Veel ergernissen
Op mijn eerste topic kreeg ik zulke behulpzame reacties, waarna het op het huishoud-front heel goed gaat nu tussen mijn partner en ik. Daarom zou ik jullie advies graag weer vragen...
Steeds vaker zorgt het gedrag van mijn partner voor veel spanning. Bij een normale vraag van mijn kant kan zijn eerste reactie al snauwend zijn.
Bijvoorbeeld, gisteren waren we een dagje weg met onze zoon, 1 jaar. Mijn partner zei dat hij even iets ging drinken. Ik vroeg aan hem of hij het goed vond als ik eerst even iets te drinken ging halen. Hij reageerde met een diepe zucht en een boze blik. Ik zei ook meteen dat hij ook had kunnen zeggen dat hij eerst iets wilde gaan drinken terwijl ik op onze zoon pas. Het is een vraag. Daar kun je ja/nee op antwoorden. Dit geef ik ook elke keer weer aan maar dit blijft zijn reactie.
Ook op dingen als file of mensen die, volgens hem, slecht autorijden. Of boos worden op een wegversmalling die er al 10 jaar zit. Ik zeg dan ook, elke keer als we hier voorbij rijden begin je erover. Wat heeft dat nu voor nut? Waar hij ook weer nukkig op reageert. Elke keer komt dit weer hard aan en beïnvloed het mij enorm. Ik was een heel positief en vrolijk persoon. Maar mijn partner is zo snel geïrriteerd etcetera dat dit mij ook negatiever heeft gemaakt en ik hierdoor ook sneller snauw.
Ook lijkt hij soms onzeker te zijn over zijn rol als vader waardoor als onze zoon meer naar mij toetrekt hij jaloers kan reageren. Dit vind ik persoonlijk geen ramp alleen doet hij ook heel triomfantelijk als het andersom is. Hierdoor voelt het voor mij alsof hij een constante strijd met me aangaat ipv dat we een liefdevolle relatie hebben. Ik word hier heel verdrietig van en ik merk aan mezelf dat ik steeds minder motivatie heb om er echt verandering in te brengen. Als ik me na een discussie liefdevol opstel en hem een knuffel geef of iets dergelijks, kan hij heel afwijzend reageren, waardoor ik mijn hart weer deels sluit. Ik doe zo mijn best. Ik wil niet dat ons zoontje opgroeit met gescheiden ouders. Als hij er niet was geweest waren we waarschijnlijk al uit elkaar geweest en dat maakt me heel verdrietig.
Mijn partner heeft een hart van goud, heeft alles over voor familie en geeft me ook hele mooie cadeaus. Zo toont hij zijn liefde. Hij zou een kogel voor zijn gezin vangen. Die negativiteit en woordenwisselingen die regelmatig voorkomen kosten me alleen zoveel energie… Het is elke dag weer wachten tot de volgende discussie. Ook dat ge-emmer over van alles, een file, het weer, drukte in de supermarkt, toe aan vakantie etcetera. Dingen waar je toch niets aan kunt veranderen dus waarom zou je een leuke dag daardoor laten verpesten? Het is een patroon geworden van hem, hij heeft het zelf amper nog door. Eenmaal thuis kan hij verbaasd zijn als ik er over begin. HELP!! Dit werpt een schaduw op leuke dagen.
Pippeltje schreef op 31-07-2022 om 21:11:
Want hij geeft aan iets te willen gaan drinken en vervolgens wil jij eerst... Hoezo dan? Waarom ga jij voor?
Als hij steeds op een bepaalde manier reageert zodat je dat kan voorspellen kun je er ook op een andere manier op in gaan of het negeren. Wind je niet zo op of maak er een grap van. Bijv. dat jij al zegt wat hij altijd zegt op overdreven toon.
Misschien is dat het probleem, geeft hij te veel toe, kan hij geen nee zeggen, geeft dat veel spanning; ja, dan loopt de spanning op.
En als hij dan aangeeft dat hij ervan baalt; ga je ook nog zeggen dat hij het aan moet geven. Neem dan gewoon het besluit:'Oke sorry; ik zei afgeven dus dat is wat we doen'.
Enerzijds heb ik het idee dat jij een beetje prinsessengedrag vertoont, anderzijds is hij misschien een beetje een mopperkont; maar kom op he: ben jij perfect?
Zoek een manier om het niet over te nemen die irritatie en negativiteit en ga er luchtiger mee om.
Gisteren vond ik je reactie heel confronterend. Maar nu zie ik in dat je helemaal gelijk hebt. Ik vertoon inderdaad bij dit soort dingen en uitjes prinsessengedrag.
Ik heb het verhaal een beetje aangepast vanwege de herkenbaarheid maar ik denk niet dat hij op dit forum zit. 😂 We waren in een speeltuin en hij wilde buiten de speeltuin een sigaret gaan roken. Al gaf hij dan niet letterlijk aan dat hij ging roken, ik zag de sigaret in zijn hand dus beetje flauw van mij. Bedankt voor de spiegel ten aanzien van de situatie tijdens het dagje weg.
ArianneH schreef op 01-08-2022 om 09:11:
ik begrijp nu dat jullie kind lekker aan het spelen was en dus toezicht nodig had.
Wilde je partner ergens gaan zitten om iets te gaan drinken?
En wilde jij alleen een drankje halen om bij jullie zoon op te drinken?
Wat was de reden dat jij na zijn voorstel om iets te gaan drinken vóór hem eerst een drankje wilde halen?
En weet je waarom je partner geïrriteerd was toen jij voorstelde eerst een drankje te halen?
Echt sorry voor de verwarring hoor, ik wilde het verhaal iets aanpassen om het niet herkenbaar te maken. Het ging om het roken van een sigaret buiten het terrein van de speeltuin. En ja, nu jullie het zo zeggen, waarom wilde jij dan eerst? Ik denk omdat ik al een tijdje met onze zoon aan het spelen was. Ook wilde ik sowieso al gaan alleen had ik geen aansteker op zak, die had mijn partner maar ik zag hem nergens. Toen ik hem dus zag kwartier later en naar hem toeliep om een aansteker te vragen, zag ik dat hij al een sigaret in zijn hand had. Maar had ik het al in mijn hoofd zitten te willen roken.
Even ongevraagd advies: misschien moeten jullie ook stoppen met roken. Je krijgt er zelf kanker van en het is heel slecht voor de ontwikkeling van je zoontje. Ook al rook je buiten, daar ga ik wel vanuit, dan nog wordt je kind blootgesteld aan viezigheid.
en daarnaast zorgt het blijkbaar voor ruzie.
SJG schreef op 01-08-2022 om 10:00:
[..]
Echt sorry voor de verwarring hoor, ik wilde het verhaal iets aanpassen om het niet herkenbaar te maken. Het ging om het roken van een sigaret buiten het terrein van de speeltuin. En ja, nu jullie het zo zeggen, waarom wilde jij dan eerst? Ik denk omdat ik al een tijdje met onze zoon aan het spelen was. Ook wilde ik sowieso al gaan alleen had ik geen aansteker op zak, die had mijn partner maar ik zag hem nergens. Toen ik hem dus zag kwartier later en naar hem toeliep om een aansteker te vragen, zag ik dat hij al een sigaret in zijn hand had. Maar had ik het al in mijn hoofd zitten te willen roken.
Nou, die is makkelijk op te lossen: allebei stoppen met roken! Serieus, het is slecht voor je gezondheid en vooral die van je zoon, maar het kost je ook nog eens klauwen met geld!
Na het lezen van je reacties hier en het herlezen van je vorige topic denk ik echt dat jullie vooral een communicatieprobleem hebben. Jullie communiceren allebei via allerlei omwegen, je vult heel veel in voor je partner, en ik vermoed hij ook voor jou. Zo help je in no time je relatie om zeep. Ik zou daar als ik jullie was echt wat aan gaan doen. Haal een zelfhulpboek uit de bieb, maakt niet eens zoveel uit wat. Als jullie maar samen op zoek gaan naar de achtergronden van jullie gedrag naar elkaar. Wat maakt dat je partner het nodig vindt om de hele dag negatief commentaar op de hele wereld te leveren tegen jou? Wat heeft hij eigenlijk van jou nodig op zulke momenten? Google eens op Duivelse dialogen, ik denk dat je daar wel wat in herkent. Mijn man en ik hebben veel gehad aan het boek Houd me vast van Sue Johnson. Je hoeft niet meteen in therapie, je kunt zelf ook al heel veel doen.
Als je een discussie hebt met elkaar kan het helpen om met elkaar van tevoren 'spelregels' af te spreken. Je laat elkaar uitpraten, en je vat dan samen wat jij denkt dat de ander heeft gezegd en wat jij denkt dat hij heeft bedoeld. En je vertelt hoe het bij jou binnen komt. Dan kan je partner daar weer op reageren. Klinkt heel onnatuurlijk, en het is even oefenen, maar het werkt wel echt! Je zult merken dat wat jouw partner zegt en bedoelt, vaak heel anders is dan jij het ervaart. En andersom natuurlijk.
Je schrijft dat je al gescheiden zou zijn als je geen kind had samen. En dat kind is een jaar oud. Dus 2 jaar geleden vond je hem nog leuk en lief genoeg om een kind mee te krijgen. Wat is er dan in die korte tijd gebeurd dat je nu van hem wil scheiden? Waarom is hij of ben jij zo veranderd? Daar zou ik echt het gesprek over aangaan. Maar realiseer je ook dat als je zou gaan scheiden je nog minstens 18 jaar samen voor jullie kind moet zorgen. Zou dat gemakkelijker zijn als je uit elkaar bent? Ik denk dat je daar echt veel dieper voor moet zitten samen. Maar daar kom je uiteindelijk wel als het jullie nu niet lukt om bij te sturen.
Dankjewel voor je reactie Jonagold. Partner en ik hebben een goed gesprek gehad en duidelijk gecommuniceerd wat er niet lekker gaat. Beter communiceren dus en op tijd aangeven als er iets niet lekker loopt.
Er zijn met name spanningen ontstaan doordat ik eerst meer zorgtaken op me nam dan mijn partner. Dat is nu gelukkig niet meer aan de orde maar wordt soms nog wel getriggerd bij bepaalde situaties. Na het gesprek samen zijn we wel weer echt de verbinding aangegaan en hij heeft ook bepaalde irritaties uitgesproken waardoor er niet meer zoveel spanning in de lucht hangt.
.
Heb je zelf kinderen Jonagold? Voor een vrouw veranderd alles vanaf het moment van zwanger worden en na de bevalling. Ook qua hormonen en andere lichamelijke veranderingen maar ook geestelijk. Je moet jezelf echt opnieuw uitvinden en dat is een heel proces in het eerste jaar omdat je dan ook nog aan het ontzwangeren bent. Hierom noemen ze de eerste 3 jaar dat je samen een kind krijgt ook de tropenjaren. Ik word sinds een maand gelukkig niet meer elke nacht drijfnat wakker maar had dit heel erg en nog tal van andere klachten. Dit zorgt dan ook weer voor spanning omdat voor mannen er geen lichamelijke veranderingen zijn. Maar sinds ik dit heb uitgelegd aan mijn partner en heb verteld hoe en wat zit hier ook geen spanning meer op gelukkig. Heel af en toe nog wel eens.
Het is ook niet zo dat ik van hem wil scheiden want ik heb het echt met hem getroffen. Alleen als de emoties hoog oplopen en er elke dag wel iets is waar we een woordenwisseling over hebben komt dat wel heel erg in me op. Na een goed gesprek verdwijnt dat gevoel gelukkig weer.
SJG schreef op 01-08-2022 om 12:15:
Heb je zelf kinderen Jonagold? Voor een vrouw veranderd alles vanaf het moment van zwanger worden en na de bevalling. Ook qua hormonen en andere lichamelijke veranderingen maar ook geestelijk. Je moet jezelf echt opnieuw uitvinden en dat is een heel proces in het eerste jaar omdat je dan ook nog aan het ontzwangeren bent. Hierom noemen ze de eerste 3 jaar dat je samen een kind krijgt ook de tropenjaren. Ik word sinds een maand gelukkig niet meer elke nacht drijfnat wakker maar had dit heel erg en nog tal van andere klachten. Dit zorgt dan ook weer voor spanning omdat voor mannen er geen lichamelijke veranderingen zijn. Maar sinds ik dit heb uitgelegd aan mijn partner en heb verteld hoe en wat zit hier ook geen spanning meer op gelukkig. Heel af en toe nog wel eens.
Ik heb 2 (jong)volwassen kinderen.
Je schrijft (en redeneert?) heel erg alleen maar vanuit jezelf. Ja, voor een vrouw verandert er heel veel. Maar dat geldt ook voor een man! Jij hebt als vrouw niet het alleenrecht op moeite met die verandering in je leven. En natuurlijk heb jij als vrouw het fysiek wat zwaarder, maar ook bij een man spelen hormonale veranderingen. En vergis je niet in de verantwoordelijkheid die een man kan voelen voor zijn nieuwe gezin. Als ik dit draadje combineer met je vorige topic, kan ik me zomaar voorstellen dat jouw man zijn verantwoordelijkheid heel erg pakte door hard te werken en zo te zorgen voor genoeg inkomen. En jij reageerde met zeuren over dat hij niet genoeg deed in huis (even vanuit hem geredeneerd; ik zeg niet dat ik dat ook vind).
Alles staat en valt met het uitspreken van verwachtingen en aangeven waar je behoefte aan hebt. Volgens mij zijn jullie daar allebei niet heel sterk in, maar reageren jullie wel negatief naar elkaar op het moment dat die niet uitgesproken verwachtingen niet waargemaakt worden. Maar jullie kunnen allebei niet van elkaar ruiken wat je wil! Daar moet je het over hebben. Om bij het voorbeeld over dat werk te blijven: vond jij het nodig/wenselijk dat je man zoveel werkte? Of had jij liever gehad dat hij meer thuis was geweest? En hebben jullie het daar vooraf over gehad, of heeft je man ingevuld dat jij het wel een goed idee zou vinden?
Je geeft in beide draadjes aan dat de boel verbetert na een goed gesprek. Mijn advies is om die gesprekken wat vaker te voeren, en niet alleen als je geïrriteerd bent. Spreek af dat je iedere week of eens in de twee weken een avond voor jullie samen plant en dan bespreekt hoe het in jullie relatie gaat. En spaar tussentijdse irritaties op voor die momenten. Als je ze even laat 'rijpen', kun je je emotie laten zakken en kun je er voor jezelf al een beetje over nadenken wat er nou precies gebeurde en wat je nodig had van de ander. Schrijf desnoods die punten op zodat je ze bij het gesprek weer terug kunt halen. Hier hebben mijn man en ik heel veel aan gehad.
En natuurlijk is het ook heel belangrijk om, juist in die beruchte tropenjaren, ook genoeg tijd voor jezelf en voor elkaar te maken. Dus zorg iedere week een keer voor een oppas en ga samen wat doen. Hoeft niet iedere week uit eten of skydiven te zijn, maar een wandeling samen, een terrasje, samen de schuur opruimen, dat is allemaal qualitytime voor je relatie. En daarnaast heeft ieder ook een avond voor zichzelf om te sporten of met vrienden de hort op te gaan.
Hai Jonagold,
Bedankt voor je uitgebreide reactie zeg! Super lief van je.
Je tweede stukje is echt heel erg waar. Dat is ook zeker iets waar ik veel mee kan en aan kan gaan werken. We moeten oppassen dat we niet langs elkaar heen gaan leven.
Dat vele werken was 2 maanden echt nodig om een promotie naar kantoor te krijgen. Zowel hij en ik zijn ook heel blij dat dat gelukt is en ik ben ook super trots op hem. Nu werkt hij in ploegen en is ook doordeweeks vaker vrij waardoor het huishouden evenredig verdeeld is. En hij werkt niet meer over. Doet hij dit wel, dan belt hij me op en vraagt of dit goed is, heel fijn. Ik doe uiteraard meer omdat ik parttime werk.
Je advies over elke week even gaan zitten om dingen te bespreken is ook een goed idee. Het oplopen van irritaties voor zijn op die manier.
We zijn niet vaak allebei tegelijk vrij van werk, dit komt sporadisch voor. Als we wel allebei vrij zijn gaan we iets leuks doen met zijn drieën, zoals het dagje naar de speeltuin. Een paar weken geleden zijn we wel een dag samen weggeweest om te vieren dat er 4 jaar samen zijn, dit was echt heel leuk. Maar toen was onze zoon ook die dag naar de opvang.
ik ga eens bij hem peilen hoe hij dat zou vinden.
Nogmaals bedankt! De spiegel die je me voorhoud, daar heb ik ook veel aan. Als mens heb je niet altijd door wat je zelf doet en is een wake up call op zijn tijd prettig.
En ja, dat vele werken, daar was ik het niet mee eens. Maar volgens partner wel noodzakelijk om promotie te krijgen en dat is nu ook gelukt. Ben blij dat het achter de rug is. 😊
Uit de OP : ‘ Hij zou een kogel vangen voor zijn gezin’
Ik vind dat altijd zó nietszeggend. Het sentiment dat erachter zit vind ik ook uitermate storend. Want je hebt er namelijk helemaal niets aan. De uitspraak moet natuurlijk aangeven dat in geval van extreme omstandigheden iemand geheel onbaatzuchtig zijn leven zou geven voor een ander. Maar nogmaals, daar heb je dus helemaal niets aan. Je kunt beter een fatsoenlijk, aardig en fijn mens aan je zijde hebben waar je het iedere dag fijn mee hebt. Harmonie, een goede communicatie en een prettig dagelijks leven is veel belangrijker dan die heroïsche dooddoener.
Zonne2017 schreef op 01-08-2022 om 15:07:
Uit de OP : ‘ Hij zou een kogel vangen voor zijn gezin’
Ik vind dat altijd zó nietszeggend. Het sentiment dat erachter zit vind ik ook uitermate storend. Want je hebt er namelijk helemaal niets aan. De uitspraak moet natuurlijk aangeven dat in geval van extreme omstandigheden iemand geheel onbaatzuchtig zijn leven zou geven voor een ander. Maar nogmaals, daar heb je dus helemaal niets aan. Je kunt beter een fatsoenlijk, aardig en fijn mens aan je zijde hebben waar je het iedere dag fijn mee hebt. Harmonie, een goede communicatie en een prettig dagelijks leven is veel belangrijker dan die heroïsche dooddoener.
Fair enough.
Om een voorbeeld te noemen, hij heeft al een paar keer mijn broer, schoonzus en nichtje opgehaald 25 km verderop en ze ook weer teruggebracht om een leuk dagje met zijn allen te hebben. Hij heeft ook wel eens mijn zus en zoontje meegenomen op vakantie op zijn kosten. Familie is heel belangrijk voor hem en voor mij ook. Maar door de opbouwende kritiek van reaguurders hier zie ik in dat mijn partner bepaalde verwachtingen niet uitspreekt en irritaties waardoor het oploopt en ik op sommige momenten me ook meer in hem mag verplaatsen ipv te denken aan wat ik wil. En we dus vaker met elkaar moeten gaan zitten om dingen te bespreken.
Sinds het uitspreken van irritaties en dergelijke gaat het weer heel goed tussen ons en ik hoop dat dit ook zo blijft.
Vanavond weer in tranen geëindigd, partner slaat meerdere keren de deur dicht uit boosheid, waar onze zoon bij is.
Wat er gebeurde:
Zoontje huilde
Partner zegt, het is al een halfuur na zijn bedtijd.
Ik was aan het eten dus vroeg of hij dan alvast wat dingen klaar wilde leggen zoals handdoek en romper.
Hij antwoordde, ik ben ook net uit mijn werk.
Vervolgens ga ik, gepikeerd, maar heb verder niks meer gezegd, naar boven met zoontje om te douchen, komt partner ook naar boven. Ik vraag aan hem waarom hij nu wel komt en net nog zei niet te willen helpen.
Dat vatte ik verkeerd op volgens hem.
Hoe kan ik dit verkeerd opvatten als dit letterlijk je antwoord was op mijn vraag? Toen bonkte hij zachtjes zijn hoofd tegen de deur! 😶 Welke vraag? Zei hij. Wat impliceerde dat hij mijn vraag niet had gehoord. Later zei hij dat hij wel had gehoord wat ik vroeg. En werd vervolgens heel boos dat ik zei het vreemd te vinden dat hij eerst zegt de vraag niet gehoord te hebben en dan ineens zegt van wel. En bam, weer ruzie. Ik heb juist na jullie adviezen duidelijk geprobeerd te communiceren en rustig. Maar partner slaat de deur dicht terwijl ik praat, praat door me heen en word boos. En dat terwijl het heel gezellig was toen hij uit zijn werk kwam, ineens slaat het helemaal om. Schiet mij maar lek.
https://www.coachcounsellor.nl/adhd/1598181622
Net dit gelezen en echt, zo zo veel herkenning, echt 10.000 procent. Mijn partner heeft ADD. Ik ga dit topic morgen sluiten en me dan bedenken wat ik hier mee aan moet... Veranderen gaat het blijkbaar niet. Wauw.
SJG schreef op 02-08-2022 om 20:28:
https://www.coachcounsellor.nl/adhd/1598181622
Net dit gelezen en echt, zo zo veel herkenning, echt 10.000 procent. Mijn partner heeft ADD. Ik ga dit topic morgen sluiten en me dan bedenken wat ik hier mee aan moet... Veranderen gaat het blijkbaar niet. Wauw.
Als ik jou was zou ik stoppen met het lezen van artikelen. Straks mankeert ie nog meer.
