Vakantie samengesteld gezin: ben ik de zeikerd?
Ik lat met mijn vriendin. Zij heeft twee kinderen (pubers), ik heb twee dochtertjes (van 6 en 7 jaar). We hebben het weleens over samenwonen gehad. Om verschillende redenen (als het niet werkt, moeten mijn kinderen daarna weer aan een nieuwe situatie wennen, met 6 in huis is wel druk, etc) huiverig. Vaak gezegd dat we eerst maar eens 'n vakantie moeten zien te overleven.
De vakantie hebben we gehad en die is me niet meegevallen. Ik schrijf maar even op wat me vooral heeft gestoord. Daardoor komt het misschien negatiever over dan het is.
Vooraf geen plannen o.i.d. gemaakt. Activiteiten e.d. zijn niet verplicht. Als iemand niet mee wil, dan is het verder prima als 'ie wat anders gaat doen. Dus niemand hoeft met tegenzin mee. Toch was dat wel vaak het geval bij haar kinderen. Ze wilden per se altijd overal mee naar toe. Maar daar zaten ze dan verveeld erbij. Lang gezicht, 'zeuren' dat ze terug naar het hotel willen...
Ik heb mijn kinderen geleerd dat ze 3 keer per dag eten, tussendoor fruit en soms snoep, chips of een ijsje. Op vakantie kan er wat meer, maar niet elke dag de hele dag door vette troep.
Haar kinderen zaten bij het ontbijt al aan de friet. Met mijn kinderen was het dan elke keer
discussie waarom zij dat niet mogen.
Haar kinderen beginnen ook direct na het ontbijt met snoepen, chips en snacken. Eigenlijk zo
ongeveer de hele dag door. Met mijn kinderen is het dan ook elke keer discussie waarom zij niet elke keer of zoveel mogen snoepen.
Met het avondeten was het ook elke keer gedoe. Haar kinderen lusten bijna niks. Ze lusten eigenlijk alleen friet, pizza en dingen die uit de frituur komen. Qua vlees verder alleen varkensvlees en kip, mits gefrituurd of in veel olie gebakken. Bij bv. de Burger King vragen ze zelfs nog of de sla van de burger af kan. Mijn kinderen lusten bijna alles. Ik ook. Mijn vriendin ook.
Als we het hadden over wat we gingen eten, wilden haar kinderen vooral naar de Mac, Burger King, Pizzahut. Elk restaurant waar geen friet of frituur op het menu stond, werd met veel misbaar door ze afgewezen. Ze liepen dan ook vaak demonstratief door. Gevolg was dat waar we gingen eten eigenlijk bijna elke keer werd aangepast op degenen die bijna niks lusten. Uiteindelijk vonden we dan altijd wel wat op de kaart, maar toch... ik vind het de omgekeerde wereld. Keer is niet erg, maar keer op keer. Haar kinderen hebben overigens allebei een BMI van (dik) boven de 30. Persoonlijk vind ik dat onverantwoord. Kreeg dan voortdurend commentaar dat ze niet hadden gedacht dat ik zo'n gezondheidsfreak was.
Ze wilden ook vooral naar restaurants waar het eten snel wordt geserveerd. Als ze zelf het hoofdgerecht op hadden, begonnen ze de rest al op te jagen, omdat ze weg wilden. Dat lieten ze dan duidelijk blijken. Ook "voor hun beurt" bij de ober om de rekening vragen of zeggen wat we geen desert willen, terwijl dat niet was besproken. Aan tafel zaten ze ook voortdurend (luidruchtig) op hun telefoon.
Ik, mijn vriendin en mijn kinderen vinden het gezellig om met mooi weer buiten nog wat te drinken. Maar haar kinderen zaten elke keer weer te jagen om zo snel mogelijk weer in het hotel te geraken. Persoonlijk hoeft het voor mij dan niet meer. Vaak dan maar naar het hotel gegaan en daar in de buurt met m'n kinderen nog wat gedronken of een ijsje gegeten.
Haar kinderen gingen dan op hun kamer liggen. Op hun telefoon en dergelijke. De moeder kreeg ook voortdurend verwijten en katterige opmerkingen omdat ze hun Playstation niet mee mochten nemen op vakantie.
Naar mijn kinderen vond ik ze vaak negatief. Op het strand bijvoorbeeld met banana boats e.d. De jongste mocht niet overal op en wilde op sommige dingen niet op. Haar kinderen zaten dan te 'zeuren' dat ik ook mee moest, de jongste maar even (voor je weer terug bent, ben je vaak 15 minuten verder) alleen moet laten. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat ik een 6-jarig kind alleen laat op een druk strand. Waarna ze dan vaak weer negatief reageerden op mijn jongste dochter, alsof door haar schuld dingen niet konden. Heb zelf toen tegen ze gezegd dat we met z'n alleen naar het strand gaan, het samen uit en samen thuis is en dat als het zo moet, ze de volgende keer meer alleen moeten gaan.
Een van haar kinderen heeft ook de "tic" om voortdurend op de hakken van zijn voorganger te lopen. Niet soms per ongeluk, maar als je er 10 minuten voor loopt, dan heeft hij 4-5 keer op je hakken gestaan. Dan wordt het gewoon irritant. Zo ook bij mijn kinderen. Als ze er wat van zeiden, dan reageerden haar kinderen ook weer erg negatief. Alsof mijn kinderen zeuren en zeikerdjes zijn. Hetzelfde met speelgoed. Hij heeft de neiging om speelgoed uit elkaar te draaien, te buigen, etc. Resultaat is elke keer dat het kapot is. Waarna je weer dezelfde discussie hebt.
Of bij de kermis. Zelf wilden ze uren hangen bij speelautomaten waar je punten kunt winnen voor knuffels of speelgoed. Als mijn kinderen ergens in wilden, dan reageerden ze meteen negatief, alsof daar geen tijd voor is. Of dat het kinderachtige attracties zijn, attracties voor baby's en meer van dat.
Richting het einde van de vakantie wat vaker met mijn kinderen alleen op pad geweest. Heb het er toen uiteraard met hen over gehad wat ze er van vonden. Aanvankelijk zeiden ze dat ze het leuk vonden. Toen gezegd dat als dat niet zo is, dat ze dat eerlijk mogen zeggen en dat dat geen probleem is.
Toen zeiden ze dat ze liever met mij alleen op vakantie gaan.
Overdrijf ik nu? Persoonlijk vind ik het echt verschrikkelijk zo'n vakantie met haar kinderen erbij. En mijn kinderen vinden het blijkbaar ook leuker met mij alleen. Wat voor mij dan weer het belangrijkste is, omdat ik vooral ga zodat mijn kinderen een leuke tijd hebben, wat anders zien dan Nederland.
Ik moet er niet aan denken eigenlijk om nog een keer in deze samenstelling op vakantie te gaan. Laat staan om 24/7 in zo'n situatie te zitten.
Ik zou het gedrag van de pubers waarschijnlijk ook vervelend vinden, maar de vraag is: hoe komt dat? Zo te zien in ieder geval voor een deel doordat de moeder ze te weinig aandacht geeft. Ik zou het de pubers (en zeker de jongste) daardoor nog niet teveel aanrekenen.
Bijvoorbeeld in de situatie dat je niets met stiefzoon kon doen, omdat je bij je eigen kinderen moest blijven, was het jammer dat je vriendin er niet bij was. Daardoor wordt het een vervelende situatie, terwijl het anders met stiefzoon misschien wel een keer leuk was geweest.
Als je het wil veranderen (wat ik me best kan voorstellen), dan moet je toch echt met je vriendin in gesprek. Het zijn haar kinderen, dus in principe bepaalt zij hoe ze ze opvoedt. Als stiefvader heb je daar waarschijnlijk iets minder over te zeggen. Maar het is wel handig als je op een lijn zit, zodat je discussies kunt vermijden over dat andere kinderen wel elke dag friet eten en jouw kinderen dat niet mogen.
Over een eventuele volgende vakantie: misschien is all-inclusive een volgende keer ook niet zo'n goed idee. Bijna iedereen eet dan ongezonder dan thuis en de meesten kunnen dat wel hebben, maar voor je stiefkinderen met overgewicht lijkt het me niet zo'n goed idee.
Misschien kun je een volgende keer een (groot) huisje boeken op een vakantiepark met zwembad en andere activiteiten. (Als je nu 2 hotelkamers hebt geboekt, dan heb je daar waarschijnlijk wel budget voor.) Bij voorkeur op een park waar veel Nederlanders komen, zodat je stiefkinderen met andere jongeren contact kunnen maken. Mijn ouders deden dat vroeger ook een paar keer en hoewel het van mij niet zo hoefde, vond mijn zus (destijds 14/15) het wel heel leuk. Maar ook hierover zul je dan met je vriendin in gesprek moeten, want zij heeft misschien een ander beeld van haar ideale vakantie.
Zonne2017 schreef op 15-08-2022 om 15:47:
[..]
En een hele brave, tevreden en dankbare puber ook nog ! Ik weet niet of dat nu bedoeld werd de vraag of je zelf ooit puber bent geweest.
Ik denk gewoon een gemiddelde puber qua gedrag. Denk niet dat ik overdreven braaf of overdreven lastig was in vergelijking met leeftijdsgenoten destijds.
Niet elke puber (toen niet en nu ook niet) vind alles kut, saai, vervelend en een reden om constant dwars te gaan doen. Genoeg pubers die dat met mate doen 
Pieter123 schreef op 15-08-2022 om 15:48:
Ik zou het gedrag van de pubers waarschijnlijk ook vervelend vinden, maar de vraag is: hoe komt dat? Zo te zien in ieder geval voor een deel doordat de moeder ze te weinig aandacht geeft. Ik zou het de pubers (en zeker de jongste) daardoor nog niet teveel aanrekenen.
Bijvoorbeeld in de situatie dat je niets met stiefzoon kon doen, omdat je bij je eigen kinderen moest blijven, was het jammer dat je vriendin er niet bij was. Daardoor wordt het een vervelende situatie, terwijl het anders met stiefzoon misschien wel een keer leuk was geweest.
Als je het wil veranderen (wat ik me best kan voorstellen), dan moet je toch echt met je vriendin in gesprek. Het zijn haar kinderen, dus in principe bepaalt zij hoe ze ze opvoedt. Als stiefvader heb je daar waarschijnlijk iets minder over te zeggen. Maar het is wel handig als je op een lijn zit, zodat je discussies kunt vermijden over dat andere kinderen wel elke dag friet eten en jouw kinderen dat niet mogen.
Over een eventuele volgende vakantie: misschien is all-inclusive een volgende keer ook niet zo'n goed idee. Bijna iedereen eet dan ongezonder dan thuis en de meesten kunnen dat wel hebben, maar voor je stiefkinderen met overgewicht lijkt het me niet zo'n goed idee.
Misschien kun je een volgende keer een (groot) huisje boeken op een vakantiepark met zwembad en andere activiteiten. (Als je nu 2 hotelkamers hebt geboekt, dan heb je daar waarschijnlijk wel budget voor.) Bij voorkeur op een park waar veel Nederlanders komen, zodat je stiefkinderen met andere jongeren contact kunnen maken. Mijn ouders deden dat vroeger ook een paar keer en hoewel het van mij niet zo hoefde, vond mijn zus (destijds 14/15) het wel heel leuk. Maar ook hierover zul je dan met je vriendin in gesprek moeten, want zij heeft misschien een ander beeld van haar ideale vakantie.
Of 2 huisjes boeken, ieder met eigen kinderen erin. Sommige activiteiten kun je samen doen en andere alleen met je kinderen. Bepaalde maaltijden samen gebruiken, bepaalde bewust met het eigen gezin. Dit in geval de relatie stand blijft houden.
Poezekat schreef op 15-08-2022 om 15:56:
[..]
Of 2 huisjes boeken, ieder met eigen kinderen erin. Sommige activiteiten kun je samen doen en andere alleen met je kinderen. Bepaalde maaltijden samen gebruiken, bepaalde bewust met het eigen gezin. Dit in geval de relatie stand blijft houden.
Lijkt me ook een prima idee!
HarrieDelSol schreef op 15-08-2022 om 15:49:
[..]
Ik denk gewoon een gemiddelde puber qua gedrag. Denk niet dat ik overdreven braaf of overdreven lastig was in vergelijking met leeftijdsgenoten destijds.
Niet elke puber (toen niet en nu ook niet) vind alles kut, saai, vervelend en een reden om constant dwars te gaan doen. Genoeg pubers die dat met mate doen
Ik had 1 gemiddelde puber en 1 die rechtstreeks uit een blik boze kinderen getrokken leek. Zelf door omstandigheden niet gepuberd en das ook niet fijn.
Op de pubers van je vriendin heb je weinig invloed, dus moet je er het beste van maken of stoppen. Maar je ergeren en vergelijken is zo nutteloos.
Het is gewoon lastig om in te voegen in een gezin met kinderen die je niet zelf hebt opgevoed, zeker als het pubers zijn. Je eigen kinderen zitten nog in een heel andere fase, je moet een sprong maken om bij pubers aan te sluiten. Het meeste vormende werk is bij de pubers al gedaan.
Als Bruin het kan trekken is 2 huisjes heel fijn. Dat hebben wij een paar keer gedaan met mijn ouders. Ons gezin in een huisje, opa en oma even verderop. Gezamenlijke activiteiten in overleg en naar behoefte, en ook ieder gezin eigem dingen.
MamaE schreef op 14-08-2022 om 21:30:
Doorgaans vinden ouders hun eigen kroost niet onaangepast, want dan hadden ze er wel wat aan gedaan.
Er was hier ook ooit een topic over gekke situaties met speelafspraakjes. Daar kwamen heel wat onaangepaste en brutale ouders en kinderen voorbij hoor.
Voordeel van klasgenootjes is dat je ze kunt weren uit je huis en je er niet mee op vakantie hoeft. Bij stiefkinderen is dat ingewikkelder.
Maar laten we nu niet net doen alsof het gedrag van deze kinderen en vooral ook dat van hun moeder normaal is.
Nou, mijn dochter heeft een periode gehad (met een jaar of 13) waarin ze compleet onaangepast was, haar zin probeerde door te drijven, voortdurend een grote bek had en op iedereen neerkeek. Ik vond mijn eigen kind niet echt leuk meer. En natuurlijk doe je er van alles aan, maar het leek of mijn zonnige dochter door een monster was opgeslokt.
Op vakantie heb ik het zo opgelost: we doen eerst wat IK wil en als je je normaal/gezellig gedraagt, doen we daarna wat JIJ wilt. Twee keer geen bananenboot/disco/strand/winkelen of wat dan ook haar plan was en ik had een kind dat een stuk gezeglijker werd.
Mijn kinderen zijn redelijk uitgepuberd en vertonen over het algemeen keurig aangepast gedrag, vind ik dan want elke dag patat op vakantie vind ik prima (nou ja, ik roep wel dingen over groente en zo, maar dan eten ze een schijfje tomaat). Afgelopen vakantie was mijn dochter geanimeerd in gesprek met een ander gezin. Kwamen er ineens uitspraken als ‘dan ben je echt de l*l’ uit haar mond. Daar zeg ik dan wel wat van, zeker omdat de mensen in kwestie echt heel beschaafde kinderen hadden. En ze heeft het niet van mij, zelfs binnenshuis ben ik de pineut of de sigaar
MMcGonagall schreef op 15-08-2022 om 19:20:
Mijn kinderen zijn redelijk uitgepuberd en vertonen over het algemeen keurig aangepast gedrag, vind ik dan want elke dag patat op vakantie vind ik prima (nou ja, ik roep wel dingen over groente en zo, maar dan eten ze een schijfje tomaat). Afgelopen vakantie was mijn dochter geanimeerd in gesprek met een ander gezin. Kwamen er ineens uitspraken als ‘dan ben je echt de l*l’ uit haar mond. Daar zeg ik dan wel wat van, zeker omdat de mensen in kwestie echt heel beschaafde kinderen hadden. En ze heeft het niet van mij, zelfs binnenshuis ben ik de pineut of de sigaar
Maar jij kan in principe naar elk restaurant en dat je kind dan schnitzel met friet bestelt, oké. Het is wat anders als je kind elke dag afdwingt om naar een fastfood keten te gaan waar ze niks hebben waar jij blij van wordt. En dan ook nog jou op gaat jagen zodra je klaar bent.
Kinderen leren ook veel taalgebruik op school. Het verschil zit hem er in of ze corrigeerbaar zijn. De betreffende kinderen werden nooit gecorrigeerd, dus dan is de kans klein dat ze op zo'n vakantie ineens naar de pijpen van stiefvader gaan dansen.
Mijn kind is ook niet heilig hoor. Die is ook wel eens vervelend, brutaal, luistert niet of doet dwars. Maar ze weet wel rekening te houden met anderen en zich sociaal te gedragen in gezelschap. En excuses aan te bieden als ze een keer niet zo braaf was.
Domme vraag ook van mij, of je ooit puber geweest bent….Eigenlijk vond ik mezelf ook best een milde, inschikkelijke puber.
Pas nu ik zelf pubers heb piep ik wel anders, en zie ik met terugwerkende kracht mijn eigen pubertijd ook in een ander licht.
Ik geniet enorm van mijn pubers maar moet daarvoor wel geregeld met een vergrootglas naar hun goede kanten zoeken.(die ze sowieso natuurlijk ruimschoots hebben, ze laten ze alleen niet zo vaak aan mij zien
nog 1xtje dan: pubers hebben iets totaal anders nodig dan kleine kinderen. Pubers kun je nog maar moeilijk opvoeden. Dat moet je de jaren ervoor gedaan hebben. Als je dat gedaan hebt komt het vaak goed al lijkt dat tijdelijk (soms jaren) niet zo.
Wat pubers wel nodig hebben: liefde, positieve bevestiging, erkenning, ruimte, (ook om gigantisch de mist in te gaan) acceptatie, mogelijkheden, veiligheid enz enz.
Dymo schreef op 15-08-2022 om 17:20:
[..]
Nou, mijn dochter heeft een periode gehad (met een jaar of 13) waarin ze compleet onaangepast was, haar zin probeerde door te drijven, voortdurend een grote bek had en op iedereen neerkeek. Ik vond mijn eigen kind niet echt leuk meer. En natuurlijk doe je er van alles aan, maar het leek of mijn zonnige dochter door een monster was opgeslokt.
Op vakantie heb ik het zo opgelost: we doen eerst wat IK wil en als je je normaal/gezellig gedraagt, doen we daarna wat JIJ wilt. Twee keer geen bananenboot/disco/strand/winkelen of wat dan ook haar plan was en ik had een kind dat een stuk gezeglijker werd.
Dan doe je er dus wel wat aan en het werkte blijkbaar ook nog.
Ja, pubers kun je hoogstens nog wat finetunen en wat mij betreft is dat meer aan de moeder dan aan een stiefvader die in dit huishouden net komt kijken (bij wijze van). Ik heb niet de illusie dat de moeder er nog heel veel aan kan veranderen aan de oudste, aan de jongste misschien iets meer. Laat staan iemand anders.
Als puber was ik me ook van geen kwaad bewust. Achteraf snap ik dat ik soms mijn ouders het bloed onder de nagels vandaan heb gehaald. Maar wel met mate. En sommige dingen die ik toen zeuren vond, ben ik achteraf toch wel blij om.
Zowel over positieve als negatieve dingen kun je debatteren in welke mate opvoeding invloed heeft, maar enige invloed heeft het altijd wel natuurlijk.
Misschien helpt het om eens wat positieve eigenschappen van de pubers te benoemen. Want die hebben ze. Er is al eerder naar gevraagd maar toen benoemde je alleen positieve eigenschappen van de moeder, omdat je van haar houdt enz. Maar over de kinderen benadruk je enkel negatieve kanten.
Index224 schreef op 16-08-2022 om 15:40:
Misschien helpt het om eens wat positieve eigenschappen van de pubers te benoemen. Want die hebben ze. Er is al eerder naar gevraagd maar toen benoemde je alleen positieve eigenschappen van de moeder, omdat je van haar houdt enz. Maar over de kinderen benadruk je enkel negatieve kanten.
Die zijn er ook, anders was het een no-brainer natuurlijk. Negatieve dingen van de moeder benoem ik ook wel, zoals bijvoorbeeld de manier van opvoeden. Niet alles zal haar aan te rekenen zijn, maar invloed heeft ze wel gehad op hoe haar kinderen op sommige vlakken zijn.
