Verder na ontrouw deel 7
Daar issie dan, deel 7 alweer! Dit onderwerp loopt intussen al jaren. Weet iemand ook hoe je de andere draadjes terug kunt zien? Ik kan dat tegenwoordig niet meer vinden.
Talloze dames en een heel enkele heer stellen hier hun lief en leed op schrift, nadat ze bedrogen zijn. En dan volgt altijd de hele moeilijke vraag: kan ik dit vergeven, of niet? Blijf ik bij hem, of niet?
Ervaringen laten zien dat het jaren en jaren kan duren voordat deze wond hersteld is en je je man/vrouw weer vertrouwt. Soms komt dat vertrouwen nooit meer volledig terug.
Persoonlijk vind ik dat de volmaakte relatie niet bestaat. Je mag van elkaar volledige trouw en toewijding verwachten. Maar een huwelijk is natuurlijk geen constante staat van geluk. Ontrouw zet de boel even heel erg op scherp: hoewel sommigen denken dat je niet vreemd gaat in een relatie die echt goed is, klinkt mij dat teveel als de stelling dat waar 1 vreemdgaat, 2 schuld hebben. En het lullige is dat de bedrogen partner vaak geen idee had dat de ander niet gelukkig was. Dat waren ze zelf namelijk wel. Ik persoonlijk hou minimaal een keer of wat per jaar een onderhoudsgesprekje om te peilen hoe tevreden mijn man is met de relatie. Maar als hij niet eerlijk is, in zijn communicatie, kan hij mij ook de schuld niet geven voor mijn vermeende tekortkomingen, vind ik.
Enfin, stof genoeg om eindeloos met elkaar over te tikken 
En natuurlijk zijn we er voor elkaar, om elkaar te steunen en troosten.
Tenslotte zou ik wel graag even willen zeker stellen dat we niet voor elkaar gaan beslissen of de ander beter scheiden kan, dan wel blijven moet. Dat is een persoonlijke beslissing en daar mag een ander niet over oordelen.
Feetje: inderdaad slappe hap. Kan hij vertellen wat hem ertoe bracht? Dat is belangrijk voor vertrouwen krijgen in hem. Drie jaar is lang, nooit wat gemerkt?
waarom speelt het nu zo bij je op Feetje?
Toch er even over nagedacht omdat ik hier thuis wat onrust bemerkte. Geval was dat oudste op verjaardag niet thuis zou zijn maar met vriend een hotel had geboekt. Man zei het niet, maar ik zag het gevoel van ‘niet meer zo belangrijk zijn in leven van zijn kind’ op zijn gezicht. Dat deed mij realiseren dat hij eigenlijk het liefst klaar wilt staan voor degene die hem nodig hebben; gevoel van nodig zijn. Dus toen hij in de afgelopen jaren zijn moeder steunde, was dat omdat hij wist dat ze hem nodig had daar haar huwelijk niet erg fijn verliep; getrouwd, maar tegelijk eenzaam. Hij dacht dat ik het gezin wel kon runnen, dat ik mij niet uit het veld liet slaan en erboven zou staan ookal was ze onheus tegen mij. Dat ik sterk genoeg was om haar zwartmakerij de baas te zijn.
Maar dat had hij fout. Hij handelde niet uit egoïsme, maar uit gevoel de zwakste te moeten steunen. Daarbij liet hij zijn normen zoals eerlijkheid en openheid varen. Iets wat we beetje bij beetje door gesprekken over normen en waarheid weer verstevigen.
Dus een sterke man, maar van binnen best kwetsbaar en graag bevestiging heeft nodig te zijn.
Anna Cara schreef op 15-05-2021 om 21:54:
En Mamame, wat was zijn 'excuus'?
het vreemdgaan van 8 jaar geleden kan hij niet echt verklaren, wel dat we toen samen niet gelukkig waren. Hij was toen niet in staat met mij te praten over zijn gevoel en is gevlucht naar haar. Door sex te hebben met haar kreeg ie weer een goed gevoel over zichzelf. Ik gaf dit hem blijkbaar niet.
Met Truus 2 een beetje hetzelfde verhaal. Ik was er niet voor hem, hij voelde zich niet meer gezien door mij en kon het niet bespreken voor zijn gevoel.
@Anna Cara. Toen het uitkwam was het een half jaar aan de gang. Twee jaar later bleek er weer contact te zijn. Na een hoop gedoe is dat ook weer gestopt. Een aantal maanden geleden ontdekte ik weer contact tussen hen. Mijn man is daarna een periode uit huis gegaan. Toen heeft hij diep gezeten en is met zichzelf aan de slag gegaan.
Wat hem ertoe bracht? Een hele dikke midlifecrisis, moeite met ouder worden, het gevoel hebben uitgerangeerd zijn op het werk. En daar was zij, jong, vrij, keek tegen hem op en één en al sex. En zie daar dan maar eens vanaf te komen. En dat gold/geldt niet alleen voor hem.
@Mamame: ‘ ik gaf hem dit blijkbaar niet’. Voel je niet verantwoordelijk voor het verloop; hij maakte een verkeerde keuze en sleurde jou hierin mee.
Ook de Truus in mijn leven was veel jonger, vond alles aan mijn man geweldig
@Miss, zo die dag is voorbij! En een auto. Whoopie!!! Wat een verrassing en inderdaad goed dat je intuïtie signalen af maar hé, dit kan dus ook.
Blij voor je!
Feetje ooooh wat herkenbaar! Alleen staat mijn man nog volop in zijn verliefdheid met zijn 24 jongere Truus. Hoe kijkt jouw man nu terug op die periode?
@Feetje, wat een pijnlijke situatie dat je man het tot 3x toe het flikt om met Truus te klooien! Ben je niet vreselijk bang dat het weer ooit misgaat? Of is er echt iets veranderd nu voor hem en dus voor jullie.
Wij zijn naar vrienden en familie heel open geweest in waarom ik man er uit heb geschopt. Ook dat we nu hard werken aan een toekomst samen. Zijn jullie ook open hierin?
Ajnat, zo'n 24 jaar jongere Truus! Mijn overburen en naaste buren schelen ook zoiets, dat is geen feest hoor. Niet iets om jalours op te zijn, vele jaren geleden was het spannend en leuk maar nu zitten die dames in een zware zorgrelatie en wat een klachten ik allemaal te horen krijg over hun bejaarde wederhelft...
Mijn stiefmoeder is net zo oud als ik, zij heeft het zwaar gehad met mijn vader. Mijn vader leeft niet meer maar met haar heb ik toch wel een leuk contact. Overigens pas ontstaan na het overlijden van mijn vader.
@Anna Cara, klinkt raar maar we hebben het altijd heel fijn samen gehad, ook tijdens zijn affaire. En ik weet dat ik voor hem op de eerste plaats kom.
Hij zegt dat hij ook nooit van plan is geweest met haar verder te gaan.
@Ajnat, hier 20 jaar verschil, vindt hijzelf niet chic hoor.
@Mamame, hij is nu flink aan zichzelf aan het werken maar soms bekruipt me ineens weer een gevoel van paniek en stress.
Na die derde keer hebben wij ook familie en vrienden ingelicht, mijn plan, ik had geen zin om nog langer de schijn op te houden.
Na die derde keer hebben wij ook familie en vrienden ingelicht, mijn plan, ik had geen zin om nog langer de schijn op te houden.
Door open te zijn is het wel het moment om er aan te gaan werken voor de mannen he.
Feetje, klinkt niet raar. Ik heb in het begin ook niks gemerkt. Het gaat bij ons om veel meer jaren zoals je weet. En ook mijn man wilde mij nooit kwijt en de affaire was voor hem louter lust. Voor de dame in kwestie werd het meer in loop der tijd. Na het stopzetten benaderde zij hem weer. En dat liep dus niet goed af zoals bekend. Ik neem hem dat kwalijk en niet haar. Er volgde een nare tijd, ik ging soort van stuk. Daarna heeft er bij hem pas echt een verandering plaatsgevonden. Hij stortte in, wilde echt zo niet meer zijn, werd meer open (en ja dan ontstaat er ruimte voor meer vertrouwen) en snapte (eindelijk) dat vluchten in haar zijn leven niet beter maakte. Laat staan van de kinderen en mij. Toen was het echt klaar wat haar betreft. Ondanks dat ze steeds weer contact zoekt. Snapt ze nou nog niet dat ze geen vriendin meer is van mij 🤔. Afijn. Dan blijft werken aan onze relatie staan. Die paniek en stress: heb ik soms ook nog. Twijfel. Etc.... En dat mag er zijn. Geef het de ruimte.
Hier had Truus in eerste instantie ook andere ideeën maar toen ze na de eerste ontdekking merkte dat mijn man bij mij bleef vond ze alleen sex ook prima en heeft ze mij beloofd dat het nooit over zou zijn tussen hen.
Hoe lang is het bij jou geleden Anna Cara sinds de terugval?
En hoe gaat het met jouw vertrouwen nu?
Controleer jij jouw man nog weleens?
