Verder na ontrouw - deel 8

Ruud1971! schreef op 15-11-2022 om 09:19:

Is het niet beter dat ze even ergens anders kan gaan wonen. Ook beter voor jou. Hier kom je niet zomaar overheen. Een tijdje afstand van elkaar kan helpen voor relatie 2.0 maar moet zeggen dat de schade denk ik te groot is voor je.

Ik heb niet de behoefte om haar te vragen ergens anders te gaan wonen nee. Dat zou alleen maar zijn om haar het te laten voelen ofzo. Dan dat ik nou zo graag zie dat ze even wat dagen ergens anders gaat wonen.

Gek eigenlijk. 

Het is inderdaad dat liegen wat de meeste schade aanricht. Dat is ook wat het vertrouwen het meest schaadt. Het is nu precies 6 jaar geleden dat hij me vertelde met een ander gezoend te hebben en na anderhalf jaar bleek dat gewoon platte seks te zijn geweest.  Bang dat ik wou scheiden. Maar daardoor is mijn vertrouwen nooit meer helemaal teruggekomen. Later nog een paar incidenten waar hij me belazerde en tsja, dan ga je uit van de leugen. Heel raar.

Anna Cara schreef op 19-11-2022 om 07:50:

[..]

Elpisto, dat is niet gek hoor. Juist omdat het eigenlijk 'goed' met je gaat, zijn de heftige/heftigste emoties gaan liggen. Er is geen standaard hoor in dit soort situaties. Juist fijn toch als jullie prima in één huis kunnen zijn. Als je goed praten kan is dat helpend. Maar vecht je elkaar de tent uit of om iemand wakker te schudden, kan afstand letterlijk nemen, helpen. Ook voor de kinderen is een goede sfeer in huis belangrijk. En voor jullie is rust in de tent ook echt belangrijk.

Ik ben wel benieuwd of jouw boosheid weer terug komt. Bij mij ging dat in vlagen. Bepaalde dingen zijn zo niet okay geweest, dat kleurde mijn beeld van mijn man. Ook bepaalde details had ik beter niet kunnen weten.

Hoe is jouw vrouw er nu onder?

Misschien is het dieptepunt ook gewoon al eerder geweest. Hoe gek dat ook klinkt. Voor de vakantie aan en op de vakantie was emotioneel voor mij het dieptepunt. Na de vakantie klommen we daar samen uit. De laatste anderhalf maand waren zelfs erg goed samen. En dan dropt deze info en dan ben ik eigenlijk helemaal niet emotioneel er onder. Ik had het wel al geschoten dat het gebeurd was. Die rouw is denk ik al geweest.

Met mijn vrouw gaat het wel redelijk oke. Ze heeft veel schaamte en boosheid richting zichzelf dat ze deze stap gezet heeft en misschien nog wel meer over het feit dat het voor haar, op dat moment, natuurlijk levensecht was. En nu blijkt dan dat hij haar voor de 2e keer dit kunstje flikt. En daar heeft ze moeite mee. Dat ze daar, zoals ze zelf zegt, ingestonken is. Ze snapt nu niet dat ze alles op het spel gezet heeft voor een ander. 

Maar verder gaat het vrij oke met haar. Ze heeft donderdag de stap gezet om een soa test te doen. Dus het is nog wel even spannend wat daar uit komt. 

verder na ontrouw...wat is het toch moeilijk!

Peet52! schreef op 26-11-2022 om 19:38:

verder na ontrouw...wat is het toch moeilijk!

Helemaal mee eens!

Ik heb hier al een tijdje niet gepost maar lees nog regelmatig mee...

Hier is t ook nog steeds moeilijk, wel met ups en downs... ik heb eigenlijk geen moeite meer met die andere vrouw, of dat ze sex hadden, zo gek maar t raakt me al even niet meer, maar de leugens en het bedrog, daar ben ik nog dagelijks verdrietig om... en zoals jullie nog wel weten bleef man voor werk naar haar woonplaats reizen, was haar ook een keer tegen gekomen, nou hij reist nog steeds naar daar, maar 1 ding is opgelost, zij woont daar niet meer, dit weet ik omdat ik toch een paar keer op haar instagram had gekeken en tja t maakt ook eik niets uit want vreemdgaan kan hij overal natuurlijk maar het idee dat hij haar daar nog kon tegenkomen, dus ik ben heel blij dat ze daar weg is. Ik kan t soms echt dagen volledig loslaten en dan geniet ik ook echt weer van t samen zijn met hem maar ik kan ook opeens zoooo boos zijn op hem, inhouden is dan een must en dat lukt ook wel maar oh wat is t moeilijk! Dus idd, verder na vreemdgaan is echt zwaar, heel soms denk ik van was hij toen maar bij me weggegaan inplaats van vreemd te gaan, of was ik maar zo sterk dat ik toen gewoon weg was gegaan zodra t uitkwam... maar ja dat is allemaal niet gebeurd.

ja..idd..die leugens en bedrog..dat is ook wat me zwaar valt. En ook door alle verhalen die n ik hier lees..

Zou de hele waarheid wel vertelt zijn..je zoekt overal wat achter...wat ik voorheen nooit had.
Zou man niet heel veel dingen weg gelaten hebben om het kleiner te houden.

Fijn voor je dat je dagen hebt dat de pijn minder is. Betekent toch dat je al verder bent in je proces van verwerking...En idd..voor je gevoel is het rustiger als je man die vrouw niet meer tegen kan komen..

Het lijkt er bij mij op dat ik dingen inijn relatie minder goed accepteer. Ik ben bewuster met de relatie bezig en loop nu ook tegen dingen aan waar ik niet helemaal happy van word..en BAM...dan komt meteen de twijfel of ik er goed aan gedaan heb om dit aan te gaan..want hij is tenslotte ook vreemd gegaan...en tja..ik vind dat eigenlijk wel een hele grote grens die hij overgegaan is.

Ik las nog een artikel..en daar stond ook in..dat je op een gegeven moment toch een keus moet maken..

Nou..het is echt een keus waar ik zoveel moeite mee zal hebben..we zijn al 30 jaar samen..hem loslaten zal zo verrekte moeilijk zijn.

Wat ooit een therapeut tegen me zei en wat ik nooit vergeten ben is dat je het niet los hoeft te laten maar het anders vast mag houden..
Ik heb deze wijze raad heel goed in mezelf opgenomen en ik pas het toe op dat wat man gedaan heeft maar ook op mijn mans gedragingen. Dus hoe ik met hem om ga en hem anders vasthoudt.
Maar je kunt hem ook toepassen op andere relaties. 
Zo pas ik deze krachtige gedachte ook toe op mijn opgroeiende puber. Ik hoef hem niet los te laten maar ik houd hem anders vast.
Mij helpt het, ik dacht geef hem door misschien kunnen jullie er wat mee.
Ik lees de struggels en bij mij zijn ze soms ook nog voelbaar...
met momenten.. bijv vorige week. Toen had ik een moeilijk gesprek en ineens was het verdriet er weer even maar ondanks dat zorg ik 1000x beter voor mezelf en dat had ik nóóit gedaan als ik zn crisis niet mee had gemaakt.  ♥️

miss1984 schreef op 26-11-2022 om 23:09:

Wat ooit een therapeut tegen me zei en wat ik nooit vergeten ben is dat je het niet los hoeft te laten maar het anders vast mag houden..
Ik heb deze wijze raad heel goed in mezelf opgenomen en ik pas het toe op dat wat man gedaan heeft maar ook op mijn mans gedragingen. Dus hoe ik met hem om ga en hem anders vasthoudt.
Maar je kunt hem ook toepassen op andere relaties.
Zo pas ik deze krachtige gedachte ook toe op mijn opgroeiende puber. Ik hoef hem niet los te laten maar ik houd hem anders vast.
Mij helpt het, ik dacht geef hem door misschien kunnen jullie er wat mee.
Ik lees de struggels en bij mij zijn ze soms ook nog voelbaar...
met momenten.. bijv vorige week. Toen had ik een moeilijk gesprek en ineens was het verdriet er weer even maar ondanks dat zorg ik 1000x beter voor mezelf en dat had ik nóóit gedaan als ik zn crisis niet mee had gemaakt. ♥️

Mooi Miss. Hier werkt het ook een beetje zo. We houden elkaar anders vast. Hij met meer oog voor mij en ik ook . Er is veel meer evenwicht in onze relatie. We zijn niet alleen een team in huishouden en opvoeding van de kinderen maar ook een team binnen de relatie.

Ik ben veel zekerder van mezelf geworden en ik ben enorm gegroeid doordat ik weet hoeveel ik aankan. En ik weet intussen dat hij in zijn handjes mag knijpen met mij. Dat maakt dat ik veel relaxter in de relatie sta dan voorheen. Hij moet minstens zo hard voor mij werken als ik al die jaren voor hem heb gewerkt.

Intussen zijn er nauwelijks nog triggers. En zijn er dingen waar ik me minder prettig bij voel dan kan ik dat met hem bespreken. Niet dat hij dan altijd meteen in de houding schiet, of dat de situatie verandert, maar het erover kunnen hebben scheelt al zoveel!

Ik hoop dat jullie ook na verloop van tijd deze rust kunnen gaan ervaren. Wat kan helpen is je realiseren dat wat je nu besluit, blijven na ontrouw, geen besluit voor altijd en eeuwig is. Je kunt altijd op je besluit terugkomen, je kunt altijd beslissen dat de relatie jouw investering niet meer waard is. Dat geeft jou de ‘macht’ en kan zorgen voor meer evenwicht in jullie relatie. Als je het kan gaan zien als dat jij degene bent die de touwtjes in handen heeft, kan dat de balans in je relatie net een beetje verschuiven. Dat kan maken dat je je woede en verdriet gewoon kunt tonen in plaats van het weg te stoppen uit angst dat hij dan vertrekt of dat je bang bent dat hij je niet begrijpt of dat hij het er niet over wil hebben. Vanuit dat besef kun je een ander gesprek voeren. Wat doet hij voor jou, om ervoor te zorgen dat je blijft?

ik merk zelf juist dat ik op de een of andere manier moeite heb met dingen die ze aanbied om te laten zien dat die ander niet meer aanwezig is. " Lieverd, ik heb mijn LinkedIn verwijderd hoor." Of " ik moet mijn telefoon abonnement verlengen, zal ik een ander nummer nemen?".

Ik snap dat ze het goed bedoeld, maar door dit hele voorval weer je dat dat toch een soort van schijnveiligheid is. En daar over nadenken doet zeer ofzo. 

miss1984 schreef op 26-11-2022 om 23:09:

Wat ooit een therapeut tegen me zei en wat ik nooit vergeten ben is dat je het niet los hoeft te laten maar het anders vast mag houden..
Ik heb deze wijze raad heel goed in mezelf opgenomen en ik pas het toe op dat wat man gedaan heeft maar ook op mijn mans gedragingen. Dus hoe ik met hem om ga en hem anders vasthoudt.
Maar je kunt hem ook toepassen op andere relaties.
Zo pas ik deze krachtige gedachte ook toe op mijn opgroeiende puber. Ik hoef hem niet los te laten maar ik houd hem anders vast.
Mij helpt het, ik dacht geef hem door misschien kunnen jullie er wat mee.
Ik  lees de struggels en bij mij zijn ze soms ook nog voelbaar...
met momenten.. bijv vorige week. Toen had ik een moeilijk gesprek en ineens was het verdriet er weer even maar ondanks dat zorg ik 1000x beter voor mezelf en dat had ik nóóit gedaan als ik zn crisis niet mee had gemaakt. ♥️

Dat is wel een hele mooie gedachte waar ik wel wat mee kan...vasthouden op een andere manier. Ik hoef niet los te laten..ook al gaan we uit elkaar. Thanks voor deze mooie gedachte😘

Man benoemt dit ook..ik zal er altijd voor je zijn..

Ik merk dat ik nu heel veel afstand creëer door mijn gevoel een soort van  uit te zetten...ik heb de afgelopen anderhalf jaar zoveel gevoeld...zo slecht voor mezelf gezorgd.. weinig slaap...veel alcohol..ik merk dat ik nu gewoon even behoefte heb aan wat zorg voor mezelf. En van daaruit eens goed te kijken wat ik wil..even geen pieken en dalen..maar even wat gematigdheid ofzo.

Op het moment dat het vreemdgaan uitkwam staat mijn gevoel open..maar komt ook alles binnen..je staat constant op scherp ofzo..wat natuurlijk veel energie kost.

Pennestreek schreef op 27-11-2022 om 01:33:

[..]

Mooi Miss. Hier werkt het ook een beetje zo. We houden elkaar anders vast. Hij met meer oog voor mij en ik ook . Er is veel meer evenwicht in onze relatie. We zijn niet alleen een team in huishouden en opvoeding van de kinderen maar ook een team binnen de relatie.

Ik ben veel zekerder van mezelf geworden en ik ben enorm gegroeid doordat ik weet hoeveel ik aankan. En ik weet intussen dat hij in zijn handjes mag knijpen met mij. Dat maakt dat ik veel relaxter in de relatie sta dan voorheen. Hij moet minstens zo hard voor mij werken als ik al die jaren voor hem heb gewerkt.

Intussen zijn er nauwelijks nog triggers. En zijn er dingen waar ik me minder prettig bij voel dan kan ik dat met hem bespreken. Niet dat hij dan altijd meteen in de houding schiet, of dat de situatie verandert, maar het erover kunnen hebben scheelt al zoveel!

Ik hoop dat jullie ook na verloop van tijd deze rust kunnen gaan ervaren. Wat kan helpen is je realiseren dat wat je nu besluit, blijven na ontrouw, geen besluit voor altijd en eeuwig is. Je kunt altijd op je besluit terugkomen, je kunt altijd beslissen dat de relatie jouw investering niet meer waard is. Dat geeft jou de ‘macht’ en kan zorgen voor meer evenwicht in jullie relatie. Als je het kan gaan zien als dat jij degene bent die de touwtjes in handen heeft, kan dat de balans in je relatie net een beetje verschuiven. Dat kan maken dat je je woede en verdriet gewoon kunt tonen in plaats van het weg te stoppen uit angst dat hij dan vertrekt of dat je bang bent dat hij je niet begrijpt of dat hij het er niet over wil hebben. Vanuit dat besef kun je een ander gesprek voeren. Wat doet hij voor jou, om ervoor te zorgen dat je blijft?

Ja..wat je zegt is helemaal waar. Meer evenwicht..en dat was er ook..maar merk dat de ontrouw van mijn man voor mij een deel van mijn leven is geworden.

Ik wil het niet wegstoppen, verbergen of verder gaan en dan maar doen alsof het nooit plaatsgevonden heeft. Deze ervaring heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. 

Ik wil erover kunnen praten als ik dat wil..maar dat heeft misschien ook te maken met dat ik voordat de ontrouw uitkwam ik eigenlijk monddood was..ik zei eigenlijk helemaal niets meer..ik luisterde alleen nog maar. Ik vocht niet meer..heb ik jaren gedaan. Is erin geslopen.  Wil niet zeggen dat ik ongelukkig was..maar qua relatie achteraf gezien zat het niet zoals het had kunnen zijn.

En dat is wat mij nu aan het twijfelen brengt. Ik ben zo gegroeid in het uitspreken van mijn gevoel. Dat ik me nu beperkt ga voelen omdat man zichtbaar veranderd als ik het erover heb. Hij schaamt zich...en wil alles het liefst achter zich laten. En dan hou ik mijn mond.

Maar je hebt gelijk dat het geen moeten is om verder te gaan..ik weet ook van deze periode dat het een mooie periode is geweest..we hebben elkaar beter leren kennen.  Maar ook van mijn kant het besef dat ik me niet meer beperkt wil voelen.  Beperkt wil voelen in het uitspreken van mijn gevoel en uiten van mijn gevoel. Als ik zo mijn toekomst voor me zie..dan ben ik bang dat ik me weer net zo ga voelen als vroeger.

En wie weet..is deze periode ook weer ergens goed voor. ❤

Anna Cara schreef op 27-11-2022 om 08:41:

Mijn ervaring, nu ik paar jaar verder ben, is dat de meeste vreemdgaanders het zeker kleiner houden dan de werkelijkheid was. Uit angst voor de reactie van hun partner. Mijn man deed dat keer op keer. In zijn hoofd was dat de beste keuze. Voor mij, wat niet weet... maar ook voor hem (zo erg ben ik toch niet). En doorrrrr. Achteraf heeft juist dat blijven ontkennen of liegen of klein proberen te houden, veel schade aangebracht. Hoe weet ik (ooit) nog wat waar is. Dat mijn partner zo wilde liegen maar het ook kon en deed na het uitkomen, veranderde mijn beeld van hem.

Ik vergroot zijn slechte eigenschappen uit op momenten van gedrag dat ik niet okay vind. Bij ruzie. Dan val ik snel terug in gedachtes van twijfel. Ik denk dat ik daarmee voor mijzelf het ter discussie stel. Heb ik er wel goed aan gedaan om verder te gaan met hem? Op fijne momenten ben ik juist de andere kant aan het uitvergroten. Hoe fijn nog samen te zijn. Ons gezin. De kinderen. Kerst. Verjaardagen.

Wat ik helder heb is dat er dingen zijn die ik niet kan vergeven en dat dat ook okay is. Net als dat mijn kinderen dingen hebben gedaan die ik enorm afkeurde. Toch hou ik nog steeds van ze. Ik keur bepaalt gedrag af, niet hem of hen.

In tegenstelling overigens tot sommige anderen hierboven, ben ik er niet sterker uitgekomen. Ik ben ook niet blij met hoe ik veranderd ben. Met de twijfel. Maar zelfs als ik nu uit de relatie zou stappen, kan de verandering niet meer ongedaan worden gemaakt. Zijn vreemdgaan heeft mij 'for life' gegeven. Ik heb er mee te dealen.

Ja..en dat besef begint nu een beetje te komen. Als het aan mijn man had gelegen..had ik er nooit achter gekomen.

Hij wist wat er zou gebeuren als ik erachter zou komen. Ik zou hem de deur uitzetten. Heb ik ook gedaan..meteen..maar het was voor mijn( achteraf zo'n trauma) zo abrupt uit mijn leven..ik heb niets aan zien komen..out of the blue..

Ik was zo blij dat we na 6 weken weer fysiek contact hadden..verliefd..afspraakjes...etc etc...maar ook wel veel verdriet en boosheid etc etc..maar had geen behoefte aan veel details.

Maar nu...twijfels. Is hij wel helemaal eerlijk geweest. En ik weet ook..ook al is hij dat wel..dat zal ik nooit zeker weten...en dat is het vertrouwen wat weg is. Wat ik voorheen blindelings had. Ik denk zelfs wel eens..misschien heeft hij het wel eerder gedaan. Hoe moet ik dat weten..ik zou hier ook nooit achter gekomen zijn. Zo goed kon hij het verbergen.

Wat jij zegt het kleiner houden.  Ik heb vaak gevraagd..wat betekende zij voor je..was je verliefd...nee ze was aardig..en dan denk ik...dit doe je toch niet als je iemand alleen maar aardig vind.

Maar dan weer twijfels...als man verteld dat een collega haar tegen was gekomen...die vertelde dat ze nu ergens anders werkt...en dan begint bij mij weer het denken...waarom vind een collega het nodig om dat meteen aan man te vertellen. Iedereen binnen het bedrijf kon dus zien dat er iets was. 

Als ik niet van anderen stukjes informatie had gehad...dan had ik bepaalde dingen ook niet geweten denk ik. Zoals het dagelijks samen roken..dat zij hem dan ophaalde...en dan begint bij mij de twijfel...als dit dagelijks gebeurd is anderhalf jaar lang. Wat is daar allemaal besproken..wat is daar allemaal gebeurd..en dan denk ik dat het door man zo klein gehouden  is om mij geen pijn te doen. 

Wat jij zegt..ook al doet het mij pijn. Ik heb liever de waarheid. De grootste pijn heb je al gehad. Wat kan er nog meer pijn doen. En dat is het bedrog. En achterhouden van informatie...de waarheid..het voor jou denken.

Nu ben ik dus op een punt aangekomen dat ik veel zelf in ga vullen.  Voorheen uitte ik mijn zorgen aan man en dan kon hij mijn onrust wegnemen. Maar hoe meer ik voor mezelf houd..hoe bozer mijn gevoelens 

Ik lees ook jou struggels..en idd..we hebben ermee te dealen..maar ik moet eerlijk zijn dat als we ermee stoppen( ons huwelijk)...ik niet meer hoef te dealen met het vreemdgaan. Te dealen met zijn bedrog en geheimen.. ik zal het natuirlijk altijd meenemen..als een ervaring. 😘

Elpisto schreef op 27-11-2022 om 08:23:

ik merk zelf juist dat ik op de een of andere manier moeite heb met dingen die ze aanbied om te laten zien dat die ander niet meer aanwezig is. " Lieverd, ik heb mijn LinkedIn verwijderd hoor." Of " ik moet mijn telefoon abonnement verlengen, zal ik een ander nummer nemen?".

Ik snap dat ze het goed bedoeld, maar door dit hele voorval weer je dat dat toch een soort van schijnveiligheid is. En daar over nadenken doet zeer ofzo.

Hoe is het met jou..ik heb je verhalen gelezen. Wat eenn rollacoaster hé. 

En idd..waar je voorheen niet over nadacht krijgt allemaal een betekenis. Tenminste dat ervaaarde ik zo.