Verder na ontrouw - deel 8

Izza schreef op 28-03-2025 om 18:52:

Ik denk dat de drempel weg is. Je hebt het immers al eens gedaan dus weet hoe spannend en leuk het ook kan zijn. Een affaire heeft natuurlijk ook veel positieve kanten voor de persoon in kwestie. Anders doe je het niet. Een nieuw persoon leren kennen, geweldige seks, spanning, aandacht soms een emotionele band etc. Je eigen partner is fijn en vertrouwd maar kan ook saai zijn. Voor bedrogen partners zijn er alleen vervelende kanten.

Mijn ex is in zijn volgende relatie ook weer vreemdgegaan. Dus ik heb destijds de goede keuze gemaakt door te stoppen (na een periode van succesvol herstel).

Of de drempel is juist verhoogd. Omdat het oorspronkelijke plezier uiteindelijk niet opweegt tegen alle ellende die het uiteindelijk teweegbrengt en verkeerd was ingeschat toen men eraan begon zonder veel nadenken. Het is heel moeilijk om algemene conclusies te trekken uit het eigen persoonlijke verhaal. 

Renate46 schreef op 28-03-2025 om 13:29:

[..]

Hoe lang? 1 maand, 1 jaar, levenslang? Vreemdgaan door je partner vergeet je nooit meer. Als je in het verleden blijft hangen kan je nooit aan de toekomst werken. Zijn/haar telefoon controleren heeft echt geen zin, het geeft je alleen maar triggers. Laat het los anders is er geen toekomst.

Ik heb toegang tot de telefoon van mijn man maar gebruik die toegang niet. Toch zou ik het vreemd vinden als hij opeens krampachtig zijn telefoon zou bewaken. Natuurlijk heeft iedereen recht op privacy maar als je op regelmatige basis vanalles op je telefoon doet waarvan je absoluut niet wil dat je partner er iets van opvangt, dan gaat het niet meer over privacy maar over het bewaren van geheimen. Dingen die belangrijk zijn voor jezelf verzwijgen voor je partner is gewoon de verbinding doorknippen. Dat mag he, maar wees dan eerlijk: ik wil dit of dit niet delen met jou. 
En in het andere geval, als het alleen maar over koetjes en kalfjes gaat, is zo’n krampachtige barricade van de telefoon dan nodig? 

Nogmaals, mijn partner kan in mijn telefoon en ik in de zijne, maar eigenlijk hebben we elkaars telefoon zo goed als nooit vast. Denk dat dat gewoon een gezonde tussenweg is. 

Heel in het begin toen de ontrouw uitkwam heb ik meer gecontroleerd met zijn medeweten en zelfs op zijn vraag en dat hielp, schijnveiligheid of niet, maar dat laat je vanzelf geleidelijk weer los want plezant is dat niet, dat controleren. 

GekkeHenkie100 schreef op 29-03-2025 om 06:50:

Ah ok. Ik begrijp dat dat destijds heel helpende stappen zijn geweest. En tegelijk laat jouw verhaal zien dat dat geen garanties geeft.

Statistieken zeggen mij niet zoveel, in de zin dat je uiteindelijk voor je eigen partner een inschatting moet maken. Als mensen meerdere keren en evt in meerdere relaties vreemdgaan, dat is dat m.i. toxisch. Dat wil zeggen: ze hebben destructieve keuzes gemaakt. En na de pijn van een partner gezien te hebben doen ze het nog eens. Dan laat je dus zien geen verantwoordelijkheid te nemen en niet te leren van je fouten. En misschien ook wel geen empathie of een of andere stoornis. Het kan dan vastzitten op willen of kunnen.

Bij mijn vrouw zie ik iets anders. En er zijn er zoveel meer. In die situaties is de kans op herhaling in mijn ogen juist heel klein. Mensen die absoluut niet nog eens zichzelf en hun partner willen bedriegen. Die nu weten hoeveel ellende bedrog teweeg brengt. En in een veel eerder stadium in gesprek gaan over verlies van verbinding en onvervulde behoeften.
Ik voel dus juist heel sterk dat mijn vrouw dit niet nog eens doet. Tegelijk is dat een schrale troost, want dat ene ding dat ik nooit mee wilde maken is immers al gebeurd. Ons verhaal is dat ik heel blij ben waar we staan. En toch heb ik nu toevallig weer eens een week dat ik er veel last van heb. Beelden, wat eenzaam voelen en dan is het net of het niet zo lang geleden gebeurd is. Vandaag maar een leuke dag van maken.

Dan is mijn situatie echt kut. Hij deed het 10 jaar geleden vollen bak. Ik kapot. Kroop over de grond van verdriet. Toch 2e kans gegeven.

Hij leerde er wel uit. 5 jaar later zorgde hij dat hij geen sporen naliet, en dat er garantie was op sex, want het was een betalen voor de dienst. En dat 5 jaar tot ik het ondekte.

En het rare is, hij is echt geen slecht mens die dit wil. Zo kent niemand hem. En toch is dit een deel van hem. Zo raar dat dit echt niet lijkt te passen bij hem, maar toch hem is. Lijkt of hij uit 2 personen bestaat. Best verwarrend voor mij. Wie is hij...il kan er zo moeymee om dat hij zo'n kant heeft die niemand kent.

Als ik jouw stelling volg, dan is mijn situatie toch weinig hoopgevend. Slik.

Hij weet echt niet wat houden van is denk ik. Onvoorwaardelijke liefde, hij kent het niet.

Hij kreeg in zijn leven maar van 1 iemand liefde. En die maakt hij kapot. Wat een zielige situatie. 

Geniet van je dag Henk. Ik wens je zon toe. Zon maakt mijn hart blij.

Ach beiertje… Ik denk niet in termen van slecht mensen. Geloof dat mensen in principe liefst het goede doen. Maar goede mensen kunnen helaas heel beschadigende dingen doen. Wij allemaal. En als dat zo is zoals bij vreemdgaan zijn er voor mij 2 vragen: geloof ik dat het beschadigende gedrag stopt en kan en wil ik leven met de realiteit (van wat er is gebeurd en mijn verwachting van de toekomst)?

Ik geloof dat doorbreken van patronen nog altijd mogelijk is. In jouw situatie: jouw man heeft niet laten zien dat hij iets doorbroken heeft na de eerste crisis. En dat is heel pijnlijk, het maakt het extra moeilijk vertrouwen te hebben in de toekomst. Tegelijk klinkt in jouw berichten door dat het dit keer anders is. En daar mag je gerust hoopvol (en niet naïef) over zijn. Geniet van de zon!

Breiertje, misschien was voor jouw man de 2e crisis zijn 'doorbraak'. Hij doet alles nu wat je zou hopen.. Ik ben niet jaloers op de 2 crisissen maar wel op zijn inzet (hier vanochtend gewoon bijna dezelfde telefoon verstoppen discussie, het is echt belachelijk). Probeer je vast te houden aan het heden en dat lijkt bij jou nu zo positief. En de kentering die je zelf eindelijk voelt komen. 

Buitenspel2024 schreef op 29-03-2025 om 10:59:

Breiertje, misschien was voor jouw man de 2e crisis zijn 'doorbraak'. Hij doet alles nu wat je zou hopen.. Ik ben niet jaloers op de 2 crisissen maar wel op zijn inzet (hier vanochtend gewoon bijna dezelfde telefoon verstoppen discussie, het is echt belachelijk). Probeer je vast te houden aan het heden en dat lijkt bij jou nu zo positief. En de kentering die je zelf eindelijk voelt komen.

De kentering is al weg. Ben al van mijn koord gedonderd. Zonder aanleiding van hem hoor. Het is balanceren en zorgen dat je niet valt, maar vallen is zo veilig...

En ja hij ziet er zo vanaf. Maar dat heeft hij zelf veroorzaakt.

En ja hij doet alles wat moet. Maar tijdens zijn ontrouw deed hij ook alles wat moest. Was transparant, gsm altijd ter inzage, stak niets weg... Dacht ik... Ik kon ten allen tijde in zijn gsm zien. Alle bedrog gebeurde via zijn gsm. En toch nooit iets gevonden.

Dat hij nu alles doet wat moet is goed. Zo hoort het. Dat hij zo hard aan zichzelf werkt. Maar dat is geen garantie dat dit mij ook heelt. Het draagt ertoe bij ok, maar ergens weet ik niet of dit te helen valt in mij.

Voelde me goed, toen ik weer voelde. Maar dat angstgevoel, die kwetsbaarheid is zo groot dat op slot zitten veiliger voelt.

Veel veiliger om niet te voelen. Openstellen voel ik me heel fragiel.

Zal je woorden nog vaak lezen vandaag. Misschien doen ze me weer draaien.

Ik weet niet wat zeggen op jouw situatie. Ik probeer altijd het goede te zien. Maar ik zie nu niets goeds bij jou... Knuf

Breiertje schreef op 29-03-2025 om 11:20:

[..]

De kentering is al weg. Ben al van mijn koord gedonderd. Zonder aanleiding van hem hoor. Het is balanceren en zorgen dat je niet valt, maar vallen is zo veilig...

En ja hij ziet er zo vanaf. Maar dat heeft hij zelf veroorzaakt.

En ja hij doet alles wat moet. Maar tijdens zijn ontrouw deed hij ook alles wat moest. Was transparant, gsm altijd ter inzage, stak niets weg... Dacht ik... Ik kon ten allen tijde in zijn gsm zien. Alle bedrog gebeurde via zijn gsm. En toch nooit iets gevonden.

Dat hij nu alles doet wat moet is goed. Zo hoort het. Dat hij zo hard aan zichzelf werkt. Maar dat is geen garantie dat dit mij ook heelt. Het draagt ertoe bij ok, maar ergens weet ik niet of dit te helen valt in mij.

Voelde me goed, toen ik weer voelde. Maar dat angstgevoel, die kwetsbaarheid is zo groot dat op slot zitten veiliger voelt.

Veel veiliger om niet te voelen. Openstellen voel ik me heel fragiel.

Zal je woorden nog vaak lezen vandaag. Misschien doen ze me weer draaien.

Ik weet niet wat zeggen op jouw situatie. Ik probeer altijd het goede te zien. Maar ik zie nu niets goeds bij jou... Knuf

En dat wat eerder werd geadviseerd, om samen een soort plannetje te hebben voor het geval er een terugval zou komen? Zou dat je nog iets kunnen brengen? Hoe je dat dan samen aanvliegt? 

Buitenspel2024 schreef op 29-03-2025 om 14:25:

[..]

En dat wat eerder werd geadviseerd, om samen een soort plannetje te hebben voor het geval er een terugval zou komen? Zou dat je nog iets kunnen brengen? Hoe je dat dan samen aanvliegt?

Nu ik dit herlees.... Ik begreep het verkeerd. Sorry.

Dat plan is er hoor. Hij heeft duidelijke instructies, zowel van henzelf, de therapeut als mezelf wat te doen in 'nood'.

Daar zijn we ons, en hij zeker, bewust van hoe we dit moeten aanpakken..

Hopelijk lukt het hem.

Maar sinds ontdekking totaal geen cravings, zin, nood, drang. Hij is wakker.

Buitenspel2024 schreef op 29-03-2025 om 10:59:

Breiertje, misschien was voor jouw man de 2e crisis zijn 'doorbraak'. Hij doet alles nu wat je zou hopen.. Ik ben niet jaloers op de 2 crisissen maar wel op zijn inzet (hier vanochtend gewoon bijna dezelfde telefoon verstoppen discussie, het is echt belachelijk). Probeer je vast te houden aan het heden en dat lijkt bij jou nu zo positief. En de kentering die je zelf eindelijk voelt komen.

Je hebt dezelfde discussie opnieuw gehad? Als ik jouw verhalen lees denk ik soms: wat een bergen energie moet het kosten om iemand in die relatie te houden. Ik hoop oprecht dat jullie eruit komen. Maar wat mij betreft mag een bedrieger vreselijk blij zijn dat hij nog een 2e kans krijgt (dat is al een uitzondering). En dan moet je alles aangrijpen om die inzet en motivatie te laten zien om je partner terug te krijgen. Als je er middenin zit zie je het grote plaatje niet. En probeer je je angstvallig vast te houden aan iedere kruimel. 

"Als je er middenin zit zie je het grote plaatje niet. En probeer je je angstvallig vast te houden aan iedere kruimel."

Dit is denk ik wat ik doe, en dit is ook wat ik nu heel erg niet meer wil. 

@Anna Cara, de discussie was niet precies hetzelfde maar behoorlijk vergelijkbaar. Doorvragen is makkelijk gezegd alleen. Ik krijg namelijk geen antwoorden. Elke vraag wordt ruzie. Of hij antwoord uiteindelijk mondjesmaat op whatsapp, en krijg ik nog geen heldere verklaring. Alleen in therapie komt er iets van reactie, maar zelfs dat is beperkt qua inhoud en ik hoor weinig nieuws.. 

Buitenspel2024 schreef op 30-03-2025 om 19:12:

"Als je er middenin zit zie je het grote plaatje niet. En probeer je je angstvallig vast te houden aan iedere kruimel."

Dit is denk ik wat ik doe, en dit is ook wat ik nu heel erg niet meer wil.

@Anna Cara, de discussie was niet precies hetzelfde maar behoorlijk vergelijkbaar. Doorvragen is makkelijk gezegd alleen. Ik krijg namelijk geen antwoorden. Elke vraag wordt ruzie. Of hij antwoord uiteindelijk mondjesmaat op whatsapp, en krijg ik nog geen heldere verklaring. Alleen in therapie komt er iets van reactie, maar zelfs dat is beperkt qua inhoud en ik hoor weinig nieuws..

Ik kan vetgedrukte in jouw situatie zo ontzettend goed begrijpen! Op een gegeven moment is je emmer wel vol, lijkt mij. Je lijkt aan een erg dood paard te trekken, dit is gewoonweg niet vol te houden, toch?

En dan daarnaast blijkbaar ook geen tijd voor een ‘goed’ gesprek daarover, gezien het via whatsapp gaat? Wanneer staat jullie volgende therapiesessie gepland Buitenspel? Misschien tijdens deze sessie dit op tafel gooien en hem voorstellen tijdelijk het huis te verlaten? Zou dat voor jou voorlopig enige rust kunnen geven?

Anna Cara schreef op 30-03-2025 om 17:00:

Wat bedoel je met telefoon verstoppen. Weer zelfde als onder kussen.

Oh jee.

Ik was daar te lief in. Tip van mij als been there: Luister naar je intuitie,vraag door waarom doet hij wat hij doet. Doorvragen. Doorvragen. Met open vragen. En. Geef hem tijd om antwoorden te geven. Als in laat na vraag lange stilte vallen.

Bij ontwijken of raar doen: accepteer het niet meer. Dan maar mot.

Echt, het helpt je om verandering voor jezelf en hopelijk bij hem, te verkrijgen.

Xxx

Dat is een hele goede tip. Maar soms komen er gewoon geen antwoorden. Sommige mensen zijn verbaal niet zo sterk. Hebben niet dat zelfinzicht of het niveau om echt te kunnen antwoorden. En soms is er niet echt sprake van berouw. Dan moet de ander gewoon ophouden met zeuren (maar dat mag je natuurlijk niet zeggen). 

En je kunt wel continu ruzie maken. Maar wat als je daarmee nog niet verder komt. Een hoop boosheid maar nog steeds geen antwoorden? Ik zou mij binnen mijn relatie ook absoluut niet meer prettig (of zelfs onveilig) voelen als er continu conflicten zijn of ingewikkelde discussies. En als zelfs een therapeut het er niet uitkrijgt wat begin je dan als partner? 

Wanneer komt het punt om te zeggen: ik wil een leuk leven met lieve mensen zonder drama's, emotionele schade en conflicten? 

Izza schreef op 30-03-2025 om 19:22:

[..]

Dat is een hele goede tip. Maar soms komen er gewoon geen antwoorden. Sommige mensen zijn verbaal niet zo sterk. Hebben niet dat zelfinzicht of het niveau om echt te kunnen antwoorden. En soms is er niet echt sprake van berouw. Dan moet de ander gewoon ophouden met zeuren (maar dat mag je natuurlijk niet zeggen).

En je kunt wel continu ruzie maken. Maar wat als je daarmee nog niet verder komt. Een hoop boosheid maar nog steeds geen antwoorden? Ik zou mij binnen mijn relatie ook absoluut niet meer prettig (of zelfs onveilig) voelen als er continu conflicten zijn of ingewikkelde discussies. En als zelfs een therapeut het er niet uitkrijgt wat begin je dan als partner?

Wanneer komt het punt om te zeggen: ik wil een leuk leven met lieve mensen zonder drama's, emotionele schade en conflicten?

Ja, wanneer. Dat moment komt rap dichterbij. Soms voelt het een beetje alsof ik wacht op nog een laatste genadeklap. Dat ik toch wel een appje tegenkom. Of dat er nog een leugen boven tafel komt. Alsof ik nog niet vindt dat het erg genoeg is om dit echt anders te mogen willen? Rationeel klinkt dat dom, dat snap ik wel (heb wel gewoon hersens die het doen ook al klinkt dat nu niet zo). 

Maar misschien word je nooit echt wakker met de volle overtuiging - dit is klaar. Omdat je een heel leven samen hebt en het nooit had willen weggooien misschien? 

De volgende therapiesessie is over anderhalve week. Het voelt toch wel steeds meer alsof het richting het einde loopt zo. Er zijn wel positieve broodkruimels maar dat schiet uiteindelijk niet op. 

Apart wonen geeft wellicht wel rust. Dat betekent wel dat ik daarmee ook de kinderen echt moet gaan missen ook gedeeltelijk..