Verder na ontrouw deel 7

Vreselijk.. ik schrijf hier meestal niet. Maar je schrijft over aandeel van jezelf. Wat ik wel eens denk is dat zodra een man voor de eerste keer vreemd gaat hij sowieso niet meer zijn vrouw een eerlijke kans geeft. Ik denk dat er dan altijd een blokkade ontstaat omdat de man weet dat hij voor altijd toneel zal moeten blijven spelen. Of zouden ze zichzelf opsplitsen psychisch? Maar dan heb je ook geen eerlijke kans, ik bedoel je gaat een relatie aan met een niet opgesplitste man. 
Met geen kans bedoel ik dan dat zodra je het gevoel krijgt, er zit iets niet goed en je daar iets aan wilt doen van jouw kant, het al te laat is en je niet met de man te maken hebt waar je denkt mee te maken te hebben. Want hij durft zich dan niet meer te openen voor je zoals hij dat eerder deed. 
Sterkte! 

Lange tijd ben ik stil geweest, er zullen zich vast nog een paar mijn herinneren.
Op zich zelf gaat het niet zo goed met mij, ik ben mij zelf helemaal verloren de afgelopen maanden, voornamelijk door mijn OCD.
De relatie met mijn vriendin begint gelukkig weer te bloeien na een hele lange moeilijke periode van verdriet van beide kanten.
2 weken geleden zijn we lekker een week op vakantie geweest in Tenerife, ging er goed maar toch zat er een MAAR aan.
Ik kon maar niet slapen, de mannelijke truus bleef maar door mijn hoofd spoken en wilde dit niet vertellen aan mijn vriendin om de vakantie te verpesten.
Bij terug komt in nederland ben ik de volgende dag naar mijn ouders gegaan, en helaas woont de truus 3 huizen verder op.
Hij was buiten de tuin bezig, en ik kon mijn woede van afgelopen anderhalf jaar niet meer inhouden, en het liep volledig uit de hand, ik weet het achteraf is het geen oplossing! 
er brak een behoorlijke vechtpartij uit, tevens hoorde mijn vader dit ook en kwam ook naar buiten. 
Na de ruzie wilde de truus graag aan tafel wat ook gebeurd is.
Na anderhalf uur gesproken te hebben kwam er toch wel uit dat hij verschrikkelijk veel spijt had hoe en op welke verkeerde wijze hij mijn vriendin benaderd heb.
Plaats haar hulp te bieden begon hij zoals hij zelf eerlijk toegaf haar te verleiden want hij zat in een midlife! 
Het lucht mij enorm op dat dit gebeurd is na anderhalf jaar, vanaf dat moment kan ik hem ook beter vergeten.
Ook melde hij dat hij er niet meer op zijn gemak woont (zelf veroorzaakt denk ik dan) en het liefste de stad uit vertrekt.
De truus dee dit soort geintjes bij meerdere meidden, vooral bij zwakke meidden die het op dat moment niet helemaal meer zagen zitten.
Ik probeer nu mijn OCD onder controle te krijgen wat nog erg moeilijk is.
Wat er ook gebeurd is, en het hier bij blijft wat ik ook zeker verwacht van de kant van mijn vriendin hou ik toch ontzettend veel van haar.

Muppet81 schreef op 25-07-2021 om 17:37:

. We zijn in therapie gegaan, maar man praat heel slecht of niet…. En het is hem allemaal overkomen.
 ….

"het is hem overkomen", echt, hoe krijgen die mannen het voor elkaar. Iets kan je alleen overkomen als je er voor openstaat. Mijn ex (wel andere situatie) verschuilde zich daar ook achter, het was hem overkomen. De lafaard. Veel sterkte! 

Anoniempje89, 
Wat zal het jou een opluchting geven zeg, kijk zn doen mannen dat. Eens goed als twee bokito's met elkaar op de vuist gaan. Hopelijk heb je er alles uit gegooit wat je maar kon. En kun je nu iets gemakkelijker verder. Dat hoop ik echt! 
Er is een tijd geweest dat ik daar jaloers op zou zijn geweest!
Kijk vooral naar vandaag en niet te ver vooruit en terug uit!

Muppet, mijn advies laat alle gevoelens toe, ik weet exact hoe het voelt ( 4 truzen waarvan ik weet (?), eerst één uitkomst later nog een keer één en één bij therapie, het leek eindeloos te duren en de pijn ging maar niet over.
Het enige wat ik deed was gigantisch boos zijn. 
Ik kon niets anders. Later kwam het verdriet.

Je schrijft over het aandeel wat je had, is dat wel echt zo? Een aandeel in vreemdgaan en kiezen voor liegen en bedriegen. Neej die vlieger gaat bij mij nóóit meer op. Na al deze jaren ben ik daar wel achter. 
Hoe kut alles ook is, hoeveel mensen er ook sterven, hoe moeilijk het ook is met de kleine kinderen, je verdiend het niet om besodemieterd te worden. Door niemand niet.
Ik ben het daar dus ook niet mee eens, of was je echt cruella de vil???

Hopelijk heb je een fijn familie lid of goede vriendin waar je terrecht kunt met je verdriet, en hier natuurlijk.

Anna, hoe is het met je? ♥️

miss1984 schreef op 25-07-2021 om 19:51:

Anoniempje89,
Wat zal het jou een opluchting geven zeg, kijk zn doen mannen dat. Eens goed als twee bokito's met elkaar op de vuist gaan. Hopelijk heb je er alles uit gegooit wat je maar kon. En kun je nu iets gemakkelijker verder. Dat hoop ik echt!
Er is een tijd geweest dat ik daar jaloers op zou zijn geweest!
Kijk vooral naar vandaag en niet te ver vooruit en terug uit!

Het luchtte mij zeker op, ik voel me er stukken beter door, en 1 ding weet ik zeker, hij zal nog wel 2 keer na denken als hij zulke geintjes wil gaan flikken. 
Jaren lang kon hij ze goddelijke gang maar gaan zonder consequenties, en nu heeft hij het bij het verkeerde gezin gedaan.
Anderhalf jaar lang rondlopen met haat, woede lijd gewoon tot een explosie althans bij mij.
Dat hoofdstuk is nu afgesloten, heerlijk. 

@ Anna Cara, lief dank je wel!

ik wist inderdaad dat het niet alles was en dat er vaak ‘afgezwakt’ wordt. Maar dat het allemaal zo heftig zou zijn….

ik ben de afgelopen maanden steeds al bezig geweest met het waarom….. dat kan hij niet goed benoemen en eerlijk gezegd denk ik dat hij moeite heeft om er over te praten. Schaamte? 
maar goed hij was wel mans genoeg om dit allemaal aan te gaan en al die leugens tegen mij in stand te houden. Dus zal hij er zich toe moeten zetten.

ik denk eigenlijk gewoon dat hij gedacht heeft er mee weg te komen ofzo…. Als ik vraag wat hij al die jaren heeft gedacht….. dacht hij niet zo veel.

en inderdaad zelfs bij de therapeut heeft hij alles in stand gehouden. Ging zelfs nog twijfelen aan mezelf…. Jaloers, je zit me op de nek, je controleert me…. Bah!

vandaag heb ik voor het eerst het idee dat hij denkt dat het menens is. Hij probeerde nog dat we er zelf uit zullen gaan proberen te komen. Voor mij een dikke nee! Ook voor mezelf heb ik het nodig…. Ben gebroken….

Thera schreef op 25-07-2021 om 18:18:

Vreselijk.. ik schrijf hier meestal niet. Maar je schrijft over aandeel van jezelf. Wat ik wel eens denk is dat zodra een man voor de eerste keer vreemd gaat hij sowieso niet meer zijn vrouw een eerlijke kans geeft. Ik denk dat er dan altijd een blokkade ontstaat omdat de man weet dat hij voor altijd toneel zal moeten blijven spelen. Of zouden ze zichzelf opsplitsen psychisch? Maar dan heb je ook geen eerlijke kans, ik bedoel je gaat een relatie aan met een niet opgesplitste man.
Met geen kans bedoel ik dan dat zodra je het gevoel krijgt, er zit iets niet goed en je daar iets aan wilt doen van jouw kant, het al te laat is en je niet met de man te maken hebt waar je denkt mee te maken te hebben. Want hij durft zich dan niet meer te openen voor je zoals hij dat eerder deed.
Sterkte!

Heb nu pas door hoe je makkelijker kan antwoorden….
eens met wat je schrijft, zo is het een oneerlijke strijd. Hij is bezig met andere….. en vergeet op dat moment zijn vrouw, zijn kinderen alles.

Ik merk nu ook dat er een soort blokkade op zit bij hem… en ik weet niet of we weer samen zo verder konden als eerst. Ik lees ook positieve verhalen, gelukkig. Maar het is hard werken. Ik zou het er voor over hebben, maar vraag me op dit moment af of hij dat gaat doen of lang volhoud…..

Hij denk voornamelijk in: je weet het nu toch, niet meer over praten, we gaan samen leuke dingen doen en dan komt het weer goed.

Terwijl ik behoefte heb aan begrip, communicatie….. hoe heeft dit ontstaan? Wat gaat er scheef in ons huwelijk dat dit gebeurd, maar ook vertrouwen terug krijgen want die is nu wel gezakt tot -500

Ik ga nu ook geen knoop doorhakken. Wel heb ik gevraagd dat hij morgen aan de slag gaat met therapie regelen…. Dat vindt hij lastig. Maar al het andere lukte hem ook prima

oh jee je man maakt de grote klassieke fout. Net als velen. En de mijne. Echt zo dom. Ook mijn man ging dat pad op. Van. Je weet het nu. We hebben het er niet meer over. Kijken naar toekomst. Vergeven dat fout(je). Ik ben er nu toch. Leuke dingen doen. Je moet mij niet zo willen controleren. Vertrouw op mijn woord. En therapie kunnen we zelf. En doorrrr. En ondertussen staat er een enorme grijze olifant in de kamer. Die gaat niet weg. Zeg ik uit ervaring.

Je man vindt het vast erg jouw verdriet te zien, mijne wel. Daarom wilde hij ervan weg komen. 

Ik vond het niet okay dat hij dat heel dominant deed. Hij probeerde grip te krijgen en houden. Dat jouw man nu doorheeft dat het menens is, en je hem dingen laat uitzoeken lijkt mij goed. Hij moet goed beseffen dat je met (meer dan,) 1 been buiten staat. Het moet klaar zijn met dat gelieg of blijven bagatalliseren. En wat jou helpt, daar moet je voor gaan. 

ik geloof ook best dat hij het naar vind om mij verdrietig te zien en me te zien worstelen. Maar ook de boosheid vind hij moeilijk. 
Maar ik geloof nog meer dat hij er last van heeft dat het is uitgekomen, hij wilde er mee weg komen. Anders had hij me wel gelijk alles verteld… zeker omdat ik een paar keer situaties heb aangegeven waarvan ik bijna zeker wist dat er iets was. Hij koos ervoor om 1 op te biechten….. nou ja biechten ik heb ze zelf aangetroffen.

en dat steekt me nog het meest. Ik heb 3/4 keer op de man af gevraagd. Omdat ik patronen herkende. Tot gisteren was het nog ; echt niet ben eerlijk geweest. 
gisteren stuurde ik foto’s naar hem die ik gevonden had, en wat eigenlijk niet meer te ontkennen was. Grote heibel, hij gaat dan de bal terug kaatsen en komt dan met allerlei andere dingen. 
vanmorgen gaf ik aan dat niet tof te vinden. 
zegt hij even tussen neus en lippen door… o ja met die Engelse had ik wel wat. Dat was die foto…… ja duh

Ben in de auto gestapt en gaan rijden. Stuurt hij een appje: sorry schat, ik zag dat je zo’n verdrietig was en omdat ik me schuldig voelde heb ik het toch maar verteld🙄 
Hij verteld het dus pas als er keihard bewijs is en dan nog eerst niet.

ik kan me voorstellen dat er schaamte is of wat dan ook , maar dit maakt het zoveel erger! Voor de 3e keer afstand….. doet ook wat met de kinderen. Maar ook vind ik het respectloos naar mij toe gezien alles van afgelopen jaar.waarom is hij überhaupt terug gekomen? 

En juist dat moet je hem vertellen. Hij maakt een fout. Google eens wat tips van psychologen en kenners aan vreemdgangers. Vooral stop met liegen staat erin. Laat hem dat lezen. Mijn man deed precies hetzelfde. Eerst bewijs. Tot die tijd ontkennen, liegen. Proberen weg te komen. Afzwakken. Dat bleef hij lang doen. Nu, veel later, heb ik vooral nog last van dat liegen. Niks geloof ik  (meteen). En dat vindt hij heel erg. Maar komt juist doordat gedrag. 

Laat hem leren dat hij jou en kinderen juist schade toedient door te blijven bagatalliseren, liegen en ontkennen tot er bewijs is. Radicaal eerlijk zijn is eerlijkst en op termijn beter voor verwerking. 

Muppet, klinkt als( ) mijn man. Hij kwam er echt jaren mee weg. En dan ook nog net doen of het allemaal wel mee viel in het begin en heel veel niet meer weten. 

Tot ik wilde dat hij definitief weg ging. Toen heeft hij in de nacht de verslaving kliniek bericht. Drie dagen later kon hij komen. 

Naja terug lezen kun je altijd mocht je erkenning zoeken. Of vraag het me maar. Is te veel om nu te posten.

Wens je heel veel sterkte toe en hopelijk kun je wat slapen vannacht.
Oh dat lamgeslagen gevoel is ook zo herkenbaar. Niets meer weten. Niets meer te verliezen hebben omdat je alles al kwijt bent wat je ooit dacht te hebben.

💔

Hij denkt:‘samen leuke dingen doen’
Klopt, dat helpt bij het naar elkaar toe groeien. Maar dan moeten die leuke dingen ook er van komen.  Het scheelt als een partner dan ook het initiatief neemt om iets te organiseren ipv achterover hangen wachtend tot jij uiteindelijk iets geregeld hebt! 
Deze nare tijd heeft ook z’n goede kanten; het zet je aan tot het opkomen voor jezelf. Zodat je minder automatisch in belang van gezin denkt. Het maakt dat je taken gaat herverdeling ipv een ander ontzien.

Flanagan schreef op 26-07-2021 om 15:28:

Deze nare tijd heeft ook z’n goede kanten; het zet je aan tot het opkomen voor jezelf. Zodat je minder automatisch in belang van gezin denkt. Het maakt dat je taken gaat herverdeling ipv een ander ontzien.

Zeker! Ik vind dat ik een hoop wisselgeld heb. Niet dat ik dat om ga wisselen in ook vreemdgaan. Maar vooral idd niet meer persé de vrede willen bewaren maar gewoon doen waar ik zin in heb (in het redelijke), ook al vind hij dat niet gezellig of handig. Hij weet dat hij ff niet moeilijk moet doen. Bevalt heel goed