Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
RoodVruchtje schreef op 02-09-2024 om 14:56:
Oei Elpisto, wat confronterend om te lezen dat er dus tóch een ander is en jij daarvan zelfs bewijzen hebt ontvangen! Ik lees je strijdlust, maar ook je verdriet en boosheid tussen de regels door, welke overigens heel erg begrijpelijk zijn hoor!!
Oh boosheid is er totaal niet hoor. Daar is wat mij betreft ook geen plek voor op dit moment. Ik zie haar precies zoals ze is op het moment en ergens heb ik daar best medelijden mee. Maar voor nu is de blik op de kinderen en het z.s.m. regelen van zaken zodat ze duidelijkheid hebben en dat is het allerbelangrijkste. De rest komt wel.
Denk dat nu het allerbelangrijkste is dat jullie zsm de meest belangrijke zaken kunnen regelen, want dit gaat natuurlijk niet lang op ‘gemoedelijke basis’ plaatsvinden (ook begrijpelijk vanuit jouw kant welteverstaan).Het gaat hardstikke gemoedelijk hoor. Mijn gevoel voor haar is compleet weg en heeft plek gemaakt voor een soort medelijden. Dus ik ben super rustig en benadruk enkel en alleen dat ik niet meer hoef te praten over ons of over wat er gebeurd is, maar enkel over hoe we dit zo goed mogelijk en zo snel mogelijk voor onze kinderen gaan regelen.
Jouw vrouw heeft dus blijkbaar zaterdag al de nacht elders doorgebracht? Misschien zou je kunnen voorstellen dat ze daar voorlopig maar helemaal kan blijven ipv 1 nacht? Heb jij eventueel ook mogelijkheden om tijdelijk elders te verblijven, zodat jullie huis voorlopig de ‘thuisbasis’ is voor omgang met de kinderen (birdnesting dus)?Dat is inderdaad mijn idee. Ik kan altijd bij mijn ouders in. Ik denk dat ze dat afslaat, want dat zou betekenen dat ze moet bekennen dat er wat gebeurd is en dat ontkent ze nog steeds. Maar het is natuurlijk heel normaal dat je bij een kerel zogenaamd in het logeerbed slaapt en mij verteld dat je bij een vriendin slaapt "om even uit de situatie weg te zijn". Nog los van het feit dat ze zich misdragen heeft op een feest waar aardig wat bekenden liepen van mij.
En begrijp ik het nu goed dat jullie de kinderen inmiddels ook op de hoogte hebben gebracht?We hebben het inderdaad direct aan de kinderen verteld. Dat was natuurlijk niet de bedoeling, maar na haar acties van zaterdagnacht was het een kwestie van tijd voor dit bekend zou worden en de kinderen het op een andere manier zouden krijgen te horen. Ik krijg vandaag al van de een na de andere een bericht over wat er op dat feest gebeurd is en wat er allemaal gezien is en dat die kerel heel trots aan anderen allemaal berichtjes tussen hun heeft laten lezen, dus ik denk dat dat absoluut de goede manier is geweest. En we waren ons er allebei van bewust dat we dit maar 1 keer kunnen doen, dus ik ben hardstikke rustig en we zijn zo eerlijk mogelijk geweest en hebben echt op alle vragen die ze hadden antwoord gegeven en kunnen geven. We hebben ook aangegeven: We moeten alleen wel de tijd nemen om een prachtig plekje te kunnen vinden voor mama en jullie en dat kan wel even duren. We zullen hier om de week een week zijn. Toen gaven ze zelf aan dat ze ons nodig waren en we hebben ook tot laat gepraat, dus gisteren ben ik of zij niet vertrokken, maar vanavond gaan we in elk geval direct nu een regeling bespreken een mediator inschakelen en dan gaan we z.s.m. onze eigen weg. Waarin ik alleen maar wil dat ze er is voor onze kinderen en voor de rest wil ik geen excuses of verhalen meer horen. Dat is niet meer aan mij.
Ik bedoelde met boosheid ook niet hysterische woede, maar misschien was het ook wel wat foutief benoemd en was frustratie een betere benaming geweest 😉
Ondanks dat het voor jou helemaal klaar is, duidelijk ook, kan ik mij desondanks ook voorstellen dat er enige frustratie is dat zij nog steeds niet ‘simpelweg eerlijk’ kan zijn, dat zou ikzelf namelijk ontzettend frustrerend vinden. Misschien vul ik het ook wel in vanuit mijn eigen gevoel, dus excuses daarvoor ☺️
Verder vind ik je zeker heel krachtig en vastberaden klinken en dat is exact hetgeen je nu ook nodig hebt, verdere verwerking komt heus later wel.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar hoe hebben ze de boodschap verder ontvangen? Als je hierop niet wil antwoorden, ook oké hoor….
RoodVruchtje schreef op 02-09-2024 om 15:56:
Ik bedoelde met boosheid ook niet hysterische woede, maar misschien was het ook wel wat foutief benoemd en was frustratie een betere benaming geweest 😉
De enige frustratie die ik echt heb, is dat ik niet eerder op de rem getrapt heb. Er komen nu zoveel dingen los ook in gesprekken met de vriendengroep ( de vrouwelijke kant daar van) dat we er echt wel over eens zijn dat sommige dingen niet normaal zijn. Dat heb ik natuurlijk altijd wel al geweten, maar ik vond het altijd waard om daar voor te vechten of om er akkoord mee te gaan. Ik zie nu wel in dat dat niet altijd normaal is geweest.
Ondanks dat het voor jou helemaal klaar is, duidelijk ook, kan ik mij desondanks ook voorstellen dat er enige frustratie is dat zij nog steeds niet ‘simpelweg eerlijk’ kan zijn, dat zou ikzelf namelijk ontzettend frustrerend vinden. Misschien vul ik het ook wel in vanuit mijn eigen gevoel, dus excuses daarvoor ☺️
Gek genoeg is die frustratie er niet echt: Ik wist natuurlijk al dat het grote kletspraat was. Als jij zo liegt over waar je slaapt, en je gaat met iemand mee, doet daar zoveel moeite voor ook. Ze heeft er alles aan gedaan om naar dat feest te gaan, terwijl de ene na de andere vriendin afhaakte omdat ze wisten dat er wat ging gebeuren en ze met elkaar allemaal besproken hadden dat het niet handig was om daar bij te zijn. En laten we wel zijn: Je gaat natuurlijk niet zomaar bij een andere kerel slapen, neemt die stap met het risico dat ik heel makkelijk naar de "alibi" bellen kan of ze daar daadwerkelijk is, om vervolgens in een logeerbed te gaan liggen en niks te doen. Die kans is 0,00000001 procent.
Verder vind ik je zeker heel krachtig en vastberaden klinken en dat is exact hetgeen je nu ook nodig hebt, verdere verwerking komt heus later wel.Zo sta ik er ook in hoor. Het gaat vast komen, de verwerking van het verdriet komt ook nog wel. Ik heb een hele prettige groep met vrienden om mij heen, ik weet van mezelf dat ik een hele leuke vent ben en ben dan ook vastberaden om dit zo goed mogelijk af te ronden.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar hoe hebben ze de boodschap verder ontvangen? Als je hierop niet wil antwoorden, ook oké hoor….Ja vreselijk. Het aller moeilijkste wat ik ooit gedaan heb. Maar, zoals gezegd, met het vizier op hun. Dus aangeven dat het aan papa en mama ligt, met respect over mijn vrouw pratend, duidelijk maar toch zacht zijn: Nee het is niet mogelijk om nog samen op vakantie te gaan, nee papa en mama gaan het echt niet meer proberen. We gaan zo snel mogelijk zorgen dat papa en mama afzonderlijk van elkaar wonen, een week op en af, totdat we een prachtig plekje gevonden hebben waar jullie ook blij mee zijn. En antwoord geven op hun vragen, zoveel mogelijk proberen te vragen hoe het met ze gaat, dat zij voor ons het allerbelangrijkste zijn, dat we altijd voor hun zullen staan en dat we altijd goed met elkaar zullen omgaan, dat hoewel we het samen niet meer kunnen redden, papa en mama wel van elkaar houden als gezamenlijke ouders. Helaas, doordat mijn vrouw dit op deze manier aangepakt hebben, konden we nog geen antwoord geven op waar mama dan heen gaat, maar daar gaan we vanavond direct voor zitten.
Maar verder zijn ze, begrijpelijk, heel erg aanhankelijk en heel erg verdrietig en daar proberen we ze zo veel mogelijk bij te helpen, zodra mijn zoon belt neem ik direct op, ik ga niet sporten maar blijf bij ze en elke keer als ze bij ons komen nemen we de tijd om ze gerust te stellen dat dit absoluut goed gaat komen, dat we dit voor hun op een goede manier los van elkaar verder willen zetten en dat ze ten alle tijde welkom zijn bij ons, op het moment dat de ene ouder weg is, ze altijd kunnen bellen, en we altijd direct langs zullen komen als ze ons nodig zijn. Maar ze zijn echt heel erg verdrietig. Gelukkig zijn we wel altijd al een heel open gezin geweest en hebben we de kinderen altijd verteld/geleerd dat we overal voor open staan en we alles bespreekbaar willen maken, dus ze kunnen wel vrij goed praten over wat ze dwars zit en ze hebben ook best wel al hele goede vragen waar we naar mijn mening een goed antwoord op gegeven hebben.
Ach, je bent een lieve papa Elpisto, dat spat van het scherm en kan me voorstellen dat dit zo ontzettend moeilijk moet zijn geweest om het hen te vertellen. Ook dit gaat natuurlijk ‘goedkomen’, velen gingen jullie al voor, maar het klinkt al een gigantisch cliché en geen toegevoegde waarde ook. Toch wilde ik het je even gezegd hebben…..
Elpisto,
veel bewondering voor hoe je met alles omgaat.
Je (ex)vrouw heeft behoefte aan bewondering en belandt met een hufter in bed. Op hem zal ze niet moeten rekenen voor huisvesting of een serieuze relatie.
Maar inderdaad, jouw zorg niet meer. Ik hoop dat jullie snel tot een praktische oplossing kunnen komen, want mijn gevoel zegt dat zij dat zo lang mogelijk zal rekken en uitstellen. Wie weet zelfs verleidingspogingen jouw richting zal ondernemen. Maar overtuigd als je bent, zie ik je daar wel weerstand aan te bieden. 😊 Courage!
RoodVruchtje schreef op 02-09-2024 om 16:42:
Ach, je bent een lieve papa Elpisto, dat spat van het scherm en kan me voorstellen dat dit zo ontzettend moeilijk moet zijn geweest om het hen te vertellen. Ook dit gaat natuurlijk ‘goedkomen’, velen gingen jullie al voor, maar het klinkt al een gigantisch cliché en geen toegevoegde waarde ook. Toch wilde ik het je even gezegd hebben…..
Oh daar ben ik ook van overtuigd hoor. Dit komt helemaal goed en ik ben nu vooral opgelucht dat ik van der af ben. Echt zin in om weer lekker mijn hobby s op te pakken, met vrienden dingen te gaan doen en leuke dingen met mijn kinderen te ondernemen.
Wil niet zeggen dat dit nog niet makkelijk gaat worden en dat ik echt wel hulp ga zoeken om met dit bedrog om te gaan en mijn vertrouwen te herstellen, maar dat komt helemaal goed.
Ik heb in elk geval voorgesteld dat ze maar om de week bij die kerel in huis gaat zitten en ik de andere week bij mijn ouders. Daar schoot ze direct wel van in de stress. Logisch natuurlijk, dat.is nog pril en dan moet ze ineens met die kerel op de lip gaan zitten. Maar lijkt me de beste oplossing nu.
Elpisto hoe vervelend ook het is ook haar huis. Dus jij kunt haar daar niet uitzetten. Pas als jij dit huis op naam hebt is het jouw eigendom. Ik neem aan dat je dat zo snel mogelijk wilt regelen. Maar de snelste scheiding en overdracht in mijn omgeving was nog 4 maanden (en daar speelden dit soort problemen niet). Jullie kunnen afspreken beiden om en om elders te verblijven. Of dat je kijkt naar een andere oplossing voor haar (familie, vakantiewoning). Natuurlijk kan ze bij hem niet intrekken. Maar als zij weigerd kan je verder weinig.
Izza schreef op 03-09-2024 om 09:25:
Elpisto hoe vervelend ook het is ook haar huis. Dus jij kunt haar daar niet uitzetten. Pas als jij dit huis op naam hebt is het jouw eigendom. Ik neem aan dat je dat zo snel mogelijk wilt regelen. Maar de snelste scheiding en overdracht in mijn omgeving was nog 4 maanden (en daar speelden dit soort problemen niet). Jullie kunnen afspreken beiden om en om elders te verblijven. Of dat je kijkt naar een andere oplossing voor haar (familie, vakantiewoning). Natuurlijk kan ze bij hem niet intrekken. Maar als zij weigerd kan je verder weinig.
Ik zet haar er ook niet uit, begrijp me niet verkeerd. Ik wil dat we met de week om week af beginnen, zodat er duidelijkheid is voor de kinderen. Niks meer, niks minder. De rest komt wel, want het interesseert mij op dit moment allemaal niks meer: ik wil co ouderschap en voor de rest vind ik alles prima.
Ik wil gewoon niet meer met haar onder 1 dak leven. Dat komt de kinderen niet ten goede, hoewel we absoluut de juiste richting ingeslagen hebben hoor. Maar de kids zijn heel erg in de war dat papa en mama er nog wel zijn samen en vragen steeds of we het weer gaan proberen en ik wil die duidelijkheid nu geven. Vandaar de week op week af. Overigens gaf ze later zelf al aan dat die kerel aangegeven had dat ze daar wel kon verblijven, dus dikke vette prima.
Famillie is voor haar geen optie, haar ouders en haar broer hebben gedurende de vorige periode 2 jaar geleden afscheid van haar genomen. Vrienden idem dito: Hoewel de vriendinnengroep wel probeert er voor haar te zijn, op verzoek van mij, zijn die allemaal heel erg pissig. Dus ze kan überhaupt nergens heen.
Ik begrijp dat je niet meer met haar onder een dak wilt hoor. Maar als er geen opties zijn kan je weinig. In deze tijd is tijdelijke of vervangende woonruimte erg lastig. Daarom zo snel mogelijk de scheiding regelen dan pas kan jij echt verder.
Izza schreef op 03-09-2024 om 11:07:
Ik begrijp dat je niet meer met haar onder een dak wilt hoor. Maar als er geen opties zijn kan je weinig. In deze tijd is tijdelijke of vervangende woonruimte erg lastig. Daarom zo snel mogelijk de scheiding regelen dan pas kan jij echt verder.
Dan gaat ze in haar week af maar bij die kerel in of op de camping staan voor mij part. Het is in niemands voordeel dat wij nog langer onder 1 dak wonen, zeker niet voor de kinderen. Die raken daar nu al van in de war. Ze probeert ook steeds toenadering te zoeken door me een kus te geven of een knuffel te proberen geven en de kids zien dat en vragen dan direct waarom mama papa een kus wil geven en of we weer bij elkaar komen.
En hoe vaak ik ook zeg dat ze daar mee stoppen moet, me weg draai, of weg loopt, ze blijft het proberen.
Dat is natuurlijk volstrekt ontoelaatbaar. In jullie geval ook grensoverschrijdend. Dat mag je haar ook in hele duidelijke bewoordingen aangeven. Letterlijk wegduwen en aangeven dat ze van je af moet blijven. Ze moet haar steun nu elders zoeken. Net als jij. Hopelijk heb jii daar iemand voor. Naar de kinderen zou ik gewoon eerlijk zijn. Heb je al een afspraak met een (online) scheidingsbureau of mediator?
Izza schreef op 03-09-2024 om 11:18:
Dat is natuurlijk volstrekt ontoelaatbaar. In jullie geval ook grensoverschrijdend. Dat mag je haar ook in hele duidelijke bewoordingen aangeven. Letterlijk wegduwen en aangeven dat ze van je af moet blijven. Ze moet haar steun nu elders zoeken. Net als jij. Hopelijk heb jii daar iemand voor. Naar de kinderen zou ik gewoon eerlijk zijn. Heb je al een afspraak met een (online) scheidingsbureau of mediator?
Ik heb mijn vrienden en familie waar ik terecht kan. Dat is voor mij genoeg, ik zit niet te wachten op dezelfde steun als die zij krijgt, een ander.
Gisteren besproken, ze had als tip gekregen omdat via het juridisch loket te spelen omdat het dan qua kosten mee zou vallen? Morgen heeft ze een vrije middag en dan gaat ze daar heen.
Als daar niets uitkomt, ga ik eentje voorstellen. Er zit bij ons in het dorp een goede die aandacht heeft voor beide partijen.
Kan er uit ervaring niets over zeggen. Maar vanuit ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’ lijkt het me heel wijs dat je doorpakt en duidelijkheid creeert. En afgaande op wat jij hier beschrijft is zij meer van de zachte heelmeesters. In die zin dat ze helaas niet heeft gekozen verantwoordelijkheid en herstel, maar voor vermijding en bedrog. En dan moet het dus vooral van jou komen. Take care om juiste beslissingen te blijven maken terwijl alles op z’n kop staat en er een wereld omheen is die er van alles van vindt.
Het juridisch loket is hiervoor echt niet geschikt. Dat zullen zij, denk ik, ook aangeven. Het is in dit soort zaken echt van belang een advocaat in de arm te nemen. Als je er samen goed uit kunt komen is een scheidingsmakelaar ook nog een optie, maar de ervaring leert dat ergens tijdens scheidingsprocedures er toch wat ruis op de lijn komt, die met behulp van een advocaat gewoon beter opgelost kan worden dan met een scheidingsbemiddelaar.
Elpisto: ik denk niet dat een situatie waarin je vrouw de ene week bij haar minnaar is en de andere week bij haar kinderen, houdbaar is. Het zal stress en spanning opleveren, en dat gaat dan weer zijn weerslag hebben op de kinderen. Ik geloof dat ik, als ik jullie was, een chaletje of een stacaravan zou huren, zodat er een beetje rust en stabiliteit komt.
Persephone schreef op 03-09-2024 om 11:53:
Het juridisch loket is hiervoor echt niet geschikt. Dat zullen zij, denk ik, ook aangeven. Het is in dit soort zaken echt van belang een advocaat in de arm te nemen. Als je er samen goed uit kunt komen is een scheidingsmakelaar ook nog een optie, maar de ervaring leert dat ergens tijdens scheidingsprocedures er toch wat ruis op de lijn komt, die met behulp van een advocaat gewoon beter opgelost kan worden dan met een scheidingsbemiddelaar.
Elpisto: ik denk niet dat een situatie waarin je vrouw de ene week bij haar minnaar is en de andere week bij haar kinderen, houdbaar is. Het zal stress en spanning opleveren, en dat gaat dan weer zijn weerslag hebben op de kinderen. Ik geloof dat ik, als ik jullie was, een chaletje of een stacaravan zou huren, zodat er een beetje rust en stabiliteit komt.
Ik hoef geen advocaat in de arm te nemen. Zit ik helemaal niet op te wachten in die zin dat we dan via advocaten moeten gaan lopen communiceren: Ik wil gewoon graag naar een mediator, we zijn het eigenlijk over alles eens qua verdeling van tijd, niet moeilijk doen over dagen als moeder/vaderdag en verjaardagen die in de verkeerde week vallen, kindrekening, noem het allemaal maar op. Staan we precies hetzelfde in.
En nogmaals: Als verkoop van de woning er voor zorgt dat er verder geen ruis komt, direct akkoord. Weg er mee.
Ik weet overigens dat we uiteindelijk een advocaat zullen moeten berichten voor de aanvraag bij de rechtbank, maar daarnaast wil ik gewoon geen strijd en geen advocaten. Gewoon goede afspraken op papier en dat is dat.
Ik denk juist dat deze situatie niet houdbaar is. Ik ben echt 100% klaar en kan haar niet eens meer aan kijken. Desnoods ga ik naar mijn ouders, en neem ik daar dan op en af de kinderen. Ook prima. Alles om van deze psychopaat af te zijn. Chalet of stacaraven huren is dermate duur dat ik daar financieel gewoon niet op zit te wachten.
