Verder na ontrouw deel 7
Daar issie dan, deel 7 alweer! Dit onderwerp loopt intussen al jaren. Weet iemand ook hoe je de andere draadjes terug kunt zien? Ik kan dat tegenwoordig niet meer vinden.
Talloze dames en een heel enkele heer stellen hier hun lief en leed op schrift, nadat ze bedrogen zijn. En dan volgt altijd de hele moeilijke vraag: kan ik dit vergeven, of niet? Blijf ik bij hem, of niet?
Ervaringen laten zien dat het jaren en jaren kan duren voordat deze wond hersteld is en je je man/vrouw weer vertrouwt. Soms komt dat vertrouwen nooit meer volledig terug.
Persoonlijk vind ik dat de volmaakte relatie niet bestaat. Je mag van elkaar volledige trouw en toewijding verwachten. Maar een huwelijk is natuurlijk geen constante staat van geluk. Ontrouw zet de boel even heel erg op scherp: hoewel sommigen denken dat je niet vreemd gaat in een relatie die echt goed is, klinkt mij dat teveel als de stelling dat waar 1 vreemdgaat, 2 schuld hebben. En het lullige is dat de bedrogen partner vaak geen idee had dat de ander niet gelukkig was. Dat waren ze zelf namelijk wel. Ik persoonlijk hou minimaal een keer of wat per jaar een onderhoudsgesprekje om te peilen hoe tevreden mijn man is met de relatie. Maar als hij niet eerlijk is, in zijn communicatie, kan hij mij ook de schuld niet geven voor mijn vermeende tekortkomingen, vind ik.
Enfin, stof genoeg om eindeloos met elkaar over te tikken 
En natuurlijk zijn we er voor elkaar, om elkaar te steunen en troosten.
Tenslotte zou ik wel graag even willen zeker stellen dat we niet voor elkaar gaan beslissen of de ander beter scheiden kan, dan wel blijven moet. Dat is een persoonlijke beslissing en daar mag een ander niet over oordelen.
@miss, alleen de elementen uithalen waar jij wat aan hebt. Denk bv aan eigenwaarde en rust.
In het draadje ook geluiden van herkenning. Dat is fijn want dat bezorgt het gevoel dat je niet de enige bent die niet snapt waarom partner die je al zo lang kent, zo anders in het leven kan gaan staan terwijl je vroeger zo goed met elkaar over van alles en nog wat communiceerden.
Wij praatten ook veel, vooral over de gebreken van anderen. Man sprak schande van vreemdgaande vrienden terwijl ze thuis een gezin hadden. Hij zag niet in dat zijn loyaliteit naar zijn moeder waarbij ik mij opzij gezet voelde, net zo’n uitwerking had waarbij de spanningen de kinderen niet ontgingen. Geval splinter bij anderen en balk in eigen oog niet.
Op sommige vragen zijn geen antwoorden. Het ligt op je bord en je kan het ermee doen. De uitdaging is hoe je dat aanpakt, ipv verloren gaan. Dat laatste klinkt weer heel melodramatisch maar dat is wel die overlevingsmodus om wat je voorheen had, bij elkaar te willen houden. Al was het maar voor je kinderen; zij hebben hier al helemaal niet om gevraagd. Net zo min als wij trouwens.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/hoe-beter-communiceren-igv-terugkaatsballen
Ik ga nu toch ook éénmalig reageren op Julali, die wat mij betreft in een ivoren toren lijkt te zitten.
Waarschijnlijk heb jij Julali het geluk, dat je een man hebt getroffen, die zo geboren is. Geboren en opgegroeid, opgevoed als/tot een man die (en dan maak ik even gebruik van jouw eigen woorden) "...zoveel leuker, liever en eerlijker is dan al die vreemdgaande mannen, een man waarmee je wel goed kunt praten en die jouw gevoelens serieus nemen. Die je nooit pijn zal doen, omdat hij oprecht van je houdt en hij zichzelf beter kent en dus niet zal vallen voor de eerste de beste vrouw waarbij hij een kansje maakt.
Die naar je toe komt als hij een moeilijke periode doormaakt ipv zich voor je af te sluiten. Die begrijpt dat het leven en het huwelijk mooie en makkelijke periodes kent, maar ook moelijke en heel zware periodes en die dit kan accepteren en hier serieus mee om kan gaan..."
Met al deze door jou genoemde intenties zijn mijn man en ik onze relatie, ons huwelijk ook wel degelijk ingestapt. Zoals zovelen dat doen/gedaan hebben. Het is nooit zijn bedoeling geweest om mij expres pijn te doen, om bewust vreemd te gaan en er bewust op uit te zijn om de eerste de beste vrouw die hij maar wilde of kon hebben, te scoren. Wij hebben altijd heel goed met elkaar kunnen praten, hij heeft altijd mijn gevoelens heel serieus genomen, meer dan dat zelfs, en hield en houdt oprecht heel veel van mij. Hij is een persoon die maar al te goed weet dat het leven en het huwelijk naast mooie en makkelijke, ook heel zware en moeilijke periodes kent, die dat accepteerd en er ook echt wel serieus mee om kan gaan. Maar er zijn dingen gebeurd en veranderd gaandeweg onze relatie en hij is zichzelf toen op een gegeven moment, onder andere door de oude pijn die naar boven kwam vanwege zijn moeilijke jeugd waarin de omstandigheden anders waren dan bij een voor de voet genomen doorsnee gezin, kwijt geraakt. Van zichzelf weggelopen, vervreemd geraakt en hij heeft daardoor verkeerde keuzes gemaakt, verkeerde aannames gedaan, dingen te veel ingevuld voor een ander (voor mij in dit geval) en heeft hij de moeilijke tijd die hij doormaakte niet met mij durven te bespreken, op de eerste plaats omdat hij zelf in eerste instantie niet eens wist, geeneens woorden kon geven aan de gevoelens en oorzaak van waar hij mee worstelde en op de tweede plaats omdat hij donders goed wist dat hij fout bezig was, maar dat de hele boel, door er mee naar mij toe te komen, naar zijn eigen verwachting en angst, zou escaleren in het einde van ons samen, iets wat hij absoluut niet wilde.
Dus Julali, doe alsjeblieft niet zo alsof onze mannen allemaal vreselijke types zijn, die nergens anders iets om geven, dan om hun eigen ego, die zich altijd maar schaamteloos gedragen en ons achter onze rug om nog uitlachen ook alsof ze zich van geen kwaad en schuld bewust zijn. Nogmaals, prima dat jij en je man het zo fantastisch voor elkaar hebben samen, het met elkaar zo getroffen hebben en dat er op dat vlak nergens nooit een link in de kabel is gekomen, dat is echt heel fijn voor jullie en ook heel mooi dat je ons dat allemaal op die manier gunt, maar zeg niet dat onze mannen niet langer meer of niet weer helemaal voor ons willen gaan, of dat ze over een tijd weer in exact dezelfde valkuil stappen (alsof ze er niks van leren, van alles waar ze nu samen met ons doorheen gaan) en het cirkeltje zich keer op keer zal gaan herhalen. Het kan net zo goed zo zijn, dat we allen nog prachtige en fijne jaren met onze mannen in het verschiet hebben liggen en niet nog jaren in de situatie hoeven te zitten waarbij het telkens weer fout gaat. Er wordt nu eerlijk naar de relaties gekeken en er wordt hier in dit draadje om steun en advies gevraagd om het vanuit diverse/andere standpunten te kunnen bekijken en om er zodoende eventueel op een andere manier mee om te kunnen gaan. En dan inderdaad misschien wel een knoop door zullen hakken door het besluit te nemen om de relatie samen anders in te richten, om anders met elkaar om te gaan, duidelijker en meer op tijd grenzen aangeven, beter met elkaar te leren communiceren. Niet iedereen heeft dat vanaf de geboorte in zich. Voor velen is dat een leerproces. En je bent nooit te oud om te leren.
Nou vooruit, ik reageer ook nog één keer, als je over de 60 bent liggen de leuke mannen alles behalve voor het oprapen. Maar hee, dat zal wel met m'n eigen houding te maken hebben ofzo.
Als je geen leuke mannen tegenkomt, dan hoef je niet met een minder leuke akkoord te gaan die je bedondert. Je kunt een heel mooi leven hebben zonder (1 vaste) partner aan je zijde.
Zelf zou ik liever geen partner hebben, dan een partner die niet te vertrouwen is en waarmee je geen gesprek kunt voeren. Of waarbij er ongelijkwaardige verhoudingen zijn, of zijn ontstaan.
wow echt?
Julali schreef op 07-07-2021 om 18:48:
Als je geen leuke mannen tegenkomt, dan hoef je niet met een minder leuke akkoord te gaan die je bedondert. Je kunt een heel mooi leven hebben zonder (1 vaste) partner aan je zijde.
Zelf zou ik liever geen partner hebben, dan een partner die niet te vertrouwen is en waarmee je geen gesprek kunt voeren. Of waarbij er ongelijkwaardige verhoudingen zijn, of zijn ontstaan.
je punt is ons allemaal duidelijk, wat mij betreft is meer verduidelijking niet meer nodig.
J,
jouw post hiervoor irriteerde mij. Zeker deze zin:
" Hoogste tijd om echt eerlijk naar je relatie te kijken en knopen door te hakken.,"
Ik denk hoog tijd voor jou om te stoppen met jouw posts hier. Een mening hebben mag. Maar jij bent niet okay in deze draad, jouw communicatie skills zijn beneden peil en zelfs belerend. Lees nu eens de hele draad opnieuw en met de bril van een vrouw die haar relatie wil voortzetten.
Ik denk dat jij nog veel kan leren namelijk...
Ach Anna Cara, het is ook een gelegenheid om niet iedere keer op iets te reageren en daarbij; oefening maakt kunst. Het maakt dat je vaker stil staat, bij wat voor jou ertoe doet. Het ‘pick your battle’ gaat niet alleen op voor op het schoolplein.
Julali zou een punt hebben als er achter de titel van deze draad en vraagteken had gestaan. Misschien had ze het ook zo geintepreteerd. Maar het gaat hier om mensen die besloten hebben om door te gaan na ontrouw en verraad en hoe lastig en moeilijk dat soms is.
Bolmieke schreef op 07-07-2021 om 21:02:
Julali zou een punt hebben als er achter de titel van deze draad en vraagteken had gestaan. Misschien had ze het ook zo geintepreteerd. Maar het gaat hier om mensen die besloten hebben om door te gaan na ontrouw en verraad en hoe lastig en moeilijk dat soms is.
Nou nee verder na ontrouw kan imho ook betekenen: "hoe ga je alleen goed verder nadat je bedrogen bent in een je relatie?' Ik schrijf hier ook mee ondanks dat ik niet meer met mijn ontrouwe ex ga. Er schrijven ook mensen mee die helemaal geen echtelijke ontrouw hebben meegemaakt maar gebrek aan loyaliteit op een ander vlak, wat als ontrouw wordt ervaren.
Waar het mijns inziens om gaat is Julali mensen gaat vertellen dat hun keuzes fout zijn en dat ze het moeten doen zoals zij/hij doet want dan gaat het wel goed. In de eerste plaats is dat respectloos, in de tweede naïef en in de derde plaats verre van empathisch.
Ik reageerde op een bericht dat de leuke mannen niet voor het oprapen liggen na het 60e levensjaar. Mijn reactie was dat je ook niet per se een man nodig hebt om een fijn, vervullend leven te leiden.
Waarom zou je kiezen voor iemand waarvoor je in de eerste plaats al weinig voelt? Of voor iemand die je bedondert en je behandelt als oud vuil?
Het enige wat ik wil zeggen is dat het ook anders kan, echt. Ik hoop dat die boodschap ergens op een dieper niveau doordringt. Of misschien ben je daar pas over een paar jaar aan toe, dan hoop ik dat je hier nog eens aan terugdenkt.
Sterkte in ieder geval. Ik hoop dat het leven snel wat soepeler gaat verlopen voor jullie, dat het niet meer zo'n strijd hoeft te zijn.
Oh ja flanagan! Ik weet het weer, heb je draadje toen ook gevolgd. Jo Hanna zegt raken dingen. Mindfulness dingen. Ik ga het weer oppakken. Voel me ook alweer een stuk beter in mijn vel zitten dan vorige week. Dankjewel voor het delen!
Fijn Miss dat je je weer beter voelt!
Julali schreef op 07-07-2021 om 22:02:
Ik reageerde op een bericht dat de leuke mannen niet voor het oprapen liggen na het 60e levensjaar. Mijn reactie was (1)dat je ook niet per se een man nodig hebt om een fijn, vervullend leven te leiden.
Waarom zou je kiezen voor iemand waarvoor je in de eerste plaats al weinig voelt? Of voor iemand die je bedondert en je behandelt als oud vuil?
Het enige wat ik wil zeggen is dat het ook anders kan, echt. Ik hoop (2)dat die boodschap ergens op een dieper niveau doordringt. Of misschien ben je daar pas over een paar jaar aan toe, dan hoop ik dat je hier nog eens aan terugdenkt.
Sterkte in ieder geval. Ik hoop (3)dat het leven snel wat soepeler gaat verlopen voor jullie, dat het niet meer zo'n strijd hoeft te zijn.
Beste Julali,
1: Dacht je nou echt, dat de bedrogen mensen op dit draadje niet beseffen, dat je niet per se een partner nodig hebt om een fijn, vervullen leven te kunnen leiden? Natuurlijk is dat besef er wel degelijk!!! Nergens wordt er verder ook maar iets besproken over kiezen voor iemand waar je in de eerste plaats al minder voor voelt, of kiezen voor iemand die waarvan men weet dat diegene de boel bedonderd en je behandeld als oud vuil. Het is dan wel zo dat de vreemdgangers waarover hier gesproken wordt, hun partners hebben bedonderd en dat wordt wel eens beschreven als dat dat op een aantal momenten aanvoelt als "behandeld worden als oud vuil", het is in beginsel nooit het uitgangspunt van de start van ieders relatie geweest. Het is niet zo dat er maar gekozen is voor iemand waar al minder gevoelens voor waren of voor iemand waarvan vooraf bekend was dat die alleen maar zou liegen, bedriegen, anderen bedondert en als oud vuil behandelt.
2: Hopelijk dringt het bij jou onderhand ook eens ergens op een dieper niveau door, dat er lang niet altijd bewust gekozen wordt om met iemand een relatie te beginnen, die je later (expres, met voorbedachte rade) ontrouw is of gaat zijn. En dat ieder van ons op dit moment enorm hard z'n best aan het doen is (3): om te proberen om het leven weer soepeler te laten verlopen. Door eerst te bezien, of er nog genoeg liefde is om samen door te gaan, door niet zomaar op te geven, maar bereid te zijn om te vechten voor elkaar. En om in sommige gevallen, als het echt niet meer goed voelde/voelt, ervoor te kiezen om alleen verder te gaan. Omdat dat ook een keuze is. Een keuze die ieder voor zich maakt, op een tijd en moment waarop het voor diegene het juiste is. Dus wil je nu alsjeblieft stoppen met ons wel eens even te vertellen hoe het volgens jou moet en hoe de perfecte (als die al bestaat?) relatie eruit hoort te zien volgens jou? Alvast dankjewel.
(Ot) @La Belladonna, misschien herken je nog de eerder genoemde persoon die zo op de borst kon kloppen; multi-tastend perfect een gezin kon runnen, gezond eten, ideaal gewicht door dat gezonde eetpatroon, weinig tv, veel wandelingen in de natuur terwijl haar vriendinnen hun kinderen ongezond opvoedden etc. en de andere forummers meegeven dat het zo simpel is terwijl ze ook zware tijden had meegemaakt. Hoe de anderen haar ook verzochten en uitlegden dat de bijdragen niet gewaardeerd werd omdat ze zo onrealistisch/ ongeloofwaardig waren, het bleef doorgaan. Het stopte nadat de anderen geen aandacht meer voor hadden.
Ik zie wat overeenkomsten en vermoed dat vriendelijk vragen niet veel uit. Nu wil ik geen waarschuwing in kader van metadiscussies. Ik geloof alleen niet dat we in staat zijn om via een forum tot mensen door te dringen en doe dan ook geen moeite.
