Verder na ontrouw deel 7
Daar issie dan, deel 7 alweer! Dit onderwerp loopt intussen al jaren. Weet iemand ook hoe je de andere draadjes terug kunt zien? Ik kan dat tegenwoordig niet meer vinden.
Talloze dames en een heel enkele heer stellen hier hun lief en leed op schrift, nadat ze bedrogen zijn. En dan volgt altijd de hele moeilijke vraag: kan ik dit vergeven, of niet? Blijf ik bij hem, of niet?
Ervaringen laten zien dat het jaren en jaren kan duren voordat deze wond hersteld is en je je man/vrouw weer vertrouwt. Soms komt dat vertrouwen nooit meer volledig terug.
Persoonlijk vind ik dat de volmaakte relatie niet bestaat. Je mag van elkaar volledige trouw en toewijding verwachten. Maar een huwelijk is natuurlijk geen constante staat van geluk. Ontrouw zet de boel even heel erg op scherp: hoewel sommigen denken dat je niet vreemd gaat in een relatie die echt goed is, klinkt mij dat teveel als de stelling dat waar 1 vreemdgaat, 2 schuld hebben. En het lullige is dat de bedrogen partner vaak geen idee had dat de ander niet gelukkig was. Dat waren ze zelf namelijk wel. Ik persoonlijk hou minimaal een keer of wat per jaar een onderhoudsgesprekje om te peilen hoe tevreden mijn man is met de relatie. Maar als hij niet eerlijk is, in zijn communicatie, kan hij mij ook de schuld niet geven voor mijn vermeende tekortkomingen, vind ik.
Enfin, stof genoeg om eindeloos met elkaar over te tikken 
En natuurlijk zijn we er voor elkaar, om elkaar te steunen en troosten.
Tenslotte zou ik wel graag even willen zeker stellen dat we niet voor elkaar gaan beslissen of de ander beter scheiden kan, dan wel blijven moet. Dat is een persoonlijke beslissing en daar mag een ander niet over oordelen.
Zonne, dit is het precies!
Het komt ook heel erg binnen bij mij…
Bij mij ook Zonne, dank je wel. Ik stond net op het punt om diep in de valkuil van het controleren te vallen. Heb jij dit ook nooit gedaan of is dat loslaten pas veel later gekomen?
Inderdaad Zonne, precies zoals je het zegt, zo voelt dat voor mij ook.
Er is, zoals je al zegt, niets, geen controle, geen smeekbedes, geen eisen, geen beloften, echt níets, wat jij kunt doen om te voorkomen dat hij nog een keer vreemd zal gaan. Niets wat jij doet of nalaat er voor zal zorgen dat je man je niet nog een keer zal bedriegen. Als hij dat wil dan zal hij dat doen.
Ik had laatst ook last van een (kleine) terugval. Doordat manlief weer vaker naar werk gaat nu en dus minder thuis werkt, begonnen er allerlei gedachtes in mijn hoofd rond te spoken over hoe makkelijk hij dan weer contact zou kunnen opnemen met haar. Want ook al komt mijn man haar niet tegen op zijn werk en is ze overal op geblokkeerd, wil dat immers niet zeggen, dat hij toch niet ergens haar nummer opgeschreven en nog altijd bewaard heeft. En het is hem eerder ook heel goed gelukt om tegen mij te liegen en bedriegen, daar was hij heel goed toe in staat, dus dat zou hij zó weer kunnen doen, in mijn ogen dan. En ik wil dit soort dingen helemaal niet van hem denken, maar dat gaat dan vanzelf. Heb er wel met mijn man over gepraat, dat zich dit manifesteerde bij mij. Hij vond dat niet leuk om te horen, want hij blijft er bij dat hij het nooit meer wil, vreemdgaan/een affaire hebben en mij bedriegen, maar begrijpt wel heel goed dat hij het zelf veroorzaakt heeft dat ik dat nu van hem denk. En is hij ook blij dat ik het wel bespreekbaar maak, als ik van die gedachtes heb. Dan kunnen we er tenminste over praten en kan hij me ook weer geruststellen en de bevestiging geven dat er dingen bij hem veranderd zijn, hij zich heel bewust is geworden van de gevolgen van zijn eigen foute gedragingen en hij nu niet meer volgens het oude patroon leeft.
Bij ons is het deze maand 3 jaar geleden dat het uitgekomen is, dus misschien komt het toch ook een beetje daardoor, dat ik er iets meer mee bezig ben dan me lief is. Het zal voor altijd wel even opborrelen rond deze tijd van het jaar, vrees ik, mezelf kennende...
Dit vond ik ook een hele goede van Zonne: "Genezing begint als jij het jezelf niet langer toestaat dat deze vrouw invloed uitoefent op jou gemoedsrust. Wis haar uit je gedachten. Laat haar niet langer jou denken vergiftigen. Geef haar die macht niet."
Dat is zó waar!!!
Ik heb er ook lang moeite mee gehad, was zo bang dat zij heel erg een plaats in mijn mans gedachten bleef innemen. Maar sinds begin dit jaar heb ik dat los kunnen laten. Heb daarvoor wel heel veel met mijn man gepraat omdat ik echt wilde weten wat het hem gebracht heeft, wat het met hem gedaan heeft en waarom de affaire zo'n tijd heeft kunnen duren, waarom hij toch verschillende keren nadat hij in principe tegen haar gezegd had dat het klaar was, dat hij de affaire beëindigde, dan na een tijdje toch weer zwichtte voor haar mooie praatjes. Bang dat het hem toch om haar als persoon te doen was, dat hij zich veel fijner voelde bij haar dan bij mij. En dat kan gebeuren, zoiets kan en mag ook, begrijp me niet verkeerd. Maar dan wil ik wel dat hij daar eerlijk over is en niet uit een soort van schuldgevoel om wat hij mij heeft aangedaan, dan maar bij mij blijft. Want dat werkt natuurlijk op de duur ook niet meer. Heb hem al vaker gezegd, al een jaar voordat de affaire uitkwam, dat als hij dacht gelukkiger te kunnen zijn met een ander, dat ik hem dan uit liefde zou laten gaan, omdat ik hem zijn geluk gun, liever heb dat hij gelukkig is bij een ander dan ongelukkig bij mij. Uiteraard zou het mij veel verdriet doen als ik hem zou moeten laten gaan, maar daar zou ik ook heus wel weer bovenop komen.
Maar hij werd niet gelukkiger van de affaire met haar. Het hele gedoe was op een gegeven moment zelfs meer een heel vervelend blok aan zijn been en hij wist gewoon niet hoe hij er van af moest komen. Hij durfde er ook verder met niemand over te praten.
En het ging hem niet om haar. Het werd op een gegeven moment wel een soort van "gewoonte" om telkens toch weer met haar af te spreken, omdat de "beloning" iedere keer weer de spanning vooraf van in het geheim seks met een ander hebben, was. Niet eens de seks op het moment zelf, want dat was op den duur ook iedere keer maar weer heel voorspelbaar, iedere keer hetzelfde als hoe het steeds al ging, daar was niets spannends meer aan (het gebeurde toen ook steeds vaker, dat hij op het moment zelf niet eens meer opgewonden was en het ook niet werd, wat zij er ook aan probeerde te doen...en dát leverde ook steeds vaker discussies/ruzies op tussen beide). Hun gezamenlijke bubbel werd steeds meer een zeepbel die op punt van knappen stond. Wat aldus gebeurde toen ik het ontdekte. En vanaf toen hebben ze elkaar nooit meer gezien.
Voor mij was gewoon de impact van achteraf weten dat mijn man op bepaalde momenten keihard tegen mij heeft gelogen, heel, heel erg groot. Hij wist op die momenten wel waar hij mee bezig was, terwijl ik dan in de veronderstelling was dat hij met werk- en/of studiegerelateerde dingen bezig was. Dat hij samenzijn met haar, boven mij, boven ons gezin zette. Daarvandaan ook die angst in mij dat hij misschien toch liever bij haar wilde zijn, diep in zijn hart.
(@ToSweet, Cleasje: ) Het is heel lastig om die overtuiging de rug toe te keren. Dat heeft echt tijd nodig. Maar probeer dat toch zeker wel te doen. Geef haar niet die macht met die overtuiging in jezelf, sta niet toe dat zij jouw gemoedsrust bepaald. Cijfer jezelf niet weg ten opzichte van haar. Dat is echt niet nodig!
Dank Belladonna, ik probeer dat ook niet zover te laten komen. Weet jij van je man dat ze uiteindelijk gedoe kregen in de affaire of heb jij zijn vriendin ook gesproken? Fijn om te lezen dat jij daar nu goed met je man over kan praten waardoor je nu al zover bent.
Cleasje, ik heb na het uitkomen wel even contact gehad met haar via messenger, maar mijn man heeft het mij verteld over het gedoe wat ze steeds meer kregen in de affaire. Met haar heb ik het daar niet over gehad. Ze heeft me in die berichten vooral dingen verteld over de relatie met haar eigen man en haar onvrede daarover en dat ze daarom de liefde en aandacht elders zocht (wat nog altijd geen excuus is om dan maar een affaire te beginnen).
Nu zou je kunnen denken dat datgene wat mijn man zei, over dat het op het laatst een hoop gedoe was, was om mij maar te laten denken dat hij wilde stoppen, maar dat hij het eigenlijk juist heel erg vond dat ik het ontdekt heb en dat het daardoor moest stoppen en hij dat dus helemaal niet wilde. Echter door dat contact met haar (en toen in die tijd ook daarover weer met mijn man in gesprek te zijn geweest), kon ik wel een inschatting maken van hoe zij als persoon in elkaar stak en dat mijn man mij dus echt niet om de tuin probeerde te leiden met wat hij mij vertelde over hoe zij was. Ik geloof wel dat het niet makkelijk was om haar zonder een hoop gedoe in te kunnen laten zien dat hij er klaar mee was, dat het wat hem betrof over was tussen hun.
En ze zal verder echt wel een lieve moeder voor haar kinderen zijn, een behulpzame dochter voor haar ouders, een fijne collega om mee te werken en een goede vriendin die voor haar vriendinnen klaar staat, maar buiten dat alles is ze dus wel gewoon een ontrouwe, overspelige echtgenote voor haar man (geweest). De affaire met mijn man was zelfs niet eens haar eerste buitenechtelijke uitstapje.
En buiten dat denk ik dat als zij het niet was geweest, dat mijn man dan wellicht toch wel een andere vrouw zou zijn tegengekomen waarmee hij was vreemdgegaan.
Ik bedoel maar, dat laat ook zien dat het niet om háár als persoon ging, maar meer om de spanning, de mogelijkheden en de situatie, die zo'n affaire met zich mee brengt.
Ja Belladonna daar heb je ook gelijk in. Spanning zal een wezenlijk onderdeel zijn van, wel fijn dat jij al die info al hebt inclusief info van haar, bij mij nog zoveel vragen, als je niet weet waarom dit gebeurt lijkt me er samen aan werken zo moeilijk, voorlopig laat ik hem maar eerst eens wat zaken op een rijtje krijgen en als hun contact doorloopt dan is dat maar zo.
LaBelladonna schreef op 01-11-2021 om 21:15:
En ze zal verder echt wel een lieve moeder voor haar kinderen zijn, een behulpzame dochter voor haar ouders, een fijne collega om mee te werken en een goede vriendin die voor haar vriendinnen klaar staat, maar buiten dat alles is ze dus wel gewoon een ontrouwe, overspelige echtgenote voor haar man (geweest). De affaire met mijn man was zelfs niet eens haar eerste buitenechtelijke uitstapje.
En buiten dat denk ik dat als zij het niet was geweest, dat mijn man dan wellicht toch wel een andere vrouw zou zijn tegengekomen waarmee hij was vreemdgegaan
Zo denk ik er dus ook over. Truus kan mooi weer gaan spelen in haar sociale kringen, vertellen dat ze niet lekker zat in hun huwelijk etc. Voor mij blijft ze een .... (vul maar in haha). Maar als zij er niet was geweest, was het vast een ander.
Cleasje schreef op 02-11-2021 om 09:25:
Ja Belladonna daar heb je ook gelijk in. Spanning zal een wezenlijk onderdeel zijn van, wel fijn dat jij al die info al hebt inclusief info van haar, bij mij nog zoveel vragen, als je niet weet waarom dit gebeurt lijkt me er samen aan werken zo moeilijk, voorlopig laat ik hem maar eerst eens wat zaken op een rijtje krijgen en als hun contact doorloopt dan is dat maar zo.
Ik heb met mijn man serieuze gesprekken gevoerd over hoe het is ontstaan, wat zij hem bracht. Wat maakte dat hij dit wilde. Wat betekent zij voor hem? Hij zei sex only, lust. Ik verbood contact maar had beter een closure ontmoeting kunnen voorstellen. Ze gingen nl bij elkaar uithuilen stiekem. Dus weer geheim samen. Dat liep niet goed af. Snapte hij zelf ook niet.
En gaat dat dan weer gebeuren als je zo makkelijk overstag gaat? Is sex met haar onweerstaanbaar wellicht? Dat werd mijn vraag en zorg. Wil je wel nee zeggen? Wat betekent zij nou voor jou? Ik wil monogamie. Punt uit. Als dat niet is wat hij wilde is dat ook maar beter helder. Ga ik weg. Vele gesprekken volgden. De verslavende stofjes gaan inderdaad liggen na lange tijd geen contact. Hij snapt steeds minder waarom hij het zo lang wilde. En deed. Het had ook ander kunnen zijn is ook zijn visie (Maar ja koop ik niks voor).
Met Truus ook gesproken. Dat heeft mij geen goed gedaan. En deels wel. Goed waren de bevestigingen van zijn verhaal bijvoorbeeld dat hij haar nooit wilde als partner. Dat bevestigde zij. Ook dat ze hebben geprobeerd te stoppen. Maar de details deden mij pijn en zij zag het meer als hij wil mij. Wil niet zonder mij. Alleen jij mot nog even weggaan. Ze gaf mij slecht gevoel. Schold mij uit 😳. Raar wijf.
Goed dat je je man laat uitzoeken wat maakt dat hij is gaan doen wat hij is gaan doen. Ik was vooral op zoek naar schuldgevoel. Als dat er niet was, zou een monogamie afspraak niet haalbaar zijn in mijn ogen. En, woorden bleken onbetrouwbaar. Hij stelde na tweede terugval zijn telefoons enzo open. Ik mag kijken wanneer ik wil. Grappig is dat juist omdat het kan en mag ik meer vertrouwen kreeg.
Dank Anna, door jouw ervaringen weer veel inzichten gekregen. Hier zaten nooit codes op telefoons laptops ed, ik kon en kan overal bij. Ben wel wat gaan graven… uitkomst niet fijn. Het ligt nu bij man idd en de antwoorden die ik hoop te gaan krijgen, dan ga ik besluit nemen.
Anna Cara, over wat je zegt wat betreft telefoon en zo openstellen en dat het "Grappig is dat juist omdat het kan en mag ik meer vertrouwen kreeg."
Zo was dat voor mij ook. Ik vond en vind dat nog steeds, dat mijn man mij daarmee laat zien, dat hij echt open kaart wil spelen. Het heeft mij echt geholpen om het vertrouwen weer toe te laten en stukje bij beetje terug te laten groeien. Het zal denk ik nooit meer terug naar 100% gaan, hoe graag ik dat eigenlijk wel zou willen. Ik kan echt wel eens terug verlangen naar de tijd, dat ik hem volledig vertrouwde, dat er geen onvrede bij hem leefde over onze relatie (al was die onvrede niet dé reden van waarom hij is vreemdgegaan).
Cleasje, ik hoop voor jou dat je man het op kan/wil brengen om eerlijk en open naar jou te zijn over het waarom en hoe, zodra hij alles op een rijtje heeft. En ook over hoe hij zelf verder wil. Wil hij ook echt met haar breken, nooit meer contact met haar hebben? Weet hij of hij verliefd is en zo ja, waar is hij dan verliefd op. Op haar, of op de situatie, de spanning? Spanning loopt altijd wel terug in de loop van welke relatie dan ook, dus als het hem daarom gaat, kan hij telkens op zoek blijven gaan, of nadenken over hoe het eventueel op andere manieren in de vaste relatie terug te brengen is, door daar samen over te praten en er samen aan te werken.
Weetje, waar een wil is, is ook altijd een weg. Soms zijn dat wegen waar je nooit eerder zelf aan gedacht hebt en lijkt het vreemd om anders te gaan doen, omdat je dat niet gewend, niet gewoon bent. Veranderingen zijn bijna nooit leuk in het begin.
Cleasje schreef op 02-11-2021 om 16:26:
Dank Anna, door jouw ervaringen weer veel inzichten gekregen. Hier zaten nooit codes op telefoons laptops ed, ik kon en kan overal bij. Ben wel wat gaan graven… uitkomst niet fijn. Het ligt nu bij man idd en de antwoorden die ik hoop te gaan krijgen, dan ga ik besluit nemen.
Heel eerlijk: ik adviseer je om nu al na te denken over wat je grens is. Bij mij kwam steeds in stukjes en beetjes steeds meer. En mijn grens schoof mee. Bepaal nu al wat je acceptabel vindt. Klinkt gek maar scheelt je straks frustratie. De bal ligt niet bij hem alleen. Ook bij jou, wat wil je, wat accepteer je. Wat niet. Wat doe je bij welke uitkomst? En waarom?
Uiteraard is het goed om duidelijk je grens aan te geven. Maar of die dan ook zo star gesteld moet worden? Over dingen die al plaatsgevonden hebben, ook al vindt je die onacceptabel? Gedane zaken nemen geen keer. Ik bedoel, het is toch al gebeurd. Ook al zou je het op het moment dat het gebeurde, of nu na het achteraf erover na te denken, onacceptabel vinden. Je veranderd er niets meer aan. Als je gaat en blijft graven, kom je vanalles tegen wat je echt helemaal niet leuk vindt en waar je veel verdriet van kunt hebben, of heel boos, teleurgesteld van wordt. Er zijn grenzen overschreden, dat zeker. Maar je kunt je partner daarna toch ook de kans geven om te laten zien dat hij/zij van de gemaakte fouten geleerd heeft en in het vervolg anders om wil (leren) gaan met zichzelf, met jou, met jullie relatie? Belangrijk is om duidelijk te krijgen wat je partner nu wil. Wat je zelf wil. En wat jullie samen willen. Probeer dat met elkaar af te stemmen, op één lijn te krijgen. En als wat de één wil compleet anders is dan wat de ander wil, is het dan misschien mogelijk om elkaar ergens in het midden te treffen? Zo niet, dan zul je uiteindelijk misschien toch moeten concluderen dat het beter is om apart van elkaar ieder een eigen weg te gaan.
En inderdaad, de bal ligt niet alleen bij de vreemdganger. Als bedrogene zul je ook zelf aan de slag moeten gaan. Bij het geven van een nieuwe kans, duidelijk je grenzen aangeven en hoe jij zou willen dat er met jou en de relatie omgegaan wordt. Maar heb ook respect voor de grenzen van je partner, luister ook echt eens naar hoe die het voor zich ziet.
Als iemand echt van je houdt, je hem/haar veel waard bent, diegene er zelf ook echt voor de volle 100% voor wil gaan, dan kun je het hele gebeuren op een gegeven moment steeds beter laten rusten en ga je (beter) niet steeds weer in het verleden blijven hangen, op het gebeurde maar blijven terugkomen. Dan kan het een afgesloten hoofdstuk worden in het boek van jullie leven samen. Helaas wellicht een hoofdstuk van een aantal zwarte bladzijdes, maar dat is dan maar zo. Nogmaals, aan wat voorgevallen is daar is achteraf niets meer aan te veranderen. Je kunt jezelf alleen maar afvragen of je het kunt/wil accepteren en daarop je besluiten nemen, je keuzes maken. Met de daarbij horende consequenties.
Gisterenavond er achter gekomen dat er nog steeds contact is. Mijn grens is bereikt. Ik kan zo niet meer door met hem.
Precies wat Zonne zei, ik kan controleren wat ik wil maar als hij zelf niet wilt stoppen houdt alles op…
@Feetje, tijdens de mindfulnesstraining werden we vaak gewezen op onze behoefte tot het doen van aannames. Aannames maken je gek, je verlies de scherpte om uit te zoeken of te communiceren of iets is gegaan zoals je vermoedt. Aannames verhinderen een heldere kijk.
Heeft je man contact met haar vanwege gesprekken over wederzijdse interesse, dus even niet intimiteit-gerelateerd of maken ze gebruik van lege kamertjes.
Weet eerst zeker wat er speelt, voor je uit je dak gaat.
Mocht hij wel misbruik maken van jouw vertrouwen in hem, gun jezelf dan wat dagen overdenkingen welke boodschappen je voor hem hebt.
Informeer ondertussen ook wat er allemaal gaat veranderen en bereid je je hierop voor. Zo ga je rustiger je toekomst in, hoe die ook mag wezen.
Feetje schreef op 03-11-2021 om 18:21:
Gisterenavond er achter gekomen dat er nog steeds contact is. Mijn grens is bereikt. Ik kan zo niet meer door met hem.
Precies wat Zonne zei, ik kan controleren wat ik wil maar als hij zelf niet wilt stoppen houdt alles op…
Hè bah! Sorry voor je. De afspraak was toch nul contact? Dan maakt het niet uit waarom hij contact toch weer zoekt en heeft. Hij komt jullie afspraken niet na. Goed om nu de gevolgen van de grens overgaan te laten zien. Wordt ie misschien dan wel wakker?
