Verder na ontrouw - deel 8

Peet52! schreef op 21-08-2022 om 11:53:

[..]

War herkenbaar zeg...vooral dat onbevangen zijn. Ik heb het gevoel dat dat nooit meer bij me terug komt.

Maar steeds beetje bij beetje komt daar wel iets van terug hoor.Die onbevangenheid..dat voel ik wel. Alleen naïef..nee dat zal ik niet meer zijn. (De telefoon zal ik om de zoveel tijd blijven controleren. 

onbevangen zijn maar niet naief. Dat zou ik willen leren. Voor mij zijn t nu synoniemen. Maar dat wil ik niet

Titiv schreef op 20-08-2022 om 22:07:

Ik ben het eens met jullie beiden @roodvruchtje en @pennestreek... Ik snap wat jullie bedoel want zelf had ik dit ook al door, dat ik nu eerst aan mezelf moet denken en werken zodat ik hem mss mee krijg, en ook dat ik sterker sta, want zo aan iemand hangen is idd niet heel aantrekkelijk, het stoot af, maar ik ga me niet anders voor doen dan ik ben, het is ook iets wat hem aan trekt, dat onschuldige en naieve, ik weet dat hij daarom verliefd werd op me en ik ga dus niet opeens een vrouw zijn die alles alleen aan kan, die zal maar zeggen de hele wereld aan kan, ik blijf mezelf maar een betere versie hoop ik. Ben er ook gewoon klaar mee nu, met het verdriet en 't gepieker, ik wil gwn weer happy zijn, genieten van 't leven, en is dat ooit zonder hem so be it maar nee nu zou ik zeker niet scheiden, hij wil ook absoluut niet scheiden, en hij doet echt wel de kleine dingen, hij is ook wie hij is en hij heeft idd ook tijd nodig om een beter mens te worden.

Mooi liedje over de vreemdganger, illicit affairs van taylor swift. Kwam 't toevallig tegen vandaag en beschrijft de haat die de dader voelt maar toch verder doet. Dat is ook wat mijn man zei, hij haatte zichzelf en wat hij deed, hij haatte zelfs die vrouw maar wist niet hoe hij moest stoppen. Ik weet dat dit heel moeilijk is om te begrijpen voor vrouwen zoals wij, zeker als je 't net weet. Ik zal 't nooit helemaal begrijpen maar ik denk wel dat we moeten inzien dat 't nooit liefde was met die ander. Als 't liefde was koos hij wel voor die ander. Ik ben zeker en vast nog lang verzonken in een soort van verdriet maar dit helpt wel, hele kleine dingen zoals een liedje kunnen mij enorm steunen, is dat bij jullie ook zo?

Liefs!

Ja ...werkte het maar zo. Ik ben er klaar mee. 

Ik had ook een moment. Is wel eerder geweest in mijn proces. Ik heb geen zin meer in het harde werken. Ik las er altijd heel veel over. Hup alle boeken weg. Screenshots weg met adviezen. Zo van ik ben er klaar mee. Maar het verdriet beleven en doorstaan. Het onder ogen zien is zo belangrijk voor het loslaten. Stukje bij stukje alles doorleven en het een plekje geven.

Het naïeve. Tja. Denk dat je zelf ook wel weet en voelt dat dat er niet meer is op die manier van voor het vreemdgaan. Ook dat moet je een plekje geven. Het vreemdgaan van jouw partner heeft jou ook verandert.

Van de zomer was er een situatie met onze zoon. Mijn man kan daar anders op reageren als ik dat doe. Vroeger zou ik me terugtrekken.  Het zo laten. Nu ging ik voelen...echt voelen wat ik voelde en ik voelde me er niet goed bij. Dus iedereen bij elkaar geroepen. Zo van...we gaan dit nu uitpraten met zijn drieën. Dit voelde zo goed. En later benoemen we dat ook naar elkaar toe. Dan zijn we trots. Trots dat we het zoveel beter doen. Omdat we opener zijn naar elkaar toe. Dingen niet meteen als een verwijt zien.

Het grootste compliment was van onze zoon tijdens kerst. Hij zei..ik heb zo'n gezellige kerst gehad. En onze dochter die een keer opmerkte..nu weet en zie ik waarom jullie zo goed bij elkaar passen.

Wat ik wil zeggen is dat niet elke verandering binnen jezelf verkeerd hoeft te zijn. Ik ben heel erg veranderd.  Ik durf nu boos te worden. Was vaak een pleaser. Maar...mijn man was dat ook. We pleasden elkaar als het ware. Ik dacht vaak namens hem..zo van...dat vind hij toch nix en andersom. Nu probeer ik er voor te waken om dat doen. Maar naar mijn gevoel te luisteren.

Maar ik heb deze crisis wel aangenomen als een 2e kans. Voor een betere versie van onze relatie. Ik kan namelijk heel goed alleen zijn. En we hebben heel duidelijk voor ogen. Zoals het hiervoor was...dat de verbinding er niet meer was..dat willen we beiden niet meer.

 

Bedankt voor al jullie adviezen, ik weet heel heel goed dat ik niet meer mag please, dat besef ik Maar al te goed! 2 dagen terug nam ik me dat ook al voor, en dat ik een betere versie van mezelf moet worden, niet voor hem maar voor mezelf. En tuurlijk zal ik soms nog naief zijn, want zo ben ik, en ik wil idd niet nep zijn en mezelf helemaal veranderen zeker niet voor een ander maar moet ik veranderen naar mezelf toe, jazeker en ik hoop echt dat dat ons helpt. Maar vooral mij. 

Ik zat te denken vandaag, gister heeft hij me mee uit eten genomen en 't was echt gezellig, gewoon gepraat en lekker gewandeld erna zonder te praten over 't vreemdgaan al passeerde 't natuurlijk wel een keer of 2 mijn gedachten... Daarna thuis kids op bed gelegd en hij ging nog wat drinken met z'n broer, oké prima, ik ben gaan badderen en gaan slapen. Vandaag was hij de hele middag op stap met zijn andere broer, dingen voor 't werk etc. Ik ben gaan wandelen met een vriendin en heb thuis eten gemaakt voor mij en de kids en hij kwam net thuis en ook gewoon even thee gedronken en gepraat over de dag. Hoe gingen deze 2 dagen voor het vreemdgaan en tijdens... Ik was heel boos geworden omdat hij na ons etentje met z'n broer iets ging drinken en vandaag zou ik hem na mijn wandeling hebben gebelt of tijdens al getekst hebben met vragen zoals wat doe je met eten, (terwijl we vanmorgen afspraken ieder voor zich iets te doen kwa eten), dan nog zou ik dat gedaan hebben, ik zou hebben aangedringd om samen te eten, gevraagd waar hij was en met wie etc etc terwijl ik wist dat hij met z'n broer werk dingen ging doen. Ik heb 't nu dus even heel anders gedaan en ik besef nu dat ik ook echt niet goed bezig was de laatste 2 jaren. Ik praat daarmee zijn vreemdgaan niet goed want dat blijft gwn een grote fout die hij nooit had mogen begaan, hoe vervelend ik ook was. Maar dit wil ik graag volhouden en ik hoop dat 't ons veranderd. Hij zal ook moeten werken maar ik hoop hem hiermee ook wat wakker te schudden en uiteraard wil ik niet dat we in dezelfde relatie belanden als toen. Niet goed voor hem en niet goed voor mij. Ik zie dit niet als pleasen, ik moet sterker in m'n schoenen gaan staan en niet zo aan hem hangen. Zelfs al zou hij 't weer doen dan heb ik igg aan mezelf gewerkt en kom ik er beter uit en niet hij. 

Zijn huidige houding is idd moeilijk voor me, ik had liever meer begrijp en meer zachtheid maar hij heeft me ook uitgelegd net uit zichzelf wrm hij boos word, hij zei ik wil gwn verder met jou, ik wil haar naam niet meer horen, ik wil niet meer hier over praten want 't helpt ons niet vooruit en ik wil ons niet kwijt. Hij zei ik word gefrustreerd en bang dat je er nooit over heen komt en dat je bij me weggaat uiteindelijk. Ik heb hem dus weer voor meer begrijp gevraagd en hij zegt dat hij heel veel begrijp heeft maar t niet kan tonen omdat 't zijn schuld is, hij zegt ik ben degene die jou dit aan deed en ik weet dus niet hoe ik degene kan zijn die jou verdriet weg kan nemen... Ik heb 't hier even bij gelaten en hem me laten knuffelen. Ik ben kalm nu en ja dat kan over 2 weken weer helemaal anders zijn, zo herkenbaar dat jullie dat ook hebben. Ik hoop echt dat we niet eeuwig hier in voort blijven leven want die relatie wil ik niet hoeveel ik ook van hem hou.

Wat vinden jullie? Is 't voor nu 't beste om zo verder te gaan?

elledoris schreef op 21-08-2022 om 10:52:

[..]

Echt echt echt, stop met pleasen, stop met vasthouden aan wat ooit een veilig gevoel gaf, stop met emotioneel zo afhankelijk zijn! Ik heb ruim 25 jaar rekening gehouden met mijn ex, altijd kwam hij op de eerste plaats. En nu ben ik alleen en hij viert het leven met een veel jongere truus en blijken de kinderen liever bij hem over de vloer te komen dan bij mij. En ergens snap ik dat laatste wel, ik heb nooit geleerd om er voor mezélf te zijn. Het is helemaal niet erg om rekening met iemand te houden, maar wel als je jezelf wegcijfert. Dat bouwt onderhuids allemaal narigheid op en maakt je vreselijk afhankelijk van goedkeuring van anderen. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om jezelf te 'verbeteren'. Ik hoop zooo dat je deze kans aangrijpt om jezelf op de (gedeelde) eerste plaats te gaan zetten - vanuit gelijkwaardigheid. Echt, blijf niet hangen in wat ooit was, dat komt niet meer terug. Ik ben ruim in de 60 en als ik terugkijk op mijn leven, dan kan ik alleen maar denken 'wat een mislukking', zoveel rekening gehouden met ex in de hoop dat het beter zou worden en alles wat ik gehoopt had is niet uitgekomen.

(En daarbij, bijna 2 jaar 24/7 in m'n eentje thuis zitten vanwege lockdowns heeft 't niet beter gemaakt, was ik in 2019 eindelijk aan t opkrabbelen, bám. Dus, wacht niet langer, ga voor je eigenwaarde, nu!)

Bedankt voor je reactie die me echt wel geraakt heeft.

En ik hoop echt dat ook jij weer gelukkig word, het is nooit te laat. ❤️

Anna, wat moeilijk voor je en wat rot dat je zo twijfelt.. wel heel fijn dat je het hier kunt delen en met de ander waar je mee spart.
Staat je man er ook zo in? Of ligt het meer bij jou?
Denk je serieus aan scheiden momenteel?

Titiv, geloof in jezelf. Zo eens met Elledoris en de vele andere. Je laat je constant "lijden" door je man, hij doet dit, hij doet dat, hij gaat daar heen.
Ga eens aan jezelf denken. Zoals ik al eerder benoemden. Je hoeft niet ongeïnteresseerd te worden maar steeds af schakelen naar jezelf zal je goed doen. 
In je laatste post doe je dat al. Want zoals ik het las was het man voor en man na. 
Lees je maar eens in over codepency. Ik denk dat je daar veel in herkent.

miss1984 schreef op 22-08-2022 om 07:41:

Anna, wat moeilijk voor je en wat rot dat je zo twijfelt.. wel heel fijn dat je het hier kunt delen en met de ander waar je mee spart.
Staat je man er ook zo in? Of ligt het meer bij jou?
Denk je serieus aan scheiden momenteel?

Titiv, geloof in jezelf. Zo eens met Elledoris en de vele andere. Je laat je constant "lijden" door je man, hij doet dit, hij doet dat, hij gaat daar heen.
Ga eens aan jezelf denken. Zoals ik al eerder benoemden. Je hoeft niet ongeïnteresseerd te worden maar steeds af schakelen naar jezelf zal je goed doen.
In je laatste post doe je dat al. Want zoals ik het las was het man voor en man na.
Lees je maar eens in over codepency. Ik denk dat je daar veel in herkent.

Ik herken enorm veel in codependency ja...

Ik zoek idd waardering, ik kan niet alleen zijn, ik moet aandacht krijgen. Maar wat moet ik nu nog... Een soort van accepteren en hem loslaten? Hij doet nu extra lief en konstant lachen en lieve opmerkingen, is dit een spel? Ik ben zeer wantrouwend, ik keek nooit zo naar hem ook al doet hij nu hetzelfde als voor 't vreemdgaan, zo kende ik hem maar op de een of andere manier denk ik nu jaja lach maar mannetje, ik heb je wel door en ik zal 't wel mee spelen... Deze gedachtes zijn niet leuk en ik word er verdrietig van... Tijdens 't vreemdgaan was hij wel echt een ander mens, hij was niet die man met de leuke lieve grapjes en de glimlachen naar mij, nu wel weer maar ik zoek er wat achter nu... 't enige wat me nu gewoon even rustig houd is focussen op mezelf, niet op hem rekenen, zoals ik al beschreef in m'n vorige post, nu wil ik 't anders doen en niet zo zeer voor hem om hem maar plezier te doen, nee om mezelf terug te vinden, om te leren om gewoon gerust te zijn ook als we niet samen zijn, is hij weg dan is dat gewoon ok en doe ik mijn ding in dit leven. Voorlopig gaat dit goed maar zoals ik zei van binnen denk ik echt van oh jongen toch lach maar, is je lach wel gemeend? Is dit herkenbaar voor iemand? 

Ik heb een goede jeugd gehad opzich, had alles wat m'n hart me begeerde maar mijn ouders hadden een open relatie, ik heb veel mannen en vrouwen. Voorbij zien komen, soms zat er opeens een vreemde vrouw op de bank of een vreemde man naast mijn moeder in de auto wanneer ze me van school ophaalde.. En ik dacht altijd kijk ik doe 't wel goed en mijn man en ik zijn niet zo en kijk nu... Niet dat we een open relatie hebben hoor maar t vreemdgaan, alsof we gefaald hebben, ik wilde niet mijn ouders zijn en kijk nu... Zware teleurstelling ofzoiets. Geen idee of dit iets betekent maar ik moest 't even van me af schrijven... 

Ik wil er nog aan toevoegen dat ik seks liever heb dan liefde. Dit klinkt zo bizar maar las dit net op een website over codependency... Zelf dacht ik even huh dit doe ik ook of voel ik ook zo... Wij hebben bijvoorbeeld elke dag seks, maar pas sinds een jaar of 2 a 3, daarvoor was het een paar keer per week en zelfs kort na 't vreemdgaan merkte ik dat ik seks moest hebben met hem, niet perse omdat ik zin had maar omdat ik dan denk ik hem bij me had, dichtbij... Ik weet niet goed hoe ik dit uit moet leggen maar ik herken 't enorm hoe de website 't beschrijft... Seks gebruiken als manipulatie/aandacht krijgen/de ander please.... Terwijl mijn man echt geen seks verslaafd is ofzo, hij doet 't graag ja maar tuurlijk zegt hij soms ik ben echt heel moe, en eik ben ik dan ook te moe maar toch dring ik aan en hij wees me nog nooit af maar ik weet zou hij dat doen dan zou ik enorm boos zijn of gekwetst. Het is alsof seks iets is tussen ons wat absoluut niet mag verdwijnen want wat hebben we dan nog? Zo zie ik 't dan hé... 

Moest dit even kwijt en hoop dat er herkenning is...? 

Geen herkenning hier. Sowieso geen herkenning met betrekking tot co-dependancy. 
Ik ben het zeer met o.a. Elledoris eens dat het tijd wordt even flink met jezelf aan de slag te gaan, Titiv. Dit klinkt als een ongelijkwaardige en vooral ongezonde relatie.

Anna Cara schreef op 21-08-2022 om 08:33:

Hey Miss, er gebeurt (en gebeurde) veel in mijn leven. En dat van hubby. Wat wel helaas voor mij een terugslag gaf. Ik denk daarom momenteel weer erg veel na over mijn relatie. En daar komt zijn jarenlange vreemdgaan met een vriendin uiteraard ook bij om de hoek kijken. En dan ontstaat twijfel. Een relatie is een keuze. Heb ik de juiste keuze gemaakt? Niemand kan je echt adviseren. Gevoel en verstand botsen soms in mij.

Ik spar daarover met iemand hier van het forum. Ik kan dat iedereen aanraden. Zeker om hier of tegen zo iemand je boosheid te uiten. Ipv tegen je partner. Ook krijg ik dan een spiegel voor. Of fijne meelevende woorden. Want als je bedrogen bent weet je je toch net wat beter in te leven in de wisselende emoties.

Stay or Go: er is geen foute keuze. Je weet nooit hoe het andere pad zou zijn geweest. Het pad ligt altijd open om opnieuw te kiezen: gaan of blijven.

Ik vind mijn leven met hubby veel waard. Maar de keuzes van hem. Ik begrijp het vaak nog steeds niet. Wat wil ik? Waar kies ik voor? Dat houdt mij bezig in momenten zoals nu. En de (nieuwe) verhalen hier stemmen mij dan droevig of juist hoopvol. Hoe anders is het nu vs het begin na het ontdekken. Gelukkig. Ik heb nog geen spijt van de keuze tot hem een kans geven. Maar soms...

Ik begrijp ook nog steeds die keuze niet van mijn man...maar zal het ook nooit begrijpen. Ik zal nooit begrijpen dat hij die grens is overgegaan en dan vervolgens anderhalf jaar met een geheim leven. Een geheim wat hij met een ander had.

Maar kan wel begrijpen dat het gebeurde.  De spanning, de aandacht, hoe het ontstaan is. Mijn man is een prater. Het vreemdgaan ontstond ook uit een collegiale band waarin hij luisterde. Zij had een moeilijke relatie en moeilijk kind en vond bij hem een luisterend oor. Dus dat zij verliefd is geworden begrijp ik ook nog wel. Tja dat begrip maakt het ook wel eens lastig. Altijd maar begrip hebben. Zo denk ik er op rustige momenten over hoor. Als ik weer een emotioneel gevoel heb dan denk ik daar weer heel anders over. Denk ik dat K*t wijf. Vooral dat gemanipuleer om te krijgen wat ze wilde hebben.

Ik heb alleen na dit alles alleen wel het gevoel dat we echt opnieuw voor elkaar gekozen hebben. Alleen de gevoelens van wantrouwen en zelfs jaloezie..die vind ik erg heftig. Dit zal echt.moeten slijten. De eerste zomer na het uitkomen had ik zo'n last van die gevoelens. Ik wist gewoon niet meer waar ik het zoeken moest. Gewoon vergif zo voel ik het.

Maar als die blijven..pfff..weet het niet hoor. Wil ik daar de rest van mijn leven mee leven. Ook al weet ik dat hij een grote fout heeft gemaakt en er echt oprecht veel spijt van heeft en heel veel berouw heeft en er echt ALLES aan doet om het goed te maken.

Wat me hoopvol stemt is dat hij zegt..vooral als ik weer in zo'n rollacoaster zit. IK GEEF NOOIT OP. Ik blijf vechten. Ook al wordt hij er moedeloos van als hij ziet met welke gevoelens ik worstel.

Wat ik voor nu vooral heel fijn vind is dat we ook heel veel gesprekken hebben wat niet.perse over dit onderwerp gaat..maar over onszelf..ik ben hem ( zelfs na 30 jaar) gewoon beter leren kennen. Deze relatie die we nu hebben hadden we nooit kunnen hebben dat we 22 jaar waren. 

Peet, zo eens met jouw posting, en vooral de laatste zin! Onze relatie is echt beter dan hij ooit geweest is. Vooral doordat man ook geleerd heeft over zijn gevoelens te praten. We kennen elkaar nu inderdaad stukken beter. En onszelf . NIVEA doet wonderen, wees nieuwsgierig naar elkaar, vraag naar het waarom van bepaald gedrag, naar de bedoeling ervan en vertel hoe jij je erdoor voelt. Praten en communiceren is echt zo ontzettend belangrijk... 

En dat bestaat wat mij betreft naast de herinneringen, de pijn, het verdriet, het wantrouwen, de jaloezie. Die zijn er ook (maar dat wordt wel steeds minder gelukkig). 

En ook ik begrijp mijn man, waarom hij het zo heeft kunnen laten ontsporen. En ook hier ontstond de affaire vanuit praten. Zij ging door een nare scheiding en kon zo fijn bij man uithuilen, ze hadden zoveel raakvlakken. Ze kwam veel bij ons over de vloer. En ik had er al geen goed gevoel bij, maar ja, dat stop je weg, die jaloezie is niet heel aantrekkelijk natuurlijk. Nou ja, ik probeer er altijd maar van de positieve kant naar te kijken. We zijn een hoop wijzer geworden en we zijn nu samen en ieder voor zich beter dan ervoor. Maar wat een pijn en verdriet heeft dat groeiproces gekost...

Titiv schreef op 22-08-2022 om 12:49:

[..]

Ik herken enorm veel in codependency ja...

Ik zoek idd waardering, ik kan niet alleen zijn, ik moet aandacht krijgen. 

Serieus, ga ajb aan de slag met jezelf, puur voor jezelf!

Titiv schreef op 22-08-2022 om 13:02:

Ik wil er nog aan toevoegen dat ik seks liever heb dan liefde. Dit klinkt zo bizar maar las dit net op een website over codependency... Zelf dacht ik even huh dit doe ik ook of voel ik ook zo... Wij hebben bijvoorbeeld elke dag seks, maar pas sinds een jaar of 2 a 3, daarvoor was het een paar keer per week en zelfs kort na 't vreemdgaan merkte ik dat ik seks moest hebben met hem, niet perse omdat ik zin had maar omdat ik dan denk ik hem bij me had, dichtbij... Ik weet niet goed hoe ik dit uit moet leggen maar ik herken 't enorm hoe de website 't beschrijft... Seks gebruiken als manipulatie/aandacht krijgen/de ander please.... Terwijl mijn man echt geen seks verslaafd is ofzo, hij doet 't graag ja maar tuurlijk zegt hij soms ik ben echt heel moe, en eik ben ik dan ook te moe maar toch dring ik aan en hij wees me nog nooit af maar ik weet zou hij dat doen dan zou ik enorm boos zijn of gekwetst. Het is alsof seks iets is tussen ons wat absoluut niet mag verdwijnen want wat hebben we dan nog? Zo zie ik 't dan hé...

Moest dit even kwijt en hoop dat er herkenning is...?

En laat dit ook even lezen aan je professionele behandelaar, want het is echt niet gezond! Niet voor jezelf, maar ook zeker niet voor je relatie, want heeft het elke dag seks voorkomen dat je man alsnog vreemd ging?

Liefde is niet te koop met seks! En daarnaast mag ik hopen dat je hier niet veel herkenning zult vinden.

Titiv,
Ja ik herken er veel van. Mijn man en ik hadden tijdens zijn " verslavings periode bijna iedere dag sex". Ondanks dat ging hij gigantisch veel vreemd. SMorgens met haar, savonds met mij. Maar Projecteer mij niet te veel op jezelf. En ja het open relatie verhaal herken ik ook compleet, maar daar wil ik niet te veel over uitwijden. Alleen als je er echt was over wil vragen mag dat.

Via het forum hier ben ik ook achter het woord en de uitleg van codependent gekomen. 
Wat je kunt doen is Lars Faber opzoeken via YouTube en op Facebook legt hij veel uit, maar vaak linkt hij naar you tube.
Hij is een ervaringsdeskundige. Op Spotify heeft hij de codependency podcast.

Ik luister the little Shaman ook heel veel, zij heeft mij wakker geschut! Zij heeft mij in laten zien wat er gebeurde met me!
Een voorbeeld is:

https://youtu.be/lOxqXF3R85w

Er word vaak over narcisme - codependent gesproken.  

The Med Circle op YouTube legt er ook af en toe wat over uit. Ook het ontkennen, het wegwijzen, ik was er een koningin in en deed niet anders. Titiv, je zult wellicht gaan denken, ohhh maar dat valt allemaal wel mee bij ons. Dat deed ik ook. Maar ik lees zo veel herkenning bij je post dat ik niet anders kan dan je hier op te attenderen. 

https://youtu.be/mNaBlPzdJoA

Een mevrouw hier op het forum heeft mij heel goed geholpen in het doen openen van mijn ogen, maar ik weet niet of ze nog mee schrijft en dit nog wel wil. Dat laat ik aan haar over. Maar ik denk dat je met deze stof wel genoeg gaat zien. 
Vraag ook je professionele hulp om advies wat te doen. Het is een heel hardnekkig patroon.

Lieve groet 😘

Typfoutje correctie wegwijzen is wegwuiven.

En ja Titiv het heeft ook met controle te maken. De sex word daar ook een onderdeel van. Het is een giftige cirkel die zich blijft herhalen / traumabonding.
Dat is wat ik ook vaak posten in het begin toen ik hier kwam jaren geleden... 
Ik was verslaafd aan hem!!!