefoon kijken. Zelfs het daarom moeten vragen door de bedrogen partij vind ik al een red flag. Niet zozeer in de zin dat men nog aan het bedriegen is maar in de zin dat men dus totaal niet begrijpt welke impact het vreemdgaan heeft gehad noch bereid is er alles voor te doen dit goed te maken.
Dan gaat het niet meer over een controle of over schijnveiligheid, dan gaat het er over hoe je aan de houding van de vreemdganger kunt aflezen wat hij bereid is te doen voor herstel.
MRI schreef op 28-03-2025 om 11:47:
[..].
Dan gaat het niet meer over een controle of over schijnveiligheid, dan gaat het er over hoe je aan de houding van de vreemdganger kunt aflezen wat hij bereid is te doen voor herstel.
Hoe lang? 1 maand, 1 jaar, levenslang? Vreemdgaan door je partner vergeet je nooit meer. Als je in het verleden blijft hangen kan je nooit aan de toekomst werken. Zijn/haar telefoon controleren heeft echt geen zin, het geeft je alleen maar triggers. Laat het los anders is er geen toekomst.
Renate46 schreef op 28-03-2025 om 13:29:
[..]
Hoe lang? 1 maand, 1 jaar, levenslang? Vreemdgaan door je partner vergeet je nooit meer. Als je in het verleden blijft hangen kan je nooit aan de toekomst werken. Zijn/haar telefoon controleren heeft echt geen zin, het geeft je alleen maar triggers. Laat het los anders is er geen toekomst.
Zeg ik dat je moet controleren? Nee ik zeg dat je naar de welwillende houding van de vreemdganger moet kijken. Dan kan je krijgen dat je in de telefoon kán kijken maar het nooit doet. Ik vind het knap als je het verleden los kan laten, ik zie en hoor dat dat voor velen een stretch is. Ik zelf heb nooit gecontroleerd trouwens en ook het verleden losgelaten. Maar ja, dat was naief, hij bleek de 'eens een vreemdganger altijd een vreemdganger', dus ja je weet ook niet of dat werkt.
Renate46 schreef op 28-03-2025 om 13:29:
[..]
Hoe lang? 1 maand, 1 jaar, levenslang? Vreemdgaan door je partner vergeet je nooit meer. Als je in het verleden blijft hangen kan je nooit aan de toekomst werken. Zijn/haar telefoon controleren heeft echt geen zin, het geeft je alleen maar triggers. Laat het los anders is er geen toekomst.
Het vreemdgaan vergeet je inderdaad nooit, maar door de erkenning en openheid die de partner geeft, verdwijnt het beetje bij beetje naar de achtergrond.
En ook na jaren weet je nog waar iemand toe in staat zou kunnen zijn, maar het idee dat iemand zoiets zelf niet meer zou willen, omdat de relatie in een veel beter perspectief is komen te staan, komt op een gegeven moment boven het wantrouwen te staan.
Maar dan moet je dus wel een partner treffen die zich 100% inzet.
Het is volgens mij ook geen kwestie van kiezen om niet in het verleden te blijven hangen (tenzij je direct de relatie beëindigt). Als alle omstandigheden ernaar zijn, is dit een natuurlijk proces.
Ik heb vreemdgaan nooit gesnapt, doe dat nu nog steeds niet, maar een tweede keer vreemdgaan snap ik al helemaal niet. En ik ben toch ook wel benieuwd MRI, het is toch ook een aantal jaren goed gegaan tussen jullie lijkt me? Is er dan iets getriggerd na de eerste keer dat hij het toch te spannend vond om zichzelf niet in de hand te houden de 2e keer? Het kan toch niet zo zijn dat iemand die vreemdgaat vanaf zijn/haar geboorte voorbestemd is om dat op enig moment te doen. Wij hebben hier thuis het 13 jaar goed gehad en er is in die tijd voor zover ik weet niets gebeurd. Dus zelfs als het nu een tweede keer zou gebeuren dan zou ik niet denken dat ze nou eenmaal een vreemdganger is. Denk ik. Dan zou ik er absoluut wel klaar mee zijn, maar ik zit meer in het kamp dat heel veel mensen onder bepaalde omstandigheden in staat zijn om vreemd te gaan. Ik weet ook niet of het per se uitmaakt, maar vind het wel een interessante gedachte. Ben je een vreemdganger of ben je in een bepaalde situatie en onder bepaalde omstandigheden vreemdgegaan. Dat het ons is overkomen maakt natuurlijk wel dat ik er nu anders tegenaan kijk dan een jaar geleden, dat is ook weer zo.
Draver23 schreef op 28-03-2025 om 14:24:
Ik heb vreemdgaan nooit gesnapt, doe dat nu nog steeds niet, maar een tweede keer vreemdgaan snap ik al helemaal niet. En ik ben toch ook wel benieuwd MRI, het is toch ook een aantal jaren goed gegaan tussen jullie lijkt me? Is er dan iets getriggerd na de eerste keer dat hij het toch te spannend vond om zichzelf niet in de hand te houden de 2e keer? Het kan toch niet zo zijn dat iemand die vreemdgaat vanaf zijn/haar geboorte voorbestemd is om dat op enig moment te doen. Wij hebben hier thuis het 13 jaar goed gehad en er is in die tijd voor zover ik weet niets gebeurd. Dus zelfs als het nu een tweede keer zou gebeuren dan zou ik niet denken dat ze nou eenmaal een vreemdganger is. Denk ik. Dan zou ik er absoluut wel klaar mee zijn, maar ik zit meer in het kamp dat heel veel mensen onder bepaalde omstandigheden in staat zijn om vreemd te gaan. Ik weet ook niet of het per se uitmaakt, maar vind het wel een interessante gedachte. Ben je een vreemdganger of ben je in een bepaalde situatie en onder bepaalde omstandigheden vreemdgegaan. Dat het ons is overkomen maakt natuurlijk wel dat ik er nu anders tegenaan kijk dan een jaar geleden, dat is ook weer zo.
Nee er waren geen lange mooie jaren aan vooraf gegaan. Deze man had een grote moeite met vrouwelijke seksualiteit en pleegde het vreemdgaan als een soort wraak daar op: hij wilde gewoon heersen en een soort menselijke opblaaspop. Seksverslaafd dus maar bang voor echt contact in de seks. Dit zijn zijn eigen woorden. Ziek, ik weet het, maar omdat er ook heel veel tedere mooie liefdesmomenten waren, en hij naar seksuologen en therapeuten ging, gaf ik hem het voordeel van de twijfel. Overigens was hij zo vals dat hij tegen mij zei, toen ik me afvroeg of hij nog een lijk in de kast had hangen 'maar is eens een vreemdganger altijd een vreemdganger dan?" Ja ik wilde hem ook niet ten onrechte veroordelen en wantrouwend zijn terwijl hij zo zijn best deed. Nou hij was al weer vreemd gegaan en had wel degelijk een lijk in de kast hangen.
dubbel
Ik denk dat de drempel weg is. Je hebt het immers al eens gedaan dus weet hoe spannend en leuk het ook kan zijn. Een affaire heeft natuurlijk ook veel positieve kanten voor de persoon in kwestie. Anders doe je het niet. Een nieuw persoon leren kennen, geweldige seks, spanning, aandacht soms een emotionele band etc. Je eigen partner is fijn en vertrouwd maar kan ook saai zijn. Voor bedrogen partners zijn er alleen vervelende kanten.
Mijn ex is in zijn volgende relatie ook weer vreemdgegaan. Dus ik heb destijds de goede keuze gemaakt door te stoppen (na een periode van succesvol herstel).
Hoe definieer jij dan succesvol herstel?
GekkeHenkie100 schreef op 28-03-2025 om 19:39:
Hoe definieer jij dan succesvol herstel?
Om te beginnen geen affaire meer. Contact is direct en definitief verbroken. Meewerken in therapie. Relatie weer proberen op te pakken etc.
Ah ok. Ik begrijp dat dat destijds heel helpende stappen zijn geweest. En tegelijk laat jouw verhaal zien dat dat geen garanties geeft.
Statistieken zeggen mij niet zoveel, in de zin dat je uiteindelijk voor je eigen partner een inschatting moet maken. Als mensen meerdere keren en evt in meerdere relaties vreemdgaan, dat is dat m.i. toxisch. Dat wil zeggen: ze hebben destructieve keuzes gemaakt. En na de pijn van een partner gezien te hebben doen ze het nog eens. Dan laat je dus zien geen verantwoordelijkheid te nemen en niet te leren van je fouten. En misschien ook wel geen empathie of een of andere stoornis. Het kan dan vastzitten op willen of kunnen.
Bij mijn vrouw zie ik iets anders. En er zijn er zoveel meer. In die situaties is de kans op herhaling in mijn ogen juist heel klein. Mensen die absoluut niet nog eens zichzelf en hun partner willen bedriegen. Die nu weten hoeveel ellende bedrog teweeg brengt. En in een veel eerder stadium in gesprek gaan over verlies van verbinding en onvervulde behoeften.
Ik voel dus juist heel sterk dat mijn vrouw dit niet nog eens doet. Tegelijk is dat een schrale troost, want dat ene ding dat ik nooit mee wilde maken is immers al gebeurd. Ons verhaal is dat ik heel blij ben waar we staan. En toch heb ik nu toevallig weer eens een week dat ik er veel last van heb. Beelden, wat eenzaam voelen en dan is het net of het niet zo lang geleden gebeurd is. Vandaag maar een leuke dag van maken.
