Verder na ontrouw - deel 8

Het voelt hier inderdaad wel als trekken aan een dood paard. Sterker nog, een vervelend dood paard met narcistische trekjes (zeker niet echt een narcist hoor, gelukkig, maar wel wat trekjes die niet leuk zijn). Tel daarbij op het victim (dicktim) gedrag, en ik weet niet meer of het de moeite waard is. 
Het is dat we een heel leven hebben opgebouwd, incl kinderen, en ik dat itt hem blijkbaar niet zomaar in de greppel wil gooien. Ik wil het graag voor mezelf, en indirect ook voor de kinderen, wel alles geven wat ik heb en steeds denk ik, nog een dagje aankijken. Maar ergens zijn die dagen toch wel op, ergens krijg je toch wel gewoon het goede gevoel dat het écht klaar is? 

Morgen heb ik weer een afspraak bij de poh. Pas 1 afspraak gehad en niet iedereen is even enthousiast over een poh traject maar ik hoop toch dat zij mij iets van handvatten kan geven voor hoe maak je nou een keuze waar je volledig achter staat, hoe kom je op dat punt dat je voelt genoeg = genoeg... 
Eigen levenservaring zoals bijv met gescheiden ouders en het gedoe wat dat voor de kinderen meebrengt, speelt natuurlijk ook mee in dat ik het lastig vind.. maar ik begrijp rationeel natuurlijk wel dat ongelukkige ouders ook niet samen moet blijven. 
En inderdaad, de onderlinge verstandhouding zoals Izza noemt knapt hier ook niet van op natuurlijk dus ook dat lijntje moet ik bewaken. 
Maar het voelt zo alleen-ig dit proces. Ook omdat degene die met mij mee hoort te doen gewoon niet meedoet. 
En verder ben ik gewoon ook moe.. 

Maar goed, ook grens nr 2 is uiteindelijk niet gerespecteerd en dus ga ik deze week wel een lijn daarop trekken (er doet zich een gelegenheid voor komende week en zodra man die ter sprake brengt, trek ik 'm.) Ook dat vind ik lastig maar grenzen trekken zonder gevolgen schiet natuurlijk niet op. Dat is bij een aantal hier al bekend en ook hier blijkt dat nodig te zijn. 

Breiertje schreef op 02-02-2025 om 20:08:

voor diegene die kozen voor herstel.
Hoe gaan jullie om als de beelden van het overspel door je hoofd spoken? Afblokken of laten doorkomen?
Ik loop soms tegen het volgende aan. Ik zie hem met momenten zoals ik hem altijd zag, brave lieve man die niet 'zo'' is, en dat moet ik mezelf wakker schudden door te zeggen, opgelet, hij is 'zo' wel ....
Help je me even hoe jullie hiermee om gingen?

Ik blokte niet dat hij ook een lieve man was, want dat was hij óok. Maar ik kon ook niet de beelden blokken. Ik riep ze niet op maar mijn hart was zo bang dat die beelden blokken en alleen maar de lieve kant zien, ontrouw aan mijzelf zou betekenen. 

Een mens kan een vat van grote tegenstellingen zijn die niet altijd te bevatten zijn. Ik probeerde wel met te focussen op de goede kanten maar de angst voor kwetsing kwam tussendoor. 

Breiertje schreef op 02-02-2025 om 21:51:

[..]

Ik kan de beelden wel blokken. Maar ik ben bang dat ik dan weer mijn man zal zien zoals ik dacht dat hij was. Nu is hij oprecht een goede echtgenoot. Maar nu ik weet dat hij ook een kant heeft die niemand kent, wil ik mezelf tot de orde roepen, en ook behoedzaam zijn voor die kant.

Therapeut deze week zei, dat zijn wereld nu hij zonder verslaving leeft groter werd, beter werd, zijn wereld is boor hem nu een openbaring met enkel positieve zaken.

Mijn wereld, is sinds de ontdekking veel verkleid door alle schade. Die zal met tijd weer groter worden. Maar dat zal een tijd duren. Nu houdt angst, pijn, wonde mijn wereld klein.

Mooie visualisatie kreeg ik. Sinds de ontdekking is voor hem alles verbeterd. Zijn wereld is opengegaan. Ontdekking haalde hem van zijn verslaving, hij nam de hulp met beide handen aan. Voor mij is mijn leven sinds ontdekking met deze realiteit ingestort. Ik moet weer tjah leren leven?

Ik kan blokken. Dat is goed zei therapeut, dat is niet verkeerd. Misschien is dit ook een verdere stap na ontrouw. Maar ik ben bang dat dit blokken leidt tot verdringen? Want met momenten denk ik, hij zou dit nooit doen. Kan mezelf dan een klap verkopen. Hij doet dit wel!

Graag hoorde ik hoe jullie dit ervaarden.

nou ja in het dagelijkse leven kon het vreemdgaan wel blokken, maar als we dichter bij elkaar kwamen en het werd intiemer, kwamen ze wel en raakte ik in verdriet en paniek. 

Onlangs vroeg iemand waar mijn boosheid bleef en die is de afgelopen dagen wel weer flink teruggekomen.
Nu beide grenzen niet worden gerespecteerd heb ik eigenlijk gewoon zin om wat bommen te gaan plaatsen, gewoon voor het idee.
Truus bellen, bijv. Of om eens wat van hun collega's toe te voegen op social media (niet om ze aan te spreken hoor maar gewoon om eens de boel wat scherp te zetten). Man van Truus eens toevoegen op social media. 

Volgens alle 'serieuze' artikelen op internet is dat allemaal niet zo helpend voor de relatie. Maar ja, vreemdgaan was dat ook niet.
En zijn acties nu ook niet. 

Buitenspel2024 schreef op 03-02-2025 om 07:12:

Onlangs vroeg iemand waar mijn boosheid bleef en die is de afgelopen dagen wel weer flink teruggekomen.
Nu beide grenzen niet worden gerespecteerd heb ik eigenlijk gewoon zin om wat bommen te gaan plaatsen, gewoon voor het idee.
Truus bellen, bijv. Of om eens wat van hun collega's toe te voegen op social media (niet om ze aan te spreken hoor maar gewoon om eens de boel wat scherp te zetten). Man van Truus eens toevoegen op social media.

Volgens alle 'serieuze' artikelen op internet is dat allemaal niet zo helpend voor de relatie. Maar ja, vreemdgaan was dat ook niet.
En zijn acties nu ook niet.

Ik kan begrijpen dat je daar zin in hebt, maar wat heeft het voor nut? Je stopt je energie in spelletjes imho. Ik zou mijn kwaadheid gebruiken om hem te confronteren en deadlines te verbinden aan de grenzen die je hem voorhoudt. En dat niet eens op een kwade manier maar op een manier die duidelijk maakt waar jij staat en dat je voor jouw welbevinden kiest.. 

Buitenspel2024 schreef op 03-02-2025 om 07:12:

Onlangs vroeg iemand waar mijn boosheid bleef en die is de afgelopen dagen wel weer flink teruggekomen.
Nu beide grenzen niet worden gerespecteerd heb ik eigenlijk gewoon zin om wat bommen te gaan plaatsen, gewoon voor het idee.
Truus bellen, bijv. Of om eens wat van hun collega's toe te voegen op social media (niet om ze aan te spreken hoor maar gewoon om eens de boel wat scherp te zetten). Man van Truus eens toevoegen op social media.

Volgens alle 'serieuze' artikelen op internet is dat allemaal niet zo helpend voor de relatie. Maar ja, vreemdgaan was dat ook niet.
En zijn acties nu ook niet.

Toen ik het ontdekte wou ik hem weg. Hij wou niet, wou blijven, had spijt, ging veranderen... Bla bla bla.

Toen zocht ik appartementen op voor hem. Die huurprijzen, voor een triest, oud, appartement. Dat hakte ondanks dat hij heel veel berouw en spijt had, er nog harder in.

Misschien enkele a4tjes van afgeprinte huurhuizen achteloos zichtbaar leggen. Dan weet hij ook wat hem te wachten zal staan als hij alleen moet wonen...

Soms leven ze in een bubbel en zien ze de realiteit niet van de gevolgen van hun acties. Persoonlijk schrok ik ook enorm van die prijzen. 

MRI schreef op 03-02-2025 om 09:20:

[..]

Ik kan begrijpen dat je daar zin in hebt, maar wat heeft het voor nut? Je stopt je energie in spelletjes imho. Ik zou mijn kwaadheid gebruiken om hem te confronteren en deadlines te verbinden aan de grenzen die je hem voorhoudt. En dat niet eens op een kwade manier maar op een manier die duidelijk maakt waar jij staat en dat je voor jouw welbevinden kiest..

Ja 'nut'.. Nee dat heeft het waarschijnlijk niet echt. Beetje de druk op voeren zodat man in actie kan komen. En misschien wilt Truus wel eerlijk met me zijn (maar oke, of ik haar kan geloven is een tweede). 

Beetje modder gooien omdat ik boos ben en het nergens kwijt kan. 

Het nuttig aangeven van een grens met consequentie is geweest, niet aan voldaan, dat komt deze week wel ter sprake. Maar tussendoor mag man het ook wel eens vervelend vinden.. maar of dat nut heeft, nee, waarschijnlijk weinig.. 

Breiertje schreef op 03-02-2025 om 09:36:

[..]

Toen ik het ontdekte wou ik hem weg. Hij wou niet, wou blijven, had spijt, ging veranderen... Bla bla bla.

Toen zocht ik appartementen op voor hem. Die huurprijzen, voor een triest, oud, appartement. Dat hakte ondanks dat hij heel veel berouw en spijt had, er nog harder in.

Misschien enkele a4tjes van afgeprinte huurhuizen achteloos zichtbaar leggen. Dan weet hij ook wat hem te wachten zal staan als hij alleen moet wonen...

Soms leven ze in een bubbel en zien ze de realiteit niet van de gevolgen van hun acties. Persoonlijk schrok ik ook enorm van die prijzen.

Ja ook hier weer: waarom van die spelletjes spelen? Het wijst voor mij op een gramschap die niet met open vizier wordt uitgedragen maar blijft rondzingen in het samenzijn met de ander op een bedekte manier. Ik vind het manipulatief

Buitenspel2024 schreef op 03-02-2025 om 09:51:

[..]

Ja 'nut'.. Nee dat heeft het waarschijnlijk niet echt. Beetje de druk op voeren zodat man in actie kan komen. En misschien wilt Truus wel eerlijk met me zijn (maar oke, of ik haar kan geloven is een tweede).

Beetje modder gooien omdat ik boos ben en het nergens kwijt kan.

Het nuttig aangeven van een grens met consequentie is geweest, niet aan voldaan, dat komt deze week wel ter sprake. Maar tussendoor mag man het ook wel eens vervelend vinden.. maar of dat nut heeft, nee, waarschijnlijk weinig..

oh je wilt gewoon wraak nemen? Mag ook natuurlijk

bold: oh wat was die consequentie dan?

Breiertje schreef op 02-02-2025 om 21:51:

[..]

Ik kan de beelden wel blokken. Maar ik ben bang dat ik dan weer mijn man zal zien zoals ik dacht dat hij was. Nu is hij oprecht een goede echtgenoot. Maar nu ik weet dat hij ook een kant heeft die niemand kent, wil ik mezelf tot de orde roepen, en ook behoedzaam zijn voor die kant.

Ik kan blokken. Dat is goed zei therapeut, dat is niet verkeerd. Misschien is dit ook een verdere stap na ontrouw. Maar ik ben bang dat dit blokken leidt tot verdringen? Want met momenten denk ik, hij zou dit nooit doen. Kan mezelf dan een klap verkopen. Hij doet dit wel!

Graag hoorde ik hoe jullie dit ervaarden.

Het is een gegeven dat jouw man ook een ‘andere kant’ heeft en ik denk dat je dit nooit zult vergeten, hoe hard je sommige beelden ook probeert te blokken. Het zal hooguit vervagen mettertijd en in deze fase zit jij nu. Soms móet je ook gewoon wél door die pijn en het doorvoelen als verwerking, want het constant willen blokken werkt vlgs mij alleen maar averechts en uiteindelijk tot verdringing!

Verdringing gaat zich uiteindelijk later ook tegen je keren, uit het zich bijv in fysieke klachten. Is het niet zo Breiertje dat jouw fysieke situatie het nóg lastiger maakt dit alles te verwerken, omdat het alternatief (scheiden) jou weinig positieve perspectieven biedt? Dat het voor jou voelt alsof je een soort van gevangen zit in je huwelijk?

Ik merk dat ik het lastig vind om dit te schrijven, maar ik vind het steeds zo verdrietig te lezen hoezeer jij psychisch struggled. 

Scheiden is altijd verdrietig, maar vaak komt er voor de meesten ook weer een goede en gelukkige periode daarna. Dit ligt natuurlijk anders als je ziek bent en dat maakt het zoveel lastiger, alsof het voelt of je geen andere keuze hebt. Begrijp je wat ik bedoel?

Buitenspel2024 schreef op 03-02-2025 om 09:51:

[..]

Ja 'nut'.. Nee dat heeft het waarschijnlijk niet echt. Beetje de druk op voeren zodat man in actie kan komen. En misschien wilt Truus wel eerlijk met me zijn (maar oke, of ik haar kan geloven is een tweede).

Beetje modder gooien omdat ik boos ben en het nergens kwijt kan.

Het nuttig aangeven van een grens met consequentie is geweest, niet aan voldaan, dat komt deze week wel ter sprake. Maar tussendoor mag man het ook wel eens vervelend vinden.. maar of dat nut heeft, nee, waarschijnlijk weinig..

Het is wat mij betreft zo begrijpelijk afgaande op het vreemdgaan en zijn gedrag daarna. Alleen al lekker om af en toe te bedenken welke sabotage mogelijk is. Denk dat jouw systeem om deze manier duidelijk maakt dat aan jouw grenzen en behoeften is en wordt voorbijgegaan. 

Alleen… je doet vooral jezelf meer plezier met een constructieve actie. En dat weet jij natuurlijk ook, hopelijk lukt het ook. Neem vooral het signaal van jezelf serieus.

Breiertje schreef op 02-02-2025 om 21:51:

[..]

Ik kan de beelden wel blokken. Maar ik ben bang dat ik dan weer mijn man zal zien zoals ik dacht dat hij was. Nu is hij oprecht een goede echtgenoot. Maar nu ik weet dat hij ook een kant heeft die niemand kent, wil ik mezelf tot de orde roepen, en ook behoedzaam zijn voor die kant.

Therapeut deze week zei, dat zijn wereld nu hij zonder verslaving leeft groter werd, beter werd, zijn wereld is boor hem nu een openbaring met enkel positieve zaken.

Mijn wereld, is sinds de ontdekking veel verkleid door alle schade. Die zal met tijd weer groter worden. Maar dat zal een tijd duren. Nu houdt angst, pijn, wonde mijn wereld klein.

Mooie visualisatie kreeg ik. Sinds de ontdekking is voor hem alles verbeterd. Zijn wereld is opengegaan. Ontdekking haalde hem van zijn verslaving, hij nam de hulp met beide handen aan. Voor mij is mijn leven sinds ontdekking met deze realiteit ingestort. Ik moet weer tjah leren leven?

Ik kan blokken. Dat is goed zei therapeut, dat is niet verkeerd. Misschien is dit ook een verdere stap na ontrouw. Maar ik ben bang dat dit blokken leidt tot verdringen? Want met momenten denk ik, hij zou dit nooit doen. Kan mezelf dan een klap verkopen. Hij doet dit wel!

Graag hoorde ik hoe jullie dit ervaarden.

Ik heb dat zo vaak gedacht. Vooral dat we verder waren in ons proces. En dat het vertrouwen weer terug begon te komen. En dan keek ik naar hem en dacht ik. Hoe dan...ik kon het me gewoon niet voorstellen dat hij me had bedrogen. Maar het was toch echt zo. Ook zo nooit gedacht dat hij dat zou doen. Maar hij heeft het wel gedaan. Hij heeft de hoogste prijs ervoor betaald want hij is mij kwijt. We zijn nu vrienden en ik merk dat ik dat stuk echt niet meer wil delen met a.s. ex. Het is voor mij echt afgesloten. Hij heeft me teveel pijn gedaan. Ik wil vooruit. Ik weet niet zo zeer of ik het verwerkt heb of geblokt. Of dat we uit elkaar zijn helpt dat ik me op andere dingen kan richten. Ik hoef er niet meer mee bezig te zijn.

Maar je gevoel en gedachten hierover zijn zeer herkenbaar. Want waarom doen ze dat terwijl ze je niet kwijt willen..ik begrijp het nog steeds niet. Zal het nooit begrijpen.

Afgelopen Zaterdag waren er vriendinnen bij mij op bezoek. In mijn nieuwe huis. En ik deelde ook met ze dat het echt een trauma voor mij geweest is. Het uitkomen van het vreemdgaan. Nu kan ik het zien als een gebeurtenis( iemand hier ooit gedeeld ) ik heb het voor een deel verwerkt. Hoe het in de toekomst zal zijn en of ik er nog last van zal hebben zal de tijd leren. Maar dat het een impact op je heeft dat sowieso.  

Het zijn allemaal processen die je doorloopt

GekkeHenkie100 schreef op 03-02-2025 om 10:15:

[..]

Het is wat mij betreft zo begrijpelijk afgaande op het vreemdgaan en zijn gedrag daarna. Alleen al lekker om af en toe te bedenken welke sabotage mogelijk is. Denk dat jouw systeem om deze manier duidelijk maakt dat aan jouw grenzen en behoeften is en wordt voorbijgegaan.

Alleen… je doet vooral jezelf meer plezier met een constructieve actie. En dat weet jij natuurlijk ook, hopelijk lukt het ook. Neem vooral het signaal van jezelf serieus.

Ja dat bedoelde ik ook te zeggen. Mooi verwoord