Veel ergernissen
Op mijn eerste topic kreeg ik zulke behulpzame reacties, waarna het op het huishoud-front heel goed gaat nu tussen mijn partner en ik. Daarom zou ik jullie advies graag weer vragen...
Steeds vaker zorgt het gedrag van mijn partner voor veel spanning. Bij een normale vraag van mijn kant kan zijn eerste reactie al snauwend zijn.
Bijvoorbeeld, gisteren waren we een dagje weg met onze zoon, 1 jaar. Mijn partner zei dat hij even iets ging drinken. Ik vroeg aan hem of hij het goed vond als ik eerst even iets te drinken ging halen. Hij reageerde met een diepe zucht en een boze blik. Ik zei ook meteen dat hij ook had kunnen zeggen dat hij eerst iets wilde gaan drinken terwijl ik op onze zoon pas. Het is een vraag. Daar kun je ja/nee op antwoorden. Dit geef ik ook elke keer weer aan maar dit blijft zijn reactie.
Ook op dingen als file of mensen die, volgens hem, slecht autorijden. Of boos worden op een wegversmalling die er al 10 jaar zit. Ik zeg dan ook, elke keer als we hier voorbij rijden begin je erover. Wat heeft dat nu voor nut? Waar hij ook weer nukkig op reageert. Elke keer komt dit weer hard aan en beïnvloed het mij enorm. Ik was een heel positief en vrolijk persoon. Maar mijn partner is zo snel geïrriteerd etcetera dat dit mij ook negatiever heeft gemaakt en ik hierdoor ook sneller snauw.
Ook lijkt hij soms onzeker te zijn over zijn rol als vader waardoor als onze zoon meer naar mij toetrekt hij jaloers kan reageren. Dit vind ik persoonlijk geen ramp alleen doet hij ook heel triomfantelijk als het andersom is. Hierdoor voelt het voor mij alsof hij een constante strijd met me aangaat ipv dat we een liefdevolle relatie hebben. Ik word hier heel verdrietig van en ik merk aan mezelf dat ik steeds minder motivatie heb om er echt verandering in te brengen. Als ik me na een discussie liefdevol opstel en hem een knuffel geef of iets dergelijks, kan hij heel afwijzend reageren, waardoor ik mijn hart weer deels sluit. Ik doe zo mijn best. Ik wil niet dat ons zoontje opgroeit met gescheiden ouders. Als hij er niet was geweest waren we waarschijnlijk al uit elkaar geweest en dat maakt me heel verdrietig.
Mijn partner heeft een hart van goud, heeft alles over voor familie en geeft me ook hele mooie cadeaus. Zo toont hij zijn liefde. Hij zou een kogel voor zijn gezin vangen. Die negativiteit en woordenwisselingen die regelmatig voorkomen kosten me alleen zoveel energie… Het is elke dag weer wachten tot de volgende discussie. Ook dat ge-emmer over van alles, een file, het weer, drukte in de supermarkt, toe aan vakantie etcetera. Dingen waar je toch niets aan kunt veranderen dus waarom zou je een leuke dag daardoor laten verpesten? Het is een patroon geworden van hem, hij heeft het zelf amper nog door. Eenmaal thuis kan hij verbaasd zijn als ik er over begin. HELP!! Dit werpt een schaduw op leuke dagen.
Pfff.. Net weer een hoop ergernis door een overdreven geïrriteerde reactie, inclusief ogen rollen, omdat ik niet duidelijk had aangegeven bij een vriendin ook iets te willen drinken ipv alleen iets afgeven. Ik zei, het hoeft niet als je niet wil, dan geven we het alleen af. Nutteloze discussies altijd...
Hi, ik raad je aan te googlen op Duivelse Dialogen (of boek lenen uit bieb of kopen). Zul je herkennen én tips voor aan te pakken.
Bijv boek Praten met je partner van Annette Heffels
Vraag volgende keer ook bijvoorbeeld Wat gebeurde er nou net? Want achter zijn reactie zit een trigger in iets wat je zegt. Of doet. Zoek naar dat.
Anna Cara schreef op 31-07-2022 om 20:54:
Hi, ik raad je aan te googlen op Duivelse Dialogen (of boek lenen uit bieb of kopen). Zul je herkennen én tips voor aan te pakken.
Bijv boek Praten met je partner van Annette Heffels
Vraag volgende keer ook bijvoorbeeld Wat gebeurde er nou net? Want achter zijn reactie zit een trigger in iets wat je zegt. Of doet. Zoek naar dat.
Heb dit gedaan, gevraagd wat er triggerde, net gesprek gehad met hem. Het kwam doordat ik niet duidelijk communiceerde dat ik ook iets wilde drinken bij die vriendin in plaats van alleen iets afgeven. Het voorval tijdens het dagje weg, dat bracht hij zo: "Het was wel heel ergerlijk dat je precies toen ik iets wilde drinken ook ineens iets wilde drinken." Alsof ik het vroeg om hem te pesten. Echt heel apart.
Bedankt voor de boekentips, ik ga ernaar kijken.
Nou in het eerste geval kan ik me iets voorstellen bij irritatie. Want hij geeft aan iets te willen gaan drinken en vervolgens wil jij eerst... Hoezo dan? Waarom ga jij voor?
Als hij steeds op een bepaalde manier reageert zodat je dat kan voorspellen kun je er ook op een andere manier op in gaan of het negeren. Wind je niet zo op of maak er een grap van. Bijv. dat jij al zegt wat hij altijd zegt op overdreven toon.
Wat je later in je bericht aangeeft; irritatie omdat je eerst iets wil afgeven en dan ook ineens iets wil blijven drinken: ik kan me zijn irritatie levendig voorstellen! Hij heeft toch ook een plan? In feite is hij nog lief voor je dat hij niet ronduit weigert. Misschien is dat het probleem, geeft hij te veel toe, kan hij geen nee zeggen, geeft dat veel spanning; ja, dan loopt de spanning op.
En als hij dan aangeeft dat hij ervan baalt; ga je ook nog zeggen dat hij het aan moet geven. Neem dan gewoon het besluit:'Oke sorry; ik zei afgeven dus dat is wat we doen'.
Enerzijds heb ik het idee dat jij een beetje prinsessengedrag vertoont, anderzijds is hij misschien een beetje een mopperkont; maar kom op he: ben jij perfect?
Zoek een manier om het niet over te nemen die irritatie en negativiteit en ga er luchtiger mee om.
Heb je hem wel eens verteld hoe erg je zijn negativiteit en strijd om jullie zoontje vindt? En dat je er zo verdrietig door wordt? Hoe reageert hij daarop als je dat zegt?
SJG schreef op 31-07-2022 om 20:25:
Pfff.. Net weer een hoop ergernis door een overdreven geïrriteerde reactie, inclusief ogen rollen, omdat ik niet duidelijk had aangegeven bij een vriendin ook iets te willen drinken ipv alleen iets afgeven. Ik zei, het hoeft niet als je niet wil, dan geven we het alleen af. Nutteloze discussies altijd...
Je zegt nu zelf " omdat ik niet duidelijk had aangegeven". Met alle respect...ik ken jullie verder niet...maar kan het niet zijn dat er bij hem irritatie ontstaat omdat jij voor hem onduidelijk bent? Hij had misschien al hele andere plannen. Jij wijzigt die telkens ( voorbeeld van het drinken). Zeg niet dat snauwen of met ogen rollen dan de juiste reactie is, maar misschien zegt hij wel hetzelfde over jou.
Als hij iemand is die snel geirriteerd raakt, dan is goede communicatie wel wenselijk. Kan hij ook uitleggen waarom hij zo snel geirriteerd raakt? Moeite met de communicatie? Veel stress? Erg competief( zoals bij omgang met zoontje)? Jaloers?
Pippeltje schreef op 31-07-2022 om 21:11:
Nou in het eerste geval kan ik me iets voorstellen bij irritatie. Want hij geeft aan iets te willen gaan drinken en vervolgens wil jij eerst... Hoezo dan? Waarom ga jij voor?
Als hij steeds op een bepaalde manier reageert zodat je dat kan voorspellen kun je er ook op een andere manier op in gaan of het negeren. Wind je niet zo op of maak er een grap van. Bijv. dat jij al zegt wat hij altijd zegt op overdreven toon.
Wat je later in je bericht aangeeft; irritatie omdat je eerst iets wil afgeven en dan ook ineens iets wil blijven drinken: ik kan me zijn irritatie levendig voorstellen! Hij heeft toch ook een plan? In feite is hij nog lief voor je dat hij niet ronduit weigert. Misschien is dat het probleem, geeft hij te veel toe, kan hij geen nee zeggen, geeft dat veel spanning; ja, dan loopt de spanning op.
En als hij dan aangeeft dat hij ervan baalt; ga je ook nog zeggen dat hij het aan moet geven. Neem dan gewoon het besluit:'Oke sorry; ik zei afgeven dus dat is wat we doen'.
Enerzijds heb ik het idee dat jij een beetje prinsessengedrag vertoont, anderzijds is hij misschien een beetje een mopperkont; maar kom op he: ben jij perfect?
Zoek een manier om het niet over te nemen die irritatie en negativiteit en ga er luchtiger mee om.
Hai, mijn partner had niet aangegeven iets te willen drinken. Hierom vond ik zijn reactie zo onnodig. Als dit wel zo was had ik het inderdaad begrepen. Zie nu ook dat dit niet heel duidelijk in mijn bericht staat.
Het idee was niet alleen iets afgeven. Maar dat zat wel in zijn hoofd. Hij zei zijn haar nog te willen doen (met gel). Dus ging ik er vanuit dat hij iets wilde blijven drinken, want waarom je haar doen voor een ritje in de auto en dan weer naar huis? Toen hij aangaf er geen zin in te hebben zei ik ook meteen dat het voor mij prima was om meteen weer terug naar huis te gaan. Dan thuis koffie drinken. Ik ben echt niet moeilijk.
Verder ben ik erg gevoelig voor sfeer en de gevoelens van anderen en kan ik er simpelweg niets aan doen dat ik hier last van ervaar. Ik heb ook heel vaak mijn plannen omgegooid omdat mijn partner dan last minute iets wilde gaan doen. Ook daarom vond ik het een overtrokken reactie.
Bedankt voor je kritiek, dat houd me scherp.
Gingergirl schreef op 31-07-2022 om 21:13:
[..]
Je zegt nu zelf " omdat ik niet duidelijk had aangegeven". Met alle respect...ik ken jullie verder niet...maar kan het niet zijn dat er bij hem irritatie ontstaat omdat jij voor hem onduidelijk bent? Hij had misschien al hele andere plannen. Jij wijzigt die telkens ( voorbeeld van het drinken). Zeg niet dat snauwen of met ogen rollen dan de juiste reactie is, maar misschien zegt hij wel hetzelfde over jou.
Als hij iemand is die snel geirriteerd raakt, dan is goede communicatie wel wenselijk. Kan hij ook uitleggen waarom hij zo snel geirriteerd raakt? Moeite met de communicatie? Veel stress? Erg competief( zoals bij omgang met zoontje)? Jaloers?
Ik heb in een reactie op iemand anders veel van je vragen al beantwoord. Ik denk stukje onzekerheid bij mijn partner en moeite met de communicatie. Dat laatste is inderdaad iets waar ik aan kan gaan werken.
Ik lees vooral veel aannames over wat de ander volgens jullie 'waarschijnlijk wil'.
Ik denk dat het zinvol is om van beide kanten uit verwachtingen naar elkaar uit te spreken over wat je wil of van plan bent.
Overigens snap ik niet dat je tijdens een dagje uit los van elkaar iets gaat drinken. Waarom niet gewoon samen?
MamaE schreef op 31-07-2022 om 22:45:
Ik lees vooral veel aannames over wat de ander volgens jullie 'waarschijnlijk wil'.
Ik denk dat het zinvol is om van beide kanten uit verwachtingen naar elkaar uit te spreken over wat je wil of van plan bent.
Overigens snap ik niet dat je tijdens een dagje uit los van elkaar iets gaat drinken. Waarom niet gewoon samen?
Of gewoon de hele simpele vraag, wil je ook wat drinken.
Snapte dat deel ook niet helemaal.
MamaE schreef op 31-07-2022 om 22:45:
Ik lees vooral veel aannames over wat de ander volgens jullie 'waarschijnlijk wil'.
Ik denk dat het zinvol is om van beide kanten uit verwachtingen naar elkaar uit te spreken over wat je wil of van plan bent.
Overigens snap ik niet dat je tijdens een dagje uit los van elkaar iets gaat drinken. Waarom niet gewoon samen?
Omdat ons zoontje lekker aan het spelen was en er iemand moest opletten. 😊
ArianneH schreef op 31-07-2022 om 21:13:
Heb je hem wel eens verteld hoe erg je zijn negativiteit en strijd om jullie zoontje vindt? En dat je er zo verdrietig door wordt? Hoe reageert hij daarop als je dat zegt?
Nee, dit heb ik nooit gezegd. Wel gerust gesteld als hij zich onzeker voelde. Het is een sfeer die ik oppik omdat ik heel gevoelig ben. Dus niet overduidelijk ofzo. Het gebeurt heel subtiel.
SJG schreef op 01-08-2022 om 08:52:
[..]
Omdat ons zoontje lekker aan het spelen was en er iemand moest opletten. 😊
In dat geval zouden we zoontje oppakken om vervolgens met ons drieën ergens iets te gaan drinken en beiden op zoontje letten.
Mijn man kan ook wel dit soort gedrag vertonen, hij kan flink mopperen op dingen die je niet kunt veranderen (drukte op de weg, het weer). Maar dan krijgt hij vaak een reactie terug, soms kan hij er dan ineens wel om lachen.
Poezekat schreef op 01-08-2022 om 09:07:
[..]
In dat geval zouden we zoontje oppakken om vervolgens met ons drieën ergens iets te gaan drinken en beiden op zoontje letten.
Mijn man kan ook wel dit soort gedrag vertonen, hij kan flink mopperen op dingen die je niet kunt veranderen (drukte op de weg, het weer). Maar dan krijgt hij vaak een reactie terug, soms kan hij er dan ineens wel om lachen.
Zou ik ook doen. Ik ga niet in mijn eentje op een terras zitten en daarna mijn man in zijn eentje of andersom. We eten thuis ook samen aan tafel, met kind. Ook toen ze 1 was. Spelen komt daarna wel weer.
SJG, over dat drinken tijdens dat dagje uit schreef jij:
“Bijvoorbeeld, gisteren waren we een dagje weg met onze zoon, 1 jaar. Mijn partner zei dat hij even iets ging drinken. Ik vroeg aan hem of hij het goed vond als ik eerst even iets te drinken ging halen. Hij reageerde met een diepe zucht en een boze blik.”
ik begrijp nu dat jullie kind lekker aan het spelen was en dus toezicht nodig had.
Wilde je partner ergens gaan zitten om iets te gaan drinken?
En wilde jij alleen een drankje halen om bij jullie zoon op te drinken?
Wat was de reden dat jij na zijn voorstel om iets te gaan drinken vóór hem eerst een drankje wilde halen?
En weet je waarom je partner geïrriteerd was toen jij voorstelde eerst een drankje te halen?
