Veel ergernissen
Op mijn eerste topic kreeg ik zulke behulpzame reacties, waarna het op het huishoud-front heel goed gaat nu tussen mijn partner en ik. Daarom zou ik jullie advies graag weer vragen...
Steeds vaker zorgt het gedrag van mijn partner voor veel spanning. Bij een normale vraag van mijn kant kan zijn eerste reactie al snauwend zijn.
Bijvoorbeeld, gisteren waren we een dagje weg met onze zoon, 1 jaar. Mijn partner zei dat hij even iets ging drinken. Ik vroeg aan hem of hij het goed vond als ik eerst even iets te drinken ging halen. Hij reageerde met een diepe zucht en een boze blik. Ik zei ook meteen dat hij ook had kunnen zeggen dat hij eerst iets wilde gaan drinken terwijl ik op onze zoon pas. Het is een vraag. Daar kun je ja/nee op antwoorden. Dit geef ik ook elke keer weer aan maar dit blijft zijn reactie.
Ook op dingen als file of mensen die, volgens hem, slecht autorijden. Of boos worden op een wegversmalling die er al 10 jaar zit. Ik zeg dan ook, elke keer als we hier voorbij rijden begin je erover. Wat heeft dat nu voor nut? Waar hij ook weer nukkig op reageert. Elke keer komt dit weer hard aan en beïnvloed het mij enorm. Ik was een heel positief en vrolijk persoon. Maar mijn partner is zo snel geïrriteerd etcetera dat dit mij ook negatiever heeft gemaakt en ik hierdoor ook sneller snauw.
Ook lijkt hij soms onzeker te zijn over zijn rol als vader waardoor als onze zoon meer naar mij toetrekt hij jaloers kan reageren. Dit vind ik persoonlijk geen ramp alleen doet hij ook heel triomfantelijk als het andersom is. Hierdoor voelt het voor mij alsof hij een constante strijd met me aangaat ipv dat we een liefdevolle relatie hebben. Ik word hier heel verdrietig van en ik merk aan mezelf dat ik steeds minder motivatie heb om er echt verandering in te brengen. Als ik me na een discussie liefdevol opstel en hem een knuffel geef of iets dergelijks, kan hij heel afwijzend reageren, waardoor ik mijn hart weer deels sluit. Ik doe zo mijn best. Ik wil niet dat ons zoontje opgroeit met gescheiden ouders. Als hij er niet was geweest waren we waarschijnlijk al uit elkaar geweest en dat maakt me heel verdrietig.
Mijn partner heeft een hart van goud, heeft alles over voor familie en geeft me ook hele mooie cadeaus. Zo toont hij zijn liefde. Hij zou een kogel voor zijn gezin vangen. Die negativiteit en woordenwisselingen die regelmatig voorkomen kosten me alleen zoveel energie… Het is elke dag weer wachten tot de volgende discussie. Ook dat ge-emmer over van alles, een file, het weer, drukte in de supermarkt, toe aan vakantie etcetera. Dingen waar je toch niets aan kunt veranderen dus waarom zou je een leuke dag daardoor laten verpesten? Het is een patroon geworden van hem, hij heeft het zelf amper nog door. Eenmaal thuis kan hij verbaasd zijn als ik er over begin. HELP!! Dit werpt een schaduw op leuke dagen.
SJG schreef op 02-08-2022 om 19:27:
Vanavond weer in tranen geëindigd, partner slaat meerdere keren de deur dicht uit boosheid, waar onze zoon bij is.
Wat er gebeurde:
Zoontje huilde
Partner zegt, het is al een halfuur na zijn bedtijd.
Ik was aan het eten dus vroeg of hij dan alvast wat dingen klaar wilde leggen zoals handdoek en romper.
Hij antwoordde, ik ben ook net uit mijn werk.
Vervolgens ga ik, gepikeerd, maar heb verder niks meer gezegd, naar boven met zoontje om te douchen, komt partner ook naar boven. Ik vraag aan hem waarom hij nu wel komt en net nog zei niet te willen helpen.
Dat vatte ik verkeerd op volgens hem.
Hoe kan ik dit verkeerd opvatten als dit letterlijk je antwoord was op mijn vraag? Toen bonkte hij zachtjes zijn hoofd tegen de deur! 😶 Welke vraag? Zei hij. Wat impliceerde dat hij mijn vraag niet had gehoord. Later zei hij dat hij wel had gehoord wat ik vroeg. En werd vervolgens heel boos dat ik zei het vreemd te vinden dat hij eerst zegt de vraag niet gehoord te hebben en dan ineens zegt van wel. En bam, weer ruzie. Ik heb juist na jullie adviezen duidelijk geprobeerd te communiceren en rustig. Maar partner slaat de deur dicht terwijl ik praat, praat door me heen en word boos. En dat terwijl het heel gezellig was toen hij uit zijn werk kwam, ineens slaat het helemaal om. Schiet mij maar lek.
Je partner kwam dus net van zijn werk en zei dat het al een half uur was na zoon zijn bedtijd? Jij was aan het eten en vroeg hem of hij al wat spullen klaar wilde leggen. Had je partner dan al gegeten en kon je niet eerst jullie zoon in bed leggen en daarna eten?
SJG schreef op 02-08-2022 om 20:28:
https://www.coachcounsellor.nl/adhd/1598181622
Net dit gelezen en echt, zo zo veel herkenning, echt 10.000 procent. Mijn partner heeft ADD. Ik ga dit topic morgen sluiten en me dan bedenken wat ik hier mee aan moet... Veranderen gaat het blijkbaar niet. Wauw.
Zag je dag in het stuk staat:
"Ook partners van mensen met depressie, autisme, narcisme etc. zouden zich in dit stuk kunnen herkennen."
Dus hou ook nog even rekening met die alternatieven.
Maar wat het ook is, veel sterkte, want het zal niet gemakkelijk voor je zijn.
Maar ik krijg bij jou ook wel een beetje een achtbaan-op-en-neer-gevoel eerlijk gezegd. Na 1 gesprekje is alle ellende vergeten en gaat het weer helemaal goed zo easypeasy alles koek en ei, om vervolgens weer helemaal in zak en as te zitten en bonje te hebben en dat op 1 dag binnen 6 uur en vervolgens krijgt hij een diagnose van je. Das apart.
Dat op en neer gedrag wat jij hebt is niet alleen dodelijk vermoeiend voor jezelf, maar evengoed voor je omgeving. Waarbij je partner natuúúrlijk ook zn fratsen zal hebben. Door je opmerking boven wakker je wel het vuurtje aan. Hij was moe, net thuis, kindje nog niet op bed, en dan breng jij vast niet geheel vrolijk, maar met de nodige expressie de kleine naar boven, vervolgens komt hij vast zuchtend naar boven en dan krijgt ie te horen: oh nu wel? Nou dan had ik rechtsomkeert gemaakt eerlijk gezegd.
Deze soort onuitgesproken maar wel nonverbale communicatie is super irritant. Je zegt : ik zei niks. Maar met je houding had dat vast geen woorden nodig. Waarom niet gezwegen, de hulp geaccepteerd en het later even kort benoemd met wat begrip en het punt dat je wilt maken? Het lijkt zo een beetje een wedijverig iets aan het worden en dat wekt alleen maar frustratie op. Je bent samen CEO van jullie bedrijf, het gezin. Dan moet je partners zijn anders ga je failliet en soms geef je en soms neem je.
Ik zeg: probeer nu eerst eens zelf te veranderen. Zo te lezen valt daar nog genoeg winst te halen.
En mocht dat niet voldoende werken en blijkt je partner toch een enorme hork of compleet incompetent heb jij niets verloren want door zelf te veranderen word jij een heel leuke partner, ook voor een ev andere partner of voor jezelf.
Dus probeer lief te zijn als hij zoiets zegt. Lief voor hem maar vooral ook voor jezelf. Dus als jij het echt niet trekt met je kind naar boven te gaan: geef dat dan aan. Ook als je het toch wel doet. Door te praten over wat je ervaart wordt het voor jezelf lichter en voor je partner vast ook, en zo niet dan vast duidelijker.
En komt je partner naar boven, dan zou je ook kunnen zeggen ‘hee wat lief dat je toch komt’. Grote kans dat hij dan aangeeft toch wat spijt van zijn gedrag te hebben. Iedereen blij. En nu is iedereen niet blij.
Het lijkt alsof jullie beiden weinig vertrouwen in de ander hebben, en weinig op elkaar ingespeeld zijn.
En dat uitvechten over futiliteiten, want hoe erg is het nu eenmaal dat je je eten even moet laten staan om je kindje op bed te leggen?
Probeer hem eens wat positiever te benaderen. Mooi toch dat hij vast wil houden aan een schema qua bedtijd? Dat kun je ook positief labelen en uitspreken naar hem toe. Dat staat los van de rest: dat jij daar op dat moment geen zin in hebt. Maar stuur hem niet aan maar overleg liever: hoe gaan we dat doen?
ArianneH schreef op 03-08-2022 om 00:09:
[..]
Zag je dag in het stuk staat:
"Ook partners van mensen met depressie, autisme, narcisme etc. zouden zich in dit stuk kunnen herkennen."
Dus hou ook nog even rekening met die alternatieven.
Maar wat het ook is, veel sterkte, want het zal niet gemakkelijk voor je zijn.
Mijn partner gaf zelf afgelopen jaar aan heel veel te herkennen in ADD en stuurt me ook regelmatig filmpjes van mensen met ADD waar hij zich in herkent. Ik stel dus niet zomaar deze diagnose. En ga ook met hem in gesprek om de diagnose te laten stellen.
Alles was ook weer goed en verliep fijn. Als vervolgens de deur meerdere keren in mijn gezicht wordt dicht geslagen en hij tegen me schreeuwt, ja, dan veranderd dat wel weer een hoop ja.
Er is de afgelopen jaren al een hoop ten goede veranderd en ik heb ook echt aan mezelf gewerkt om de communicatie te verbeteren enzovoorts. Maar soms dan werkt niet en geeft dat ook geen garanties. Ook als ik rustig, begripvol en lief communiceer komen dit soort dingen voor. Het voorval met het douchen, daarbij heb ik rustig en duidelijk gecommuniceerd. En vind ik het verwarrend als hij het 1 zegt en het ander doet. Het is ook vaker gebeurd dat hij toch wel kwam helpen maar daar dan wel boos over ging doen en ons zoontje daar ook erg gestresst van werd door de voelbare spanning. Hierom stelde ik deze vraag aan hem.
Ik heb vaak het gevoel op eieren te moeten lopen en er alles aan te moeten doen om escalatie te voorkomen. Dit is erg vermoeiend. Gisteren had ik boodschappen gedaan, gekookt en partner zijn auto gewassen als verassing. En alsnog zo'n ruzie dan in de avond. Soms is er ook geen enkele aanleiding hiervoor en verklaart hij achteraf dat het door stress op het werk komt. Het was heel gezellig, we hebben gewoon met zijn drietjes gegeten en gelachen. Partner was al klaar met eten. En zo is er altijd wel een reden om lelijk te doen.
Poezekat schreef op 02-08-2022 om 20:40:
[..]
Je partner kwam dus net van zijn werk en zei dat het al een half uur was na zoon zijn bedtijd? Jij was aan het eten en vroeg hem of hij al wat spullen klaar wilde leggen. Had je partner dan al gegeten en kon je niet eerst jullie zoon in bed leggen en daarna eten?
Partner was om 5 uur al thuis, hij heeft ons opgezocht in de speeltuin waar we even waren en nog even met zoontje gespeeld. Daarna samen thuis gekomen, heeft hij zoontje eten gegeven terwijl ik kookte en zijn we samen gaan eten. Het was dus echt hartstikke gezellig eigenlijk.
Max88 schreef op 03-08-2022 om 00:43:
Maar ik krijg bij jou ook wel een beetje een achtbaan-op-en-neer-gevoel eerlijk gezegd. Na 1 gesprekje is alle ellende vergeten en gaat het weer helemaal goed zo easypeasy alles koek en ei, om vervolgens weer helemaal in zak en as te zitten en bonje te hebben en dat op 1 dag binnen 6 uur en vervolgens krijgt hij een diagnose van je. Das apart.
Dat op en neer gedrag wat jij hebt is niet alleen dodelijk vermoeiend voor jezelf, maar evengoed voor je omgeving. Waarbij je partner natuúúrlijk ook zn fratsen zal hebben. Door je opmerking boven wakker je wel het vuurtje aan. Hij was moe, net thuis, kindje nog niet op bed, en dan breng jij vast niet geheel vrolijk, maar met de nodige expressie de kleine naar boven, vervolgens komt hij vast zuchtend naar boven en dan krijgt ie te horen: oh nu wel? Nou dan had ik rechtsomkeert gemaakt eerlijk gezegd.Ik quote mijn eigen tekst even:
Als ik me na een discussie liefdevol opstel en hem een knuffel geef of iets dergelijks, kan hij heel afwijzend reageren, waardoor ik mijn hart weer deels sluit. Ik doe zo mijn best.
Het is ook zeker geen op en neer gedrag van mijn kant. Partner heeft echt best wel heftige stemmingswisselingen. Ik probeer altijd uit alle macht te voorkomen dat er ruzie van komt en rustig en liefdevol te communiceren, zeker na jullie tips op dit forum.
De afgelopen 2 jaar heeft mijn partner wel echt al aan zichzelf gewerkt en is het al een heel stuk beter. Eerst kon hij me echt de grond in praten als hij het ergens niet mee eens was en hielp hij nergens aan mee, huishouden niet, vakantie plannen niet, avondeten plannen niet. Ik heb dus wel goede hoop dat een relatie therapie, en dan een therapie die gericht is op een partner met ADD, wel echt kan helpen. Ik zie mezelf niet de rest van mijn leven zo leven. Partner heeft me ook geregeld uitgescholden (ook als ik zelf rustig bleef en zei straks verder te willen praten) terwijl ik ons zoontje in mijn armen had, toen die kleiner was. En dat vind ik echt het ergste, als hij dat allemaal moet zien en horen.
